Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
29-12-2008
Kalmpjes...
Kalmpjes...
Heel kalmpjes als zij buiten geweest zijn om te eten en hun plasjes en kakjes. Als zij dan terug uit de tuin komen en terug in de afgebakende ren gezet worden zijn ze echt moe en vallen ze haast in slaap waar ze staan of zitten.
Ikzelf krijg van de baasjes al eens een snoepje meer, omdat ik af en toe het volledige toezicht krijg als de pupjes buiten zijn.
Nog een praktische regeling die het baasje hier vraagt. Voor hen die de baasjes willen mailen worden gevraagd dit te doen op het Franse mailadres omdat het anders niet lukt van te antwoorden: janfaes@wanadoo;fr
Zij die ons al gemaild hebben op het skynet adres kunen op dit moment niet beantwoord worden.
Gisteren hebben Freddy en Annemie het mini laptopje meegebracht, vandaag heeft het baasje in de weinig tijd dat er vrij blijft buiten het bezig zijn met mijn kroost, de zaak eens bekeken. Foto's... nieuwe... fonkelnieuwe want aan de andere kunnen we niet aan wegens defecte computer, kan 'm nu al op 't blog krijgen. Nu nog ergens een gratis versie van "Word" downloaden en dan kan het blog er terug 'normaal' uitzien.
De pupjes verblijven nu in de keuken, daar is het pikkendonker als ze moeten slapen en dat is heel netjes 's morgens als het licht begint te worden. De baasjes hebben er nu geen last meer van als ze eens wat langer willen blijven liggen.
Gisteren hebben ze dus ook de tuin verkend, als ik of het baasje naar de tuin ren dan volgt zo een ganse meute huppelende pupjes ons. De eerste maal stonden ze wel wat onwennig in het poortje te kijken naar die grasvlakte. Die moet vanuit puppy standpunt geweldg groot lijken. Vijfenzeventig meter gras voor je zien liggen, dat is voor die beestjes haast tot aan de horizon !
Eventjes later haasten ze zich naar mij of naar 't baasje die met 't "nief kodakske" dan al klaar zit om het evenement op foto vast te leggen.
Straks misschien nog wat meer nieuws uit "la douce" maar nu moeten de handen nog eens uit de mouwen gestoken worden want Fred en Viv zijn in aantocht en tegen die tijd moet de kachel branden en nog plaats vrij gemaakt worden onder de hangarom te parkeren; Tres important want Fred is ook onderweg met een nieuwe "Ford Mondeo Vwatuur"
het blog gaat er de eerstvolgende dagen een beetje anders uitzien wegens definitieve panne van de laptop. Alle gegevens en foto's voorlopig onbereikbaar, maar we kunnen terug op 't www dank zij een paar zééér goede vrienden. Vooreerst Peter, van Zeppos, weet je wel voor het zeer bereidwillig aan bieden van een reserve laptop(je) en ook Freddy en Annemie die vandaag richting Ferret uitkwamen en die bij Peter in Oudenaarde de laptop zijn gaan ophalen en hem hier vanavond nog geïnstalleerd hebben.
Om op de eerste vragen uit de reacties te antwoorden... De reis met de puppies is schit-ter-rend verlopen. Beter dan we ooit konden voorzien. Geen enkele van de pupjes heeft enig spoor vertoond van wagenziekte, er is geen enkel spoor van plasje of kakje gevonden in de benches.
We zijn wel telkens er rumoer ontstond gestopt bij de pupjes gestopt om ze even uit te laten en te laten eten en drinken, dit op risico van overgeven. Dat is zo drie maal gebeurt, de eerste maal aan de entree van de péage in Arras (waar het heel koud was, "klein pietjes weer" zegt het baasje) een tweede maal op de laatste parking voor Orléans en de derde maal op een vijftig kilometer voor onze bestemming in Vivonne waar 't vrouwtje met het oog op de zondag nog enkele boodschappen moest doen. 't Baasje heeft toen gans de bende ook nog eens uitgelaten.
Ook de ankomst was ronduit goed te noemen, het was wel tegen het vriezen aan maar het was mooi open weer. Mijn puppies hebben nog uitgebreid kennis kunnen maken met de koer, voor de tuin hebben ze moeten wachten tot vanmorgen wegens te donker geworden gisterenavond.
Vandaag dus ook geen fototjes wegens nog onbekend dit mini laptopje, maar morgen heeft 't baasje tijd om alles eens uit te knobbelen en dan komt het wel weer goed....
Vandaag de grote reis vuurdoop. We hebben gisteren gemerkt dat één bench niet meer volstaat om zes pups voor zon lange afstand onder te brengen. Dus twee benches, al een geluk dat we er één hadden voor Vosselaar en één voor Ferret en dat die twee beide hier in Vosselaar staan.
t Baasje had dat voorzien vorige maal toen we terugkwamen van Frankrijk. Toen wisten we al dat er een flinke nest puppys stond aan te komen gezien mijn omvang toen al.
Een ander probleem is dus de bagage, het zal dus toch een minimum zijn dat er kan worden meegenomen. (die strings van begin deze week was nog zon stom idee niet). Twee opengeplooide benches nemen dus het overgrote deel van de toch niet kleine koffer in. Zo groot als in de vorige auto is de koffer echter niet en dus heeft het baasje al een deel bagage naar Fred en Viv gebracht die maandag achterna naar Frankrijk komen.
Voor de terugkomst is er geen probleem, dan zijn de pupjes wel nog groter maar dan kan het baasje de bagage in de aanhanger laden die nog in Frankrijk staat en hebben de pups nog meer plaats.
Hopelijk werkt Mr. Wanadoo straks goed mee en hebben we dadelijk terug aansluiting op t www en kunnen we morgen terug bloggen zonderzorgen
Een uur en half zijn we er mee bezig geweest. Eerst een gewoon onderzoek, oogjes, tandjes,hart, longen, balletjes voor de reutjes, Dr. Nelly kijkt het allemaal na, vooraleer ze ook hun nageltjes knipt. Dan komt het belangrijke werk, de puppyvaccinatie geeft geen probleem, geen enkele pup geeft daar een kik voor. De dikke naald van het chippen veroorzaakt bij elke pup een gepiep en gejank, het duurt maar even en een beetje meer knuffelen lost het probleem dadelijk op.
Vooraf zijn de pupjes gewogen, Hercule en Vlekje (die sinds gisteren Harry noemt) zijn de dikkerds die 4,850 kilogram op de bascule brengen. Ons Hera blijft met 4,350 kilogram de lichtste pup. De andere pups wegen allen 4,5 kg. Niet slecht voor pups van 6 weken oud zegt het baasje, Dr Nelly zegt dat het schitterend is.
Zondag zullen de pupjes nog eens een pil krijgen om te onwormen. Wij stellen dat uit omdat we morgen naar Frankrijk vertrekken en de ontwormingspil kan wel eens diaree veroorzaken. Als we nu iets kunnen missen onderweg is het wel dat.
Och ja, ik mocht ook mee om nog eens te worden gewogen, volgens t baasje ben ik terug op gewicht met mijn 28 kilogram... Belle
Er staat weer wat te gebeuren, iets met mijn puppys vermoed ik. Ik heb al iets gehoord van chips, maar er is nog geen kom of iets dergelijks op tafel gekomen. Als het al chips zijn dan verkies ik de paprika chips.
Het baasje heeft ook al een bench in de auto gezet. Ik hoor hem iets zeggen tegen t vrouwtje van 10u15,afspraak in t binnenhof om te chippen. Nu valt mijne Euro, ze gaan die pupjes hun verplichte chip geven. Het baasje verkiest dat boven die lelijke tatoeage in hun oor zoals ik er nog één heb. Het baasje zegt dat die chip plaatsen veel minder pijnlijk is als het tatoeëren. Ze worden dan ook een eerste maal gevaccineerd. Das ook al verplicht voor de wet.
Dan krijgen mijn kleintjes ook hun Europees paspoort en dan zal het weer niet lang duren voor we naar Frankrijk trekken. t Baasje heeft al met de pupjes geoefend in het autorijden en geen enkele is tijdens de rit ziek geworden. Het was maar tot in Grobbendonk en dat is helemaal niet wat het gaat zijn als we de 820 kilometer naar Ferret gaan afleggen. t Baasje heeft wel een aantal ronde punten en verkeerslichten genomen, en laat nu juist da zijn waar ik altijd zoveel moeite mee had.
Die klein mannen van mij houden het wel zegt het baasje, t zijn flinke gasten en zij gaan weinig of geen problemen geven onderweg
Meer en meer willen ze buiten, om hun plasjes te gaan maken of gewoon te gaan ravotten. Een uur blijven ze al makkelijk buiten in de tuin op het gazon of terras.
Ze verstoppen zich achter de bloembak om de eerste die langs komt te bespringen en de schrik van zijn leven te bezorgen. Een race door de tuin is dan gewoonlijk het gevolg want diegene die aangevallen is laat dat ook niet zomaar over zich gaan.
Uren kunnen de baasjes zo aan het venster staan kijken om die klein gasten bezig te zien.
Ik kom er dan bijliggen met zo een kauwbeen dat we gekregen hebben van de gasten die op de puppyborrel waren zondag laatstleden, of ik ga ook even de tuin in als het nodig is om orde op zaken te stellen als het er weer wat hevig aan toe gaat.
Het is toch Kerstmis vandaag en een beetje vreedzaam spelen is toch niet te veel gevraagd vandaag, is mijn bescheiden Drentenmening
Je zou er complexen van krijgen, zijn wij nu zo dom en die hondjes zo slim of scheelt er iets met ons ?
Elke dag sta je weer versteld hoe snel die kleintjes leren en hoe snel ze alles begrepen hebben. Het is enkel kwestie van het goed aan te brengen. Hoe doe je dat ? Gewoon de moeder, in dit geval Belle in t oog houden en kijken hoe zij dat doet. Poepsimpel ! ! ! !
Ik heb slimme vrienden, héééél slimme vrienden, maar of zij het zo simpel kunnen aanbrengen, daar durf ik heel sterk aan twijfelen. Met haar bek en een poot kan zij die pupjes onder de knoet houden dat het mooi is om zien. En denk nu niet dat die kleintjes zich nog durven verzetten tegen hun moeder. k Heb zelf ooit anders ervaren
Ik heb jaren les gegeven maar hadden ze dit aangeleerd op de lerarenopleiding destijds, we zouden andere resultaten bereikt hebben. Misschien ook wel eens dikke ambras met enkele ouders die het op het systeem niet zo begrepen hadden, maar de resultaten zijn hier dagelijks te zien.
Af en toe eens eentje met zijn nekvel nemen, of t bekje eens dichthouden, en t probleem in t roedeltje is zo opgelost. Zonder één woord/blaf /kreet van protest.
Vandaag geen enkel hondje in het bos, buiten een paar konijnen die ik het leven zuur gemaakt heb was ik met het baasje alleen in het bos. t Baasje zegt het ook al, ze zijn allemaal in t bad geweest voor Kerstavond en ze willen zich niet meer vuil maken
Gisteren zijn we gaan wandelen en is Kiki met mij gaan wandelen. Kiki is de dochter van 9 van de krantenwinkel t Bolkske dus daochter van Carine die zo veel schrik van ons had. Toen zijn we nog een paar hondjes tegen gekomen maar die mochten dan weer niet dichtbij komenwant hun baasje dacht dat ik ze zou opeten Stomme baas is de conclusie.
Overmorgen gaan we de pupjes laten chippen en dan, als ze hun paspoort hebben en de eerste vaccinatie hebben gehad kunnen we naarFrankrijk om Nieuwjaar te gaan vieren. Onze pupjes zullen Frankrijk vroeg leren kennen en hopelijk gans hun leven reislustig blijven
Door omstandigheden is er een Drenten reutje te herplaatsen. Het reutje Goliath met roepnaam Casper kan niet langer bij zijn eigenaar blijven wegens verhuis naar een appartement en ziekte van de moeder van de eigenaar.
Casper is geboren in augustus 2007 bij Louis en Agnes Michielsen in Turnhout. De eigenaar heeft, zoals het hoort, Louis van zijn moeilijkheden verwittigd en het is Louis die ons op de hoogte heeft gebracht. Het hondje verblijft momenteel nog bij zijn Nederlandse eigenaar. Je kan Louis en Agnes Michielsen bereiken via mail: michielsen.louis@pandora.beof telefonisch: 014 85 02 94
Bij de Familie Temmerman te Hombeek zijn er nog steeds 6 pupjes verkrijgbaar. Drie hondjes gaan nu op het einde van deze week naar hun nieuwe eigenaars.
De familie Temmerman is bereikbaar via telefoon: 015 32 13 96 Dit nestje is ook al tweemaal vermeld hier op dit blog, om de fotos te zien van de pupjes scroll naar 14.12.08 bij nog pupjes en op 02.12.08 bij nog een nestje Drentjes via mail kan je hen ook bereiken: yvan.temmerman@telenet.be
Ook wijzelf hebben nog een reutje dat een warm nestje zoekt, ons Vlekje , die op de fotos met dat alleraardigste witte vlekje op de heupen kijkt nog uit naar een schat van een Drentenliefhebber. Van dit vrolijke baasje kunnen wijzelf alle inlichtingen geven, het is geen achterblijvertje, hélemaal niet, maar in elk nestje is er nu eenmaal een laatste die kan geplaatst worden. Interesse ? Geef maar een seintje 014 61 37 67 of
Het is nog niet zoals de eerste vier weken toen ik zelf de pupjes eten gaf, toen was er helemaal geen gemors. Als de baasjes de pupjes s morgens buiten laten is het een herrie om eten. Die schotels staan dan ver genoeg uit elkaar want de pups worden te groot om allen rond één schotel te kunnen, het is daar echt dringen als er maar één schotel staat en dan krijgen enkel de grootste of zwaarste eten.
Ook de puppyren is s morgens al een stuk zindelijker. Niet dat je er al van de vloer kan eten (of je moest een bijzondere appetijt hebben) maar nu is het s morgens toch al geen ware ravage meer. De baasjes en ikzelf hebben de indruk dat ze wachten tot ze buiten kunnen om alles te doen wat ze behoefte noemen.
Gisteren voor we met zn allen met de auto mee mochten heeft het baasje die kleintjes elk een halsbandje aangedaan. Was me dat een gedoe, die zaten niet stil, het baasje zijn vingers waren te dik voor die kleine slotjes van de bandjes enzovoort enzovoort
Toen ieder voorzien was van zon bandje was het net of er was een vlooien invasie opgedoken Die kleintjes zaten aan dat bandje te krabben op zon manier dat je wel moest denken aan een epidemie of invasie van vlooien.
Al een geluk dat het baasje dat op maandag heeft gedaan, want moest dat zo geweest zijn eergisteren met het bezoek op de puppyborrel, er zouden wel mensen rare gedachten gekregen hebben over de hygiëne hier ten huize. Na een half uur waren ze dat bandje ook gewend ( of te moe van het krabben) en was de invasie over , oef .
Hoeveel verschillen durven we nog niet vragen, enkel deze vraag volstaat, Waar is de schotel gebleven?
Het is inderdaad dezelfde schotel waar ze uit eten, de puppymelk is nu Hills puppybrokken geworden. Het enige verschil is één week leeftijdsverschil van de pups.
Dat geeft je tevens een idee van het groeien van de pupjes.
Morgen worden ze zes weken. Zes weken geleden hadden we hier zes borelingetjes waarvan de kleinste 310 gram woog en de zwaarste 380 gram. Wat ze vandaag wegen weten we niet precies omdat het Weight Watchers schaaltje maar tot drie kilo werkt. In elk geval wegen ze nu stuk voor stuk meer dan 3,5 kilogram.
Vrijdag voormiddag hebben we afspraak om ze te laten chippen, dan hebben we nog eens de kans om ze te wegen op de weegschaal in de dierenkliniek t Binnenhof te Beerse. Het is goed mogelijk dat een dikzak als Hadise of Hercule op dat moment de vier kilo bereiken.
t Baasje heeft al gezegd dat er geen probleem is in Frankrijk om te eten. Er is nog een schaal die gekocht is als onderzetschaal voor de citroenboom. Die is nog groter als deze hier thuis en nog steeds ongebruikt. Het puppyrestaurant of moeten we -refter zeggen is al op de komst voorzien
Gisteren heeft mijn kroost van Ria, de buurvrouw van tante Carine een hondenmand gekregen. Met ons eigen kussen er in is het als een burcht die moet veroverd en verdedigd worden.
Enkele seconden nadat de mand in de ren geplaatst is, is ook de strijd om de heerschappij losgebarsten. Het is nog juist niet met echte grote mensen wapens maar hevig is de strijd alvast. Het wapengekletter bestaat uit tegen elkaar rammelende puppy tandjes en klauwende pootjes. Dat alles gepaard aan een hevig gekrijs en geblaf.
Een half uur later is de strijd gestreden en ligt Hercule die daarjuist niet aan de strijd heeft deelgenomen gans alleen in de mand.
Waarschijnlijk is dat een variant van het spreekwoord maar hier is het alvast als vijf honden vechten voor een mand, gaat de zesde er in slapen
Dat zit niet bij in het instinct van de hondjes, dus moeten we dat aanleren, autorijden. Ikzelf ben gedurende twee jaar telkens ziek geweest in de auto. Het is te zeggen, op de snelweg ging dat duizend kilometer goed, maar eens van desnelweg en enkele verkeerslichten of rotondes verder was het overgeven.
t Baasje heeft het dikwijls gezegd, ons Belle is een snelweghond Het is verschillende malen gebeurt dat we naar frankrijk reden en een kilometer voor we ter bestemming waren het baasje moest stoppen om de achterbank proper te maken.
Daarom is t baasje nu bezig met de pups aan de auto en aan rijden te wennen. Vorige week zijn we naar de dierenkliniek geweest om ze te wegen, vandaag zijn we naar Fred in Grobbendonk geweest omdat het baasje daar nog iets moest afleveren. Dat was toch een ritje van heen en terug een uur. Het kleine grut heeft zich goed gehouden, er is geen poetsbeurt van de bench aan te pas gekomen.
Hopelijk gaat het vrijdag of zaterdag ook goed als we voor de volle 800 kilometer gaan.
Op de terugweg volgend jaar (!) zullen we wel twee benches nodig hebben om terug te keren. Die klein mannen groeien dus als kool, vorige week was er nog plaats over in de bench, vandaag ging het ook nog, maar als we daar nog eens twee weken bijtellen is de één bench hopeloos te klein.
Het baasje en t vrouwtje zullen wat minder bagage en kleding moeten meenemen. Het zullen strings worden in plaats van onderbroeken, kwestie van plaats te besparen .
Deze namiddag was het puppyborrel hier ten huize, met zn vijfentwintigen waren we om op de opgroeiende pupseen drink uit te brengen.
Iedereen tekende present rond drie uur deze namiddag. t Vrouwtje had er zwaar aan gewerkt om allerlei lekkers op tafel te kunnen brengen. Het is natuurlijk zo dat bij een borrel een hapje hoort.
De toekomstige eigenaars van Harko, Hadiseen Hercule waren uiteraard uitgenodigd en present. Op vraag van t baasje was ook mijne pronte vrijer Zeppos van de partij.
Is die een nog geen klein beetje bestoeft zeg, bijna al even erg als mijzelf. Het was in elk geval een prettig weerzien na die 3 maanden.
Ook het voltallige bestuur van de Drentenvereniging was aanwezig. Als je de echte liefhebbers van Drenten in huis wil halen zijn het wel deze mensen. Zij hadden ook nog zon groot been voor mij bij als cadeautje. Dart was nog mijn grootste zorg, dat been verstoppen voor de pups en Zeppos. Als ze zelf zon een been willen krijgen moeten ze zelf ook maar een nestje bijeen sparen is mijn gedacht.
Ook Dr. Nelly die de baasjes behulpzaam is geweest bij mijn bevalling, (ikzelf had niet zoveel hulp nodig) maar die twee "zenuwenlijers" van baasjes hebben de hulp en steun van Dr. Nelly heel sterk geapprecieerd. En ook nu is Dr. Nelly ons nog eens komen bezoeken, 't baasje zegt "da's een prachtmadam en nog een uitstekende dierenarts er boven op" ...
Ook Hilde, Janen Jos, langs wie we destijds Bas kregen waren gekomen en vonden dat ik prachtwerk geleverd heb. Jan en Hilde hebben al een order geplaatst voor het volgende nestje dat er eventueel nog kan komen ? ? ? Op dit moment kan het echt niet bij hen wegens nog te druk bij het werk en geplande verbouwingen, maar stapelzot blijven ze van Drentjes...
Gisterenavond moesten(?) de baasjes de 60° verjaardag van Jenny mee gaan vieren. Je weet wel Jenny van Fernand, van de Febro en van St Fraigne in Frankrijk en van nog tal van zaken.
Het ging goed, prachtig zelfs, een magnifiek feest met alles er op en er aan. Lekker eten, goeie dansvloer, prima DJ, (nog een goeie ouwe bekende vanuit de jeugdbeweging KSA, midden vorige eeuw) kortom een feest om U tegen te zeggen.
De baasjes zijn natuurlijk te lang blijven plakken alhoewel zijzelf vonden dat het er nog veel te plezierig was om dan al te gaan. De puppys hadden er duidelijk een andere mening op na gehouden. De puppyren was open en alle zes waren ze ontsnapt en hadden ze de living verkend. Overal hadden ze hun sporen nagelaten , behalve op de tapijten, die hadden ze proper gehouden.
Overal, maar dan ook overal, hadden ze worsten en plassen gedeponeerd. Met uitzondering van hun ren en de tapijten, die waren zo proper als toen de baasjes vertrokken. Dat is eigenlijk een feit om verheugd om te zijn want naar hondentaal vertaald wil dat zeggen: als je ons de kans geeft om het niet bij ons nest (hier de puppyren) te doen dan gaan wij verder af, wat in dit geval de tuin is.
In principe kunnen we dus zeggen, als we dat kleine grut dadelijk buiten laten, als ze hun signalen kenbaar maken, dat onze hondjes op dit moment begrijpen hoe het moet en gewenst is om de zaak proper te houden .
Fotos van het debacle heeft het baasje niet gemaakt, hier is uw vrije interpretatie gewenst vandaag
Gisterenavond heb ik de volle voogdij en toezicht gehad over puppywereld. De baasjes hadden afgesproken om mee te helpen met de organisatie van de jaarlijkse haringbak van de wijkvereniging.
t Vrouwtje met de andere dames van het bestuur binnen aan de toog en t baasje , samen met buurman Fons, aan t haringvuur.
Ze hadden er nog goed weer aan want haring bakken doe je vanwege de geur, best buiten in open lucht. Het is dan ook nog sociaal want de buren die niet hebben ingeschreven krijgen dan toch ook nog wat. En misschien nog wel zin om volgende jaar ook deel te nemen.
Aan de geur zal het niet liggen, het baasje kwam thuis met een andere geur als de gebruikelijke Trusardi of Davidoff. De geur van verse , dikke , vette gebakken haring hing in kleding en haar. Het leek of een echte visboer hier thuis kwam.
Ondertussen hebben mijn klein mannen zich uitstekend gedragen. Netjes verddeld over de bench en het kussen hebben ze zich mooi door gans de situatie heen geslapen.
Waarschijnlijk hebben ze het nog niet eens gemerkt dat ze samen met mij , het kot voor zich alleen hadden
We zijn wel langs dezelfde kant als altijd vertrokken voor de namiddagwandeling maar we zijn niet gans het bos doorgetrokken, te nat en te vies vandaag. Het was dan nog mijn eigen keuze ook ,van niet het bos in te trekken. Meestal loop ik aan de begin van .het bos al een tijdje vrij, op zoek naar konijnen, eekhoorns en vogels en dan loop ik automatisch het bos in.
Vandaag was ik wel vrij maar bleef liever wat dichter bij het baasje, zoals Bas vroeger altijd deed. Omdat ik het bos niet ingelopen ben was het baasje ook al niet zo enthousiast en we zijn dan maar teruggedraaid aan dat paddestoeltje op de hoek aan t bos. Daar heeft t baasje dan maar een fotootje genomen, toch mooi geposeerd van mij nietwaar ?
Dat heeft het baasje mij laten zien hoe dat moet. Bij Kyra, een andere Drent, kan je haast les volgen van hoe je moet poseren als Drentsche Patrijshond http://drentkyra.punt.nl/?home=1
Uit zichzelf volgen ze hun instinct en dat werkt prima en is een uitstekende start voor zon klein pupje. Samenleven met andere zoogdieren, in dit geval mensen, vraagt toch nog wel enkele aanpassingen meer die moeten aangeleerd worden.
Eén van de voornaamste zaken die dienen aangeleerd te worden is het proper zijn. De eerste vier weken heb ik die taak op mij genomen, elk plasje, elk worstje, werd zorgvuldig weggewerkt, meestal zonder dat de baasjes het gezien hadden verdween al dat ongemak.
Nu de pupjes niet meer drinken bij mij, en vast voedsel eten, ben ik gestopt met alles op te ruimen. De baasjes moeten het nu maar overnemen, de plassen en hoopjes worden nu ook echt te groot. Dat merken de baasjes nu ook en zij appreciëren het enorm hoe ik dat een maand lang dag en nacht voor hen heb gedaan.
Telkens al de pups geslapen hebben of gegeten worden ze nu op et terras gezet waar ze alles kunnen doen. Harko, de voormalige reu kraagje is de eerste die alles netjes op de krant deponeert, de overige leggen het zowat overal rond. Ze doen het wel allemaal buiten zodat het binnen in de living proper blijft.
De baasjes zijn best tevreden over de vooruitgang van de kennis van de pupjes, en zien het proper zijn, tegen dat ze naar de nieuwe eigenaars gaan, volledig zitten
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
