Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
08-11-2009
Een Drenten topdag!
Een Drenten topdag
De eerste dag met nachtvorst is dit jaar ook de dag van de jaarlijkse strandwandeling van de Belgische Drentenvereniging. s Morgens was het krabben en anti-vries spuiten op de ramen, maar eens vertrokken steeg de temperatuur netjes richting tien graden.
Wij met ons trio, Louis en Agnes met hun duo, Jos en Dymphna, Maurice en Rita, en ozze Dré en Marleen, ieder met hun solo. Met vijf autos uit de Kempen vertrokken we dan richting Blankenberge waar we te 9u40 arriveerden
Na de kennismaking in de duinen togen we richting strand waar al die brokken energie de vrijheid kregen. De nieuwelingen op een strandwandeling stonden erbij , keken er naar, en wisten niet goed wat ze nu zagen. Een 40-tal honden, velen kenden elkaar niet, anderen kwamen dan weer uit hetzelfde nest, maar allen genoten van de ruimte, het water en de groep.
Al mijn puppies , (nog 4 dagen en ze zijn een jaar oud, en dus puppie af) kenden ons moe nog. Prachtig was het zoals Harko, Harry, Hadise en Hercule met mij meeliepen en kwamen spelen. Ook het baasje kende een ongekende populariteit bij de 4 die niet bij ons gebleven zijn. En dan was m zijn zak met snoepjes nog vergeten in de auto. Dat bewijst dat een Drent ook lief kan zijn zonder steeds snoep te krijgen.
De traditionele citroenjenever van voorzitster Monique werd graag achterover gegoten, de baasjes hadden al een vijf kilometer gewandeld en die waren slimmer dan de honden, de baasjes dronken niet van dat zoute water!
Na de pauze in Wenduine togen we terug richting Blankenberge waar de baasjes met drankjes allerlei, terug op krachten probeerden te komen ? ? ?
Wij zijn in de auto een poosje gaan tukken terwijl de baasjes een hapje gingen eten, nadien mochten wij nog eens op het strand laten zien dat we nog overschot aan energie hadden. (het baasje zegde wel dat we heel wat kalmer waren) En we hebben de baasjes deze maal niet met rode kaken gezet, we zijn maar eventjes door de duinen gelopen, het baasje keek nog niet meer naar de deugnieten en we hebben deze keer geen rotte meeuwen opgespoord. Knap van ons hé, we kunnen het wel hoor, luisteren !
Al van gisterenavond staat alles klaar om vroeg te vertrekken naar zee. Blankenberge here we come Het zal toch weeral een behoorlijk sliertje autos zijn die richting kust vertrekt vanuit de Kempen voor de jaarlijkse Strandwandeling van de Vereniging Van de Drentsche Patrijshond want zo heet het voluit, voorwaar een mondje vol.(maar das weer iets anders volgens die mop over moeilijke woorden).
We gaan er dus voluit voor vandaag, ons baasje heeft mij al de les gespeld, ga ik de duinen in, dan kan ik mijne plan trekken zegt m. Niet terug zoals in Rockanje waar ik hem voor schut gezet heb terwijl er 50 Hollanders op stonden te kijken. Ook geen rotte meeuwen aanzeulen van op de vloedlijn. Niemand staat daar op te wachten en iedereen gaat fatsoenlijk eten achteraf, rotte meeuwen zijn not done
Voor als we braaf zijn heeft het baasje een volledig zakje training snoepjes in de rode tas gestoken. Daar weten we wel weg mee en die andere Drentjes , groot en klein zullen ook wel aanschuiven bij t baasje, das ook al traditie.
Zeppos, Hercule, Harko, Hadise, Harry, Arcil, Floyd, Joris, Wiebe, Cobe, en al de anderen, here we come, en ze zullen het geweten hebben daar op t strand !
Mooi is het bij het binnenkomen van de wijk bij ons, de beuken- en eikenbomen van de toegangslaan kleuren prachtig. Een spijtige zaak omdat er geen streepje zon door schijnt.
Moet je zeker eens doen wanneer de zon schijnt, vanaf het rondpunt aan afrit 22 van de E34 richting Vosselaar. Het is altijd al een mooie dreef, maar in de lente en de herfst zoals nu is het één van de mooiste dreven van de provincie.
Zelfs met de fiets is het mooi om rijden omdat de fietspaden regelmatig geruimd worden van bladeren.
Maar toch even een streepje zon door de nu wel schaarser wordende bladeren aan de bomen .
Is het om elkaar bang te maken ? Om de baas of t vrouwtje ongerust te maken ? Eénmaal per dag moeten ze zich zo eens kunnen uitleven met gegrom en geblaf.
t Baasje zegt dan, ga maar buiten branie maken want daarvoor is t kot te klein. Dan hangen ze achter elkaar in de tuin zo dat het zand, (op dit moment slijk, na de regenbuien) tot tegen de vensters vliegt. Dan steigert het vrouwtje weer, en zo blijven we aan de gang.
Bang om naar hun poten te krijgen hebben ze helemaal niet. Ze kijken dan eens op, kijken de baas vrank aan, en doen gewoon verder Tot ze weer eens bij hun kraag genomen worden . Maar tegen die tijd zijn ze gewoonlijk al zo moe dat ze gewoon in slaap vallen in de bench of zetel.
Moesten we niet elke dag zo een wandeling naar het bos kunnen maken, je zou wat meemaken met die twee pubers in huis
Vorige week zat ze nog in de lappenmand met haar geopereerde teen en naaiwerk aan haar achterpoot. Vandaag moet ze weer haantje de voorste zijn in het afstruinen van het struikgewas.
En als dat dan nog gewoon struikgewas is nog tot daar toe, maar Hera en Belle, de twee teven, hebben een voorkeur om onder de bramenstruiken rond te crossen.
Als ze dan s avonds bij je komen liggen in de zetel dan voel je de afgebroken doornen in hun vel vastzitten. Tegendraads strelen helpt dan niet meer, maar het vrouwtje moet er dan aan te pas komen, want met de dikke vingers van het baasje lukt het niet. Daar komen vrouwenvingers aan te pas.
Ondertussen heeft Hera dan weer twee wondjes van uitgebeten teken waarvan de kop is blijven zitten. Daar moeten we dan weer een zalfje aansmeren met cortisone om alles weer in de goeie plooi te krijgen.
Als die twee teven nu maar eens enkele dagen een rustig leven wilden leiden, t zou een opluchting voor de baas zijn in ieder geval !
En dan komt heros bij t baasje staan om zo te vertellen baas ze zijn weer bezig of baas ken je het telefoonnummer van t Binnenhof nog uit je hoofd ? Dat laatste is een overbodige vraag, dat nummer kennen we al een hele tijd uit t koppeke.
Een dwergvrouwtje gaat naar de gynaecoloog omdat ze vaak pijn heeft tussen haarbenen ter hoogte van haar schaamstreek. Na lang onderzoek kan de arts nog steeds niets vinden en begint vragen te stellen :'Heb je er altijd pijn aan ?' Nee, niet altijd,' zegt het vrouwtje. 'Heb je er momenteel last van ?' 'Nee, momenteel niet.' Zijn er dan bepaalde momenten dat je er wel last van hebt ?' vraagt de arts. 'Meestal als het regent,' antwoord het vrouwtje. De arts stelt voor om terug te komen als het regent. Enkele dagen later, bij regenweer, komt het dwergvrouwtje terug bij haar gynaecoloog. De arts vraagt het vrouwtje om op het ligbed te gaan liggen, neemt vervolgens een schaar en begint te knippen. 'Is 't nu niet beter ?' vraagt hij. 'Ja,' zegt het vrouwtje, 'de pijn is weg, wat hebt U eigenlijk gedaan ?' 'Wel, een stukje van uw kawtsjoe bottekes afgesneden !' zegt de arts.
Deze namiddag om 16u15, tijdens zijn wandeling heeft Bas een hartinfarct gekregen en is in de armen van de baasjes overleden.
Zo begon een jaar geleden, op 6 november, het bericht* op dit blog. Ik was juist terug van het crematorium te Viersel waar ik Bas heenbracht, toen ik dit schreef.
Het kwam onverwacht en zeker plots, hoewel we leefden met de gedachte dat het kon gebeuren.
Je vertrekt op wandeling met een hond die zin in zijn dagelijkse wandeling had en je moet de auto thuis gaan halen om hem dood terug thuis te brengen. Je bent er niet goed van, dat kan ik jullie verzekeren.
Een geluk dat ik niet alleen weg was met Bas en Belle, Simonne was er ook bij en is bij Bas gebleven terwijl ik met de toen hoogzwangere Belle de auto ben gaan halen. Ook Dré , het baasje van Tibo, blijven we eeuwig dankbaar dat hij op dat moment bij t vrouwtje en Bas gebleven is.
Een jaar geleden alweer ondertussen is er veel gebeurt in onze roedel. Zo is Heros bij ons gebleven, enkel omdat zijn karakter zo op dat van Bas geleek. Het lijkt wel alsof Bas plaats heeft willen maken voor die andere schat van een hond, onze Heros.
Ondertussen staat Bas hier nog altijd in zijn doosje op de kast. Uitstrooien zoals voorzien was, zal er de eerste tijd niet van komen denken wij zo. Hij kijkt over onze schouder mee als we aan dit blog bezig zijn en het stoort ons niet, dus laten we het maar zo. Als we één van de dagen in de buurt van Viersel en het crematorium komen gaan we toch eens binnen om een passende urne te kopen voor onze Bas.
Bas, die hier nog elke dag vernoemd word en waar dit blog nog steeds naar vernoemd is.
Jan
*Lees het hele bericht in archief per maand in de linkerkolom van dit blog onderaan. Klik op 11-2008 en scroll naar beneden op 6 november.
Was het bijna droog niet dat het regende, maar in het bos drupte het nog van de weinige bladeren die er nog aan de loofbomen hangen.
Het is nu echt herfst in ons bos, voor het baasje is het meegenomen dat hij ons nu tot ver in het bos ziet lopen. Dat duurt nog wel tot in de lente tot we weer het nieuwe frisse groen zien opkomen. Of tot ik weer eenszoals daarstraks onder de Janssen draad doorglip en de parking daar ga verkennen, tot grote ergernis van t baasje !
Er komen ook meer joggers en mountain bikers in ons bos. Op zich geen probleem, ware het niet dat er weer zo van die fanatieke tussen zitten die elke hond als een killer machine bekijken en de baasjes als de grootste onverantwoordelijke misdadiger. Zo een die zijn honden durft laten loslopen wie meent die wel dat ie is ?
Zo ook daarstraks, volgens ons de eerste maal dat m daar kwam joggen, een vloeken en tieren dat het niet mooi meer was. t Baasje heeft (heel venijnig) heel veel jeuk gewenst op plaatsen waar m niet kon krabben ! t Zal m leren beleefd te blijven !
Het baasje heeft al spijt dat hij deze zomer de overhangende takken van de bramen heeft weggedaan. Toen die nog over de paden hingen waren er lang zoveel joggers en mountain bikers niet
Maria, een Italiaanse vrouw, was buitengewoon devoot. Nadat ze trouwde, weigerde ze elke vorm van voorbehoedsmiddel, trouw aan haar geloof. Ze kreeg 17 kinderen. Haar man werd echter ziek en overleed.
De tijd verstreek en Maria huwde een andere man. En weer weigerde ze elke vorm van voorbehoedsmiddel.
Zij kregen 15 nakomelingen. Haar tweede man werd eveneens getroffen door een ziekte en overleed. Kort na zijn heengaan werd ook Maria erg ziek en stierf. Op het kerkhof tijdens de begrafenisplechtigheid keek de priester neer op de kist, wierp daarna zijn blik op de hemel en sprak met uitgestrekte geheven armen:
'Eindelijk zijn ze te samen!' Dit bracht een mannelijk familielid duidelijk in verwarring en na de dienst vroeg hij de priester om uitleg.
'Mijnheer pastoor,' zei hij 'tijdens de plechtigheid zei u: 'Eindelijk zijn ze te samen!' Bedoelde u Maria en haar eerste echtgenoot of Maria en haar tweede echtgenoot?' De priester keek geruime tijd stomverbaasd naar de man en sprak:
Stom van de baasjes gisterenavond. Hera was niet happig om te komen eten toen het baasje hun eetbakken klaar zette voor hen. Dat is niet normaal want ALS er al eens een van de drie niet wil eten is het ons moe, ikke dus.
De baasjes wilden Hera toch aan het eten krijgen want anders gaan de andere twee, ik en Heros er mee aan de haal. Stom van de baasjes want als ze niet wil eten dn heeft dat een reden, zo simpel is dat !
Nu had zij waarschijnlijk iets dat op haar maag was blijven liggen want vanmorgen had miss energy overgegeven in haar bench. Stom dus, want nu kan gans de bench inboedel de wasmachine en droogkast in, want met het weer van de laatste dagen is zon kussen in geen dagen proper en droog te krijgen.
En de eetbakken . Die zijn geen van drie leeg gegeten, teveel gegeven of minder honger van de fab three. De kalfsknoken waarvan het vrouwtje gisteren bouillon trok zal terug de diepvriezer ingaan, wachtend op hongeriger dagen
Geplaatst: Do nov 05, 2009 13:30 Onderwerp: Drentsche patijshond Teuntje stamboomnaam Cenja
Over te plaatsen teefje van 1.5 jaar
Door dat Teuntje doordeweeks bij oma en opa zit met de kinderen en in het weekend bij haar echte baasje. Is er een situatie gekomen dat oma het erg moeilijk gaat vinden om ook nog een hond erbij te hebben en hem uitmoet laten. Daar oma al op leeftijd is en bang is om omvergetrokken te worden hebben ze besloten om haar terug te brengen naar ons.
heeft u intresse of weet u iemand dan kunnen ze contact opnemen met. Sjoukje of Erik ter Meulen tel 0591-381119
Volgens Sabinneke van t weer zal het zondag fris wandelweer zijn, 4°- 8°C. Er zou een licht Noordenwindje gaan waaien, dat het vermelden niet echt waard is (1 beaufort).
Ziet er dus goed uit Zet uw botten al maar klaar (of waterdichte schoenen) we wandelen immers op t strand.
De tocht vat aan te Blankenberge aan het staketsel, en we wandelen richting Wenduine. De honden kunnen op dit tijdstip van het jaar los lopen en meestal hebben we het strand haast voor ons alleen. Toch zeker na een kilometer vanaf Blankenberge en een km. voor Wenduine.
We hopen op een zonnige , droge, wandeldag, de deelnemers kennen we al, het zijn stuk voor stuk hondenliefhebbers die van een flinke wandeling houden.
We zien elkaar te 10 uur aan de N34 waar de Koninklijke laan overgaat in de Blankenbergse stwg. Komende van Blankenberge, richting Wenduine / Oostende , na de linkse bocht aan de tramhalte. U bent dan juist de oversteekplaats van de kusttram voorbij gereden. Door op onderstaande link te klikken heeft u zicht op de verzamelplaats.
Graag op voorhand inschrijven bij het secretariaatbij Hilde op het nr. 055/30.55.10 voor de Nederlandse leden/wandelaars 00 32 55 30 55 10
Of via mailinfo@drenteschepatrijshond.be Laatste bericht, hieronder de hoog- en laagwaterstanden, we gaan een heel groot strand hebben want te 11u20 is het eb
Er komt een prostituee bij de hemelpoort. Petrus vraagt wat ze vroeger geweest is. De hoer bekent dat ze prostituee is geweest. 'Dan mag je hier niet naar binnen, ' zegt Petrus, 'ga daar maar even op het bankje zitten.' De vrouw gaat op het bankje zitten huilen. Komt er een oud baasje bij de hemelpoort met een enorme zak opzijn rug. Hij loopt naar het huilende vrouwtje op het bankje, en vraagt wat er aan scheelt. Ze legt uit: 'Ik ben vroeger prostituee geweest, en nu mag ik nietnaar binnen.' 'Is dat het ?' , zegt de man, 'ik ben kleermaker geweest. Weet je wat ? Ik heb een zak met oude kleren op mijn rug. We gooien de kleren eruit en jij gaat in die zak zitten. Dan smokkel ik jou de hemel in !' Zo gezegd, zo gedaan. De kleermaker loopt naar de hemelpoort, en Petrus vraagt de man wat hij vroeger geweest is. 'Ik ben kleermaker geweest,' zegt de man. 'Dan mag je naar binnen,' zegt Petrus. Als de man voorbij loopt, vraagt Petrus : 'Maar wat zit er in die zak?' Zegt de kleermaker: 'O, een oud naaimachien.'
Wat een weer vandaag, weer om in uw bed te blijven liggen en we hebben er ook een poging toe gedaan.
Maaaar er liggen daar beneden drie Drentjes die het zo niet begrepen hebben, die willen nat worden , slijkpoten krijgen, gaan drinken van het regenwater en nog een plas mééér gaan maken, alsof er nog geen water genoeg is.
Als ze dan terug binnenkomen, liefst één voor één en niet samen, dan staan ze daar klaar om afgedroogd te worden. Want dat afdrogen dat vinden ze alle drie heerlijk. Wij denken zelfs dat ze zich laten natregenen om afgedroogd te worden.
Ze hebben ook een uitgesproken voorkeur voor regenwater. Alle kraantjeswater blijft staan. Nu hebben we een lek aan de dakgoot, aan deaansluiting van twee stukken lekt het. Door die grote emmer van bij de bakker hebben ze toch altijd zon twintig liter regenwater in voorraad. Als ze dat regenwater (zonder chloor) verkiezen boven het kraantjeswater dan zal het met de luchtvervuiling toch nog wel meevallen denken we zo.
Ondertussen doen we met zn drieën waar het baasje op de eerste regel van dit bericht van droomde we hebben ons heel gemakkelijk in onze bench, zetel of voor de kachel gevleid en laat het maar regenen, voor ons niet gelaten !
Terwijl binnen het bedrijf zich een sociaal drama afspeelt met 558 ontslagen in het verschiet. En terwijl aan de voorzijde van het bedrijf aan de Antwerpse Steenweg/Turnhoutse Baan, de Tv zenders zich verdringen om interviews van de werknemers en vakbondsleiders, staat er een Drentenbaasje aan de achterzijde van de fabriek zich ook boos te maken !
Zoiets was tien jaar geleden nog ondenkbaar, ontslagen bij Janssen, niemand in de wereld hoefde nog diaree of maagstoornissen te hebben want de fabrikant van Motilium en Immodium zorgde voor een meer dan behoorlijk inkomen en sociale voorzieningen voor duizenden gezinnen in de Kempen.
Dat was dan tot voor enkele jaren het bedrijf waar iedereen wou werken, waar ze van heinde en ver op af kwamen. Sinds 2001 zijn meer dan 2000 werknemers moeten afvloeien.
Ik kan me goed indenken dat de stichter, onderzoeker en wetenschapsmens Dr. Paul Janssen, ligt te woelen indien hij zich nog niet heeft omgedraaid in zijn kist.
Als je het fijn beschouwt is ben ik allicht de enige die de fabriek nog met plezier binnen gaat. Het is dan wel aan de achterzijde van het fabrieksterrein en ik moet er wel voor onder de afsluiting kruipen. Dat lap ik het baasje zon tweemaal in de week, en telkens is m goed boos op mij
*Ik heb ook geleerd, dat mijn gebeden alleen verhoord zullen worden
als ik mijn e-mails binnen 5 minuten doorstuur naar minstens 7
vrienden en vooraf een wens doe.*
*Ik drink ook geen Coca Cola meer, omdat dit geldstukken kan
oplossen en harde WC-vlekken verwijdert.*
*k zal voortaan ook geen pompstation binnenrijden, zonder een vriend
mee te nemen die een oogje in het zeil houdt terwijl ik aan het tanken ben,
zodat er geen seriemoordenaar de kans krijgt stiekem op mijn achterbank
te kruipen.*
*'k Ben ook op mijn hoede als ik in een winkelcentrum binnen stap,
want met die gratis proevertjes kunnen ze mij drogeren en bestelen.*
*Ik neem ook geen telefoons meer op, want iemand zou mij kunnen vragen om '#198#' in te toetsen,
met als gevolg een gepeperde factuur waarop een groot aantal telefoontjes naar o.a. Jamaica, Oeganda, Singapore en Oezbekistan staat vermeld.*
*Als je deze mail nu niet doorstuurt naar 144.000 vrienden binnen de volgende 10 minuten, zal een grote vogel op je kop landen, met een acuut diarreeprobleem
en zullen alle strontvliegen van de dichtstbijzijnde varkensfokkerij op je rug komen zitten.*
*Trouwens.... Wist je dat een Zuid-Amerikaanse geleerde na diepgaand onderzoek heeft ontdekt, dat mensen met een laag IQ en die onvoldoende aan hun trekken komen met seks, altijd hun mails lezen terwijl ze de muis van hun computer blijven vasthouden?*
*Je hoeft je hand nu niet meer van de muis af te laten; het is toch al te laat...*
*Blijf vooral doorgaan met lachen en ontvang de groetjes*
Van overal stroomden ze toe, de felicitaties.Ons Belle , ons moe dus , blijkt vriê populair te zijn in de BeNeLux en de buurlanden. Op het B&B-blog en op het NL Drentenforum kwamen er verschillende toe en het is blijkbaar nog niet gedaan. t Baasje denkt dat we er nu, the day after, er een cijfer op kunnen plakken.
We merken in elk geval dat er felicitaties komen uit Sigogne in de Franse Charente, eentje uit Bochum en t baasje weet te zeggen dat Bochum in Duitsland ligt en dat m daar verschillende keren langsgekomen is op weg naar Hamburg en Berlijn. Nederland is niet achtergebleven, trekt haast de kop zeggen ze dan in de koers. En onze landgenoten en honden van de Drentenvrienden ook vanwege de pups zijn er felicitaties, en die beloven dan nog knoken ook bij de wandeling volgende zondag.
Eergisterenavond was Izzy, onze bordercollie kameraad, en zijn vrouwtje Carla de allereerste om Belle een gelukkige verjaardag te wensen, zij hebben het vandaag zelfs nog een lustig over gedaan.
Twintig maal is ze zo gefeliciteerd geweest via t blog, het Drentenforum en de mailbox. Nu moet het baasje eerlijk bekennen dat hij en t vrouwtje samen, geen twintig kaartjes hebben aangekregen toen zij jarig waren.
Alvast bedankt lieve mensen voor de wensen, het heeft goed gedaan aan ons hartje
Ons moe mag vandaag vier kaarsjes uitblazen. En dat gaan we vieren zegt het baasje. We mogen dan ook niet vergeten de twee zussen van ons moe, tante Enji en tante Ella ook een gelukkige verjaardag te wensen.
Het was wel een bewogen jaar voor Belle het afgelopen jaar. Vorig jaar in november, de 6° is haar maatje Bas overleden. Het feestgeruis van de verjaardag en de stramme spieren van de strandwandeling waren nog maar amper voorbij en ze was al rouwende.
Lang heeft ze geen tijd gehad om te rouwen want goed tien dagen na haar 3° verjaardag kwamen daar 6 wurmpjes de wereld verkennen, en wij waren er twee van.
Twee maanden heeft ze dan dag en nacht zorg gedragen voor die zes pupjes. Geen ogenblik hebben wij haar rust gegund, en het is pas beginnen beteren toen die 4 andere bandietjes naar hun baasjes vertrokken.
Ondertussen hebben we onze broers en zus al verschillende keren terug gezien, en zo ook volgende zondag gaan we ze allen weerzien in Blankenberge bij de strandwandeling.
t Schijnt dat ons bomma Freya ook gaat komen, dat gaat weer een heel mooie familiefoto opleveren daar op de trap in de duinen zegt ons baasje.
Er was weer heel wat te beleven in het bos deze namiddag. Om onze Heros wat beter te laten wennen aan de auto om dat kwijlen af te leren/ van af te helpen gaan we nu al een hele tijd met de auto naar het bos.
Dat wil natuurlijk zeggen dat we een kwartier energie op een andere manier dienen kwijt te raken. Dat lukt ons door het tapijt in de koffer als startblok te gebruiken. Van t moment dat die achterklep opengaat stormen er drie furies het bos in. Twee dames uit de wijk die juist naast de auto langs kwamen stonden stokstijf van het schrikken van zoveel energie.
Toen we Chendor, de labrador tegenkwamen,waren we helemaal ontketend. Belle, jarig of niet spurtte weer achter een konijn aan en we konden dus terug wachten tot het dametje uit zichzelf naar ons toe kwam. Wel met een fabrieksafsluiting tussen haar en ons.
Ze was weer eens onder de afsluitdraad van Janssen Pharmaceutica geglipt en dan weet ze de draad wel terug te vinden maar niet die opening waar ze onderdoor is gegaan. Dan komt ze na een tijdje aangesloft en moet het baasje de draad opheffen om haar terug in de veilige wereld te helpen .
Het joggende dametje die zich een hoedje geschrokken heeft toen drie Drenten en een Labrador haar weg op het bospad kruisten, en op topsnelheid aan de andere kant van de weg terug het bos indoken. Dat dametje, een poper madameke zegt het baasje, gaat dat voorval nog lang herinneren aan haar reactie te zien. Komt ervan als je jezelf van de wereld afsluit met een walkman in je oren. Ergens klopt het niet als je Tina Turner hoort en plots vier honden voor je ziet opduiken !
Het mevrouwtje was wel danig geschrokken, maar nam het sportief op, zo zag ze er in elk geval ook uit, knap sportief volgens je weet wel wie
Jan wordt op een morgen wakker met een enorme kater. Hij kan nauwelijks zijn ogen open krijgen. Het eerste wat hij ziet is een glas met water naast zijn bed en enkele aspirientjes. Hij slikt die in en ziet dan al zijn kleren netjes gewassen en wel over de stoel hangen. De rest van de kamer is ook heel netjes. Hij gaat naar beneden, waar een briefje ligt van zijn vrouw: Schatje, je ontbijt staat klaar in de keuken. Ik ga boodschappen doen, ik hou van je ? Jan gaat naar de keuken en vindt er zijn zoon aan de ontbijttafel. En ja hoor: er staat een uitgebreid ontbijt klaar voor Jan, met de krant erbij. Jan vraagt aan zijn zoon: Wat is er gisteren eigenlijk gebeurd ?? ? Wel, pa, is het antwoord, jij kwam om 3 uur vannacht thuis, stomdronken, brak een vaas en hebt overgegeven in de hal. Je hebt jezelf een blauw oog bezorgd toen je tegen de deur liep. Oei, denkt Jan. Maar waarom is alles dan zo netjes, en waarom heeft je moeder mijn ontbijt klaar gemaakt, was ze dan niet boos ??? Ach, mama heeft je naar de slaapkamer gesleept en ze wou je uitkleden, maar toen ze aan je broek stond te sjorren om die uit te trekken riep je iets van
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
