Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
21-07-2008
Weer een andere wagen onder de hangar
Weer een andere wagen onder de hangar
Op de plaats van de Mitsubishi staat nu een grote camper. Het is Dirk ( een andere dan die van twee dagen geleden) die met Heidi (en niet Wanda, dat was de vrouw van die andere Dirk) en dochter Sarie, een tussenstop maken bij oud-collega Jan. Dirk heeft ook nog zijn moeder en een vriendinnetje van Sarie mee. Zij zijn met de camper onderweg naar de Spaanse Costa Brava.
Dirk is oud-collega van t baasje op school. Dirk was de leraar fietsherstelling en de werkhuizen van t baasje en Dirk grensden aan elkaar, die twee zijn dus nogal close en goeie maten.
Dirk is de man die altijd wel een werkje wil aanvatten of ergens mee helpen. Er is maar één nadeel aan, hij zegt steeds Jan we gaan dat eens gauw doen en het antwoord van t baasje is steeds, ja Dirk, we gaan dat doen maar gauw is Herentals en dat telt niet in Frankrijk.
Dat heb je zo met die mensen die een bloeiende fietshandel hebben en altijd maar opgejaagd worden door hun klanten, zij gaan die gejaagdheid dan ook tijdens de vakantie verder zetten. t Baasje zegt dan tegen steeds Dirk freinen jong, t is verlof. Een gespeelde boze blik is dan t antwoord. Ja, ze verstaan elkaar nog altijd zonder veel woorden .
Ondertussen heeft Dirk het toch maar weer gelapt. Geoffrey en Paul, zoon en schoonzoon van Fernand en Jenny (zie twee weken terug) kwamen toevallig langs met de koersfiets. Dirk heeft eens gauw, gauw, de achterband van één van de fietsen gerepareerd comme il faut. Toch was het weer eens gauw
Zie ze daar komen aanstormen met haar flaporen, ons Belle. Ze was er weer eens op haar eentje op uitgetrokken en wij vonden dat ze te ver weg was. Zeker omdat die reuze machines om te oogsten niet ver uit de buurt waren. t Baasje en ik hebben dus zonder Belle te roepen ons verstopt tussen de zonnebloemen.
Het duurde niet lang voor ze in de mot kreeg dat we er niet meer waren op de lange rechte weg. Als een raket komt ze dan aanlopen om ons dan te zoeken. t Baasje kent dat al van toen ik nog jong was en stond gereed om ze van vlakbij te flitsen wegens overdreven snelheid. Dat levert dan zulke foto als deze op.
t Baasje vertelt dan dat het nogal zal meevallen, als je in België zon foto aankrijgt is het een paar dagen choco of confituur eten om de boete te kunnen betalen. Als je steak wil eten moet je op je snelheid letten .
Wij horen Dirk hier juist vertellen dat wij beiden, Bas en Belle, een leven hebben als God in Frankrijk. Dat is niet helemaal waar, het is God die hier is komen kijken hoe wij het hier naar onze zin hebben en daar zijn normen naar gesteld heeft voor leven als God in Frankrijk.
Als je zo een dagoverzicht eens wat beter bekijkt ga je ons gelijk geven.
- Opstaan even na de baasjes
- Een toertje door de tuin voor een ochtendplas met het baasje.
- Terug de zetel in voor een uitslapertje
- Kijken of er niets te rapen valt aan de ontbijttafel, er valt nogal eens iets van tafel aan de kant van t baasje.
- De tuin of de zetel terug in, afhankelijk van de omstandigheden.
- Als t baasje in de tuin is, achter zij voeten gaan liggen om er zo dicht mogelijk bij te zijn.
- Tijdens het middagmaal, zelfde activiteit als s morgens.
- Luieren, spelen en een wandeling.
- Uitrusten van de wandeling.
- Uitkijken wat het avondmaal voor ons te bieden heeft, achteraf onze etenbak grondig ledigen en uitlikken.
- Ons op de zetel nestelen of aan de voeten van de baasjes naar TV kijken of onze verhalen vertellen voor onze blog.
- Met nog een slaapkoek toe, zoekt Belle de bench op en Bas draait zich nog eens in de zetel vooraleer de lichten gedoofd worden en de directie zich naar de slaapkamer begeeft.
Zeg nu zelf, wie zou er nu niet houden van zon hondenleven. t Baasje vertelt tegen Dirk, als reïncarnatie bestaat, dan wil hij in een volgend leven het leven leiden zoals wij twee.
Wij tweeën denken dat hij nog niet zon slechte keuze maakt, die baas van ons
Gisteren kregen we nog de opmerking dat, in tegenstelling tot wat de baasjes steeds vertellen, het hier in Ferret toch niet zo rustig is. De baasjes keken weer eens verbaasd, alsof ze het in Keulen hoorden donderen ( is wel wat ver van hier, maar ze zullen wel weer overdrijven)
Koen en Wanda, waren rond vijf uur vanmorgen gewekt door de fluitende vogels in de tuin. Ja, daar denken wij en de baasjes niet aan. Dat is één van de bijgeluiden eigen aan den buiten. Zelf wonen ze niet in een echt lawaaierige buurt maar ook daar is het geluid, of moeten we zeggen lawaai, van de snelweg nooit ver weg. En door dat geluid slapen ze gewoon door, horen ze zelfs niet meer.
De baasjes worden van die vogelzang niet meer wakker, alhoewel die éne merel goed van katoen kan geven, zeker s morgens.
Als die merel dan is uitgezongen begint er wel weer één of andere lijster zijn grote klep open te zetten. t Baasje is ooit in juni eens wakker geworden van de bijen die de lindeboom bevolkten, die bijen waren wel met duizenden die op de bloesem afkwamen.
Als we dan terug in Vosselaar zijn kunnen de baasjes weer niet slapen van het geluid van de E34 snelweg, zeker niet als het zuidenwind is. Dan lijkt het dat de vrachtwagens over het terras rijden. In Vosselaar leven echter ook merels en lijsters met een grote klep, die zullen ook wel s morgens hun repertoire aan de man brengen. Alleen spijtig dat we ze daar niet meer horen door het andere omgevingslawaai
Dat is het zicht dat de baasjes hebben als we onze dagelijkse wandelingen in de omgeving van Ferret maken. Wijzelf kunnen zo hoog niet kijken maar wij hebben dan wel weer een voordeel waar de baasjes niet aan kunnen tippen. Wij kunnen tussen de zonnebloemen door lopen, lekker in de schaduw van de bloemen.
Gisteren zijn weer aangelijnd moeten blijven tijdens de wandeling, buurman Serge was één van zijn velden aan het maaien met zon reusachtige machine. De baasjes hadden er geen goed oog in als wij in de buurt van die machine zouden komen. t Baasje vertelt dat wij dan wel eens zouden kunnen eindigen als een rode vlek tussen de graankorrels in de aanhanger van de tractor.
Brrrr we mogen er niet aan denken, en we denken dat het baasje nu eens voor één keer, ons geen blaasjes wil wijsmaken.
Wij wensen al die Belgenlanders, die nog niet op vertrokken zijn op vakantie, een zonnige zondag toe. De berichten die ons hier uit Belgenland bereiken zijn verre van fraai. t Baasje zegt dat Frankske en Sabinneke van t één weerbericht waarschijnlijk eigenaars zijn van een hotel in één of ander zuiders land en daarom die rotzooi naar België laten komen. Dat zegden ze van Armand Pien destijds toch ook
Gisteren was het de dag van de tweejaarlijkse automobielinspectie voor de Golf van t vrouwtje. t Baasje heeft die enkele jaren in Frankrijk geïmporteerd en is dus verplicht de Franse wetgeving na te volgen.
Begin van de week heeft het baasje een afspraak gemaakt bij één van de drie controle centra in Ruffec.Gisteren namiddag is t baasje dus op afspraak geweest en hij was al een beetje bevreesd voor de uitlaat van Golfje. Niet dat wij hier met brullende uitlaat de streek op stelten zetten maar er waren enkele kleine fitjes. Geen erg voor de uitlaat maar de controleur maakte bezwaar over de Co-test die niet duidelijk kon gemeten worden. Binnen de twee maanden terug bij de inspectie aanbieden met een uitlaat die niet meer lekt.
Vriendelijke mensen overigens die inspecteurs, t baasje weet dat de chef een old-timer liefhebber is en heeft meer gebabbeld over Porsches 911 en Maseratis dan over de VW Golf. Ook de Franse vrachtwagens zoals het verdwenen Berliet en Unic kwamen ter sprake. Den bompa van de familie heeft destijds nog met een Berliet zijn dagelijkse boterham verdient, dat valt natuurlijk in goede aarde bij die Fransen, dat een Belg de voorkeur gaf aan een Frans merk boven een Mércédés.
Uiteindelijk zal t baasje één van de volgende dagen nog eens op zijn rug onder de Golf te vinden zijn om het euvel te klaren en dan maar weer een nieuwe afspraak maken dan zijn we weeral twee jaren gerust
Tweerichtingsverkeer in t straatje. Freddy, Annemie en Maarten zijn deze morgen vertrokken richting Pamplona. Een week te laat om voor de stieren te gaan uitlopen. Freddy zal wel slimmer zijn dan zulke stommiteiten uit te halen, en dan de rest van het verlof in t ziekenhuis door te brengen. Of nog erger, terug richting België gaan in zon auto met lantaarntjes op t dak, gewoonlijk is die auto van Amerikaanse makelij en zwart of grijs. Hopelijk krijgt Freddy daar in Pamplona wat meer tijd om zijn immens dik boek, een biografie van Alexander de Grote, uit te kunnen lezen, hier in Ferret heeft m niet veel vorderingen gemaakt
Gisterenavond zijn Dirk, Wanda en de drie kinderen hier gearriveerd . Zij zijn op terugweg van Rosas in Spanje naar verzopen kikkerland. Zij zijn hier een dag komen verpozen en zijn vanavond vertrokken nu het wat frisser geworden is. Dat rijdt een stuk aangenamer met zn vijven in de auto. Bij de aankomst was er wel wat hilariteit toen Belle, enthousiast als altijd de kinderen aan het schrikken bracht. Een kwartiertje later waren het al de beste maatjes en waren ze al samen aan het spelen.
Vanavond is het hier terug de rust waarvan je normaal gedurende de rest van het jaar kan genieten. Deze rust is dan weer betrekkelijk want de dorsmachines draaien op volle toeren in de nabije omgeving. Het lijkt wel dat ze ons willen omsingelen
Hebben jullie hetzelfde gedacht toen jullie deze foto zagen ? Neen het is niet Balthazar Boma die hier op inspectiereis is voor een nieuwe vestiging van Boma sossissen industrie.
Op de foto zien jullie Bernard Charbonneau de burgemeester van het nabijgelegen Ruffec. Zo in profiel gezien is het ook een echte Bourgondiër, iets wat het baasje wel kan appreciëren. Het aantal keren dat het baasje hem ontmoet heeft stond hij ook altijd met een glas in de hand. Het baasje trouwens ook, het is daarom dat hij het nief kodakske niet kon hanteren en nu deze foto uit de krant Charente Libre heeft moeten pikken
Het is al traditie aan het worden hier ten huize, als Freddy en Annemie hier langskomen in Ferret wordt de keuken door hen ingepalmd. Wel zonder enige verzet of tegenstand of weerstand van het plaatselijk hoofdbestuur. Geen resistance of maquis toestanden hier ten huize.
Ook wij tweeën bieden geen weerstand, wij lopen telkens weer in ons geluk. Wij kunnen er ook van in leven blijven en nog wel heel goed ook. Volgens het baasje gaat volgende week de buikriem terug aangehaald worden voor hen en ook voor het vee, zoals m ons soms noemt. Trôp is te veel volgens een wijlen Belgisch politicus en die deed dan nog in zijn vrije uren in sossissen.
Gisteren nog met zn twaalven aan de BBQ, en vandaag surprise over wat de pot schaft. t Drenten leven is nog zo slecht niet en van baasjeskant horen wij ook al niet te veel klachten of het moest over spannende kledij gaan
Dat staat als een paal boven water. Belle is mijn maatje geworden toen t baasje op pensioen ging, als speelmaatje voor mij en om een dagelijkse reden te hebben om te MOETEN gaan wandelen en beweging te hebben. Frankske en Sabine van t weer moeten al hun tovertrukken bovenhalen om ons binnen te houden. Enkel storm met gevaar voor vallende bomen kunnen ons weerhouden om buiten te komen. Vanmorgen bij het surfen heeft het baasje op de blog van Anastacia http://blog.seniorennet.be/anastacia/ een artikel gevonden dat handelt over gezonder met een hond. Neem even de tijd en klik de blog van Anastacia een keer open, het loont echt de moeite.
Bas & Belle
Gezonder met een hond
In België heeft iets meer dan één gezin op twee een huisdier. Wanneer mens en dier erin slagen om harmonieus samen te leven, blijken er heel wat gezondheidsvoordelen in te zitten voor de eigenaar.
Baasjes van honden en katten hebben bijvoorbeeld minder last van stress, gemiddeld een lagere bloeddruk en een lagere gemiddelde hartslag. De cholesterolwaarden zouden ook minder hoog liggen. Ze zijn fysiek actiever en hebben minder last van overgewicht. Ze gaan minder vaak naar een arts, waardoor ze minder medische kosten hebben, zijn minder depressief, minder angstig en hebben meer sociale contacten.
Het gebeurt de laatste dagen meer en meer dat t baasje ons komt vertellen dat we weer eens opgenomen zijn met foto en al op verschillende andere blogs.
Zo ook deze morgen, t baasje kreeg een mail van Jan Noordijk, t schijnt dat hij en t baasje nogal eens over en t weer mailen met elkaar, Dat op Jans site http://users.telenet.be/sonnybleu/ twee fotos van ons verschenen waren. t Curieuse baasje van ons natuurlijk direct op die site an het zoeken maar kon ons niet vinden. Terug mailen naar Jan en jawel, na enige toelichting van die andere Jan kon hij ons tonen hoe we erop staan. Bij medewerkers en contact moest t baasje iets naar beneden scrollen en daar pronken we in alle glorie. Belle zoals ze is, vuil onder t zand en Bas nieuwsgierig als altijd kijkend in de lens van t nief kodakske. Ook op die andere blog van Jan http://www.happy2gether.be/zijn we al eens opgetreden.
Ook bij Yessie, Turnawtse blogvriendin van t baasje zijn we al op t blog verschenen. Hier kan je ons vinden http://blog.seniorennet.be/yessie/ . Yessie volgt ook dagelijks onze capriolen op t www, blijkbaar met veel plezier wat blijkt uit verschillende reacties van haar.
Binnenkort gaan we nog zo beroemd worden als Paris Hilton, of is dat meer berucht ?
Een tentjesvrije tuin, t is ook weeral enkele dagen geleden dat we dat nog meegemaakt hebben. Sinds deze namiddag is het weer enkel gazon en fruitbomen. Niks speciaals meer voor Bas om een poging te doen om zijn poot tegen te heffen. Hier waakt het baasje streng over dat er geen plaatselijke natte vlekken ontstaan op een hoogte van twintig centimeter ongeveer.
Bas heeft het fatsoenlijk gehouden deze keer maar t is ooit anders geweest. Dan moest m niet afkomen met redenen als ik heb mijn geur maar over die andere gezet want zijn voorkeur ging naar fonkelnieuwe tenten waar nooit tevoren een andere hond gepasseerd was of t moest in de fabriek geweest zijn.
Er mankeren ook verschillende aaiende handen, niet dat we te klagen hebben maar je merkt toch het verschil heel duidelijk, jonge gasten die tijd zat hebben om met ons te flodderen of baasjes die druk in de weer zijn om de bezoekers niet van honger te laten omkomen.
Ondertussen leggen wij ons gerekt en gestrekt onder de lindeboom, lekker in de schaduw
Deze morgen zijn nonkel Luc samen met Joris en Glenn terug richting regen vertrokken. Luc is gisteren langs gekomen om die neefjes die op te halen. Zondag waren die hier aangekomen als last minute gasten en zouden maar enkele dagen blijven. Wij verwachten rond vier uur een telefoontje van uit Belgen/regenland dat zij netjes zijn aangekomen.
Ook de gasten die gisteren gearriveerd, zijn blijven nog enkele dagen zodat we heden nog met zijn zeven zijn, en daar zijn wij, de Drenten, nog niet bij inbegrepen.
Dat zijn voor ons toch wel topdagen, veel volk over de vloer = veel kliekjes te rapen aan tafel. Een tent verkennen op het onverwachts en eens grondig doorsnuffelen. Veel aaien over t hondenkopje. Iedereen die met ons wil spelen met de bal. Dat zijn leuke dingen voor een Drent
Dat zijn de hoofdkleuren hier van de omgeving, goudkleur van het graan dat dit jaar in overvloed gezaaid is. De krant Charente Libre heeft het vandaag nog in het nieuws, meer dan 12% meer dan vorig jaar. Met de gestegen graanprijzen in het achterhoofd kunnen we besluiten dat de Charentaise boeren goed boeren dit jaar.
Ook de zonnebloemen staan nu in volle bloei, op enkele velden na, die later gezaaid zijn allicht, is de Charente nu knalgeel gekleurd door de bloemen, als je dan voorbij het veld bent, kleurt het weer groen als je tegen de achterkant van de bloemen kijkt. Het is prachtig die lappendeken, gezien vanuit de lucht moet het allicht nog mooier zijn.
Het is daarom misschien ook dat de patchwork club hier zoveel succes en aanhangers heeft, zij vinden hun inspiratie zomaar in de natuur. Of zou het aan de Belgische voorzitster van de patchwork club/raadslid in de gemeenteraad hier liggen. Ria zal zich nu wel aangesproken voelen als ze dit leest, en zij is een trouwe lezeres van dit blog, dat weten we
t staat er maar wat eenzaam onder de kersenboom. De vorige jaren stonden ze er met vier, soms vijf. Dat was het moment dat de jeugd uit de familie naar de nonkel en tante in Frankrijk trokken.
Tijden veranderen, de ene moet werken , de andere trekt naar Italië, nog een andere gaat dit jaar nog een boeleke kopen. Joris en Glenn de huidige bewoners van het tentje hadden samen verlof terwijl de lieven moesten werken en hadden de gelegenheid om met Bart samen tot bij ons te komen. Morgen gaan ze terug naar België en is ook dit last minute bezoek voor hen weeral afgelopen.
t Zal dan nog eenzamer zijn onder de kersenboom, moest die boom kunnen denken, hij wist niet wat er gaande was dit jaar
Bart en Jo zijn deze morgen vertrokken voor nog enkele dagen Bretagne, niet vooraleer ze een decadent ontbijt hebben genomen. Bart was gisteren op Ile d Oleron en als je daar passeert zonder oesters mee te brengen dan lust je geen oesters (en wat heb je dan te zoeken op Oleron?) of zoals die jonge gasten zelf zeggen dan is er een hoek van jeaf
Door de GPS en file problemen op de terugweg waren die oesters blijven liggen, wel lekker fris onderaan in de koelkast, maar die moeten gegeten worden en dat doe je het liefst in compagnie.
De baasjes hebben dan maar geholpen, na eerst een paar gewone boterhammetjes te hebben gegeten. Er lag nog een fles Cava in de koelkast en die hebben ze dan ook maar niet laten bederven.
t Baasje vertelt nu dat zoiets decadent is maar hij heeft er toch maar lekker van genoten. Belle is met een oesterschaal gaan lopen en t baasje heeft de oesterschaal later teruggevonden in de tuin. De sluitspier van de oester was er wel volledig uitgegeten. Belle lust nu ook oesters !
Ondertussen zijn Bart en Jo onderweg naar t Noorden (Bretagne en Normandië) en dus ook naar de regen en de kou, wij weten wel waar het goed is en blijven stillekes hier
Rare titel misschien die wat verklaring vereist. Als t baasje nu het volgende schrijft is dat voor iedereen duidelijk: ***restaurant. Een drie sterren restaurant.
***dag betekent dus een drie sterren dag waarmee het baasje wil zeggen een uitstekend mooie dag, met voor elke ster een maaltijd die we buiten hebben kunnen nemen. Wij hebben dus op de nationale feestdag van ontbijt tot avondmaal kunnen buiten eten.
Bart en Jo waren op uitstap gegaan naar Ile d Oleron om eens te gaan snoepen van de wijd en zijd bekende oesters en zeevruchten. Zij zouden om acht uur terug zijn maar en file op de brug tussen Ile d Oleron en Marennes bezorgde hen direct driekwartier vertraging. Als de GPS dan ook nog eens tilt slaagt ( waar hebben we dat nog gehoord) of je de verkeerde kant uitstuurt heb je het spek aan je been en is de hond over tafel geweest. Hier ten huize is dat natuurlijk spreekwoordelijk, wij zijn net opgevoede Drenten, wij zouden zoiets nog niet durven ! ( hier heeft het baasje getwijfeld tussen een uitroepteken en een vraagteken).
Bart en Jo hebben toch nog wat te eten gekregen, t vrouwtje kookt nogal royaal als er gasten zijn. Je hebt uiteindelijk grote en kleine eters en je kan maar beter zeker zijn, wij zijn er trouwens ook nog om te helpen
Joris en Glenn hebben samen met het baasje Tour gekeken omdat het ten 1° te warm was in de zon, ten 2° het een spannende Pyreneeënrit was, en ten 3° omdat Evans de gele trui kon veroveren en Cadelleke rijdt dan toch ook voor een Belgische ploeg. De baasjes gebruiken nu alleen nog de familie naam van Evans omdat, telkens ze Cadelleke zegden ons Belleke kwam aangelopen, fonetisch trekken de namen dan ook nogal op elkaar.
Gisteren hadden er dorsfeesten plaats in Sigogne, hier zon halfuurtje vandaan. De pas aangekomen neven hadden belangstelling om eens een bezoekje te brengen. De rit naar La Magdeleine was blijkbaar nog niet lang genoeg om hen te vermoeien.
Er werd wel gedorst maar de nadruk lag voornamelijk op het gebruikte materiaal uit het prille begin van vorige eeuw. Een dorsmachine, volledig in hout, werd aangedreven door een werkende mobiele stoommachine, oude tractoren in onberispelijke staat gerestaureerd, old-timer autos en handgereedschap vielen er te bewonderen.
Bart en Jo kenden chi-chi niet en wilden zich gelijk een portie kopen, ondanks de waarschuwing van de baasjes dat het spul ontzettend zwaar op de maag ligt. De baasjes hebben gelijk gekregen, er is een halve portie op de parking achtergebleven, en dan hadden wij beiden met onze sterke magen al geholpen.
Voor de baasjes was het een geslaagde uitstap maar voor ons Drenten met onze fijne speurneuzen waren het allemaal grote, rokende en stinkende machines die ons maar weinig konden bekoren. Daar stond dan weer tegenover dat er genoeg andere honden waren. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens grondig kennis te maken terwijl de baasjes de machines bewonderden
We hebben de nationale Franse feestdag in alle kalmte gevierd, zoals de Fransen zelf allicht. Het zwembad nog eens stofzuigen was wel hoognodig. Als de buren met hun grote machines colza en graan beginnen oogsten sta je er van versteld wat stof er in de lucht hangt. Op het zwembad drijft dan een grijze film en de zwaardere deeltjes zakken naar de bodem. t Is geen zicht en t baasje heeft dat dan maar snel verholpen.
De dagelijkse wandeling gaf dan weer een verrassing, ook dat andere colzaveld was gedurende de nacht gemaaid en dus zijn ook daar die venijnige stoppels opgedoken. Het was flink warm en we hebbende baasjes maar alleen over de weg laten lopen. In het zonnebloemenveld was het veel frisser in de schaduw. Er zitten ook meer vogels in de zonnebloemen velden, dus ook meer poezen die op de vogels azen. Als we er zo een ontdekken, dan is het natuurlijk kermis voor ons.
De baasjes zien er niks van, soms horen ze het wel aan ons geblaf dat we weer een kat ontdekt hebben. Het probleem is gewoonlijk dat die katten zo snel zijn en altijd de verkeerde richting uitlopen. Als die kat dan een boom ingespurt is staan we daar te koekeloeren en kunnen op zoek naar de baasjes. Soms moeten we driekwart van het veld rond om de roedel terug volledig te maken. Stomme katten denken wij zo
14 juli, de dag dat de Fransen de bestorming van de Bastille herdenken. Dat was de aanzet tot de Franse revolutie in 1789. Vorige week vroeg ik nog aan een Franse kennis of hij ook wist wat er gebeurd was op 14 juli 1790 kon hij daar geen antwoord op geven. Toen ik hem vertelde dat ze dan het eerste bal van de oud-strijders hebben gevierd kon hij er maar matig mee glimlachen. 14 juli is immers een serieuze aangelegenheid.
Het openbare leven ligt haast volledig stil, je kan s avonds naar het bal populaire en naar het vuurwerk, of naar de grote défilé op de Champs Elysee. Het laatste in Parijs, de twee eersten in haast elk dorp.
Veertien jaar geleden waren de baasjes samen met mij in Parijs op veertien juli. t Vrouwtje wou van de gelegenheid gebruik maken om ook naar het vuurwerk te gaan kijken. Omdat wij op terugreis naar België waren en toevallig daar waren, wisten we ook niet waar het vuurwerk zou afgestoken worden. t Baasje wist de oplossing, we trokken met zijn drieën naar Montmartre en zouden van aan de Sacré Coeur naar het vuurwerk gaan kijken. De heuvel van Montmartre is immers het hoogste punt van Parijs.
Nu waren er toch naar schatting zon honderdduizend Parijzenaars en toeristen die op hetzelfde idee gekomen waren en moesten wij tussen al die toeschouwers de trappen op naar de kerk op de heuveltop. Nu zijn die Parijzenaars op 14 juli totaal geschift, ze steken zelfs vuurpijlen af die ze tussen de voegen van de trappen steken en dan afsteken. De vuurpijlen vlogen mij dus letterlijk tussen de poten door. t Baasje heeft mij, toen 8 maanden oud en nog flink wat lichter, opgepakt en mij als het schaap bij goede herder op zijn schouders gelegd.
Wij zijn onder commentaar in vele talen zoals der arme hund, look that poor dog enz. maar snel de trappen terug afgedaald en hebben het vuurwerk achter ons in de achteruitkijkspiegel van de auto gezien toen we Parijs buitenreden
Sindsdien heb ik het niet meer zo met vuurwerk en alles wat te hard knalt. Het was niet het beste idee ooit van de baasjes
Het baasje herinnert zich ook nog dat bij terugkomst aan de auto er een papiertje onder de ruitenwisser stak met de uitnodiging om een boete wegens stationnement gênant te komen betalen op het politiekantoor. t Baasje heeft dat nooit betaald maar het papiertje steekt nog steeds als bladwijzer in de inmiddels verouderde reisgids van Parijs.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
