Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
18-08-2010
Dat is erover!
Dat is erover
Dat is er over en nog geen klein beetje ook niet. Ons baasje wist niet wat m zag en kon zn ogen niet geloven ! Zijn dagelijkse Franse krant Charente Libre doet een test over de kennis van de Engelse taal van de bevolking en de diensten in de Charente ! ! !
Waar halen ze het ? Nu zullen de eigen inwoners nog eens berispt worden omdat ze geen of slecht Engels praten en verstaan. En dit ten behoeve van 5000 inwijkelingen van over t water. Dat die niet de meest bescheiden Europeanen (?) zijn is bij ieder bekend, maar dat ze nu ook al de bevolking waar zij te gast zijn en de regio die ze zelf hebben gekozen gaan bekritiseren dat kan echt niet meer, dat is ronduit onbeschoft.
Het gaat pas echt de verkeerde kant uit wanneer een Engelse ook nog eens rode kaarten gaat uitdelen aan diensten waar je niet in het Engels terecht kan, zoals de boutique van Orange en het grote ziekenhuis Girac in Angoulème.
The lady heeft een tijdje geleden haar schouder gebroken en nu beklaagt zij zich erover dat er niemand was die haar in het Engels kon helpen in voornoemd ziekenhuis.
Kijk als ons baasje zoiets leest dan begint de honderdjarige oorlog al heel wat duidelijker voor hem te worden ! Zulke lui die zet je toch op het eerste vliegtuig richting Londen met een one way ticket. Destijds in de honderdjarige oorlog hadden ze nog geen vliegtuigen, toen sloegen ze zulke lui gewoon de kop in !
Ze zouden beter eens een test doen van de kennis van de Franse taal onder de inwijkelingen en dan de resultaten eens bekendmaken hoe de Engelsen uit die test komen !
Belle &co
Met excuses aan die met Engelsen verwante lezers die het wel goed menen en hun best doen om via de Franse taal toch deel uit te maken van hun dorpsgemeenschap, zij zullen het echter wel verstaan waar ons baasje zijn gram haalt.
Een Limburgs koppel probeert tevergeefs een kind te krijgen.
De vrouwgeraakt maar niet in verwachting. Ze hebben de grootste specialisten geraadpleegd, alle mogelijke analyses laten uitvoeren, alle mogelijke methoden geprobeerd, tevergeefs.
Tot op een dag dat ze over een Amerikaanse professor horen spreken, die schijnbaar mirakels verricht.
Het koppel vertrekt naar de Verenigde Staten en bekomt een afspraak bij de befaamde professor.
Wanneer ze echter bij de professor komen,stelt er zich een probleem : het koppel spreekt geen woord Engels ende professor geen woord Nederlands.
Met gebarentaal maakt de professorhen duidelijk, dat hij ze aan het werk zou willen zien.
Een beetjeverlegen begint het koppel te vrijen, terwijl de professor hen langs alle kanten observeert en roept op een gegeven ogenblik : "Stop!"
Hij loopt naar zijn bureel en schrijft hen wat voor.
Tevreden reist het koppel terug naar huis.
Het eerste wat ze doen is een apotheek binnenlopen en vragen aan de apotheek : Hebt u Tritéoterol?
Tritéoterol? vraagt de apotheker. Nee nog nooit van gehoord
Bent u zeker van de naam van het medicijn?
Ja absoluut, en hij toont het briefje van de Professor.
U hebt verkeerd gelezen, zegt de apotheker, er staat "Try the other hole"
t Ziet er grijs uit vanmorgen in het noorden van de Charente, heel grijs zelfs en de auto die vannacht niet onder de hangar gestaan heeft is nat. Die auto zit zelfs onder het slijk, door het stof dat er op lag en dat beetje regen zegt het baasje.
Het heeft dus vannacht een beetje geregend, te weinig om te vermelden maar op dit moment van droogte telt elke drup.
We kregen deze morgen van t vrouwtje ook een nieuw speeltje. Hét speeltje dat we graag hebben, een kleine PET fles. Het vrouwtje had er maar twee lege en vermits Heros met de bal aan het spelen was er geen probleem wat speeltjes betreft.
Dat hadden we gedacht, en was buiten de waard gerekend . Ook Heros eiste zijn knisperend speelgoedje op zodat het baasje de gele afvalzak moest controleren op een nog intact flesje.
Vroeger kregen we het flesje met dop en al maar sinds de baasjes de dopjes sparen om te recycleren en daarmee de opleiding van hulp- en geleidehonden mee sponsoren krijgen we doploze flesjes.
Ondertussen zijn de flesjes al plat gekauwd en zijn ze klaar voor de gele plastic-metaal-papierzak van de tri-selectif.
En ondertussen wachten we op de beloofde flinke bui. Sorry lage landen wij hebben nood aan water !
Dat is wat ons baasje zich afvraagt als hij ons bezig ziet. Het begon al deze morgen vroeg, opspringen tegen het baasje, hun kom met brood lag haast tegen de grond terwijl het baasje zijn pyjama broek moest vast houden want Hera stond recht tegen zijn rug en die kijkt niet nauw waar of hoe ze te werk gaat met haar poten !
Daarna in de tuin hebben we met drie haast een uur achter elkaar gehangen. Het ging er niet zachtaardig aan toe, het baasje moest van t vrouwtje komen kijken wieer nu wie aan het afmaken was. Maar t was maar spel
Deze namiddag was het baasje begonnen aan de Mobil home (hier is dat een camper, een Mobil home is een stacaravan) van Mick de overbuur. Die had wat problemen met zijn remmen en t baasje ging dat in orde maken. Zolang t baasje alleen bezig was ging het nog maar van t moment Mick kwam helpen moesten we met zn drieën ook komen helpen. Je kan denken hoe blij het baasje daarmee was !
Ook vanavond zijn we nog geen moment rustig geweest. De baasjes waren wat laat met ons eten want zelf waren ze moeten gaan aperitieven bij onze adellijke bejaarde buurvrouw. Daar hebben ze dan kennis gemaakt met haar jongste zoon (van zeven kinderen) met wie ze een alleraardigste babbel hebben gevoerd en dan er nog achter gekomen zijn dat hij in Brussel woont.
Dat was een meevaller omdat de zoon ook nog eens goed op de hoogte was van het reilen en zeilen in t Belgikske. Het is één van de weinige Fransen die niet beïnvloed is door de Franse pers en goed weet dat de twee grote bevolkingsgroepen in België elkaar niet naar het leven staan. Want dat is wel hoe de Fransen denken hoe de Vlamingen en Walen nog steeds in staat van oorlog met elkaar zijn.
En toen kwamen ze terug thuis en kregen we een kom vol energie, en begon het spelletje van voor af aan
Zie haar gaan op de fotos de lichtste en de slankste van het trio was gisteren in goeden doen, klaar om Drenten snelheidsrecords te breken in het vrij veld .
Wat Hera bezielde gisteren is ons een raadsel maar gans de tijd van de wandeling heeft ze in top speed afgelegd. Net alsof ze de duivel op haar hielen had.
Vorige week kon Heros niet snel genoeg bij t baasje zijn,maar die was geschrokken van een immense tractor die van achter de bocht kwam en hem achtervolgde. Van hem wisten we dus waarom hij zo rende.
Van Hera zal het wel een mysterie blijven, niet dat we er van wakker liggen maar toch waren we benieuwd. Zij is van nature al de meest actieve en werkzaamste en het veld afdweilen naar sporen is haar niet vreemd maar zo een half uur aan maximum snelheid rond rennen heeft ze nog nooit gedaan
Nog vier dagen heb je de tijd om je in te schrijven samen met je Drent voor de clubmatch van zaterdag 28.08.2010.
Tot vrijdag aanstaande, 20.08.2010 heb je namelijk nog de tijd om je in te schrijven voor hét Drentenevenement van het jaar. Zorg dus dat je er tijdig bij bent, het zou werkelijk spijtig zijn moest je het missen!
Om te reserveren voor de BBQ en je Drent in de goede categorie in te schrijven moet jebij de secretaris van de vereniging Ingrid Mestdagh zijn. ingrid.mestdagh@scarlet.be of op dit adres: info@drentschepatrijshond.be
Je kan alles ook nog eens nalezen op de site van de vereniging waar je onder actueel ook alle informatie kan vinden http://www.drentschepatrijshond.be/
Wil je nog meer informatie, geef dan maar een mailtje, ons adres kan je in de rechtse kolom vinden onder E-mail mij.
We hopen alle Drenteneigenaars en sympathisanten daar te kunnen ontmoeten om er een fijne zonnige dag onder gelijkgestemden van te maken.
Jan, Peter en Henk verongelukken op weg naar een voetbal-wedstrijd. Ze komen bij de hemelpoort aan en wachten tot Petrus deze opent. "Voordat ik jullie binnenlaat, moet ik weten hoe vaak ieder van jullie is vreemdgegaan," aldus Petrus. Jan neemt het voortouw en zegt: "Hmm, exact weet ik het niet meer, maar het zal toch gauw zo'n dertig keer zijn geweest." "Da's niet zo mooi," zegt Petrus,"dan krijg jij slechts een klein Peugeootje om in de hemel mee rond te rijden."
Daarna is Peter aan de beurt. "Ik ben 5 keer vreemdgegaan," zegt Peter. "Okee," zegt Petrus, "dan krijg jij een BMW 330."
Als laatste wordt Henk gevraagd hoe vaak hij is vreemdgegaan. "Ik heb mijn vrouw nóóit bedrogen," zegt Henk trots. "Prima," zegt Petrus, "dan mag jij een Ferrari uitzoeken."
Zo gaan drie weken voorbij, en tuffen de vrienden wat in de hemel rond. Op een gegeven moment zien Peter en Jan, dat Henk zijn Ferrari aan de kant heeft gezet en stilletjes aan het huilen is. "Waarom huil je?" vragen de anderen, "jij hebt toch de mooiste auto om mee rond te rijden?" "Jawel," zegt Henk, "maar ik zag zojuist mijn vrouw op rolschaatsen voorbij komen!"
Een ganse weide van enkele hectaren groot vol met unieke, echte, onvervalste brol. Zo kan je het beste een bric à brac ofte rommelmarkt beschrijven.
Onze baasjes bezoeken die rommelmarkten zo wel eens af en toe, meestal om d er eens tussen uit te zijn of iemand te ontmoeten en een klapke te doen en dan samen een pintje te drinken aan de plaatselijke buvette.
Zelden koopt ons baasje iets op die rommelmarkten, hééél zelden zelfs. Gisteren kocht hij dat zilverenteckeltje, maar hij heeft lang moeten nadenken om terug te weten wat het vorige unieke en onvervangbare stuk daarvoor is aangekocht. Dat bleek dan het email bord te zijn dat stationeren verbiedt en dat m aan de schuurdeur heeft bevestigd.
Wat gisteren nog eens sterk is opgevallen is dat haast de helft van de verkopers op de rommelmarkt van Engelse origine is. Nu zijn er hier een tiental jaren geleden massas Engelsen neergestreken maar dat die haast allen in de rommelbussines gingen gaan is ons baasje pas gisteren echt opgevallen.
Voor de rest is het ophalen van jeugdsentiment ook een liefhebberij van t baasje, ouwen broluit de tijd tussen de 15 en 20 jaar ligt er met hopen tussen de aantrekkelijke koopwaar . Vinyl platen in 33 en 45 toeren uitvoering en soms nog wel eens 78 toeren platen liggen er in overvloed. Gisteren zag het baasje ook moderner spul liggen, en dat voor de eerste keer porno dvds en niet meer fonkelnieuwe vuil boekskes ! Van die boekskes die in de winkel helemaal in t bovenste schap liggen, waar de klein mannen niet aan kunnen. Hier lagen ze toch haast tegen de grond !
Deze morgen wilden die twee snotters van mij de enige overgebleven van de zes tennisballen bemachtigen. Ondanks ze met twee waren is hen dat niet gelukt. Ze hebben nog iets respect voor ons moe hé.
Deze namiddag was het van tzelfde laken een broek Nu ging het echter om een stuk vod, eigenlijk een deel van een oude pyjama van het baasje, die hij enkele maanden geleden in een even oude sok had gestopt. Met aan beide zijden een knoop erin hadden wij zo elk een speeltje gekregen.
Die sok van Heros was uiteraard het snelst verleden tijd en die van Hera hebben die twee dan maar samen in de vernieling geholpen. Die van mij was in de hangar in de vergetelheid geraakt en tijdens het bezoek van onze familieleden is die weer boven water geraakt.
Geheel blijven is er voor zulk speelgoed niet bij, en t baasje heeft al heel wat sokkenrommel uit de tuin opgeraapt. Enkel dat stuk pyjama is aan zijn aandacht ontsnapt en dat heb ik nu terug het mijne gemaakt.
Dat is niet zonder slag of stoot gegaan want H & H wilden ook een stuk vod. Maar zoals deze morgen met de tennisbal heb ik mijn autoriteit nog eens laten gelden en nu liggen ze beide met afgunstige ogen naar een stuk vod te kijken dat te smerig is om nog vast te pakken zegt de baas, maar t is mijn vod en ze blijven er af ! Zo simpel is dat .
Enkele jaren geleden nam t baasje een foto op de bric à brac in Tusson van een verkoper die lag te slapen in een zetel die te koop was, gewoon om te illustreren dat verkoper zijn op een bric à brac toch wel vermoeiend is.
Maar op de voorgrond, bij de andere te koop aangeboden prullaria (rommel) stond een glazen of kristallen teckeltje. Ons was het niet opgevallen maar Gertje die al jaren teckel liefhebber is meldde het ons. Wat we niet wisten is dat Gertje, die eigenlijk Carine heet, alles wat met teckeltjes te maken heeft verzamelt !
Sindsdien keek ons hoofdbestuur op elke rommelbeurs uit naar dat glazen beestje. Dat is natuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg, om juist datzelfde postuurke terug te vinden Toch zeker als je ziet uit welke hoop "spiksplinternieuwe vierdehandsspullen" op foto twee onze baas een teckeltje heeft gevonden.
Daarstraks op de bric à brac in Villefagnan zag ons baasje plots een zilveren teckeltje. Bij het navragen naar de prijs hoefde het baasje niet eens te bieden, anders kreeg m nog geld toe, en dat was nu echt zijn bedoeling niet. Het teckeltje is van eigenaar veranderd en zal eind van deze maand nog eens naar zijn definitief baasje gaan als we terug in België zijn.
We hopen dat Gertje/Carine er blij mee gaat zijn Hier kan je Gertje/Carine en haar teckel Ayse vinden: http://www.gertje.web-log.nl/
En de laatste vindbare tennisbal van de ganse reeks die we bij het begin van juli mee hadden. Waar de rest van de reeks gebleven is blijkt een raadsel te zijn. Van ééntje weten we dat die gesneuveld is onder de zitmaaier. Die had het baasje niet zien liggen in het gras.
Maar dan moeten er nog een stuk of vier ergens liggen. Of ze zijn weer begraven door Hera of Heros of zijn ergens onder gerold. Ooit komen die wel weer terug te voorschijn, als t baasje weer eens een in bui van reorganiseren terecht komt.
In Vosselaar is dat ook zo op de poetsdagen, dan komt gelijk de inhoud van een ganse speelgoedbak terug op de proppen. Hier ligt de zaak iets moeilijker, de tuin is een tienvoud van de Belgische, we hebben hier een schuur, stal hangar en dan nog het huis.
Niet te doen dus om achter vier tennisballen te gaan zoeken, maar de deze, de laatste laat ik niet rondslingeren. Das de mijne en daar blijven ze af !
Er valt sinds zeven uur wat water uit de hemel, veel is het nog niet maar we worden toch al afgedroogd door t vrouwtje als we binnenkomen. Het baasje spreekt niet van regen maar van een muggepiske
Met veel moeite heeft 'm iets kunnen fotograferen dat al nat was geworden. Zo kon hij een amper nat geworden emmerdeksel fotograferen dat wij gisteren van hem hebben gekregen als frisbee.
Wij moeten eerlijk zeggen dat hij goed gezocht heeft naar iets nat. Zelfs in de pluviometer, die er nochtans voor gemaakt is om regen op te vangen en te meten was niks te zien.
We hopen dat er vannacht nog een goede bui valt want het is echt wel nodig. Sinds begin juli hebben we nog maar één bui die de naam waardig is gehad. Vooral de tuin zal er dankbaar voor zijn en ook het stof van de dolomiet op de koer zou het water graag opnemen.
Dan moeten we wel even opletten dat we niet beginnen rollen want slijk in onze vacht is nu ook niet waar ons vrouwtje zich slap om lacht.
We zien het al mooi gebeuren dat ons baasje zich deze avond op zijn knietjes aan het bed zet om aan Sint Médard te vragen om een van zijn bekende buien naar La Magdeleine te sturen !
de Charel en Leon zitten te vissen bij een brug aan het Willebroek-kanaal. De Charel aan de rechterkant van de brug vangt de ene vis na de andere. Leon aan de linkerkant wordt beetje jaloers en vraagt aan de Charel waarom hij zoveel vis vangt. "Luister"... zegt de Charel: "Ik kijk altijd hoe mijn vrouw in heur bed ligt, voor ik ga vissen. Ligt ze op haar rechterzij, dan ga ik rechts van de brug zitten, ligt ze links, dan ga ik links zitten." "OK," zegt de Leon, "maar wat doe je dan als je vrouw op heure rug ligt?" "Beste vriend" antwoordt de Charel, "welke zot gaat er DAN vissen!"
Gisterenmiddag kregen wij bezoek van een Franse copain van t baasje. Het was René van t hoofdbestuur hun voormalig favoriete restaurant. Voormalig omdat Renés vrouw gestopt is met het restaurant en enkel nog de Bar-Tabac openhoud.
René kwam vragen of wij wat jonge scheuten van pruimenbomen konden missen? Natuurlijk kon het baasje die missen en zeker voor zijn goede vriend. Die wist dat wij nogal eens bomen uit België meebrengen en dat zijn dan rassen die hij niet in zijn tuin heeft.
René was vergezeld van een jong meisje die wij niet kenden en ook een taal sprak die ons vreemd voorkwam. Het was de kleine Ludmilla uit Oekraïne die een maand te gast was bij René en Nicole.
René studeert met zijn zeventig jaar al zo lang wij hem kennen Russisch. En met het Oekraïens meisje een aangename vakantie te gunnen kan hij ook zijn talenkennis in de praktijk brengen. Er zullen niet veel Oekraïense kinderen naar Frankrijk of België komen die daar dan ook nog eens in hun eigen taal ontvangen worden ! Wat dadelijk opvalt is de beleefdheid en de vriendelijkheid van het meisje van 9 jaar die René en Nicole dan ook nog eens aanspreekt met Pappa en Maman, iets wat zij beiden best kunnen appreciëren.
René heeft het baasje dan ook nog maar eens praktijkles enten van de twijgen gegeven. Het baasje had daar al wel uitvoerig over gelezen maar een praktijkles is altijd dubbel en dik meegenomen. Misschien ontstaan hier volgend jaar ook wel de meest rare combinatie bomen met appelen en peren op één stam
De prijs gaat niet altijd naar degenen, die hem het meest verdienen ...
Irena Sendler
Onlangs stierf deze 98-jarige.
Gedurende WOII werkte zij in het Warschause getto, maar zij had een bijkomend motief. Ze WIST (als Duitse) wat de plannen van de nazi's waren voor de Joden. Ze smokkelde 2500 kinderen buiten. Ze had een hond, die getraind was om te blaffen als Duitse soldaten in de omgeving waren, zodat ze het eventueel geluid van de kinderen niet zouden horen.
Ze werd gepakt, men brak haar benen, armen en sloeg haar vreselijk. Zij hield de namen bij van de kinderen die ze buiten smokkelde, stak ze in een glazen pot en begroef deze onder een boom in haar tuin. Na de oorlog probeerde ze de ouders te zoeken en dat lukte enkele keren.
De meesten waren door gas omgekomen. De kinderen die ze hielp werden in pleeggezinnen geplaatst of geadopteerd.
In 2007 werd deze dame voorgedragen voor de Nobelprijs - ze werd niet geselecteerd.
We zijn nu meer dan 60 jaar na de Tweede Wereldoorlog. Deze e-mail moet in een ketting doorgestuurd worden, als een memorial voor alle doden, verkrachten, vermassacreerden, de verbranden, de vergasten, degenen die een hongerdood stierven.
Nu meer dan ooit, terwijl Irak, Iran en anderen beweren dat de holocaust enkel een mythe is , is het zeer belangrijk dat de wereld dit nooit vergeet, want er zijn anderen die klaar staan om hetzelfde te doen.
Het is de bedoeling dat deze e-mail 40.000.000 mensen bereikt
Doe mee en wees een schakel in deze memorialketting !!!! Stuur hem door naar mensen die je kent en vraag hun om deze ketting verder uit te dragen.
A.U.B. vernietig deze mail niet!
U mag dit bericht copieëren en doorsturen
Het kost je enkele seconden om deze mail door te sturen !!!
En dat op vrijdag de dertiende het is terug zoals t baasje enkele dagen terug vertelde. Ze beloven regen, maar er komt maar niks op die ene bui na.
De tuin kan echt wel enkele dagen regen gebruiken, het is treurnis allom. Toch zeker in de groentetuin, de tomaten staan er wat verpieterd bij, de boontjes daar zwijgen we maar beter over en wat nog wel voldoening geeft zijn de preitjes die het baasje iets meer dan een week geleden geplant heeft .
Het fruit is dan wel super, meer dan vorig jaar en van een heel goede kwaliteit. Zonder sproeien tegen insecten en ziektes, zuivere bio dus. De hoeveelheid appelen en pruimen die we al hebben weggeschonken is ongekend.
Als ze spreken van de zeven vette en de zeven magere jaren dan zijn we dit jaar aan het tweede vet jaar bezig wat fruitoogst betreft. Ook vorig jaar was de oogst immens maar toen hadden we toch zeker bij de appelen nog heel wat vermaaide vruchten.
Ozze Dré zijn ezel, de Stan, kan er maar goed mee zijn wanneer we eind van de maandnaar België gaan voor een tweetal weken, en Stan kan gerust zijn, t zullen veel appeltjes zijn die we voor hem meebrengen !
Het baasje is klaar met zijn structurele werken. Dat wil zeggen dat de tuin momenteel terug honddicht is, wij hebben geen kans op ontsnappen meer zegt het baasje.
Onze tuin is even honddicht als de gevangenis Alcatraz niet kon ontvlucht worden, zegt onze baas, de toekomst zal het moeten bewijzen.
De voormalige schapenstal is nu winddicht naar het zuidwesten en het ziet er heel wat fraaier uit dan met het Heras hek dat ons meer dan een jaar binnen moest houden. Ook de plaats tussen de schaapstal en de ingang van de tuin, waar de struik stond, is nu dicht gemaakt door t baasje. Er is heel wat meet en paswerk bij te pas gekomen, maar dicht is het, ik heb het samen met Heros getest
Uit het dagboek van een jonge moedige vrouw op cruise in de Antillen... Dag 1: Ik heb er weken naar uitgekeken om deze schitterende reis te kunnen maken. Ik heb al mijn mooiste kleren ingepakt. Ik ben helemaal opgewonden
Dag 2 : Heel de dag op zee. Ik heb dolfijnen en walvissen gezien. Wat een prachtige vakantie. Vandaag heb ik de kapitein ontmoet. Het is een knappe man. Lijkt op Brad Pitt.
Dag 3 : Ik heb een beetje gesurft en ik heb leren golfen. De kapitein heeft me aan zijn tafel uitgenodigd voor het diner.
Het was een hele eer en ik heb me héél goed geamuseerd.
Het is een heel aantrekkelijke en attent volle man met prachtige blauwe ogen.
Dag 4 : Ik ben naar het casino op het schip geweest en ik heb veel geluk gehad. De kapitein heeft me uitgenodigd om in zijn hut te lunchen.
Een werkelijk uitmuntende maaltijd met kaviaar en champagne.
Hij heeft me gevraagd om de namiddag samen door te brengen in zijn hut maar ik heb geweigerd.
Ik heb hem gezegd dat ik mijn echtgenoot niet wou bedriegen.
Dag 5 : Ik ben weer naar het zwembad gegaan en na een tijdje heb ik besloten om de rest van de dag door te brengen in de pianobar.
De kapitein heeft me daar gezien en hij heeft me uitgenodigd om samen een glas te drinken.
Het is werkelijk een zeer charmante man. Hij heeft me gevraagd of ik de nacht in zijn cabine wil doorbrengen.
Ik heb geweigerd. Hij heeft gezegd dat hij het schip zal laten zinken als ik niet van gedacht verander.
Dag 6: Vorige nacht heb ik 1600 mensenlevens gered. 4 keer zelfs...
Structurele werken noemt Freddy dit. Van die werkjes die niet moeten maar toch wel nut hebben enn die altijd maar uitgesteld worden, dat is de visie van onze baas op deze structurele werken.
Het was Heros al een paar maal gelukt om te ontsnappen uit de tuin, en we hebben er een hele poos achter gezocht langs waar hij wegglipte. Aan de voormalige schapenstal, het afdak aan de tuinzijde van de hangar was een draad gespannen die altijd al verborgen zat achter een altijd groenblijvende struik. Nu blijven groenblijvende struiken niet groen als ze afsterven en dus kwamen er gaten vrij die niemand zag, behalve Heros.
Indertijd was er geen afsluiting van de schapenstal naar de straat maar een stapel brandhout vormde een muur. Met de komst van de houtkachel verdween die muur geleidelijk en het laatste jaar stond er gewoon een Heras hek om het zaakje Hondproofte maken.
Dat Heras hek was zoals altijd maar tijdelijk en daarom is t baasje begonnen met een houten anti-inkijk scherm te maken dat gelijk het zaakje windvrij moet maken voor zuidwesten wind.
We hopen dat Freddy zijn job op de Gentse unief al begonnen is, want als m tijd heeft om dit te lezen gaat m niet goed gezind zijn Nu heeft m zijn tijd hier gesleten met lezen, koken en sporten voor de gezondheid. Hij zou zeker zo graag geholpen hebben met structurele werken !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
