Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
23-08-2010
Kennismaken met familie!
Kennismaken met familie
Ken je dit duo al ? Het is ons nichtje en neefje, waar we voorlopig de naam nog niet van kennen. Het zijn de pups van tante Ella, de zus van ons moe.
De pups zijn nu een maand oud en al flink uit de kluiten gewassen blijkbaar. Blijkbaar zegt ons baasje want hij heeft nog niet de kans gehad om eens op bezoek te gaan bij Ingrid en Johan, gewoon wegens te ver uit de buurt. Maar een van de volgende dagen moet het er eens van komen.
Mooi zijn ze in elk geval die twee puppys. Het kan ook iet anders hé als je in zon familie bent geboren.
Ingrid stuurde ons de fotos samen met het bericht van het te herplaatsen keeshondje, of hoe één mail zowel goed als minder goed nieuws kan bevatten. Wij wensen in elk geval zowel voor de pups als voor het keeshondje nog een heel mooie toekomst !
Ingrid, de secretaris van de Drentenvereniging meldt ons een serieus probleem dat op korte termijn dient opgelost te worden.
Ingrid geeft les op een school in het Gentse en daar is een toezichtster met twee hondjes zwaar ziek. Dit is de mail zoals ik hem daarjuist van Ingrid aankreeg.
Een toezichtster van school is zwaar ziek en heeft 2 keeshondjes (1 van haarzelf en het andere van haar moeder die vorig jaar overleed).
Ze kan de 2 hondjes niet meer aan en zoekt opvang voor dit hondje dat van haar moeder was. Ze weet wel al waar haar eigen hondje terecht kan als ze sterft.
Het hondje dat moet overgeplaatst worden is een witte keeshond - reu - 5 jaar.
Het verblijft momenteel bij Marion, de secretaresse van school maar dit is maar tijdelijk. Volgens haar is het een rustig hondje waar je goed kan mee gaan wandelen.
Wie zich geroepen voelt om deze mensen uit de nood te helpen en het hondje ook nog eens een warme mand kan bezorgen kan met ons contact opnemen, wij geven asap het bericht door aan de betrokken mensen. Dit bericht mag ook vrij gekopieerd worden liefst met vermelding van het Bas & Belle bloghttp://blog.seniorennet.be/Bas_en_Belle/ . U kan contact met ons opnemen via het mail ons button in de rechtse kolom van het blog.
De foto bij dit bericht is niet van het te herplaatsen hondje maar van een soortgelijk uit het fotoarchief van Google.
We zijn terug op het net, het bleek dat de live box wat staat voor de Franse modem van Orange/Wanadoo niet tegen een lokaal onweer kon.
We hebben geen bliksem inslag gehad, en enkel maar op de computer gewerkt op t moment dat het onweer alweer kilometers van ons weg was en toch was er geen leven meer te krijgen in de oude Live box.
We zijn dan daarstraks maar naar de Géant Casino gereden in Angoulême waar Orange/Wanadoo zijn verkooppunt heeft. Bleek ik niet de enige te zijn met modem problemen. De dozen vlogen weg en ik begon aan te schuiven als achtste in de rij. De oude modem moest wel even gecontroleerd worden en na 15 minuten kon ik de nieuwe modem meenemen.
Nu heb ik dikwijls gefoeterd op alles wat nog maar rook of een glimp had van Wanadoo maar nu moet ik toch zeggen, we zijn goed behandeld door een best aardige en vrinedelijk juffertje en de nieuwe modem was nog eens 100 % gratis mee te nemen ook.
Zo zijn we dan ook, als t goed is zeggen we het ook, t moet niet altijd kommer en kwel zijn !
Het onweer van deze morgen heeft roet in het internet gebeuren geworpen. Geen verbinding vandaag met de grote WWW wereld, niks uitgaand en niks binnekomend.
Maaaar . Dank zij de buren die niet getroffen zijn door de foudre of bliksem kunnen we dan toch aan de lezers van t blog melden dat we nog vandaag naar een oplossing zoeken of morgen in de voormiddag met de live-box onder de arm richting Géant Casino gaan, waar Orange/Wanadoo zijn verkoopspunt heeft.
Eindelijk regen wij zijn waarschijnlijk de enige Belgen die op het moment zo reageren, maar na zeven weken zonder, op één bui na, is de regen meeeer dan welkom. Voor mens en dier en voor de tuin was het hoogstnoodzakelijk.
De krant meldde eergisteren al dat het oppervlakte water al gelimiteerd was in sommige zones van het departement Charente. Zo was er een beperking op het waterverbruik voor de watermolen van Verteuil. Daar mocht de molenaar zijn molen, nochtans een toeristische trekpleister beneden aan het kasteel, niet laten werken omdat het waterpeil van de rivier te laag was.
Maar wat willen we nu nog klagen, er is 7 mm gevallen tussen 5 uur en 8 uur vanmorgen. Om vijf uur vanmorgen is het beginnen regenen en onweren, samen met een mooi klank en lichtspel. Het onweer was niet van lange duur en de regen kwam in meerdere korte maar hevige buien. Ook nu vallen er regelmatig regenbuien terwijl er in de verte, maar dan wel heel ver nog donder te horen is.
Er zijn ook nog zware wolken die komen aandrijven, wolken waaraan je kan zien dat ze nog serieuze ladingen regenwater vervoeren. Hopelijk zijn er nog enige voor ons bij want dat was wel voorzien in de weersvoorspellingen. En tot nu toe klopten die voorspellingen tot op het uur. (die kaarten van gisteren zijn bewegende voorspellingen, die dien je even tijd te geven om op te laden en dan zie je wat er je te wachten staat uur per uur)
heeft hij, en koffiedik kan m ook niet ontleden, met de kaarten verliest m altijd en toch kon het baasje weten dat er vandaag weinig bezoek zou komen op t blog.
Het is natuurlijk zo dat het geen manier van concurreren is tegen terrassen en BBQs,als de mensen in t vaderland zulke ellendige dagen rotweer gehad hebben en dan eens twee dagen hebben dat de zon schijnt en het zomergevoel terugkomt.
Maar t zal weer niet lang duren als je zo de weerkaarten voor de volgende dagen bekijkt. En zelfs voor ons kondigen zich uitgestrekte regengebieden aan. Nu maar hopen dat alles dat komt aandrijven van over de Oceaan er hier uitvalt en dat de lage landen bij de zee eens droog blijven. Want zo is het nog altijd, wat er hier uitvalt, dat kan er ginder in t Belgikske niet meer uit vallen.
Het is spijtig dat onze twee tante nonnekens bij de Klarissen niet meer leven, anders konden we die nog eens op hun oude knietjes zetten om een stormnoveen (zo noemt dat toch hé) te doen om goed weer te hebben voor volgende zaterdag. De noodzakelijke eieren daarvoor zouden niet mankeren!
Wanneer je bij de dokter in de wachtkamer komt vraagt de receptioniste altijd: "Waarvoor wilt u de dokter zien?" En dan moet jij haar vertellen, in het bijzijn van al die anderen die in de wachtkamer zitten, wat er verkeerd met je is.Soms is dat erg moeilijk en geneer je jezelf om dat zo maar even te zeggen.Er is niets erger dan zo'n dokters-receptionistedie beslist wil dat je het haar vertelt in een wachtkamer vol met andere patiënten. Ik heb genoten van de manier waarop een oudere man dit oploste: Een 86 jaar oude man komt de propvolle wachtkamer binnen en gaat naar de receptioniste. Die zegt: "Ja meneer,waarvoor wilt U de dokter vandaag zien?" "Er is iets verkeerd met mijn lul", zegt hij.. De receptioniste reageert verbolgen en zegt: " U kunt hier niet binnen komen en zulke dingen uitkramen in een volle wachtkamer." "Waarom niet? U vroeg mij wat er aan scheelt en ik heb het u verteld", zegt hij. De receptioniste antwoordt: "U hebt de hele wachtkamer in verlegenheid gebracht. U had moeten zeggen; "Er is iets verkeerd met mijn oor of iets dergelijks. En dan bespreekt u verder het probleem straks privé met de dokter " De man antwoordt: "U zou de mensen geen vragen moeten stellen in een wachtkamer vol met vreemden, als het antwoord ze in verlegenheid kan brengen." De man liep naar buiten, wachtte een paar minuten en ging weer naar binnen. De receptioniste lachte zelfgenoegzaam en zei, Ja??? "Er is iets verkeerd met mijn oor," zei hij. De receptioniste knikte goedkeurend,wetend dat hij haar advies had aangenomen. "En wat is er verkeerd met uw oor, meneer?" "Ik kan er niet uit pissen", antwoordde hij. De wachtkamer barste uit in luid gelach.
Augustus oogstmaand zegt men wel , zij die dat zeggen hebben voor de volle 100 % gelijk. Je moet ons zien als we na de wandeling terug thuiskomen, gans onze oren en borst hangen vol met zaadjes van grassen die zich dan ook nog eens heel hardnekkig vastkleven.
De baasjes leggen de kammen al niet meer op hun plaats in de hondenkast (de kast in de keuken waar alle hondenspullen liggen behalve de benches) De kammen liggen momenteel op het salontafeltje bij een pot waar de zaadjes en het losgekamde haar in verzameld worden.
Bij Heros was het gisteren goed prijs. Die had een serieuze zaadbol in de haren van zijn staart en laat dat nu de plaats zijn waar hij niet wil gekamd worden. Dat leverde dan haast een gevecht op met de baas die erger wilde voorkomen en par force die zaadbol wilde verwijderen. De baas redeneert , als ik hem nu niet uit de staart kam, dan komt er morgen de schaar aan te pas om dat onding er uit te knippen.
Inmiddels hebben we ook al klanken gehoord die van de baasjes kwamen en waar we woorden hebben gehoord van vetlappen, douche en bad, clubmatch, stof en slijk. Het zit er dus nog aan te komen dat het hoofdbestuur zich schaamt van met zon vetlappen in die toestand naar de clubmatch te komen. Argumenteren van zelfreinigende vacht en nooit meer doen gaat deze keer niet helpen, ons gedacht. Het enige dat ons nog kan redden is dat er niet genoeg hondenshampoo meer in huis is en dat het niet gaat regenen want met deze droogte en daarbij komend stof gaat het bad toch nietveel resultaat hebben.
Niet onderweg en geen personen, maar gewoon twee fotos. Die is het baasje daarstraks tegengekomen in de archieven van de computer.
Die zijn hier al eens op het blog verschenen op 7 september vorig jaar onder het bericht knipje. Heros was die dag op bezoek geweest voor een anti boelekesknipje. Dr. Bart heeft toen de zaadleider doorgeknipt om Oedipus gevallen en inteelt situaties te vermijden met mij en Hera in de buurt.
In t Binnenhof, de dierenkliniek, had m zon doorzichtige trechter om zijn nek gekregen om toch maar zeker niet aan het wondje te likken of te krabben. Die trechter bleek een dikke flop te zijn toen wij, moeder en zus, dat te zien kregen.
Aan twee zijden waren we daar aan het trekken en Heros, de sukkelaar die een paar uren tevoren al onder het mes was geweest, werd van hot naar her getrokken aan die trechter.
t Baasje zag ook wel dat dit geen oplossing was en besloot de trechter naar de archieven te verwijzen. In plaats daarvan kwam een oud T-shirt van t baasje, één uit de tijd dat het baasje Europa nog afschuimde voor VAB-Europech, kwam uit de mottenballenzak en werd Heros aangepast. Op sommige plaatsen was het wel wat los maar met twee knippen om zijn achterpoten door te steken leek het wel een maatpak.
Vooral op zijn rug stond simply the best mooi gespannen en kon hij zo naar VAB voor een reclameopdracht.
Het T-shirt heeft maar één nacht gediend en de morgen daarop na het uitlaten is m terug binnengekomen met enkel nog wat flarden om zn lijf. Daar hadden de moeder en zus voor gezorgd. Letterlijk de kleren van zijn lijf gescheurd
Gisterenavond, -nacht zelfs, bij het uitlaten voor de late plas duurde de plas wel erg lang voor we terug binnen kwamen. Er was op de koer een heen en weer geloop onder de picknicktafel en onder het struikgewas tegen de afsluiting.
Hera was druk bezig de blaadjes van de lindeboom op te harken en Heros was zijn truken van met zijn voorpoten te springen weer aan het demonstreren. Het baasje ging er met de zaklamp op af en zag dat Hera een pad het leven zuur aan het maken was. t Baasje was wel zijn nief kodakske vergeten mee te brengen en dus daar hebben we geen portretje van.
Door al de drukte met die pad was er van de plas dus niets meer gekomen en dus werden we naar de tuin gestuurd om daar wat af te koelen en alsnog onze plas te doen.
Daar was het dan Heros weer die, met zijn typische blaf als m iets gevonden heeft, half het gehucht moest laten weten dat hij een egel gevonden had. Het is de grootste van ons drie maar op zulke momenten is t gewoon nen broekschijter zoals t baasje dat noemt. Dan moet ik komen om die egel naar t baasje te brengen, zelf durft m dat dan niet, de labbekak !
Vermits het baasje zijn kodakske nog bij zich had om die pad te fotograferen, heeft m er maar van geprofiteerd om fotos van Belle met egel te nemen. Ook zijn lederen lashandschoenen had hij al meegebracht en was de egel al snel terug in de naburige weide teruggezet . Die weet weeral wat vertellen aan egel-vrouwlief als hij tegen de morgen terug thuiskomt
Deze morgen legde het vrouwtje nog een soepbeen uit de vriezer zon groot waar we wel met drie van konden snoepen. Hera stond al snel de wacht te houden bij de lekkernij maar dat was niet de bedoeling van het hoofdbestuur. Van dat soepbeen diende zoals het woord zelf zegt een soepje van gebrouwen te worden.
Het baasje heeft dat been met zijn special forces zaag in drie verdeeld en toen ging en de drie stukken de kastrol in. Laat in de namiddag was het been genoeg afgekoeld en kregen we elk ons deel.
Een tafel hebben wij niet nodig om eens goed te snoepen, ver genoeg uit elkaar, om elkaar zeker niet te storen, hebben wij dat been soldaat gemaakt. Daar hadden wij niet zoveel werk mee omdat het nog een kalfsbeen van bij galantine in Vosselaar kwam. Die kalfsbenen zijn veel zachter en bieden dus heel wat minder weerstand dan een rundsbeen.
Ik had mijn snoep al begraven als reserve voor tegen dat er nog eens oorlog komt zoals het baasje altijd zegt. Maar toen ons baasje dreigde van het zelf op te graven ben ik er toch maar aan begonnen. t Been zag er nietmeer uit na dat verblijf onder het zand/stof maar t heeft toch nog vreselijk goed gesmaakt.
Op het Nederlandse Drentenforum lezen we volgend bericht, het is geplaatst door Brigitte die haar hondje bij een oppas heeft terwijl zij niet thuis is, hier haar relaas
Ik bel net even met een oppasadresje voor Friso, zegt de oppas we zitten met een probleempje.Er is bij ons een mooie en lieve Cocker Spaniel gebracht met de vraag of wij daar een weekje op wilde passen,het beestje is vijf jaar oud en nooit meer opgehaald.Zij kunnen het nu niet over hun hart verkrijgen om hem naar het asiel te brengen. Hoe halen mensen het toch iedere keer weer in hun hoofd om zoiets te flikken. Help hun nu mee zoeken naar een nieuw adres .Mochten jullie iemand weten die een herplaatsertje wil hebben een teefje, kan ook goed met katten zei ze. _________________ Groetjes Brigitte,
Als er iemand is die een lief hondje, die zijn pubertijd al lang voorbij is, terug een toekomst en een warmemand wil geven die mag mij mailen, ik geeft dan het bericht en de naam wel door aan Brigitte. Ik heb ook om een foto gevraagd om hierbij te plaatsen. Voor de Vlamingen/Belgen onder de lezers, het hondje is bij de oppas te Terneuzen in Zeeuws Vlaanderen. Ver moet je er niet voor rijden. Kom... als je nog een plaatsje hebt voor deze beauty, ze heet "Bo", laat dan je hart spreken.
Zaadcellen: 3 zaadcellen onderweg naar de baarmoeder. Zegt de 1° 'als ik win hoop ik dat ik een jongen ben.' Zegt de 2° 'ik hoop dat ik een meisje ben.' Zegt de 3° 'rustig gasten rustig, we zijn nog maar in de slokdarm.'
Dr. Onderzoek: man: Dokter, denkt U dat ik nog 40 jaar zou kunnen leven ? Dr.: Bent U drinker? man: Neen Dr.: Bent U roker? man: neen Dr.: Gaat U vreemd? man: neen Dr.: Waarom wilt U dan nog 40 jaar leven ?
Wat is het verschil tussen een echtgenote en een minnares ? Ongeveer 20 kg.
Hoe noemt men een intelligente vrouw ? Een travestiet.
Wat is het gevaarlijkste deel van een auto ? De bestuurster
Waarom heeft God eerst de man geschapen en pas nadien de vrouw ? Om hem de kans te geven even te genieten van het aards paradijs.
Wat kan een komma toch belangrijk zijn: Zin 1: Hij zat op haar schoot, en rustte uit. Zin 2: Hij zat op haar, schoot en rustte uit.
Wat is een vrouw die 90% van haar intelligentie heeft verloren ? Een weduwe.
Waarom hebben Japanners gemiddeld zo'n hoog IQ ? Heb je ooit Japanse blondjes gezien.
Wat gaat er bij een vlieg door z'n hoofd als ie keihard tegen het raam vliegt ? Zijn kont.
Het is al zo dikwijls gebeurt dat we er nu maar eens aandacht aan geven hier op t eigenste Bas & Belle blog.
Het draait om eten en rangorde in de roedel. Ikzelf, Belle, ben een trage eter. Soms heb ik het nogal eens breed hangen zegt het baasje en begin ik niet dadelijk aan mijn kom met eten. Dan zet het baasje of t vrouwtje de kom omhoog zodat mijn kroost er niet mee aan de haal kan gaan.
Later geef ik dan toch te kennen dat ik wel wat zou lusten en dan komt het eten terug te voorschijn. Heros, die altijd honger heeft zou maar wat al te graag mee aan de dis zitten, maar de roedelrichtlijnen gebieden hem van op afstand te blijven wanneer de roedelleider zijn/haar eten naar binnen werkt.
Hij ligt dan te zuchten op een wijze dat je er medelijden mee zou krijgen, en met zijn neus ligt hij dan op mijn kom. Gisteren lag hij zelfs de randen af te likken terwijl ik nog aan het eten was.
Reken er maar niet op dat hij zijn kop in mijn kom zal steken vooraleer ik gestopt ben met eten. En toch heb ik er nog nooit een grom voor moeten geven.
Dat is er over en nog geen klein beetje ook niet. Ons baasje wist niet wat m zag en kon zn ogen niet geloven ! Zijn dagelijkse Franse krant Charente Libre doet een test over de kennis van de Engelse taal van de bevolking en de diensten in de Charente ! ! !
Waar halen ze het ? Nu zullen de eigen inwoners nog eens berispt worden omdat ze geen of slecht Engels praten en verstaan. En dit ten behoeve van 5000 inwijkelingen van over t water. Dat die niet de meest bescheiden Europeanen (?) zijn is bij ieder bekend, maar dat ze nu ook al de bevolking waar zij te gast zijn en de regio die ze zelf hebben gekozen gaan bekritiseren dat kan echt niet meer, dat is ronduit onbeschoft.
Het gaat pas echt de verkeerde kant uit wanneer een Engelse ook nog eens rode kaarten gaat uitdelen aan diensten waar je niet in het Engels terecht kan, zoals de boutique van Orange en het grote ziekenhuis Girac in Angoulème.
The lady heeft een tijdje geleden haar schouder gebroken en nu beklaagt zij zich erover dat er niemand was die haar in het Engels kon helpen in voornoemd ziekenhuis.
Kijk als ons baasje zoiets leest dan begint de honderdjarige oorlog al heel wat duidelijker voor hem te worden ! Zulke lui die zet je toch op het eerste vliegtuig richting Londen met een one way ticket. Destijds in de honderdjarige oorlog hadden ze nog geen vliegtuigen, toen sloegen ze zulke lui gewoon de kop in !
Ze zouden beter eens een test doen van de kennis van de Franse taal onder de inwijkelingen en dan de resultaten eens bekendmaken hoe de Engelsen uit die test komen !
Belle &co
Met excuses aan die met Engelsen verwante lezers die het wel goed menen en hun best doen om via de Franse taal toch deel uit te maken van hun dorpsgemeenschap, zij zullen het echter wel verstaan waar ons baasje zijn gram haalt.
Een Limburgs koppel probeert tevergeefs een kind te krijgen.
De vrouwgeraakt maar niet in verwachting. Ze hebben de grootste specialisten geraadpleegd, alle mogelijke analyses laten uitvoeren, alle mogelijke methoden geprobeerd, tevergeefs.
Tot op een dag dat ze over een Amerikaanse professor horen spreken, die schijnbaar mirakels verricht.
Het koppel vertrekt naar de Verenigde Staten en bekomt een afspraak bij de befaamde professor.
Wanneer ze echter bij de professor komen,stelt er zich een probleem : het koppel spreekt geen woord Engels ende professor geen woord Nederlands.
Met gebarentaal maakt de professorhen duidelijk, dat hij ze aan het werk zou willen zien.
Een beetjeverlegen begint het koppel te vrijen, terwijl de professor hen langs alle kanten observeert en roept op een gegeven ogenblik : "Stop!"
Hij loopt naar zijn bureel en schrijft hen wat voor.
Tevreden reist het koppel terug naar huis.
Het eerste wat ze doen is een apotheek binnenlopen en vragen aan de apotheek : Hebt u Tritéoterol?
Tritéoterol? vraagt de apotheker. Nee nog nooit van gehoord
Bent u zeker van de naam van het medicijn?
Ja absoluut, en hij toont het briefje van de Professor.
U hebt verkeerd gelezen, zegt de apotheker, er staat "Try the other hole"
t Ziet er grijs uit vanmorgen in het noorden van de Charente, heel grijs zelfs en de auto die vannacht niet onder de hangar gestaan heeft is nat. Die auto zit zelfs onder het slijk, door het stof dat er op lag en dat beetje regen zegt het baasje.
Het heeft dus vannacht een beetje geregend, te weinig om te vermelden maar op dit moment van droogte telt elke drup.
We kregen deze morgen van t vrouwtje ook een nieuw speeltje. Hét speeltje dat we graag hebben, een kleine PET fles. Het vrouwtje had er maar twee lege en vermits Heros met de bal aan het spelen was er geen probleem wat speeltjes betreft.
Dat hadden we gedacht, en was buiten de waard gerekend . Ook Heros eiste zijn knisperend speelgoedje op zodat het baasje de gele afvalzak moest controleren op een nog intact flesje.
Vroeger kregen we het flesje met dop en al maar sinds de baasjes de dopjes sparen om te recycleren en daarmee de opleiding van hulp- en geleidehonden mee sponsoren krijgen we doploze flesjes.
Ondertussen zijn de flesjes al plat gekauwd en zijn ze klaar voor de gele plastic-metaal-papierzak van de tri-selectif.
En ondertussen wachten we op de beloofde flinke bui. Sorry lage landen wij hebben nood aan water !
Dat is wat ons baasje zich afvraagt als hij ons bezig ziet. Het begon al deze morgen vroeg, opspringen tegen het baasje, hun kom met brood lag haast tegen de grond terwijl het baasje zijn pyjama broek moest vast houden want Hera stond recht tegen zijn rug en die kijkt niet nauw waar of hoe ze te werk gaat met haar poten !
Daarna in de tuin hebben we met drie haast een uur achter elkaar gehangen. Het ging er niet zachtaardig aan toe, het baasje moest van t vrouwtje komen kijken wieer nu wie aan het afmaken was. Maar t was maar spel
Deze namiddag was het baasje begonnen aan de Mobil home (hier is dat een camper, een Mobil home is een stacaravan) van Mick de overbuur. Die had wat problemen met zijn remmen en t baasje ging dat in orde maken. Zolang t baasje alleen bezig was ging het nog maar van t moment Mick kwam helpen moesten we met zn drieën ook komen helpen. Je kan denken hoe blij het baasje daarmee was !
Ook vanavond zijn we nog geen moment rustig geweest. De baasjes waren wat laat met ons eten want zelf waren ze moeten gaan aperitieven bij onze adellijke bejaarde buurvrouw. Daar hebben ze dan kennis gemaakt met haar jongste zoon (van zeven kinderen) met wie ze een alleraardigste babbel hebben gevoerd en dan er nog achter gekomen zijn dat hij in Brussel woont.
Dat was een meevaller omdat de zoon ook nog eens goed op de hoogte was van het reilen en zeilen in t Belgikske. Het is één van de weinige Fransen die niet beïnvloed is door de Franse pers en goed weet dat de twee grote bevolkingsgroepen in België elkaar niet naar het leven staan. Want dat is wel hoe de Fransen denken hoe de Vlamingen en Walen nog steeds in staat van oorlog met elkaar zijn.
En toen kwamen ze terug thuis en kregen we een kom vol energie, en begon het spelletje van voor af aan
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
