Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
04-08-2011
Kannibalenmoppen:
Kannibalenmoppen:
Toeval of niet, gisteren kregen
we vanuit twee onafhankelijke bronnen kannibalen moppen toegestuurd. De eerste
hadden we al eens in en ver verleden, de tweede is voor ons spiksplinternieuw.
Kannibalen aan de feestdis...
Een familie kannibalen houdt een
gezellig feestje thuis.
Grootmoeder staat in de
keuken een mens te braden op traditionele wijze.
Een van de kinderen vraagt:
"Oma welk mens heb je deze keer klaargemaakt".
De grootmoeder antwoordt: "Wij eten deze keer gebakken
Antwerpenaar".
Waarop de kinderen allemaal
tegelijk roepen:
"Ik wil de nek!!, Ik wil de nek!!"
L.M.
Kannibalen op het werk
Bij
Callebaut stelt men 5 kannibalen te werk als productie arbeider. Op
hun eerste werkdag moeten ze bij de grote baas komen en die zegt: 'Je mag
hier komen werken en geld verdienen maar geen medewerkers opeten, hé! Enkel
eten vanuit de kantinekeuken.' De
kannibalen beloven niemand lastig te vallen. 4
weken later komt de grote baas bij hen en zegt: ' Jullie hebben heel goed
gewerkt, maar wij missen een kuisvrouw. Weten jullie daar soms meer van?' 'Neen!':
zeggen ze allemaal en zweren dat ze er niets mee te maken hebben. Wanneer
de baas weg is, vraagt het stamhoofd: 'Wie is hier dat kieken die de
kuisvrouw opgegeten heeft?'.
Een
van hen steekt zijn vinger op en zegt met een heel fijn stemmetje: 'Ik,
chef!'.
Het stamhoofd
:'Stom kieken, sinds 4 weken eten wij niets anders dan managers, ingenieurs
en meestergasten omdat die door niemand gemist worden en gij moet natuurlijk
iemand opeten die werkt!!!'.
Buiten het feit dat het baasje het
vanmorgen moest uitleggen tegen de buren valt er vandaag weinig te beleven in
La Magdeleine. Het uitleggen tegen de oude buur en de nieuwe buur is zo wat
een favoriete bezigheid van t baasje.
Tegen de oude buur Mick dient er Engels
te worden gesproken, tegen de nieuwe buur Xavier spreken we dan weer Frans. Als
ze dan met zn drieën samen staan te wauwelen is het soms een Babelse
spraakverwarming. Het baasje moet dan dikwijls de knop omschakelen om te weten
in welke taal hij tegen wie wat moet spreken. Aan de blik op de gezichten merkt
hij dan dadelijk dat m weer eens fout zit.
Helemaal onmogelijk is het wanneer de
Engelsman niet verstaat (meestal zo) wat de Fransman gezegd heeft. Het baasje
moet dan zo goed als mogelijk vertalen. Omgekeerd is het zo dat de Fransoos dan
wel verstaat wat Tommy gezegd heeft maar het zelf niet gezegd krijgt en dan
zijn verhaal doet in het Frans. Dat geeft dan weer zon blik van wa zegt m
zodat het baasje weer aan de slag kan. Dat is zo de charme van als Belg tussen
een Fransman en een Engelsman te wonen.
Twee jaar terug heeft Mick, de
Engelse overbuur, zo toch een beroep moeten doen op t baasje. Anders was m
nooit getrouwd geraakt met zijn Min. Je dient te weten dat hij of zij amper
Frans verstaan en nog minder spreken. Aan de andere kant spreekt ook de
burgemeester geen Engels Het baasje is dus samen met Mick en Min gaan
ondertrouw doen om te vertalen, en bij de trouw zelf was hij best man voor
Mick.
Nu zegt het baasje dat hij allicht
een uniek geval is Een Belg die in Frankrijk getuige is voor een Engelsman
die daar wil trouwen, er zullen er niet veel zijn die dat kunnen zeggen.
Komt nog altijd zonneschijn. Ook hier
in de Charente is dat gezegde van toepassing maar het is wel gans de zwaar en
drukkend weer geweest.
Klef plakweer zegt het baasje dan en
dat wil zeggen dat m dan zijn T-shirt kan uitwringen, want hij heeft zwaar werk
gedaan vandaag. Het was oprommeldag vandaag. De grote diepvries van 2 meter
hoog die niet meer heeft gewerkt sinds de deur weer eens niet goed sloot met
alle gevolgen vandien. De oude wsmachine die het basje destijds occasie kocht
en die de was vuiler maakte dan hij er in ging zegt het vrouwtje. Een gasvuur
waar je niet zeker van was dat de kranen goed sloten bij het afzetten. Alles
heeft hij naar de oud ijzer marchand gebracht en er nog 16 euro voor gekregen
ook.
Er is terug meer plaats in de stal
die op een gegeven moment meer op een opslagplaats voor oud ijzer leek. t
Baasje is tevreden over zijn geleverd werk hoewel we hem daarstraks toch maar
raar hebben zien rechtkomen toen hij in de moestuin ook nog wat onkruid een
kopje kleiner ging maken
Maar t is een mooie dag geweest die
aanzette tot wat meer activiteit
Belle & co
Met z'n drieën in het avondzonnetje
Moeder en zoon...
Ikzelf in een zotte bui, vlak voor de voeten van 't baasje...
Toen we deze voormiddag de krant
Charente Libre opensloegen was het onderstaand bericht het eerste dat ons
opviel. Een zwaar onweer in Cognac !
Deze morgen hebben we gemeld dat het
zwaar geregend heeft, in de verte heeft het serieus geonweerd, dat konden we
horen maar wij hebben chance gehad hier in het noorden van de Charente.
In Cognac en grote omgeving hebben ze
een onweer over zich gekregen dat straten onder water heeft gezet. Takken van
bomen zijn afgebroken en hebben wegen geblokkeerd, kortom het was daar noodweer
!
Toch raar dat we hier op vijftig
kilometer van Cognac amper wind hebben gehad, de bakken regen waren trouwens
wel welkom hier en toch zeker omdat het hard regende, dus veel water in korte
tijd!
Gisteren namiddag even nadat Peter
Hilde en de kinderen en onze Pa Zeppos en broer Hercule vertrokken waren hebben
ze hier de hemelsluizen opengetrokken.
Aanvankelijk een deugddoende
behoorlijke bui, nadien een stortbui, en dan heeft het nog een tijd ouwe
wijven geregend. Na de ouwe wijven zijn we even buiten gemogen om de
natuurlijke behoeften in de tuin achter te laten. Maar we waren er nog niet
gans mee klaar of ze waren er al met de volgende autobus van het rusthuis. Zo
noemt ons baasje dat af en toe !
Blijkbaar heeft onze baas zijn
pluviometer een zelfherstellende eigenschap want na het stukvriezen in de
winter staat er nu plots 2,5 cm water in. Dat kan er enkel vannacht in geregend
zijn ! Ook de ondergrondse citerne is weer overgelopen, qua watervoorraad voor
de tuin zitten we dus op rozen op dit moment.
Ook de tuin met moestuin krijgt de
laatste dagen een ware boosten het gazon is in al die twaalf jaren dat we
hier zijn nog nooit zo groen geweest in augustus. Daar zijn we uiteraard niet
boos over, meer nog ondertussen wachten we op nog een bui want het is nog
altijd zwaar bewolkt met wolken van het type neem je paraplu maar mee
Daarstraks is de familie Beke terug
richting België vertrokken. Zeppos en Hercule gaan ons missen de volgende
dagen, daar zijn we wel zeker van. Maar met de clubmatch op 27 augustus zien we
elkaar al weer.
Mensenlief, wat hebben we met ons vijfjes
mooi gespeeld, gewandeld, geravot en
muizen den duvel aangedaan door hun holletjes te verbouwen.
Zes dagen zijn ze hier geweest en is
het zo fijn geweest voor ons honden dat ons baasje al verschillende malen heeft
gezegd dat we ons als perfecte gasthondjes hebben gedragen.
Het zal terug wennen zijn van s
nachts geen gesnurk meer te horen uit de bench van Hercule die onder de keukentafel
stond. Wat was het fijn van met onze broer samen te zijn. Ook Pa Zeppos gromde wel
wat veel maar zonder kwade bedoelingen. Dat heeft hij altijd gehad zeggen onze
en zijn baasjes. Het is een schat van een hond onze Pa maar t is ne grompot
Vandaag was het ook de verjaardag van
Florian, die is vandaag 8 jaar oud geworden en dat was dus zingen en taart eten.
Het zingen was voor de baasjes, van de taart heben we ook mogen proeven. Van het
baasje toch want van tvrouwtje kregen
we niks omdat het een chocoladetaart is en dat is dodelijk gif zegt het
vrouwtje. Ht baasje probeert dan uit te leggen dat het meer kwaad kan wanneer
de chocolade in het afwaswater terecht kmt dan wanneer wij het naar binnen werken.
Tot slot van t verhaal de taart was lekker en we kunne er van meeklappen !
Een Vlaming ging op een dag vissen in Wallonië en ving drie karpers.
Toen hij naar huis reed werd hij tegengehouden door een Waalse
opzichter die het niet zo op Vlamingen begrepen had.
Hij moest zijn visvergunning tonen en de visser haalde een geldige
Waalse vergunning boven.
De wachter pakte dan één van de karpers, rook aan het achterste en zei
:
' Dit is geen Waalse vis, dit is een Noorse vis ! Heb jij hiervoor een
vergunning ?'
De Vlaming haalde een Noorse vergunning boven. De wachter keurde ze en
greep een andere vis.
Weer rook hij aan het achterste. Dit is geen Waalse vis, dit is een
Nederlandse vis!
Heb jij een Nederlandse vergunning?' De Vlaming ging in zijn zakken en
toonde een Nederlands papier. De wachter nam (natuurlijk ook) de derde vis ...en rook aan het
achterste. Dit is een Duitse vis, heb jij hiervoor een vergunning ?'
En weer ging de jager in zijn zakken en toonde een Duitse vergunning.
De wildwachter raakte nu enorm gefrustreerd enschreeuwde naar de Vlaming : 'Waar ben jij,
godverdorie, toch wel van afkomstig ?
De Vlaming draait zich om, laat zijn broek zakken, bukt voorover en
zegt : Ruik jij het maar, jij bent de expert.'
Vijf honden in huis en een grijze
hemel waar al enkele malen deze morgen pogingen zijn gedaan om het te laten
regenen
Geen zon in onze ogen bij het
ontwaken, het is weeral eventjes geleden dat zoiets nog aan de orde was. Maar
om half acht was het nog droog. Inmiddels hebben de baasjes ons al driemaal
moeten binnen roepen wegens beginnende regen, want om vijf grote honden telkens
te moeten afdrogen daar zijn ze niet echt op berekend, die bazen van ons .
Het was de vorige dagen voorspeld in
de krant dat schone liedjes niet lang duren maar toch hebben we een
schitterende week achter de rug. Droog, zonnig en hoge temperaturen. Nu is het
terug weer voor de moestuin
Het is altijd wel voor iemand goed
vertelt ons baasje dan en als m dan in de nieuwste versie van de krant kijkt
dan is er toch weer vooruitzicht op goed weer de volgende dagen. Alleen voor
ons zal het een aanpassing zijn. Verplicht binnen blijven is nog wat anders dan
ergens binnen een fris plaatsje zoeken zoals gisteren..
Het was vandaag te warm om veel activiteiten
te ontwikkelen. Gewoon liggen was er al te veel aan, het moest een koel plekje
zijn wilde je van het liggen nog kunnen genieten.
De baasjes van Zeppos en Hercule
waren met de kinderen naar Cognac en naar een speeltuin en dus bleven de twee
Drentensloebers bij ons. Te warm om rond te sjokken in een stad was het
verstandige oordeel.
Ons baasje heeft de Mitsubishi een
wasbeurt gegeven, volgens hemzelf was hij verlegen om met zoiets vies rond te
hossen in de streek. Na een uurtje stond Mister Outlander weer te glimmen onder
de hangar. Zeppos is er wel een douche rijker van geworden, die was tegen de
zijkant van de auto gaan liggen terwijl het baasje aan de andere kant de auto
aan het inzepen was. Om de zeep af te spoelen gebruikte het baasje de tuinslang
en daar heeft Zeppos de volle straal van op zich gekregen. Al een geluk dat het
baasje al even bezig was geweest want in het begin was het water in de
tuinslang haast kokend warm van in de zon te liggen .
Uiteindelijk hebben we rustig ons
koele plekje gevonden om de namiddag om te krijgen !
Komt een
Marokkaan bij de garage met zijn kameel en vraagt aan de monteur:
"Kunt u mijn kameel uitlijnen, hij loopt een beetje scheef?".
"Jawel" zegt de monteur "zet hem maar op de brug".
Even later slaat de monteur met een gruwelijke knal de kloten van de kameel
tussen twee bakstenen te pletter.
De kameel schrikt hier zo van dat hij van de brug springt en in een rechte
streep de woestijn in sprint, binnen notime is de kameel uit het zicht verdwenen.
"Zo die loopt recht" zegt de monteur.
"Ja dat wel" zegt de Marokkaan "maar hoe krijg ik m'n kameel nu
terug?"
"dat is geen probleem" zegt de monteur, "ga maar even op de brug
staan !"
Het is één van de grootste bric à
bracs van de streek en om die reden trokken de baasjes naar ginds. Meestal is
het er zeer druk, kan je amper een parkeerplaats bemachtigen en kan je over
de koppen lopen in een broeiende hitte
Maar niet als je rond het middaguur
naar ginds gaat. Zo deden de baasjes het
dus en konden ze op hun gemakje rondkuieren tussen wat de ene schatten noemt en
voor een ander is het dan weer ouwe
brol.
Gisteren was er toch een stand die
speciaal de aandacht trok van ons baasje. Het was een man die allerlei spullen
uit een apotheek te koop aanbood. Het waren vooral nieuwe verpakkingsmaterialen
voor eigen apothekersbereidingen die hij te koop aanbood. Maar er waren dan ook
zaken tussen die we in vijftig jaar niet meer hadden gezien.
Zo waren er cilindrische houten
doosjes met een dito deksel, platte ronde metalen doosjes type klikker maar
ook kartonnen dozen om bvb flessen met hoestsiroop in te verpakken.
Verder waren er ook nog heel
opmerkelijk gevormde flessen en de klassieke glazen labo apparatuur. Het was
een mooi verzorgde stand die bij ons baasje de indruk gaf dat de verkoper al
jaren bezig is de vererfde inhoud van zijn grootvader/apotheker zaliger
apotheek aan de maan aan het brengen is.
Verder was ook opmerkelijk dat er
veel echte antiek te koop was die duidelijk van Engelse oorsprong was. De
Engelse inwijkelingen zijn ook tot de conclusie gekomen dat er mat ouwe brol
ook nog een eurotje te verdienen valt.
Marc De Wever uit Brusselse regio ging naar bed,
toen zijn vrouw zei dat er licht brandde in het tuinschuurtje, wat ze net kon
zien uit het slaapkamerraam. Marc ging naar de achterdeur om het licht in het schuurtje uit te doen,
maar hij zag dat er een paar kerels zijn spullen aan het jatten waren. Gauw belde hij de politie en zei: er lopen dieven in mijn achtertuin, en
die stelen mijn spullen. De brigadier vroeg: zijn ze ook in huis?
Marc zei: nee. Toen zei de brigadier: doe de deur goed op slot, dan komen we als we
tijd hebben even langs, want alle politie-autos zijn op dit moment ergens
anders bezig.
Marc zei: OK, hing op en telde tot honderd. Toen belde hij de politie opnieuw.
Met Marc De Wever, ik belde zojuist ook al dat er dieven in de tuin liepen.
Wel, ik heb ze zojuist allemaal neergeschoten.
En hij hing de telefoon weer op. Binnen de vijf minuten kwamen er drie politiewagens aanscheuren, en een
ambulance!!! De politieagenten rekenden de inbrekers in op heterdaad. De brigadier kwam naar Marc en zei: ik dacht dat jij ze had
neergeschoten? Marc zei: Ik dacht dat jij geen autos ter beschikking had?
Sinds een dag of twee horen we andere
honden in de buurt. Andere dan deze welke we gewoon zijn, zoals Harley van Mick
de overbuur en Sophie de Duitse Herder van Dave de nieuwe Engelse schuin over buren.
We horen de honden het duidelijkst
blaffen als we in de tuin zijn en hebben al enkele malen terug geblaft maar
zien doen we ze niet. We vermoeden dat de basjes wel meer van de zaak afweten
maar veel vertelden ze er tot nu toe niet over.
Wat ons baasje wel vertelde was dat
er veel mensen uitgenodigd zijn op de boerderij om de hoek. Daar zijn ook
nieuwe buren komen wonen en die hun dochtertje verjaart vandaag. Ook het
hoofdbestuur is daar vanavond uitgenodigd op den borrel.
We hebben in de 12 jaren dat we hier
wonen al wel enkele speciallekes zien passeren maar ook hier heeft het
hoofdbestuur enkele vragen extra moeten stellen.
Het zit namelijk zo dat de nieuwe
buren Engels zijn (niks speciaals hier in de buurt dus) maar ze spreken wel
beperkt Nederlands ! ! ! En dat is wel speciaal voor een Engelsman, ééntje die
een andere taal spreekt dan zijn moederstaal !
Maar ze zijn wel verhuisd vanuit
België naar hier in La Magdeleine. Straffer nog, ze woonde in Zandhoven, amper
twintig kilometer bij ons in Vosselaar vandaan.
Volgens Victoria, de vrouw des huizes
aldaar, zouden er nog erschillende genodigden uit België overkomen voor het
verjaardagsfeestje. Dat zullen we allemaal vanavond wel te horen krijgen, samen
met de nieuwsjes over de hondjes die we wel horen maar nogniet hebben gezien
Vandaag heb ik ze horen vertellen
over de apen vallei. Bij hun terugkomst konden ze der niet over zwijgen. Ze
hebben doodshoofd-aapjes gezien, een Zilverrug gorilla, Titis, bavianen en
volgens mij ook Makies. De Gibbons waren naar het schijnt prachtig. Ook het
voederen van de apen hebben ze van nabij mogen volgen & was volgens hen
zeer leuk. Een aap pikte bijna iets uit de buggy van Belle-Fleur, bij de
volgende buggy is het hen zelfs gelukt! Oei-oei-oei. Een zak vol met eten weg,
gelukkig was het geen knuffel.
Naar het schijnt waren er meer dan
drie speeltuintjes en een kinderboerderij. Florian & Belle-Fleur hebben
zich daar kostelijk geamuseerd. Belle-Fleur kon zelfs niet van de kleine
geitjes afblijven. Ik ben moeten thuisblijven, want honden mogen er zelfs niet
op de parking!
Bij een van zijn tochten komt koning Albert II in
Nieuwpoort aan.
Hij houdt halt bij het standbeeld van wijlen
zijn grootvader
Albert I,gezeten
op zijn paard.
Koning Albert II staart naar het standbeeld en droomt even weg.
Plots hoort hij een stem :
'Berreke, ik heb een nieuw paard nodig.'
Albert II schrikt en denkt dat hij droomt. Maar dan
hoort hij de stem opnieuw en nu heel duidelijk
: '
Albert, breng mij onmiddellijk een nieuw paard !'
De koning rijdt vliegensvlug naar Brussel
en vertelt zijn verhaal aan Di Rupo . Deze gelooft geen woord van wat
koning Albert II zegt en samen rijden ze naar Nieuwpoort.
Als ze bij
het standbeeld komen klinkt de stem opnieuw maar nu heel boos : ' Albert, je moet beter leren
luisteren, ik vroeg een nieuw paard, geen ezel!
Vandaag blijven Zeppos en Hercule bij
ons en de baasjes terwijl hun baasjes op uitstap gaan.
Peter, Hilde en de kinderen gaan
vandaag de Vallee des Singes bezoeken. Een uniek park in Frankrijk met als
thema apen. http://www.la-vallee-des-singes.fr/
Het park ligt hier zon veertig kilometer
vandaan in het departement Vienne en heeft dit jaar een van de grootste populaties
Gorillas van Europa. Dit komt door opvang van de dieren omdat in hun normale
wildpark werken aan de gang zijn. Een enig moment dus om zoveel zilverruggen
bij elkaar te zien.
Maar honden zijn niet toegelaten in
dit attractiepark en dat is de reden waarom zij bij ons en ons hoofdbestuur
moeten blijven.
Veel trammelant zal dat in elk geval
niet geven, zijzijn hier zo thuis als
in Melden bij hen thuis in België. Zij hebben tenslotte ook ons als
familieleden waar ze goed, zelfs uitstekend mee kunnen opschieten.
Wij hopen straks in elk geval op wilde
verhalen vanuit het Apenpark Ons baasje zegt de familie Beke gaat op
familiebezoek en vermits dat Zeppos en Hercule geen familie zijn moeten
(mogen) ze niet mee
Zoals in elk goed huishouden zijn er
ook binnen ons Drenten roedeltje een stel kwasten die soms eigenaardig gedrag
vertonen.
Zo is Heros de emmer-/korfdrager van
dienst als t baasje naar de tuin gaat. Die emmer mag dan soms vol zijn met
keukenafval om op de compost te smijten. Maar soms komt hij ook spontaan met een
emmer aandragen
Belle neemt de gelegenheid te baat om
nog eens goed te spelen met Zeppos maar ook met Hercule. Met Zeppos is het een
beetje problematisch omdat hij een ontsteking aan zijn oor heeft en er geen
contact aan kan verdragen. Met Hercule gaat het er dan zwaar tegenaan. Die kan
met zijn drie jaar best mee met zijn moeder. Het is een plezier om die twee te
zien ravotten.
Ook tijdens de wandeling vanavond
heeft Hercule de eerste aanleg getoond in het graven van gangen richting China.
Baasje Peter weet het nog niet, ons baasje zegt dan was hij maar moeten mee
gaan wandelen want die is op zijn lui gat zeeslag blijven spelen met Florian !
! ! En nog op zijn frak gekregen ook !
Op het moment dat we dit schrijven
ligt Zeppos zijn zoon Heros af te likken. Dat ik dat doe met zoon en dochter is
de normaalste zaak voor het hoofdbestuur. Maar van Zeppos hadden wij dat nog
niet gezien.
Morgen heeft het hoofdbestuur de
vijfkoppige roedel gans alleen. Dan gaat het andere hoofdbestuur, dat van
Zeppos en Hercule op familiebezoek naar de vallee des singes in t schoon Vloms
de apenvallei.
Dus morgenavond verslag over wat de
familieleden te vertellen hadden
Het vraagt steeds wat aanpassing in
de roedel wanneer er zich veranderingen voordoen. Zo is er deze week in ons
roedeltje een tijdelijke uitbreiding gaande. Vader Zeppos en broer Hercule
hebben zo hun eigen gewoontes die ze van thuis meebrengen.
Zo was het eergisteren de eerste
nacht bij ons en dat was voor ons alle toch wat aanpassen. Zo heeft Hercule,
die met Heros en Hera samen in de keuken slaapt, eergisteren ons baasje uit
zijn bed gehaald iets na vijf uur. Dat is niet het moment dat het baasje zijn
beste humeur heeft, zeker niet wanneer hij gewekt word door een zagende en
blaffende hond.
Nu wist het baasje niets van de
gewoontes van Hercule en hij is dan maar opgestaan om Hercule te laten plassen.
Die moest alleen maar drinken, wat het baasje deed besluiten van de volgende
nacht voor zoiets niet meer uit zijn bed te komen !
En vannacht is alles rustig gebleven,
tot grote tevredenheid van het hoofdbestuur. Die heeft uitstekend geslapen en
ook de honden blijken een goede nachtrust gehad te hebben.
Het is Zeppos die een ander
ochtendritueel heeft en reeds rond zeven uur een stapje in de tuin wil maken.
Daar zorgt Hilde dan voor, vermits zij Zeppos op hun kamer hebben.
En onze baas die heeft een grote,
uitgeslapen grijns op zijn tronie .
Belle & co
Hercule zijn bench staat onder de keukentafel, de benches van Heros en Hera staan op de achtergrond, links die van Heros, rechts die van Hera
Uitgelaten worden voor de ochtendplas onder een stralende zon !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
