Vandaag een mooie warme lentedag waarbij een zacht briesje zorgt voor de nodige afkoeling. De Chinese kalender geeft vandaag de 16de aan en dit is één van de twee data per maand waarop de Chinese religie wordt beoefend. Aan elke shop en aan elk restaurant zie je 3 brandende wierookstokjes die soms vergezeld zijn van groenten, fruit, vis, vlees en een kopje met water. De echte ceremonie bestaat tegelijkertijd in het verbranden van speciaal hiervoor gekocht papier en dit gebeurt eveneens buiten aan de deur en, eens alles is opgebrand, is de ceremonie ten einde. De straten van Sanxiang zijn doordrongen van de wierookgeur, de business is verzekerd!
China, het land van blokkades! Nu ondervinden we ook al problemen met Google en onze mails die we versturen met Hotmail geraken niet tot het thuisfront. We zullen ons voorzien en werken met webmail van Telenet, we willen onze contacten toch niet verliezen.
Als apéritief drinken we een glas limoensap op het ons bekende terrasje en we krijgen gezelschap. Een jong meisje komt bij aan ons tafeltje zitten maar kan amper met ons spreken. Uit haar weinige engels verstaan we dat ze 17 is en ze wijst naar een kapperszaak. Ze is dus één van de vele jonge meisjes die vele uren moeten werken voor kost en inwoon en daarboven een armzalig hongerloontje..
Ooit heb ik eens gelezen dat papieren zakdoekjes in China van groot nut kunnen zijn en ja, ik kan het beamen. Op het kleinste kamertje heeft zon zakdoekje meestal twee doeleinden, eerst hou ik het voor mijn neus om de stank ietwat af te remmen en als tweede gebruik ik het als toiletpapier. Zon hurktoestanden in de vrouwentoiletten zijn toch echt niet proper en het ergste van al zijn nog de vuilbakjes zonder deksel waarin alle gebruikte papier en andere dinges je aankijken. Dus altijd goed voorzien van een pakje zakdoekjes .en op je gemak zitten is hier niet van toepassing!
We zijn nu in de Goede Week en in de Gildenstraat wordt de paasboom gezet. Mooi toch voor de kindjes!
Aan Louisa en Rudolf: proficiat met de aankoop van de laptop. Je ziet, gepensioneerde pc-gebruikers zijn in opmars!
Gewone dagen rijgen zich aan mekaar en worden onderbroken door skypers en mailers, altijd tof om iemand te horen en te zien of iets te lezen.
Onze binnenlandse trip heeft al wat vorm gekregen en zal waarschijnlijk bestaan uit 2 delen. Het eerste gedeelte is van nu zaterdag tot maandag en houdt een bezoek aan de hometown van Mr Bei in. De naam van het dorpje is me nu nog onbekend maar bestaat uit een 2000 inwoners en zij dragen allemaal de naam Bei. Ik weet niet wat ik me hierbij moet voorstellen. Het is nog gelegen in deze provincie Guangdong en is niet zo ver, amper 00 km hiervandaan. Ja zo spreken ze hier over afstanden en vinden ze dit helemaal niet ver. Daar blijven we tot maandag. Dan zijn er plannen om dinsdagmorgen te vertrekken naar Yunnan, een provincie in het Oost-Westen van China met als hoofdstad Kumming. Hier doen we verschillende steden aan en zullen we kennis maken met een aantal minderheidsgroepen. Deze reis zou een 6- of 7-tal dagen duren. We nemen onze pc mee en trachten de blog aan te vullen, tenminste als we overal internetaansluiting vinden, waar ik helemaal niet zeker van ben.
Vandaag heb ik bewondering voor de creaties bij de bakker. De taarten en taartjes zijn oogverblindend door de felle kleuren die ze gebruiken, maar of ze er daardoor smakelijk er uitzien ..? De grote verjaardagstaarten zijn een luchtige biscuit, overvloedig versierd en kosten tussen de 3 en de 5 euro, al naargelang de grootte. Bij elke verjaardag MOET zon taart, dat is hier de gewoonte. Ook de kinderen nemen zo een verjaardagstaart mee naar school om te verdelen onder de klasgenootjes. Ik stel me dit al voor . taart, crème, chocolade .. wat een geknoei!
We kunnen uitslapen! Of dat denken we toch, want om 07u45 belt Mandy om te vragen waar we blijven, maar Erik herinnert haar aan de afspraak van 08u30. Sorry sorry, typisch Chinees, van zenuwachtigheid heeft ze heeft zich van uur vergist! De morning-thé heeft plaats in een groot restaurant met een self-service systeem. Alle mogelijke Chinese gerechten maar geen brood, kaas of hesp te vinden. Wel kan je kiezen uit kippenpoten op verschillende wijze klaargemaakt. Wij krijgen een VIP-room. Dit is een ruimte waar we uit de drukte ontsnappen en rustig kunnen samen zitten; dit maakt het wel handig om toch met het povere engels dat zij spreekt een gesprek te kunnen hebben. Maar t is waar, hoe meer ze spreekt hoe beter we haar kunnen verstaan. Oefening baart kunst, dat ondervinden we hier op korte tijd. We vernemen ook dat hun onderlinge conversaties zelfs gebeuren in verschillende dialecten die in niets op mekaar lijken en kunnen doorgaan voor verschillende talen. Ingewikkeld! Rond 10 uur nemen we afscheid en wandelen we onder een warme lentezon, het kwik geeft 28 graden. Het terrasje met één tafel en twee stoelen wacht op ons en genietend van het frisse limoensap kunnen we mensen kijken, en dat er wat te zien is kan ik je verzekeren. De shortjes bij de jonge meisjes kunnen niet kort genoeg zijn, maar wel worden daaronder zwarte nylons gedragen en dikke warme botten. Rare smaken toch, die Chinezen. De Taiwanees maakt voor ons een broodje klaar, belegd met beaf, sla, tomaten en ajuin en vraagt hierover onze mening. Deze smos bevalt ons zeker als snack en zodus zal hij vanaf nu ook een sandwich-club verkopen. Iets na 12 uur is de highschool gedaan en komen de studenten in trossen buiten op zoek naar goedkope restaurantjes. En die zijn er zeker te vinden: 0,85 euro voor een maaltijd: een volle kom rijst met stukjes gesneden kip. Eén van die studenten waagt het toch om ons de tot nu toe bekendste vraag te stellen: Where are you coming from? We moedigen hem aan en komen zo toch tot een kort gesprekje en ook hier geldt de regel: praktiseren maakt de kunst tot spreken.
We nemen een rustige namiddag met onze leesboeken. Avonds vinden we dat we vandaag toch al Chinees hebben gegeten en de goesting naar frieten brengt ons naar de Mac Donalds.
We sluiten af bij de kapper en om 20 uur hebben we Goedele, Steven en Flint op skype. De tweeling slaapt, blijkbaar een beetje ontregeld door het zomeruur. Op datzelfde tijdstip krijgen we een signaal uit de Bergstraat en zien we de hele familie Robberechts Marcel mooi naast mekaar op het scherm. Lisa en Jana vinden het reuze ons te zien en ik ben er van overtuigd dat Gert één dezer dagen een webcam en toebehoren zal aankopen, skype heeft hij trouwens al geïnstalleerd.
Om 7 uur in de morgen staan we klaar voor de schoolreis. Het is raar, maar ik ben een beetje zenuwachtig. Ik weet wat dit betekent, zo een hele dag met de kinderen op stap, alhoewel ik nu toch alleen maar toeschouwer ben! Aan de schoolpoort staan maar liefst 15 bussen te wachten en in totaal meer dan 750 deelnemers, kinderen en volwassenen. Maar nog geen enkele juf te zien .. De organisatie is overgenomen door een reisagentschap en de juffen hebben enkel een lijst met de namen per bus. Uiteindelijk is het 8 uur als we vertrekken. De reisleidster doet haar best om zeker niet te zwijgen, dus de hele rit is voor ons letterlijk chinees. Uit de reacties kunnen we opmaken dat er spelletjes met de kleuters gedaan worden en bij elk goed antwoord krijgen ze een potlood of een latje. We krijgen ieder een flesje water en een petje, maar dat laatste hebben we niet echt nodig want de zon geraakt niet door het zware wolkendek. Twee uur later brengen we een bezoek in een park waar de kinderen zelf goudvisjes kunnen vangen in een vijver om mee te nemen. Succes verzekerd, ware het niet dat deze visjes zich verschuilen onder de bruggetjes. De lunch nemen we in een megagroot restaurant waar we met ons aantal nog niet eens een vierde van de plaatsen bezetten. De kleuters vinden het stil zitten aan de tafels maar niks en lopen rond en staan op de vensterbanken. Maar geen probleem, de moeders zorgen er voor dat ze wel eten en lopen er gewoon achter met de bordjes. Hier gaat het voor mij wel iets te ver en ja, misschien is dit wel wat men noemt beroepsmisvorming. Maar ik moet het laten gebeuren . .
Onze laatste stop is in de zoo van Ghuangzhou waar we ruim de tijd krijgen om de dieren op te zoeken. We wandelen door de zee en tussen de vissen in een glazen tunnel, de moeite waard en als afsluiter krijgen we een show met dolfijnen en zeeleeuwen zoals wij het kennen in Brugge in het Dolfinarium.
Na nog twee uur rijden in een veel stillere bus is onze schoolreis voorbij. Vermoeiend maar toch interessant. En niet te vergeten: vanaf zondag zijn we 6 uur later dan in België, daar wordt het zomeruur ingesteld.
En morgenvroeg om 08u30 hebben we morning-thé met Mandy en haar gezin
Het is een winderige nacht geweest en het voelt koud aan in de morgen, amper 15 graden. Toch doet de zon een zwakke poging om alles wat op te warmen en we krijgen de temperatuur tot 20° en de wind zwakt geleidelijk af. Ik zou wat inkopen moeten doen want zaterdag gaan we op schoolreis! En zoals het hoort, bij een schoolreis horen toch wat snacks en een snoepje! De kleuterschool van Karim, het zoontje van Iris organiseert zaterdag een reis waar enkel kinderen kunnen meegaan die vergezeld zijn van een ouder, de andere kleuters hebben een gewone schooldag. Iris heeft ons het voorstel gedaan om mee te gaan en dat doen we, we betalen per persoon 18 euro en de reis gaat naar een dierenpark in Guanghzou, anderhalf uur rijden hiervandaan. Ik ben echt eens benieuwd wat dit zal zijn, al zijn schoolreizen mij niet onbekend. Hoe zal ik me hierbij voelen .?
28 graden en geen zon. Bij ons zouden we zeggen: het is laf, maar hier is dat zeer goed verdraagbaar en aangenaam om in te wandelen. Er dreigt geen regen of geen onweer. Ik waag me wat verder van de deur en ga een kijkje nemen bij de rijstvelden. Bij het korter komen zie ik dat alles al is uitgeplant en het veld wordt nu vol water gepompt uit een nabij gelegen gegraven greppel. Met de blote voeten in het water zet de boer zorgvuldig zijn laatste plantjes recht. Hier ben ik ver van het lawaai en echt op den buiten. De boer en de boerin lachen me toe en het is geen probleem als ik fotos maak, maar ze verstaan is hopeloos! Terecht, ze mogen fier zijn op hun werk. De akkers liggen er proper bij, maar daarnaast is het een echte ramp. Ook hun huisje is zeer pover maar toch hangt er altijd en overal was te drogen. Chinezen zijn proper op zichzelf en dat moet ik geloven.
Iris doet inkopen bij de apotheker en uit één van de schuifjes haalt de mevrouw wat droge kruiden uit. Ze worden gewogen met een handweegschaaltje en nadien gaan ze in een zakje. Als ik wat uitleg vraag zijn dit gedroogde bloemen, de ene soort is voor de soep en de andere is om af te koken en het vocht dient dan om op je huid te smeren. Goed voor gevoelige huid! Waarom je het ene mag opeten en het andere niet is me een raadsel. Ik zie daar ook de hoeven liggen van een bambi en dit is ook voor de soep. Blijkbaar worden die zacht bij het koken en dat zal ook wel voor iets goed zijn. Hier eten ze echt alles op!
Vandaag koop ik bonen van 50 cm lang, ze lijken wel te groeien aan de lopende meter. Vermoedelijk zijn ze gemakkelijk te plukken, want ik veronderstel dat ze wel aan staken groeien.
Op onze terugweg van de markt heb ik bezoek van een mooie vlinder op mijn t-shirt en Iris vindt het een foto waard. Op onverwachte dingen moet je hier altijd voorbereid zijn en dus is het fototoestel nooit ver weg.
Een dikke proficiat aan Goedele en de 34 kussen sturen we van uit China. Ongelooflijk toch dat haar kaartje juist vandaag is aangekomen. We hebben het verstuurd op 9 maart. En dan moet je weten dat sommige kaartjes bijna een maand kunnen onderweg zijn. Maar dat is nog altijd beter dan diegenen die van België naar China al meer dan een jaar onderweg zijn en tot op vandaag nog niet zijn aangekomen! In toeristische streken is verzenden van post geen probleem, maar vermits we hier de enigen zijn speel ik nu op veilig en laat ik België en Europa door Iris in Chinese karakters toevoegen. En zie . het werkt!
We zien de jarige op skype en we kunnen haar onze wensen overbrengen, dat doet toch iets.
De zomerse temperaturen nodigen ons uit op een lange mooie wandeling doorheen de natuur. De visvijvers kunnen we nu wat van kortbij bekijken en zo kunnen we zien dat er vijvers zijn die in de winter overdekt zijn met plastiek. Zouden ze hier misschien warmwatervissen kweken? De huisjes zijn schamel en ver van luxe verwijderd en de bewoners hier leven midden in de natuur en zijn er zo waar mee vergroeid. Ik denk dat ze echt niet veeleisend zijn voor zichzelf en totaal geen besef hebben hoe het elders is. Hier merk ik nu nog een pover bestaan maar toch geen gebrek aan eten. We worden zelfs uitgenodigd om mee te eten, maar we bedanken.
Na twee uur tussen de velden en langs kleine dorpjes zijn we toe aan een frisse pint. Ik drink een glas limoensap en Erik laat zich een tapioca aanpraten. Tapioca is wat wij kennen om in de soep te doen, maar hier is dat dan enkele maten groter, vergelijk het met erwten, en dat in een glas koude thee met melk. Het is een Taiwanese drank en fris bij warm weer. Na een uurtje massage en 4 euro armer, kunnen we er weer tegen. Op onze afspraak om 17 uur bij Mandy, haar man en dochtertje, staat het eten al op tafel, typisch Zhongshan-food en zelf gekookt. Er is maïssoep, kip, iets wat op mosseltjes lijkt, gekookte groene groente en gekookt gemalen varkensvlees. Het Engels van Mandy is echt met haken en ogen maar wat ze niet gezegd krijgt maakt ze duidelijk met uitbundige lichaamstaal. En hier werkt ook de computer een beetje mee: ze gebruikt een woordenboek Chinees-Engels waarbij ook nog gesproken wordt. De Belgische paaseitjes worden met smaak geproefd en goedgekeurd. We zijn trots en zeggen dat in mei op de wereldtentoonstelling hier in Shanghai een Belgische stand zal staan met onze fameuze chocolade. We hebben dus nieuwe vrienden, en de traditionele groepsfoto mag niet ontbreken. Waarschijnlijk morgen bij het openen van haar e-mail op haar werk zal deze foto het onderwerp van gesprek zijn!
Een dagje om uit te slapen en om 9 uur komt Isabella ons halen voor de morning-thé. Zij is nu 5 maanden zwanger en ja, een gelukkige toekomstige mama. Of het een zoontje of een dochtertje wordt weet ze niet, het is verboden voor de dokters om het geslacht mee te delen. Denk aan de abortussen die in het verleden gebeurden wanneer het een meisje was! In Tanzhou gonst het van het lawaai in een megagroot restaurant, allemaal voor de morning-thé. De théservice gebeurt ceremonieel, in kleine kopjes en uiteindelijk met veel gegozzel . Ik heb hier geen ander woord voor. We eten gewokte sla, dumplings met garnalen, gebakken en gekookte rijstnoedels, kleine loempias en zoete broodjes én dit allemaal met stokjes. Niet echt een Belgische ontbijt, dus geen pistoleekes of spek met eieren. Maar voor 8 euro voor 3 personen kunnen we er toch van genieten. Zon morning-thé is bij de Chinezen zeer populair en van deze gelegenheid wordt vooral gebruik gemaakt om bij te praten en kan dus twee uur lang duren. Onderweg rijden we langs de rijstvelden en de viskweekvijvers. s Middags zoeken we de zon en het water op en lezen rustig in ons boek aan de vijver.
Om 14 uur stappen we het reisbureau binnen en samen met Emily bereiden we onze trip voor. Niet te geloven, het is 17 uur als we weer buitenstappen, maar het is een reis op maat gemaakt. Hieruit kan je afleiden dat alles toch zeer lang duurt vooraleer je met Chinezen iets kan regelen. Onze reis zal 7 dagen duren en we vertrekken op maandag 29 maart richting Guangzhou, Kumming, Dali, Lijiang en Shangri-La. Deze plaatsen bevinden zich in het westen van China en tegen de grens van Tibet.
We maken nog een avondwandeling en drinken op een terras een frisse pint vers limoensap.
Eenentwintig jaar geleden was deze datum Palmzondag, de dag dat opa in het toenmalige Zaïre is verongelukt. Ook al zijn we ver van Grimbergen verwijderd, toch voelen we ons dicht bij oma die zeker ook vandaag aan dit pijnlijk gebeuren zal terugdenken..
Deze morgen komt de beenhouwersvrouw terug van het ziekenhuis met een klein bebloed verbandje rond haar linkerwijsvinger. Het aangedroogde bloed op haar hand is nog het gevolg van de slag met het grote hakmes, dus veel verzorging of hygiëne is hier niet te merken. Helaas had ze niet voldoende geld bij en is de wonde maar gehecht met één pinnetje waar er normaal zeker twee nodig zijn. Zo gaat dat hier in China, kom je in het ziekenhuis met te weinig geld dan is de hulp navenant. Weer eens duidelijk dat ik hier absoluut niet wil ziek worden en dan gaat het niet om het geld maar om de verzorging op zich!
Iris stelt mij de vraag of in België de kinderen op school gestraft worden als ze bvb iets vergeten zijn of als ze praten. Ik bevestig dit en vertel haar dat de straffen meestal bestaan uit extra taakjes. In China kent men dus nog de lijfstraffen: kinderen worden met een plastiek lat op de hand geslagen en moeten dan 5 minuten in een zeer onnatuurlijke houding staan, lichtjes gebogen door de knieën en armen recht vooruit en gestrekt. Ik heb dit eens geprobeerd en denk dat ik hier over vijf lange minuten mag spreken. En zakken de armen lichtjes, dan komt de leerkracht ze nog eens extra trekken. Hierop kan ik alleen maar antwoorden dat dit in België niet is toegelaten. Ik wil me niet indenken dat we onze kinderen dit nog zouden aandoen én wat een reactie van de ouders we hierop zouden krijgen!
De eerste foto laat zien hoe hier in een klein restaurantje wordt ontbeten, en dit kan buiten omdat de zon nog niet echt schijnt. Zon ontbijt kost 10 eurocent.
Deze tijd van het jaar zie je hier de rijstboeren op de bevloeide velden werken met een soort motoculteur met een draaiend rad met schoepen. Dit zijn de eerste werken op de natte rijstvelden en de kleine plantjes staan klaar op wachtbedden. Nadien zullen deze op plant gezet worden en dat gebeurt met veel volk, de voeten in het water.
Terwijl ik op de bank nog wat geniet van de zachte avondzon krijg ik bezoek van een Chinese mama die met haken en ogen in het Engels mij vraagt om haar dochter van 10 jaar wat te helpen met de Engelse taal. Uit haar boodschappentas tovert ze voor mij een banaan en wat kan ik beter doen dan het met een brede lach het aannemen .? Zoals afgesproken brengen we ze een bezoekje op de achtste verdieping in het appartement naast ons. Het is er zeer verzorgd en de thee, koekjes en chocolaatjes laten niet op zich wachten. Als ze hoort dat wij van België zijn neemt ze vlug de chocolaatjes weg want we weet dat dit nu juist de specialiteit is van ons land. We krijgen dus geen kans ze te proeven! Na een tijdje dringt het tot ons door dat deze mensen ons hebben uitgenodigd meer voor de vriendschap dan voor de taal want nu zondag om 17 uur zullen we samen bij hen op the dinner zijn. Vriendelijk toch!
We sluiten onze dag af met een bezoekje bij de kapper en hier gebeurt millimeterwerk .!
Een gewone marktdag vandaag. Onderweg kom ik voorbij verschillende bloemenwinkels die buiten uitstallen. De overschot van de stengels en overige afval ligt gewoon op de straat. De straatvegers zullen wel langs komen zeker .. . Ik vraag me wel af wie hier zoveel bloemen koopt want nooit zie ik hier één klant staan. Wel worden grote stukken weggevoerd met de
auto, want elke winkel die opengaat wordt enkele dagen gedecoreerd met verschillende bloemstukken op staanders en omwikkeld met goudpapier.
Op de markt komt een vis me tegemoet, spartelend op de grond en ontsnapt uit het weinige water. Gelukkig is er iemand die zin heeft in vis en zodoende komt het beestje terecht op de slachtbank.
Bij het ontbijt zie ik een jonge mama met haar babytje van 6 maanden oud. Wat een haardos zeg .. als ik dan aan ons twee kleine blondjes in Londerzeel denk!
Ik verneem dat de lente toch stilaan haar intrede doet in ons koude landje. Het wordt dus ook daar eindelijk genieten en deugd hebben aan de voorjaarszon. Daarmee komt het waarschijnlijk dat ze hier niet is, of is gewoon het wolkendek te dik .. . Wel mooi weer voor een wandeling doorheen de vertrouwde straten van Sanxiang. Ik krijg al direct gezelschap van een Chinese jongeman die perfect Engels spreekt en hij blijft de hele tijd bij mij tot ik zeg dat ik de One plus One, een grootwarenhuis, binnenga. Sommige mensen zijn toch echt geïnteresseerd hoe het er in België aan toe gaat, welke talen we daar allemaal spreken en hij kent ook Brussel als een financieel centrum van Europa. Hij weet ook wel dat het moeilijk is om China te begrijpen en dat ze op allerlei vlakken nog veel in te halen hebben. We must change our mind. Dat is ook zo!
Wanneer ik zo langs de straten loop heb ik steeds bewondering voor hun mooie aanplantingen en ook zo goed onderhouden, terwijl je anderzijds weet dat Chinezen alles op de grond gooien. Maar hier ontbreekt het niet aan straatvegers, je komt ze overal tegen terwijl ze snoeien, vegen, of ook gewoon rusten in het gras. Op de twee jaar tijd dat we hier nu geweest zijn hebben we ook al vele gebouwen zien uit de grond rijzen en dat in een vrij moderne stijl. De degelijkheid . daar durf ik me niet over uitspreken. Het theatergebouw staat in de onmiddellijke nabijheid van waar we wonen en was bij ons eerste verblijf een herkenningspunt tijdens onze zoektocht naar het appartement.
Gelukkige verjaardag aan tante Lisette en ja, voor de eerste keer hebben we contact via skype. Als dat geen mooi verjaardagscadeau is ! Toeval wil dat tegelijkertijd ook onze Jan op skype komt en doen we met ons drietjes een Robberechtsengesprek. Wat er toch allemaal kan .. onze Marcel moet nog alles wat leren maar vindt het nu toch al een ferm medium. En, al doende leert men!
Vandaag is het weer zon vochtige warme dag, bij de 30 graden, maar met druppels op de muren. Mijn haar is niet aan te zien en weet van deze vochtigheid, ik ben eigenlijk wel een beetje jaloers op dat stugge zwarte haar van de Chinezen. Ik raap de moed bijeen en ga naar de kapper. Hij verstaat mijn lichaamstaal en knipt het wat korter. Waarschijnlijk heeft hij niet vaak de kans om zon kwaliteit van haar te bewerken en ik moet zeggen dat hij de grootste zorg besteedt aan mijn Belgisch kapsel. Het resultaat .. bwa, t is niet Chinees, maar t is ook niet echt Westroods, en t is in elk geval korter!
Terwijl we ver van huis zijn gebeurt er toch ook wat in de Bergstraat. Via mail komen we van Mariake te weten dat haar huis verkocht is en dat ze in mei verhuist. De nieuwe bewoners trekken in begin juni. Na 35 jaar als goei geburen doet dit afscheid ons toch iets, haar vertrouwde auto zullen we dan niet meer voor haar garagepoort zien staan. Spijtig.
Zaterdag hebben we al de kinderen en kleinkinderen gehoord en gezien en ook oma is één van de gelukkigen. Via de laptop van Sven zijn we ook even in Grimbergen geweest en dit maakt de twee maanden van onze afwezigheid iets draaglijker. We zijn blij haar in goede gezondheid te treffen!
Deze morgen zijn we echte Bourgondische Belgen: we eten spek met eieren en drinken Douwe Egberts. Het brood is van een Japanse winkel maar tot nu toe het beste dat we al gevonden hebben. Dus absoluut niks Chinees!
In de namiddag bewonderen we de uitgedoste meisjes op de o zo lawaaierige en drukke straten. Je kan zien dat het weekend is! De Taiwanees van het restaurant Hot and Cold geeft ons een goed adresje voor voetmassage. Het kost ons voor 1 uur 2,80 euro! Nadien zakken we af voor het avondeten en nemen in zijn restaurant Hotpot waar Erik seafood en ik lamsvlees in kook. Met twee flessen bier erbij betalen we 7, 20 euro. We sluiten onze dag af met een bezoekje in de Gildenstraat en horen daar dat ze geen Chinees maar wel Thais eten deze avond. Smakelijk!
Het is gelukt! Onze Marcel is er in geslaagd al twee mails te verzenden. De laatste is verstuurd gisteravond iets voor middernacht. Interessant toch om een computer te hebben en nu is de volgende stap naar skype! We zijn in volle verwachting om zo ook iets van Westrode te horen.
De temperatuur warmt hier stilaan op, al is het nog zonder de echte zonneschijn. Mooi om te wandelen en toch een terrasje mee te pikken. We zijn heus niet alleen op stap, op sommige plaatsen lijkt het wel een mierennest van mensen, brommers, fietsen en autos. Luide muziek galmt door de luidsprekers die buiten aan de winkels staan en daartussen horen we alle soorten van alarmen die op elke fiets en bromfiets zijn aangebracht. Marktkramers vind je hier op alle hoeken van de straten en de koopwaar, soms aan 1 euro per stuk, ligt op de grond uitgestald. Je moet echt niet sukkelen voor een jeans, juwelen of een uurwerk! En zijn je schoenen kapot . er is altijd een oplossing! Ook de kinderen worden hier niet vergeten, zij worden op een creatieve manier beziggehouden en maken kunstwerkjes door allerlei gekleurd zand te kleven op een bestaande tekening. En van fiere vaders gesproken ze poseren graag voor de foto.
Proficiat aan onze Jan, hij wordt 69 lentes! En smakelijk, want ik heb al vernomen dat dit wordt gevierd met een restaurantbezoekje. Vandaag is een heel gewone dag, zonder hoogtes, zonder laagtes. Op de middag geeft de thermometer 30 graden aan in de zon, maar in de schaduw blijft het amper 15 graden en dat voelt dan koud aan! Dus ook in het appartement blijft het aan de frisse kant en is de airco absoluut nog niet nodig. Op de markt blijf ik kandidaat voor de verse aardbeien en ik betaal net geen halve euro voor 500 gram.
Een gelukkige verjaardag aan oma met haar 86 jaar! Flint zal onze wensen per telefoon overbrengen, dat heb ik deze morgen met hem afgesproken.
In het straatbeeld verschijnen weer de paraplus, al is het deze keer niet voor de regen maar voor de zon. Ze schijnt volop maar voor de echte warmte moeten we nog even geduld hebben. Nu is er een groot temperatuurverschil in en uit de zon. In onze tuin is het amper 15 graden en hier mogen ze vinden dat wij het beste appartement hebben, nu zou het zonnetje binnen toch wel deugd doen. Maar ik kan wel geloven bij zomerse temperaturen dat het hier nog best houdbaar is, alles ligt in de schaduw.
In de namiddag zoek ik toch de zon op en heb mijn lange broek gewisseld voor een korte. Het doet deugd die eerste zonnestralen te voelen! Maar wat dacht je, na nog geen half uur krijg ik al gezelschap van twee Chinese dames, goed aangekleed. Ze spreken me aan maar ik trek mijn schouders op en zeg wat ik kan: ik versta u niet. Ze voelen aan mijn benen en mijn armen en zelfs aan mijne decolté. Ze duiden op hun lange mouwen en ik denk dat ik weet wat ze bedoelen. Ze vinden het waarschijnlijk veel te koud om zo te zitten, maar ik duid veelbetekenend naar de zon. Met nog meer mimiek zeggen ze weer iets en telkens komen ze nog wat dichterbij om uiteindelijk kort naast mij te zitten. Ze bedoelen het wel goed en denken me met goede raad te moeten bijstaan. De conversatie van mijn kant bestaat uit English en Be-li-cheu maar spijtig, het gesprek sterft uit. We verstaan mekaar niet.
Het journaal van 19 uur gisteravond kunnen we nu volgen via internet en wat zien we, onze Sven op tv! In verband met het inschrijvingsbeleid en het grote aantal kinderen dat uit de boot valt bij het kiezen van een Nederlandstalige school, komt Brussel weer in het nieuws. De school Sint-Joost-aan-Zee is één van deze blikvangers en hier wordt dan ook een interview afgenomen. Het probleem van té weinig klassen en gebrek aan ruimte wordt door de minister Pascal Smet aangepakt en hopelijk wordt dit op korte termijn behandeld. In de Virgo zijn de plannen voor uitbreiding al helemaal rond en zal de tweed fase van de nieuwbouw in de kleuterschool hopelijk in 2010 kunnen starten. Mooi project!
Dinsdag marktdag in Londerzeel. Gisteren hebben Carlo en Betty ons beloofd de groeten over te brengen aan Jef en Godelieve, ons wekelijks marktgezelschap. In Den Hert is een tafel met vier stoelen voorlopig voldoende!
Ondertussen zijn we al een week in China en hebben ook de meest uiteenlopende temperaturen en weersomstandigheden meegemaakt. Vandaag is het koud en regent het fel in de voormiddag en voor morgen voorspellen ze nog kouder .. . Ik moet dus geen spijt hebben dat ik mijn dikke regenjas heb meegebracht, ik kan ze goed gebruiken!
Niettegenstaande het niet zo warme weer nu kan ik toch genieten van het mooie klimaat, ik eet verse aardbeien met een boterham. Hier groeien ze weelderig van februari tot en met half december, en dat in volle grond.
Griet heeft fotos opgestuurd van de kinderen bij de lammetjes in de Bergstraat, maar helaas, Picasa is hier niet bereikbaar, evenmin als Facebook. Probleem van vorige keer is dus niet opgelost!
Vandaag is de verjaardagskaart gepost voor Goedele, ook al is ze pas jarig op 22 maart. Ik heb ze gisteren verwittigd en zal nu te weten komen hoelang ze zal onderweg zijn. Iris helpt me door België en Europa ook in Chinese karakters op de omslag bij te schrijven, want onze schrijfletters zijn voor hen Chinees!
Via skype komen we te weten dat het in Grimbergen koud maar droog is, goed voor de dakwerken in de Koraalstraat. Misschien kunnen we dit weekend ook al eens een mailtje versturen naar onze Marcel want vrijdag komen ze internet aansluiten. Hopelijk krijgt hij eerst wat ondersteuning van zijn kinderen, want op je 65 voor de eerste keer voor de computer zitten vraagt toch wel wat durf. En wie weet lukt skype ..!
