Eenentwintig jaar geleden was deze datum Palmzondag, de dag dat opa in het toenmalige Zaïre is verongelukt. Ook al zijn we ver van Grimbergen verwijderd, toch voelen we ons dicht bij oma die zeker ook vandaag aan dit pijnlijk gebeuren zal terugdenken..
Deze morgen komt de beenhouwersvrouw terug van het ziekenhuis met een klein bebloed verbandje rond haar linkerwijsvinger. Het aangedroogde bloed op haar hand is nog het gevolg van de slag met het grote hakmes, dus veel verzorging of hygiëne is hier niet te merken. Helaas had ze niet voldoende geld bij en is de wonde maar gehecht met één pinnetje waar er normaal zeker twee nodig zijn. Zo gaat dat hier in China, kom je in het ziekenhuis met te weinig geld dan is de hulp navenant. Weer eens duidelijk dat ik hier absoluut niet wil ziek worden en dan gaat het niet om het geld maar om de verzorging op zich!
Iris stelt mij de vraag of in België de kinderen op school gestraft worden als ze bvb iets vergeten zijn of als ze praten. Ik bevestig dit en vertel haar dat de straffen meestal bestaan uit extra taakjes. In China kent men dus nog de lijfstraffen: kinderen worden met een plastiek lat op de hand geslagen en moeten dan 5 minuten in een zeer onnatuurlijke houding staan, lichtjes gebogen door de knieën en armen recht vooruit en gestrekt. Ik heb dit eens geprobeerd en denk dat ik hier over vijf lange minuten mag spreken. En zakken de armen lichtjes, dan komt de leerkracht ze nog eens extra trekken. Hierop kan ik alleen maar antwoorden dat dit in België niet is toegelaten. Ik wil me niet indenken dat we onze kinderen dit nog zouden aandoen én wat een reactie van de ouders we hierop zouden krijgen!
De eerste foto laat zien hoe hier in een klein restaurantje wordt ontbeten, en dit kan buiten omdat de zon nog niet echt schijnt. Zon ontbijt kost 10 eurocent.
Deze tijd van het jaar zie je hier de rijstboeren op de bevloeide velden werken met een soort motoculteur met een draaiend rad met schoepen. Dit zijn de eerste werken op de natte rijstvelden en de kleine plantjes staan klaar op wachtbedden. Nadien zullen deze op plant gezet worden en dat gebeurt met veel volk, de voeten in het water.
Terwijl ik op de bank nog wat geniet van de zachte avondzon krijg ik bezoek van een Chinese mama die met haken en ogen in het Engels mij vraagt om haar dochter van 10 jaar wat te helpen met de Engelse taal. Uit haar boodschappentas tovert ze voor mij een banaan en wat kan ik beter doen dan het met een brede lach het aannemen .? Zoals afgesproken brengen we ze een bezoekje op de achtste verdieping in het appartement naast ons. Het is er zeer verzorgd en de thee, koekjes en chocolaatjes laten niet op zich wachten. Als ze hoort dat wij van België zijn neemt ze vlug de chocolaatjes weg want we weet dat dit nu juist de specialiteit is van ons land. We krijgen dus geen kans ze te proeven! Na een tijdje dringt het tot ons door dat deze mensen ons hebben uitgenodigd meer voor de vriendschap dan voor de taal want nu zondag om 17 uur zullen we samen bij hen op the dinner zijn. Vriendelijk toch!
We sluiten onze dag af met een bezoekje bij de kapper en hier gebeurt millimeterwerk .!
Een gewone marktdag vandaag. Onderweg kom ik voorbij verschillende bloemenwinkels die buiten uitstallen. De overschot van de stengels en overige afval ligt gewoon op de straat. De straatvegers zullen wel langs komen zeker .. . Ik vraag me wel af wie hier zoveel bloemen koopt want nooit zie ik hier één klant staan. Wel worden grote stukken weggevoerd met de
auto, want elke winkel die opengaat wordt enkele dagen gedecoreerd met verschillende bloemstukken op staanders en omwikkeld met goudpapier.
Op de markt komt een vis me tegemoet, spartelend op de grond en ontsnapt uit het weinige water. Gelukkig is er iemand die zin heeft in vis en zodoende komt het beestje terecht op de slachtbank.
Bij het ontbijt zie ik een jonge mama met haar babytje van 6 maanden oud. Wat een haardos zeg .. als ik dan aan ons twee kleine blondjes in Londerzeel denk!
Ik verneem dat de lente toch stilaan haar intrede doet in ons koude landje. Het wordt dus ook daar eindelijk genieten en deugd hebben aan de voorjaarszon. Daarmee komt het waarschijnlijk dat ze hier niet is, of is gewoon het wolkendek te dik .. . Wel mooi weer voor een wandeling doorheen de vertrouwde straten van Sanxiang. Ik krijg al direct gezelschap van een Chinese jongeman die perfect Engels spreekt en hij blijft de hele tijd bij mij tot ik zeg dat ik de One plus One, een grootwarenhuis, binnenga. Sommige mensen zijn toch echt geïnteresseerd hoe het er in België aan toe gaat, welke talen we daar allemaal spreken en hij kent ook Brussel als een financieel centrum van Europa. Hij weet ook wel dat het moeilijk is om China te begrijpen en dat ze op allerlei vlakken nog veel in te halen hebben. We must change our mind. Dat is ook zo!
Wanneer ik zo langs de straten loop heb ik steeds bewondering voor hun mooie aanplantingen en ook zo goed onderhouden, terwijl je anderzijds weet dat Chinezen alles op de grond gooien. Maar hier ontbreekt het niet aan straatvegers, je komt ze overal tegen terwijl ze snoeien, vegen, of ook gewoon rusten in het gras. Op de twee jaar tijd dat we hier nu geweest zijn hebben we ook al vele gebouwen zien uit de grond rijzen en dat in een vrij moderne stijl. De degelijkheid . daar durf ik me niet over uitspreken. Het theatergebouw staat in de onmiddellijke nabijheid van waar we wonen en was bij ons eerste verblijf een herkenningspunt tijdens onze zoektocht naar het appartement.
Gelukkige verjaardag aan tante Lisette en ja, voor de eerste keer hebben we contact via skype. Als dat geen mooi verjaardagscadeau is ! Toeval wil dat tegelijkertijd ook onze Jan op skype komt en doen we met ons drietjes een Robberechtsengesprek. Wat er toch allemaal kan .. onze Marcel moet nog alles wat leren maar vindt het nu toch al een ferm medium. En, al doende leert men!
Vandaag is het weer zon vochtige warme dag, bij de 30 graden, maar met druppels op de muren. Mijn haar is niet aan te zien en weet van deze vochtigheid, ik ben eigenlijk wel een beetje jaloers op dat stugge zwarte haar van de Chinezen. Ik raap de moed bijeen en ga naar de kapper. Hij verstaat mijn lichaamstaal en knipt het wat korter. Waarschijnlijk heeft hij niet vaak de kans om zon kwaliteit van haar te bewerken en ik moet zeggen dat hij de grootste zorg besteedt aan mijn Belgisch kapsel. Het resultaat .. bwa, t is niet Chinees, maar t is ook niet echt Westroods, en t is in elk geval korter!
Terwijl we ver van huis zijn gebeurt er toch ook wat in de Bergstraat. Via mail komen we van Mariake te weten dat haar huis verkocht is en dat ze in mei verhuist. De nieuwe bewoners trekken in begin juni. Na 35 jaar als goei geburen doet dit afscheid ons toch iets, haar vertrouwde auto zullen we dan niet meer voor haar garagepoort zien staan. Spijtig.
Zaterdag hebben we al de kinderen en kleinkinderen gehoord en gezien en ook oma is één van de gelukkigen. Via de laptop van Sven zijn we ook even in Grimbergen geweest en dit maakt de twee maanden van onze afwezigheid iets draaglijker. We zijn blij haar in goede gezondheid te treffen!
Deze morgen zijn we echte Bourgondische Belgen: we eten spek met eieren en drinken Douwe Egberts. Het brood is van een Japanse winkel maar tot nu toe het beste dat we al gevonden hebben. Dus absoluut niks Chinees!
In de namiddag bewonderen we de uitgedoste meisjes op de o zo lawaaierige en drukke straten. Je kan zien dat het weekend is! De Taiwanees van het restaurant Hot and Cold geeft ons een goed adresje voor voetmassage. Het kost ons voor 1 uur 2,80 euro! Nadien zakken we af voor het avondeten en nemen in zijn restaurant Hotpot waar Erik seafood en ik lamsvlees in kook. Met twee flessen bier erbij betalen we 7, 20 euro. We sluiten onze dag af met een bezoekje in de Gildenstraat en horen daar dat ze geen Chinees maar wel Thais eten deze avond. Smakelijk!
Het is gelukt! Onze Marcel is er in geslaagd al twee mails te verzenden. De laatste is verstuurd gisteravond iets voor middernacht. Interessant toch om een computer te hebben en nu is de volgende stap naar skype! We zijn in volle verwachting om zo ook iets van Westrode te horen.
De temperatuur warmt hier stilaan op, al is het nog zonder de echte zonneschijn. Mooi om te wandelen en toch een terrasje mee te pikken. We zijn heus niet alleen op stap, op sommige plaatsen lijkt het wel een mierennest van mensen, brommers, fietsen en autos. Luide muziek galmt door de luidsprekers die buiten aan de winkels staan en daartussen horen we alle soorten van alarmen die op elke fiets en bromfiets zijn aangebracht. Marktkramers vind je hier op alle hoeken van de straten en de koopwaar, soms aan 1 euro per stuk, ligt op de grond uitgestald. Je moet echt niet sukkelen voor een jeans, juwelen of een uurwerk! En zijn je schoenen kapot . er is altijd een oplossing! Ook de kinderen worden hier niet vergeten, zij worden op een creatieve manier beziggehouden en maken kunstwerkjes door allerlei gekleurd zand te kleven op een bestaande tekening. En van fiere vaders gesproken ze poseren graag voor de foto.
Proficiat aan onze Jan, hij wordt 69 lentes! En smakelijk, want ik heb al vernomen dat dit wordt gevierd met een restaurantbezoekje. Vandaag is een heel gewone dag, zonder hoogtes, zonder laagtes. Op de middag geeft de thermometer 30 graden aan in de zon, maar in de schaduw blijft het amper 15 graden en dat voelt dan koud aan! Dus ook in het appartement blijft het aan de frisse kant en is de airco absoluut nog niet nodig. Op de markt blijf ik kandidaat voor de verse aardbeien en ik betaal net geen halve euro voor 500 gram.
Een gelukkige verjaardag aan oma met haar 86 jaar! Flint zal onze wensen per telefoon overbrengen, dat heb ik deze morgen met hem afgesproken.
In het straatbeeld verschijnen weer de paraplus, al is het deze keer niet voor de regen maar voor de zon. Ze schijnt volop maar voor de echte warmte moeten we nog even geduld hebben. Nu is er een groot temperatuurverschil in en uit de zon. In onze tuin is het amper 15 graden en hier mogen ze vinden dat wij het beste appartement hebben, nu zou het zonnetje binnen toch wel deugd doen. Maar ik kan wel geloven bij zomerse temperaturen dat het hier nog best houdbaar is, alles ligt in de schaduw.
In de namiddag zoek ik toch de zon op en heb mijn lange broek gewisseld voor een korte. Het doet deugd die eerste zonnestralen te voelen! Maar wat dacht je, na nog geen half uur krijg ik al gezelschap van twee Chinese dames, goed aangekleed. Ze spreken me aan maar ik trek mijn schouders op en zeg wat ik kan: ik versta u niet. Ze voelen aan mijn benen en mijn armen en zelfs aan mijne decolté. Ze duiden op hun lange mouwen en ik denk dat ik weet wat ze bedoelen. Ze vinden het waarschijnlijk veel te koud om zo te zitten, maar ik duid veelbetekenend naar de zon. Met nog meer mimiek zeggen ze weer iets en telkens komen ze nog wat dichterbij om uiteindelijk kort naast mij te zitten. Ze bedoelen het wel goed en denken me met goede raad te moeten bijstaan. De conversatie van mijn kant bestaat uit English en Be-li-cheu maar spijtig, het gesprek sterft uit. We verstaan mekaar niet.
Het journaal van 19 uur gisteravond kunnen we nu volgen via internet en wat zien we, onze Sven op tv! In verband met het inschrijvingsbeleid en het grote aantal kinderen dat uit de boot valt bij het kiezen van een Nederlandstalige school, komt Brussel weer in het nieuws. De school Sint-Joost-aan-Zee is één van deze blikvangers en hier wordt dan ook een interview afgenomen. Het probleem van té weinig klassen en gebrek aan ruimte wordt door de minister Pascal Smet aangepakt en hopelijk wordt dit op korte termijn behandeld. In de Virgo zijn de plannen voor uitbreiding al helemaal rond en zal de tweed fase van de nieuwbouw in de kleuterschool hopelijk in 2010 kunnen starten. Mooi project!
Dinsdag marktdag in Londerzeel. Gisteren hebben Carlo en Betty ons beloofd de groeten over te brengen aan Jef en Godelieve, ons wekelijks marktgezelschap. In Den Hert is een tafel met vier stoelen voorlopig voldoende!
Ondertussen zijn we al een week in China en hebben ook de meest uiteenlopende temperaturen en weersomstandigheden meegemaakt. Vandaag is het koud en regent het fel in de voormiddag en voor morgen voorspellen ze nog kouder .. . Ik moet dus geen spijt hebben dat ik mijn dikke regenjas heb meegebracht, ik kan ze goed gebruiken!
Niettegenstaande het niet zo warme weer nu kan ik toch genieten van het mooie klimaat, ik eet verse aardbeien met een boterham. Hier groeien ze weelderig van februari tot en met half december, en dat in volle grond.
Griet heeft fotos opgestuurd van de kinderen bij de lammetjes in de Bergstraat, maar helaas, Picasa is hier niet bereikbaar, evenmin als Facebook. Probleem van vorige keer is dus niet opgelost!
Vandaag is de verjaardagskaart gepost voor Goedele, ook al is ze pas jarig op 22 maart. Ik heb ze gisteren verwittigd en zal nu te weten komen hoelang ze zal onderweg zijn. Iris helpt me door België en Europa ook in Chinese karakters op de omslag bij te schrijven, want onze schrijfletters zijn voor hen Chinees!
Via skype komen we te weten dat het in Grimbergen koud maar droog is, goed voor de dakwerken in de Koraalstraat. Misschien kunnen we dit weekend ook al eens een mailtje versturen naar onze Marcel want vrijdag komen ze internet aansluiten. Hopelijk krijgt hij eerst wat ondersteuning van zijn kinderen, want op je 65 voor de eerste keer voor de computer zitten vraagt toch wel wat durf. En wie weet lukt skype ..!
Vandaag aan alle vrouwen van harte proficiat! Blijkbaar is het vandaag vrouwendag. Niet dat ik het wist, maar in China weer een gelegenheid om versieringen op te hangen en ze zijn verwonderd dat ik dat niet weet, het is internationaal. En ja, t is waar, ik heb het opgezocht op internet. Dus vandaar mijn wensen aan de dames van het thuisfront!
Wat het vuurke stoken betreft heb ik me laten inlichten en moet ik er op terugkomen. Dit kan en mag overal en wordt gedaan als herdenking van de doden op de verjaardag van het overlijden en met specifieke papieren. Vandaag neemt Iris me mee naar een plaats dat ik vergelijk met een kleine kapel en waar ze me vraagt even op haar te wachten terwijl ze binnengaat. Buiten staat een grote vuurhaard en daar verbrandt ze nadien een klein rood omslagje in dat ze van thuis heeft meegebracht. Je kan er uiteraard ook vanalles kopen om te offeren en een drietal bedelaars kiezen deze plek uit om te vertoeven en hopen op een gift. Uit respect blijf ik op afstand en neem ook geen foto. Ze vertelt me er nadien niets over en dus vraag ik ook niets.
Het straatbeeld toont me weer dezelfde taferelen. Een afwasser zit op de stoep met een berg werk voor zich, maar naar mijn normen is het water dringend aan verversing toe en ik weet zelfs niet of het wel warm is. Ik durf er aan te twijfelen als ik zie aan welk tempo hij werkt! Maar best niet aan denken als we weer eens in een restaurant zitten . . Beter een eitje eten dat vers gebakken wordt terwijl je er bij staat. Hier wordt dus echt ingespeeld op de Chinese eetcultuur als je ziet wat hier allemaal te koop wordt aangeboden. Maar het is ook zo, Chinezen eten dus bijna altijd buitenshuis en dit kan zowel in een restaurant zijn als op de straat.
Vandaag is het amper 15 graden en dat is goed te merken, de Chinezen dragen échte winterkleding.
Iets over tien uur in de morgen vertrekken we met Emily naar ZhuHai, en dit met openbaar vervoer. De bus zit overvol en de chauffeur roept om om de passagiers twee plaatsen af te staan voor ons. Uiteraard begrijpen we niets van wat hij zegt, maar na de vertaling wimpelen we deze voorkeursbehandeling af en blijven we rechtstaan zoals zovele anderen. Aan de gezichten rondom ons merken we dat ze zich afvragen wat die twee vreemdelingen wel op een bus doen! Benieuwde gezichten dus maar toch ééntje die in het engels durft vragen waar we vandaan komen. Einde gesprek.
Onze bestemming in ZhuHai is als eerste het kapsalon van Wang Tan, de zus van Emily. Haarwassingen met bijhorende massages kennen we ondertussen al, maar deze maal krijgen we een behandeling met gemixte gember aangelengd met water. Deze brij wordt op de hoofdhuid aangebracht en is een remedie tegen allerlei kwalen zoals hoofdpijn en verkoudheden. Niet dat we het direct nodig hebben, maar baadt het niet toch schaadt het niet denken we maar. Na een tijdje voelen we de hoofdhuid branden en we mogen verwittigen wanneer het onhoudbaar wordt. Maar we zijn niet kleinzerig en houden het halsstarrig een tijdje vol. Maar na de massage van één arm mag het er voor mij wel af, het wordt té heet. De warmte zindert nog een tijd na maar na de volledige massage is ook de hitte verdwenen en moet ik me goed voelen zeker Nu ja, het heeft wel deugd gedaan. Erik houdt het iets langer vol maar ziet daarna wel helemaal rood. Gelukkig trekt dit ook na een tijdje weg en kunnen we rond 14 uur lunchen. Een klein restaurantje met ééntalige menu en dus laten we ons verrassen: drie éénpansgerechten met rijst, groenten en verschillende stukjes vlees.
Tijdens de wandeling merken we een gelegenheid waar we vroeger nog zijn geweest en we bestellen er elk een Ierlandse koffie, ja zo is de Irisch coffee hier vertaald. Met weinig whisky maar met veel ceremonie en slagroom krijgen we het opgediend aan de tafel, tas na tas. Goed dat we veel tijd hebben en we laten het ons smaken.
Na het afscheid bij het kapsalon nemen we de bus terug en rond 20 uur kan ik de blog aanvullen.
Vandaag is het een frisse dag geweest, amper 15 graden en af en toe een miezerige regen.
We nemen een rustig ontbijt thuis met Belgische koffie en een boterham met choco. Wat lezen buiten en tegen de middag wisselen we af met een wandeling. Toch nog even genieten van het mooie weer want vanaf morgen voorspellen ze zo maar efkens 10 graden minder! Wat in België echt niet mag gebeurt hier gewoon op de stoep: vuurke stoken. Twee vrouwen leggen hun papieren op een hoop en steken het in brand, niemand die daar van op kijkt! Ik geloof mijn eigen ogen niet, er is weer een terraske bijgekomen én er wordt koffie geschonken. We laten ons verleiden en krijgen gezelschap van de eigenaar, hij vertelt in zijn beste engels dat de koffie afkomstig is uit Macau en dat hij zelf zijn brood bakt. We bestellen dus een broodje en krijgen het in twee helften opgediend, geroosterd en rijkelijk gesmeerd met boter. Het beste dat we hier al gegeten hebben en echt lekker. Langsheen onze wandeling merken we aan de deuren van winkels en restaurants de nu al iets verdroogde mandarijnenboomjes. Blijkbaar is dit ook nog een overblijfsel van het Springfestival of het Chinees nieuwjaar, dus stel ik het me voor zoals de kerstboom met Kerstmis. De vruchten kunnen nu niet gegeten worden maar worden wel later in de zon gedroogd en op zout water gezet. Je kan ze dan kopen en het zou goed zijn voor één of andere kwaal. Op zijn Chinees dus .!
Om 17 uur komt de Sunwaycar ons ophalen en na een tijdje verlaten we de goed berijdbare baan. Langsheen kleine en armoedige dorpjes en langs stoffige wegjes komen we uiteindelijk aan het restaurant. Als we hier al deze naam kunnen gebruiken De kippen en de honden komen ons al tegemoet en we worden begeleid naar een achterliggend overdekt paalterras boven een vijver. Wie voor luxe kiest zal het hier niet vinden, maar wie komt voor lekker eten is op zijn plaats. De kippen worden in ingegraven barbecues gebakken en er is een keuze uit diverse groenten en zelfs aardappelen. We mogen aan de beste ronde tafel aanschuiven met zicht op de vijver. De gebakken kippen, twee, zijn wel op voorhand besteld en komen dan ook krokant en gesneden op tafel. En we zouden niet in ZhuHai zijn moest hier de vis ontbreken. We weten ondertussen al dat kip eten met stokjes niet gemakkelijk is, maar deze keer hebben we billen, vleugels en borsten zoals wij het kennen. Dus . ik eet met de handen! En de beentjes spuwen we op de tafel .. Voor de afrekening komt raden we naar de prijs, we zijn met 6 personen en hadden 2 kippen, 6 vissen, 3 soorten groenten en 3 grote bierflessen. Dit alles samen kost 160 RMB, wat voor ons 16 euro betekent. Wie kan beter .? Onze tafelgenoten zijn terecht verbaasd als wij zeggen dat in België deze prijs nog niet voldoende is voor één persoon.
We sluiten de avond af in de bierstraat waar alle terrassen buiten staan en grote tvs uitnodigen voor karaoke. Op elke tafel staan de pokerspelen met dobbelstenen, het geliefde spel van de Chinezen. En ja, wij kunnen het ook en spelen mee .. maar telkens je verliest moet je drinken. Gelukkig zijn de glaasjes klein en kunnen we ons weer versterken met allerlei snacks zoals frieten, rauwe groentjes of fruit. Om 21 uur sluiten we deze gezellige avond af en .. het begint stilaan te regenen. Ons plan om te voet terug te keren valt letterlijk in het beetje water en we doen beroep op een fietstaxi.
Na een goeie en voldoende nachtrust kunnen we weer een Chinese dag aan. Mijn bekend gezicht op de markt heeft zo zn voordelen, ik krijg wat mandarijntjes en 3 mangos. Mijn aandacht wordt getrokken door kakelende kippen en ik kijk even achter het hoekje. In aparte kotjes zitten ze te wachten op mogelijke kopers en is er ééntje uitgezocht wordt ze helemaal gekeurd en dan gewogen. Er is ook een ruimte voorzien waar ze geslacht en gekuist worden, verser kan dus niet! In de namiddag nodigt de zon uit om buiten te vertoeven en ik maak een wandelingetje rondom het compound. Het Chinese nieuwjaar laat hier en daar nog zijn sporen na en dat merk ik aan de rode versieringen met gouden opschriften. Ook aan de schamele deuren wordt geluk en gezondheid gewenst, zo heb ik het me toch laten vertalen!
Grimbergen komt even aan de lijn en van onze Jan verneem ik dat het deze voormiddag nog heeft gesneeuwd. Wat een verschil .! Huguette en Odette komen even dag zeggen vooraleer ze gaan zwemmen, ik heb het niet gevraagd, maar dat zal zeker wel in een overdekt zwembad zijn!
In het weekend staat er heel wat op het programma en, juist ja, samen uit eten kan zeker niet ontbreken! Zaterdag neemt Andy ons mee naar een typisch Chinees restaurant met een typisch Chinees kipgerecht .. ik ben benieuwd!
Het eerste contact gisteravond met de kinderen en kleinkinderen. Goed om ze weer te horen en te zien! Het blijft voor hen moeilijk te begrijpen dat het hier al donker is en bijna tijd om te gaan slapen als zij nog kunnen gaan fietsen. Dat ze er maar van genieten, ik hoor net dat het zonnetje in Londerzeel schijnt. Aiko laat fier zijn rapport zien, maar mama moet wel wat uitleg geven. Ik denk niet dat hij zich al heel goed bewust is wat de procenten betekenen, maar we hebben hem toch een dikke proficiat gewenst met zijn resultaten!
Bij de douanecontrole in Amsterdam hebben we voor de eerste maal voor de nieuwe scanner gestaan zoals op TV al getoond werd en die toch wel enig ophef heeft gemaakt. We herinneren ons het uiten van verzet door de paus alsook door de Moslimvrouwen. Je staat tussen twee platen met de armen omhoog en je wordt dus helemaal op de body gescand. De douane krijgt dan een beeld van je hele lichaam, weliswaar zonder details, en er verschijnt een groen licht als alles ok is. Wordt het rood dan mag je even opzij voor een verdere controle maar ik vraag me af waar ze dan nog verder zoeken? Maar we zijn gerust, het is voor beiden groen!
Deze nacht hebben we slecht geslapen, om niet te zeggen dat Erik meent dat hij geen oog heeft dicht gedaan. Is dit een jetlag ..? Om 4 uur in de morgen hebben we uiteindelijk de airco aangezet, het was té warm om te slapen. Zo eenvoudig als gezegd is dat niet, de afstandsbediening telt welgeteld 14 knopjes en buiten een en een + is al de uitleg in het Chinees. Hopend dat we niet op een timer drukken lukt het ons uiteindelijk toch om lichtjes op het toestel te toveren en de klep voor koudere lucht te openen. Het koelt wat af en ik slaap uiteindelijk toch tot om 7 u30 de wekker gaat. En dan vangt voor ons de dag aan: douchen, ontbijten, nieuws kijken op internet en om half negen neem ik met Iris de bus. Het is dringend dat ik het verjaardagskaartje voor oma post. In een postkantoortje wordt de kaart gewogen en met 3 overleggen ze welke zegels er op moeten. Uiteindelijk vinden ze een boek waar ze kunnen opzoeken wat België betreft en ik krijg de zegels en een potje met lijm en borstel en kan ze bevestigen. Of dit ooit goed komt vraag ik me wel af!
Met de skype met Maria is het klank zonder beeld, om eens iets anders te zijn. Misschien maar goed want blijkbaar was ze nog maar net uit bed!
Voor deze avond zorg ik voor boontjes met varkensvlees en pijpajuin krijg ik er gratis bij.
Bij het opentrekken van de overgordijnen zie ik Iris, de buurvrouw, al staan op onze stoep. Na een spontane omhelzing vertrekken we samen voor het ontbijt en ditmaal in een nieuw geopend restaurant van dezelfde eigenaars als datgene waar we vroeger dagelijks onze koffie dronken. We ontmoeten er al direct bekende gezichten onder het personeel en Iris heeft haar huiswerk gemaakt op voorhand. Ze overhandigt ons de vertaling bij de menu die voor ons anders niet leesbaar is, juist ja, het is enkel in het Chinees. Zo te zien heeft ze zich op onze komst voorbereid en dat geeft een goed gevoel. De vochtigheid is al iets minder, maar op zoek gaan naar een dweil en aftrekker loopt uit op een sisser, zon poetsgerief is hier niet te vinden. Ik doe het dan maar zoals zij en koop iets waar je niet met je handen moet aankomen, zoiets dat zichzelf uitwringt . misschien wel hygiënisch maar zeker niet praktisch! Ik troost mezelf . het is toch maar voor twee maanden!
Twee maanden . Kunnen jullie niet langer blijven? dat was gisteren al een vraag. Maar nee, we willen niet langer blijven, we wonen in België en waren er niet op vakantie zoals zij al durven denken!
Het is vandaag een rustige dag en ik zit buiten met een eerste leesboek. Af en toe komt het zonnetje mij gezelschap houden en dat doet ongelooflijk veel deugd na zo een lange Belgische winter en bijgevolg dus witte winterbenen en winterarmen! Maar het zou blijkbaar van korte duur kunnen zijn want naar het einde van de week toe geven ze weer koudere temperaturen. Misschien niet zo slecht voor ons, zo hebben we voldoende tijd om te wennen aan de warmere zonnestralen.
In de namiddag maken we een eerste wandeling door Sanxiang en stoten we al op hun voor ons rare gewoontes. Aan een hek langs de straatkant hangt vlees en vis te drogen. Niet direct mijn dada . Op een terrasje met amper één tafel en twee stoelen bestellen we een ijskoffie. De man van Taiwanese afkomst komt er graag bijzitten voor de traditionele fotosessie met westerlingen. Uit zijn verhalen kunnen we opmaken dat hij een echte wereldreiziger is en zodus kan hij ook engels. Interessant om zo iemand te kunnen ontmoeten en we maken al direct een afspraak om ons te laten begeleiden naar een goed massagesalon. We zien wel . . Het is zalig zitten in zo een eerste voorjaarszonnetje en we nemen niemands plaats in, Chinezen houden toch niet van de zon!
We nemen het avondeten buitenshuis en daarna hopen we op een eerste skype met het thuisfront. Onze eerste volledige dag zit er op.
Zaterdag 27 februari slapen Aiko en Lou in de Bergstraat. Onze Chinareis komt weer dichtbij en we genieten graag nog van de kleinkinderen. Zondagmiddag hebben we onze jaarlijkse reünie met de Robberechtsen en, je gelooft het niet, maar we eten Chinees in Wilrijk in de Peking Wok. We wapenen ons met de stokjes en onze Marcel en onze Jan blijven proberen tot ze de kramp voelen in hun hand, maar .. net het begint te lukken schakelen ze toch maar over op mes en vork. Ja, het zal voor ons ook weer wennen zijn, maar we hebben het toch niet verleerd. Zondagnamiddag na een laatste bezoekje in de Gildenstraat kijken we nog naar het favoriete programma Witse. Flint, Sep en Jomme zullen weer gegroeid zijn als we terugkomen, maar we blijven via skype contact houden!
Maandag vroeg in de morgen staan we op, we kunnen toch niet meer slapen. Is er de gekende stress .? De koelkast is in orde, de lammetjes staan al buiten en voldoende eten voor onze Mango staat in het tuinhuis. We kunnen gerust vertrekken! Iets na 15 uur staat onze Marcel voor de deur en goed dat een Mercedes een grote koffer heeft. Twee valiezen en twee handbagages is toch niet overdreven voor twee maanden en twee personen? We hebben nauwkeurig op het gewicht gelet, maar toch zitten we in totaal er iets meer dan 3 kg over. Ik wijt het aan de vele paaseitjes waar de Chinezen zo zot van zijn! Maar probleemloos kunnen we inchecken en vanaf nu vangt onze vierde Chinareis weer aan. De vlucht naar Amsterdam en nadien naar Hongkong verloopt zoals gepland, zonder problemen, zonder vertraging. Ditmaal hebben we gekozen voor een comfortzone en betaalden daarvoor elk 125 euro extra, enkele vlucht. We hebben inderdaad ruimere zitplaatsen en ja, het is zn geld wel waard want zo een nachtvlucht waar je dicht op mekaar zit is toch niet echt comfortabel. Om 9 uur Belgische tijd (16 uur in China) landen we bij een temperatuur van 25 graden maar met een vochtige atmosfeer. Helaas kunnen we de ferry vanuit de luchthaven niet meer halen en zijn we genoodzaakt een taxi te nemen naar Kowloon. Hier vertrekt een ferry om 17u45 en na de nodige controles zijn we net op tijd. Met een telefoontje laten we weten dat we op komst zijn. Het pilletje tegen reisziekte kan nog net en om 19 uur zetten we de eerste voet in China. Dragon, Chrystal en Candy wachten ons op en de chauffeur zorgt voor de bagage. En wat is hun eerste vraag: Hebben jullie honger? We maken weer kennis met de drukte van een Chinees restaurant, eigenlijk meer een eetzaal, en eten smakelijke seefood. Het is dinsdag en Erik geniet van Chinese karakollen! Niet uitzonderlijk, we zitten aan de kust! In de Jusco, een Japans warenhuis, vinden we onze eerste inkopen zoals het betere brood, de boter en o.a. ook spaghetti. Veel volk hier, geen probleem, de openingsuren zijn tot 22u30! Om 22 uur pakken we de valiezen uit en we kijken terug op vele bekende zaken die we de laatste keer hier achterlieten, vooral veel zomerkleding hopelijk hebben we het hier wél nodig de volgende twee maanden. Nu is het binnen ook 25 graden maar de vloer is nat van het hoge vochtgehalte. We kijken dus uit naar droog en warm weer .!
Eén maart staat volgende week op de agenda en dat wil zeggen dat wij dringend onze pakken moeten maken om ons voor twee maanden te voorzien in ZhuHai. We vertrekken die maandag om 18u50 in Zaventem en kunnen, na vliegtuigreizen, wachttijden, boottocht en autorit inbegrepen, dinsdag in de late namiddag deze valiezen weer uitpakken.
Inderdaad, driemaal is scheepsrecht, maar we voegen er een bisnummer aan toe en voor de vierde maal vertrekken we weer naar het ons ondertussen goed bekende China en de onnoemlijk vele Chinezen.
We komen er toe in de Chinese lente en dat varieert in temperatuur van 15 tot 25 graden in maart en mogelijk hoger in april. Uit ervaring weten we dat het in maart en begin april het muggenseizoen is en wordt ons bed noodgedwongen overspannen door een romantische muggenhemel. Maar gewapend met een spray of muggenmelk houden we het wel uit.
Op zondag 28 maart maken we het één uur minder verschil en zetten we samen met jullie de zomertijd in, als het bij ons middag is, is het hier 6 uur in de morgen.
Ditmaal zal onze binnenlandse trip gaan naar het westen en bezoeken we de grens met Tibet. Door omstandigheden van feesten in China is deze reis vorige keer niet kunnen doorgaan en dus moesten we zeker nog eens terug!
Deze streek is vooral gekend om zijn minderheden, hun typische stammen en het bergachtige landschap. Omwille van politieke onrustigheden tussen China en Tibet steken we deze grens niet over en kiezen we voor de zekere veiligheid.
Voor de internetgebruikers onder jullie, we zullen trachten onze blog te blijven actualiseren. Uiteraard door de meerdere bezoeken die we al gebracht hebben is het Chinese leven al een zeker deel van onszelf geworden en vinden we het steeds minder spectaculair. Maar juist deze ervaring leert ons ook dat we toch nog steeds vaak voor verrassingen kunnen staan en, indien jullie dit wensen, kunnen jullie samen met ons onze ervaringen beleven.
Donderdag 29 april verlaten we China voor de vierde keer en vrijdag 30 om 07u40 in de morgen, als alles volgens schema verloopt, kunnen we weer aanschuiven aan een Belgisch ontbijt.
Twee maanden zijn zo voorbij, en, ondanks dat we de paaseitjes zullen gemist hebben, passen we ons weer snel aan en kunnen we ook in Westrode genieten van de lente en de zomer in het vooruitzicht en vooral van jullie gezelschap!
De terugreis uit China is vlekkeloos verlopen, we hebben 4 luchthavens gedaan: Guanghzou, Beijing waar we sneeuw zien, Amsterdam en uiteindelijk Brussel, en op zaterdagavond 22u30 zetten we onze valiezen thuis binnen. We pakken al wat uit, we drinken iets op de goeie afloop en om 00u30 zoeken we dan toch maar ons bed op, al zijn we helemaal niet moe. Zondagmorgen om 6 uur ontbijten we en nemen een uitgebreide douche om ons nadien wat warmer aan te kleden. s Middags zien we de kinderen en kleinkinderen terug in Antwerpen in het kindvriendelijke restaurant Sansuniek, Het is een blij weerzien en het wordt een gezellige middag. In de vooravond bij een bezoekje in Grimbergen treffen we een gelukkige oma aan, iedereen is blij mekaar terug te zien.
Ondertussen is het al dinsdag en dus Londerzeelse marktdag en we ontmoeten Godelieve en Jef en Betty en Carlo, we zitten samen bij de koffie en praten al wat bij. Het voelt goed aan, zo terug tussen onze vertrouwde familie en vrienden. In de namiddag genieten we van een echt Antwaarps theater in de Muze in Meise en ook daar zien we weer veel bekende gezichten en horen vaak de vraag Hoe was het in China?. Om hierop te antwoorden hebben we wel wat tijd nodig .. En nu is het avond en we zitten in onze vertrouwde zetels met de voeten aan de warme kachel, een brandend kaarsje en Man bijt hond op TV, een voorbeeld van een gezellige winteravond!
Toch willen we vandaag ook de sfeer in Guanghzou nogmaals opsnuiven. Om 8u30 stipt zijn onze valiezen ingeladen en nemen we afscheid van Iris met een afspraak tot weerzien. Het is telkens weer een beetje emotioneel . . Om 10u30 nemen we onze intrek in hotel Landmark Canton en we slapen op de 17de verdieping. We zijn goed gekleed met pull en jas en proeven hier al een Belgisch klimaat, het is amper 18 graden, dus 10 graden minder dan gisteren en dat laat zich goed voelen. De aanpassing naar Belgische temperaturen zal misschien minder zwaar vallen dan waarvoor we al meermalen zijn verwittigd.
De overbevolkte steegjes doen ons terugdenken aan Hongkong, met dit verschik dat we minder vreemdelingen opmerken. De copy-waches en handbags kopen we ook hier niet .. maar toch genieten we nog een laatste maal van de oosterse sfeer met de specifieke geuren die uit de verschillende eetstalletjes ontsnappen. Iris heeft ons deze morgen nogmaals verwittigd dat we goed moeten oppassen voor gauwdieven maar we dagen niet uit en zijn veilig weer in het hotel. We kunnen op internet en ik kan het me niet laten onze reis toch met deze laatste dag af te sluiten. Deze avond maken we het niet te laat want morgenvroeg om 06u30 uur zitten we aan het ontbijt.
Zondagmorgen ben ik er weer voor onze allerlaatste belevenissen van deze reis.
Vandaag neem ik afscheid in ons dagelijks koffiehuis en neem ik ook voor de laatste keer samen met Iris de shuttlebus.Ik zou het nog steeds niet alleen kunnen: er rijden zoveel dezelfde bussen maar met andere Chinese tekens op die ik helaas niet kan lezen.Ze wil met mij nog de shops doen en ze spoort me aan nog wat te kopen voor the grandchilderen, maar ik hou het been stijf, de valiezen zitten al vol!Al is het wel verleidelijk als je naar de prijzen kijkt én weet dat je soms nog kan afdingen ..
Iris is zo bezorgd en brengt me nog 4 maskers om te dragen in de drukke stad Guangzhou en in de luchthaven zelf.Wel heel lief en ik neem ze dus aan, maar ik vrees toch dat we het niet zullengebruiken ..
Wie in China komt moét in een theeshop binnengaan. Een winkel met een assortiment van aanbod dat ik me niet kon voorstellen, maar de gastvrijheid met een theeceremonie moét je dan ook meemaken.Het lijkt allemaal zo wat op kinderspeelgoed met al die benodigdheden in mini-uitvoering.Dat dit een traditioneel gebeuren is merk je aan de ernst en de liefde waarmee de thee wordt gezet en dit gebeurt op een speciale tafel waaronder een reservoir is voorzien voor het téveel water dat wordt gebruikt. Er wordt afgewassen, water overgeheveld en een symbool dat een oud Chinese munt voorstelt gedoopt telkens er nieuwe thee wordt uitgeschonken;aan water dus geen gebrek!Deze ceremonie biedt gelegenheid tot praten met mekaar en ja, dat kunnen ze in China goed.Time is money , ik denk dat ze dat hier nog nooit hebben gehoord!Ze hebben misschien niet zoveel geld, maar ze hebben ontzettend veel TIJD!
Om 17u30 word ik opgehaald om samen met Erik en Evelien bij Dragon thuis te gaan dineren.Hij verklaart dat zijn moeder specialistis inhet maken van noedels, we kunnen dus weer wat bijleren. Op de twaalfde verdieping woont hij met zijn vrouw en zoontje van 2 jaar en een half en met zijn moeder.Alle ingrediënten staan klaar om de noedels te maken, maar een tafel met stoelen ontbreekt in het appartement.Het deeg voor de noedels staat al een uur te rusten en is nu klaar om te bewerken.De bol wordt nogmaals gekneed en uitgerold tot het uiteindelijk in linten worden verdeeld.Deze linten gaan door een speciaal apparaat en worden zo uitgerokken tot soms wel een meter lang.Ze worden gedurende 2 minuten gekookt in water met look en soja en nadien onmiddellijk afgekoeld en opgediend in koud water. Je kan er naar believen dan gekookte sla, look, snijbonen, paprika, sojasaus ofwijnazijn aan toevoegen.Aan het salontafeltje schuiven we aan en inderdaad, de moeder verdient een dikke pluim, het smaakt ons lekker!Spijtig dat zij en de echtgenote niet meezitten aan de tafel, zij eten nadien al rechtstaand in de keuken.In China is het nog steeds de gewoonte dat alleen de man des huizes samen eet met de gasten, de dames zijn goed voor de voorbereiding en het afruimen.Het kleine zoontje laat zich de hele tijd gelden, hier heb ik het gevoel met een ettertje te maken zoals het soms beschreven staat.Het is een zoon en heeft dus alles te goed bij de moeder én de grootmoeder, hij vraagt constant aandacht en dat zeker niet op een voor ons aanvaardbare manier.De lieve kleine jongen zou me zowat het bloed van onder de nagels halen, maar Dragon is fier over zijn zoon en zegt: He is my boy.
Om 22 uur openen we voor de laatste keer de deur van ons appartement, bekijken de fotos van vanavond en schrijf ik voor de laatste keer op de blog.Morgenvroeg wordt de computer opgeruimd en zal pas in Westrode weer uit de valies komen .. ons China-avontuur is voorbij en . het regent hier.
Morgenvroeg om half negen worden we opgehaald en gevoerd naar Guanghzou, bijna 3 uur rijden hier vandaan.Daar verblijven we één nacht want zaterdagmorgen moeten we om 8 uur in de luchthaven zijn.En dan zijn we 22 uur onderwegom zaterdagavondrond 22 uur in Zaventem te landen.En Westrode .. we komen eraan!
