.Bergeenden broeden vaak in verlaten konijneholen. Daarnaast bouwt de vogel ook nesten rondom menselijke bouwwerken zoals dammen en schuren. De Nederlandse populatie trekt in de winter gedeeltelijk weg, maar wordt tegelijkertijd aangevuld met exemplaren uit het noorden, zodat het gehele jaar door bergeenden te zien zijn.
.De bergeend is een typische modderaar. Deze gansachtige eenden zoeken hun voedsel het liefst in slikkige, open gebieden:het Waddengebied en estuaria van rivieren zijn favoriet. Wroetend door de slikkige toplaag zoeken ze naar slakjes, (wad) pieren, insecten en andere eetbare bodembewoners.
.De bergeend komt voor in Europa, Azië, West-Oceanië. De bergeend komt de laatste decennia steeds meer voor in het binnenland van Nederland, waar ze vooral langs de rivieren, maar ook op akkers, aangetroffen kunnen worden.
.Deze forse eend komt vooral bij kustwateren voor. het mannetje en het vrouwtje komen in uiterlijk grotendeels overeen: overwegend wit met een opvallende bruine band over ded borst en een donkergroene kop. Het mannetje heeft een vlezige rode knobbel aan de basis van de (eveneens rode) snavel.
.De paring begint met baltsen. Bij mandarijneenden is dit vrij eenvoudig. Het mannetje begint rond het vrouwtje te zwemmen. Hij liefkoost haar en lijkt haar kussen te geven in de nek en op de kop. Hij maakt met zijn hoofd pompbewegingen. Indien het vrouwtje op zijn avances ingaat, legt ze zich iets dieper en languit in het water. vervolgens kruipt het mannetje langs opzij op het vrouwtje en pakt haar met zijn bek bij haar nekveren vast. Het vrouwtje blijft net met haar hoofdje boven water.
Al parend wordt eventjes rondgezwommen tot het mannetje het vrouwtje loslaat. na de paring zullen de eenden zich reinigen. het leggen van de eieren begint nromaal eind maart begin april. gewoonlijk wordt elke dag een ei gelegd, en dit in totaal tot zelfs 15 stuks( en soms nog meer). Vanaf het 8 ste à 9 de ei begint de eend de eieren met dons te bedekken. het dons trekt ze uit haar borst. De eieeren zijn wit van kleur. Het broeden duurt ongeveer 30 dagen. de eend verlaat het nest enkel voor wat te eten en te drinken. Ze dekt haar eieren bij het verlaten wel steeds toe met het dons, die overvloedig aanwezig is , om ze warm te houden.
. In zijn oorspronkelijk leefgebied ( Oost-Azië) is de mandarijneend zeldzaam geworden. In West-Europa wordt deze eend veel in parken gehouden en is daar op sommige plaatsen verwilderd.
.In zijn prachtkleed ziet een mannetje mandarijneend er erg mooi uit. Hij heeft afhangende kuifveren en een soort 'manen'. Vooral de twee eigenaardig gevormde goubruine veren aan zijn vleugels die hij als zeilen omhoog staan zijn uniek. Het mannetje heeft oranje bakkebaarden en vleugelzeilen. het vrouwtje is bruin en heeft een witte oogring en oogstreep, een witte kin en lichte vlekjes.
. Naam: Zwarte beer
Wetenschappelijke naam: Ursus americanus
Leeftijd: tot 30 jaar
Lengte: 1,3 - 1,9, staart 7 - 15 cm
Gewicht: 55 - 300 kg
Voedsel: planten, vlees, vis
verspreiding: Noord - Amerika
Status: thans niet bedreigd
.Beren leven alleen of in kleine groepen. De vrouwtjes baren hun jongen in een hol. Ieder berenjong is als een cavia zo klein en weegt nauwelijks een pond. het is helemaal kaal en de ogen zijn nog dicht. Moederberen verzorgen hun jongen goed. Als de jongen naar buiten mogen blijven ze dicht bij hun moeder in de buurt.
.De zwarte beer is een alleseter en eet alles wat beschikbaar is. In de laatste 2 maanden voor de overwintering eet hij grote hoeveelheden en komt dan minstens een halve kilo per dag aan.Onder ideale omstandigheden kan hij zelfs 2 kilo per dag aankomen. De vetlaag van de beer wordt 10 cm dikker.
Zonder deze ruime voorraad zou de beer zijn lange overwintering niet overleven.
.De zwarte beer komt voor in Noord - Amerika. Ondanks dat ze alleen in Noord -Amerika voorkomen zijn zwarte beren het talrijkst van alle beren. Ze kunnen zich goed aan verschillende omstandigheden aanpassen en voelen zich zowel in droge, warme gebieden in Mexico als in de vochtige, koude bossen en toendra's van Alaska en Canada thuis. In de koude gebieden houdt hij een lange winterslaap, soms wel 8 maanden.
.De naam van deze beer is verwarrend, want hij is ook vaak bruin. In sommige streken komen zelfs bijna witte 'zwarte beren' voor. Zijn oren zijn groter en meer rechtop staand dan die van de bruine beer. Ook ontbreekt bij de zwarte beer de schouderbult die bij de bruine beer vaak opvalt.
hey beste bloggers ik wens jullie een fijne woensdagavond
.hey beste bloggers het is nu gedaan met het mooie weer maar het mag eens regenen en een beetje frisser zijn want alles staat poer droog en het was veel te warm!!! maar alee we hebben toch kunnen genieten van een mooie week. vele groetjes van hyacinttje.
.Gestreepte dolfijnen leven in groepen van vijf tot driehonderd dieren, soms samen met gewone dolfijnen. Deze groepen kunnen zich samenvoegen tot zo'n drieduizend dieren. Er zijn aanwijzingen dat buiten het voortplantingsseizoen de seksen apart leven. Ook leven onvolwassen dieren meestal apart van de volwassen dolfijnen. Het voortplantingsseizoen verschilt per leefgebied. In de Atlantische Oceaan is de voortplantingsseizoen in de lente en de herfst, in de Middelandse Zee alleen in de herfst. Na een draagtijd van tien tot dertien maanden wordt èèn jong geboren van 110 cm lang. Na twaalf tot twintig maanden worden de jongen gespeend. De dieren zijn afhankelijk van het geslacht, leefgebied en lengte geslachtsrijp: vrouwtjes in de Middelandse Zee zijn geslachtsrijp als ze 180 cm lang zijn, mannetjes als ze 190 cm lang zijn.
Mannetjes in de Atlantische Oceaan zijn geslachtsrijp als ze 205 cm lang zijn, vrouwtjes als ze 200 cm lang zijn. Meestal zijn de dieren een jaar of negen oud.
.De gestreepte dolfijn kan tot tweehonderd meter diep duiken, en jaagt daar met echolocatie op lantaarnvissen, kleine pijlinktvissen en schaaldieren, waaronder krill en tienpotigen als garnalen.
.De gestreepte dolfijn komt voor in alle gematigde en warmere wateren, op open zee. In de Middelandse Zee is het waarschijnlijk de meest algemene soort, en hij wordt daar regelmatig vanaf de kust gezien. Op freco's uit de Griekse oudheid staat de soort al afgebeeld. Het is een speelse soort, die de gezelschap van boten opzoekt en surft op de golven, alhoewel ze voorzichtiger zijn dan andere dolfijnen.
.Hij heeft een opvallende tekening op zijn lichaam.
De onderzijde is wit of lichtroze. Er lopen èèn of twee donkerblauwe strepen lateraal van de oog naar de flipper, en èèn van het oog naar de anus. Rond deze strepen is de kleur van de huid lichtblauw. De rug, meloen en bek zijn donker blauwgrijs, evenals een vlek rond het oog. Op de flanken loopt een lichtgrijze v-vormige streek. Deze streek loopt van de rugvin naar de ogen, en vanaf de ogen naar de staart. De bek is lang en slank.
