.Het antennebaarsje stelt vrij strenge eisen aan de waterkwaliteit maar is een vreedzame soort, die veel wordt gekweekt in gezelschapsaquaria. Het massaal kweken van deze soort in gevangenschap had een negatieve invloed op de grootte en de bonte kleuren, maar de invoer van wildvangexemplaren bracht verbetering. In onder andere Azië wordt de vis commercieel gekweekt, net als bij andere bontgekleurde vissoorten worden soms stoffen toegevoegd om de kleuren te versterken.
.Het vrouwtje blijft ongeveer 5 cm lang, de mannetjes worden maximaal 7 cm. Mannetjes hebben daarnaast enkele verlengde vinstralen aan de voorzijde van de rugvin, vrouwtjes zijn in de voortplantingstijd te herkennen aan de legbuis. Het is een bijzonder kleurrijke vis,die in andere talen wel vlindercichlide wordt genoemd. De achterzijde van het lichaam is grijs tot blauw met helderblauwe vlekken die doorlopen op de vinnen, de voorzijde en kop is geel tot oranje van kleur.
Over het oog loopt een verticale helderblauwe streep, op de flank is een donkerblauwe oogvlek aanwezig.
.Het antennebaarsje (Mikrogeophagus ramirezi) is een tropische vis die ook als aquariumvis gehouden wordt. Het is familie van de Cichlidae (cichliden).
De vis behoorde in het verleden tot de geslachten Apistogramma en Papiliochromis, ook werd de geslachtsnaam wel geschreven als Microgeophagus, waardoor in de literatuur verschillende wetenschappelijke namen worden gebruikt.
Oorspronkelijk komt het antennebaarsje uit Zui-Amerika: Venezuela en Colombia, in helder zwakstromend water.
.beste bloggers de week is weeral ten einde en morgen beginnen we met een nieuwe maand, we zijn dan al maart en op weg naar de 21 ste maart voor de lente. Ik wens jullie allemaal een fijn weeknd toe.
.De vacht van de golden is lang en dik met een waterafstotende ondervacht en heeft weinig verzorging nodig.Regelmatig borstelen is echter wel nodig.Deze honden komen in verschillende kleuren voor: van bijna wit tot donkerbeige,tegen mahoniekleur aan. Schofthoogte van de reuen is 56-61 cm en van de teefjes 51-56cm.
De golden retriever is door zijn intelligentie en leergierigheid goed op te voeden en werkt graag voor zijn baas. Op gehoorzaamheidswedstrijden doet hij het heel erg goed. Zijn baas zal hem een groot plezier doen door dingen met hem te ondernemen.
.In Groot-Brittanië, Europa, de Verenigde Staten,Zuid-Afrika, Australië en japan is deze hond zeer geliefd. Het is een van de zes Retrieverrassen die we kennen:de Labrador Retriever, de flatcoated Retriever, De Curlycoated Retriever, de Chesapeake Bayretriever en de Novia Scotia Duck Tolling Retriever. De Golden Retriever is energiek, werklustig en gehoorzaam van aard, en wordt dan ook graag gebruikt als gebruikshond zoals geleidehond, hulphond en jachthond. Ook als gezinshond is hij heel geschikt. Tegenover kinderen is hij doorgaans geduldig en goedmoedig, een echte mensenvriend, maar daardoor niet erg waaks. Golden Retrievers zijn over het algemeen sterk maar zijn wat zachter van aard dan de labrador retrievers.
Hierbij nog een foto van golden retriever van (6maanden).
.De Golden retriever of kortweg golden had als oorspronkelijke naam: gele retriever, maar deze werd in latere jaren op grote schaal vervangen door de naam Golden Retriever, een naam bedacht door wijlen Lord Harcourt. Ook al aan het begin van deze eeuw bestond er verwarring omtrent de oorsprong van het ras.Zwarte retrievers met golvende vacht waren bekend in bepaalde kringen in het zuiden van Schotland, in die tijd waren echter met name zwarte labradors zeer populair. Feitelijk waren gele retrievers nauwelijks bekend, behalve bij de leden van een paar adellijke families en hun naaste vrienden. Hun latere verspreiding over alle delen van Engeland was ook niet makkelijk te voorzien. Het is daarom tamelijk laat om te proberen de feiten op een rijtje te zetten en de waarheid te achterhalen. Gelukkig is er nog steeds een onbetwiste bron van informatie voorhanden, Sir Dudley Marjoribanks hield vanaf 1835 een stamboek bij waarin hij de naam en herkomst noteerde van zijn setters, zijn pointers, zijn greyhounds en zijn spaniêls. Het stamboek vermeldt vanaf 1838 gedurende een jaar of twee ook beagles; in 1842 wordt er melding gemaakt van een Retriever, een zwarte klaarblijkelijk en in 1852 pas van een volgende.In 1843 worden er Ierse Spaniëls genoemd en de greyhounds maken voor het eerst plaats voor deerhounds in 1848. In 1854 kocht hij het landgoed Guisachan en vanaf dat moment werden zijn kennels enorm uitgebreid
.In dit hondenras komt vaak de erfelijke ziekte heupdysplasie voor, waardoor de dieren spontaan letsels rond de heupkop ( caput femoris) en het heupgewricht (acetabulum) ontwikkelen. Hierdoor gaan deze honden al op jonge leeftijd manken, waardoor dierenartsen onstekingsremmers moeten voorschrijven. In een poging deze erfelijke ziekte weg te selecteren, worden rôntgenfoto's gemaakt van de heupgewrichten van die dieren die als fokdier ingeschreven worden in een stamboek.
.Jonge honden moeten goede voeding krijgen, maar mogen tijdens de groei niet overbelast worden door te zware werkzaamheden. Dit alles geldt natuurlijk voor praktisch alle dieren die door de mens worden gehouden.
.De duitse herder wordt vaak gebruikt als blindegeleidehond,speurhond,waakhond en politiehond.
Als blindengeleidehond worden de laatste jaren ook vaak Labrador retrievers ingezet. Omdat de Duitse herders zo leergierig en gehoorzaam zijn, zijn ze ook voor de trainer tijdens de training een plezier om mee te werken. De Duitse herder kan, mits hij goed gesocialiseerd is, prima overweg met soortgenoten, andere dieren en kinderen. Hij is trouw en vertoont geen neiging tot weglopen.
.De Duitse herder is een zeer leergierige,gehoorzame en intelligente hond. Hij is sociaal, vriendelijk,attent, maar ook temperamentvol,waaks en beschermend,moedig en trouw aan zijn baas en diens gezin. Hij heeft slechts èèn baas en zal zich er naar gedragen.
.De schofthoogte varieert bij reuen van 60 tot 65 cm en bij teefjes van 55 tot 60 cm. Het gewicht ligt tussen de 30 en 45 kg. De vacht is bij voorkeur kort,stokhaar.Langhaar komt voor, maar wordt door fokkers niet gewenst. De meest voorkomende kleurstelling is bruin tot gelig met een zwart dek. De vacht heeft niet veel verzorging nodig. Af en toe een lichte borstelbeurt, met name tijdens de rui, is meestal afdoende.
.De Duitse herder is een herdershond die - zoals de naam al doet vermoeden - van oorsprong uit Duitsland komt. Het is een echte gebruikshond voor diverse doeleinden, maar ook geschikt als gezinshond.
Basisinformatie:
Namen: Duitse herder, Elzasser
Oorsprong: Duitsland
.de stof hypericine maakt de huid gevoeliger voor licht. Mocht U bezig zijn met een kuur Sint-Janskruid, dan kunt U in die periode beter niet in de felle zon gaan zitten of onder de zonnebank gaan liggen. Gevoelige personen kunnen als zij met de plant in contact zijn geweest op zonnige dagen allergische huidreacties vertonen.
.Vanwege zijn antiseptische en onstekingsremmende eigenschappen wordt Sint-Janskruid veel toegevoegd aan producten voor baden en douchen. Het maakt de huid soepel en zacht en helpt ook bij een onreine huid. Uit de bloemblaadjes wordt een gele tot oranje kleurstof gewonnen.
.Het kruid helpt, als thee bereid en gedurende meerdere weken gedronken, bij nerveuze klachten en depressieve buien. Voor 1 kopje rekent u 2 theelepels gedroogd blad en bloem. Het kruid stimuleert de bloedsomloop^en de spijsvertering. Uitwendig gebruikt vermindert het zwellingen als gevolg van verstuikingen en bloeduitstortingen.
.10 gr verse bloemen kneuzen en met 50 ml zuivere alcohol van 70% overgieten. Het mengsel 10 dagen koel en donker laten staan, dan zeven en het vocht koel bewaren in een afsluitbare, donkere fles.
Dagelijks 10 - 15 druppels op 1 eetlepel water gedurende 2 maanden innemen.
Het middel helpt tegen nervositeit, uitputtingsverschijnselen en depressieve stemmingen. De tinctuur is ook uitwendig te gebruiken door de aangedane plekken ermee in te wrijven - niet op open wonden, vanwege de alcohol. Sint-Janskruidenolie geeft ook een goed effect. Stop 125 gr bloemen in een flesje (gele) olijfolie. 6 weken laten staan op een lichte plaats, dagelijks omschudden. Als de inhoud rood kleurt de olie zeven en overdoen in een flesvan donker glas. Dagelijks 1 eetlepel gedurende 4-6 weken innemen: het sterkt de geest en verhoogt het prestatievermogen.
.De takjes afsnijden als ze in volle bloei zijn en ondersteboven hangen om ze te laten drogen. De bloemen en de bladeren kunnen goed in olie worden bewaard.
.Sint-Janskruid kunt u kopen als plantje of als zaad. De zaadjes kunt u al in de winter in huis uitzaaien,gelijk in kleine potjes, zodat u later niet meer hoeft te verspenen.
In het late voorjaar zet u ze u direct in de volle grond uit. Zet ze niet te dicht bij elkaar, een onderlinge afstand 25x25cm is aan te bevelen. U geeft nu ook organische mest of compost. Denk eraan genoeg plantjes voor te trekken, zodat u de komende jaren afwisselend kunt oogsten. Oudere planten laten zich makkelijk delen, waarbij u ook met afgenomen stukjes plant kunt stekken voor nieuwe plantjes.
Hierbij nog een foto van Sint-Janskruid.
.Hypericum androsaemum heeft de zelfde medicinale werking als Sint-Janskruid, en heeft bovendien in de herfst een prachtig rood blad. De oranjerode vruchten zijn geliefd in boeketten. Het grootbloemig Sint-Janskruid (H.calycinum) is een rijkbloeiende bodembedekker.
.Voor de vorming van de werkzame stoffen is het belangrijk dat de plant op een zonnige, warme plaats staat. De bodem moet goed doorlatend zijn en liever te droog dan te vochtig. Bij een te hoog kalkgehalte vergelen de bladeren, omdat er sporenelementen op worden vast gezet.
.Sint-Janskruid komt van Europa tot Noord- Afrika en West-Azië¨in de natuur voor. Zijn weldadige uitwerking op lichaam en ziel zijn sedert lang bekend.
.de rijkvertakte struik, ook gevlekte hertshooi of gevlekt Sint-Janskruid genoemd, kan tot 1 m hoog worden. Karakteristiek zijn de oliehoudende bladeren die , als men ze tegen het licht houdt, geperforeerd lijken ( vandaar de naam perforatum) omdat ze zijn bezaaid met kleine oliekleren. Een echt sierraad zijn de helder goudgele bloemen midden in de zomer, die een rode kleurstof bevatten, zowel bloemen als bladeren bevatten de werkzame stof hypericine deze stof zou verantwoordelijk zijn voor het feit dat het kruid helpt bij depressies. Ook bevat het kruid etherische olie, looistoffen, anti- oxidantisch werkende flavonoÏden.
.Zowel de uitwendig aangebrachte olie als huidcontact met de bladeren en het eten van laurier via gerechten, kan een allergische reactie geven.
In grote hoeveelheden werkt laurier narcotiserend en kan het bewustzijnsstoornissen oproepen.
Pas daarom op met het drinken van veel laurierbladthee.
.De ook in de winter groene kuipplant tovert een mediterraan sfeertje op elke plaats waar hij staat, of dat nu het terras, het blakon of de (winter) tuin is.
Samen met andere kruiden uit het Middelandse-Zeegebied, zoals rozemarijn, mirte, lavendel en oregano, kunt u een zuidelijk ogende kruidentuin arrangeren die veel charme zal uitstralen.
Natuurlijk zet u de kruiden dan in stenen of in terracotta potten in een mooi groepje bij de laurier.
.Laurierolie wordt bij verstuikingen en zwellingen op de bewuste plaatsen ingewreven en vermindert snel de klachten.
Uit de vruchten wordt reumazalf gemaakt.
.Laurierblad kruidt soepen, sausen, stoofschotels, vis-en vlees gerechten.
De bladeren worden in hun geheel, maar zonder steeltje, aan het gerecht toegevoegd tijdens het bereiden.
Voor het serveren worden ze verwijderd.
Ingelegde olijven of kaas (feta,geitenkaas) krijgen door laurier een aparte smaak.
.1 Gewassen takje laurier ( met circa 10 -15 bladeren) met 1 puddinglepel venkelzaad in een schone, afsluitbare glazen fles doen (meet een inhoud van 3/4 tot 11).
Aanvullen met appelazijn tot de bladeren helemaal zijn bedekt.
Dat is belangrijk, om dat anders snel schimmel ontstaat.
De fles afsluiten en op een koele, donkere plaats bewaren, waarna de azijn na 2 weken trekken klaar is.
.Wanneer u laurier als kuipplant houdt, kunt u het hele jaar door de bladeren oogsten.
Daarbij zijn tweejarige veel aromatischer dan de jonge, nog hel groene blaadjes.
Gedroogde laurier heeft al wat aroma verloren.
.U kunt laurierplantjes kopen, maar ze ook zelf het hele jaar door vermeerderen uit stek.
Omdat laurier meestal in kuipen of potten staat, moet hij geregeld worden verzorgd met water en voedingstoffen, vooral in de zomer.
Laurier verdraagt eerder een kortdurende droogteperiode dan een langdurige natte periode.
De plant moet vorstvrij en licht overwinterenbij temperaturen van 1-5)C.
Bijzonder gevaarlijk zijn de late nachtvorsten, die de jonge scheuten kapot kunnen maken.
De plant laat zich snoeien als hoogstam, maar ook als piramide of elke andere gewenste vorm.
Het beste tijdstip voor snoeien is het voorjaar, als de nachtvorsten voorbij zijn.
nog een foto van bladeren van laurier.
.Laurier kan zonnig tot halfbeschaduwd staan. hij heeft voorkeur voor een beschutte plek tegen de wind en stelt prijs op humus- en voedingsrijke grond.
.OOrspronkelijk in Voor-Azië inheems, heeft laurier zich over het gehele Middelandse-Zeegebied verbreid.
Op bepaalde plaatsen in de wereld, zoals op de Canarische Eilanden, bestaan nog inmens grote laurierbossen.
Al in de oudheid gold een laurierkrans als symbool van de hoogste erkenning voor grote prestaties, zoals winnaars van de Olympische Spelen, succesvolle veldheren en begenadigde dichters.
Gezien deze achtergrond is de uitdrukking een lauwerkrans 'verdienen' te verklaren.
.De groenblijvende struik kan in zijn thuislanden een 10 m hoge boom worden.
Omdat hij vorstgevoelig is ,wordt hij in onze streken meestal als kuipplant grootgebracht en blijft hij ook daarom klein.
De kleine, witte bloemen, waaruit zich de zwarte besjes ontwikkelen, groeien in de bladoksels.
De mannelijke en vrouwelijke bloemen zitten aan twee verschillende planten, zodat bevruchting nodig is - dat is de reden dat laurier zelden bloeit in tuinen.
De leerachtige, glanzende, aan de randen gewelfde bladeren geuren heerlijk, omdat zij - naast looi- en bitterstoffen - veel etherische olie bevatten.
.Marjolein bevat spijsverteingsbevorderende etherische olie, looi- en bitterstoffen.
Bij regelmatig gebruik over meerdere weken kan het echter hoofdpijn en misselijkheid veroorzaken.
In de homeopathie wordt het gebruikt als stimulerend middel voor het vrouwelijke geslachtsorgaan; het wordt zwangere vrouwen echter afgeradenin die periode marjolein te gebruiken.
Het eenjarige kruid kan goed worden gekweekt in potten of kuipen, ook op het balkon.
Het gedroogde blad geeft nog lang aroma af en is daarom erg geschikt voor geurdoosjes en droogboeketten,.
.De werkzame stoffen bevorderen de stofwisseling en maken vette gerechten licht verteerbaar.
Thee van marjolein versterkt de zenuwen en de maag.
Het kruid werkt eetlustopwekkend en krampwerend.
De oude Egyptenaren gebruikten het zelfs om wonden mee te desinfecteren.
.Het kruidige aroma past zeer goed bij soepen, eenpansgerechten, aardappels en vleesgerechten.
Het is onontbeerlijk bij typisch zuidelijke gerechten als pizza, maar ook bij worstfabricage.
.De malse uitlopers kunt u de hele zomer afknippen en direct vers gebruiken.
Als u takjes wilt drogen kunt u ze het best vlak voor of tijdens de bloei afnemen.
Marjolein laat zich prima inleggen in olijfolie.
- Aardappels met een marjoleinkorstje
- Kies kleine ( onbespoten) aardappels, die zijn sneller gaar.
Spoel ze goed af en leg ze met het snijvlak naar beneden op een met olie ingesmeerd bakblik.
Schuif het blik in de op 200°C voorverwarmde oven ( een heteluchtoven op 170°) en laat ze circa 30 minuten bakken.
Voor het korstje wast u 1 -2 bosjes marjolein, dan drogen en fijnhakken.
Circa driekwart daarvan vermengen met 50 gr fijngehakte zonnebloempitten en 1 eetlepel nigella; breng op smaak met peper en zout.
Keer de aardappels, beleg ze met het mengsel en bedruppel ze met wat olie.
Zet ze nog 5 - 10 minuten in de oven.
Leg de aardappels op een platte schaal en bestrooi met de rest van de marjolein.
.Kweekplantjes zijn in elke goed gesorteerde kwekerij te koop.
U kunt het kruid ook zaaien, vroeg in het voorjaar binnenshuis in bakjes, of vanaf mei in de volle grond als de aarde al iets warmer is.
De zeer fijne zaden worden met een dun laagje aarde bedekt.
Het best plant u steeds 2 - 3 zaden bij elkaar, met een afstand tussen deze plekjes van 25x25cm.
Als u de grond los en onkruidvrij houdt, gedijt het kruid uitstekend.
Bij het oogsten het kruid niet te dicht bij de grond afsnijden, zodat hij weer kan uitlopen.
Hierbij nog een foto van een gedroogd boeketje marjolein.
.Via de Arabische landen kwam echte marjolein, ook zeer bekend onder de naam majoraan, terecht in de landen rond de Middelandse - zee, waar het ook nu nog als meerjarige halheester groeit.
Bij de oude Romeinen en Grieken werd het snel een zeer geliefd kruid, omdat er talrijke geneeskrachtige eigenschappen aan werden toegeschreven.
Als Afrodisiacum werd het toegevoegd aan krachtige rode wijnen.
.Origanum x majoricum is een kruising tussen oregano en marjolein.
De plant is groter en robuuster dan de eenjarige marjolein.
De plant wordt uitsluitend via stekken vermeerderd; in de zomer moet u hem terugsnoeien.
.In zijn oorspronkelijke gebied groeit marjolein meerjarig, terwijl het in landen met koude winters meestal als eenjarige wordt gekweekt.
Marjolein kan met zijn dunne, roodachtige stengels tot 50 cm hoog worden.
De aromatische bladeren zijn eivormig en grijsachtig, donzig behaard.
In de zomer verschijnen witte, roze of lila bloemen.
Naast etherischeolie zijn looi- en bitterstoffen de voornaamste bestanddelen.
.goedenavond lieve bloggers ik ben er weer met een paar nieuwe onderwerpen dus kunnen we weer erin vliegen. ik wens jullie allemaal een prettig weekend.groetjes hyacinttje
. hey beste bloggers ik wens jullie allemaal een happy valentijnsdag voor iedereen. ik vind dit een bijzondere mooie dag waar je aan elkaar kadootjes kunt geven zoveel je maar wilt en heel belangrijk is LIEFDE. vele groetjes van hyacinttje.
goedenavond beste bloggers allemaal we zijn weer begonnen aan een nieuwe week. het weekend is alweer voorbij. ik kom even jullie allemaal een fijne maandagavond wensen op deze mooie lentedag met veel zon. groetjes hyacinttje.
.Tot 50 mm.
De rups is groot met een lichtgroene basiskleur en heeft een zwarte band vooraan op ieder segment; deze band is onderbroken met oranje vlekken.
Kop geelachtig groen met zwarte tekens.
De jonge rups is zwart met een witte vlek op de rug en met kleine wratjes met haar.
de rupsen groeien in de zomer.
Bij gevaar wordt een rood vorkvormig orgaan, het osmaterium, uitgestulpt en dan verspreidt de rups een doordringende stank.
De pop overwintert in de kruidlaag.
Foto koninginnepage- Rups
.De wijfjes van de koninginnepage zetten hun eitjes af op verse blaadjes of later in de schermvormige bloemen van wilde en gecultiveerde peen ( daucus carota), engelwortel ( Angelica sylvestris), pastinaak, venkel, dille, en vele andere.
.In onze streken : de koninginnepage kan verspreid over heel Vlaanderen waargenomen worden, maar voornamelijk in heuvelachtige streken.
Hij is zeldzamer in Nederland, waar hij alleen te vinden is in het zuiden.
Hier nog een foto van koninginnepage- Eitje
.Zowel droge als vochtige graslanden waar een hele reeks planten voorkomen van de familie van de schermbloemigen Umbelliferae.
Komt niet voor op plaatsen met intensieve landbouw.
.Afmeting 50 tot 75 mm.
De koninginnepage is de grootste onder onze inheemse dagvlinders en voor velen ook de mooiste!
De grote veelkleurige pagevlinder is variabel van grootte.
Er is vooral verschil tussen beide geslachten.
De grondkleur van de vleugels is geel maar ook de kleuren zwart,grijs, blauw en rood komen voor.
.Tot 35 mm. de rups is nogal variabel. Het lijf varieert van olijfgroen/donkerbruin tot zwart; het kan echter ook geel zijn met zwarte vlekken. Een rij bleek-gele tekentjes bij de stigma's op de laatste segmenten. Op alle segmenten getakte doorntjes in de kleur van het lijf. Geen spinselnesten. Ze zitten alleen of hooguit in kleine groepen.
De rups leeft in en uit een of meer bladeren samengesponnen hangend tuitje aan een brandnetel. Bij ons groeien de rupsen in de zomerperiode. De meeste rupsen sterven bij ons in de laatste herfst.
.De kleine vos legt haar eitjes in grote groepen op de onderkant van frisgroene blaadjes van de veelvoorkomende grote brandnetel. Jonge rupsen eten gezamelijk in een spinselnest, dat ze maken door enkele bladeren aan elkaar te spinnen.
.In onze streken : overal goed verspreid, alhoewel wisselend in aantallen naargelang het seizoen.
In Europa : de kleine vos komt over heel Europa voor.
Hierbij nog een foto van eitjes van de kleine vos.
.De kleine vos afmeting 40 tot 50 mm.
De kleine vos is een erg kleurrijke en gemakkelijk te herkennen vlinder met oranje als hoofdkleur, maar ook wit, geel, zwart en blauw zijn op de vleugels te vinden..
De onderzijde van de vleugels camoufleren deze mooie vlinder uitstekend, wanneer hij in rusthouding met samengeklapte vleugels op de grond of op een boomstam zit.
Alle Nymphalidea hebben een typische manier van vliegen : na elke vleugelslag houden ze de vleugels helemaal recht uitgestrekt naast hun lichaam en blijven een poosje zweven zonder hun vleugels verder te bewegen.
.In het voorjaar van het jaar daarop komen de jonge spinnen uit de cocon.
Ze blijven enkele dagen in een dicht groepje bij elkaar.
Daarna gaan ze elk hun eigen weg en maken ze hun eerste wielweb.
In de herfst, als ze slechts 3 - 5 mm lang zijn, zoeken ze een beschut plekje om te overwinteren.
Pas in het voorjaar daarop worden ze geslachtsrijp.
Hierbij nog een foto van hoe een kruisspin haar prooi inpakt.
.Kruisspinnen bouwen hun wielweb vooral tussen lage takken van bomen en struiken.
Meestal zitten ze overdag midden in het web op de loer.
Het mannetje zwerft in de zomer rond om een wijfje te vinden dat bereid is met hem te paren.
Hij maakt een speciale draad ( de baltsdraad) vast aan de rand van haar web probeert haar aandacht te trekken door er ritmische rukjes aan te geven.
Als ze naderbij komt volgt de paring.
In de herfst maakt het wijfje verschillende cocons van gele spindraad, waar ze voor ze sterft de eitjes in legt.
.Deze kruisspin, die in West- en Midden- Europa overal vaak voorkomt, is niet alleen in bossen en op open terreinen met wat bomen te vinden, maar ook in de tuinen.
Hierbij nog een foto van pas uitgekomen kruisspinnen.
.De lichaamslengte van het wijfje bedraagt 12 - 17 mm, die van het mannetje slechts 5 - 10 mm.
De grondkleur van de kruisspin varieert van lichtbruin en roodbruin tot bijna zwart, maar altijd vertoont het tamelijk ronde achterlijf van deze kruisspin een kenmerkend patroon van witte vlekken die samen een kruis vormen.
.Wetenswaardigheid:
Het eekhoorntjesbrood is een eetbare paddestoel.
In de franse keuken hebben ze er een aantal beroemde gerechten weten van te maken.
. - Vroeg Eekhoorntjesbrood
Het vroeg Eekhoorntjesbrood(boletus reticalus) groeit onder loofbomen en onderscheidt zich door een lichter gekleurde, fijn fluwelige hoed en een fijne overlangse nettekening op de steel
.Het eekhoorntjesbrood is wel de meest begeerde van alle eetbare paddestoelen, en samen met de naaste verwanten altijd te herkennen aan de bruine hoed en de eerst grijswitte, later via geel naar olijfgroen verkleurende buisjeslaag.
. Het eekhoorntjesbrood komt voor in naaldbossen onder fijnsparren en dennen, in veel jaren niet zeldzaam.
In Midden-Frankrijk verschijnen ze regelmatiger want het schijnt dat ze beter gedijen bij de eerste herfstregens na een warme zomer.
.Hoed:
In de jeugd is eekhoorntjesbrood kussenvormig gewelfd, later toenemend vlakker, dikvlezig, lichtbruin tot diep kastanjebruin; in vochtige toestand
iets vettig; tot ruim 15 cm breed
Buisjeslaag:
in de jeugd grijs-wit, later geel, tenslotte olijfgroen, rond de steel diep uitgebocht, met nauwe poriën.
Steel:
De steel van het eekhoorntjesbrood is knotsvormig, grof, laterlanggerekt, met roodbruine, overlangse marmertekening op lichte ondergrond, bovenaan met lichte nettekening.
Vlees:
Het vlees is wit, na aansnijden niet verkleurend, met zachte, aangename smaak.
.Vooral ook niet te veel eieren onder de hen schuiven, anders bestaat de kans dat er eieren wegrollen en afkoelen, waardoor het embryo zal afsterven.
Een broedse hen eet en drinkt minder, maar hefet toch elke dag vers water en een beetje graanvoer nodig. Als het hele broedproces goed verloopt dan zullen de kuikens 21 dagen na de start van het broeden uit hun ei breken.
. Wanneer u een ras hebt dat vrij gemakkelijk broeds wordt, kan u deze op vrij eenvoudige wijze natuurlijk laten uitbroeden. Indien een van uw hennen goed broeds is , en dus al een dag of 3 weinig of niet van het nest komt, kan u deze best van de rest afzonderen en er enkele eitjes onderleggen.
Het best zet je de hen op een donkere plaats
Hier enkele kenmerken waaraan je kunt zien dat een hen broeds is:
- Ze blijft op het nest zitten en pikt de verzorger als hij dichter komt.
- Ze zet haar pluimen wijd open en maakt een klokkend geluid.
- Als je haar een ei geeft, zal ze het onder haar verstoppen.
.Kippen gaan over tot broeden omdat hun natuurlijk instinct dit verlangt.
Zoals ieder levend wezen hebben zij ook de drang om zich voort te planten en voor nakomelingen te zorgen.
Wie een broedse hen heeft, houdt best rekening met het volgende factoren:
- Zorg ervoor dat je eieren van kleine krielkipjes niet laat uitbroeden door zware hoenderrassen. Er bestaat gevaar voor het vertrappen van de kleine kuiens.
- Bij hoenders met pluimen op de poten gaan we deze afknippen om te voorkomen dat bij het verlaten van het nest de kloek de eieren stuk maakt.
Bij hoenders zoals 'Cochins' en 'brahma's' moet soms dons geknipt worden rondom de cloaca ( aarsopening) om de bevruchting te bevorderen.
.Zorg ervoor dat de vroeg broedende hennen alle nodige zorg krijgen die ze verlangen door extra veel stro in het nest te verwerken zodat de kans op afkoeling van de eieren gering blijft.
Ook heel belangrijk is de voeding van onze kippen. Een goede, sterke graanmengeling is dan ook aan te bevelen. De kippen moeten wat aansterken om de kans op ziektes te vermijden. Geef ook af en toe voldoende groenvoer zoals 'vogelmuur) en diverse grassoorten. Ook een vitaminekuur kan wonderen doen bij kippen, ....je ziet ze opvrolijken.
.In het voorjaar is er dan ook heel wat te beleven in het kippenhok. De hennen leggen terug verse eieren en binnenkort lopen de kuikentjes te pronken in het gras !
.Grijze roodstaarten leven in groepen, overwegend in het laagland regenwoud, maar ook aan bosranden en in plantages en bergbossen. Bij het onderling contact tussen de vogels spelen de fel rode staart en de heldere stem een belangrijke rol.
andere namen: grijze roodstaart
Wetenschappelijke naam: Psittacus erithacus
Engelse naam: Grey parrot
Verspreiding: West- tot Centraal-Afrika
Voedsel:vruchten en zaden
Lengte: 33 cm
Gewicht: 400 gr
Status: plaatselijk algemeen
.Deze Afrikaanse papegaai werd vroeger veel als kooivogel te koop aangeboden, vanwege zijn aparte kleur en het vermogen om een menselijke stem na te bootsen en kunstjes te leren. Inmiddels is de handel in deze papegaaien verboden, maar ze worden nog wel illegaal gevangen en verkocht.
Gelukkig is de grijze roodstaart op sommige plaatsen nog wel vrij algemeen.
