.Wetenswaardigheid:
Het eekhoorntjesbrood is een eetbare paddestoel.
In de franse keuken hebben ze er een aantal beroemde gerechten weten van te maken.
. - Vroeg Eekhoorntjesbrood
Het vroeg Eekhoorntjesbrood(boletus reticalus) groeit onder loofbomen en onderscheidt zich door een lichter gekleurde, fijn fluwelige hoed en een fijne overlangse nettekening op de steel
.Het eekhoorntjesbrood is wel de meest begeerde van alle eetbare paddestoelen, en samen met de naaste verwanten altijd te herkennen aan de bruine hoed en de eerst grijswitte, later via geel naar olijfgroen verkleurende buisjeslaag.
. Het eekhoorntjesbrood komt voor in naaldbossen onder fijnsparren en dennen, in veel jaren niet zeldzaam.
In Midden-Frankrijk verschijnen ze regelmatiger want het schijnt dat ze beter gedijen bij de eerste herfstregens na een warme zomer.
.Hoed:
In de jeugd is eekhoorntjesbrood kussenvormig gewelfd, later toenemend vlakker, dikvlezig, lichtbruin tot diep kastanjebruin; in vochtige toestand
iets vettig; tot ruim 15 cm breed
Buisjeslaag:
in de jeugd grijs-wit, later geel, tenslotte olijfgroen, rond de steel diep uitgebocht, met nauwe poriën.
Steel:
De steel van het eekhoorntjesbrood is knotsvormig, grof, laterlanggerekt, met roodbruine, overlangse marmertekening op lichte ondergrond, bovenaan met lichte nettekening.
Vlees:
Het vlees is wit, na aansnijden niet verkleurend, met zachte, aangename smaak.
.Vooral ook niet te veel eieren onder de hen schuiven, anders bestaat de kans dat er eieren wegrollen en afkoelen, waardoor het embryo zal afsterven.
Een broedse hen eet en drinkt minder, maar hefet toch elke dag vers water en een beetje graanvoer nodig. Als het hele broedproces goed verloopt dan zullen de kuikens 21 dagen na de start van het broeden uit hun ei breken.
. Wanneer u een ras hebt dat vrij gemakkelijk broeds wordt, kan u deze op vrij eenvoudige wijze natuurlijk laten uitbroeden. Indien een van uw hennen goed broeds is , en dus al een dag of 3 weinig of niet van het nest komt, kan u deze best van de rest afzonderen en er enkele eitjes onderleggen.
Het best zet je de hen op een donkere plaats
Hier enkele kenmerken waaraan je kunt zien dat een hen broeds is:
- Ze blijft op het nest zitten en pikt de verzorger als hij dichter komt.
- Ze zet haar pluimen wijd open en maakt een klokkend geluid.
- Als je haar een ei geeft, zal ze het onder haar verstoppen.
.Kippen gaan over tot broeden omdat hun natuurlijk instinct dit verlangt.
Zoals ieder levend wezen hebben zij ook de drang om zich voort te planten en voor nakomelingen te zorgen.
Wie een broedse hen heeft, houdt best rekening met het volgende factoren:
- Zorg ervoor dat je eieren van kleine krielkipjes niet laat uitbroeden door zware hoenderrassen. Er bestaat gevaar voor het vertrappen van de kleine kuiens.
- Bij hoenders met pluimen op de poten gaan we deze afknippen om te voorkomen dat bij het verlaten van het nest de kloek de eieren stuk maakt.
Bij hoenders zoals 'Cochins' en 'brahma's' moet soms dons geknipt worden rondom de cloaca ( aarsopening) om de bevruchting te bevorderen.
.Zorg ervoor dat de vroeg broedende hennen alle nodige zorg krijgen die ze verlangen door extra veel stro in het nest te verwerken zodat de kans op afkoeling van de eieren gering blijft.
Ook heel belangrijk is de voeding van onze kippen. Een goede, sterke graanmengeling is dan ook aan te bevelen. De kippen moeten wat aansterken om de kans op ziektes te vermijden. Geef ook af en toe voldoende groenvoer zoals 'vogelmuur) en diverse grassoorten. Ook een vitaminekuur kan wonderen doen bij kippen, ....je ziet ze opvrolijken.
.In het voorjaar is er dan ook heel wat te beleven in het kippenhok. De hennen leggen terug verse eieren en binnenkort lopen de kuikentjes te pronken in het gras !
.Grijze roodstaarten leven in groepen, overwegend in het laagland regenwoud, maar ook aan bosranden en in plantages en bergbossen. Bij het onderling contact tussen de vogels spelen de fel rode staart en de heldere stem een belangrijke rol.
andere namen: grijze roodstaart
Wetenschappelijke naam: Psittacus erithacus
Engelse naam: Grey parrot
Verspreiding: West- tot Centraal-Afrika
Voedsel:vruchten en zaden
Lengte: 33 cm
Gewicht: 400 gr
Status: plaatselijk algemeen
.Deze Afrikaanse papegaai werd vroeger veel als kooivogel te koop aangeboden, vanwege zijn aparte kleur en het vermogen om een menselijke stem na te bootsen en kunstjes te leren. Inmiddels is de handel in deze papegaaien verboden, maar ze worden nog wel illegaal gevangen en verkocht.
Gelukkig is de grijze roodstaart op sommige plaatsen nog wel vrij algemeen.
.Hoewel men vaak hoort dat vliegenzwammen zonder schade kunnen worden gegeten, moet deze mooiste zwam onzer bossen toch ontegenzeggelijk als een gifzwam worden aangemerkt, waarmee men geen grapjes moet maken.
Als werkzaam gif werd het zgn. ibuteenzuur aangetoond. Dat is vooral geconcentreerd in het vlees en de lamellen, en het is daarom geheel verkeerd om te geloven dat de Vliegenzwam door het verwijderen van de hoedhuid minder giftig of zelfs eetbaar gemaakt kan worden.
Ook raad ik u dringend af om pogingen te ondernemenn de vliegenzwam door langdurig koken ( onder herhaald afgieten van het kookwater) te ontgiften.
Het iboteenzuur wordt in het lichaam afgebroken tot muscimol, dat in de eerste plaats het centrale zenuwstelsel aantast en aanleiding geeft tot bewustzijsstoringen, hallucinaties en roestoestanden. In Oost-Europa en Noord-Amerika ( waar een verwante vorm voorkomt) wordt de vliegenzwam daarom wel als een drug gebruikt. Omdat dit juist bij de Europese vormen kan leiden tot overprikkeling van het zenuwstelsel met potentieel dodelijke afloop, raad ik U ten stelligste af om zelf te experimenteren met deze verradelijke paddestoel. De sterk erop gelijkende panteramaniet bevat dezelfde gifstoffen
als de Vliegenzwam en heeft doorgaans een nog heftiger werking. Vergiftiging
doet zich vooral voor wanneer verrwisseling optreedt met de Parelamaniet. Nochtans zijn gevallen met dodelijke afloop niet werkelijk geboekstaafd.
.Een herkenbare en welbekende paddestoel. het vlees onder de hoedhuid is helder citroengeel gekleurd.
bevat roestwekkende iboteenzuren.Het gehalte aan muscarine is practisch onbelangrijk.kan enkel zware vergiftigingen veroorzaken, die soms een dodelijke afloop hebben.
.De vliegenzwam vindt je meestal in groepen, overwegend in naaldbossen en vaak in jonge aanplantingen van fijnspar op zure bodemsn tot in het hooggebergte.
.kenmerken:
Hoed:
in de jeugd halfbolvormig en geheel door de witte, vlokkige beurs omgeven, later convex tot vlak, tenslotte vaak schotelvormig, helderrood, zelden oranje, bedekt met witte, afveegbare, bij regenachtig weer vaak verdwenen
vlokken, iets glanzend en bij oude exemplaren aan de rand iets geribd; tot ruim 15 cm breed.
Lamellen:
de lamellen van de vliegenzwam zijn wit, breed en dicht openstaandn niet aan
de steel gehecht.
Steel:
De steel van de vliegenzwam is langgerekt en slank, cillindrisch, met brede, afhangende, meestal gladde ring, daaronder fijn wit-vlokkig, aan de voet met een knol, deze gezoomd door vlokkige beursresten.
Vlees:
Het vlees is wit, onder de hoedhuid geel, en geurloos.
