hey beste bloggers ik wens jullie een fijn weekend toe
.hey beste bloggers ik wens jullie een fijn weekend toe en hopelijk veel zon,maar denk wel dat het een goed weekend zal zijn. vele groetjes van hyacinttje.
.Plantdichtheid: 5-12 planten m².
Geschikt voor beplanting van rotstuinen, muren, droge hellingen, langsheen paden, tussen stapstenen en ook vooraan in de border.
Combineert goed met lavendula, helichrysum, artemisia en andere zilverbladige planten, evenals met linum perenne en festuca glauca.
Helianthemum Apennium
Na bloei (aug) tot op de 1/2 terugsnoeien; houdt de planten compact en gezond; leidt doorgaans tot hernieuwde bloei in het najaar.
Bij strenge vorst beschutten met coniferentakjes.
.Zeer zonnig, op een droge, niet te vruchtbare, zeer goed gedraineerde, zandige grond.Bij voorkeur kalkrijk, maar niet essentieel.
op koude, zware gronden niet 100 % winterhard.
Helianthemum articum.
.Het zonneroosje komt 10-30 cm hoog, tot 60 cm breed, met min of meer houtige, liggende of opstijgende stengels (een zgn halfheestertje).
Bladeren 1-4 cm lang, lijnvormig tot eirond, vlak of met iets omgerolde rand, bovenaan groen of grijsviltig, onderaan behaard.
Bloemen 20-25 mm doorsnee, 5 tallig, met veel meeldraden, teer, gelijkend op miniatuurroosjes, in losse trossen.
In cultuur zijn bijna uitsluitend hybriden van H.nummularium, H.apennium en H.croceum met gele, oranje, witte, roze of rode, enkele of gevulde bloemen; hybriden met zilvergrijze bladeren zijn extra waardevol; deze met gevulde bloemen minder attractief.
Catalogi vermelden tientallen cv's; bekend zijnde 'Ben-hybriden met hevige bloemkleuren ( bv. 'Ben Hpoe', karmijnrood met oranje oog): tot de allermooiste rekent men cv. The Bride ( crèmewit met geel centrum), cv Rhodante Carneum'(karmijnroze met oranje oog), en cv 'Wisley Primrose (zwavelgeel), alle met zilvergrijze bladeren.
hey beste bloggers ik wens jullie een fijne maandagavond
hey beste bloggers de maand mei is bijna uit en dan zijn we al juni amai wat gaat het rap. En voor de moeders is het nog een maand school.en dan is het weer 2 maanden vakantie.vele groetjes van hyacinttje.
.Zeer hoge doseringen van het sap kunnen maagpijn en diarree veroorzaken.Kleine kinderen met een laag bloedsuikergehalte moeten ook geen Bitter Meloen nemen , daar het een hypoglycemie kan veroorzaken.
Diabetici die medicijnen als chlorpropamide, glyburide (of phenformine) of insuline gebruiken mogen BItter Meloen alleen onder medisch toezicht gebruiken aangezien het de medicijnen kan versterken en daardoor een gevaarlijk laag bloedsuikergehalte kan veroorzaken.
.Voor iedereen die van bitter houdt is het mogelijk om een klein stuk van de vrucht per dag te eten of ca 50 ml van het sap te drinken. Mocht de smaak niet bevallen is 5 ml tinctuur 2 tot 3 maal per dag een goed alternatief.
.Minimaal drie verschillende groepen van bestanddelen in Bitter Meloen zouden bloedsuikerverlagende eigenschappen hebben of andere werkingsmechanismen die diabetes positief beinvloeden. Hieronder een mix van sterioidale saponinen bekend als de charantines, insuline-achtige peptiden en alkoloiden. Het is nog niet duidelijk welke het beste werkt, of dat alle drie samenwerken. Twee proteinen, alpha- en betamomorcharin remmen het AIDS-virus, maar tot nu toe is dat alleen in laboratorium ( in vitro) tests gedemonstreerd. Een nog niet geidentificeerd bestanddeel verhindert de enzyme guanylate cyclase, iets dat patienten met psoriasis zou kunnen helpen.
.Omdat het een tamelijk veel gebruikt voedingsmiddel was, werd Bitter Meloen
traditioneel gebruikt voor een enorm scala aan klachten in de oorspronkelijke regio's. Talloze infecties, kanker, diabetes zou het allemaal verbeteren. De bladeren en het fruit zijn heel soms gebruikt om bier en soep in de Westerse wereld te kruiden. De bessen produceren een soort was, waarvan men kaarsen kan maken.
.Bitter meloen groeit in tropische regio's, waaronder Oost Afrika, Azië, het Carraibisch gebied en Zuid Amerika, waar het als voedsel en als medicijn wordt gebruikt. Het fruit van deze plant smaakt vreselijk bitter, vandaar de naam. Alhoewel zaden, bladeren en de stam van de plant zijn gebruikt is het fruit het meest veilig gebleken voor medicinaal gebruik.
. Anijs is al erg lang geleden op z'n waarde geschat. Als geneeskruid werd de vrucht gebruikt als pijnstiller en als urinedrijvend middel. Het werd ook als liefdesmiddeltje gebruikt. Volgens een bijgeloof zou de groenspecht, als hij zijn snavel met deze plant bestrijkt, ook de hardste houtsoorten kunnen doorboren. In Bretagne geloofde men, dat een stuk ijzer, dat met anijs wordt aangeraakt, zou breken als glas. Wie zich met een afkooksel van anijsvruchten wast, zou jong en potent blijven. In de wicca is het een zeer belangrijk kruid dat bescherming zou bieden.
.In de kruidengeneeskunde wordt het zaad gebruikt. Anijs is een tot ongeveer 50 cm hoge kruidige plant met ongedeelde onderste bladeren, naar boven toenemend fijner gevinde bladeren en witte bloemschermen. De vruchten zijn grauwgroen, peervormig en vallen uiteen in twee deelvruchten.
Inheems in vermoedelijk oostelijk deel van het Middellandse Zeegebied, West-Azië. Verbouwt in Zuid-Europa, Middellandse zeegebied, Rusland, India.
.hey goedenavond allemaal beste bloggers ik wens jullie een fijn weekend toe en hopelijk met nog een beetje goed weer en niet te veel regen van het weekend vele groeten van hyacinttje.
.Met uitzondering van een incidentele allergie op Aloë, is de gel voor gebruik op de huid onschadelijk. Voor elk brandwondje met grote blaren of andere ernstige brandwonden altijd medische hulp inroepen. In die gevallen kan Aloë namelijk ook de genezing tegenwerken. Laxeermiddelen, die meer dan 10 dagen gebruikt worden, kunnen de constipatie verergeren en afhankelijkheid van het medicijn veroorzaken. Verstopping die niet binnen enkele dagen overgaat heeft medische aandacht nodig.
.Voor verstopping is het voldoende om dagelijks 1 capsule aloë latex ( 50 tot 200 mg) te nemen, ten hoogste 10 dagen achtereen. Topicaal (op de huid) voor kleine brandwondjes, wordt een gestabiliseerde gel 3 tot 5 maal per dag op de wond aangebracht. De behandeling van ernstiger wonden moet ten alle tijden aan een arts worden overgelaten.Het interne gebruik van aloë gel is 30 ml per dag.
. De bestanddelen die de reinigende en laxerende werking van aloe latex veroorzaken worden anthraquinone glycosides genoemd. Deze moleculen worden door normale bacteriën in de dunne darm gesplits om andere moleculen te vormen, de aglyconen, die de laxerende werking veroorzaken.
Verschillende onderdelen hebben aangetoond anti-inflammatoire ( onstekingsremmende) eigenschappen te hebben en ook wondgenezing te bevorderen. Voorlopig bewijs is er ook voor een antibacterieel effect.
.Aloë werd in het verleden gebruikt voor dezelfde doeleinden als we het nu nog gebruiken, voornamelijk constipatie ( verstopping) en kleine (brand) wondjes. In India wordt het ook gebruikt voor infecties in de darmen. De wortel werd gebruikt bij koliek.
.De Aloë plant komt uit Afrika. De bladeren worden gebruikt, ze zijn lang, groen, vlezig en hebben lange stekels. De verse gel uit de bladeren wordt voor veel doeleinden gebruikt. Aloë latex is het kleverige residu dat overblijft als alle vocht uit een afgesneden Aloë blad is verdampt.
.Bergeenden broeden vaak in verlaten konijneholen. Daarnaast bouwt de vogel ook nesten rondom menselijke bouwwerken zoals dammen en schuren. De Nederlandse populatie trekt in de winter gedeeltelijk weg, maar wordt tegelijkertijd aangevuld met exemplaren uit het noorden, zodat het gehele jaar door bergeenden te zien zijn.
.De bergeend is een typische modderaar. Deze gansachtige eenden zoeken hun voedsel het liefst in slikkige, open gebieden:het Waddengebied en estuaria van rivieren zijn favoriet. Wroetend door de slikkige toplaag zoeken ze naar slakjes, (wad) pieren, insecten en andere eetbare bodembewoners.
.De bergeend komt voor in Europa, Azië, West-Oceanië. De bergeend komt de laatste decennia steeds meer voor in het binnenland van Nederland, waar ze vooral langs de rivieren, maar ook op akkers, aangetroffen kunnen worden.
.Deze forse eend komt vooral bij kustwateren voor. het mannetje en het vrouwtje komen in uiterlijk grotendeels overeen: overwegend wit met een opvallende bruine band over ded borst en een donkergroene kop. Het mannetje heeft een vlezige rode knobbel aan de basis van de (eveneens rode) snavel.
.De paring begint met baltsen. Bij mandarijneenden is dit vrij eenvoudig. Het mannetje begint rond het vrouwtje te zwemmen. Hij liefkoost haar en lijkt haar kussen te geven in de nek en op de kop. Hij maakt met zijn hoofd pompbewegingen. Indien het vrouwtje op zijn avances ingaat, legt ze zich iets dieper en languit in het water. vervolgens kruipt het mannetje langs opzij op het vrouwtje en pakt haar met zijn bek bij haar nekveren vast. Het vrouwtje blijft net met haar hoofdje boven water.
Al parend wordt eventjes rondgezwommen tot het mannetje het vrouwtje loslaat. na de paring zullen de eenden zich reinigen. het leggen van de eieren begint nromaal eind maart begin april. gewoonlijk wordt elke dag een ei gelegd, en dit in totaal tot zelfs 15 stuks( en soms nog meer). Vanaf het 8 ste à 9 de ei begint de eend de eieren met dons te bedekken. het dons trekt ze uit haar borst. De eieeren zijn wit van kleur. Het broeden duurt ongeveer 30 dagen. de eend verlaat het nest enkel voor wat te eten en te drinken. Ze dekt haar eieren bij het verlaten wel steeds toe met het dons, die overvloedig aanwezig is , om ze warm te houden.
. In zijn oorspronkelijk leefgebied ( Oost-Azië) is de mandarijneend zeldzaam geworden. In West-Europa wordt deze eend veel in parken gehouden en is daar op sommige plaatsen verwilderd.
.In zijn prachtkleed ziet een mannetje mandarijneend er erg mooi uit. Hij heeft afhangende kuifveren en een soort 'manen'. Vooral de twee eigenaardig gevormde goubruine veren aan zijn vleugels die hij als zeilen omhoog staan zijn uniek. Het mannetje heeft oranje bakkebaarden en vleugelzeilen. het vrouwtje is bruin en heeft een witte oogring en oogstreep, een witte kin en lichte vlekjes.
. Naam: Zwarte beer
Wetenschappelijke naam: Ursus americanus
Leeftijd: tot 30 jaar
Lengte: 1,3 - 1,9, staart 7 - 15 cm
Gewicht: 55 - 300 kg
Voedsel: planten, vlees, vis
verspreiding: Noord - Amerika
Status: thans niet bedreigd
.Beren leven alleen of in kleine groepen. De vrouwtjes baren hun jongen in een hol. Ieder berenjong is als een cavia zo klein en weegt nauwelijks een pond. het is helemaal kaal en de ogen zijn nog dicht. Moederberen verzorgen hun jongen goed. Als de jongen naar buiten mogen blijven ze dicht bij hun moeder in de buurt.
.De zwarte beer is een alleseter en eet alles wat beschikbaar is. In de laatste 2 maanden voor de overwintering eet hij grote hoeveelheden en komt dan minstens een halve kilo per dag aan.Onder ideale omstandigheden kan hij zelfs 2 kilo per dag aankomen. De vetlaag van de beer wordt 10 cm dikker.
Zonder deze ruime voorraad zou de beer zijn lange overwintering niet overleven.
.De zwarte beer komt voor in Noord - Amerika. Ondanks dat ze alleen in Noord -Amerika voorkomen zijn zwarte beren het talrijkst van alle beren. Ze kunnen zich goed aan verschillende omstandigheden aanpassen en voelen zich zowel in droge, warme gebieden in Mexico als in de vochtige, koude bossen en toendra's van Alaska en Canada thuis. In de koude gebieden houdt hij een lange winterslaap, soms wel 8 maanden.
.De naam van deze beer is verwarrend, want hij is ook vaak bruin. In sommige streken komen zelfs bijna witte 'zwarte beren' voor. Zijn oren zijn groter en meer rechtop staand dan die van de bruine beer. Ook ontbreekt bij de zwarte beer de schouderbult die bij de bruine beer vaak opvalt.
hey beste bloggers ik wens jullie een fijne woensdagavond
.hey beste bloggers het is nu gedaan met het mooie weer maar het mag eens regenen en een beetje frisser zijn want alles staat poer droog en het was veel te warm!!! maar alee we hebben toch kunnen genieten van een mooie week. vele groetjes van hyacinttje.
.Gestreepte dolfijnen leven in groepen van vijf tot driehonderd dieren, soms samen met gewone dolfijnen. Deze groepen kunnen zich samenvoegen tot zo'n drieduizend dieren. Er zijn aanwijzingen dat buiten het voortplantingsseizoen de seksen apart leven. Ook leven onvolwassen dieren meestal apart van de volwassen dolfijnen. Het voortplantingsseizoen verschilt per leefgebied. In de Atlantische Oceaan is de voortplantingsseizoen in de lente en de herfst, in de Middelandse Zee alleen in de herfst. Na een draagtijd van tien tot dertien maanden wordt èèn jong geboren van 110 cm lang. Na twaalf tot twintig maanden worden de jongen gespeend. De dieren zijn afhankelijk van het geslacht, leefgebied en lengte geslachtsrijp: vrouwtjes in de Middelandse Zee zijn geslachtsrijp als ze 180 cm lang zijn, mannetjes als ze 190 cm lang zijn.
Mannetjes in de Atlantische Oceaan zijn geslachtsrijp als ze 205 cm lang zijn, vrouwtjes als ze 200 cm lang zijn. Meestal zijn de dieren een jaar of negen oud.
.De gestreepte dolfijn kan tot tweehonderd meter diep duiken, en jaagt daar met echolocatie op lantaarnvissen, kleine pijlinktvissen en schaaldieren, waaronder krill en tienpotigen als garnalen.
.De gestreepte dolfijn komt voor in alle gematigde en warmere wateren, op open zee. In de Middelandse Zee is het waarschijnlijk de meest algemene soort, en hij wordt daar regelmatig vanaf de kust gezien. Op freco's uit de Griekse oudheid staat de soort al afgebeeld. Het is een speelse soort, die de gezelschap van boten opzoekt en surft op de golven, alhoewel ze voorzichtiger zijn dan andere dolfijnen.
.Hij heeft een opvallende tekening op zijn lichaam.
De onderzijde is wit of lichtroze. Er lopen èèn of twee donkerblauwe strepen lateraal van de oog naar de flipper, en èèn van het oog naar de anus. Rond deze strepen is de kleur van de huid lichtblauw. De rug, meloen en bek zijn donker blauwgrijs, evenals een vlek rond het oog. Op de flanken loopt een lichtgrijze v-vormige streek. Deze streek loopt van de rugvin naar de ogen, en vanaf de ogen naar de staart. De bek is lang en slank.
. Naam: Gestreepte dolfijn
Wetenschappelijke naam: Stenella coeruleoalba
Leeftijd: 35 tot 60 jaar
Lengte: 1,8 - 2,5 m, bij geboorte 1 m
Gewicht: 110 - 165 kg.
.Tot het eind van de negentiende eeuw bestond er eigenlijk geen electrisch licht, hoewel vele wetenschappers ermee hebben geëxperimenteerd. In 1879 construeerde de Amerikaan Thomas Alva Edison (1847- 1931) een bruikbare gloeilamp. Hij slaagde erin deze vinding tot een commercieel succes te maken. de gloeilamp zou langzamerhand alle andere vormen van verlichting verdringen. Deze lamp werd naar het model van Edison gemaakt in fr Philips'gloeilampenfabriek' NV, die werd opgericht in 1912. Eerst werden er alleen gloeilampen gemaakt, later ook röntgen - radiobuizen. Weer later kwamen er radio's bij en vanaf toen gingen de ontwikkelingen razendsnel. na de Tweede Wereldoorlog was Philips de grootste niet-Amerikaanse producent van elektronica.
.Thomas Alva Edison werd geboren in 1847 in Milan,Ohio. Als kind al was hij zeer geïnteresseerd in natuur- en scheikunde. Op zijn tiende had hij al een
klein laboratorium in de kelder van zijn huis. Op zijn twaalfde begon hij als krantenjongen te werken om zijn experimenten te kunnen bekostigen. Hij bleef studeren en experimenteren en kwam zo steeds verder. Zijn uitvindingen zijn talloos. Om er een paar te noemen:de fonograaf, de gloeilamp, de fluorescerende lamp, een sneltelegraaf, electrische motors en generators. Hij verbeterde onder andere de telefoon van Bell.
In 1881 introduceerde Edison zijn verlichtingssysteem op de eerste Wereldtentoonstelling te Parijs. Het hoofdgebouw was verlicht met 1000 Edisonlampen.Edison overleed in 1931 op 84 jarige leeftijd.
.De eerste electrische lamp was de booglamp, waarin het licht werd opgewekt door een electrische ontlading tussen twee elektroden. Dat licht was onaangenaam fel. De koolstaafbooglamp werd in 1800 uitgevonden. De elektroden daarin bestonden uit geperst koolpoeder. Deze techniek wordt nog steeds toegepast in bijvoorbeeld projectoren. Op de afbeelding een koolstaafbooglamp en een plein dat met booglicht verlicht wordt. Let op de voeding onderin de zuil.
.De gasverlichting werd aan het eind van de achttiende eeuw uitgevonden.
Eerst werd de vlam zelf als lichtbron gebruikt, later werd de vlam gebruikt om een onbrandbaar materiaal te verhitten, waardoor dit ding ging gloeien.
Gaslampen waren in de negentiende eeuw veel in gebruik, maar verdwenen geleidelijk na de invoering van het electrisch licht.
.Tot ver in de Middeleeuwen heeft de mens voor verlichting gebruik gemaakt van eenvoudige olielampjes. De olie werd peperst uit zaden. Een pit, meestal in een tuit, zoog de olie op uit een reservoir.
Het uiteinde werd aangestoken.
In de kaarsenindustrie slaagde men erin de olie uit het schape - en rundvet te scheiden van de vaste bestanddelen. Er bleef zo stearine over, dat minder snel smelt, en daardoor beter brandt. het gebruik van petroleum in de negentiende eeuw leidde tot een betere verlichting met eenvoudiger lampen. In de negentiende eeuw kwam ook gasverlichting in gebruik. Eind negentiende eeuw werd de booglamp uitgevonden.Wanneer men elektrische vonken laat overspringen tussen koolspitsen, ontstaat een verblindend fel wit licht. In 1879 construeerde Edison een bruikbare gloeilamp. Deze lamp zou langzamerhand alle andere vormen van verlichting verdringen.
allemaal een leuke vrijdag gewenst voor alle bloggers
. hey beste bloggers we zijn vandaag alweer 2 mei en we hebben hier mooi weer, het beloofd een mooie week te worden voor de volgende week. vele groetjes van hycinttje.
. Naam: bruinvis
Wetenschappelijke naam : Phocoena phocoena
Leeftijd: 12 jaar (max 15 jaar)
Lengte: 1,5 - 1,8 m, bij de geboorte 67 - 85 cm
Gewicht: 45 - 60 kg (max 90 kg), bij de geboorte 7 - 10 kg
Voedsel: vooral haring en makreel
Verspreiding: gematigde kustwateren op het noordelijk halfrond.
.Bruinvissen paren van juni tot begin augustus. Bruinvisvrouwtjes zijn geslachtsrijp als ze vijf of zes jaar oud zijn en de meesten krijgen niet ieder jaar een jong. De draagtijd van het jong is ongeveer 11 maanden. Bij de geboorte is het jong al 70 tot 80 cm lang, ongeveer half zo groot als het moederdier.
De kalfjes gaan voor het eerst wat vis eten als ze een maand of vier zijn. Tot die tijd drinken ze alleen bij hun moeder. Ze blijven overigens bij hun moeder drinken tot ze een maand of acht zijn. Pas daarna eten ze alleen vis. Jonge bruinvissen eten vaak grondels.Dat zijn kleine, op de zeebodem levende visjes.
.Bruinvissen eten kleine levende dieren zoals vissen, garnaal, enz. Deze vinden ze met behulp van echolocatie. Ze zwemmen voornamelijk vlak onder het oppervlak van het water. Ze kunnen net als een dolfijn uit het water springen, maar doen dit vrijwel nooit.
