.Kleur: geel
Vorm: bijzonder kleine bolvormige vruchten
hoogte: 15-20 cm
Groeiwijze: struikje
Rijptijd: 70-75 dagen
Gebruik: aperitieven
Smaak: zoete smaak,... kinderen zijn er dol op !
Bijzonderheden: de gekrulde bladeren zijn bijzonder opvallend en de bloemtrossen staan opmerkelijk hoger.
.Kleur: rood gestreepte vruchten
vorm; licht ovaalvormige vruchtjes
Hoogte: 20 cm
Groeiwijze: struikvorm
Rijptijd: 75-80 dagen
Gebruik: salades
Smaak: zoet, soms zurige smaak
Bijzonderheden: de plant kent geen grote opbrengst. Als is de plant wel decoratief door de geel- lichtgroene bladeren.
. Kleur: rood gestreepte vruchten
vorm: kleine ronde vruchten
hoogte: 15 tot 20 cm
groeiwijze: struikje
rijptijd: 70-75 dagen
Gebruik: aperitieven en salades
Smaak: zoete, ietwat neutrale smaak
Bijzonderheden: opvallend veel vruchten aan de plant die erg decoratief zijn.
.In een voorgaand artikel (tomaten in potten telen) kon u de teelt in pot al lezen en daarom worden er nu enkele rassen die perfect in pot groeien even voorgesteld.
Ook in de kleine variëteiten zijn heel wat rassen bekend, honderden zelfs en dit keer op keer met de meest bijzondere kleuren, vormen en gewichten.
.Vaak speelt de beschikbare teeltruimte om groentes en dan vooral tomaten te gaan telen een doorslag bij de rassenkeuze.
Op een balkon of terras.... het is allemaal mogelijk dankzij de kleine tomatensoorten. Ze zijn eenvoudig te telen en wanneer er enige bescherming tegen regen en wind word aangebracht, is het oogsten van groentes en tomaten op kleine oppervlakten niet meer een utopisch iets maar realiteit.
.Schil de aardappels en snij ze vervolgens in stukjes.
Maak de uien schoon en snij deze vervolgens ook in schijfjes.
Was de boerenkool en sla (wassen in water en zout) en snij ze in grove stukken.
Stoof ondertussen de uitjes glazig aan en voeg de boerenkool, sla en aardappels toe.
Vul vervolgens alles aan met water tot de groenten ondergedompeld zijn.
Laat alles rustig 25 min koken.
Na 25 min. ga je alles mixen met de staafmixer tot je een fijne massa hebt.
Voeg vervolgens de melk toe samen met 2 el boter.
Goed mengen en de stamppot van boerenkool is klaar om opgediend te worden !
Breng op smaak met peper en zout.
BOERNKOOL wordt meestal in de echte oude keuken toegepast.
samen met worst en mosterd is dit een lekkernij !
.Daar het zo'n veelzijdige koolgroente is leest u hieronder een recept die makkelijk toe te passen is en iedereen kan.
Stamppot van boerenkool:
Benodigdheden:
2 uien
3 aardappelen
1 boerenkool (volledig geoogst)
1 sla
zout
peper
2 eetlepel boter
0,5 l melk.
.Boerenkool is beslist een van de meest onbekende koolgewaasen die het brassica-geslacht siert. Iedereen kent de rode, witte en savooikolen, maar boerenkool wordt wel eens vergeten. Jammer, want deze bladgroente kent een enorme smaak en sierwaarde !
de smaak komt echter pas echt vrij na een paar nachten vorst.
Laat daarom de koolgewassen zéo lang mogelijk staan en oogst enkel voor verse verwerking.
Rode boerenkool zorgt niet alleen voor nog meer kleur in de moestuin, maar ook bij het koken blijft de rode kleur deels behouden.
Stamppot met de bladeren van deze rode krulkooi is dan ook roze met daarin donker groenpaarse stukjes.
.Boerenkool of de krulkool is een koolgewas dat erg decoratief oogt en bijzonder lekker is.
De gekrulde bladeren zijn echt heel mooi en zorgen voor een extra 'toets' in de moestuin gedurende de kille winterdagen.
In de winterdagen, want wist u dat boerenkool nog lekkerder is na een paar nachten vorst ?
.De tomaat is een groente die in de meeste moestuinen terug te vinden is. Er zijn dan ook vele manieren om deze lekkere vruchten te verwerken in de heerlijke gerechten. Wat is immers verrukkelijker dan een verse tomaat uit eigen tuin ? Zeker in gerechten en recepten zoals heerlijke, verse tomatensoep of een pikante tomatensaus ? Alles is mogelijk waardoor de tomaat een veelzijdige groente genoemd mag worden. Een groente met karakter en geschiedenis...
.Een onrijpe tomaat is giftig en bevat tomatine verwant aan solanine, een glycoalkaloïde dat giftige stoffen bevat die nodig zijn voor het afweersysteem tegen diverse gewasziekten. De andere delen zoals de stengels en bladeren zijn eveneens toxisch en kunnen hoofdpijn veroozaken. Ze zouden zelfs muggen op afstand houden. Grote hoevvelheden aan solanine zijn giftig voor de mens en kunnen depressie, koorts, slapeloosheid, buikpijn, diarree, braken, ... veroorzaken.Eten van vruchten in onrijpe toestand kan dan ook tot vele ongemakken leiden. Het is daarom dat tomaten enkel gegeten worden als ze niet meer groen en goed rijp zijn.
.De tomaat is een meerjarige, kruidachtige groente die als eenjarige geteeld wordt. Een kruipende plant die men rechtop laat groeien langs ijzeren spiralen of bamboestokken om enerzijds de gewasoppervlakte te spreiden en anderzijds het vermijden van ziekten die de planten kunnen teisteren.
De vormen van de vruchten zijn erg verschillend en kunnen de meest bijzondere kleuren aannemen, rood, geel , oranje, zwart, wit, gestreept en ja hoor, zelfs groene variëteiten zijn bekend.
.De oorsprong van de tomaat is terug te vinden in het Andesgebergte van Peru waar ze al geruime tijd door de inca's werden geteeld. De tomaten die toen gecultiveerd werden waren absoluut niet rond en / of rood, maar gelig met de meest ongelijke vormen. Door de jaren heen ging men bewust of onbewust selecteren op diverse vormen en types. In de beginjaren toen de tomaat nog geen bekendheid had, beschouwde men deze groente dan ook als siergewas. Er van eten was helemaal uit den boze... Na enige tijd werd de tomaat naar andere landen ingevoerd waaronder Europa. De eerste tomaten die uit Peru kwamen waren nog geen ei groot en hadden een gele kleur. De Azteken noemden de vruchten 'tomati', maar toen de planten via de ontdekkingsreizigers kwamen gaf men er hier eerst nog de naam 'goudappel" aan. In Italië spreekt men tegenwoordig nog altijd van " pomodori". In Frankrijk prees men ze eerder aan als een ideaal afrodisiacum, vandaar de benaming "pommes d'amour" en in het duits spreekt men over de 'Liebesapfel'.
.Overal ter wereld worden tomaten geteeld en dit al een hele tijd. Ze behoren in België en Nederland dan ook tot een van de meest geteelde groentes. Maar ze waren en zijn niet altijd even rond en rood,... de tomaat is een groente met geschiedenis.
.Zo vreedzaam en sierlijk is zijn uiterlijk, zo agressief en tirraniek is zijn gedrag. Tijdens het broedseizoen vormt het mannetje in het water een groot territorium, waaruit hij elk dier verjaagt. Zijn dreiggedrag bestaat uit het sterk buigen van de hals en het over de rug bollen van de vleugels terwijl hij komt aangezwommen naar de indringer of rivaal. het is een vrij zwijgzaam dier, dat bij agressie sist en soms een zwakke trompetroep laat horen.
Zoals alle eendachtigen verliezen zwanen in de rui plotseling hun slagpennen, zodat ze niet meer kunnen vliegen. Om toch altijd hun jongen te kunnen verdedigen als het nodig is, raakt het vrouwtje in de rui zolang de jongen nog klein zijn en begint de rui bij het mannetje pas als bij het vrouwtje de belangrijkste veren weer aangegroeid zijn.
Foto van een zwaan in dreigende houding tegenover indringers.
.In dieper water hangen zwanen bijna loodrecht naar beneden en reiken met hun snavel bijna een meter diep om bij het voedsel te kunnen komen. Zwanen kunnen hun kop ruim 10 seconden onder water houden en daarbij door blijven eten. Knobbelzwanen eten in het water, waarbij ze dankzij hun lange halzen met hun snavel de waterplanten kunnen afgrazen die voor andere watervogels onebereikbaar zijn. Ze eten ook wel gras. Een volwassen zwaan kan dagelijks tot 4 kilo voedsel eten. In de winter verzamelen ze zich soms in grote groepen op onze weilanden. In de vlucht strekt de knobbelzwaan de hals en maken zijn vleugels een zingend geluid.
.In april brengt het mannetje takjes en rietstengels naar het vrouwtje waarmee ze het nest kan bouwen. Soms worden de nesten elk jaar weer gebruikt. Het grote nest wordt van allerlei materiaal, zoals takken, riet en stro, op de grond gebouwd en kan een doorsnede van 4 m en een hoogte van 75 cm bereiken. De 4 à 7 eieren worden gedurende 34 à 38 dagen, in hoofdzaak door het wijfje bebroed. De kuikens zijn lichtgrijs van boven en witter onderaan. Soms draagt het wijfje ze op de rug mee. Ze kunnen na 20 weken vliegen. De jonge vogels zijn vaalbruin en vertonen al snel witte plekken in hun verenkleed. De grijze snavel met zwarte basis en punt wordt bij het ouder worden eerst roze, vervolgens oranje. Na 2 à 3 jaar zijn ze geslachtsrijp. De paartjes blijven elkaar levenslang trouw; als een van beide sterft, wordt een nieuwe partner gekozen. Het nest kan 4m in doornsnee zijn en 75 cm hoog worden.
.Knobbelzwanen zijn de bekende zwanen die vaak in vijvers en op plassen te zien zijn. Oorspronkelijk kwamen deze grote watervogels uitsluitned in Oost-Europa voor. Maar van wege hun sierlijke uiterlijk ( en hun vlees) zijn deze grote vogels in veel landen ingevoerd. Een deel is nog steeds vrij tam, andere zijn verwilderd en leven nu als vrije vogels in die landen.
Knobbelzwanen behoren tot de zwaarste vogels die nog kunnen vliegen. Om hun soms wel 11 kilo lichaamsgewicht in het luchtruim te verheffen hebben ze een lange aanloop nodig over het water. Ook het landen doen ze bij voorkeur op het water, waarbij ze met hun poten nog even waterskiën om af te remmen.
.Het vrouwtje legt in april 5 - 8 eieren die een grijsachtig - groene kleur en een kalkachtig omhulsel hebben en worden gedurende 34 a 38 dagen vooral door het wijfje bebroed.
.zijn verenkleed is wit (zowel bij het mannetje als bij het vrouwtje) dat van de jongen is eerst grijsbruin, dan lichtbruin en uiteindelijk wit. De snavel is oranjerood en heeft een zwart uiteinde. Boven de snavelaanzet ligt de zwarte knobbel waaraan deze zwaan zijn naam dankt. Poten grijs tot zwart.
nog enkele tips voor reigers weg te houden bij de visvijver
.Er bestaan ook systemen die een geluidssignaal afvuren wanneer een sensor een bewegend object waarneemt.
Mischien is een heel sterke halogeenlamp met daarop een bewegingssensor een nog niet ontdekte mogelijkheid om reigers van onze vissen weg te houden.
Een reiger staat graag met zijn voeten in ondiep water. We kunnen het de reiger onmogelijk maken in het water te staan door de vijver niet te voorzien van ondiepe watergedeeltes aan de vijverkanten. Voor de mensen met een siervijver is dit helaas een minder goede tip aangezien zij de vijver van een groot gamma aan waterplanten willen voorzien voor elke diepte, ook voor ondiepere delen. Bij de bouw van een koivijver wordt deze tip al vaak automatisch toegepast omdat dit vijvertype het niet nodig heeft voorzien te worden van verschillende dieptezones.
Mensen die een trouwe(wakende) viervoeter in huis hebben, de hond, kunnen zich gelukkig prijzen want dit is zowat de enige natuurlijke methode naast een natuurlijke oeverbeplanting om reigers weg te houden. Zorg er dan wel voor dat uw hond de vijver in het oog kan houden.
.Het laatste op gebied van afschrikkers zijn de bewegingsdedectoren. Het zijn apparaten met een elektronisch oog dat, wanneer het onderbroken wordt, een waterstraal gaat spuiten waardoor de reiger gaat vliegen. Heel effectieve toestellen, gemakkelijk en proper. De scare crow is zo'n toestel. Er zijn wel twee nadelen. In de winter is het niet denkbeeldig dat de waterleiding van het apparaat dichtvriest waardoor het toestel niet kan werken. Het toestel juist afstellen is ook niet zo simpel.
Velda heeft piramides die het licht reflecteren zouden reigers schrikken en wegvliegen. Bij dit apparaat moeten we ons volgende bedenking maken: reigers komen meestal heel vroeg in de ochtend langs wanneer er nog heel weinig licht is. Weerkaatsing van het licht kan dus miniem zijn. Een tweede bemerking: het oppervlak van de piramides zal ongetwijfeld aanslaan door de koude in de ochtend, wat de werking ook teniet kan doen.
.Het beste is nog om de reiger niet de kans te geven om te landen. Dit kan heel eenvoudig en onopvallend. Boven de vijver kunnen we zeer fijne draadjes spannen. Bijvoorbeeld van het dak van het huis naar het tuinhuis of een boom. Heel geschikt hiervoor zijn de draadjes die vissers gebruiken aan hun vislijn.Ze zijn zeer sterk, kleurloos en vallen niet op. Wanneer de rieger nu bij het landen zo'n draadje raakt dan gaat hij meteen opgeschrikt worden en gaat hij wegvliegen. Dit systeem is de beste oplossing.
Is het niet mogelijk om draadjes boven de vijver te spannen omdat er geen gebouwen staan of bomen, dan kunnen we deze draadjes ook nog rond de vijverrand spannen. Aan elke zijde van de vijver spannen we twee draadjes, ééntje op 15 cm van de vijverrand en ééntje op 30 cm van de rand. De reiger kan zo onmogelijk de vijver inwandelen want als hij een draadje aanraakt, vliegt hij direct weg.
Ook kan men een namaakreiger plaatsen aan de vijver.Je zal dan niet meer het bezoek krijgen van een mannetjesreiger,maar wel van de vrouwtjes.Dit systeem wordt ook veel gebruikt, maar is niet het beste.
Er bestaan ook zeer gekleurde namaakvissen die je in de vijver kan leggen. Ook dit raad ik af want hierdoor gaat het natuurlijk uiterlijk van de vijver tenietgedaan worden en de reiger zal ook al vlug doorhebben dat dit nep is.
.De reiger is een imposante en prachtige vogel maar als vijver- en koi liefhebbers zien we ze liever niet in de buurt van onze vijver want op hun menu staan ook onze siervissen of koi. Hoe kunnen we op een diervriendelijke manier de reiger weghouden van onze vijver ? Er zijn verschillende mogelijkheden en de ene oplossing is al beter dan de andere. Hierna worden de mogelijkheden op een rijtje gezet.
Zo'n logge vogel kan niet landen op een vierkante meter. Vaak maakt hij eerst een tussenlanding op een dak van een huis om nadien verder naar beneden te vliegen tot aan de vijver.
Een reiger heeft een bepaald patroon om naar de vijver te gaan. Is de oever van een vijver voorzien van een lage beplanting, dan gaat hij vanaf de over zo het water instappen. Hij verblijft het liefst in water van 30 cm diep. Een reiger is zeer snel, hij kan zelfs onze windes vangen. De reiger pakt niet alleen kleine vissen, maar kan ook de grotere exemplaren aan tot 25 cm. Willen we niet het bezoek van een reiger krijgen, dan moeten we ervoor zorgen dat als hij naar de vijver toeloopt er op zijn pad een hindernis wordt gebouwd.
Een heel goede manier om de reiger te beletten tot tegen de vijverrand te komen is het aanbrengen van een oeverbeplanting met hoge en dicht opeen staande planten. Het wordt dan voor hem heel moeilijk gemaakt.
. Door de jaren heen gaan de bladeren van de waterlelie steeds dichterbij elkaar staan, het is dan tijd om de plant te scheuren. De beste tijd om dat te doen is half april. Haal de plant aan de kant en zoek de neus op, dit is de plaats waar het blad te voorschijn komt.
Snijd de knol 15 cm vanaf de neus recht door en probeer de wortels zo min mogelijk te beschadigen. Daarna kan de knol worden ingerold in kranten en een anderhalve week uitdrogen.
U kunt het beste het snijvlak inwrijven met houtskoolpoeder, dit voorkomt rotten. Na die anderhalve week kunt u de waterlelies weer in de vijver zetten.
Hierbij nog een foto van een roze waterlelie.
.Het is belangrijk om de waterlelies in de juiste grond te zetten, het ideale grondmengsel bestaat uit:
- 40% vette blauwe klei
- 40% doorvoren laagveen
- 20% grof rivierzand
Maak de grond goed nat zodat er geen lucht meer in zit. Bemesting van waterlelies is niet nodig, er komen dan meer bladeren en minder bloemen. Als u een losse waterlelie koopt, moet u er goed opletten of de knol hard is.
Lelijke bladeren mogen niet worden, want dan gaat de knol rotten. In de vijver kan een plantbed worden gemaakt met 5 cm grind afgedekt met tuinbouwvlies of anti-worteldoek. Daarna kunt u het opvullen met 20 cm gemengde grond zoals hierboven beschreven, plant de waterlelies in het midden met het groeipunt naar boven.
Dek het plantenbed af met grof rivierzand en maak het plantenbed nat met de gieter. Als u in mandjes poot moet u de knol scheef poten, met de neus naar het midden van het mandje. Verzwaar het mandje met een steen zodat het niet gaat drijven, na enkele weken kan de steen worden weggehaald, de lelie is dan vast gegroeid.
Dek de mand af met 2 cm grof rivierzand en sproei het af met een gieter.
Waterlelies mogen niet ontbreken in een biologische vijver
.Waterlelies zijn niet alleen moi, maar beschermen ook de vissen voor vijanden en ze zorgen in de zomer voor koelte. De bladeren mogen niet meer dan 30 procent van het vijveroppervlak bedekken. Eind april komen de eerste bladeren op het wateroppervlak te liggen en geeft de plant zuurstof aan de lucht. Rond juli komen de eerste bloemen, de kleuren zijn verschillend van wit, geel,roze, rood en koperkleurig. De meeste waterlelies zijn winterhard, ze moeten wel in diep water staan zodat het ijs ze niet kan bereiken.Als waterlelies in een schaal of in een ondiepe vijver staan, is het verstandig om ze in de winter in een vorstvrije ruimte te zetten. Waterlelies mogen nooit in stromend water staan, zae zullen dan niet gaan bloeien en de knol zal gaan rotten. Zet ze dus nooit bij een fontein of waterval!! Let er op dat u bij aankoop winterharde waterlelies koopt, er zijn verschillende soorten die absoluut niet winterhard zijn en alleen geschikt zijn voor een serre of kas.
.Gezien de enorme groeikracht ideaal voor het bedekken van lelijke muren, vervallen schuurtjes, schroothopen, veranda's, pergola's, gevels (steun voorzien), enz; op zijn mooist windend in oude boomstronken;door gebruik van kippegaas als snel groeiende haag aan te wenden.
.Bruidssluier snoei je het best in het voorjaar, drastisch uitdunnen en ,indien nodig, tot op de grond insnoeien;eventueel tijdens groeiseizoen 2-3 maal toppen om de vertakking te bevorderen.
.Je kan de bruidssluier op alle grondsoorten planten, zlefs kalkrijk; de beste resultaten op vochthoudende, beschaduwde bodems.
foto van een Bruidssluier in bloei.
- Vorm:
Bruidssluier is een wilde klimheester met slanke, kale twijgen die tot 15 m hoog groeit.
Bruidssluier groeit zeer snel, in 1 jaar kan bruidssluier scheuten van 5 - 7 m vormen !!
- Bladeren:
De bladeren van de bruidssluier staan verspreid en worden 4 - 9 cm lang, eirond-lancetvormig, meestal toegespits, met hart - tot spiesvormige basis, aanvankelijk bruinrood, later frisgroen.
- Bloemen:
De kleur van de bloemen is groenachtig - wit, later iets rose, onopvallend, in 20-40 cm lange, okselstandige, losse pluimen; bloeit pas het tweede jaar na planten.
hierbij nog een foto van de bloemen van de bruidssluier
.- Het regelmatig uitnijpen van de zieke knoppen helpt, doe dit meermaals per jaar.
- Bij een erge aantasting de gehele planten gedeeltelijk insnoeien( na de bloei) om sneller alle knoppen weg te snoeien (10-15 cmwegsnoeien).
- geen ziek materiaal naar de compostbak brengen
- regelmatig de zuigende cicaden bestrijden van begin juni tot eind september.
- In de herfstperiode de schimmelsporen eens chemisch behandelen, bijvoorbeeld op basis van chloorthalonil.
.De bloemknoppen komen niet open, ze verkleuren bruin en kunnen jaren in die toestand aan de planten blijven zitten. De knoppen zijn bedekt met kleine, zwarte schimmelachtige puntjes. Deze dragen de sporen van de schimmel. Zowel de schimmel Botrytis cinerea, maar vooral Pycnostysanus azalea schimmels kunnen de aantasting veroorzaken. Deze laatste schimmel komt de laatste jaren meer en meer voor en tast alleen de bloemknoppen aan, dus niet de bladeren of stengels. Botrytis cinerea tast alle plantedelen aan maar komt minder vaak voor. Zuigende cicaden brengen de schadelijke schimmelsporen verder over naar de andere (gezonde) knoppen en planten.
.Rhododendrons vol bloemknoppen maar geen bloei. Herkent u dit probleem ?
De rododendron bloemknoppen worden bruin en komen niet open en dus heb je geen bloemen.
Gezonde struiken in de buurt worden op hun beurt ook al snel aangetast.
Dit fenomeen wordt veroorzaakt door een schimmel die algemeen en vaak voorkomt. De laatste jaren is het probleem vergroot. Met eenvoudige technieken is deze ziekte echter in te tomen... het kost ons alleen wat extra moeite.
Op de foto: voorgrond een aangetast bloemknop, op de achtergrond een nog gezonde bloemknop.
.Ze hebben weinig last van ziekten en plagen, maar zijn gevoelig voor aantasting door trips, mijt, spint, en in vochtige gebieden voor meeldauw en roest.
.Hogere vormen zijn geschikt voor bos- en heesterbeplantingen en zelfs hagen, terwijl dwergvormen ideaal zijn voor groepsbeplanting en in de rotstuin. Azalea's zijn vooral in grotere groepen aangeplant vaak op hun mooist. Tropische rododendrons zijn prachtig voor warme tuinen en als terrsplant in een kuip.
.Rhododendron neemt in de tuin vaak een bijzondere plaats in, niet alleen door zijn overvloedige bloei en opvallende bloemkleuren, maar ook door zijn eisen aan de groeiplaats. Deze plant is zeer gevoelig voor kalk en hebben beslist een zuur substraat nodig, naast een losse en humusrijke, doorlatende, vochtige grond. De groeiplaats moet iets beschut zijn tegen wind, vooral in de winter. Een plaats onder bomen of hogere struiken geeft wat schaduw. Op te schaduwrijke plaatsen komen de planten moeilijk tot bloei. Ideale schaduwbomen zijn soorten die diep wortelen, zoals dennen en eiken, zodat ze voor de oppervlakkig wortelende rododendrons geen concurrentie vormen.
Heel geschikt om te combineren in de border zijn alle langzaam groeiende esdoorns, krenteboompjes ( Amelanchier), kornoeljesoorten als cornus controversa, cornus kousa en cornus florida, Halesiasoorten, alle magnolia's, sierappels en de fraaie sierkersen.
.Waar aan dergelijke eisen aan de grond niet wordt voldaan is bodemverbetering nodig. Ze groeien dus gemakkelijk wanneer ze op de juiste plek staan. Met veel bladcompost is de bodem te verbeteren.
één veel gemaakte fout is gemakkelijk te vermijden: zet rhododendrons nooit in de volle hitte zomerzon. De meeste rododendrons zijn bosplanten die gefilterd zonlicht prefereren of in elk geval beschutting tegen de heetste middagzon en harde wind. De bovenlaag van de grond droogt dan teveel uit, het blad wordt lelijk en de struik groeit slecht. Schoffelen rond rhododendrons is om dezelfde reden uit den boze, de wortels beschadigen dan snel. Giet ook nooit met het kalkrijk leidingwater! een laag afgevallen blad in de herfst rond de struiken laten liggen of aanbrengen helpt bij het verbeteren van de groeiomstandigheden. Op grond waar eerder rhododendrons hebben gestaan doen de planten het nog beter. Daarin bevindt zich namelijk een bodemschimmel, die de wortels van de planten helpt bij het opnemen van vocht en voedsel.
.Rhododendron gedijt het beste op de humusrijke, zure zandgronden en in een vochtige koel klimaat. Bij hen ontbreken de fijne haarworteltjes die de meeste planten gebruiken voor de voedselopname. Bij rododendrons bestaat de hele wortelkluit uit dunne wortels die die functie vervullen. Dit ontbreken van opdringerige, breed uitgroeiende wortels beïnvloedt de teelt en toepassing van rododendrons enorm.Door hun compacte wortelkluit zonder penwortel zijn ze ideaal voor potcultuur en eenvoudig te verplanten, maar er kleven ook nadelen aan. Dunne wortels drogen heel snel uit, gaan in drassige grond snel rotten, lijden gebrek in dichtgeklonken grond en kunnen een harde of stenige bodem niet doorboren. Rododendrons verlangen daarom losse, open, luchtige, zurige grond met volop humus om de vochtigheidsgraad op peil te houden. Ze doen het goed met een mulchlaag die een uitbreiding en ontwikkeling van de oppervlaktewortels niet belemmert. In natte gebieden of tuinen op kalkgrond kunnen ze het beste in verhoogde bedden met speciaal geprepareerde grond worden geteeld.
.Deze plant is wintergroen ( groenblijvend).
Geschikt voor gebruik in de heidetuin
Geschikt voor groepsbeplantingen
Geschikt voor onderbeplantingen (heesters , bomen)
Geschikt voor gebruik in wilde tuinen of natuurtuinen
Deze plant verlangt een zurige bodem (ph4,5-5 of lager)
Deze plant vraagt of gedijt goed op vochthoudende gronden.
Zone (USDA):4-9
.Rhododendron catawbiense is een groenblijvende, 2-4 m hoge, brede struik; De bladeren zijn eirond-langwerpig, 5-7 cm lang.Dit is een van de invloedrijkste soorten in de ontwikkeling van de winterharde hybriden geweest. Het is een circa 3 m hoge struik uit het oosten van de VS. Vanaf eind voorjaar tuilen de 5 cm brede, lilaroze bloemen met 15 tot 20 bloemen bijeen. Het is een zeer winterharde soort, die daarom veel voor kruisingen is gebruikt. De wilde vorm wordt wel nauwelijks geteeld of in tuinen aangeplant.
.Waterlelies zijn niet alleen moi, maar beschermen ook de vissen voor vijanden en ze zorgen in de zomer voor koelte. De bladeren mogen niet meer dan 30 procent van het vijveroppervlak bedekken. Eind april komen de eerste bladeren op het wateroppervlak te liggen en geeft de plant zuurstof aan de lucht. Rond juli komen de eerste bloemen, de kleuren zijn verschillend van wit, geel,roze, rood en koperkleurig. De meeste waterlelies zijn winterhard, ze moeten wel in diep water staan zodat het ijs ze niet kan bereiken.Als waterlelies in een schaal of in een ondiepe vijver staan, is het verstandig om ze in de winter in een vorstvrije ruimte te zetten. Waterlelies mogen nooit in stromend water staan, zae zullen dan niet gaan bloeien en de knol zal gaan rotten. Zet ze dus nooit bij een fontein of waterval!! Let er op dat u bij aankoop winterharde waterlelies koopt, er zijn verschillende soorten die absoluut niet winterhard zijn en alleen geschikt zijn voor een serre of kas.
