.Het beste is nog om de reiger niet de kans te geven om te landen. Dit kan heel eenvoudig en onopvallend. Boven de vijver kunnen we zeer fijne draadjes spannen. Bijvoorbeeld van het dak van het huis naar het tuinhuis of een boom. Heel geschikt hiervoor zijn de draadjes die vissers gebruiken aan hun vislijn.Ze zijn zeer sterk, kleurloos en vallen niet op. Wanneer de rieger nu bij het landen zo'n draadje raakt dan gaat hij meteen opgeschrikt worden en gaat hij wegvliegen. Dit systeem is de beste oplossing.
Is het niet mogelijk om draadjes boven de vijver te spannen omdat er geen gebouwen staan of bomen, dan kunnen we deze draadjes ook nog rond de vijverrand spannen. Aan elke zijde van de vijver spannen we twee draadjes, ééntje op 15 cm van de vijverrand en ééntje op 30 cm van de rand. De reiger kan zo onmogelijk de vijver inwandelen want als hij een draadje aanraakt, vliegt hij direct weg.
Ook kan men een namaakreiger plaatsen aan de vijver.Je zal dan niet meer het bezoek krijgen van een mannetjesreiger,maar wel van de vrouwtjes.Dit systeem wordt ook veel gebruikt, maar is niet het beste.
Er bestaan ook zeer gekleurde namaakvissen die je in de vijver kan leggen. Ook dit raad ik af want hierdoor gaat het natuurlijk uiterlijk van de vijver tenietgedaan worden en de reiger zal ook al vlug doorhebben dat dit nep is.
.De reiger is een imposante en prachtige vogel maar als vijver- en koi liefhebbers zien we ze liever niet in de buurt van onze vijver want op hun menu staan ook onze siervissen of koi. Hoe kunnen we op een diervriendelijke manier de reiger weghouden van onze vijver ? Er zijn verschillende mogelijkheden en de ene oplossing is al beter dan de andere. Hierna worden de mogelijkheden op een rijtje gezet.
Zo'n logge vogel kan niet landen op een vierkante meter. Vaak maakt hij eerst een tussenlanding op een dak van een huis om nadien verder naar beneden te vliegen tot aan de vijver.
Een reiger heeft een bepaald patroon om naar de vijver te gaan. Is de oever van een vijver voorzien van een lage beplanting, dan gaat hij vanaf de over zo het water instappen. Hij verblijft het liefst in water van 30 cm diep. Een reiger is zeer snel, hij kan zelfs onze windes vangen. De reiger pakt niet alleen kleine vissen, maar kan ook de grotere exemplaren aan tot 25 cm. Willen we niet het bezoek van een reiger krijgen, dan moeten we ervoor zorgen dat als hij naar de vijver toeloopt er op zijn pad een hindernis wordt gebouwd.
Een heel goede manier om de reiger te beletten tot tegen de vijverrand te komen is het aanbrengen van een oeverbeplanting met hoge en dicht opeen staande planten. Het wordt dan voor hem heel moeilijk gemaakt.
. Door de jaren heen gaan de bladeren van de waterlelie steeds dichterbij elkaar staan, het is dan tijd om de plant te scheuren. De beste tijd om dat te doen is half april. Haal de plant aan de kant en zoek de neus op, dit is de plaats waar het blad te voorschijn komt.
Snijd de knol 15 cm vanaf de neus recht door en probeer de wortels zo min mogelijk te beschadigen. Daarna kan de knol worden ingerold in kranten en een anderhalve week uitdrogen.
U kunt het beste het snijvlak inwrijven met houtskoolpoeder, dit voorkomt rotten. Na die anderhalve week kunt u de waterlelies weer in de vijver zetten.
Hierbij nog een foto van een roze waterlelie.
.Het is belangrijk om de waterlelies in de juiste grond te zetten, het ideale grondmengsel bestaat uit:
- 40% vette blauwe klei
- 40% doorvoren laagveen
- 20% grof rivierzand
Maak de grond goed nat zodat er geen lucht meer in zit. Bemesting van waterlelies is niet nodig, er komen dan meer bladeren en minder bloemen. Als u een losse waterlelie koopt, moet u er goed opletten of de knol hard is.
Lelijke bladeren mogen niet worden, want dan gaat de knol rotten. In de vijver kan een plantbed worden gemaakt met 5 cm grind afgedekt met tuinbouwvlies of anti-worteldoek. Daarna kunt u het opvullen met 20 cm gemengde grond zoals hierboven beschreven, plant de waterlelies in het midden met het groeipunt naar boven.
Dek het plantenbed af met grof rivierzand en maak het plantenbed nat met de gieter. Als u in mandjes poot moet u de knol scheef poten, met de neus naar het midden van het mandje. Verzwaar het mandje met een steen zodat het niet gaat drijven, na enkele weken kan de steen worden weggehaald, de lelie is dan vast gegroeid.
Dek de mand af met 2 cm grof rivierzand en sproei het af met een gieter.
Waterlelies mogen niet ontbreken in een biologische vijver
.Waterlelies zijn niet alleen moi, maar beschermen ook de vissen voor vijanden en ze zorgen in de zomer voor koelte. De bladeren mogen niet meer dan 30 procent van het vijveroppervlak bedekken. Eind april komen de eerste bladeren op het wateroppervlak te liggen en geeft de plant zuurstof aan de lucht. Rond juli komen de eerste bloemen, de kleuren zijn verschillend van wit, geel,roze, rood en koperkleurig. De meeste waterlelies zijn winterhard, ze moeten wel in diep water staan zodat het ijs ze niet kan bereiken.Als waterlelies in een schaal of in een ondiepe vijver staan, is het verstandig om ze in de winter in een vorstvrije ruimte te zetten. Waterlelies mogen nooit in stromend water staan, zae zullen dan niet gaan bloeien en de knol zal gaan rotten. Zet ze dus nooit bij een fontein of waterval!! Let er op dat u bij aankoop winterharde waterlelies koopt, er zijn verschillende soorten die absoluut niet winterhard zijn en alleen geschikt zijn voor een serre of kas.
.Gezien de enorme groeikracht ideaal voor het bedekken van lelijke muren, vervallen schuurtjes, schroothopen, veranda's, pergola's, gevels (steun voorzien), enz; op zijn mooist windend in oude boomstronken;door gebruik van kippegaas als snel groeiende haag aan te wenden.
.Bruidssluier snoei je het best in het voorjaar, drastisch uitdunnen en ,indien nodig, tot op de grond insnoeien;eventueel tijdens groeiseizoen 2-3 maal toppen om de vertakking te bevorderen.
.Je kan de bruidssluier op alle grondsoorten planten, zlefs kalkrijk; de beste resultaten op vochthoudende, beschaduwde bodems.
foto van een Bruidssluier in bloei.
- Vorm:
Bruidssluier is een wilde klimheester met slanke, kale twijgen die tot 15 m hoog groeit.
Bruidssluier groeit zeer snel, in 1 jaar kan bruidssluier scheuten van 5 - 7 m vormen !!
- Bladeren:
De bladeren van de bruidssluier staan verspreid en worden 4 - 9 cm lang, eirond-lancetvormig, meestal toegespits, met hart - tot spiesvormige basis, aanvankelijk bruinrood, later frisgroen.
- Bloemen:
De kleur van de bloemen is groenachtig - wit, later iets rose, onopvallend, in 20-40 cm lange, okselstandige, losse pluimen; bloeit pas het tweede jaar na planten.
hierbij nog een foto van de bloemen van de bruidssluier
.- Het regelmatig uitnijpen van de zieke knoppen helpt, doe dit meermaals per jaar.
- Bij een erge aantasting de gehele planten gedeeltelijk insnoeien( na de bloei) om sneller alle knoppen weg te snoeien (10-15 cmwegsnoeien).
- geen ziek materiaal naar de compostbak brengen
- regelmatig de zuigende cicaden bestrijden van begin juni tot eind september.
- In de herfstperiode de schimmelsporen eens chemisch behandelen, bijvoorbeeld op basis van chloorthalonil.
.De bloemknoppen komen niet open, ze verkleuren bruin en kunnen jaren in die toestand aan de planten blijven zitten. De knoppen zijn bedekt met kleine, zwarte schimmelachtige puntjes. Deze dragen de sporen van de schimmel. Zowel de schimmel Botrytis cinerea, maar vooral Pycnostysanus azalea schimmels kunnen de aantasting veroorzaken. Deze laatste schimmel komt de laatste jaren meer en meer voor en tast alleen de bloemknoppen aan, dus niet de bladeren of stengels. Botrytis cinerea tast alle plantedelen aan maar komt minder vaak voor. Zuigende cicaden brengen de schadelijke schimmelsporen verder over naar de andere (gezonde) knoppen en planten.
.Rhododendrons vol bloemknoppen maar geen bloei. Herkent u dit probleem ?
De rododendron bloemknoppen worden bruin en komen niet open en dus heb je geen bloemen.
Gezonde struiken in de buurt worden op hun beurt ook al snel aangetast.
Dit fenomeen wordt veroorzaakt door een schimmel die algemeen en vaak voorkomt. De laatste jaren is het probleem vergroot. Met eenvoudige technieken is deze ziekte echter in te tomen... het kost ons alleen wat extra moeite.
Op de foto: voorgrond een aangetast bloemknop, op de achtergrond een nog gezonde bloemknop.
.Ze hebben weinig last van ziekten en plagen, maar zijn gevoelig voor aantasting door trips, mijt, spint, en in vochtige gebieden voor meeldauw en roest.
.Hogere vormen zijn geschikt voor bos- en heesterbeplantingen en zelfs hagen, terwijl dwergvormen ideaal zijn voor groepsbeplanting en in de rotstuin. Azalea's zijn vooral in grotere groepen aangeplant vaak op hun mooist. Tropische rododendrons zijn prachtig voor warme tuinen en als terrsplant in een kuip.
.Rhododendron neemt in de tuin vaak een bijzondere plaats in, niet alleen door zijn overvloedige bloei en opvallende bloemkleuren, maar ook door zijn eisen aan de groeiplaats. Deze plant is zeer gevoelig voor kalk en hebben beslist een zuur substraat nodig, naast een losse en humusrijke, doorlatende, vochtige grond. De groeiplaats moet iets beschut zijn tegen wind, vooral in de winter. Een plaats onder bomen of hogere struiken geeft wat schaduw. Op te schaduwrijke plaatsen komen de planten moeilijk tot bloei. Ideale schaduwbomen zijn soorten die diep wortelen, zoals dennen en eiken, zodat ze voor de oppervlakkig wortelende rododendrons geen concurrentie vormen.
Heel geschikt om te combineren in de border zijn alle langzaam groeiende esdoorns, krenteboompjes ( Amelanchier), kornoeljesoorten als cornus controversa, cornus kousa en cornus florida, Halesiasoorten, alle magnolia's, sierappels en de fraaie sierkersen.
.Waar aan dergelijke eisen aan de grond niet wordt voldaan is bodemverbetering nodig. Ze groeien dus gemakkelijk wanneer ze op de juiste plek staan. Met veel bladcompost is de bodem te verbeteren.
één veel gemaakte fout is gemakkelijk te vermijden: zet rhododendrons nooit in de volle hitte zomerzon. De meeste rododendrons zijn bosplanten die gefilterd zonlicht prefereren of in elk geval beschutting tegen de heetste middagzon en harde wind. De bovenlaag van de grond droogt dan teveel uit, het blad wordt lelijk en de struik groeit slecht. Schoffelen rond rhododendrons is om dezelfde reden uit den boze, de wortels beschadigen dan snel. Giet ook nooit met het kalkrijk leidingwater! een laag afgevallen blad in de herfst rond de struiken laten liggen of aanbrengen helpt bij het verbeteren van de groeiomstandigheden. Op grond waar eerder rhododendrons hebben gestaan doen de planten het nog beter. Daarin bevindt zich namelijk een bodemschimmel, die de wortels van de planten helpt bij het opnemen van vocht en voedsel.
.Rhododendron gedijt het beste op de humusrijke, zure zandgronden en in een vochtige koel klimaat. Bij hen ontbreken de fijne haarworteltjes die de meeste planten gebruiken voor de voedselopname. Bij rododendrons bestaat de hele wortelkluit uit dunne wortels die die functie vervullen. Dit ontbreken van opdringerige, breed uitgroeiende wortels beïnvloedt de teelt en toepassing van rododendrons enorm.Door hun compacte wortelkluit zonder penwortel zijn ze ideaal voor potcultuur en eenvoudig te verplanten, maar er kleven ook nadelen aan. Dunne wortels drogen heel snel uit, gaan in drassige grond snel rotten, lijden gebrek in dichtgeklonken grond en kunnen een harde of stenige bodem niet doorboren. Rododendrons verlangen daarom losse, open, luchtige, zurige grond met volop humus om de vochtigheidsgraad op peil te houden. Ze doen het goed met een mulchlaag die een uitbreiding en ontwikkeling van de oppervlaktewortels niet belemmert. In natte gebieden of tuinen op kalkgrond kunnen ze het beste in verhoogde bedden met speciaal geprepareerde grond worden geteeld.
.Deze plant is wintergroen ( groenblijvend).
Geschikt voor gebruik in de heidetuin
Geschikt voor groepsbeplantingen
Geschikt voor onderbeplantingen (heesters , bomen)
Geschikt voor gebruik in wilde tuinen of natuurtuinen
Deze plant verlangt een zurige bodem (ph4,5-5 of lager)
Deze plant vraagt of gedijt goed op vochthoudende gronden.
Zone (USDA):4-9
.Waterlelies zijn niet alleen moi, maar beschermen ook de vissen voor vijanden en ze zorgen in de zomer voor koelte. De bladeren mogen niet meer dan 30 procent van het vijveroppervlak bedekken. Eind april komen de eerste bladeren op het wateroppervlak te liggen en geeft de plant zuurstof aan de lucht. Rond juli komen de eerste bloemen, de kleuren zijn verschillend van wit, geel,roze, rood en koperkleurig. De meeste waterlelies zijn winterhard, ze moeten wel in diep water staan zodat het ijs ze niet kan bereiken.Als waterlelies in een schaal of in een ondiepe vijver staan, is het verstandig om ze in de winter in een vorstvrije ruimte te zetten. Waterlelies mogen nooit in stromend water staan, zae zullen dan niet gaan bloeien en de knol zal gaan rotten. Zet ze dus nooit bij een fontein of waterval!! Let er op dat u bij aankoop winterharde waterlelies koopt, er zijn verschillende soorten die absoluut niet winterhard zijn en alleen geschikt zijn voor een serre of kas.
