Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Gisteren was de dag waar ik het hele jaar met spanning op wacht , de uitvoering van mijn zoon zn musical, elk jaar is er een ander musical. Dit was de vijfde musical die ik gezien heb en ik moet zeggen ik vond deze de heftigste. Het zou over bejaarden gaan dat wist ik van mijn zoon, maar ik was in de veronderstelling dat het een persiflage op het bejaard zijn was, dat het heel vrolijk zou zijn, nou niet dus. Het was zo rauw zo echt zo als het gaat soms in een bejaarde huis, je magnatuurlijk niet alle bejaarden huizen over een kam scheren, maar een hele boel dingen waren herkenbaar door dat je het meegemaakt heb in je naaste omgeving. Er waren wel stukjes bij die grappig waren, er kwam een nieuwe bewoner een MAN er waren 30 vrouwen en maar 8 mannen, dus er kwam een liedje: vers mannen vlees die arme man werd letterlijk en figuurlijk achterna gezeten maar viel voor de charme van een nieuwe bewoonster een Surinaamse ,die het roddeltje van de dag was.
Het was ook heel vreemd om mijn zoon te zien die door schmink jaren ouder was gemaakt, hij was ouder als ik, heel apart. En er gaan nu eenmaal mensen dood als ze oud zijn, daar konden ze ook niet omheen, maar als er dan ook een doodskist op het toneel staat met bloemen en al, is dat best schrikken,en komen er toch emoties los die de tranen naar buiten brachten. Dus ze hebben het wel heel goed gebracht vooral om dat het over het algeheel jonge mensen zijn, ik ben vreselijk trots op ze. De fotos zal ik nog wel krijgen dan kunt u ze ook bekijken. We werden gevraagd geen fotos te maken dat was storend.
Ja, net zo wissel vallig als het 'weer' ben ik ook. Zo loop ik te mopperen het is wel genoeg die sneeuw, zo ben ik weer helemaal verwonderd en gelukkig met het prachtige uitzicht wat we dan hebben.
Nou ja dat is de aard van het beestje zullen we maar zeggen en misschien gelukkig maar, ik kan super verdrietig zijn, huilen of de wereld vergaat , dan als dat klaar is zie ik het leven weer mooi grappig en plezierig.
Spontaan naar de kapper gegaan ik had mazzel dat er iemand een afspraak had afgezegd zo dat ik er voor in de plaats kon komen. Lekker kort koppie mooi morgen naar de Schouwburg. Mijn zoon geeft dan weer een uitvoering met zijn musical vereniging, elk jaar een verrassing wat ze gaan spelen, heel eerlijk verleden jaar was het heel dramatisch luguber best wel eng, maar hij heeft belooft dat het dit keer héél iets anders is, hartstikke spannend dus.
Het is wel mooi die winterfotos , maar ook wel genoeg vind ik. Het loopt nu niet zo fijn de sneeuw is rul Rocky en Spetter hebben veel last van sneeuwklontjes tussen hun tenen, na een tijdje beginnen ze mank t e lopen, dan halen we de klontjes sneeuw tussen hun tenen uit en kunnen we weer verder, maar lang wandelen is er nu niet bij.
Ruzie dat kan ik krijgen met alles, ook dus met spullen uit de toilet, hoe zo? dat ga ik u vertellen.
Als ik naar de toilet geweest ben en ik een lekker geurtje wil spuiten gebeurd het 2 van de 3 keer dat ik het busje sloop. Als ik de dop er af haal dan gaat dus vaak het kleine spuitmondje er af, zéér irritant. Hij of zij, vliegt dan door de toilet alle kanten op, ook mogelijk dat hij of zij in de toilet pot beland dan kan ik gaan vissen.
Vanmorgen gebeurde dat dus weer, het spuitmondje neemt een duik, komt in mijn doosje met inlegkruisjes terecht. In plaats dat ik dan voorzichtig het doosje op zijn kop houd, nee ik pak het doosje begin te schudden en zeker 16 inlegkruisjes springen met gejuich uit het doosje,Hoera wij zijn nu aan de beurt als ze wisten hoe het was om aan de beurt te zijn dan zouden ze zeker niet juichen, ze zouden het doosje dicht timmeren zo dat ze er in bleven en ik er niet bij kon, waar of niet?
Ja, waar ik voor gevreesd had is werkelijkheid geworden. Er is vannacht een flink pak sneeuw gevallen, de wereld was sprookjesachtig wit, als je het ongerept ziet zonder voetstappen achter in de tuin, wel voetstapjes van de buurvrouws poezenbeest, dan hou je de adem in en geniet even van dit stille overweldigend natuurwonder. Maar sta je dan tot ver over je enkels in de sneeuw dan moet je aan het werk, Mijn man had ooit een sneeuw schuiver gemaakt, het was een dikke plaat aluminium met een behoorlijke lange steel, dus eigenlijk een onmogelijk ding voor mij, maar bij gebrek aan iets anders? Moeders dus aan de gang, (bewegen was toch ook goed voor mijn gewicht?) eerst maar aan de voorkant een stukje schoon maken tot aan de stoep en zeker een loop stuk voor de postbode, die goede man of vrouw brengt door weer en wind onze post, dus is het eigenlijk vanzelfsprekend dat de stoep in ieder geval een reepje schoon is over de loopafstand langs onze huizen. Daar sta ik dan met mijn kleine armpjes dat grote ding te schuiven, en als er dan sneeuw op ligt is het nog veel zwaarder. Wat wel zeer frustrerend is dat het heel stiekem zachtjes nog sneeuwt dus als ik achterom keek was het lege plekje al weer wit,maar de dikte is wel vermindert. Achter ben ik maar met een gewone schep bezig gegaan, ik kon de schuiver niet meer tillen. Ben wel trots op mij zelf .
Het snoetje van het kaboutermannetje heb ik schoongemaakt hij kon niet meer kijken naar zijn kaboutervrouwtje.
Erg jammer dat mijn mondharmonica les vanmiddag niet door gaat wegens de weersomstandigheden, daar had ik mij op verheugt, ik heb mijn week daar een beetje op ingedeeld, ik hoop echt dat donderdagmiddag de zwemclub wel doorgaat, maar ja tegen natuurelementen is niet te vechten.
Loslaten betekent niet dat t me niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.
Loslaten betekent niet dat ik hem smeer, het is het besef
dat ik een ander niet kan beheersen.
Los laten is niet het onmogelijke maken, maar het toestaan
om te leren van menselijke consequenties.
Loslaten is machteloos toegeven, hetgeen betekent dat ik
het resultaat niet in de hand heb.
Loslaten is niet proberen een ander te veranderen of de schuld te geven,
het je zelf zo goed mogelijk maken.
Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om
Loslaten is niet even regelen voor de anderen, maar ondersteunend zijn.
Loslaten is niet oordelen, maar de andere mens toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
maar het anderen mogelijk maken om hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is
een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien
Loslaten is niet treiteren, schelden, of ruzie maken, maar juist
zoeken naar eigen tekortkomingen en die te verbeteren
Loslaten is niet kritiek leveren op anderen of hun leven voor hen leiden,
maar om zelf proberen te worden wat ik droom te zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en
leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer lief hebben.
Anoniem
Door een onbekende gemaakt, ik vond het in een boek, stond getypt op een los blad en rolde mijn boek uit, "een boek met een verrassing," die ik op de rommelmarkt gekocht had, ik vind het mooi vandaar,dat ik het op mijn blog zet.
De wind waait guur over het weiland, zo zou een boek kunnen beginnen, het is de werkelijkheid hier, de wind waait echt guur over het weiland ik geloof dat het voor Rocky nu ook niet echt gezond is als je een uur zou gaan wandelen hoewel het wel lijkt of hij steeds joliger word hoe kouder het word, hij rent en huppelt oh! het zou ook nog kunnen dat hij het juist voor de kou doet dan blijft hij warm,ja de arme hond kan niet zeggen;
Hé, ik weet niet of je het weet, jij hebt twee langen broeken aan en een dekbed jas, ik loop alleen in mijn velletje
De twee zwanen Harry en Mathilde zitten ook aan de kant van het fiets pad achter. Waar blijven zwanen swinters eigenlijk?, ik vindt het triest dat ze hier blijven omdat ze elke dag brood gevoerd krijgen, die mijnheer die dat doet maakt ook elke morgen een gat open in het ijs, toch ziet het er niet natuurlijk uit.
Een super voordeel als ik nu in het gras loop hoef ik niet echt op te letten voor de honden hoopjes ze zijn allemaal stijf bevroren dus geen warme plak aan je schoenen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
