Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Kom net terug van de verjaardag van mijn kleinzoon, ik kan beter zeggen grootzoon wat een Kanjer 12 jaar vandaag, het was heel gezellig.Centjes voor de hoge school spullen gegeven,
hij had een mooie telefoon gekregen,en een prachtige rugzak voor naar school waar zelfs een vak in zat voor een laptop, die zal hij ook later nodig hebben maar de zak snoep werd met gejuig in ontvangst genomen daar zijn ze nooit te groot voor. Dat hebben ze van hun Oma die ook zo'n snoepkous is, jamer dat ik in de breete groei.
Eliza
De foto waar Sven met Indra op staat is een klasse foto, ook de laatste.Ik heb daar een foto weer van genomen, ze zijn iets vertekend door dat de foto's wat bol staan. Maar het zijn kanjers.
Ik oudje kom hier aangelopen Wie gaat er met mij een broodje kopen Wie met mij naar de markt wil gaan Die volgt ons oudje maar achteraan
*
Ik kwam laatst in een poppenkraam Waar al die mooie poppen staan Ik zei wat doen die poppen hier Die poppen drinken poppenbier Die poppen drinken poppen wijn Wat zullen die poppen vrolijk zijn.
*
Amsterdam die grote stad Die is gebouwd op palen Als die stad eens ommeviel Wie zou dat dan betalen
Vandaag is het buiten donker, er is bijna geen wind dat scheelt een vest. Buurvrouw komt mij en Rocky weer halen om samen een rondje Mariëndal te doen. Had Fototoestel klaar gelegd helaas als ze dan komt dan moet ik nog even plassen,de riem van Rocky zoeken, even nog iets in mijn mond steken en cracker of biscuittje dan ren ik naar buiten ja Fototoestel ligt er nog net zo als ik hem neergelegd heb. Jammer want er was een grote kraai, pikzwarte veertjes een grijzige kop met een zwart kapje die in een boom worstelde met een takje, hij wou perse dat takje hebben maar kreeg het niet afgeknapt. Mooi om op de foto te zetten hoe hij met dat takje in de weer was om het af te breken. Jammer Fototoestel ligt thuis binnen te treuren had zich er zo op verheugt dat hij weer mee naar buiten mocht, vanmiddag zal ik PROBEREN om helemaal kanten klaar te zitten als de buurvrouw komt,ik heb Fototoestel om mijn nek , riem van Rocky in de hand, zeker Rocky bij de hand, geplast en wel , goed gevoed, dan kan er niets mis gaan (DENK IK)??
Vanmorgen was ik in Mariëndal,langs de sloot kant stonden honderden paardenbloemen. Ik dacht; eigenlijk best erg dat de paardenbloem als vervelend onkruid word behandeld in je tuin. Langs de sloot was het een mooi gezicht al die helgele bloemetjes. Toen ik de bloem wat dichterbij fotografeerde, is het een hele mooie bloem. Als hij uitgebloeid is komt er zon pluizenbolletje zo rag fijn, net een kante kleedje, ook zag ik dat de grotere bladen rode spikkels krijgen als ze verdorren, als de gele blaadjes van de bloem af zijn is er nog dat soort sterretje wat overblijft. Ik heb even op Wikipedia gekeken want ik had wel eens gelezen dat er ook thee van gemaakt kon worden maar er is nog veel meer. Dit is ook een wonder uit de natuur.
Paardenbloemen zijn eetbaar. De jonge bladeren zijn minder bitter dan de volwassen bladeren. Door "bleken" kan de bitterheid worden verminderd, net als bij witlof. Traditioneel worden de bladeren hiertoe overdekt met zand. Ze worden dan molsla genoemd. Het is het jonge blad van de paardenbloem. Vroeger werd in de lente in molshopen naar gebleekte paardenbloembladeren gezocht, vandaar de naam molsla.
Door veredeling is een verbeterde, bladrijke molsla verkregen. Molsla wordt op diverse markten in Europa als malse voorjaarsgroente aangeboden. In Nederland en België is het niet ruim verkrijgbaar.
Weer een stralende zomer dag ,heerlijk warm. Gisteren morgen had ik mijn foto toestel mee en zag in het Mariëndal een kar aan komen met twee mooie paarden er voor. Dat zie je niet elke dag, sterker nog dat had ik nog niet gezien in het Mariëndal. Toe ze dichtbij kwamen heb ik het op de foto gezet, toen zag ik ook wat het was. Ik had dat ooit op tv gezien,een kar met twee paarden, op de rug van die twee paarden lag een groot matras daarop lag een jongen op. Doordat het matras deels op de rug van de paarden ruste, deinde de jongen mee, hij lag daar met een grote glimlach. Er zaten drie mannen om hem heen om hem te begeleiden. Het ontroerde me zo dat de tranen langs mijn neus gleden. Die wisselwerking van de paardenruggen en de jongen die zo genoot.
Het is nu in de middag, het is volop zomerachter in de tuin, ik wil net nog niet in badpak gaan zitten maar het scheelt niet veel.
Vanmorgen heerlijk gewandeld in het donkere duinen bos. Daar heb ik een tijdje terug ook fotos van gemaakt, maar nu was er veel meer groen en mooie nieuwe blaadje aan de bomen ik loop dan om ongeveer half 10 daar dan is het nog heerlijk rustig. Ik zie altijd wel wat ,boomstammen die helemaal aan het vergaan zijn, het boeit me. Een boomstam waar je duidelijk de gaatjes ziet waar weer diertjes in huizen en de boomstam langzamerhand verwerken.
Het is gewoon een wonder van de natuur. Ook dat stukje bos waar heel naar, alleen maar stompjes boom uitsteken dat doet me gewoon zeer,maar ook die smalle paadjes dwars door de bomen, die prachtige lichtroodbruine blaadjes die net uit de knop komen. Dan zie ik in de lucht een vliegtuig die witte strepen maakt die dan zo tussen de bomen in de lucht te zien zijn maar wil ik ze dan voor de lens krijgen val het niet mee..Kijk ik dan omhoog sta ik net onder een dak van de oude dennenappelboom het geeft een geborgen gevoel aan mij. Dan zie ik ook de dunne toppen van de nieuwe boompjes de blaadje net uit de knop glinsteren in de zon. Dan hoef je niets meer dan voel je rust dan ben ik een gelukkig mens.
Eliza
Hier zie ik toch duidelijk een herte kopje in. Eliza
We hadden boodschappengedaan op de terug weg zag ik twee oudere mensen met hele zware rugzakken nogal moeizaam lopen, ik dacht nog, wat sportief. We waren al een tijdje thuis ik loop de tuin in zie ik de zelfde mensen nu langs mijn tuin wandelen op het fiets pad. De vrouw liep mogelijk nog moeizamer, ik vroeg of ze misschien dorst hadden ik wilde ze drinken aanbieden. De man zei; nee dank u we hebben water bij ons.
De vrouw zei echter ik zou zo graag een kopje koffie willen we hebben al een hele tijd gelopen en zijn niets tegen gekomen waar we koffie konden drinken. Natuurlijk, ik ga even een kopje koffie voor u maken kom lekker in de tuin zitten. Ik de koffie aangezet en dan weer even naar de mensen in mijn tuin.
Kwam aan de praat met die mensen, het was een ouder echtpaar de man was 74 zijn vrouw 70. Echte wandelaars, ze hadden een boekje met een hele wandel roette van stad naar stad. De vrouw die had net twee dagen op het eiland Texel gewandeld over het strand en had last van spieren in haar boven benen, uit het gesprek bleek wel dat de man er veel fitter aan toe was als zijn vrouw. Maar enig dat je samen zo van stad naar dorp, van dorp naar stad loopt. Ze kwamen uit Weesp en hadden altijd een boerderij gehad, nu hadden ze ook nog op kleine schaal beesten, de man vertelde dat hij door altijd zo hard te werken op de boerderij zo fit was. Hij doet in de winters ook erg veel aan schaatsen, dan gaat hij naar een overdekte Schaatsbaan 3 keer in de week ,dus zeker sportief. Ze zouden nu nog tot volgende week zaterdag lopen. Ze hebben ook nog geplast bij mij, waren dankbaar, ik geniet daar zo van , ik vind dat een cadeautje van de dag. Ze hebben hun adres op geschreven en als we in de buurt van Weesp komen, moeten we beslist de koffie terug halen.
Waarachtig het lijkt wel zomer vandaag, het zonnetje schijnt hoog aan de hemel. De wind houd zich in, dus schitterend strand weer we komen er net vandaan. Rocky zat onderde bank waar we opzaten vlak bij het strand. Daar lag zand, hij had het warm en voor dat we het voelde werden onze schoenen vol gekrabbeld met zand. Rocky was een kuil aan het graven en het zand achter hem ging in onze schoenen. Onder de bovenlaag zand was het zand vochtig hij vond het heerlijk om daar op te liggen. We hebben zeker een uurtje in het zonnetje naar de golven op het strand gekeken, het is een rustgevend gezicht en de gedachte dat ze af en aan blijven rollen ook als wij er al lang niet meer zijn, is iets waar je zeker van op aan kan.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
%
