Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Een geweldige Kerstochtend-middag tot 2 uur ,georganiseerd door de K.B.O. in de Stadshallen. Toen we door de ingang van de Kampanje liepen werd ik al stil van de mooie versiering, daarna werd het steeds mooier,de Stadshal prachtige versierd...,de tafel mooi,een gelegenheidskoor die kwamen een halfuurtje eerder om te oefenen, als je wou zingen kon je ook mee doen in het koor. Natuurlijk zong iedereen met volle borst mee met het prachtige koor ' Kleurrijk' in echte kerstkleding wat ook aanwezig was. De zaal was helemaal vol. Heerlijke soep, lekkere broodjes, maar het aller-lekkerste was toch het toetje zalig. Twee dames hadden zich een eigen tafel gemaakt en konden ons zo goed zien. Hartelijk dank voor deze Kerstochtend ook alle vrijwilligers die hun uiterste best deden om het iedereen naar het zin te maken, bedankt.
Het vieste wat ik vroeger vond was zoethout. Je kocht het vvoor 5 cent een stokje kouwde je eigen wezeloos er op tot het echt touw leek een hele weë zoete smaak was het. Brrrr als ik er nog aan denk maar ja, je kon er echt lang mee doen.
Ik was uitgenodigd bij mijn zoon om Sinterklaasfeest te vieren, wel een week te vroeg maar als je twee gescheiden gezinnen heb met kinderen dan is het passen en meten om het iedereen naar de zin te maken de vaders die een ander gezin hebben de moeders die een ander gezin hebben .zijn er ook nog opa’s en oma’s in het spel dan is het helemaal puzzelen. Chris had afgelopen donderdag tijd voor Sinterklaas volgende week zit hij met zijn werk, de kinderen zijn dan thuis bij mamma en de andere opa en oma Sinterklaasfeest aan het vieren. De kinderen van Chris zijn vriendin zijn dan thuis met haar vader en familie Sinterklaas feest aan het vieren en in het weekend nog eens naar hun vader en opa en oma dus het is een georganiseer, maar deze avond was geweldig ,mijn zoon en zijn vriendin hadden hun uiterste best gedaan, heerlijk Indisch eten gemaakt ik had als bijdragen de fruitbol gemaakt, op een halve meloen wat folie papier doen en dan fruit aan prikkertjes er in prikken simpel maar zeer gewild.
Gedichtjes warme chocolade met slagroom, leuke en lieve foto’s gemaakt dus de avond was perfect.
Het is een triest eind van de mooie Engel waar ik zo gek op ben. Het beeldje zag ik in een winkel ‘t was echt niet duur, ik werd er gelijk verliefd op.
Het heeft van de echte handen een voeten een prachtig klein vogeltje in de handpalm zo ontroerend, de pastel tinten waar mee het hoofdje is geschilderd, de uitdrukking op het gezichtje ja ik was verliefd . Het heeft jaar na jaar op de kast gestaan met de kerst.
Nu zouden we dus een kerststuk maken op de knutsel middag, we hadden een hele grote dakpan al vast mee naar huis gekregen om hem eventueel voor te schilderen. Deze middag zouden we met ongeveer tien mensen iets gaan maken op de grote dakpannen, als er nog niets opzit kan je de dakpan gemakkelijk op de zijkant in een grote tas doen, maar is hij mooi opgemaakt dan kan het haast niet anders of je neemt hem op je schoot in de auto mee naar huis. We waren met z’n vieren dus twee achter in. Ik zag me niet met die dakpan jongenleren ten eerste…de nep wolken zouden gelijk in de lucht vliegen zodra ik buiten was, je kunt niet elk pluisje apart vastplakken toch.?
Ten tweede hoe zit je achterin met allebei zo’n groot geval op je schoot? Dus ik dacht dat ik na Columbus weer een keer het ei had uitgevonden. Ik had thuis ook al de dankpan opgemaakt zoals ik het in mijn hoofd had. De nepwolken bleven keurig liggen op de ruwe dakpan, de drie beeldjes (nog twee kleine engeltjes) die samen met de grote Engel vanuit de wolken naar ons aparte wereld kijken, een paar witte sterretjes er bij en de dakpan was gevuld
Dus nam ik de spullen apart mee, toen ik op de knutselmiddag was pakte ik de dakpan.. Engelen… en nep wolken gewoon weer uit de tas drapeerde alles en klaar was kees.
Ik wou dus niets plakken dan kon ik het ook weer afbreken en thuis er weer gewoon opleggen. Dus niets geen wind en regen die mijn Engelen iets zouden kunnen doen. Ja, maar nu heb ik buiten deze dame die nu het verhaal schrijf gerekend de dame die altijd wel wat ongelukkig is met sommige dingen om dat het hoofdje wat chaotisch is.
We hadden allemaal ons stukje klaar en bij elkaar gezet om er een leuke foto van te maken niets mis mee zou je zeggen
Ik zou de foto maken vond dat mijn stukje scheef stond, geef het een klein zetje ? en de arme grote Engel met het schattige vogeltje in de hand rolde van de dakpan op de rond was onthoof en vleugel lam dus zwaar gehandicapt.
Och ik kon wel huilen ik was gewoon vergeten dat het er los op stond toen kwam er wel meteen commentaar:
” had je het maar moeten plakken” ja daar kon ik niets mee het was al gebeurd.
Ik ga echt proberen of ik het nog een beetje fatsoenlijk kan lijmen, anders ja dan is het over en uit met mijn geliefde Engel.
Ja dit is iets typisch iets wat mij overkomt om dat mijn hersentjes altijd vooruit rennen en niets vast kunnen houden,of ik er ooit aan ga wennen?
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
%
