Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ik was uitgenodigd bij mijn zoon om Sinterklaasfeest te vieren, wel een week te vroeg maar als je twee gescheiden gezinnen heb met kinderen dan is het passen en meten om het iedereen naar de zin te maken de vaders die een ander gezin hebben de moeders die een ander gezin hebben .zijn er ook nog opa’s en oma’s in het spel dan is het helemaal puzzelen. Chris had afgelopen donderdag tijd voor Sinterklaas volgende week zit hij met zijn werk, de kinderen zijn dan thuis bij mamma en de andere opa en oma Sinterklaasfeest aan het vieren. De kinderen van Chris zijn vriendin zijn dan thuis met haar vader en familie Sinterklaas feest aan het vieren en in het weekend nog eens naar hun vader en opa en oma dus het is een georganiseer, maar deze avond was geweldig ,mijn zoon en zijn vriendin hadden hun uiterste best gedaan, heerlijk Indisch eten gemaakt ik had als bijdragen de fruitbol gemaakt, op een halve meloen wat folie papier doen en dan fruit aan prikkertjes er in prikken simpel maar zeer gewild.
Gedichtjes warme chocolade met slagroom, leuke en lieve foto’s gemaakt dus de avond was perfect.
Het is een triest eind van de mooie Engel waar ik zo gek op ben. Het beeldje zag ik in een winkel ‘t was echt niet duur, ik werd er gelijk verliefd op.
Het heeft van de echte handen een voeten een prachtig klein vogeltje in de handpalm zo ontroerend, de pastel tinten waar mee het hoofdje is geschilderd, de uitdrukking op het gezichtje ja ik was verliefd . Het heeft jaar na jaar op de kast gestaan met de kerst.
Nu zouden we dus een kerststuk maken op de knutsel middag, we hadden een hele grote dakpan al vast mee naar huis gekregen om hem eventueel voor te schilderen. Deze middag zouden we met ongeveer tien mensen iets gaan maken op de grote dakpannen, als er nog niets opzit kan je de dakpan gemakkelijk op de zijkant in een grote tas doen, maar is hij mooi opgemaakt dan kan het haast niet anders of je neemt hem op je schoot in de auto mee naar huis. We waren met z’n vieren dus twee achter in. Ik zag me niet met die dakpan jongenleren ten eerste…de nep wolken zouden gelijk in de lucht vliegen zodra ik buiten was, je kunt niet elk pluisje apart vastplakken toch.?
Ten tweede hoe zit je achterin met allebei zo’n groot geval op je schoot? Dus ik dacht dat ik na Columbus weer een keer het ei had uitgevonden. Ik had thuis ook al de dankpan opgemaakt zoals ik het in mijn hoofd had. De nepwolken bleven keurig liggen op de ruwe dakpan, de drie beeldjes (nog twee kleine engeltjes) die samen met de grote Engel vanuit de wolken naar ons aparte wereld kijken, een paar witte sterretjes er bij en de dakpan was gevuld
Dus nam ik de spullen apart mee, toen ik op de knutselmiddag was pakte ik de dakpan.. Engelen… en nep wolken gewoon weer uit de tas drapeerde alles en klaar was kees.
Ik wou dus niets plakken dan kon ik het ook weer afbreken en thuis er weer gewoon opleggen. Dus niets geen wind en regen die mijn Engelen iets zouden kunnen doen. Ja, maar nu heb ik buiten deze dame die nu het verhaal schrijf gerekend de dame die altijd wel wat ongelukkig is met sommige dingen om dat het hoofdje wat chaotisch is.
We hadden allemaal ons stukje klaar en bij elkaar gezet om er een leuke foto van te maken niets mis mee zou je zeggen
Ik zou de foto maken vond dat mijn stukje scheef stond, geef het een klein zetje ? en de arme grote Engel met het schattige vogeltje in de hand rolde van de dakpan op de rond was onthoof en vleugel lam dus zwaar gehandicapt.
Och ik kon wel huilen ik was gewoon vergeten dat het er los op stond toen kwam er wel meteen commentaar:
” had je het maar moeten plakken” ja daar kon ik niets mee het was al gebeurd.
Ik ga echt proberen of ik het nog een beetje fatsoenlijk kan lijmen, anders ja dan is het over en uit met mijn geliefde Engel.
Ja dit is iets typisch iets wat mij overkomt om dat mijn hersentjes altijd vooruit rennen en niets vast kunnen houden,of ik er ooit aan ga wennen?
Chris komt straks gezellig eten ik heb een zuurkool schotel gemaakt hoef hem straks alleen in de oven te zetten dan is het klaar.
De zuurkool zit in een zakje met wijnsuas .
Daar heb ik een gedeelte uitgehaald en gekookt een ander klein gedeelte rauw fijn geknipt bewaart, voor twee personen is zo'n zakje zuurkool te veel de rest van het zakje zuurkool bewaren voor morgen in de koelkast.
Ovenschaal beboteren, paneermeel in de schaal even goed rond draaien dat alle kanten met paneer meel zijn.
ik had nu gekruide paneer zit een beetje kerrie doorheen ruikt heerlijk, smaakt heerlijk/
Als eerste laag in de gepaneerde ovenschaal:
de helft van de zuurkool gekookt, door een portie gekookte aardappels gestampt met een klontje boter.
2de laag de kwart rauwe zuurkool wat fijn geknipt met een halve rookworst in plakjes
3de laagje weer gestampte zuurkool met aardappelen, beetje paneer meel er op kleine klontjes boter over het geheel,drie kwartier in de oven en lekker eten maar.
De andere helft van de rook worst gewoon op tafel er bij, dan wil ik nog wat jus maken ik vind dat zelf altijd zo lekker een kuiltje in de zuurkool en daar wat jus in ,mmmmm...ik voel nu al het water in mijn mond.
Het is toch ook wat elke dag als je wakker word een nieuwe dag .
Elke dag weer maar zien hoe je de dag invult.
Ga je op de automatische piloot alle dagen het zelfde ritueel?
Heb je zo maar zin om helemaal niets te doen?
Wil je gewoon eens gek doen en iets heel anders doen als wat je normaal doet?
Het ligt uiteindelijk aan je zelf wat je met je nieuwe dag doet.
Maar door omstandig heden kan het zijn dat je niet anders kunt als wat je altijd doet of moet doen.
Als je niets meer kunt en afhankelijk bent van anderen heb je helemaal niets of weinig te vertellen hoe je de dag wilt doorbrengen.
Dan komt om de zelfde tijd de hulp die jou wast en aankleed, je kunt misschien zeggen “Hallo vandaag maar niet” dan word er gelijk alarm geslagen;" ze is niet in orde het gaat niet goed”.
Het eten word voor je neer gezet je kunt niet even zeggen “ik bak vandaag een eitje op brood laat die groente en aardappels maar ’n keer.
Over bezoek aan huis heb je nog wel overzicht, je hebt regels waar je, je aan moet houden dus bezoek moet altijd eerst afgesproken hebben zo dat je er klaar voor bent, niet gewoon kunnen zeggen “ kom gewoon binnen vallen al loop ik nog in pyjama”
De gene die met jou leeft heeft precies het zelfde probleem, hij of zij staat dag en nacht klaar om diegene waar hij of zij van houd zo goed mogelijk te verzorgen een strak schema dus .
Dus als je soms moppert :”wat moet ik met die dag ?”
Bedenk dan dat het een groot voorrecht is om gezond te zijn en je dag zelf te kunnen invullen.
Ik leef zo oppervlakkig soms en als ik dan een keer nadenk over iets. schaam ik mij.
En nu nog maar alleen het lichaam los te laten- de liefste en de kinderen te laten gaan alleen nog maar het sterke licht het rode, zuivere van de late zon te zien, te volgen- en de eigen weg te gaan. Het werd, het was, het is gedaan.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
%
