Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ik was in de stemming om te koken, niet voor mijzelf alleen daar vind ik niets aan, ik heb mijn buurvrouw van verderop gevraagd of ze bij me kwam eten die is ook alleen, was helemaal goed .
Ik ben toen mijn spinazie schotel uit de oven gaan voorbereiden. Heb foto's gemaakt misschien is het een idee voor iemand om dit ook te maken, Met alles klaar zetten tot afwassen van de vuile keukenspullen die ik nodig had was ik precies 2 uurtjes bezig. Als straks de buurvrouw komt hoef ik alleen het bakoventje een half uurtje aan te zetten om de spinazieschotel weer lekker warm te laten worden. Dan heb je alleen de schaal waar de spinazie in zit en twee borden met mes en vork af te wassen, heerlijk.
De bruine korreltjes zijn korreltjes tartaar (bakken zonder boter goed roeren) het groene spul zijn de gekookte aardappels met het vocht van de diepvries spinazie daar zat ook een beetje room in dus de spinaziewarm maken uitlaten lekken boven de gestampte aardappels hoefde er geen melk of boter extra door de aardappels lekker stampen om puree te maken. Voor twee personen heb ik genomen: 450 gram diepvries spinazie blokjes met een bloepje room,7 middelgrote aardappels in blokjes koken goed afgieten en met het vocht van de spinazie puree stampen,2 hard gekookte eieren in stukjes,2 runder tartaartjes, een stukje je boter om de schaal in te vetten en later op het bovenste gedeelte op de paneer meel wat vlokjes boter voor het de oven in gaat.Ik gebruik altijd beschuit om paneer meel te maken ,ik gebruik paneermeel zo weinig dan heb ik het te lang in huis. Half uur op 60 graden weer warmen even controleren of het warm genoeg is ander nog even terug in de oven,Wel op letten als het verbrand heb je al het werk voor niets gedaan.Het rose kwastje is speciaal om de schaal in te vetten koop je op de huishoudspullen afdeling in de supermarkt.
Bij deze dame is het altijd lijnen voor dat mooie lijntje wat ik al JAREN poog te krijgen.
Nou krijgen ? ik krijg het echt niet cadeau ik moet er bloed zweet en tranen voor over hebben en natuurlijk het voornaamste! wilskracht en discipline.
Die laatste twee woorden zijn voor mij het moeilijkst, de wil is er soms wel maar de kracht? dan de discipline ?
Begin altijd met goede moed soms heel soms lukt het om een paar dagen mijzelf in te houden goed op te letten wat ik eet en wat meer te bewegen. Dat soms zou natuurlijk moeten veranderen in het liefs dagelijks een goed patroon.
Ach dat is voor dit persoontje niet weggelegd ik besta nu eenmaal uit minstens twee personen die altijd in de strijd zijn met elkaar; wel of niet eten.
Soms als de wilskracht daar is dan heeft het ene stemmetje wat altijd zegt( kan jou het nou schelen… je lust het zo graag je… je leeft maar een keer…morgen doe je weer watminder!) dát stemmetje even geen overhand dan is er dat andere stemmetje die zegt:
(je wilt toch niet zo’n dik propje zijn… je knieën begeven het… komkommer en sla is toch ook lekker…kom op door zetten elk onsje is er een) dat stemmetje is dan de baas .
Het langste heb ik het ongeveer twee maanden volgehouden toen was er 5 kilo af.
Die kilo´s zijn er op en neer nog wel af maar verder wil het toch moeilijk.
Nu had ik ´n paar weken geleden bedacht dat ik de vrieskast ga leeg eten en gewoon dan geen boodschappen meer doen tot het echt nodig is. Geen koekjes …geen snoepjes …geen chocolade..geen stukjes worst …geen stukjes kaas ´n plakje op brood mag maar geen brokken, dus het werd fruit…komkommer… radijs… rauwe worteltjes
Geen tosti´s maar bruinbrood met kaas, ik weet onderhand alles wat niet mag en wel mag. Twee weken had ik geen boodschappen gedaan, toen waren de melk de kaas en de eieren op, deze drie boodschappen wil ik altijd in huis hebben ik moest dus naar de winkel.
Daar gaan we dan loop als een snelwandelaar langs alles wat lekker en niet goed is dus hou me echt aan het geen ik wou kopen, zie links en recht uit mijn ooghoeken écht wel die heerlijke speculaas, de chocolade letters, lekker stuk gekookte worst, maar ik worstel mij dapper door de winkel heen, sta bij de kassa gewoon te trillen als en rietje van de stress, vraagt het jonge meisje achter de kassa: “gaat het wel goed met u mevrouw”
“ niet helemaal ik ben verslaaft” .
Zie ik dat meisje helemaal verschieten ze schrok duidelijk,
“aan snoep hoor” zei ik gauw
“ik ben zo blij dat ik door de winkel ben gelopen zonder allerlei lekkere dingen mee te nemen maar het viel niet mee ik had eieren, melk en kaas nodig heb nog wel wat andere dingetjes er bij maar niets wat lekker is.”
`Dat is goed van u` zijn we aan het afreken heb ik geen eieren gepakt ”verdorie daar kwam ik voor”. Zegt het meisje
“ dat kunt u toch nog even pakken?”
“Dan moet ik weer door de gevaren zone heen “
`Als u nu dit pad neemt loopt u recht op de eieren af en dan gauw weer terug”.
Zo schattig hoe ze met me mee leefde dus ik doe dat staat er al weer iemand anders bij de kassa ik wacht.
Zie ik bij de kassa iets in een zakje dat ik gewoon even nader wou bekijken ik pak dat zakje! hoor ik zeggen,
” NEE ! mevrouw u zou alleen eieren halen”.
Ik schrok me een hoedje, moest er om lachen vond het zo leuk dat ze me hielp.
Ik heb haar bedankt en liep met een fijn gevoel de winkel uit.
Heb me weer eens uitgeleeft in bloemschikken bloemetjes uit mijn tuin en bloemetjes geplukt uit de gemeente tuinen of gevaagt aan mensen uit hun tuin als ik onderweg ben.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
