Schrijven
Schrijven het blijft apart
Het komt zo maar door iets in je hart
Zoek je er niet naar?
Nee, maar alles is wel waar
Het komt dan ineens uit een invalshoek
En zo schrijf je als het ware een dagelijks boek
Soms met een tussenpoos
Want er zit niet altijd wat in je schrijversdoos
Bij schrijven moet je een rustig leven leiden
Maar er zijn ook dingen waardoor je niet kunt
schrijven
Zoals het leven van elke dag
Als je niet alleen kan zijn
Of dat je druk bent met verhuizen
Niemand die je helpt
Zelfs niet de muizen
Soms moet je even iets vragen
En dan helpen ze je even dragen
Maar het meeste doe je zelf
En zo staat het schrijversleven even stil
Maar sommige dagen vragen
Om eens weer diep af te dalen
Zoals deze nieuwe tijd
Want het is nu weer lijdenstijd
Het zijn op zich prachtige weken
Daar kun je als het goed is je niet van losweken
Want zie je de Borg innerlijk lijden
Dan voel je sterk hoe Hij je moest gaan bevrijden
Dwars door de dood heen gaan
Ja, zo mag je als uitverkorene dan met Hem opstaan
Opstaan uit de eeuwige dood
En dan leef je zo groots
Dat je werd opgenomen om te leven in Vaders schoot
Het is een leven om nimmer te vergeten
Want je hebt zoveel mogen eten
Daardoor kwam of kom je veel te weten
Door Zijn liefde gaf Hij inzicht
In het leven van menige knul of wicht
Dan bedoel ik volwassen mensen
Die zich een ander leven wenste
Maar met een geplaveid gelaat
Hun misselijke man of vrouwtje stond of staat
Ze waren nog erger dan een soldaat
Die ook een verkeerde weg gaat!
Het leven was zwaar
Maar spannender dan menig boek
Want je leefde in en met het Boek
Waarin je helder en klaar alles ontving
Ja, dan was het hart dat vrolijk zong
Zingen in een gevangenis
Heb je het ooit zo raar gehoord
In een gevangenis om dat Hij werd vermoord
De geestelijke luiken waren allemaal dicht
Maar je kreeg steeds inzicht door een vergezicht
En dat kunnen mensen dan niet geloven
En ze gaan je van alles wat je hebt beroven
Ze verklaren je voor gek
Ja, dan verklaar je een goeddoend God ook voor gek
Want je bent als menige vrek
Ze zeggen hiermee houd je bek
We willen het niet horen
We gaan liever in ons eigen gedachte smoren
En dat was voor mij een groot verdriet
Maar Eén weet het en ziet
En zo komen ze allemaal bedrogen uit
Met jaren op de kerkbanken te blijven zitten
Kerkbanken zijn meestal maar tijdelijke banken
Want God houdt huis in een gemoed
En niet met stenen op de kerkbank
Daarom krijg je als dank al die stenen naar je kop
gesmeten
Ja, toen heb je het geweten
Maar de hemel was geopend
En je doorstond het ergste goed!
Ja, want God is zo teer voor een klein gemoed!
Je kunt jezelf niet klein maken
Maar door het leven wat je hebt ontvangen
Ben je gelijk al niet groot geweest
Want naast je leefde ook een beest!
Mensen die God voor speeltje gebruiken
Die leven als beesten
Die gaan het liefst altijd feesten
En zo kom je van het een in het ander
Maar je blijft ondanks alles aan God denken
En Hij heeft zich in alles geheel willen schenken
En dat moet men dan maar eens bedenken
Dat je een trouw mens moet zijn
Anders stort je gewoon in het ravijn!
Een ware trouw
Die wordt niet geprikt op je mouw
Maar dat komt vanuit het innerlijk
Je bent er mee geboren
Het werd al in je ongevormde klomp ingebracht
Ja, ook al ga je dan van nacht tot nacht
Het is dat je dan altijd Jezus verwacht
In plaats zoals men Hem heeft veracht!
Daarom was het zo lang op de aarde nacht
Want niemand heeft echt op Hem gewacht
Velen waren al gearriveerd
Dan heb je natuurlijk God niet geëerd
Want je hebt nimmer geleerd om klein te zijn voor Hem
Dus luister je alleen maar naar je eigen stem
En als de Waarheid dan wordt gesproken
Dan gaat men iedereen bestoken
Ja, dan ben wel een veelbesproken mens
Maar er was maar één wens
Snel weg met dat mens
Mond toesluiten
Dan gaan we verder met onze eigen kornuiten
En zo komen dan zichtbaar de hemelse besluiten
Van die wel en die niet zullen ingaan
In de Hemelse gewesten
God zal ook de Tyriër en de Moor schragen en
bevestigen
Ja, God is sterker dan menig mens
Maar heb je een grote wens
Dan gaat het wel je leven kosten
Omdat de vrome kerkmens niet bouwde op de Rots
De Rots die niet vergaat
Maar door de Rots is het dat je blijft en schrijft
En verder mogen ze allen zichzelf verwijten
Dat ze hun drek graag op een ware vrome willen uitsmijten!
Psalm 87
20-02-2012 om 21:19 geschreven door Liesbeth
|