393 Berla

1548(1549) Op 17 januari had Robrecht van Bouchout, derde zoon van Antoine, Berla (’t Waterken) in zijn bezit. Deze eigendom bestond uit een boomgaard met vijvers en dijken. Op 6 juni 1560 was Berla nog steeds eigendom van Robert van Bouchout.
1560 Op 6 juni had Arnoul van Bouchout, zoon van robrecht, Berla in zijn bezit.
1600 Op 9 oktober 1600 werd Berla verkocht door Jean de Borgogne, gezegd Falaix, heer van Liezele en zijn vrouw, aan Jean De Meer (De Meere, De Beer) burgemeester van Meise, Grimbergen, Beigem en Strombeek. Toen bestond die eigendom uit een boomgaard met vijvers, spaarbekkens en dijken.
1627 Achter het Hof te Meysse en dicht bij de pastorij zou er een stenen huis gestaan hebben, ’t Waterken of Berla genaamd, dat omgeven was door water of vijvers. François De Becker, visboer en zijn vrouw Jeanne De Witte kochten het op 26 oktober 1627 van Margaretha van Oudenhaege, weduwe van Gaspar Stubbelere. Het was een leengoed hetwelke Antoine van Bouchout vroeger had bekomen van de Grimberges – Nassau.
1699 In verband met Berla vond men in de Toponomie van Meise het volgende : K.A.B. 5792 – 1699 Frank Diertien en Barb. De Pricker over Mich. Janssens, Juffrouw Petronella en Anne de Croy en wijlen hun zuster; renten 67 – 10 (1300 gulden) op ’t Waterken of Berla, leenroerig Fr. Swerts, heer van Riddervoorde, stadhouder Groot Brittanje. Ev. Br. II : bl. 296 senen gebouw nabij pastorij akias ’t Waterken.
en verder nog onder S.A.B. 1051 - tot deze (Van der Ee) heerlijckheit hoert toe aan een selve motte tweemaal entwaart ende pleeck hier vootijds te staen een schoon huys ‘twelck genoemd was thuys vanb Immerzele ende nu al vergaen maar daerop blijven staend een steynen huysken.
Hieruit mag worden afgeleid dat ’t Hof te Meysse voor die tijd werd herbouwd.

1964 Op 24 september gaf L. Van Hemeldonck het eersteblad uit “Gemeenschap Meise”.

         Thema   Nr.                         Titel                                                          Auteur                   Jg/Nr/Bl.

08-02-2014 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

392(12) Drijtoren

Kaart Dorpsraad nr. 9 De database van A.Bettesone vermeldt : In 1717 werd de historische hoeve van het domein “Drijtoren” gebouwd. Ze was eigendom van de heren van d’Hoogvorst van het Hof te Meysse. In 1881, bij de verkoop van het domein van Boechout aan keizerin Charlotte, verwisselde Leon d’Hoogvorst met goeddunken van zijn neef en eigenaar het kasteel enz. voor het recht van wonen en vruchtgebruik van de kasteelhoeve het domein Drijtoren. Later kocht Jan Van Gijsel het domein. Momenteel wordt het bewoond door zijn zoon baron Jean Paul Van Gijsel van Meise.

05-02-2014 om 07:37 geschreven door Jef De Cuyper

391 W.O. I fietsroute

FIETSROUTE W.O. I
Groene gordel 40 Standbeeld van Karel Van de Woestijne op de grens met Grimbergen
       Rooststraat
0.50 St.-Annalaan                 
1.26 brugje over A12            
1.57 Knooppunt 40  
2.02 Nieuwelaan                               
       Plaat Keizerin Charlotte Plantentuin Meise
Dit kasteel behoort toe aan de Belgische kroon en dient tot residentie van H.M. keizerin    Charlotte van Mexico, schoonzuster van onze geëerde bondgenoot de keizer van Oostenrijk    Frans Jozef. Wij bevelen aan de Duitse soldaten dit verblijf te eerbiedigen en elke verstoring te vermijden”.
2.40 Brusselsesteenweg        Napoleon
        Sinte-Maartenschool Lazaret van de Duitsers
        St.-Martinuskerk gedenksteen
       Tillier Jules, gesneuveld te Passendaele den 10 oktober 1918
       Baudewijns Petrus, gesneuveld te rumbeke den 15 oktober 1918
       Olbrechts Frans, gestorven te Baerle den 8 oktober 1918
       Roelants Jan Baptiste, gestorven te Keulen (Duitsland) den 6 januari 1919
       Thielemans Adolf Guillaume, gesneuveld bij den Ijzer den 23
       Van Buggenhout Frans Isidoor, gesneuveld te rumbeke den 14 oktober 1918
       Van den houwe Lodewijk, gestorven te Gütrow (Duitsland) den 6 januari 1919
       Van der Zypen Jean Emiel, gestorven te Wolvertem den 7 februari 1919
       Van Eeckhout Hendrik Joseph, gesneuveld te Adinkerke den 3 oktober 1918
       Van Praet Prosper, gesneuveld bij den Ijzer den 24 oktober 1914
       Arias Joseph, burger, neergeschoten door de Duitsers den 20 augustus 1914
2.66 Limbosweg                               
2.77 Kapellelaan                               
3.26 verbinding                                 
3.47 Strombeek Beverselaan 
       Gedenkplaat Wilhelm von Schoenaich - Carolath
       + 20 augustus 1914
       PRINZ WILHELM VON SCHOENAICH – CAROLATH
       3de regiment Uhlan

4.04 Brugje over A12           
4.24 Van Dievoetlaan                       
4.34 Zonnelaan                                                         
Nieuwelaan     oversteken                 
4.88 Hasseltbergstraat                       
5.01 St.-Elooiweg                             
5.75 Kleine Klepperstraat
5.92 Stationsstraat
       Herdenkingssteen aan het oud gemeentehuis
       Burgerlijke slachtoffers 1914 – 18
       De Smedt Hendrik – Jozef
       De Smedt Jan Baptist
       Hermans Jozef – Hendrik
       Van der Steen Pieter – Jan
7.46 Hoogstraat
7.77 Verbindingsweg Kn.36
       Driesstraat
8.08 Vier Eiken
8.51 Dreef
9.09 Kn. 70
9.75 Kam
10.02 Gedenksteen
       Aan de helden van het 3^de regiment Jagers te voet hier gesneuveld voor het vaderland.
       Kerk Imde en Herdenkingssteen
       Aandenken aan de officieren en soldaten van het 3^de regiment jagers te voet, roemrijk gesneuveld bij   de slag van Imde 24 augustus 1914 en waarvan de overblijfselen van twee hunner hier rusten Ephrem Van Coppenolle van Ronse en Hector Goemaere van Herseeuw rusten hier.
10.15 Barbierstraat
10.51 Kouterbaan
10.84 Oorlogsmonument Imde
       Oprecht ter nagedachtenis der alhier gesneuvelde soldaten van      
       het 3^de regiment Jagers te voet
       Voorbijgangers groet het zijn helden gevallen om ons van den
       vijand te verlossen. Vergeten wij het nooit !
12.45 Rossemdorp
12.88 Veilinglaan
13.03 grens met Londerzeel

29-01-2014 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

390(42) Gemeente Meise

1132 Per brief werd de stichting van de abdij van Grimbergen opnieuw bevestigd door Liëthardius, nieuwe bisschop van Kamerijk. Voor ’t eerst vond men hierin de officiële melding “Meise (Mence) welke toen haar titel van moederkerk definitief had verloren.
1147 Een deel van de tienden van Meise behoorde toe aan de kathedraal van Noyon (stad van Sint-Elooi) die ze had bekomen langs de heren van Doornik en die vooral in Sint-Brixius-Rode gelegen waren.
1156 De Berthouts komen in verval. Daardoor komt Meise ook onder invloed van de hertogen van Brabant, waarvoor de heren van Boechout ijverden.
1163 Adam, kastelein van Grimbergen, schonk vijf bunder allodiale bezit dat gelegen was nabij het hof van de “Milites de Menza” aan de abdij van Grimbergen. Daar deze vijf bunders aan het voornoemde hof paalden stelde Arnoldus de Menza aan de abdij voor ze uit te wisselen met de 9^de schoof van al zijn allodiale tienden onder Meise en Rode gelegen en de zesde schoof te Limbos. Dit werd aangenomen door de abdij in 1163 volgens de bevestigingsbrief van 1188.
1312 Charter van Kortenberg van 27 februari door Jan III, hertog van Brabant. De Brabanders kregen hierdoor politieke vrijheden. De gemeenten kregen minstens een Raad van vier edelen “met tien goede mannen door de heren aangesteld”. Dit was dan de eerste uitgave van onze huidige gemeenteraad, aan het hoofd stond een baljuw of meier of burgemeester. Meise was oorspronkelijk een deel van de hoofdmeierij Grimbergen, die omvatte : Grimbergen, Strombeek, Beigem, Meise, Brussegem, Londerzeel, Duffel en St.-Kathelijne-Waver.
XVde eeuw De oudste schepenzegel die terug gevonden werd was uit de periode van de XVde eeuw(zie afbeelding). De schrijfwijze was toen reeds Meise zoals op heden.
Het oud schepenzegel van Meise had dezelfde wapenstukken en kleuren als van de Berthouts. Dit was zoals Strombeek in een juridische eenheid met Grimbergen. Deze drie dorpen vormden de kern van het oude Land van Grimbergen waartoe gans de streek ten Noorden van de baan Vilvoorde-Grimbergen-Merchtem behoorde tussen Schelde, Rupel en Zenne.
1448 Het Land van Grimbergen, waartoe Meise behoorde, werd belast met het nobelgeld om de vestiging Antwerpen te onderhouden. Iedere gemeente moest ieder jaar een bijdrage leveren. Voor Meise was dit 3 nobles of een gouden muntstuk door Filips De Stoute geslagen in 1388.
1474 Te Meise werden er twee bijzondere tiendes gehouden. De eerste door Laurent de Rademaker, de tweede door priester Siger van Hasselt. Het betrof gronden en weiden.
1480 Meise telde 78 inwoners (in 1435 waren het er 171), aanzienlijk minder op korte tijd.
1494 Op 29 december werd een bijdrage van 45 gulden 16 stuyvers en 6 oorden opgelegd voor de clerus van Meise.
1522 van Heetvelde 1530 – Schepen van Meise 1522-29 (+voor 1538)
1525 Meise telt 90 inwoners.
1600 Jean De Meer (De Meere, De Beer) burgemeester van Meise
1617 Volgens een octrooi van 16 mei hadden de inwoners van Meise toen voor een duur van 12 jaar het recht op wegengeld te innen op de steenweg naar Brussel en bruggegeld (brug die bestond nabij Boechout) voor het onderhoud ervan.
1619 De oudst voorhanden zijnde overlijdensregisters zijn van de hand van pastoor Geerard De Boeck en beginnen op 7 mei 1619 toen het bijdhouden van de overlijdens verplicht gemaakt werd.
1626 Op 3 februari werd het Land van Grimbergen tot graafschap verheven.
1684 Franse soldaten onder Lodewijk XIV staken het dorp van Meise in brand en teisterden onze streken (1684-1685)
1689 Meise ontsnapt aan het lot van de gemeenten die verwoest werden omdat ze niet op tijd de krijgslast hadden betaald. De soldaten van Lodewijk XIV brandden toen de volgende gemeenten af : Wolvertem, Wemmel, Humbeek, Steenhuffel, Meldert, Hekelgem, Essene en de abdij van Affligem. Meise en Nieuwenrode werden gespaard dank zij de invloed van de heren van Meise.
1690 Een kaartboek van de abdij van Grimbergen toonde Hasselt van destijds en de dorpskom van Meise (kaart). Noteer de centrale ligging van de kapel nabij de grenzen van Meise, Rode, Wolvertem en Oppem-Brussegem. Hierbij moet onderstreept worden dat het kruispunt van de voornaamste wegen van de streek gelegen zijn in de buurt van de St.-Elooikapel. Men mag zeggen dat de kapel op de Hasseltberg, door de eeuwen heen een mijlpaal is geweest (baan Brussel-Antwerpen). Zie ook de tekeningen van het Hof te Meysse en de St.-Elooikapel en omgeving).
1714 In de gemeentelijke archieven van de gemeente Meise berust een kaartboek dat toen werd opgemaakt.
1807 Baron Emmanuel d’Hoogvorst werd burgemeester van Meise en Nieuwenrode van 1807 tot aan zijn dood in 1866
1866 Op 9 augustus werd baron Leon Jozef d’Hoogvorst burgemeester van Meise tot 20.3.1891
1891 Op 20 maart trad Leon Joseph d’Hoogvorst af als burgemeester van Meise. Na verkiezingen werd Henricus Van Dievoet burgemeester op 18 mei tot 31 december 1903
1903 Burgemeester H. Van Dievoet trad af op 31 december.
1904 Op 31 maart werd Egide Van den Eynde burgemeester van Meise. Hij bleef dit tot 12 april1913
1913 Van 16.4.1913 tot 31.12.1913 werd Petrus Parmentier waarnemend burgemeester van Meise.
1945 Op 11 september werd Verellen Marie Pierre Alphonse burgemeester tot 31 augustus
1947 Op 1 september wordt Jules Van Campenhout burgemeester van Meise (officiële inhuldiging op 14 september). Hij zou dit ambt gedurende meer dan 30 jaar ononderbroken uitoefenen.
1950 Op de plaats Kasteelveld, gelegen tussen de Krogstraat, de O.L.Heerweg en de Plantentuin werd er een aanvang genomen met de bouw van een 100tal kleine landeigendommen die de naam Tuinwijk kregen.
1958 Door de aanleg vande N – Z – verbinding van de spoorweg te Brussel kwam de Rijksplantentuin aldaar in ’t gedrang. Zo kwam de Plantentuin terecht in het domein Boechout in Meise, dat open gesteld werd voor het publiek.
Langs de Nieuwelaan werd een spoorbedding aangelegd.
Aanleg van een stuk autostrade vanaf Napoleon tot Laken. De tram stak toen nog de drukke weg over ter hoogte van de Limbosweg in Meise en aan het Rondpunt in Wolvertem.
1965 Op 6 september werd de Jeugdraad Meise officiëel opgericht onder de slogan 100.000 voor de jeugd.
1966 Uitgave van “Schoon Meise” Louis Becq, Frans en Piet De Cuyper
1967 Op 1 november werd het Audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs op initiatief van Jos Chabert opgestart met een talenpracticum in het huis Janssens naast “Den Beiaard” in Meise. Er werden aanvankelijk 6 talen aangeleerd en ingeoefend.
De nieuwe brug over de A12 werd eindelijk in gebruik genomen.
1968 Op 4 en 5 oktober werd de electrische “L” tram uit circulatie genomen en vervangen door autobussen.
1969 Op 16 september werd de aanvang genomen met de bouw van het tehuis “Home Van Gijsel”. Binnen de 350 dagen moesten de bouwwerken voltooid zijn.
1971 De pastorij St.-Martinus werd gemeentehuis.
1972 Op 5 juni werd het Willy Van den Berghecentrum ingehuldigd. Het omvatte een sporthal, zwembad en de Gemeentelijke Jongensschool en het Audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs met talenpracticum.
De V.Z.W. Sport en Recreatie werd opgericht voor het beheer van de sportinfrastructuur. Deze werd opgedoekt op 1.1.2013.
1975 Stichting van de V.Z.W. Levedaele

1977 Fusie van Meise, Oppem en Wolvertem tot gemeente Meise
1980 Op 27 maart sloten Meise en Waalre een vriendschapsverdrag.
1981 In het kader van het A.V.C. werd de Jules Van Campenhoutprijs voor poëzie en plastische kunst opgericht. Hij zou15 maal in zijn originele versie doorgaan.

1982 Frans Kerremans wordt burgemeester van Meise.
1985 Op 1 april werd het wapenschild van de fusiegemeente Meise door de gemeenschapsminister bekrachtigd : “in goud een dwarsbalk van lazuur met twee gekruiste schuinbalken van keel over alles heen in het schildhoofd verzegeld van een rovende wolf van sabel met in de muil een lam van zilver” (zie afbeelding). Het vorige schild droeg geen wolf met een lam, maar een St.-Martinus te paard met een bedelaar.
1994 Roger Heyvaert wordt burgemeester van Meise.
2006 Marcel Belgrado wordt burgemeester van Meise.
2012 Jos Emmerechts volgt hem op.

22-01-2014 om 09:15 geschreven door Jef De Cuyper

389 Joggingclub

In 1980 werd in het kader van de Sportraad een Joggingclub opgericht door Linda Van Keymolen. Er werd wekelijks getraind in het sportcentrum De Nekker. De sponsor was Stella-Artois, die voor de uitrusting zorgde.
Zeer snel kwamen een 120tal deelnemers opdagen, waaronder het politiecorps en het rijkswachtcorps. Er was toen nog geen eengemaakte politie. Trainers waren : Louis van Schel en Patrick Roelants. Na drie jaar nam Lieven Annemans het trainersschap over. Daarna volgde Valère Goossens hem op.

Naast de deelname aan de happy-joggings her en der namen we in groep deel aan de 20 km van Brussel met Jean Leemans, Herman Stylemans, Linda Van Keymolen, Jef De Cuyper Katleen De Cuyper, Adrienne Van Hoof en Gilbert Borremans.
De deelnames met de gelopen kilometers werden zorgvuldig genoteerd in “Loop voor je leven”, een actie van de Vlaamse Atletiekliga en het Gemeentekrediet. Daarbij kon men T shirts winnen.
Al snel kregen wij eigen sponsoring voor het inrichten van Joggings in Meise van Wagner. Daarom werd de Jogclub later omgedoopt naar Jogklub Meira dat staat voor Meise en Ramsdonk. De directeur van Wagner woonde toen in Ramsdonk en in het kader van de Beker van Vlaanderen werd de 21 km gelopen tussen het Neromhof in Meise en Ramsdonk. Wagner zorgde voor originele herinneringsmedailles en T Shirts.

Elke dinsdag werd er in groep getraind.

In 1983 won Jef De Cuyper in Dilbeek de deelname aan de marathon van New-York. Hij stond op de breakfast-run op de cover van de New-York Times.
Op 3.3.1984 namen wij met een delegatie deel aan de halve marathon van Saint-Witz (tegen Paris France). Wij zouden tot en met 1993 deelnemen, met een Belgische delegatie.

Onze eerste eigen loopwedstrijd was de Katuitjogging in Meise op 16 augustus 1984. Om organisatorische redenen en om wille van het prachtig parcours verhuisden we met onze Joggings naar Ossel. We zorgden voor de band Ossel – Oppem in Meise. We beschikten dank zij sponsoring over een eigen wedstrijdklok (La vie Claire en Eurosan). Luc Ooms van het AVC zorgde voor de software op P.C. voor de uitslagen voor alle afstanden en triatlon.

9.8.1985 De 10 hellingen van Ossel
10.8.1986 7,14 en 21 km van Ossel – Meise op de kalender van Joggings en Marathons
8.8.1987 ,5.8.1988, 6.8.1989 5^de natuurloop, 5.8.1990, 4.8.1991 FVL
De duurlopen werden ook niet vergeten met de 6 urenloop :
Meise dorp met Eddy Merckx en An Christy als gasten en sponsoring van het Gemeentekrediet en Wagner, 13.10.1985, 19.9.1987 6 urenloop en 21 km in het Neromhof in het kader van de Beker van Vlaanderenen 1988.
Als training voor de marathon richtten wij op 22.6.1985 de 8 kerkenloop over 30 km in.

In 1992 namen Jef De Cuyper, Roland Van Rompaey en … met de Lopers voor Artsen zonder Grenzen deel aan de marathon van New-York.

Vanaf … werd deze discipline overgenomen door de dienst Sport en de Sportraad, op initiatief van Dany Gheyssels en werd in dat kader enkele jaren later “De Meelopers” opgericht, die de traditie voort zetten. De wedstrijdklok en het tijdopname-apparaat werden geschonken aan de Meelopers.

15-01-2014 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

388 Pastoor Louis Geysen

° Jette 10.10.1919
Priester gewijd te mechelen op 3.6.1944
Leerkracht aan het O.L.V.Kollege te Vilvoorde van 1956 -1962
Pastoor St.-Martinus-Meise van 1962 – 1987
Diocesaan aalmoezenier gulden Leeftijd 1988 – 1999
+ Leuven 16.8.2013 en begraven in Meise in de familiegrafkelder
Op 9 september 1962 werd hij verwelkomd als nieuwe pastoor.   Herman boon pr. was toen nog onderpastoor tot 2005. Dan kwam Van Regenmortel en later Herman (Bie) Boon.
Hij bouwde het meisjeschiroheem en deed veel renovaties aan Sinte-Maarten.

08-01-2014 om 09:18 geschreven door Jef De Cuyper

387 Fanfares Meise

In 1995 werden tijdens de culturele herfstviering de resterende fanfares uit onze gemeente samen gebracht op 1 podium. Zij speelden samen en werden voorgesteld door Paul Cleynhens.
Spijtig genoeg werd er met geen woord gerept over Concordia met de 2 reuzen!
1. De Verenigde Broeders uit Meise
2. De Vrije Vrienden uit Wolvertem
3. Sint Cecilia uit Wolvertem
4. De Eendracht uit Westrode
Zij brachten samen
… in paradise met dirigent Roger Moens
…. Dirigent Walter Van de Ven
Fok dances vel dirigent Jean De Ridder
The second walk
Mixed music van Jean De Ridder
Meise 95 een mars van Jean De Ridder : 1^ste uitvoering
Land van hoop en glorie

De opname zit in ons archief.

01-01-2014 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

386 Ankergroep 25 jaar!

Donderdag 19 september2013 : de genodigden kwamen goed op tijd aan in het parochiehuis. De zaal was mooi versierd voor deze jubileumviering van de Ankergroep. Bestaan we al zolang?, vroeg menig medewerker zich af!

Het was dan ook hartverwarmend om de pioniers, toenmalig pastoor Marcel De Pauw en zuster Josée, samen met een aantal medewerkers van het eerste uur te mogen ontvangen.

Na het welkomstwoordje kreeg Marcel De Pauw het woord om uit te leggen hoe het allemaal begonnen is: vanuit de intentie om een parochiale kern "ziekenzorg" te starten, moesten er medewerkers gevonden worden, een naam gezocht, enz.

Vervolgens ging Frans Stoffelen voor in de eucharistieviering waarbij hij tijdens de homilie aandacht had voor de werking van de Ankergroep.

Ook burgemeester Jos Emmerechts sprak een woordje van dank en waardering uit voor de belangeloze inzet van alle medewerkers gedurende de voorbije 25 jaar.

Het door het gemeentebestuur aangeboden aperitief werd een gedroomde aanzet voor Hugo Verjans, die onmiddellijk de juiste sfeer wist te creëren door het zingen van liedjes uit de "oude doos". Na het genieten van taart en sandwiches werd er dan ook uit volle borst meegezongen. En op de tonen van "les lacs du connemara" werd deze geslaagde namiddag letterlijk uitgewuifd.

Ken jij nog bejaarden of zieken die een bezoekje wensen te ontvangen van iemand van de Ankergroep, laat het ons zeker weten!

Van harte dank aan alle aanwezigen, dank aan Fernanda, Joske, Leona, Lisette, Louisa, Nelly, Maria, dank aan muziekmeester Maurits en animator Hugo.

25-12-2013 om 09:07 geschreven door Jef De Cuyper

385 Natuurreservaten

Reeds in 1966 sloot de Jeugddienst Natuuronderzoek, opgericht in het kader van de Jeugdraad, zich aan bij Natuurreservaten, omdat dit de voorwaarde was om in de Plantentuin Meise aan nestkastenonderzoek te doen. Wij waren toen reeds aangesloten bij “De Wielewaal”. Wij hielden toen reeds regelmatig natuurwandelingen met de jeugd, waarvan filmmaterieel bestaat. Met de Wielewaal van Jette maakten wij nestkastjes, op grond van hun uitgetest plan. We hingen nestkastjes op bij de leerlingen van de lagere school in Meise (o.a. bij Joan Arnoeyts in de Krogstraat) en plaatsten 160 nestkastjes in de Plantentuin. De heer Roosen (+) was toen onze ringer. Directeur Petit van de Plantentuin werd binnen gehaald in de Jeugdraad en vormde met Michel Silverans deze dienst om tot het “Groencomité Meise “.

Toen we de beschikking kregen over een te onteigenen woning in de Boechtstraat (nu Victor Amerijckxlaan) kregen wij het beheer over een klein arboretum, gelegen tussen de A12 en die straat. 

Een van hun eerste acties was “Plant een boom” in 1972 waarbij de Kleine Wouwer op kosten van de inwoners beplant werd met lijsterbes. In 1994 werd Natuurreservaten Meise een afdeling onder deze naam met als eerste voorzitter Jan Hardeman ( 1994-1998). Regelmatig werden er uitstappen georganiseerd naar gekende natuurreservaten in ons land. In 1998 tot 2002 nam Jef De Cuyper de fakkel over. Een van de eerste initiatieven was de “8 kerktoren natuurwandelingen” in de 8 parochies van Meise, met vertrek aan de kerk. Op 27.5.1998 gaf Paul Borremans, landschaparchitect in de Plantentuin, ons een mini-opleiding om een activiteit in de Plantentuin te gidsen op 31.5.1998. Op 2.8.1998 werd het beiaardconcert speciaal opgedragen aan onze leden. Op 21.6.1999 lanceerden wij ons voorstel om de inkom van de Plantentuin Meise-dorp open te houden met electronische toegang. De natuurateliers in de Plantentuin startten met onze steun op 21.9.1999. Een heuse cursus natuurfotografie werd gehouden in 2 sessies op 15.1. en 22.1.2000.

Er werd een informeel akkoord gesloten i.v.m. het beheer van de 8 vijvers in Meuzegem en de Berenput in Meise. Op 28.9.2000 werd het eerste natuurreservaat gecreëerd met de aankoop van het Essenbos en beheer van Velaert : Birrebeek. In 2001 nam Frank Vermoesen het roer in handen en de organisatie werd samen gevoegd met “De Wielewaal” onder de benaming Natuurpunt.

Berenput Meise Dit was het tweede natuurgebied dat in onze gemeente in beheer werd gegeven van Natuurpunt. Het eerste was “de zeven vijvers van Meuzegem”, die ondertussen opgenomen zijn in privé-eigendom aan het O.L.V.Hof.

Buitenweide Meise Voor het examen natuurgids moet elke kandidaat een terreinstudie maken. Ik verkoos de Buitenweide, gelegenn in bouwuitbreidingsgebied, maar zodanig drassig dat er niet zal op gebouwd worden.

Birrebeek Rode Toen ik voorzitter was van Natuurpunt had ik de gelegenheid om het Essenbos aan te kopen in Rode.Bij de ondetekening met de gemeente en Natuurpunt vroeg ik aan burgemeester Heyvaert om het Velaertbos mee in beheer te geven. Frank Vermoesen, mijn opvolger in Natuurpunt Meise, verwierf achteraf nog verschillende gronden in dat gebied.

Conservator : Frank Vermoesen

Beemden Wolvertem

Conservator Julien De Roover

Land van Oppem

Conservator Jerôme Wijns

18-12-2013 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

384 Wereldoorlog II

WOII was een blitzkrieg. Alles was gemotoriseerd – zware bombardementen uit de lucht -
De doortocht van het Duitse leger verliep verrassend snel en daarna werd het veroverde gebieden onder de bewaking gesteld van het bezettingsleger.
De Duitse Kommandatur van het gewest was in Meise gevestigd. In de kastelen van Boechout en Meise waren Duitse soldaten gekazerneerd. Naar het einde toe van deze oorlog werd het Duits geheim wapen, de vliegende bom, gelanceerd. Sterke beproeving voor de zenuwen en het moreel van de bevolking.
Na de aftocht van de Duitse troepen is een vliegende bom neergeploft op het Kasteelveld – dit was toen nog landbouwgebied.
Diezelfde nacht is het kasteel van Meise uitgebrand. Er verbleven daar enkele soldaten van het bevrijdingsleger.
De gemeente Meise heeft haar gesneuvelden en doden herdacht. De namen staan gegraveerd in een herinneringssteen bevestigd op de muur aan de ingang van de kerk. Jaarlijks wordt op initiatief van het gemeentebestuur, de wapenstilstand op waardige wijze herdacht en hulde gebracht aan de nagedachtenisvan de jongens die hun leven gaven voor onze vrijdeid.
Hier geven we de namen van de 2^de wereldoorlog voor de oude gemeente Meise (6 parochies ontbreken nog) :

Krokaert Jan, Pittem, 27.5.1940
De Waet Frans, Brussel 12.7.1945
Jacobs André, politieke gevangene Mauthausen, 28.3.1945

11-12-2013 om 09:08 geschreven door Jef De Cuyper

383 Lijst van de soldaten der (oude) gemeente Meise die gesneuveld zijn of aan de gevolgen van de oorlog overleden zijn :

Tillier Jules, gesneuveld te Passendaele den 10 oktober 1918
Baudewijns Petrus, gesneuveld te Rumbeke den 15 oktober 1918
Olbrechts Frans, gestorven te Baerle den 8 oktober 1918
Roelants Jan Baptiste, gestorven te Keulen (Duitsland) den 6 januari 1919
Thielemans Adolf Guillaume, gesneuveld bij den Ijzer den 23
Van Buggenhout Frans Isidoor, gesneuveld te Rumbeke den 14 oktober 1918
Van den houwe Lodewijk, gestorven te Gütrow (Duitsland) den 6 januari 1919
Van der Zypen Jean Emiel, gestorven te Wolvertem den 7 februari 1919
Van Eeckhout Hendrik Joseph, gesneuveld te Adinkerke den 3 oktober 1918
Van Praet Prosper, gesneuveld bij den Ijzer den 24 oktober 1914
Arias Joseph, burger, neergeschoten door de Duitsers den 20 augustus 1914

04-12-2013 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

382 W.O. I

20 augustus 1914 – de zware beproeving – Meise wordt bezet door de Duitse IIIde Res. Legerkorps dat deelnam aan de belegering van Antwerpen. Deze bezetting heeft weken lang geduurd. Na het neerschieten aan het kruispunt Boechtstraat – St.-Maartensweg (nu Strombeek Beverselaan – St.-Martinus – Tronkstraat) , plaats genaamd “trunk”, van de prins van Schoeneich Carolath, kolonel van de Uhlanen, werd Meise bedreigd met zware straffen o.a. het nemen van gijzelaars en het neerbranden van huizen.
De oorzaak van de verbolgenheid van de Duitse overheid lag in het feit dat de Duitse soldaten verklaarden : “de civielen hebben geschoten”. Bij een onderzoek, ingesteld door de militaire overheid, kon worden bewezen dat het regiment jagers te paard, een Duitse Rode-Kruiswagen hadden doen stoppen en bevel gegeven onmiddellijk rechtsomkeer te maken in de richting van Brussel.
In deze streek kwam het meermaals tot een treffen tussen de soldaten van beide legers en daarom werd er in de zusterschool een lazaret ingericht om Duitse soldaten te verplegen.
Ik heb er met een gewonde Elzasser gesproken voor wie Frankrijk nog steeds het vaderland was gebleven.
De aanval op Antwerpen was een zware brok voor het Duitse leger. De operatie verliep niet zo vlug als voorzien. Het was een stellingoorlog, gevoerd met kanonnen en machinegeweren, als observatieposten kerktoren en kabelballons. De aanvoer van munitie en voedingswaren geschiedde met veldwagens en paarden en de soldaten moesten afstanden te voet afleggen. Het was werkelijk nog een leger van voetvolk.
Tijdens de aanval op Antwerpen waren de reservetroepen ingekwartierd in de huizen van de gemeente en zelfs in het kerkgebouw. Loopgrachten werden gegraven in de landerijen van de gehuchten, vooral te Limbos.
De rechtervleugel van het Duitse leger werd door de forten van Antwerpen lange tijd opgehouden, waardoor Duitsland de slag aan de Marne heeft verloren en de kansen op de eindoverwinning verspeelde.
Onder de beschuldiging van lid te zijn van de Burgerwacht werden talrijke mannen uit Eversem aangehouden en in onmenselijke omstandigheden naar Duitsland vervoerd.
Tijdens de vierjarige bezetting hebben de Duitsers hier jongelingen opgeëist om naar Duitsland, waar gebrek aan arbeiders was, te gaan werken. Hierdoor kwamen de Duitsers vrij om op het front te gaan strijden. Ingevolge deze opeisingen ontstond paniek bij de bevolking en vele mannen vertrokken uit Meise om in Brussel te gaan onderduiken.
De vrouwen die alleen thuis bleven, waren zo bevreesd dat ze in hun eigen huis niet durfden overnachten en bij valavond trokken ze met hun kinderen naar de hoeve van Boechout tot ’s anderendaags in de morgen.
Daar waren ze buiten gevaar want het domein van Boechout werd als Oostenrijks gebied beschouwd. Een bericht aangebracht op het toegangshekken van het domein luidde ongeveer als volgt : “Dit kasteel behoort toe aan de Belgische kroon en dient tot residentie van H.M. keizerin Charlotte van Mexico, schoonzuster van onze geëerde bondgenoot de keizer van Oostenrijk Frans Jozef. Wij bevelen aan de Duitse soldaten dit verblijf te eerbiedigen en elke verstoring te vermijden”.
Onder de oorlog werden door de bezettende macht huiszoekingen verricht om koper en wol in bezit te nemen. Het was nodig de matrassen weg te stoppen enop strozakken te slapen.
Evenals de klokken van de kerktorens – grondstof voor munitie – werden ook de notelaren naar Duitsland verstuurd. Het schijnt dat notelarenhout goed geschikt is voor het maken van geweerkolven.
Onze landbouwers waren verplicht hun paarden te monsteren op de markt te Wolvertem en de Duitsers hebben er een kontingent opgeëist. De bezette landen werden beschouwd als veroverde gebieden.
Tijdens de oorlog 1914-18 zijn inwoners uit de gevechtszone Menen-Halluin ondergebracht bij de bevolking van Meise, die deze beproefde mensen met een goed hart heeft ontvangen en met genegenheid heeft bejegend. De winter van 1916-1917 was bitter koud en de kolen waren uiterst schaars en duur. De mensen hakten hout om vuur te maken. De ravittailering van de bevolking geschiedde door inlandse produkten die landbouwers verplicht waren in te leveren en bij middel van geïmporteerde voedingswaren. De bedeling was toevertrouwd aan het Nationaal Voedingskomitee dat onder toezicht stond van landen die niet bij de oorlog betrokken waren – vooral de vertegenwoordiging van Spanje was aktief. Voor de kinderen werd gezorgd door het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn. Deze oorlog heeft vier lange jaren geduurd; vier droevige jaren met veel ellende, met als nasleep de verspreiding van de besmettelijke en gevaarlijke Spaanse griep, waaraan vele mensen zijn gestorven.
In die lang durende oorlogsmaanden dachten we veel aan onze oud-strijders.
We begroetten de moedige jongens die we hebben zien terug keren. Sindsdien is hun aantal reeds fel geslonken. Wij houden in ere de nagedachtenis van de oud-strijders die gesneuveld zijn en ook van hen die sindsdien overleden zijn.

27-11-2013 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

381 Oorlogen

België is vrij laat een onafhankelijk land geworden, werd dikwijls onder de voet gelopen door vreemde legers en daarbij was het meermaals het slagveld van Europese oorlogen.
Ik zal me beperken tot enkele feiten, waarbij onze gemeente speciaal betrokken was.
einde 1582 werd Meise bezet door de Spaanse troepen onder het bevel van Alexander Farnese, prins van Parma. Deze bezetting greep plaats tijdens de belegering van het kasteel van Boechout. De Spaanse soldaten genoten geen goede faam bij onze bevolking en in de volksnaam hadden ze de naam van Spanjolen en in dit woord zat veel misprijzen.
In 1664 werd de dorpskom uitgebrand door de Franse soldaten van Lodewijk XIV en eveneens in 1695 fel geteisterd tijdens de bombardering van Brussel.
In 1815 – gedurende de oorlog tegen Napoleon –waren de Brunswijkers in Meise gelegerd.

20-11-2013 om 00:00 geschreven door Jef De Cuyper

Op de vaderlandse plechtigheden speelde nog een derde gelegenheidsfanfare, broederlijk verenigd onde de vlag van de Oud Soldaten.
De maatschappij werd gesticht in 1903, dus voor de eerste wereldoorlog.  Zij bestond in vele gemeenten in ons land.  De oorsprong hebben wij nog niet achterhaald.  Wij vermoeden echter dat zij stamt uit de Duits – Franse oorlog van 1870, waarbij de burgerwachten gemobiliseerd werden om de grens te bewaken.

De oorspronkelijke benaming luidde : “Oud Soldaten Afdeeling Meysse”.

Wij baseren ons op het archief van de vereniging.

Inventaris :

1. Reglement van 13 december 1903
2. Kasboek vanaf 1966
3. Répertoire : ledenlijst met alle gegevens
4. Statuten
5. Stempel
6. Briefhoofd
7. Matrijs burgerkenteken gevonden in het atelier van de Mélio in Strombeek
8. Plaat
9. Vlag
10. Kepi (in het bezit van José De Greef
11. Wandelstok van Jules Van Campenhout in het bezit van Fried Van Campenhout

De KMGSBL 1903 was een zeer actieve vereniging.  De leden moesten regelmatig in het lokaal hun bijdrage komen betalen.  Maandelijks kwamen zij samen en er werd veel gefeest :
- Afzwaaiersfeest 25.10.1972
- Heldenfeest 11.11
- Teerfeest 30.01
- Ceciliamis
- Jubelfeest 27.10.1968

In 1927 bestond het bestuur uit :
Petrus Jacobs, Benoit Maes, Pol Leemans, Laurent Van Malderen en Louis De Greef.

Als iemand 50 jaar lid was, gaf men de jubilaris een wandelstok .  Zo noteerden wij :

1969 De Greef Louis
1971 Van der Veken Michel
1973 Van Campenhout Jules

Deze laatste kreeg er echter reeds één in 1947 : een bruine stok met grijs, benen handvat en voetje waarop een tekst gegraveerd op een koperen ring onder het handvat : “Aan onze burgemeester.  De gewezen soldaten Meise.”

Als voorzitters noteerden wij achtereenvolgens :
13.12.1903      E.Mortelmans
          1927?    Petrus Jacobs
14.05.1933      Louis De Greef
15.12.1973      Edward De Greef
          1982      Marcel Dries
17.02.1983      Georges Bogaerts
06.01.1984      Antoine Mollemans
19.01.1996      Emile De Knop

Schrijvers (secretarissen) :
13.12.1903      Vergaelen Frans
     04.1923      De Greef Louis
14.05.1923      Jacobs Jean
26.09.1985      Deforche Roger
13.12.1989      De Cuyper Jef

Schatbewaarders :
13.12.1903      Van Hoef Jan
     11.1920      De Greef Louis
     01.1925      Jacobs Jean
14.05.1933      Vanderveken Michel
15.12.1974      De Cuyper Jean
                        Bogaerts Georges
26.01.1975
19.01.1996      Philips Louis

Muziekchef :
                        Vandenbossche Georges
28.01.1951      De Cuyper Jean

Vaandeldragers :
20.01.1935      Huysmans Jean
            1962    Van Praet Emile
            1964    De Knop Emile
                        Huybrechts
                        Van Veer Victor
05.08.1983      Van Hooren Cyriel

Boetemeesters :

Van der Veken Michel
De Cuyper Jef

Aalmoezenier :                                            
26.09.1985      Herman Boon II                    

Bestuur sedert 13.12.1984

Erevoorzitter                          : Jean Van Dievoet
Voorzitter                               : Antoine Mollemans
Ondervoorzitter                     : François De Kelver
Schatbewaarder                     : De Knop Emile
Schrijver                                 : Roger Deforche
Boetemeester                         : Jef De Cuyper
2^de boetemeester                     : Georges Hoornaert
Vaandeldrager                                   : Cyriel Van Hooren
2^de vaandeldrager                   : Jules Van Hemelrijck
Aalmoezenier                         : Herman (Bie) Boon

De continuïteit werd gewaarborgd door Jef De Cuyper.  De kas werd overgemaakt aan het Beiaardfonds van Meise voor aankoop van een klok Sibemol die ontbrak in de oude beiaard van 47 klokken (nu monument).  Dit was de eerste impuls tot aankoop van een nieuwe beiaard in Meise met 56 klokken.  Het geld werd doorgestort aan de V.Z.W. Nieuwe Beiaard op 22.7.1998.  Deze klok draagt de naam van onze vereniging.  Zij zal het autochtone Meise en de eendracht tussen alle Meisenaren, die ze sedert haar ontstaan wist te vrijwaren, voor eeuwig  symbolizeren.  De vlag werd gratis gerestaureerd door Lisette Haeck.  Daarom werd zij opgenomen in het comité van sympathisanten o.l.v. eredame José De Greef, Hélène Van Acker (+), Germaine De Greef,  e.a.

Bestuur sedert 13.12.1993 (1^ste kalfskopdiner) – 90 jarig bestaan

Erevoorzitter                          : Jean Van Dievoet
Eredame                                 : José De Greef
Voorzitter                               : Antoine Mollemans (+ 11.6.1995)
Ondervoorzitter                     : Domien Van Opstal
Schatbewaarder                     : De Knop Emile
Schrijver                                 : Jef De Cuyper
Boetemeester                         : Georges Hoornaert
Vaandeldrager                                   : Cyriel Van Hooren
Aalmoezenier                         : Herman (Bie) Boon

Wijziging bestuur op 19.1.1996

Voorzitter                               : Emile De Knop

Bibliografie :
K.M.G.S.B.L. 1903 van Jef De Cuyper Sib2003
Meise onder de toren van St.-Martinus Jef De cuyper Sib 2001 pag. 57

13-11-2013 om 09:07 geschreven door Jef De Cuyper

06-11-2013 om 09:08 geschreven door Jef De Cuyper

30-10-2013 om 08:56 geschreven door Jef De Cuyper

Uit een nota me welwillend overgemaakt door de heer Victor Amerijckx (+), sinds 1930 muziekbestuurder van de Verenigde Broeders :
Deze fanfare is gegroeid uit een zangkoor “Koor en zangmaatschappij De Verenigde Broeders opgericht op 10 maart 1875.  Tien jaar later werd dit zangkoor omgevormd tot een trompettersgroep, die in 1898 uitgebreid werd tot een fanfare, die nog hetzelfde jaar bevorderd werd tot Koninklijke fanfare.
In 1908 bestond de fanfare uit 12 muzikanten.
Het vaandel en vele instrumenten werden geschonken door het Huis van Keizerin Charlotte.  Slechts enkele leden hebben hun instrument betaald.
Deze fanfare nam deel aan tientallen braderies en bij dergelijke gelegenheden en feesten droegen de leden een kenmerkend kostuum (witte broek en groene jas, de kleuren van Meise) dat veel bijdraagt tot het succes.  Zo veroverde deze fanfare te Elsene een erevlag met kunstpenning.
Ze nam aan talrijke muziekwedstrijden deel en behaalde vele eerste prijzen en onderscheidingen, zelfs de driejaarlijkse premie in het muziektornooi van de provincie Brabant in 1947 te Vilvoorde, eveneens een tweede prijs in de internationale wedstrijd te Itegem (1952).
In 1925 werd het 50-jarig bestaan gevierd met een luisterrijk festival, waaraan 12 muziekmaatschappijen deelnamen.
In de schoot van de fanfare werd de toneelvereniging “De Morgenstar” opgericht, maar die werd door onbeg rip in 1961 opgedoekt.
de oorlogsjaren zorgden voor het lam leggen van de activiteiten.
In 1975 werd voor de vereniging een grootscheepse viering van haar 100-jarig bestaan op touw .  Daar werden verdienstelijke dirigenten herdacht gezet Boddaer Philippe en Leon Maes.
De fanfare bezit een vijtigtal medailles behaald op festivals, waaronder drie prachtige erepenningen van de stad Antwerpen.
Op het vaandel staat vermeld :
het stichtingsjaar 1875
de nationale zinsspreuk
en naam “De Verenigde Broeders”.
Victor Amerijckx zwaaide gedurende 37 jaar lang met kunst en kennis de dirigeerstok.  Daarna kwamen Pierre Van Regenmoorter, Willy Ivens en Marc Van Hoorick.
Vanaf 1991 schaaft Roger Moens opnieuw met succes aan de verfijning en vervolmakins van de vereniging.
Met vallen en opstaan : met voorspoed en tegenslag : met eerste prijzen van uitmuntendheid en “last but not least” de brand van ons lokaal “Manneke Pis”.  Wij bleven achter met een verschroeid vaandel, zonder trom en een fanfare met enkele muzikanten zonder instrumenten.  Maar waar een wil is, is een weg en voor vele noeste muzikanten betekent een tegenslag een spoorslag, een aansporing tot “beter” doen, beter slagen, een detonateur voor topprestaties.

Voorzitters van 1908 tot 1918 H.Puttemans
                        1919 tot 1946 : Emile De waet
                        1947 tot 1950 : Joannes Van Humbeeck
                        1950 tot 1955 : Emiel Verlinden
                        1955 tot 1978 : Jozef Van Humbeeck
                        1978 tot 1979 : Frans Van Dorpe
                        1979 tot 1993 : Raymond Leemans
                        1993 tot heden : Paul Cleynhens
Baron d’Hoogvorst werd als eerste erevoorzitter aangeduid.

Huidig en laatste bestuur:
Voorzitter Paul Cleynhens                           
Erevoorzitters : Jean Van Dievoet en Raymond Leemans
Secretaris : Louis Amerijckx
Penningmeester : Marcel Van Seghbroeck
Bijzondere leden : André Huon, Walter Van vlasselaer, Mark Maes en Anja Amerijckx

De vereniging gaat er fier op de hedendaagse secretaris-generaal van het “Koninklijk Muziekverbond van België” Louis Amerijckx sinds meer dan 45 jaar in haar rangen als secretaris en muzikant te mogen tellen.

Bijnaam :
ressen (graszoden, verwijst naar de band met het domein van Boechout)
            (spotliedje : van met St.-Antonius is ’t geleden dat zij zaten met zes aan ene res)

23-10-2013 om 09:08 geschreven door Jef De Cuyper

376 De muziekverenigingen
De twee fanfares “De Verenigde Broeders” en “Concordia” waren gedurende vele jaren de bijzonderste aantrekkingspolen van het dorpsleven.  Ze vormden de kern van de partijpolitieke groepen.
Er was ook nog een gelegenheidsfanfare, waarin de twee concurrenten broederlijk samen speelden op de vaderlandse plechtigheden : de Oud Soldaten (Koninklijke Maatschappij der Gewezen Soldaten van het Belgisch Leger)
Deze toestand was niet enkel een kenmerk van Meise.   In de meest landelijke gemeenten, waren de fanfares de spil om dewelke de dorpspolitiek draaide.
Het was de negatie van het gezegde : “de muziek verzacht de zeden”, want de fanfares bliezen het vuur van de dorpstwist aan.  Dikwijls waren ze instrumenten van geïnteresseerde geldschieters.
Naarmate het cultuurniveau en de persoonlijkheid van de inwoners stegen en de welvaart toenam is de onderlinge strijd tussen de fanfares gaan luwen en we hopen dat het tijdperk van de vreedzame samenleving in een geest van verdraagzaamheid en wederzijdse eerbied nu definitief gevestigd is.  Deze fanfares hebben hoge uitgaven en daarom komt het gemeentebestuur tegemoet door het toekennen van subsidiën.  De muziekmaatschappijen verlenen hun medewerking bij bepaalde gelegenheden als processies, gemeentelijke feesten en plechtigheden.

16-10-2013 om 09:02 geschreven door Jef De Cuyper

375 De goedhartige pastoor  … beet genoemen.

D.J.Delestré verhaalt in “Eigen Schoon “ 1^ste nummer 01967, het bezoek van drie Franse soldaten bij de pastoor van Meise:
“Den 15 november 1792, op een zaterdag zijn er bij ons tot Meys omtrent 11 uren drie Franse soldaeten gekomen die vroegen “un coup de bière” (te drinken).
De pastoor liet ze komen in de keuken en zij waeren heel beleefd.  Zij begosten veel nieuws te vertellen bijzonderlijk van de bataille (slag) omtrent Bergen.  De pastoor gaf hun een boterham en een glas bier en hoorde nogal geerne hetgeen zij vertelden maar hij en wist niet wat deugnieterij er achter stak … Als ze bezig waeren met eten, vroegen zij ook wijn en hebben een caffron gedronken.
Een van de soldaten hield de pastoor aan de klap … de anderen verlieten de keuken.
Deze gingen eerst naer de zolder, vandaer in de kleine kaemers boven waer één paer waggenen hingen, die zij mede namen … seffens gingen zij naar ’t scribaen (in de schrijfkamer) waarin wel 500 guldens was een deel van hem, een deel van de kerk en de rest van de arme.  Geluk dat de knegt hen in de kamer had zien gaan .  Zonder dat hadden zij weg geweest met de 500 guldens.
De knegt vermaende de pastoor in de keuken die aanstonds boven liep en hen bezig vond met het eerste kaske te rooven waarin het geld was van de kerk Solvo 100 guldens.
Hij bad hen van het geld daer te laeten zeggende dat het van hem niet was maer van de kerk.  Zij lachten met hem ende lieten niet een oord inj.
Daermede gingen zij beneden bij hun ander compagnon, dronken nog een keer, naemen hun afscheyd van de pastoor en bedankten hem voor zijn vriendelijk onthael”.
Het spel was gespeeld aan de klap en de andere luist hem af.  Dat gebeurt in alle oorlogen en in alle tijdenvolgens de klassieke methode – de ene houdt de baas - ook in onze dagen.

09-10-2013 om 11:02 geschreven door Jef De Cuyper

Georges Van Wemmel

Hij was pastoor van Meise en schreef in 1661 de geschiedenis van de abdij van Grimbergen.  Spijtig genoeg is dit werk zoek geraakt.

Van Soltem

Hij was pastoor van Meise, geboren 6 juni 1698 te Brussel – overleed 8 mei 1750 te Meise.  Auteur van twee nederlandstalige treurspelen : Pygmalion en Astarte.  Hij schreef eveneens een toneelspel ter ere van het H. Saktrament van Mirakel.

Norbertus Heylen

Wij zijn veel dank verschuldigd aan deze onderpastoor van Meise in 1790, voor de talrijke notities over zijn belevenissen tijdens het Franse bewind en over de verdrukking en de tergingen welke onze bevolking te verduren kreeg.
Norbertus Heylen was tijdens de besloten tijd pastoor van Grimbergen.  Dit handschrift wordt bewaard in de abdij van Grimbergen.  D.J.Delestré geeft volgende levensschets :
“Pastoor Norbertus Heylen werd geboren op 11 oktober 1753 te Veeweide-Anderlecht waar zijn vader een smidse had.  De familie was afkomstig uit de Kempen doch verwant met vele Brabantse families.  Hij trad in de Norbertijnerabdij te Grimbergen de 25 mei 1776, werd geprofest op 18 oktober 1778, priester gewijd 4 jaar daarna in Mechelen.
Hij was eerst onderpastoor – coadjutor te Strombeek, werd onderpastoor te Meise benoemd op 4 november 1790 in de Patriottentijd.  Op 16 juli 1795 werd hij pastoor te Grimbergen en maakt de besloten tijd mee.  Van hoeve tot hoeve moet hij vluchten, verbleef enige tijd op ’s Gravenmolente Grimbergen en ging toevlucht zoeken bij Peke Van Beneden, aan de Bruinborrebeek.  In 1801 mocht hij terug naar zijn pastorij die hij eerst in 1818 verliet om wat rustiger te leven te St.-Brixius-Rode, alwaar hi jten Here ging  op 13 februari 1825."
Hij heeft ook deel genomen aan de Boerenkrijg, aan die moedige en bovenmenselijke strijd van onze jongens tegen het militair gezag dat hen opeiste om dienst te nemen in het Franse leger.

02-10-2013 om 10:28 geschreven door Jef De Cuyper