“De planten waar je van houdt, komen vanzelf naar je toe”

(Artikel in De Gazet van Antwerpen naar aanleiding van de VELT-OPENTUINDAGEN  op zat. 6 en zo 7/6. )

HALLE-ZOERSEL
Daniel stond mee aan wieg van Velt


In een boerderij aan de Lage Weg in Halle-Zoersel, vlakbij het Zoerselbos, stond in 1974  de wieg van Velt. Daniel Willaeys en zijn vrouw Aleide Lagrou waren mede-oprichters.

Aleide overleed vorig jaar aan kanker. Een hard lot voor iemand die altijd zo gezond geleefd en gegegeten heeft, want ze was een van de grote pleitbezorgers van de bio-ecologie. “De dood hoort bij het leven”, zegt Daniel (80). “Genetische aanleg mag je niet onderschatten. Aleides moeder overleed al op haar 49ste aan kanker”, vertelt hij in de hoeve waar twee grote portretten van zijn echtgenote de muur sieren.
De 80-jarige Daniel bleef niet bij de pakken zitten. Hij gaat geregeld op uitstap, bezoekt tuinen en musea in binnen- en buitenland. Voor de rest legt hij nog altijd met even grote overgave zijn ziel in zijn tuin. “Fruitamateur”, staat op zijn visitekaartje, wat veel te bescheiden is, want Daniel is eigenlijk een fruitencyclopedie. Bij elke struik en boom hoort een verhaal. Hoe hij ze meebracht uit Polen of Londen. “Het is een droog voorjaar. Ik ben  content, want dat betekent weinig schurft. Vorig jaar was een catastrofaal fruitjaar. Normaal pers ik 3.000 kilo appelen voor sap, maar vorig jaar bijna niets. Kwam het door de vorst? De bloesemknopkevers? 2015 ziet er in ieder geval een pak veelbelovender uit. De bomen en struiken dragen heel veel vruchten.”
Wie tijdens de opentuindagen van Velt de tuin van Daniel bezoekt, zal versteld staan van de soortenrijkdom. Zo heeft hij braambozen staan, een kruising tussen braambessen en frambozen. En gele  kornoelje, “niet meteen lekker om te eten maar wel om in te leggen.” Daniel wijst waar hij zijn zoete suikermaïs heeft gezaaid. “In september is dat heerlijk, gestoofd met wat boter, en dan een glas cava erbij!”
Op seniorennet houdt Willaeys een veelgelezen fruit- en tuinblog bij. “Ik vertel over de bosuil in mijn schouw en mijn lievelingsbraamstruik die vlak naast het huis is opgeschoten, spontaan uitgezaaid. De planten waar je van houdt, komen vanzelf naar je toe.”
Dank aan Europa
Eén keer in zijn hele leven heeft hij “gespoten.” “Ik weet het nog goed, het was in het jaar 1962. Mijn vrouw las de bijsluiter op het ’pakske’ en steigerde. Het was de periode dat de eierschalen van de roofvogels zo dun waren geworden door onder andere het gebruik van DDT in de landbouw, dat die dieren bijna geen kuikens meer kregen uitgebroed. Een welgemeende dank aan Europa, voor alle milieuwetgeving op het gebruik van bestrijdingsmiddelen die er sindsdien gekomen is.” (kma)