|
Terug naar Ichtegem
Vorige zaterdagmorgen reed ik door de striemende regen en wind naar Gerard Bolle in het ‘Bollehuisje’, de oude woning van zijn ouders Arthur Bolle en Celestina Vermeersch aan de Zuster Clarastraat op De Reiger te Ichtegem.
Na het vroege overlijden van de ouders (August Vermeersch) van zijn moeder werd zij opgevangen bij haar ongehuwde nonkel Karel en tante Octavie, die woonden in het ‘Bollehuisje’. Zij kreeg zelfs de gelegenheid om op pensionaat te gaan te Lauwe, toen nog volledig Franstalig.
Mijn grootmoeder Rosalie Vermeersch was eveneens een dochter van August Vermeersch. Mijn grootmoeder woonde bij ons in. Zij was heel lang weduwe. Mijn grootvader van vaders kant, de smid van het gehucht, stierf toen mijn vader, oudste van vier, pas 9 was.
Mijn vroegste herinneringen als 2 en een half jarige betreffen haar. Ik zie ons nog wandelen aan haar hand en kort daarop de kamer en haar overlijden.
Als kind kwam ik dikwijls bij de Bolle’s. Vader Arthur, vlaskoopman en mijn vader, beide oudstrijder, klapten(spraken) dan over de oorlog. Ik keek toe hoe ze vlas zwingelden.
Voor het aperitief van eigen fruit – De hobby van Gerard is fruitwijn maken-, had hij zijn jongste broer jullien (Op mijn plechtige communie in 1947 was hij de chauffeur van dienst met hun jeep) en de oudste zoon van Georges, de overleden oudste broer, met zijn vrouw, Celesta Muylle, huidig schepen van cultuur van Ichtegem uitgenodigd. Dank zij haar, die de oorlogsbelevenissen van mijn vader op het spooor kwam, ben ik terug in contact gekomen met de Bolle’s.
Gerard zorgde voor een fijne barbecue. In de namiddag klaarde het op en nam hij mij mee op verkenning. Overal is veel bebouwing bijgekomen en dat eerder de laatste tijd. Sommige oude huizen herkende ik nog.
’s Anderendaags zullen we de wijdere omgeving verkennen tot Koekelare. Terwijl Ichtegen enkel een Carefour heeft, zag ik in Koekelare een Delhaize, een Aldi en een Lidl, pal bij elkaar.
“We gaan de ‘Ichtegemse Ardennen’ bekijken” zei Gerard. Er ligt een heuvelkam van aan de Belhutte te Koekelare, over de Veldemolen (hoogste punt 51m) over De Reiger met de verdwenen wijkschool, waar ik coëducatie genoot tot het 5de leerjaar en daarna intern werd in het Sint Jozefsinstituut te Torhout. Ook hier in de omgeving 51m. Men is de Fonteinstraat, waarlangs ik destijds woonde, aan het heraanleggen. Je ziet de spits van de fontein tegen het Wijnendale bos. “Je kan niet meer bij het water”, zei Gerard. In mijn kindertijd waren er twee uitlopen, waar je volop kon drinken. Daarna heeft men een tijd het water opgepompt naar een aftappunt aan de Zuster Clarastraat. Dikwijls stonden er ganse rijen aan te schuiven. Tijdens de hete junimaand van 1976 stond zelfs een foto op de voorpagina van De Standaard. Kort daarop werd de fontein gesloten wegens het te hoge nitraatgehalte van het water, een gevolg van de overbemesting met varkensmest van de vele varkens van de streek. Op de rondrit heb ik grote, hypermoderne, nieuwe varkensstallen gezien. Het aftappunt aan de Zuster Clarastraat is verdwenen.
De heuvelkam loopt verder over Wijnendale(Torhout) tot Aartrijke. Op sommige plaatsen heb je een uitzicht tot de kustlijn, 20km verder.
In de namiddag heb ik nog het museum en het pas aangelegde beeldenpark en het nieuwe verkoop-expositiepaviljoen van Irénée Duriez bezocht. De beeldentuin paalt aan de tuin van Gerard. De kunstenaar vertelde dat hij vooral een selfmade man is en slechts 2-3 jaar de kunstacademie bezocht.
FOTO'S
Bollehuisje
Bollehuisje
Bijgebouwen
Julien Bolle
Gerard Bolle
Plaat Duriez
Info over de kunstenaar
Kunstenaar met Gerard
De kunstenaar Irénée Duriez
|
