.

Niets blijft duren

niets blijft duren
niet de vuren
niet de muren
van het ouderlijk huis
niet de kinderen in de straat
niet de vrienden ’s avonds laat
niet de tuin in stille pracht
niet mijn zoon die gretig lacht
niet de vogels in de bomen
niet de dag die nog moet komen
niets blijft duren
tenzij die onrust diep in mij
dat onophoudelijk geruis.

Gilbert Coghe

Verlanglijstje

Geef me Nescio en Tsjechov, oude boeken.
Geef me na mijn zoveelste kale reis
iemand die mij twee haren uittrekt
en glimlachend zegt: je wordt grijs.
Geef mij alles en zeg: het is niets.

Geef me niets en zeg: dat is alles.
Geef me mijzelf, geef me jou.
Ik heb gezocht naar wist ik maar wat.
Geef me nu eindelijk
wat ik altijd al had.

Herman de Coninck
Uit:Met een klank van hobo

Teder

Teder de dag die nog niet wil beginnen,

een tentenkamp van tule en wit linnen

waarin de zon met vlokjes licht beweegt

gelijk een vis met niets dan zilvervinnen.

Anton van Wilderode

Eeuwigheid


Er zijn plekken
waar ik zonder glimlach
niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap
verteld, een kus geroofd,
iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,
bijvoorbeeld,
heb jij me op een nacht
beloofd dat eeuwigheid
een leugen is, maar dat het
daarom tussen ons niet
minder lang gaat duren.
Meer woorden waren er
niet nodig - een mond
spreekt van zichzelf al mooi
en huid heeft een geheugen.
Jij blijft mijn hals, mijn navel,
mijn holte van mijn knie
voor altijd bij.
Zonder glimlach kan ik
aan geen plek voorbij.

Bart Moeyaert

Uit: Verzamel de liefde

En lopend
door de stad
word ik het kind
dat hier
zijn weg eertijds
wedervindt
maar nooit
van toen,
de zomermiddaguren
met kopstootjes
van tóch
dezelfde wind.

Anton van Wilderode
uit: Een dag in de stad - Het sierlijk bestaan van steden