Teksten en gedichten waaraan ik niets heb toe te voegen
Ik ben slechts verzamelaar van mooie woorden
09-11-2020
Ik besta je na - Ina Schroders-Zeeders
Ik besta je na, in vezels en verzamelingen. In ademtocht en droom voel ik dat je nader bent dan ooit. Ik besta je na nu ik je heb verstrooid in duizenden fragmenten.
Ik besta je na, je angsten neem ik over, je lach, je pijn is nog aanwezig in vergeelde foto’s. Ik besta je na in alles wat ik ben of zeg omdat jij niet meer bent, niet meer bestaat.
Ik besta je na je woorden ongezegd zal ik verwoorden, in jouw naam, gedachten achter ogen die ik raadde. Ik besta je na, in iedere verwoording zoals ik jou beraam, ben jij ten voeten uit jezelf en ik jouw nabestaande.
Ina Schroders-Zeeders
Categorie:Schroders-Zeeders Ina
07-11-2020
Voor Hilde - André Demedts
'Voor Hilde'
In de dagen van mijn diepste verslagenheid, toen het mij 's avonds onverschillig liet of ik 's morgens nog wakker zou worden, liep zij met mij naar het bos. Ouder dan vier was zij toen niet en haar handje in mijn hand, liet mijn leven niet los.
André Demedts - Uit: Voor Hilde
Categorie:Demedts André
13-09-2020
Sonnet 16 - Hans Andreus
.
Sonnet 16
Ik heb je lief. Men kan het niet, nooit helpen. Jij bent de aarde en wat daarbij is. Ik leef niet meer. Ik leef van je gemis. Ik ben een wond. Ik ben niet meer te stelpen.
Jij bent hier niet, ik ben hier niet, waar leef ik, waar leef jij? Wij weten niet wat er gebeurt. Wij hebben ons beste leven verbeurd. Alles is geweest. En wat nu, wat geef ik?
Ik schrijf mijn woorden met lichaam en handen, spreek met een stem die aan mij kapotgaat. Ik ben die liefde en ik ben die haat
en jij bent die ik ben. Liefste, wij branden verschrikkelijk in onze arme staat. Er is haast niets meer dat ons leven laat.
Hans Andreus
Sonnetten van de kleine waanzin
Categorie:Andreus Hans
27-08-2020
Een soort van blijven - Uvi
Een soort van blijven
Als een ansichtkaart zo las ik je je was de weg verloren
in de woorden van een dichter
verder dan ik dacht lagen je dromen uitgewoond achter een deur
en niemand die je nog kon horen
hoe stil je was hoe luid je ook riep het waren je ogen
die mij schreven dat het een soort van blijven was.
Verlangzaam. Verlangzaam. Verlangzaam je verlangen.
En verdwijn met mate.
Neem niet je tijd. En laat de tijd je nemen - Laat.
Leonard Nolens
Categorie:Nolens Leonard
14-06-2020
Liggen in de zon - Hans Andreus
.
Liggen in de zon
Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht.
Ik lig languit lig in mijn huid te zingen lig zacht te zingen antwoord op het licht lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen te zingen van het licht dat om en op mij ligt.
Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil ik weet alleen het licht van wonder boven wonder ik weet alleen maar alles wat ik weten wil
Hans Andreus uit: Muziek voor kijkdieren, De Windroos 1951
Categorie:Andreus Hans
10-05-2020
Moederdag
Vanuit jouw stilte
waaien woorden aan.
Zachter nog
dan fluisteringen.
Zij doen mij
liefdesliedjes zingen
Ik kan ze woord
voor woord verstaan.
Toon Hermans
Categorie:Hermans Toon
14-04-2020
Berceuse - Alexis de Roode
Berceuse
Zie mij aan met zachte ogen. Bewaar voor later het doffe staren, de kalme taxatie, de gêne die wegkijkt en afglijdt. Kom, leg je oog op mijn oog.
Open de zwarte poort en laat mij dwalen in het donker, een rondgang langs de ramen en muren van je hart. Dan zal ik zachtjes voor je zingen, een liedje van de wind en het wezen van de dingen.
En ik zal je aanzien met zachte ogen. Dwaal af in mijn zwarte domein. Je zult daar veilig zijn.
Alexis de Roode
Bron: Geef mij een wonder
Categorie:de Roode Alexis
28-03-2020
Marc Tritsman - Uitgesproken
Uitgesproken
praat met mij en doe dat honderduit, vertel me zwijgend waarover een leven gaat hoeveel tederheid er nodig is en adem gulzig tot het eind
spreek dit lichaam zonder een spoor van schroom, spreek het, spel het volledig uit laat me duizelen breng me in totale ademnood geef je
eindelijk helemaal bloot
Marc Tritsmans
(Studie van de schaduw, laureaat Herman de Coninckprijs voor het beste gedicht 2011)
Categorie:Tritsman Marc
27-03-2020
Waarom schrijf ik - Toon Tellegen
Waarom schrijf ik
Ik schrijf omdat ik wil schrijven dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn en zal ik schrijven- met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden, en met rode oren en rode wangen; ik ben gelukkig.
Als ik daarna ooit nog twijfel en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij of zelfs reddeloos verloren, kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben: gelukkig.
Zal ik weggaan? Zal ik verdrietig worden en weggaan? Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden, mijn schouders ophalen en weggaan? Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken: zo is het genoeg, en weggaan? Zal ik een deur zoeken, en als er geen deur is: zal ik een deur maken, hem voorzichtig opendoen en weggaan- met kleine zachtmoedige passen? Of zal ik blijven?
Zal ik blijven?
Toon Tellegen uit: Alleen liefde
Categorie:Tellegen Toon
30-01-2020
De winter neigt zich traag ten einde - sunset
de winter neigt zich traag ten einde
of beter nog: hier ligt geen oor hier klinkt het zingen van een koor wanneer je over weiden loopt je hoofd te luisteren legt
met ook je vingers diep in d’ aarde en woelend voelen, ruiken de geur van leven die je daar omringt in melodie van lente die reeds zingt
de winter neigt zich traag ten einde
sunset 14-01-2020
Categorie:sunset
29-01-2020
Ik denk niet - Stef Bos
Ik denk niet als ik schrijf
ik volg alleen een spoor van inkt dat langzaam in mij binnendringt en zegt wat ik verzwijg.
Stef Bos
Categorie:Bos Stef
09-12-2019
Liever alleen - Stef Bos
Liever alleen zegt ze met een rechte rug en een zekerheid in haar ogen die elk moment kon omslaan In het tegendeel.
Ze houdt zich sterk door niet te missen wat ze mist Door niet te verlangen wat ze verlangt Door niet te dromen waarvan ze droomt
Stef Bos
Categorie:Bos Stef
21-11-2019
Zij - Bernard Dewulf
Zij
Wij doen ondeelbaar, hart aan hart, maar slapen ieder onze nacht. Haar lichaam ademt in mij voort en binnen word ik weggedacht.
Woont daar iemand die bestaat als zij zich sluit? Alles is zo denkbaar in dit hoofd, ik raak er niet in en niet uit.
Ik ken haar enkel in mijn armen, zij houdt mij eeuwig op de tast. Zij slaapt en wie is zij die morgen weer in alles past?
Bernard Dewulf
Categorie:Dewulf Bernard
20-11-2019
Herman de Coninck - Edna St.Vincent Milay
Gedicht van Herman de Coninck (vrij naar Edna St.Vincent Milay)
Als ik te lang gezeten had bij jou, te weerloos en te dicht tegen je aan, wist ik dat ik vlug weg moest daarvandaan, want van te grote warmte krijg je gauwer kou.
En als ik langer dan een mens verdragen kon gekeken had naar jou, zo mooi en stralend klaar dan ging ik duizelen en werd ik raar zoals van te lang kijken naar de zon.
Dus zit ik nu weer op mijn oude kamer waar alles donker is en koud en klein, rondtastend naar mijn dingen, bedachtzamer
omdat ze me vervreemd geworden zijn. Ik zoek mijn weg, hou halt, en luister tot ik weer gewoon word aan het duister.
Herman de Coninck
Categorie:de Coninck Herman
16-11-2019
Verboden lakens - Uvi
VERBODEN LAKENS
De tuin is al ingedommeld. Zonder haar voetstappen voelt hij zich verlaten.
De beukenhagen klagen. Het is de geur van haar haren. Die ze missen. Vooral na de regen.
En de golf van haar snelle heupen. Het aura van laat gevaar dat blijft haperen
tussen de vermetele lakens van een minnaar. Zij geurt naar rozen op een zachte zomeravond.
Herfst is geen verval, herfst is toedekken is wachten... De lente en zomertooi verdwijnt, humus voor nieuw leven. En nooit heb ik de herfst die me vroeger triest stemde zo prachtig gevonden als dit jaar.
Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust