Zij

Wij doen ondeelbaar, hart aan hart,
maar slapen ieder onze nacht.
Haar lichaam ademt in mij voort
en binnen word ik weggedacht.

Woont daar iemand die bestaat
als zij zich sluit? Alles is
zo denkbaar in dit hoofd, ik
raak er niet in en niet uit.

Ik ken haar enkel in mijn armen,
zij houdt mij eeuwig op de tast.
Zij slaapt en wie is zij
die morgen weer in alles past?

Bernard Dewulf

Gedicht van Herman de Coninck (vrij naar Edna St.Vincent Milay)




Als ik te lang gezeten had bij jou,
te weerloos en te dicht tegen je aan,
wist ik dat ik vlug weg moest daarvandaan,
want van te grote warmte krijg je gauwer kou.


En als ik langer dan een mens verdragen kon
gekeken had naar jou, zo mooi en stralend klaar
dan ging ik duizelen en werd ik raar
zoals van te lang kijken naar de zon.


Dus zit ik nu weer op mijn oude kamer
waar alles donker is en koud en klein,
rondtastend naar mijn dingen, bedachtzamer


omdat ze me vervreemd geworden zijn.
Ik zoek mijn weg, hou halt, en luister
tot ik weer gewoon word aan het duister.


Herman de Coninck

VERBODEN LAKENS



De tuin is al ingedommeld.
Zonder haar voetstappen
voelt hij zich verlaten.


De beukenhagen klagen.
Het is de geur van haar haren.
Die ze missen. Vooral na de regen.


En de golf van haar snelle heupen.
Het aura van laat gevaar
dat blijft haperen


tussen
de vermetele lakens van een minnaar.
Zij geurt naar rozen op een zachte zomeravond.


Uvi

Link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd





 

.

HERFST

Herfst is geen verval,
herfst is toedekken
is wachten...
De lente en zomertooi verdwijnt,
humus voor nieuw leven.
En nooit heb ik de herfst
die me vroeger triest stemde
zo prachtig gevonden als dit jaar.

© Janina

Uit Herfst - Janina