Aas 

Hoe tijd afstand wordt
niet in dagen
maar in onuitgesproken woorden
hoe huid onbewoonbaar wordt
voor handen die zich verschuilen
in verdwijnen
omdat ze anders huilen
als hyena’s
voor kadavers
roofdieren van sleur
lust tot op het bot afgekloven
lasten van plezier.
°°°

PS.
2017.
Herinneringen groeien altijd op vroeger.
Mos dat niet zonder gisteren kan.
Het bedekt je. Als een versleten dak.
Waaronder je bewaart
wat je lief was.
Omdat je het aandacht gaf. Ooit.
Toen je liefde nog lenig was. En tijd om te vergeten.

Uvi



Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

Petit matin

Kijk, Mignonne,
de ochtend wacht
al ongeduldig op de dauw

hij staat reeds voor het open raam

kom toch, mijn vroege lieveling,
ik heb de rozen
één na één naar jou genoemd

opdat je naam
nog na zou geuren
als jij ooit mijn tuin verlaat

en dan de tijd niet langer verdergaat

zie, hoe ik je beeld bewaar
tussen de struiken
van de schemering

luister, mijn late lieveling,
laten we ons haasten
want vroeger dan wij zelf vermoeden

valt straks de avond.

Uvi



Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

Alleen voor rozen blijf je niet

Nog even balanceer ik
op de schemering.
Berg mijn uren op
als vers gestreken witte was.

De avond wordt op slot gedaan
en luiken lonken naar de maan.
Rozen klimmen tegen muren
met de allure van een rozentuin.

Zij die mij achterliet
vangt het maanlicht in haar handen.
Alleen voor rozen blijf je niet.

Uvi

Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

Ontastbaar dichtbij

Hoe graveer ik in papier
het tasten naar haar golvend haar
dat silhouet van jonge abrikozen
verdronken in mijn vingers.

Hoe blijft de zomer blinken in haar ogen
terwijl haar zacht gezonken geur
al slaapt in 't gele glooien van een herfst
verloren rimpels in de huid van hoge bomen.

Ze is er niet. Ik zie haar wel.
Ik luister diep en hoor ze praten.
Zonder ogen. Zonder oren.

Zij danst roerloos door mijn leven.
In de stilte van de dagen.
Ik wil haar verder dragen dan de horizon.

Uvi



Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

De tuinman schrijft rozen op haar raam.
Zij leest ze niet.
Hij legt de herfst te slapen in een winterbed.
En zal voor haar de lente wakker maken.

Zij ziet hem niet.
Hoe hij voor haar de bomen groeien laat.
Hoe hij de tijd snoeit tot groene dagen.
En het gras voorzichtig voor haar voeten legt.

Zij voelt het niet.
Enkel de woorden van een blauwe rijmelaar
lijken haar poëzie.
Terwijl de tuinman naarstig zijn gedichten spit.

Voor haar.



Uvi


Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

September strooit het mooiste licht van het jaar
over de ochtend.
De wolken zijn gezwollen. Als de uiers van koeien
die op melken staan.

De zon is barmhartig. Alsof ze al een seizoen
ouder werd. Niet meer dat hitsige van de zomer.
Maar met een warmte vol mededogen.
Ze schuift trager door het huis. De tafel baadt ingetogen.

In het licht. De wind speelt vrolijk met de bomen.

Uvi


Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

Lectuur van een lichaam

Als ik je schrijf en schep
dan pas besta je echt
het wit van m’n verbeelding
rondom het lichaam van je letters

zo schilder ik je tot vrouw
voluptueus blauw van zinnen
lippen als voorzichtig linnen
uit geweven gemis

dijen van golven
en deinende borsten
ogen en mond
twee clichés in de ochtendstond

ik teken je bestaan
tussen dauw en de wassende maan
schreeuw je een naam
met vleugels van zee en wind

hoe blaas ik leven
in de verf van je beeld
spreek dan toch
en beweeg


Uvi

Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

Tot waar je weer bij me bent

jij, mijn liefste misverstand

ik lees je
verkeerd en telkens weer
ontkleed ik je zinnen

ontleed ik je voor de zoveelste keer

van ochtend tot avond
van winter naar zomer
en luister naar het zingen

van de weemoed op je lippen

ik vertaal je
ik laat je
ik verlaat je

tot waar je weer bij me bent


Uvi


Link naar: Dagboek van een roerloze reiziger

Bandeloos verlaten



Alles is te veel
maar niets te weinig

hoe kunnen we hier blijven
terwijl we verder gaan

afstand en tijd ondermijnen
en het gemis ontmijnen

want alleen in woorden
kunnen wij bestaan

waar verlangen eindeloos kan stromen
maar nooit voorbijgaat.


Uvi

Dagboek van een roerloze reiziger

Zonder jou

Maar de bomen
houden je vast. Met elk blad.
In hun schaduw

zit ik te dromen.

In elke vlek
gevallen licht
lig jij

op mij te wachten

tot het donker wordt
en de maan
je op de gevels schildert

zonder mij.

Uvi

Link naar: Dagboek van een roerloze reiziger

Vertrouwd en o zo vreemd


Ik filter vandaag
om jou terug te vinden
in gisteren

Brugge en Oostende

de zee, het strand en de sneeuw
en hoe we naar elkaar keken
toen we nog veel later

in mekaar zagen

de veerkracht van de verte
waar het verlangen zou ondergaan
achter een horizon van heimwee

en gemis dat tussen ons lag als we niet samen waren

maar wat overbleef
in de zeef
was oud en vreemd geworden en leek

op wie ik in de spiegel zag en zij was geworden wie ze was.


Uvi

Link naar: Dagboek van een roerloze reiziger

Een soort van blijven



Als een ansichtkaart
zo las ik je
je was de weg verloren


in de woorden van een dichter


verder dan ik dacht
lagen je dromen
uitgewoond achter een deur


en niemand die je nog kon horen


hoe stil je was
hoe luid je ook riep
het waren je ogen


die mij schreven dat het een soort van blijven was.

Uvi

Link naar: Dagboek van een roerloze reiziger

Mijn lief,
jij laat me sterven dus
nu ik door jou vergeten ben

geen ogenblik
geen geur
geen licht gemis

dat mij voor even maar
laat leven

in een streling door je haar
of een aarzeling

van je stem
je lippen

o, regen wil jij dan voor mij wenen
o, wind wil jij huilen in de bomen
o, zee wil jij in twijfel je even terugtrekken

misschien vergis ik mij wel.

Uvi

Link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd

VERBODEN LAKENS



De tuin is al ingedommeld.
Zonder haar voetstappen
voelt hij zich verlaten.


De beukenhagen klagen.
Het is de geur van haar haren.
Die ze missen. Vooral na de regen.


En de golf van haar snelle heupen.
Het aura van laat gevaar
dat blijft haperen


tussen
de vermetele lakens van een minnaar.
Zij geurt naar rozen op een zachte zomeravond.


Uvi

Link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd





 

Muzee

Liefste
alsof ik niet meer
dan een hand ben

en mijn verlangen
een plooi in je huid
waarin mijn gemis verdwaalt

zoals zand in de wind
gaat liggen
voor de zee

mijn eindeloze bruid.

Uvi



Link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd

.

De anatomie van weemoed

Opwaaiend gras
acht noten Bach
en appels aan de bomen

het blozen van haar wangen
pimpelmezen in de hagen
en zon over het gele koren

een oude ansichtkaart
met blauwe woorden
en onze koffers in de gang.

Uvi

link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd

Ik heb gezwegen
zoals appelbloesem in de vrieskou
en het jonge gras dat ik heb plat gelegen

zonder maar één woord te spreken

uit angst
dat het niet zo mooi was
als de avond

die ons begreep

maar ik hoopte
dat je wel zou lezen
in mijn ogen

wat ik nog niet gebroken had.

Uvi

link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd

A thing of beauty

Maar wie zal zeggen wie jij bent.
En wie is het die jou herkent.
Als zelfs de liefde niet te vatten is.


In woorden.


Hoe de tijd jou telkens weer vervelt.
Verminkt.
Met nieuwe kleren.


En slechts de kleermaker wordt verwend.


Tot God verheven.  Met roem en handgeklap.
En geld.
Maar jij versmacht wordt.


En vergeten.



Uvi

link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd

.

Als ik weg ben...

Als jij weg bent
dan vind ik je wel

tussen de regels
van achteloos wit

jij bent wat er niet geschreven staat
zo lees ik je

onverhoeds

in een plas water
waarin de zon schijnt

of als het regent
en de bomen wenen

of wanneer ze zich in de armen leggen
van de wind

dan hoor ik je
zingen

duizendmaal zoals de zee.



PS.
Zoek mij niet. Als ik weg ben.
Laat mij verdwijnen.
Achter het gordijn. Van een herinnering.

Maar nu en dan
zal ik mij hullen. In een geur.
Vluchtig. Als een ogenblik.

Zet dan het venster open. En denk aan morgen.

Uvi
link naar: "Dagboek van de onvoltooid verleden tijd."