.

Foto: Arjen29

Walcheren bij avond

De dag gaat dicht als een deur. Jij schudt
een sprookje uit je mouw. We lopen
langs het duinpad naar de sterren en open
gaat de nacht. De lage lichten van de kust

beloven meer dan je kunt zien. Een visser staat
met zijn lantaarn aan zee. Het silhouet
van een geluidloos schip wordt neergezet
tegen de einder en verschuift. Met regelmaat

van enkele seconden zwaait een armvol licht
vanaf de vuurtoren over ons heen. De wind
gaat liggen in een dal, de avond wint
het van de dag. En dan van ver komt er een dicht-

regel van Achterberg over het schaduwpad:
“Aan het roer dien avond stond het hart”.

Johanna Kruit

Enkel dit


Van alle dingen enkel dit:
het hoge ruisen van de zwanen
op weg naar oevers die nooit dichter kwamen.
Het kind dat nog verborgen zit.

De hoge klaarte van de morgen.
Verwachting leunend aan een raam.
Verwonderd zoeken naar een naam
voor wat nog zal geboren worden.

De avond die de vensters sluit.
De kleine weemoed van de glazen
waarin stil zichtbaar wie we waren.
Gedachten drijven in en uit.


Johanna Kruit