Aas 

Hoe tijd afstand wordt
niet in dagen
maar in onuitgesproken woorden
hoe huid onbewoonbaar wordt
voor handen die zich verschuilen
in verdwijnen
omdat ze anders huilen
als hyena’s
voor kadavers
roofdieren van sleur
lust tot op het bot afgekloven
lasten van plezier.
°°°

PS.
2017.
Herinneringen groeien altijd op vroeger.
Mos dat niet zonder gisteren kan.
Het bedekt je. Als een versleten dak.
Waaronder je bewaart
wat je lief was.
Omdat je het aandacht gaf. Ooit.
Toen je liefde nog lenig was. En tijd om te vergeten.

Uvi



Link naar: De onvoltooid verleden tijd van gemis en verlangen

WANDELING

Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen

de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel

we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen

Rutger Kopland