Teksten en gedichten waaraan ik niets heb toe te voegen
Ik ben slechts verzamelaar van mooie woorden
09-11-2019
Herfst - Janina
.
HERFST
Herfst is geen verval, herfst is toedekken is wachten... De lente en zomertooi verdwijnt, humus voor nieuw leven. En nooit heb ik de herfst die me vroeger triest stemde zo prachtig gevonden als dit jaar.
Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust
Paul van Ostaijen
Categorie:van Ostaijen Paul
16-06-2019
Muzee - Uvi
Muzee
Liefste alsof ik niet meer dan een hand ben
en mijn verlangen een plooi in je huid waarin mijn gemis verdwaalt
En ik loop door de jaren langs een eindeloos strand En ik probeer te verklaren Hoe ik hier ben beland Hoe sterk is het toeval Hoe sterk is het lot Ben ik wie ik zijn wou Is het dit wat ik zocht
En ik praat met de zee En ik praat met de doden En ik mis soms een god Om in te geloven Zoals ik toen ik klein was Vlak voor het slapen Wist dat er iemand Over mij waakte Nu sta ik hier ’s nachts Ik kijk naar de sterren
En weet niet goed meer Wat ik moet zeggen Ik voel me soms moe Ik voel me soms leeg Hoe langer ik leef Hoe minder ik weet
Stef Bos
Categorie:Bos Stef
16-04-2019
A thing of beauty - Uvi
A thing of beauty
Maar wie zal zeggen wie jij bent. En wie is het die jou herkent. Als zelfs de liefde niet te vatten is.
In woorden.
Hoe de tijd jou telkens weer vervelt. Verminkt. Met nieuwe kleren.
En slechts de kleermaker wordt verwend.
Tot God verheven. Met roem en handgeklap. En geld. Maar jij versmacht wordt.
Hoe wij elkander vinden In het zacht omhulsel taal. Hoe wij draden binden Van het hakkelend verhaal. Hoe wij leven zonder vinden. Hoe wij zoeken met omhaal Van woorden, op de tenen Van de taal. Houden wij
Elkander, o elkander Houden wij elkander Toch maar even vast.
Lieve van Hoestenberghe
01-04-2019
Je hebt me alleen gelaten - Hans Lodeizen
je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven
want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer
en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent
laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto en ofschoon jij de enige was die niet omkeek, wist ik toch dat jij de enige was die mij herkende de enige die zonder mij niet kan leven
en ik heb geglimlacht
ik was zeker dat je me niet verlaten zou morgen misschien zul je terugkomen of anders overmorgen of wie weet wel nooit
maar je kunt me niet verlaten
Hans Lodeizen (1924-1950) Uit: Verzamelde Gedichten (Van Oorschot, Amsterdam, 1996)
11-03-2019
Als ik weg ben... - Uvi
.
Als ik weg ben...
Als jij weg bent dan vind ik je wel
tussen de regels van achteloos wit
jij bent wat er niet geschreven staat zo lees ik je
onverhoeds
in een plas water waarin de zon schijnt
of als het regent en de bomen wenen
of wanneer ze zich in de armen leggen van de wind
dan hoor ik je zingen
duizendmaal zoals de zee.
PS. Zoek mij niet. Als ik weg ben. Laat mij verdwijnen. Achter het gordijn. Van een herinnering.
Maar nu en dan zal ik mij hullen. In een geur. Vluchtig. Als een ogenblik.
in het donker, tussen de lakens verdwijnt de tijd weet hij haar huid, billen en buik meisjeszacht
in het donker, tussen de lakens de jaren kwijt vatten haar lippen zijn staande oude jongensdroom
in het donker, tussen de lakens vergeten zij weten de witte haren, oude leden van geen belang
in het donker, tussen de lakens de tijd ten spijt komen ze samen als vanouds in tederheid
Tonny Hollanders
Categorie:Hollanders Tonny
03-03-2019
Heb lief mijn hart - H.C.Muller
Breek niet, mijn hart, er rijzen schone dagen Voor ieder, die het ganse leven leeft, Voor ieder, die volhardend strijdt en streeft – Heb lief, mijn hart, dan kunt gij alles dragen !
H.C.Muller
Uit: Troost der liefde
09-02-2019
Geef mij een woord - Guillaume Van der Stighele
Geef mij een woord Een helend woord Een woord dat maakt Dat ik weer verder kan
Geef mij een zin Die mij zin in Het leven geeft
Geef mij een woord Zeg iets Iets liefs Geef mij een woord
Guillaume Van der Stighele
Categorie:Van der Stighele Guillaume
06-02-2019
Je bent gekomen om te blijven - Claire vanden Abbeele
Je bent gekomen om te blijven
je liet voetsporen na in de tijd
je adem werd ruimte
stilte en woorden tussenin.
Je kwam en je ging
je liet me de mooiste herinering
de tweespraak
van een nooit eindigend begin.
Claire vanden Abbeele
Categorie:vanden Abbeele Claire
03-02-2019
Een witte ochtend - M.Vasalis
Een witte ochtend
Een witte ochtend, eerste dooi de lucht wit-grijs, egaal gespreid en aan de lange horizon welt nu een witte zon. Geen wind, beweging of geluid. Er botten waterdruppels uit; aan iedre tak en iedre struik zijn knoppen licht.
Een hartstochtsloze en totale aanwezigheid maakt zich nu kenbaar en het is of in een diepe adempauze van de tijd, dichtbij, een pasgeboren kind zich stil, volmaakt en ademend bevindt.
M.Vasalis
Categorie:Vasalis M.
25-01-2019
De zomers - Kees Stip
.
De zomers
Klaprozen, korenbloemen, barstenvolle goudgele aren streelden mijn gezicht. Groengouden vliegen zoemden een gedicht. Rood liet het ooft de appelwangen bollen.
Zomernachtdonker is gesmolten licht. Niet bang zijn voor kabouters en voor trollen. Ze komen 's nachts het grasveld voor je rollen. Alleen een dom kind houdt zijn ogen dicht.
Zullen wij dit soort zomers nooit meer zien? Ging dan het paradijs voorgoed verloren omdat wij aan de wereld toebehoren? Huil niet, huil niet, de hemel zal misschien een zolder in een huis zijn zonder zorgen. Daar hebben ze die zomers opgeborgen.
Kees Stip
Categorie:Stip Kees
21-01-2019
O, ik weet het niet - Uvi
O, ik weet het niet
O, ik ken je niet, mijn liefste, ik weet niet wie je bent
maar ik houd van de O in jou
je blozende ogen, je mond en tong hoe ze kijken en zwijgen
soms ben je mijn dagelijks brood
dan weer een appel die ik opnieuw wil plukken ook al ben ik honderdmaal
je rood vergeten
vandaag nog leer ik vliegen zonder handen om dan dicht bij jou
Ik loop waar ik val en mij op moet rapen. Geen boom en geen struik en geen horizon. Er hangen alweer stormen voor die zon. Ik wou dat ik één uur, één uur kon slapen.
Heet mij toch welkom, wereld van vandaag. Of van vandaag niet dan misschien van morgen. Ik ga in mijn splinters en onweer verborgen en ga alleen en weet niet wat ik vraag.
Maar ik wil de moed hebben tot het laatste, niet meer aan mij denken of aan die ander of aan wat mijn woorden aan zon terugkaatsten.
Dood is hier. Ik wil zien hoe ik verander en of ik weggaan of alweer leven moet. Maar ik wil niet zonder zijn, niet zonder moed.
Hans Andreus
Categorie:Andreus Hans
13-01-2019
Het luchtkasteel - Paul Snoek
Het luchtkasteel
Ik wil, voor ik verander in een kei, een mier of een papaverbloem, de schepper worden van een luchtkasteel.
Ik zal de daken knippen uit inktpapier, de kamers vouwen uit vochtige kranten en op de muren van muziekpapier zal ik lachgezichten voor de ramen schilderen met metaalinkt. In mijn slot zullen wonen duiven van oud zilver.
Ik zal, voor ik verander in een steen, een dier of in een slingerplant, de schepper worden van een luchtkasteel, want ik beschik over de zachte handen van een uitvinder.
Paul Snoek
Categorie:Snoek Paul
08-01-2019
Sneeuw - Gerda Van Erkel
.
Wat je hebt, weegt zelden op tegen het gemis. Maar wat er dan precies in je leven ontbreekt, kun je niet onder woorden brengen. Je weet alleen dat je erop wacht, elke dag, al jarenlang, en dat het met je uiteindelijke bestemming te maken heeft; met je vervulling. Je wacht op één of ander teken dat je de zin, de noodzaak van jouw leven duidelijk zal maken. Omdat je ervan overtuigd bent dat er voor elk mens één heel speciale taak is weggelegd die niemand anders in zijn plaats kan doen. En omdat hij die taak moet volbrengen met alle geloof en alle wilskracht die hij in zich heeft, tegen alle wanhoop en twijfel en tegenkantingen in en ongeacht de offers die het van hem vraagt. Opdat hij één keer in zijn leven zichzelf zal overwinnen. Maar het teken blijft uit. En je wacht nog, geduldig of plotseling wanhopig, dat je het niet zult herkennen als het zich uiteindelijk toch aandient en dat het dan onherroepelijk te laat zal zijn, nooit meer te achterhalen, of dat je tevergeefs wacht, dat er niets is om op te wachten dan de dag van vandaag, dat elke dag de grote kans van je leven voorbijgaat en dat de tijd die je rest steeds korter wordt. Steeds korter.
