Ik heb gezwegen
zoals appelbloesem in de vrieskou
en het jonge gras dat ik heb plat gelegen

zonder maar één woord te spreken

uit angst
dat het niet zo mooi was
als de avond

die ons begreep

maar ik hoopte
dat je wel zou lezen
in mijn ogen

wat ik nog niet gebroken had.

Uvi

link naar: Dagboek van de onvoltooid verleden tijd