Moge Allah ‘azza wa djal onze kennis doen vermeerderen, Ameen. Moge Allah ons leiden naar de waarheid en ons weerhouden van het slechte, Ameen. Moge Allah ons sieren met de schoonheid van Imaan & Taqwa, Ameen.
In een gegeven dorp kwam er een vrouw bij een geleerde waarvan de vrouw dacht dat hij een tovenaar was. Zij vroeg hem om een behekst iets voor haar te maken zodat zij daarmee haar echtgenoot van haar zou laten houden en zodat hij voor geen enkele andere vrouw op aarde nog oog zou hebben.
Omdat de geleerde opvoedkundig was ingesteld zei hij haar: Je vraagt iets wat niet gemakkelijk is. Het is zelfs enorm, ben je bereid om je de benodigdheden uit te voeren?
Ja zei de vrouw.
De geleerde: Ik kan wat je vraagt alleen afronden wanneer je mij een haar van de nek van een leeuw hebt gebracht.
De vrouw: Een leeuw?
De geleerde: Ja
De vrouw: Hoe krijg ik dat voor elkaar? Leeuwen zijn roofzuchtige dieren, ik kan niet garanderen dat hij mij niet zal doden. Is er geen makkelijkere en veiligere manier?
De geleerde: De liefde van je echtgenoot kun je enkel hiermee bereiken. Als je goed nadenkt, zul je een geschikte manier vinden om je doel te bereiken.
De vrouw vertrok diep denkend over hoe ze het gevraagde haar zou kunnen bemachtigen. Ze vroeg iemand van wie ze van diens wijsheid overtuigd was. Haar werd gezegd dat een leeuw pas roofzuchtig wordt als hij honger heeft, ze diende er dus voor te zorgen dat de leeuw een volle maag had waarna ze een haar kon bemachtigen.
Ze volgde het advies op en vertrok naar het woud wat dicht in de buurt was. Ze begon stukken vlees naar een leeuw te gooien en ging daarna op veilige afstand staan. Ze ging door met dit gooien van vlees totdat na verloop van tijd ze aan de leeuw gewend raakte en de leeuw aan haar.
Elke keer dat ze dit deed kwam ze een beetje dichterbij dan de vorige keer. Totdat de dag kwam dat de leeuw naast haar kwam liggen. De leeuw twijfelde niet aan haar liefde voor hem. De vrouw plaatste haar hand op het hoofd van de leeuw en aaide zacht zijn haren en zijn nek, terwijl de leeuw hier rustig van lag te genieten was het niet moeilijk meer voor de vrouw om een haar te bemachtigen. Nadat zij dit gedaan had ging zij snel naar de geleerde van wie zij dacht dat hij een tovenaar was om hem het haartje te overhandigen. Ze was vol vreugde dat omdat nu de engel zou worden die voor altijd het hart van haar echtgenoot zou krijgen.
Na het zien van het leeuwenhaartje vroeg de geleerde haar: Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?
De vrouw legde uit wat ze gedaan had om de leeuw aan haar te laten wennen en dat het er op aankwam dat ze moest weten wat de ingang was naar het hart van de leeuw, dit is zijn buik (eten). Daarna was het zaak om geduld te hebben en te herhalen wat ze deed totdat ze de vruchten van haar werk kon plukken.
Hierna zei de geleerde haar: Dienares van Allah, je echtgenoot is niet wreder dan een leeuw. Doe met je echtgenoot wat je met de leeuw hebt gedaan en je zult zijn liefde krijgen. Zoek de ingang naar zijn hart en stil de honger die hij heeft en hij zal voor jou zijn.. En voer je plan uit met geduld.
Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde psychologie aan de universiteit. Zij had drie zussen die allemaal het voortgezet onderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar integriteit en haar goede moraal en goed gedrag. Maar Laat ons haar verhaal aandachtig lezen:
'Toen ik op een dag onderweg was van de universiteit naar huis, kwam ik een zeer verzorgde man tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij kende en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen aandacht geven, maar hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef herhalen dat hij mij al een hele tijd had gevolgd en dat hij met mij wilde trouwen. Uit angst begon ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten toen hij mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets overkwam. Ik was erg gefrustreerd toen ik thuis aankwam. Die middag had ik niks kunnen doen. Ik bleef maar denken, ik was te bezorgd en kon die nacht niet slapen. De volgende dag toen ik klaar was met colleges stond diezelfde man bij de uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de dag daarvoor volgde hij mij en probeerde hij mij tegen te houden. Een paar dagen later vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis aankwam bij mijn voordeur had neergelegd. Ik wist niet wat ik met die envelop moest, omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met trillende handen de envelop op. Ik maakte hem open... Het was een bericht met liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Hij had geschreven dat hij spijt had van de achtervolgingen. Ik wist eerst niet wat ik met die brief moest. Ik had de brief toch maar gescheurd... een paar minuten later ging de telefoon af. Ik nam op en hoorde dezelfde jongen praten... Hij vroeg mij of ik zijn brief al had gelezen. Ik vertelde hem dat problemen zou krijgen met mijn familie als hij mij niet met rust liet. Een uur later belde hij weer op. Hij smeekte mij om naar hem te luisteren. Hij vertelde mij dat hij een goede intentie had en dat hij een gezin wilde stichten. Hij liet mij ook weten dat hij rijk was en dat hij bereid was al mijn wensen te vervullen. Ik begreep van hem dat bijna al zijn familieleden waren overleden. Ik moet toegeven dat ik op dat moment medelijden met hem kreeg. Ik begon begrip voor zijn situatie te tonen. Na dat telefoongesprek verwachtte ik elke dag een telefoontje van hem. Dat laatste telefoongesprek bracht hem dichterbij. Ik had de volgende dag les. Na mijn colleges liep ik naar buiten en bleef rondkijken met de hoop dat hij buiten stond te wachten. Hij kwam dagen lang niet opdagen. Na een tijdje kwam ik hem opeens wel tegen buiten de universiteit... ik was dolblij. Wij gingen samen in zijn auto een rondje rijden. Ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem in de auto zat. Ik voelde me alsof ik niet meer mezelf was. Ik kon opeens niet meer nadenken... Het was alsof hij mij onder controle had... Ik geloofde opeens alles wat hij mij vertelde, vooral wanneer hij mij vertelde dat wij voor altijd samen zouden zijn... dat wij onder één dak als een gelukkig echtpaar zouden leven. Het klonk zo mooi. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn vrouw was begon ik al te fantaseren en begon ik mij dat gelukkige leven voor te stellen. Maar niet lang daarna begon mijn nachtmerrie!
We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden... alleen deze keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar een appartement. Ik durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen. Het appartement was goed ingericht... ik was wel zenuwachtig. We gingen samen in de woonkamer zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet Mohammed vrede zij met hem helemaal vergeten: "Als een man en een vrouw zich in een (gesloten of afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de derde." (Overgeleverd door Tirmidhi Z). Maar de shaytaan had mijn hart verdoofd met al die mooie woorden van die jongen. Ik werd heel erg verleid toen hij dichterbij mij kwam. Ik wil niet in details vertellen wat er daarna volgde. Daarna stond ik op... maar het was gebeurd... het was te laat. Ik raakte kwijt wat elk fatsoenlijk meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen hem en zei: "Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: "Maak je nou geen zorgen, je bent mijn vrouw". Ik antwoordde: "Hoe kan ik in Allahs naam jouw vrouw zijn als er nog geen huwelijkscontract is!". Hij beloofde mij dat er zo snel mogelijk een huwelijkscontract zou komen. Ik ging huilend naar huis. Ik had echt helemaal geen kracht in mijn benen... Ik kon amper lopen... Ik had het gevoel dat ik van binnen brandde. "Oh mijn God, wat heb ik gedaan? Wat ben ik stom geweest!, bleef ik herhalen. De hele wereld werd duister voor mij... Ik bleef oneindig huilen in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen colleges meer en uiteindelijk stopte ik met mijn studie. Mijn situatie werd alleen erger... Niemand thuis wist wat er met mij was gebeurd. Ik bleef hopen dat die jongen zijn beloftes uiteindelijk nakomt. Dagen gingen voorbij, maar voor mij waren het meer weken dan dagen. Ik had bijna de hoop opgegeven dat alles ooit goed zou komen, toen uiteindelijk de telefoon afging terwijl ik in mijn kamer zat. Ik nam gelijk op voordat iemand anders thuis opnam. Alle hoop kwam naar boven toen ik de stem van die jongen door de telefoon hoorde. Hij zei met een zachte stem: "Ik wil met je een afspraak maken... het is erg belangrijk". Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets belangrijker kon voorstellen dan het huwelijk. Hij stond al te wachten toen ik bij de plaats waar we hadden afgesproken aankwam. Hij had een sacherijnig gezicht. Hij reed naar mij toe en ik stapte in. Het eerste wat hij zei was: "Het huwelijk kun je vergeten!". Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een klap in zijn gezicht... Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede. Ik zei: "Ik dacht dat je mij had opgebeld om alles recht te zetten, maar zo te zien ben jij iemand die nooit van normen en waarden heeft gehoord!". Toen ik uit wilde stappen zei hij: "Wacht even" en liet mij een videoband zien. Hij zei met een dreigende stem: "Je moet vooral zo doorgaan... met dit bandje zal ik jouw leven kapot maken". Ik vroeg hem wat er op die videoband stond. Hij zei spottend dat het een verassing was die hij niet wilde verklappen. Hij wilde dat ik zelf zag wat er op die band stond. We gingen naar datzelfde appartement... Ik moest wel mee... Ik moest weten wat er op die band stond. Wallahi! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op die band stond. Die jongen had alles opgenomen wat we die ene avond in het appartement hadden gedaan... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf op dat bandje zag... Alles werd stil om me heen... Ik keek om naar die jongen en zei: "Wat wil je mij nou aandoen, laffaard, rotzak! ". Hij antwoordde heel koel: "Er is niks aan de hand..., een paar verborgen cameras hebben dit werk gedaan..., als je meewerkt zal je echt niks overkomen..., maar als je koppig en interessant gaat doen dan kan het fout lopen". Ik stortte in elkaar... Niet alleen ik ging eraan, maar mijn hele familie. Ik kon niks doen... Om mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon meewerken. Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als prostituée. Ik moest elke dag van de ene man naar de andere om geld voor hem te verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd vertrouwden. Die jongen had kopietjes van die videoband gemaakt, waarvan één exemplaar in de handen van mijn neef terecht kwam. Kort nadat mijn neef mij op die videoband zag, kwam mijn hele familie achter het verhaal. Ook de mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis voor goed. Later kwam ik er achter dat mijn vader en mijn zussen ook verhuisd waren. Ik kwam ook later te weten dat ik niet het enige slachtoffer van deze jongen ben geweest. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken was wraak. Ik ging op mezelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of andere manier mijn adres achterhaald en kwam dus op een dag dronken naar mij toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en stak hem dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in de gedaante van een mens was. Ik heb andere meisjes verlost van deze jongen die ook hun leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood heb ik mij nooit beter gevoeld... Door de spijt die ik heb blijft mijn hart branden. Maar aan die spijt heb ik niks. Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes die liefdesbriefjes ontvangen of die mooie beloftes horen van jongens te waarschuwen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil ik het volgende met nadruk zeggen: als er een jongen naar je komt om je uit te vragen met wat voor smoesje dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om jou geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn vader op zijn sterfbed zei: Ik zal haar tot op de Dag des Oordeels nooit vergeven. Oorverdovend en hartverscheurend!
Dit verhaal werd verteld door sheikh Ahmed Ben Abd al-Aziz al-Hosain. Deze sheikh is bekend onder de moslims en is een vertrouwenspersoon. Omwille van een goede vertaling hebben we enkele veranderingen moeten aanbregen in enkele passages. De veranderingen zijn echter miniem!
Bel jouw Heer en laat Hem de Engel des Doods naar mij te sturen!'
Bel jouw Heer en laat Hem de Engel des Doods naar mij te sturen!
Een man wilde op een marktplaats een vrouw aanspreken om haar te vermanen over haar onislamitische kledingstijl. Hij zei tegen de vrouw: Vrees toch Allah! Weet je dan niet dat wat je aan hebt niet toegestaan is? De dood is iets wat zeker gaat komen en wie weet, wellicht is jouw tijd aangebroken en is de Engel des Doods op weg om jouw ziel op te halen. Vrees Allah!
De vrouw antwoordde op een hoogmoedige wijze: Hier, neem mijn telefoon maar en bel jouw Heer op en laat Hem de Engel des Doods naar mij sturen, Als jij waarachtig bent.
De man zei: Ik schrok van wat zij zei. De woorden die zij uitsprak deden de huid sidderen.
Ik besloot om te vertrekken toen ik even later geschreeuw hoorde. De mensen verzamelden zich en ik keerde terug om te kijken wat er aan de hand was. Ik baande mij een weg door de mensen en daar lag de vrouw van zojuist dood op de grond De Engel des Doods was gekomen om haar ziel op te halen.
In de naam van Allah de bramhartige, de genadevolle
Op een dag zei onze profeet(v.z.m.h) tegen Selman-I Farisi: kom laten we de mensen die zielig zijn opzoeken.
Selman-I Farisi: wie zijn die mensen dan?
Onze profeet(v.z.m.h): loop maar met me mee.
Dus ze liepen door het hele dorp, ze liepen, ze liepen en stopten uiteindelijk bij een graf. Toen begon onze profeet(v.z.m.h) opeens te huilen. Het huilen werd alleen maar erger. Selman-I Farisi kon er niet meer tegen en liep naar onze profeet(v.z.m.h) toe en zei: waarom, waarom is het dat je huilt.
Onze profeet(v.z.m.h) antwoordde: hier is het, hier is het, hier ligt een tiener, helmaaaal verbrandend in zijn graf omdat hij het hart van zijn moeder brak net voordat hij doodging. Ga. Snel, ga naar het dorp en vraag aan de mensen of ze hier willen komen.
Onze profeet(v.z.m.h) wachtte lang maar niemand kwam. Niemand. Tot opeens een stokoude vrouw kwam aanlopen. Ze kwam naar onze profeet(v.z.m.h) toe.
Onze profeet(v.z.m.h): o, moeder, o moeder vertel me is dit jouw zoon die hier ligt?
De oude vrouw antwoordt: ja dat is mijn zoon.
Onze profeet(v.z.m.h): vertel aan Allah(s.b.w) dat je je zoon vergeeft want je ZOON LAG AL DIE TIJD HIER TE VERBRANDEN EN DOET HET NOG STEEDS. Hij roept om je. Hij roept mamaaaaa. Hij is aan het verbranden. Zeg alsjeblieft dat je het hem vergeeft.
De oude vrouw: nee dat kan ik niet. Hij heeft mij veel pijn gedaan. IK VERGEEF HET HEM NIET.
Dan opeens haalt onze profeet(v.z.m.h) het "gordijn" voor de ogen van de vrouw weg zodat zij haar zoon in zijn graf verbrandend kan zien. De jongen, de arme jongen draait van links naar rechts, van rechts naar links van de pijn roepend: moeder!, moeder help me moeder.
De oude vrouw wordt opeens stil, ze wordt zacht van binnen en begint ook te huilen. Ze zegt: nee, dit is mijn zoon. Ik heb niet gegeten maar laten eten, ik heb niet geslapen maar laten slapen. Ik heb alles gedaan voor hem. Mijn jongen ik vergeef je mijn jongen. Opeens ligt de jongen in alle rust te slapen. De jongen die net alle pijn van aarde leed ligt nu te slapen. Rustig en lekker aan het slapen.
Zo zien we weer mensen hoe belangrijk een moeder is voor ons. Bovendien is het zo dat het paradijs onder de voeten van je moeder ligt: Rasul (vrede zij met hem) zei: "verlaat je moeder niet, opdat het paradijs onder haar voeten ligt''.
Twee buren, eentje moslim en de andere christen,waren met elkaar bevriend. elke keer vroeg men naar elkaars toestand,en had eentje hulp nodig dan stond de ander voor hem klaar. van tijd tot tijd wisselden ze elkaars standpunten uit. Ze spraken over god,de wereld,de mensen en over de problemen en vreugden van deze wereld. de moslim was een religieus en vroom mens,die alleen met de beste woorden van de islam sprak. Zo gebeurde het dat de christen zich steeds meer tot de islam voelde aangetrokken,en op een dag zelf moslim werd.
Het was midden in de nacht,toen de nieuwe moslim plotseling iemand hard aan zijn deur hoorde kloppen. Verrast en onrustig tegelijk vroeg hij"wie is daar?"
Met luidde stem hoorde hij zijn buurman roepen:"ik ben het je vriend Ahmad."Wat wil je op dit tijdstip?Heb je hulp nodig?"vroeg Yusuf,de nieuwe moslim."Haast je !"riep Ahmed."Kleed je aan en verricht je wassing voor het gebed". We zullen samen naar de moskee gaan ."
Voor Yusuf was einde van de dag voor een moslim nog onbekend. Snel deed hij wat zijn vriend hem gezegd had en ging met hem op dit nachtelijk tijdstip naar de moskee. Geen mens was op straat. Toen ze in de moskee aankwamen was het precies middernacht.
Ahmad verklaarde:"Dit is de beste tijd voor het nachtgebed. Dit gebed wordt in de tijd tussen middernacht en begin van de ochtendschemering gebeden. Het is niet verplicht,maar is zeer aanbevolen en brengt grote beloning!"
Ze hielden het gebed tot de ochtendschemering aanbrak. ze verrichten ook het ochtendgebed en maakten smeekbedes,tot het bijna licht was. Toen de nieuwe moslim wilde weggaan,vroeg Ahmad hem:"Waar ga je heen?"Ik wil naar huis gaan."Ik hebmijn ochtendgebed verricht en op het moment is er voor mij geen verplichting meer te vervullen."Wacht nog een moment en doe smeekbeden met ons tot de zon is opgegaan."Is goed."zei Yusuf en ging weer zitten. Hij hield het gebed tot de zon opgegaan was. Toen hij weer opstond om naar huis te gaan,legde zijn vriend hem de Quran in de hand en sprak:"lees hierin,tot de zon wat hoger staat,en vast vandaag om god te danken.
De nieuwe moslim deed ,hoe hem gezegd werd. en zo zat hij de heilige Quran lezend tot het al bijna middag was. Nu zei zijn vriend:"Het is al bijna middag,het is beter als we ons middaggebed ook in de moskee verrichten."Daarna zei hij:"het duurt niet lang tot het namiddaggebed".Als we toch al hier zijn kunnen we maar beter voor het namiddaggebed ook hier blijven."Na dit gebed verklaarde Ahmad:"het is al bijna avond."Ze wachtten dus nog een uurtje tot het nachtgebed was gekomen. Deden het gebed en gingen daarna naar huis.
Al na een paar uurtjes klopte Ahmad weer op de deur,en zei:"Maak je klaar zodat we naar de moskee kunnen gaan."Maar Yusuf kwam hem tegemoet en zei:"toen ik gisteravond uit de moskee kwam heb ik jouw geloof weer verlaten. Ga en vind maar iemand anders ,die niks te doen heeft en de hele tijd in de moskee kan doorbrengen. Ik ben een arme man .Ik heb een vrouw en kinderen die ik moet verzorgen. Ik moet zien dat ik ons levensonderhoud verdien."
Zo heeft een vroom mens een ander eerst tot de islam gebracht en hem daarna zelf ook weer ervan verwijderd
zo beëindigt Imam sadiq(a.s.)zijn verhaal.:"jullie moeten de mensen niet onnodig in moeilijkheden brengen. jullie moeten je mogelijkheden en kunnen betrachten en goed handelen. Dan kunnen jullie een diepe band met de islam ontwikkelen en jullie moeten niet ervoor wegrennen
In een gegeven dorp kwam er een vrouw bij een geleerde waarvan de vrouw dacht dat hij een tovenaar was. Zij vroeg hem om een behekst iets voor haar te maken zodat zij daarmee haar echtgenoot van haar zou laten houden en zodat hij voor geen enkele andere vrouw op aarde nog oog zou hebben.
Omdat de geleerde opvoedkundig was ingesteld zei hij haar: Je vraagt iets wat niet gemakkelijk is. Het is zelfs enorm, ben je bereid om je de benodigdheden uit te voeren?
Ja zei de vrouw.
De geleerde: Ik kan wat je vraagt alleen afronden wanneer je mij een haar van de nek van een leeuw hebt gebracht.
De vrouw: Een leeuw?
De geleerde: Ja
De vrouw: Hoe krijg ik dat voor elkaar? Leeuwen zijn roofzuchtige dieren, ik kan niet garanderen dat hij mij niet zal doden. Is er geen makkelijkere en veiligere manier?
De geleerde: De liefde van je echtgenoot kun je enkel hiermee bereiken. Als je goed nadenkt, zul je een geschikte manier vinden om je doel te bereiken.
De vrouw vertrok diep denkend over hoe ze het gevraagde haar zou kunnen bemachtigen. Ze vroeg iemand van wie ze van diens wijsheid overtuigd was. Haar werd gezegd dat een leeuw pas roofzuchtig wordt als hij honger heeft, ze diende er dus voor te zorgen dat de leeuw een volle maag had waarna ze een haar kon bemachtigen.
Ze volgde het advies op en vertrok naar het woud wat dicht in de buurt was. Ze begon stukken vlees naar een leeuw te gooien en ging daarna op veilige afstand staan. Ze ging door met dit gooien van vlees totdat na verloop van tijd ze aan de leeuw gewend raakte en de leeuw aan haar.
Elke keer dat ze dit deed kwam ze een beetje dichterbij dan de vorige keer. Totdat de dag kwam dat de leeuw naast haar kwam liggen. De leeuw twijfelde niet aan haar liefde voor hem. De vrouw plaatste haar hand op het hoofd van de leeuw en aaide zacht zijn haren en zijn nek, terwijl de leeuw hier rustig van lag te genieten was het niet moeilijk meer voor de vrouw om een haar te bemachtigen. Nadat zij dit gedaan had ging zij snel naar de geleerde van wie zij dacht dat hij een tovenaar was om hem het haartje te overhandigen. Ze was vol vreugde dat omdat nu de engel zou worden die voor altijd het hart van haar echtgenoot zou krijgen.
Na het zien van het leeuwenhaartje vroeg de geleerde haar: Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?
De vrouw legde uit wat ze gedaan had om de leeuw aan haar te laten wennen en dat het er op aankwam dat ze moest weten wat de ingang was naar het hart van de leeuw, dit is zijn buik (eten). Daarna was het zaak om geduld te hebben en te herhalen wat ze deed totdat ze de vruchten van haar werk kon plukken.
Hierna zei de geleerde haar: Dienares van Allah, je echtgenoot is niet wreder dan een leeuw. Doe met je echtgenoot wat je met de leeuw hebt gedaan en je zult zijn liefde krijgen. Zoek de ingang naar zijn hart en stil de honger die hij heeft en hij zal voor jou zijn.. En voer je plan uit met geduld.
Als een bekeerde vrouw zijn er vaak obstakels en uitdagingen die je pad kruisen. Een van de moeilijke acceptabele aspecten voor mij, was het feit dat polygamie toegestaan is. Het idee alleen al vond ik zo raar, dat ik er liever voor koos het te negeren, dan te accepteren of er ooit iets mee te maken te hebben. Ik bekeerde mij ongeveer 7 jaar geleden tot de Islaam. Dit was ook het begin van een lange strijd van het zoeken naar de perfecte echtgenoot voor mij, en een vaderfiguur voor mijn kinderen. Ik was voorzien van een Waali (voogd) die ervoor zorgde dat de zoektocht op een correcte manier gebeurde, zodat ik mij niet onnodig met andere mannen hoefde te mengen, en ook om mijn belangen te beschermen. Het was een moeilijk proces, omdat de meeste broeders die geïnteresseerd waren om met mij te trouwen, eigenlijk een tweede vrouw zochten. Er bleken geen ongetrouwde broeders te zijn die een vrouw zochten die al kinderen had. Nadat er ongeveer een jaar van zoeken verstreken was (ik voelde mij toen erg wanhopig), werd mijn Waali opnieuw door een broeder benaderd. Hij was om politieke en economische redenen geëmigreerd, dus ook hij zocht een tweede vrouw. Mijn Waali vertelde mij dat hij een andere vrouw nodig had, omdat hij had gepland een paar jaar in het buitenland te verblijven en hij hier liever niet in haraam verbleef. Hij kwam hier in de hoop dat hij zijn familie in zijn vaderland beter in hun levensonderhoud zou kunnen voorzien. Tot mijn ongenoegen had hij al een paar kinderen, sprak geen Engels en had geen schoolopleiding, omdat hij vanaf zijn dertiende jaar was begonnen met werken. Ook was hij ouder dan ik eigenlijk wilde. In ieder geval werd mij verteld dat hij een hardwerkend en zorgzaam iemand was. Toch bleef ik weigeren hem te ontmoeten, omdat ik niets voelde voor een huwelijk met iemand die al getrouwd is. Hoe kon ik mijn man met een andere vrouw delen? Hoe kon ik concurreren met de band die hij had met zijn vrouw met wie hij al een aantal kinderen had?
Hoe zou ik daarin kunnen passen en hoe zou ik kunnen concurreren met alles wat het inhoudt? Bovendien was hij niet eens opgeleid! Ik kon mij niet voorstellen hoe hij die grote familie die hij al had zou moeten onderhouden en daarbij dan nog een andere familie! Om maar niet te spreken over het feit dat hij illegaal was en ik bang was dat hij op een verblijfsvergunning uit was. Het maakte mij niet uit dat ik wanhopig was, ik stemde niet in om aan een huwelijk met zulke omstandigheden te beginnen. Ik zou gewoon blijven wachten tot ik de juiste persoon tegen zou komen. Alhamdulillah! Een paar weken later wilde een andere broeder mij ontmoeten. Hij was maar een paar jaar ouder dan ik, hij was nooit getrouwd en hij had geen kinderen. Daarbij was hij ook nog eens goed opgeleid, sprak vloeiend Engels en was een legale burger! Ik was zo enthousiast om hem te ontmoeten, dat ik haast niet kon wachten! Hij leek mij de ideale echtgenoot. Niet veel later hebben wij elkaar ontmoet en gesproken (uiteraard was mijn Waali erbij) We vonden dat we perfect bij elkaar pasten. We gingen uiteindelijk trouwen en we voelden ons beiden heel gezegend. Al mijn gebeden waren verhoord en mijn zoektocht kwam eindelijk tot een eind. Ik was zo opgelucht en enthousiast om een nieuw leven met mijn nieuwe man te beginnen. We pakten al mijn spullen en verhuisden naar waar hij verbleef. Ik voelde dat mijn leven niet mooier kon zijn dan het nu was. Nou zusters, ik kon mij niet erger hebben vergist. Na de verhuizing begon mijn leven heel snel in te storten. Direct kon ik tekens zien van conflicten tussen ons. Ik kon het niet geloven! Mijn wereld stortte in! Ik wist niet hoe het kon gebeuren, maar ik kon het niet tegenhouden. Geen ander koppel maakte zoveel ruzie als wij! Hoe kon mij dit overkomen? We hadden over alles een andere mening! We waren simpelweg niet verenigbaar. Ik was echter vastberaden om dit huwelijk te behouden. Ik heb nooit iets liever gewild dan dit huwelijk. Ik begreep niet hoe dit kon gebeuren terwijl ons huwelijk gebaseerd was op de Islaam. We bleven maar praten, maar niemand bleek de ander te begrijpen. Uiteindelijk waren we net vijanden en begon de situatie er heel ongunstig uit te zien. Ik begon de manier waarop hij sprak, liep en lachte te minachten. Ik weet zeker dat dat gevoel wederzijds was. Op dat moment wisten wij beiden dat echtscheiding de enige oplossing was. Ik voelde mij een mislukkeling en schaamde mij zo diep! Ik kon niet terug naar mijn oude woonplaats en het gespreksonderwerp van de gemeenschap worden. Mijn imaan nam sterk af en ik wilde alleen nog maar door de grond zakken. Ik nam contact op met de vrouw van mijn Waali en zij gaf mij het nummer van een hele aardige zuster in een ander staat. Ik belde haar en zij zei dat ze mij zou helpen vestigen in haar woonplaats. Ik besloot ervoor te gaan, want ik had niets te verliezen! Ik pakte al mijn spullen en vertrok naar ons nieuwe huis. Ik was erg bang. Het was een 17-uur lange rit en ik heb nog nooit langer dan 3 uur zelf gereden. Ik zag het als een uitdaging en zei Bismillaah, in naam van Allah! De volgende dag bereikte ik mijn bestemming. Ik vond het huis van deze hele lieve moslimzuster. Eerder sprak ik haar al kort aan de telefoon en ik had haar nooit eerder ontmoet. Ik was blij verrast om een zuster in niqaab naar buiten te zien komen en mij hartelijk verwelkomde. Mijn niqaabi zuster was erg enthousiast; ik vergat gauw mijn problemen. We zochten door de hele stad naar een flat. Aan het eind van de dag vonden wij Alhamdulillah een mooie flat in een leuke buurt, waar nog een paar andere moslimfamilies woonden. Alles gebeurde zo snel en gemakkelijk dat ik wist dat Allah de Verhevene dit zo voor mij bedoeld had. Ik wist dat ik de juiste keuze had gemaakt. De volgende dag vond ik met de hulp van Allah de Verhevene een baan! Ik kon gelijk aan de slag. Mijn werkgever was ook moslim en had geen bezwaar tegen mijn Hijaab. Voor het eerst voelde ik mij weer blij en ik begon te denken dat trouwen misschien niet voor mij was weggelegd, en dat ik maar beter vrijgezel kon blijven. Ik ontmoette veel aardige zusters en mijn imaan werd weer sterker. Na een tijdje kwam een moslimzuster mij vragen of ik weer interesse had om te trouwen. Ze bleef volhouden dat ze de perfecte broeder voor mij had. Met enige tegenzin luisterde ik naar wat zij te vertellen had. Ze vertelde mij dat hij in mijn vroegere woonplaats woont en dat hij een hardwerkende, goede moslim was. Omdat hij goed bevriend was met haar man, was het dus niet echt een vreemde. Toen begon ze over het feit dat hij naar een tweede vrouw zocht. Ik vertelde haar onmiddellijk dat ik niet geïnteresseerd was in een polygamische relatie. Ze begreep mijn standpunt en drong niet meer verder aan. Diezelfde avond ging ik naar bed met de gedachte hoe erg het moet zijn, als vrouw, om je man met een andere vrouw te moeten delen. Ik zou daar nooit deel uit van kunnen maken. Ik vond mijzelf te jaloers en te egoïstisch. Ik was heel kwaad over het feit dat mannen hun vrouwen zoiets aan konden doen. Ik kon mij niet eens voorstellen hoe die vrouwen zich moesten voelen. Toen ik de volgende morgen wakker werd dacht ik aan de broeder die een tweede vrouw wilde. Op de een of andere manier, SoubhanAllah, dacht ik er anders over. Ik overwoog te trouwen als tweede vrouw! Ik zat te denken aan al de positieve kanten van zon huwelijk. Mijn echtgenoot zou dan in ieder geval ervaring hebben met vrouwen en kinderen, wat een groot probleem was in mijn vorige huwelijk. Door zijn ervaring en leeftijd dacht ik dat hij beter zou kunnen omgaan met mij en mijn kinderen. Diezelfde morgen belde ik die zuster en vroeg haar naar meer informatie over de broeder, en zei dat ik wellicht interesse had. (en zusters, ik dacht echt dat ik mijn verstand had verloren!) De zuster vertelde mij dat deze broeder op zoek was naar een goede praktiserende moslimvrouw. Hij wilde dat zij deel uit zou gaan maken van zijn familie en dat ze uiteindelijk met hem mee terug zou gaan naar zijn vaderland. Verder vertelde ze dat hij geen Engels sprak en niet is opgeleid, omdat hij vanaf zijn dertiende jaar moest werken. Dit klonk mij wel heel erg bekend in de oren. Kon dat dezelfde persoon zijn die ik anderhalf jaar geleden heb geweigerd te trouwen?! Dat zou onmogelijk zijn aangezien het feit dat de zuster niemand van mijn vrienden kent van mijn oude woonplaats! Ik vroeg naar zijn naam en waar hij werkte. Toen we ons gesprek hadden beëindigd belde ik meteen een vriendin op wier man bevriend was met de broeder die ik eerder had geweigerd te trouwen. Soebhana Allaah! Het was dezelfde broeder! Ik stond perplex! Zou dat wellicht een teken van Allah kunnen zijn? Ik wist nu zeker dat ik hem moest ontmoeten. Mijn vriendin regelde direct een ontmoeting met hem via haar man. Toen ik hem ontmoette wist ik meteen dat hij de ware voor mij was. We waren heel erg op elkaar gesteld en we trouwden twee dagen later in de moskee. We zijn nu Alhamdulillah vier jaar getrouwd en ik heb er geen spijt van. Allah heeft onze harten met liefde voor elkaar gevuld, wat alsmaar blijft groeien. Ik dacht eerst dat ik veel zou moeten opofferen als ik deel uit zou maken van een meervoudig huwelijk. Maar ik weet nu dat ik meer goeds heb gekregen dan kwaads.
Beste broeders en zusters, wanneer deze verheven religie: de Islam op de juiste en zuivere manier overgebracht wordt, zal deze altijd geaccepteerd worden door mensen waarvan de natuurlijke aanleg niet vervuild is, dit ongeacht hun religieuze achtergronden.
Dit is het verhaal van een Joods meisje dat de Weg vond naar haar Schepper. Het verhaal is geschreven door haar vriendin, die schreef:
Ik zag haar voor het eerst met haar stralende gezicht in een moskee, die op een heuvel lag in een kleine stad in Amerika. Ik zag haar, terwijl zij een Engelse vertaling van de Koran las. IK groette haar met de Islamitische groet, waarna zij heel vrolijk reageerde. Wij raakten toen in gesprek en al heel snel werden wij beste vriendinnen. Op een avond zaten wij eens met elkaar aan de rand van een meer waar zij mij haar verhaal deed over haar bekering tot de Islam deed. Ze zei: ,,Ik groeide op in een Amerikaansjoods huishouden dat uit elkaar was gevallen. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen, trouwde mijn vader opnieuw met een andere vrouw, die mij veel leed en pijn toebracht. Toen ik zeventien was, rende ik van huis weg en leefde ik als een zwerver op straat. Hier kwam ik in aanraking met een aantal Arabische jongeren. Volgens mijn dakloze vriendinnen waren ze heel gastvrij en erg vriendelijk, maar ikzelf had een grote hekel aan Arabieren.
Na een tijdje raakte ik gewend aan het leven op straat. Toch voelde ik mij nooit gelukkig of veilig. Sterker nog, ik leed een triest en waardeloos leven. Na verloop van tijd voelde ik de behoefte om mij te verdiepen in mijn geloof om zodoende innerlijke rust en levenskracht te vinden, maar het Joodse geloof heeft mij niet kunnen overtuigen. Het is een geloof dat geen respect toont voor vrouwen of voor de mensheid wat dat betreft. Het is een individualistische godsdienst die ik ontzettend haatte. Het is een religie waarin de achterlijkheid heerst. Elke keer dat ik een vraag had, herinner ik me, kreeg ik hier nooit antwoord op.
Later besloot ik mij te bekeren tot het Christendom: het geloof van de tegenstrijdigheden waarin het gezonde verstand nooit kan geloven. Terwijl zij van ons vragen om ons hieraan over te geven. Ik zat voortdurend met de volgende vragen in mijn hoofd: Hoe kan de Heer Zijn zoon doden? Hoe kan Hij kinderen verwekken? Hoe kan onze religie drie goden hebben, terwijl wij geen van hen kunnen aanschouwen? Ik begon te twijfelen en besloot alles in de steek te laten. Ik wist dat er maar één Schepper is. Nachten lang was ik aan het piekeren tot het aanbreken van de ochtend. Ik raakte helemaal van slag, totdat ik op een avond, vlak voordat het begon te schemeren, op het punt stond zelfmoord te plegen. Dit alles vanwege de slechte omstandigheden waarin ik verkeerde. Ik leefde een duister en zinloos leven. De regen stortte met bakken uit de hemel, de donkere wolken, die mij als een gevangenis omringden, stapelden zich op elkaar. De sfeer was erg akelig en het leek of de bomen mij vol haat aankeken. Ik keek uit het raam van een afgelegen huis waar ik de God smeekte: O Heer, ik weet dat U er bent en van mij houdt. Ik voel me opgesloten en ik ben Uw zwakke schepsel. Leid mij naar het Rechte Pad. O Heer, het is aan U om mij te leiden óf mijn leven te nemen. Vervolgens begon ik hevig te huilen totdat ik in slaap viel.
Ik werd s ochtends wakker met een verruimd hart wat mij zelden overkwam. Ik ging zoals gewoonlijk naar buiten om wat eten te zoeken, hopende dat ik iemand tegen zou komen die mijn ontbijt kon betalen of dat ik tegen een kleine betaling een klusje kon doen. Ik kwam één van de Arabische jongens tegen waarmee ik een lang gesprek had. Hij vroeg mij of ik na het ontbijt met hem mee naar huis wilde gaan. Ook bood hij mij aan om samen met hem te gaan wonen. Ik besloot om met hem mee te gaan. Terwijl wij aan het eten en drinken waren en plezier hadden, kwam een bebaarde jongeman binnen. Zijn naam was Sacd, zoals ik vernam toen mijn gezelschap zijn naam verbaasd uitriep. De jongeman pakte mijn vriend bij de hand en stuurde hem weg, waarna ik begon te trillen. Ik stond immers oog in oog met een terrorist, zoals ik hen zag. Terwijl de jongeman niet eens iets had gedaan. Beleefd vroeg hij me of ik naar mijn eigen huis wilde gaan. Ik liet hem weten dat ik geen eigen woning had, waarna hij me medelevend aankeek en zei: Het is al goed. Vandaag kun je blijven, maar morgen moet je echt vertrekken. Hij nam wat geld uit zijn zak en vertelde: Neem dit bedrag, wellicht dat dit jou van nut kan zijn totdat je een baan vindt.
Het werd een koude nacht en toen de bebaarde jongeman op het punt stond om te vertrekken, stopte ik hem. Ik bedankte hem en zei: Blijf jij maar hier, ik ga zelf wel op zoek naar een slaapplaats. Ik wil slechts één ding weten? Wat was de reden dat jij jouw vriend op die manier behandelde? Hij ging zitten en begon met mij te spreken, terwijl zijn ogen naar de grond gericht waren. Hij legde me uit dat de Islam het afzonderen met een vrouw en andere zaken, zoals het drinken van bedwelmende dranken verbiedt en dat de Islam aanspoort tot het goed behandelen van de mensen. Ik stond werkelijk versteld. Waren dit nu de terroristen waar de mensen het altijd over hadden. Ik was in de veronderstelling dat zij met pistolen liepen om daarmee iedereen die ze tegenkwamen te doden. Zo hadden de Amerikaanse media mij geleerd.
Ik vroeg hem mij meer te vertellen over de Islam, waarna hij mij meenam naar een praktiserende moslimfamilie. Ik kwam daar aan om tien uur in de avond en werd warm onthaald. Ik begon vele vragen te stellen aan de heer des huizes: dokter Soelayman. Hij gaf mij bevredigende antwoorden, totdat ik volledig overtuigd was van de Islam dat dit hetgeen is waar ik naar op zoek was. De Islam is een heldere en duidelijke religie, die precies aansluit bij onze natuurlijke aanleg. Ik ondervond geen enkele moeite om datgene wat ik aanhoorde te accepteren. Dit was de waarheid.
Ik kreeg een onvoorstelbaar gevoel van trots toen ik mijn bekering tot de Islam bekendmaakte. Direct daarna heb ik mijn hidjaab aangetrokken. Dit alles gebeurde de volgende dag om één uur s middags. De dag waarop mijn hart weer tot leven kwam.
Een kafir die niet in Allah subhanahoe wa taala geloofde viel heel veel Moslims lastig met de opmerking: 'Als Allah er is, bewijs het dan maar eens.' De Moslims konden niet de juiste antwoord geven aan deze kafir. Daarom brengen ze hem naar Imam-i Azam. Ze zeggen tegen Imam-i Azam: 'Imam, deze man gelooft niet in Allah. Hij stopt vraagtekens in sommige hoofden van de Moslims door te zeggen dat ze Allah moet bewijzen als Allah er is'. Imam-i Azam (Numan bin Sabit) draait naar de kafir en vraagt: 'Waarom geloof je niet in Allah?' Waarop de man zegt: 'Alles gebeurt vanzelf, daarom geloof ik niet in Allah'. Waarop Imam-i Azam zegt: 'Ok, het antwoord op deze vraag geef ik jou morgen inshallah. Kom om zo en zo laat op die en die plaats'. Deze afspraak word overal door het hele volk gehoord. Iedereen wacht vol spanning de volgende dag af. De volgende dag komt het hele volk op de afgesproken plaats bijeen. De kafirs stonden aan 1 kant en de Moslims aan de andere kant. Op een gegeven moment komt de man die iedereen met zijn vragen lastig viel, dus het hoofd van de kafirs. Omdat Imam-i Azam er nog niet was beginnen de kafirs alle Moslims belachelijk te maken en zegt die man: 'Kijk, hebben jullie het allemaal gezien? Hij is bang geworden en daarom komt hij niet.' Omdat de Moslims nog vol spanning aan het wachten waren zeiden ze: 'Hij zal wel even ergens mee bezig zijn, hij kan ieder moment komen.' Uiteindelijk, na een lange tijd, komt Imam-i Azam op de afgesproken plek. De hoofd van de kafirs zegt: 'Waar ben je gebleven ya Imam-i Azam?' Imam-i Azam begint met zijn wijze woorden te vertellen: 'Ik stond aan de andere kant van de Nil rivier. Ik kon geen 'rivier' bootje vinden. Daar stond een boom. Ik heb de boom bevelen om zich in stukjes te snijden, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie in een klein bootje moest veranderen, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie mij naar de overkant moest brengen en dat deed ie natuurlijk ook. Daarom ben ik zo laat.' De hoofd van de kafirs die dit hoorde begint in lachen uit te barsten. Imam-i Azam vroeg hem: 'Waarom lach je?' Waarop de kafir antwoordt: 'Ik lach om jou woorden ey verwarde man. Hoe kan het zijn, dat een boom vanzelf in een bootje verandert en naar de overkant gaat?' Imam-i Azam: Degene die verward is ben jij............De sterren die je ziet zijn voortdurend aan het draaien. En ook nog eens zonder dat ze elkaar maar ooit aanraken en altijd met dezelfde discipline. Terwijl er wel miljoenen sterren zijn die je met je oog kan zien. Als deze sterren tegen elkaar botsen KAN de hele wereld vergaan. De zon geeft ons al sinds de wereld er is warmte en nog meer dingen. Als de zon een klein beetje verder zou staan dan zou de wereld bevriezen en iedereen zou dood vriezen. Als de zon ietsjes dichterbij zou zijn, zou heel de wereld verbranden. Kijk naar de tanden in je mond, in wat voor prachtige volgorde ze staan. Je ogen en je wenkbrauwen, kijk hoe mooi ze bij elkaar passen, alles is precies op zijn plek. Je gelooft dat dit alles vanzelf is ontstaan. Waarom geloof je dan niet dat een simpel bootje vanzelf is ontstaan? Is dit bootje dan een prachtige kunstwerk of de hele wereld met alles om zich heen en alles erop? En alle kunstwerken hebben een kunstenaar. Hoe deze bootje een kunstenaar/maker heeft zo heeft deze wereld en alles eromheen ook een Maker.' De kafir luisterde vol bewondering naar deze antwoord en zei: 'Eshedu enlailahe illallah wa eshedu enne muhammedun abduhu wa rasuluh.' Zo heeft deze man zijn antwoord meteen BEGREPEN. Niet iedereen kan dat. Om het te begrijpen moet je WERKENDE hersenen hebben.
Allah de meest Barmhartige de Genadige, Het is heet, snikheet. Hij komt aan gelopen met kleine passen door het hete woestijnzand, zijn benen lijken wel van lood. Helemaal vermoeid probeert hij zich staande te houden en vooruit te komen, buiten zijn krachten. Toch geeft hij niet op en loopt vastberaden door. Eindelijk bij zijn dorp aan gekomen, komt hij te staan voor een immense stilte; verlaten helemaal verlaten. Er is letterlijk geen hond te bekennen. Het hele dorpje ligt in puin. Het is duidelijk dat dit niet vanzelf is gebeurd. Nee, alles maar dan ook alles is overhoop gehaald. Geen huisje staat nog overeind. Hij kijkt verbaasd rond en hoort alleen de meeuwen boven zijn hoofd tjirpen. En daarna weer de onverdraaglijke stilte. 'Wat raar' denkt hij, wat zou er aan de hand zijn? Hij loopt verder. Zijn ogen worden ineens heel groot van omvang, hij kan zijn ogen duidelijk niet geloven. Er liggen een paar lichamen helemaal verminkt op de grond. 'Bij Allah, wat is hier gebeurd!' Hij loopt naar de lichamen toe en voelt of er nog enige levende onder hen is. Nee, helaas geen levende te bekennen. Diep geschokt door deze vondst razen er nu wel een miljoen gedachten door zijn hoofd.
Hij loopt verder, hij is op zoek, op zoek naar zijn familie, kennissen en vrienden. 'Wat een nachtmerrie, waar ben ik beland?' Hij wist toen nog niet, dat het ergste nog zou komen. Zijn benen verstijfden en zijn armen raakten verlamd, toch liep hij door, hoe is dit mogelijk! 'Waar haalt hij toch de kracht vandaan' zou je denken. En dan hoort hij gestamp, het lijken de voetstappen van een hele menigte, die zijn kant op komt geparadeerd. Zouden dat soldaten zijn? Zij, diegenen die al dit leed hebben toegebracht? In paniek begint hij steeds sneller te lopen en steeds sneller ondanks dat hij geen puf meer over had. Wat niet zo gek was, niet alleen vanwege de traumatische beelden die hij onder ogen had gekregen ook was de hitte niet uit te houden. Toch liep hij vastberaden door, met de hoop iemand te vinden. Met de hoop toch nog iemand weer levend terug te zien. Het geluid lijkt steeds dichter bij te komen. En dan hoort hij geschreeuw een oorverdovende kreet, snel daarna volgt er het krijsen van een groepje meeuwen, het lijkt wel of ze het leed van de betreffende persoon voelden en zich door te krijsen hier tegen verzetten; lieten zien dat het verkeerd was, wat daar beneden gebeurde. Daarna volgde er weer een diepe stilte.
Plots wordt hij van achteren beet genomen, gechoqueerd kijkt hij om zich heen, hij wist niet wat hem overkomt. Hij kijkt om zich heen en ziet een aantal personen hangen, vermoord allemaal, gewoon opgehangen! Snel werpt hij een blik op de grond en begrijpt meteen waar de kreet zojuist vandaan kwam. Wat is er gebeurd? Er ligt een vrouw, helemaal uitgestrekt op de grond, bij haar beide handen en benen steekt een korte paaltjes uit de grond. Aan elk paaltje is een touw vastgebonden, dat weer aan haar beide benen en armen is vastgeknoopt. Hij durft haast niet te kijken maar werpt toch een blik om te kijken wie het is. Zijn hart staat even stil, het is zijn moeder.'Mama' schreeuwt hij uit en de tranen rollen over zijn wangen. Hoe kan hij hier ooit over heen komen, hoe kan iemand nou zoiets gruwelijks doen? Dit is toch ware tirannie. Zijn moeder is gewoon uit elkaar getrokken. Dit is absurd, dit kan toch geen enkel menselijk wezen bevatten.
Zijn moeder lag daar helemaal hulpeloos, met niemand meer om haar heen, haar dorpsgenoten werden stuk voor stuk opgehangen. En dit had zij allemaal moeten aanschouwen. Toch lag ze heel kalm. Ze stond er alleen voor, alleen zij en Allah (Geprezen en Verheven is Hij). Drie mannen met grote gewaden en fijn scherpe zwaarden, waarvan je alleen de weerschijn kon zien. Soebhannah Allah ( Geprezen en Verheven is Hij), wat een krachtige vrouw. Er komt een man op haar afgestormd "Zeg bij Hobal (dit was een afgod voor de christenen), en dan zullen we je vrij laten" De vrouw kijkt hem aan en spuugt op zijn gezicht. 'Nee, nooit zal ik dat zeggen, nooit. En dan komen de andere mannen erbij en trekken aan de touwen. 'Allahu Akbar' (Allah is de grootste) klinkt het van het vrouwtje Allahu Akbar. En ze stierf.
cAtaa' bin Abi Rabah overlevert: "Ibn cAbbaas zei tegen mij: ,,Zal ik jou een vrouw van de mensen van het paradijs laten zien?" Ik zei: "Jazeker." Hij zei: "Deze zwarte vrouw kwam naar de Profeet (vrede zij met hem) en zei: "Ik lijd aan epileptische aanvallen (die veroorzaakt worden door djinn) en mijn lichaam raakt ontbloot. Roep Allah voor mij aan (om mij te genezen)!" De Profeet (vrede zij met hem) zei tegen haar: "Als je wilt, wees geduldig en jij zult het paradijs betreden; en anders roep ik Allah aan om jou te genezen." Zij zei: "Ik zal geduldig blijven (en voegde toe), maar ik raak ontbloot. Roep Allah dan (alleen) aan dat ik niet ontbloot wordt." Hierop riep hij (vrede zij met hem) Allah voor haar aan. (al-Boechari)
De zwarte vrouw van deze overlevering is niet bekend bij haar naam of haar exacte afkomst. Zij is daarentegen bekend vanwege haar daden, geloof, bescheidenheid, kuisheid en vanwege het feit dat zij behoort tot de bewoners van het Paradijs. Toen cAbd Allah ibn cAbbaas (moge Allah tevreden met hem zijn) naar deze vrouw refereerde als zijnde 'een zwarte vrouw', doelde hij hiermee niet op haar ras en ook was het niet zijn bedoeling om haar op enige manier te kleineren. Hij wilde de mensen om zich heen daarentegen een geweldige les van de Islam leren. De Profeet (vrede zij met hem) zei namelijk: Waarlijk, Allah kijkt niet naar jullie lichamen en uiterlijk, maar hij kijkt naar jullie harten en daden." (Moeslim)
Deze zwarte vrouw was lichamelijk ziek, toch zocht zij genezing door middel van de Doecaa' van de Profeet (vrede zij met hem). Zij wist dat Allah de Enige is Die geneest, en dat Allah de doecaa' van zijn Boodschapper (vrede zij met hem) verhoort.
Het feit dat de Profeet (vrede zij met hem) zei: Als je wilt, wees geduldig en jij zult het paradijs betreden, is een bewijs voor de grote deugd en de beloning voor het hebben van geduld tijdens ziekten. In een andere overlevering zegt de Profeet (vrede zij met hem): Wanneer een moslim getroffen wordt door een tegenslag, zal hij vergeven worden, zelfs als hij (slechts) door een doorn wordt geprikt." (Moeslim)
De zwarte vrouw koos het lijden in dit wereldse leven om daarmee de eeuwige beloning van het Paradijs te verkrijgen. Zij leed aan een ziekte, maar haar pijn en ongemak heeft haar er niet van weerhouden Allah te behagen. Het is nu eenmaal zo dat een persoon die het Pad van Allah bewandelt moeilijkheden zal ervaren, want het Paradijs is omringd door ontberingen. Als dingen makkelijk en rooskleurig zijn, dan moet een persoon bij zichzelf te rade gaan en zichzelf afvragen: "Volg ik wel de Ware Islam?"
Vooral in deze Westerse samenleving kan het moeilijk zijn voor (jonge) moslimvrouwen om zich bescheiden te kleden, de correcte hidjaab te dragen, niet met mannen te praten behalve als het nodig is. Dit alles kan in het begin moeilijk zijn om te bereiken, maar wanneer iemand haar of zijn eigen begeerten weet te overwinnen omwille van Allah, de Verhevene, dan zullen de obstakels makkelijk te overwinnen zijn. Dus hoe overwint iemand? Door Allah, de Verhevene, bij Zijn Schone Namen en Zijn Verheven Eigenschappen te kennen. Door van Hem en Zijn boodschapper (vrede zij met hem) te houden. Dan zal Allahs Hulp komen, inshaa Allah.
Zij, de zwarte vrouw, verkoos geduld, maar kon het niet tolereren dat haar eer, bescheidenheid en kuisheid aangetast zouden worden of dat een lichaamsdeel van haar ontbloot zou worden, ondanks het feit dat zij hier geen controle over had en hier zelf niets aan kon doen. Zij was zeker een ware slavin en dienares van Allah, de Verhevene. Zij was een gelovige vrouw, een moslima, een rechtschapen en vrome vrouw, een eerlijke vrouw en zij was trouw aan Allah, de Verhevene en Zijn Boodschapper (vrede zij met hem).
Niet alleen bezat zij deze ontzagwekkende kwaliteiten, maar zij was ook een wijze en geweldige vrouw, zoals is op te merken aan haar gedenkwaardige woorden: "Maar ik raak ontbloot. Roept Allah dan (alleen) aan dat ik niet ontbloot wordt." Er kan ook geconcludeerd worden dat de rechtschapen moslimvrouw er van nature van houdt zich te bedekken. Zij houdt van bescheidenheid, kuisheid en haat het om haar lichaam en schoonheid te tonen aan niet-mahram mannen. De zwarte vrouw kon de pijn van haar ziekte verdragen, maar ze kon het niet verdragen om voor de mensen onbedekt te zijn.
Het punt dat eenieder moet begrijpen is dat het hier niet gaat om zwart of wit, Arabisch of niet-Arabisch, rijk of arm, adel of voetvolk, het gaat daarentegen om een overtuiging die zo diep in de harten van de moslims verankerd ligt en als bloed door de aders van de mensen stroomt. Zij zijn het die helemaal toegewijd zijn aan de Islam. Veertienhonderd jaar aan Islamitische geschiedenis toont aan dat de moslimvrouw honger, armoede en ziekte heeft kunnen weerstaan, maar niet kon leven met het ongehoorzaam zijn tegenover Allah, de Verhevene. En gedenkt de vrouw wiens man op het punt stond om naar zijn werk te gaan, en zij tegen hem zei: Vrees Allah, de Verhevene, ten aanzien van ons onderhoud, want wij kunnen honger en dorst verdragen, maar niet de Hel." Met andere woorden: "Kom niet thuis met datgene wat op een haraam wijze is verkregen!"
Inshaa Allah kunnen wij allemaal, zowel mannen en vrouwen, een diepe en rijke les hieruit trekken, opdat wij ook tot de inwoners van het Paradijs mogen behoren.
En vrede en zegeningen zij met de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem).
Het verhaal Van FARAO En Zijn Werkster Die In Het Geheim Moslim Was Vroeger was de farao de koning van Egypte, er werkte een vrouw bij hem, die in het geheim moslim was zonder dat er iemand wat van wist. want als farao erachter zou komen zou hij haar ten dood straffen. zij leerde haar kinderen dat er maar een God is die alles heeft geschapen, en dat er geen andere God is behalve hij.
Op een dag gingen haar kinderen met de nicht van farao spelen, en toen zei ze (de nicht) mijn oom is de God van de hele wereld, de kinderen van die werkster zeiden tegen haar dat er maar een God is die alles heeft geschapen.
Een keer ging dat meisje naar de farao en vroeg hem oom wie is God van deze wereld? Toen zei farao ik natuurlijk. toen zei dat meisje tegen hem maar mijn vrienden zeiden tegen mij dat er maar een God is die de hele wereld heeft geschapen dus niet jij. de farao werd heel erg boos, hij riep al zijn slaven en vroeg hen van wie die kinderen ware, de moeder riep dat ze van haar zijn.
Hij zei tegen haar wat heb je je kinderen geleerd? wie is God van deze wereld? toen zei ze: dat is ''ALLAH LA ILAHA ILLA HOWA'' die mij en jou en de rest van deze wereld heeft geschapen. farao stond op en zei tegen haar getuig dat ik jou God ben, toen zei de vrouw ik getuig dat Allah mijn God en jou God is ''LA ILAHA ILLA ALLAH''
farao zei tegen haar als je niet zegt dat ik jou God ben word jij en je kinderen op een afschuwelijk manier bestraft, die vrouw bleef alleen maar zeggen ''LA ILAHA ILLA ALLAH'' toen zei farao tegen die vrouw morgen ga je zien wat er met jou en je kinderen gaat gebeuren.
De volgende dag riep farao alle mensen op in zijn kasteel om de straf van die vrouw en haar kinderen te zien, ze hebben olie heel goed laten koken, en toen zei hij tegen haar zeg dat ik God ben, en die vrouw bleef maar zeggen ''LA ILAHA ILLA ALLAH'' toen hebben ze een van haar kinderen in die olie gegooid, ze zag alleen zijn botten boven de olie verschijnen.
Toen zei farao tegen haar als je getuigt dat ik jou God ben dan ga ik jou en je kinderen vergeven, toen zei ze weer ''LA ILAHA ILLA ALLAH'' toen hebben ze haar tweede kind erin gegooid, ze zag alleen zijn botten eruit komen. toen vroeg farao weer: heb je een andere God behalve ik? de vrouw zei: ja, mijn God en jou God is ALLAH SOBHANAHO WATAHALA die in de hemel is, toen wou hij haar en haar baby in die olie gooien, toen zei ze tegen hem ik heb een laatste wens, wil u ons botten bij elkaar verzamelen en begraven?
Hij zei tegen haar je wens wordt vervult. toen begon haar baby van ongeveer zeven maanden tegen z'n moeder te praten, hij zei tegen haar (de baby): moeder je moet volhouden, want je hebt gelijk in allemaal wat je zegt, volhouden, want de straf in het leven is niet te vergelijken met die van na het leven. ze gooiden haar samen met haar baby in de olie waar haar andere kinderen erin werden gegooid!!
Hierbij delen wij jullie dit gebeurde verhaal mee, die de macht van de islam vertoont en de Barmhartigheid van Allah jegens zijn dienaren .Cat stevens (Yusuf Islam voor degenen die hem niet onder de islamitische naam kennen ..was een beroemde engelse popzanger
Hij werd in de zeventigers beroemd onder de popmuziekliefhebbers.
Hij voelde dat er een aya bestaat die zegt:"En hij die zich afwendt van Mijn Vermaning: Voorwaar, er zal dan voor hem een benauwd leven zijn. En Wij zullen hen verzamelen op de Dag der Opstanding, in blinde toestand"
Hij heeft nooit begrepen wat geluk is .
Totdat Allah de Verheven zijn hart heeft opengegooid voor de islam, hij werd een daa3ieya (verkondiger) tot het monotheïsme van Allah SWT.
Yusuf Islam noemt in een gebeurde verhaal die hem overgekomen is, nadat hij zich bekeerd heeft en de weg van Allah heeft gekozen ..waarbij zijn handelingen en zijn beeld veranderd is .waarbij hij een baard liet groeien en in islamitische kleding te zien is ..:Op een dag kwam hij een huis binnen van een persoon die uit een Arabische afkomst is .hij vond in het huis van de man .vele posters van hem (Cat stevens) aan de muren hangen .aan ieder muur hangt er een poster van hem."
Yusuf Islam vroeg de man:"Wat is dit allemaal?"
De jongeman antwoordde:" Dit is de beroemde popzanger Cat stevens ken je hem niet? Kom en luister naar een mooie plaat van hem .Hij (Yusuf Islam) zei:"broeder ik ben degenen waarover je praat .!
De jongeman verbaasde zich en geloofde hem niet Yusuf Islam, liet zijn identiteitskaart te voorschijn komen de pasfoto die hij erop had, was een oude foto waarbij Yusuf geen baard had een pasfoto van Cat stevens en niet van Yusuf Islam (voor dat hij zich bekeerde)
De jongeman zei tegen Yusuf:"En wat is jou gebeurt? "
Yusuf Islam zei:"Ik ben tot de religie bekeerd, waar jij van ben bekeerd."
De jongeman viel huilen op de grond, nadat hij dit woord heeft gehoord van een vreemde persoon die de beroemdste persoon was in die tijd in zijn gemeenschap Al hamdoelillah heeft Yusuf de pad naar het eeuwige paradijs gekozen en keerde de rug tegen dit vergane leven
Moge Allah Zijn barmhartigheid doen neerdalen op de geleerden die zuiver alleen voor Allah de islam verspreiden .en ons met hen op de dag des oordeels laten ontmoeten in het paradijs Aaamien
Een van de grootste geleerden van de Islam die vlak na de tijd van de metgezellen leefde was Sheikh en Imaam Ibrahim Adham. Die man had zoveel kennis dat zelfs geleerden uit de hele Islamitische wereld naar hem reisden om zijn lezingen bij te wonen; Het was een man met kennis en wijsheid (Hikmah).
Op een dag besloot hij de moskee van de profeet (vzmh) in Medina te bezoeken en hij woonde zelf in Irak en omstreken; een zeer lange reis voor die tijd.
Een maal daar aangekomen ging hij de moskee binnen en het was vlak na het isha-gebed. Hij besloot om daar te slapen en de volgende ochtend de mensen les te geven.
De schoonmakers van de moskee waren net van plan om de moskee een grote schoonmaakbeurt te geven en wilden iedereen eruit hebben en dus ook Sheikh Ibrahim Adham. Ze wisten immers niet wie hij was en noch wilde hij bekend maken wie hij was, daar was hij te bescheiden voor.
Hij smeekte ze om ergens in een hoek te mogen blijven omdat hij nergens heen kon, maar ze waren vastberaden en hij moest gaan.
Tegenover de moskee was een bakkerij en de bakker die daar werkte zag de sheikh buiten de moskee zitten dus besloot hij hem binnen te halen zodat hij hem gezelschap kon houden tot het Fadjr-gebed.
Een maal binnen het bakkerij merkte sheikh Ibrahim dat de bakker met een bepaalde handeling bezig was. Namelijk iedere keer wanneer hij het brood binnen de oven deed zei hij: "Bismillah" en wanneer hij het weer eruit haalde zei hij: "Alhamdulillah". En zo ging het een tijdje door.
Sheikh Ibrahim dacht bij zichzelf: "Zal ik deze man eens wat bijleren tot het fadjr-gebed om de tijd nuttig te besteden" Hij vroeg de man: "Jouw constante handeling die je verricht (bismillah, alhamdulillah) wat voor positieve invloed heeft dat in jouw leven?"
De man antwoordde: "Het positieve eraan is dat elke keer wanneer ik een smeekgebed (Dou3a) verricht dat het meteen door Allah in vervulling wordt gebracht zodra ik klaar ben met het smeek-gebed."
Sheikh Ibrahim riep meteen: " Masha Allah" De man vervolgde: "Behalve één smeek-gebed " Sheikh Ibrahim vroeg: "Welke?" De man zei: "Ik heb gehoord dat er een groot geleerde in de beurt van (Al-shaam= Irak) woonde zijn naam is Ibrahim Adham en mijn smeek-gebed was of ik ooit les van hem zou kunnen krijgen. en dat smeek-gebed heb ik al een tijd geleden gedaan en is nog steeds niet vervuld"
Sheikh Ibrahim zei toen: "Wallahi jij bent bij Allah beter dan Ibrahim Adham..........Het is jouw smeek-gebed geweest die mij sleurend naar jou toe bracht"
Selaam Alaikoem,broeders& zuster >afgelopen zomer was mijn nicht op een bruiloft en daar was een >meisje die haar het volgende vertelde. Ik noem dit meisje even in >dit verhaal malika, malika woonde in Marokko bij >haar ouders, ze droeg een hoofddoek en bidde netjes >5x per dag enz. Maar zoals elk ander meisje kwam ook >iemand haar om haar hand vragen, de jongen die om >haar hand kwam vragen kwam uit Frankrijk,en dat >betekende dus voor haar dat ze in Frankrijk moest gaan >wonen. toen ze getrouwd waren kreeg ze van haar man te horen dat ze >haar >hoofddoek af moest doen,en dat ze zich moest kleden >als de meisjes in Frankrijk,hij tegen haar je bent >nu in europa en ik wil niet dat mensen me uitlachen >dat mijn vrouw een hoofddoek draagt. >Tegen haar zin in heeft ze gedaan wat haar man eiste, ze deed haar >hoofddoek af, heeft haar haar geknipt >en geverfd,liep met korte rokjes en mouwloze truitjes >en jurkjes enz. Zo is het ongeveer 2jaar gegaan,tot >dat ze op een nacht droomde dat er een man naar haar >toe kwam en tegen haar zei:je hebt nog maar een week >te leven en dan is het voorbij. Ze vertelde haar man >wat ze gedroomd had en dat ze zich zorgen maakt,maar >haar man zei tegen haar dat ze niet moet >aanstellen. En de zelfde droom kreeg ze de volgende >nacht weer,ze nam het nu wel serieus en besloot om >naar Marokko te gaan om haar ouders te zien en >afscheid te nemen,want ze had het gevoel dat er iets zou >gebeuren... >ze is in haar eentje naar Marokko gegaan,want haar man nam het niet >serieus wat ze had >gedroomd. Eenmaal in Marokko begonnen de gevoelens >sterker te worden dat ze echt doodgaat,ze heeft haar >ouders niks over haar droom verteld zodat ze niet >bezorgd zullen zijn. Het enige wat door haar hoofd ging was dat ze >haar hoofddoek af >heeft gedaan en dat ze kleren droeg die niet >toegestaan zijn voor vrouwen in de islaam,die hele >week dat ze in Marokko was droomde ze elke >nacht hetzelfde. De vijfde dag dat ze >in Marokko was ging haar moeder naar haar kamer om >haar wakker te maken om te ontbijten, en ja hoor Allah >heeft haar ziel die ochtend niet terug gegeven. >Ze is dus echt overleden meskina,haar ouders >waren er kapot aan,het was hun enige >dochter. Haar ouders hebben toen de man van malika >gebeld en hebben hem verteld dat malika >in haar slaap is overleden. Haar man >was er helemaal kapot van en haatte zich zelf om het feit >dat hij haar dromen niet serieus >nam. hij is toen naar Marokko gegaan om zijn vrouw >daar te begraven,hij is daar ongeveer 2 weken >gebleven. Hij bezocht elke dag haar graf en vroeg om >vergevenis, maar toen hij >op een dag naar haar graf ging en aan het bidden was >hoorde hij ergens geluid vandaan >komen...... Hij was er 100% zeker van >dat hij de stem van zijn vrouw hoorde. het geleid >kwam echt uit het graf van zijn vrouw,hij raakte >helemaal in paniek en is naar de moskee gerent en >heeft er iemand bij gehaald. Het >geluid kwam inderdaad uit de graf van malika, ze was keihard >aan het schreeuwen dat ze pijn >heeft. Iedereen raakte in paniek(was dit een teken >van Allah?)...Ze besloten de graf open te maken,en >tot hun verbazing zagen ze malika liggen en ze >leefde nog(ik krijg echt kippenvel).Ze was keihard >aan het schreeuwen van de pijn,ze herhaalde wel 100x >HET SPIJT ME, Allah het spijt >me...ze zag er niet meer hetzelfde uit als toen ze >nog leefde, haar haren die ze had geknipt en geverfd >waren helemaal afgebrand,haar wenkbrauwen die ze had >geëpileerd waren afgebrand,haar armen en benen die >ze aan de buiten wereld liet zien in >mouwloze truitjes en korte rokjes waren helemaal >verbrand. ze schreeuwde keihard: Allah is groot, Allah >is groot!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! >Ze wou haar man niet meer zien,en ze was doodsbang. >ze vertelde de mensen om haar heen wat er was gebeurd. >Toen jullie mij begraafden leefde ik nog,maar ik kon mezelf niet >bewegen ik kon >niks,alsof iemand me stevig vast hield. >toen jullie eenmaal weg gingen van mijn graf, kwam er iemand naar >me toe en die zei, HEB JE GOED GELEEFD! >ben je blij met wat je hebt gedaan!!!!!!! Je moet >boeten voor wat je hebt gedaan!!! Wat er met jou in >je graf gaat gebeuren moet jij vertellen aan elk mans dat je >tegenkomt,en jou man zal nog zwaarder >gestraft worden dan >jou!!!!!!!!!!!!!!!!! Het meisje dat >dit aan mijn nicht vertelde was malika zelf, ze heeft >haar brandwonden laten zien,en ze zei: Allah heeft >mij genomen om alle anderen te laten zien dat je moet >leven zoals Allah het wil.. Mijn nicht was er een >hele tijd kapot van,en toen ik het heb gehoord heb >ik echt gehuild. malika heeft gevraagd dit door te >vertellen aan alle anderen mensen zodat andere mensen het weer door >zullen vertellen enzovoorts. >En dit is echt gebeurd mensen, >BEDEK JE LICHAAM DUS VOOR DAT HET TE LAAT IS >EN STUUR DIT DOOR AAN AL ONZE BROEDERS&ZUSTERS!!!!! >wa'alaykum salaam warahmatoe'Allah wabarakatoe
Daar aangekomen zien ze veel bezoekers in de wacht ruimte. Ze lachen zich een breuk om de mensen hun verzoeken. Beide shaytans vertellen leugens in de oren van de waarzegger, en die laat de mensen nog meer dwalen. De shaytan met het kroontje vraagt opeens aan de ander Wanneer is de laatste keer dat je werd achtervolgt door een vuur vlam? De ander antwoord Oh laatst nog, ik wilde afluisteren wat er gezegd werd tussen hemel en aarde en toen zag ik een onwijs grote engel die een vuurbal naar me toe schoot. Ik ben nog nooit zo bang geweest! Grappig hé, dat de mensen op aarde denken dat het een vallende ster is en dat sommigen dan nog wensen doen ook! Hahaha! De shaytan met kroontje krijgt honger en ze gaan samen de wachtkamer in. Daar zit iemand met zijn linkerhand te eten. De shaytans eten met diegene mee en vullen er lekker hun buikje mee.
Ze praten een poosje over hun projecten. De shaytan kent een jongen die drugs handelt en erover denkt om te stoppen. De andere shaytan zegt Je moet ze pakken met armoede. Zeg dat hij arm word als hij stopt, dat doe ik altijd. Laatst ook weer, een jongen werkte in een club aan de bar. Hij hoorde van iemand dat het niet goed was en wilde er mee stoppen, maar ik maakte hem zo gek met armoede, en dat het werk was en dat werken goed was en zo, tot hij besloot er te blijven werken. Oh alcohol is zo gruwelijk slecht. Als iemand drinkt is het echt feest, dan treed zijn imaan uit zijn lichaam en dan weet hij niet meer wat goed of slecht is!
Ze nemen afscheid van elkaar. De shaytan met het kroontje gaat proberen mensen van het avondgebed af te houden door ze zo moe te maken dat ze het over willen slaan. De shaytan met het kroontje denkt opeens na over een jongen die geld wil geven aan een goed doel. Shaytan wil de tip van zijn vriend nu in de praktijk brengen. Hij sprint naar die jongen die nog een beetje twijfelt over het bedrag wat hij op de acceptgiro van islamic relief wil schrijven en fluistert hem in Je bent nog een student, je hebt niet zo veel geld, en je hebt al een hele tijd geen nieuwe schoenen meer gekocht. Als je gaat werken laten kan je wel geld geven maar nu niet! De jongen verscheurt de acceptgiro en de shaytan is helemaal blij! Hij sprint naar de andere shaytan en bedankt hem voor de tip! Hij zegt ook Als hij wel de acceptgiro had ingevuld dan zou hij dat geld teruggekregen hebben op een andere manier, of in hasanaat, maar wij moeten ze laten dwalen. Stel je voor dat hij wel geld had gegeven dan was een zonde uitgewist of had hij een extra punt erbij, en dan was hij dichterbij het paradijs en verder van de hel! De shaytan met het kroontje bedacht opeens dat hij nog iemand van het avondgebed moest weerhouden. Hij trok een sprintje maar zag dat hij al te laat was, het gebed was al voltooid. Hij baalde als een stekker. Toen de man de Qur'an op wilde pakken fluisterde de shaytan hem in Je moet slapen joh, je kan de Qur'an ook morgen nog lezen maar de man zei voor het reciteren a'oedzoe billahi mina shaytan irajiem en de shaytan kreeg echt overal pijn. Hij ging gauw een eindje verderop staan. Shaytan kon het niet uitstaan dat de man Qur'an reciteerde, hij kon niet meer dichtbij komen wat hij ook probeerde. Toen kwam de man bij een aya waarin je sudjud moet doen, de shaytan hoopte dat hij het niet zou doen maar toen de man meteen na de sudjud aya ging knielen werd de shaytan helemaal gek. Hij ging huilen en zei Dan, toen Allah mij vroeg om te knielen voor Adam weigerde ik en deze man moet knielen voor Allah en weigert niet! Huilend ging hij weg!
Op zoek naar slachtoffers loopt hij door de straat en gaat een kamer binnen. Hij ziet een jongen in bed liggen die voor het slapen gaan geen woedoe heeft gedaan en geen doua heeft gezegd en geen surah heeft gereciteerd. Shaytan denkt 'Ik ga zijn ziel pakken en laat hem dwalen in een nachtmerrie!' De jongen zijn ziel is in angst, zijn ademhaling is onregelmatig van zijn droom, en de shaytan ligt dubbel van het lachen. De jongen heeft de gehele nacht last van nachtmerries, de ene na de andere. Hij word niet wakker voor het Fajr gebed en de shaytan begint in zijn oor te plassen. De shaytan lacht keihard en zegt Ik ben manneke pis, en ik pis in de oren van degenen die niet opstaan voor het ochtendgebed. Ik ben manneke pis en ik gebruik de oren als toilet, blijf maar lekker in je bed. De jongen staat vermoeid en kapot op en begint te gapen zonder zijn hand voor zijn mond te doen en maakt daar geluid bij. De shaytan moet keihard lachen om het geluid. Shaytan heeft wel zin om bij hem te blijven. De jongen loopt naar de keuken en begint te eten zonder Bismillah te zeggen. Shaytan eet lekker mee. De jongen denkt na over het sollicitatie gesprek wat hij straks heeft. De shaytan fluistert hem in Nee joh, deze baan is veel te min voor je, blijf lekker chillen. Werken kan altijd nog. De jongen besluit niet naar het sollicitatiegesprek te gaan en gaat in plaats daarvan met een vriend de stad in. De shaytan is blij dat hij vrienden heeft van dat soort, want die helpen elkaar in het dwalen.
Shaytan kwam een mede shaytan tegen die net terugkwam van Iblies, die zijn troon boven het water heeft. Die shaytan zei Iblies heeft gezegd dat er iemand is die over ons schrijft, en die dit doorstuurt via de mail. Hij zei dat we diegene moeten stoppen en dat we hem moeten toefluisteren dat het niet goed is! En eerlijk waar, ik hoorde zo'n stemmetje dat zei Wat je nu doet is niet goed, je praat over een onzichtbare wereld waar je geen weet van hebt Maar die verhaal is gebaseerd op vele overleveringen, hadith en Qur'an verzen.
Satan organiseerde een wereldwijde bijeenkomst van demonen. In zijn openingswoord zei hij: "We kunnen moslims er niet van weerhouden naar de moskee te gaan." "We kunnen hen niet weerhouden van het lezen van de Qoraan en de waarheid kennen." "We kunnen hen zelfs niet weerhouden van het vormen van een intieme relatie met hun Allah en Zijn boodschapper Mohammed."
"Zodra ze die relatie met Allah vinden, wordt onze macht over hen verbroken."
"Dus laat hen naar hun moskeeën gaan; laat hen hun fijne diners hebben MAAR steel hun tijd zodat ze geen tijd hebben een relatie met Allah en Zijn boodschapper te vormen."
"Dit is wat ik van jullie wil,"zei de duivel:
Leid hen af van de band met Allah en die vitale verbinding Te onderhouden gedurende de hele dag!" "Hoe moeten we dit doen?" riepen zijn demonen. "Houd ze bezig met de onbelangrijke zaken van het leven en bedenk allerlei listen om hun gedachten bezig te houden," antwoordde hij. "Verleid hen om uit te geven, uit te geven, uit te geven en te lenen, lenen, lenen." "Haal de vrouwen over om lange uren te werken en de mannen om 6-7 dagen elke week te werken, 10-12 uur per dag, zodat ze hun lege levensstijl kunnen bekostigen." "Weerhoud hen van tijd besteden aan hun kinderen."
" Terwijl hun familie uiteen valt, zal hun huis gauw geen toevluchtsoord meer zijn van de werkdruk."
"Houd hun geest meer dan bezig zodat ze dat kleine stemmetje niet horen." "Verlok hen tot het luisteren naar de radio of cassetterecorder telkens wanneer ze auto rijden."
"Zorg dat hun tv's, video's, cd's en hun pc's de hele dag aan staan in hun huis en zorg ervoor dat elke winkel en elk restaurant op de wereld constant muziek draait." "Dit zal hun hoofden vol maken en die band met Allah en Zijn boodschapper Mohammed verbreken." "Vul de koffietafels met magazines en kranten."
"Stop hun hoofden vol met nieuws, 24 uur per dag." "Vul hun rijdmomenten met reclameborden." "Overspoel hun mailboxen met junkmail, post en catalogi en allerhande brieven en promotiemateriaal voor gratis producten, diensten en valse hoop." "Houd magere, mooie modellen in de magazines en op tv zodat hun mannen gaan geloven dat uiterlijke schoonheid belangrijk is en ze ontevreden worden met hun vrouwen." "Zorg dat de vrouwen te moe zijn om hun mannen 's nachts lief te hebben." "Geef hen ook hoofdpijnen!" "Als zij hun mannen de liefde niet geven die ze nodig hebben,dan zullen ze het elders zoeken." "Dat zal hun families snel opbreken." "Geef hen verhalenboeken om hen af te leiden van het leren van de echte betekenis van de Salaat aan hun kinderen." "Maak dat ze te druk zijn om de natuur in te gaan en na te denken over Allahs schepping. "Stuur hen naar amusementsparken, sportevenementen, theater, concerten en films. Houd hen bezig, bezig, bezig." "En als ze samenkomen voor spirituele broederschap, laat hen zich dan bezig houden met roddelen en geklets zodat ze weggaan met verontruste gewetens." "Vul hun levens met zoveel goede dingen dat ze geen tijd hebben macht bij Allah te zoeken." "Weldra zullen ze op eigen kracht werken; hun gezondheid en familie opofferend voor het goede doel." "Het zal lukken, het zal lukken!" Het was nogal een plan! De demonen gingen enthousiast aan de slag met hun opdrachten En maakten de moslims over de hele wereld drukker bezig en meer gehaast, hier en daar heengaand. Terwijl ze weinig tijd hebben voor hun Allah of hun families. Terwijl ze geen tijd hebben om anderen over de kracht van Allah te vertellen en dat Zijn boodschapper Mohammed levens kan veranderen. Ik denk dat de vraag is; is de duivel succesvol geweest in zijn listen? Jij mag het zeggen!
Op een dag, ontwaakte ik vroeg in de morgen om op de zonsopgang te letten. Ah, de schoonheid van de schepping tart elke verbeelding , onbeschrijfbaar. Terwijl ik oplette, prijsde ik Allah voor het mooie werk. Terwijl ik daar zat, voelde ik de aanwezigheid van Allah met me. Hij vroeg me, "houdt je van me?" Ik antwoordde, "natuurlijk Ya Allah! U bent mijn Rabb!" Dan vroeg hij me, "als je fysisch gehandicapt zou zijn, zou je nog van me houden?" Ik was verward, Ik keek neer naar mijn armen, benen en de rest van mijn lichaam en vroeg me af hoeveel zaken ik niet zou kunnen doen, terwijl ik ze normaal vond. En ik antwoordde, "het zou hard zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds van jouw houden." Dan vroeg hij me,"als je blind zou zijn, zou je nog van mijn schepping houden?" Hoe kon ik van iets houden zonder het te kunnen zien ? Dan dacht ik aan alle blinde mensen in de wereld en hoeveel ze nog van Allah houden en zijn schepping. En ik antwoordde, "het zou moeilijk zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds van jouw houden." Dan vroeg hij me,"als je doof zou zijn, zou je dan nog luisteren naar mijn woorden?" Hoe kon ik luisteren als ik doof was? Dan begreep ik het. Het luisteren naar het woord van Allah is niet slechts met onze oren maar ook met onze harten. En ik antwoordde, "het zou hard zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds luisteren naar jouw woorden." Dan vroeg hij me,"als je doofstom zou zijn, zou je dan mijn Naam prijzen?" Hoe kon ik Allah prijzen zonder stem? Dan begreep ik het, Allah wil dat we hem prijzen vanuit ons hart en ziel. Het is niet van belang hoe wij klinken. En ik antwoordde, "hoewel ik phsysisch U niet kan prijzen, zou ik nog uw Naam prijzen." Dan vroeg hij me, "houdt je werkelijk van me?" Met volle moed en sterke overtuiging, antwoordde ik dapper , "JA YA RABB!!" Ik houd van u omdat u de enige en de ware Allah bent!" Ik dacht dat ik goed had geantwoord, maar dan vroeg hij me , "waarom zondig je dan?" Ik antwoordde, "omdat ik slechts een mens ben, en ik niet perfect ben."Waarom dwaal je dan in tijden van vrede het meest ? En waarom bidt je alleen in tijden wanneer je een probleem hebt?'' Geen antwoord. Alleen tranen.
Allah vervolgde : Waarom bidt je slechts bij samenkomsten? Waarom zoek je me alleen op in tijden van aanbidding? Waarom vraag je altijd egoïstische zaken? Waarom vraag je altijd zo onvertrouwelijk? De tranen bleven over mijn wangen naar beneden rollen. Waarom ben je beschaamd van me? Waarom spreidt je het goede nieuws niet ? Waarom huil je, in tijden van vervolging bij andere, Wanneer ik Mijn schouders aanbied? Waarom gebruik je excuses, wanneer ik je kansen geef om in Mijn Naam te dienen? Ik probeerde te antwoorden, maar ik kon geen antwoord geven. Je bent gezegend met het leven. Ik schiep je om deze gift niet weg te werpen. Ik heb jouw met talenten gezegend om me te dienen, maar je blijft je afwenden. Ik heb Mijn woord aan jouw geopenbaard, maar je wint niet in kennis bij. Ik heb je toegesproken, maar uw oren waren gesloten. Ik heb mijn zegen aan jouw getoond, maar uw ogen waren afgewend. Ik heb jouw dienaars gestuurd, maar jij zat nutteloos terwijl zij werden weggeduwd. Ik heb jouw gebeden gehoord en ik heb hen allen beantwoord.
Houdt je echt van me, écht? Ik kon niet antwoorden. Hoe kon ik? Ik was beschaamd . Ik had geen verontschuldiging. Wat kon ik na dit zeggen?
Toen mijn hart had uitgehuild, en de tranen hadden gestroomd, zei ik, "Ya Rabb vergeef me alstublieft. Ik ben het onwaardig uw dienaar te zijn." Dan antwoordde hij me,"dat is mijn gunst, Oh mijn dienaar" Ik vroeg, "waarom blijft u me vergeven? Waarom houdt u zo van me? Dan antwoordde hij me, "omdat je mijn schepping bent. Ik zal jouw nooit verlaten. Wanneer je huilt, zal ik medeleven hebben en met jouw meehuilen. Wanneer je met vreugde schreeuwt, zal ik met je lachen. Wanneer je triestig bent, zal ik je aanmoedigen. Wanneer je valt, zal ik je omhoog heffen. Wanneer je moe wordt , zal ik je dragen. Ik zal met jouw tot het einde van de dagen zijn en ik zal altijd van jouw houden." Nooit had ik zo hard gehuild. Hoe kon ik zo koud zijn geweest. En voor het eerst, bad ik echt. Wa'alaykum assalaam
Ergens in een westers land brak de tijd van het gebed aan. Een moslim betrad een openbare wasruimte om daar de woedoe (rituele wassing) te verrichten. En tegelijkertijd was daar een niet-moslim man aanwezig die vreemd naar hem opkeek. Toen onze broeder op het punt stond om zijn voeten te wassen, hief hij zijn voeten omhoog om deze in de wasbak te plaatsen. Dit werd de man die toekeek teveel, waarop hij in alle verontwaardiging tegen de moslim schreeuwde: Wat doe je nu weer! De moslim antwoordde met een glimlach op zijn gezicht: Ik verricht de woedoe. De man zei: Jullie moslims zijn maar viezeriken. Jullie vervuilen altijd openbare plaatsen. En nu probeer je mij wijs te maken dat je jezelf aan het reinigen bent, terwijl je nu de wasbak met je smerige voeten vies maakt? Deze wasbak is bedoeld voor het wassen van je handen en gezicht en moet dus schoon blijven. Hierop vroeg de moslim: Mag ik je een vraag stellen die je mij in alle eerlijkheid zult beantwoorden? De ongelovige antwoordde: Ga je gang. De moslim vroeg: Hoeveel keer per dag was je jouw gezicht? Waarop de ongelovige antwoordde: Eén keer per dag, bij het opstaan en soms nog eens als ik overmand wordt door vermoeidheid en stress. De moslim antwoordde glimlachend: Wat mij betreft, ik was mijn voeten vijf keer per dag. Vertel mij dan, wat is schoner: mijn voeten of jouw gezicht Hierop was de ongelovige met stomheid verslagen en vertrok.
Op weg naar Dubai, stopte mijn man om het Asr gebed te verrichten. Terwijl ik in de auto wachtte zag ik, uit de buurt van een kleine groep huizen, een persoon naderen. Het duurde even voordat ik realiseerde dat het een man was die richting de moskee kroop.
Hij droeg rubberen sandalen aan zijn handen. Zijn onder lichaam sleurde over de harde en rotsachtige grond. Vanwege de hoge temperaturen die rond de 45 á 50°C waren, was zijn lichaam besweet. Tegen de tijd dat hij de binnenplaats van de moskee betrad, zag ik dat zijn gehele lichaam was doordrenkt met zweet en dat zijn gezicht rood was aangelopen vanwege de inspanning en hitte.
Vele personen passeerde hem op weg naar het gebed, waarschijnlijk gewend om hem onderweg te zien. Eén man kwam uit een winkel en bleef een tijdje kijken. Hij ging de winkel weer binnen en kwam terug met een koud flesje frisdrank. Hij opende het flesje voor de kruipende man en ze bleven even samen zitten. Ik hoorde hen praten, de man van de winkel bood aan de kruipende man te helpen maar deze stond erop dat hij zelf in staat was de trap van de moskee te bestijgen. Hij was bezorgd dat hij niet op tijd zou komen, dus verontschuldigde hij zich en zette zijn langzame en moeizame reis, naar het gebed voort.
Ik wende mijn blik af terwijl hij de trap opklom. Ik kon mij niet bedenken hoe ik hem moest helpen. Op dat punt begon ik te huilen, denkend aan de hadith van de Profeet (interpretatie ervan): De Hypocrieten vinden het verrichten van het gezamenlijke, Fadjr en 'Asr gebed een zware opgave. Als zij de waarde van deze twee gebeden wisten, dan zouden zij het zeker hebben verricht, zelfs als ze (daarvoor) moesten kruipen. (Al-Bucharie & Muslim).
Deze man, die letterlijk kruipend, in de hitte van de dag, het gebed wilde verrichten, vond het gezamenlijke gebed helemaal niet zwaar.
Dat Allah al diegene zal belonen die zich inspannen om Hem te behagen en dat Hij ons altijd bewust laat zijn van onze zwakheden via dit soort mensen die zich inspannen hun Schepper te behagen.
Salaam alaikoem broeders en zusters , Ik ben Said Mondria en ik zal inshallah elke dag een nieuw verhaal plaaten en ik hoop dat jullie ze leuk vinden . Jullie mogen reageren dat kan onderaan elk verhaal ik kijk er naar uit. Salaam alaikoem, Said.
