Moge Allah ‘azza wa djal onze kennis doen vermeerderen, Ameen. Moge Allah ons leiden naar de waarheid en ons weerhouden van het slechte, Ameen. Moge Allah ons sieren met de schoonheid van Imaan & Taqwa, Ameen.
Er was eens een rijke man die vier vrouwen had. Hij hield het meeste van zijn vierde vrouw; hij versierde haar met weelderige kleren en behandelde haar als een koningin. Hij zorgde heel goed voor haar en gaf haar het beste van het beste. Hij hield ook erg veel van zijn derde vrouw; hij was erg trots op haar en wilde altijd met haar pronken, maar was altijd bang dat ze weg zou lopen met een andere man. Hij hield ook van zijn tweede vrouw; ze was een hele attent iemand; altijd geduldig en de vertrouwelinge van de man. Wanneer hij problemen had, wendde hij zich altijd tot zijn tweede vrouw en hielp ze hem altijd en steunde hem door de moeilijke tijden heen.
De man's eerste vrouw had veel bijgedragen aan het behouden van zijn gezondheid en zaken voor het huishouden. De man hield alleen niet van zijn eerste vrouw; hoewel zij zielsveel van hem hield gaf hij haar nauwelijks aandacht.
Op een dag werd de man ziek en al snel daarna wist hij dat hij snel zou sterven. Hij dacht aan zijn luxe leven en zei tegen zichzelf;"nu heb ik vier vrouwen bij me, maar wanneer ik sterf zal ik alleen achterblijven; wat zal ik eenzaam zijn!Zodoende vroeg hij aan zijn vierde vrouw:"Ik hield van jou het meest; ik gaf jou de mooiste kleren en had voor jou de meeste zorg. Nu ik doodga, zou je me willen volgen en me gezelschap willen houden?"Geen sprake van!"antwoordde de vierde vrouw en ze liep weg zonder een woord. Het antwoord sneed diep door het hart van de man.
De verdrietige man vroeg het aan zijn derde vrouw:"Ik heb mijn leven lang van je gehouden, nu ik doodga, zou je mij willen volgen en mij gezelschap willen houden?" "Nee!"antwoordde de derde vrouw, "het leven hier is goed, wanneer je sterft ga ik hertrouwen!"Het hart van de man bezweek en werd koud. Toen vroeg hij aan zijn tweede vrouw:"Ik wendde me altijd tot jou voor hulp en je hebt me altijd geholpen. Nu heb ik weer je hulp nodig. Wanneer ik doodga, wil je mij volgen om me gezelschap te houden?""Het spijt me, maar deze keer kan ik jou niet helpen, maar ik kan je op z'n minst naar je graf brengen,"zei de tweede vrouw.
Het antwoord kwam als een messteek; de man was ontzet. Toen riep een stem:"Ik zal met je meegaan; ik zal je overal volgen...." De man keek op en daar zag hij zijn eerste vrouw. Ze was zo dun; zo teer. Diep bedroefd zei de man:"Ik had beter voor je moeten zorgen..."
......we hebben allemaal vier vrouwen; de vierde vrouw is ons lichaam; hoe hard we ook ons best doen om er goed uit te zien; het zal ons verlaten wanneer we doodgaan. Onze derde vrouw zijn onze bezittingen; onze status en onze rijkdommen. Wanneer we sterven gaan ze allemaal naar anderen. De tweede vrouw is onze familie; onze vrienden; hoe nabij ze ons ook zijn geweest; ze scheiden van ons wanneer we ons graf in gaan. De eerste vrouw is onze ziel; vaak verwaarlozen we haar in ons streven naar materiële rijkdom en het bevredigen van onze lichamelijke behoeften. Misschien is het een goed idee om het nu te koesteren en het te versterken.....
Niet lang geleden, kwamen drie vrienden naar New York City. Ze besloten om in een hotel te verblijven gedurende hun bezoek. Zo gebeurde het dat ze een kamer kregen op de 60ste verdieping. Het beleid van het hotel was dat iedere nacht na 12 uur 's nachts de liften gesloten werden vanwege de veiligheidsredenen. Dus de volgende dag, huurden de drie vrienden een auto en gingen uit om de stad te verkennen. Ze genoten van films, concerten en andere dingen de hele dag door. Op een gegeven moment, herinnerden zij dat ze terug moesten gaan naar het hotel voor middernacht. Toen ze aankwamen, was het al over twaalven. De liften waren gesloten. Er was geen andere weg om terug naar hun kamer te gaan behalve de trap op helemaal tot de 60ste verdieping. Plotseling kreeg een vriend een idee. Hij zei, "De eerste 20 verdiepingen, zal ik grapjes vertellen om ons bezig te houden. Dan kan een ander verhalen met wijsheid vertellen de volgende 20 verdiepingen. Uiteindelijk kan de laatste persoon 20 verdiepingen met droevige verhalen vullen." Dus, iin van de vrienden begon met de grappen. Met gelach en plezier, bereikten zij de 20ste verdieping. daarna begon een andere vriend verhalen te vertellen vol met wijsheid. Dus leerden zij heel wat, terwijl zij de 40ste verdieping bereikten. Nu was het tijd voor de droevige verhalen. Dus de derde vriend begon, "Mijn eerste droevig verhaaltje is dat ik de kamersleutel in de auto heb achtergelaten."
wat is het moraal van dit verhaal? Dit verhaal lijkt op ons levenscyclus. De eerste twintig jaren van ons leven spenderen wij de tijd met grappen en genieten van wat dan ook. Dan nadat we 20 zijn geworden, gaan wij werken, trouwen, krijgen kinderen en dit is de tijd dat wij onze wijsheid gebruiken. en als we 40 zijn geworden, zien we uiteindelijk de witte haren en beginnen we te denken dat ons leven aan een eind is gekomen en de droefheid/spijt begint.
Het is beter dat we het begin van ons leven starten met de dood te herinneren dan dat we op het eind van ons leven ons erop voorbereiden wanneer weinigen van ons nog de energie hebben om Allah volledig te gehoorzamen
Vertaald door AlMutaqqun.tk Een man vond een cocon van een mot en nam het mee naar huis zodat hij het kon zien als de cocon uitkwam. Op een dag verscheen er een smalle opening. Hij ging zitten en bestudeerde de mot uren lang terwijl het beestje zijn lichaam door het kleine gaatje worstelde.
Toen leek het alsof het beestje geen vooruitgang meer boekte. Het zag er naar uit dat het zover gekomen was als het kon. Het beestje kon niet verder en leek vast te zitten.
In zijn goedaardigheid besloot de man de mot te helpen dus nam hij een schaar en knipte het resterende deel van de cocon af. De mot kwam er toen gemakkelijk uit maar had een gezwollen lijfje en kleine verkreukelde vleugeltjes.
De man bleef de mot bestuderen omdat hij verwachtte dat de vleugels elk moment zouden vergroten en uit zouden zetten zodat ze het lijfje zouden kunnen dragen.
Maar dit gebeurde niet. De kleine mot bracht de rest van zijn leven kruipend door met een gezwollen lijfje en verkreukelde vleugeltjes. Hij heeft nooit kunnen vliegen.
Wat de man in zijn goedaardigheid en haast niet begrepen had, was dat de klemmende cocon en de benodigde worsteling voor de mot om door de kleine opening te komen, een manier was om de vloeistoffen van het lijfje naar de vleugels te dwingen zodat het klaar zou zijn om te vliegen zodra hij zich bevrijd had van de cocon.
Vrijheid en vlucht zouden alleen komen na de strijd. Door de mot van zijn strijd te beroven, heeft de man de mot van zijn gezondheid beroofd.
Soms is strijden precies wat we nodig hebben in ons leven. Als we door het leven zouden kunnen gaan zonder enige obstakels, zou het ons verkreupelen. We zouden niet zo sterk zijn als we hadden kunnen zijn.
" En Wij zullen u een weinig beproeven door vrees, honger, verlies van bezittingen, levens en vruchten; maar verkondig blijde tijdingen aan de geduldigen. "{2:155}
Dit is een waargebeurd verhaal, waarbij je rillingen en kippenvel krijgt over je hele lijf! lees het en je zult zien....
Een Arabische (islamitisch) meisje ging op een dag naar een feest bij haar vriendinnen. Ze bleef er tot dat ze klok slag 24.00 uur hoorde. Ze realiseerde dat het laat is geworden en wilde naar huis gaan, dat is ver van waar ze zit. Ze is geraadpleegd om met de bus naar huis te gaan hoewel de trein sneller is. Maar zoals jullie weten alle stations zitten vol met criminelen en moordenaars en zeker op dat tijdstip. Daar aangekomen probeerde ze rustig te blijven, en probeerde ze haarzelf te overtuigen dat er niets zal gebeuren. Dat meisje was een NIET gepraktiseerde moslimse. Zij koos ervoor om met de trein te gaan omdat die sneller is. Toen ze op de ondergrondse 'wacht lokaal' zat, ging er door haar hoofd allerlei enge verhalen, die 's nachts op dat station gebeurt zijn. Zij was alleen op dat lokaal, behalve die enige enge MAN, helemaal in het zwart gekleed. In het begin was ze bang voor die man maar ze spaarde alle moed bij elkaar om rustig te blijven.De man kwam dichter en dichter naar haar toe tot hij juist voor haar stond. En toen begon ze wat Koran verzen die ze kende te reciteren.En ineens draaide die man zich en ging er van door. Ze bleef dat lezen totdat de trein kwam en ze er instapte om naar huis te gaan. Tot haar grootste schrik leest ze de volgende ochtend in de krant dat er op dezelfde station, waar ze gisteren was, 5 minuten na haar vertrek een meisje is vermoord en dat de dader aangehouden is. Ze ging naar het politiebureau en ze vertelde aan de politie dat ze daar ook, 5 minuten voor het misdrijf was, ze vroeg aan de politie of ze de dader 1 vraag mocht stellen aan de man? "Ze vroeg"; herken je mij? De man antwoordt: Ken ik jou dan? Zij zegt: Ik ben het meisje van gisteren op 't station ik was daar toen je voor me stond weet je nog?. En hij zei: Ja ik herken je. Vervolgens zegt zij: Waarom heb je mij dan niet vermoord in plaats van dat meisje? Daarop zei hij: Hoe kon ik je vermoorden, en als ik je vermoord had, wat zouden die TWEE GROTE MANNEN die links en rechts achter jou stonden met mij gedaan hebben??
Bismillah Ar-Rahmân Ar-Rahiem (In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle)
Een Sheikh vertelde over de wonderen en zegeningen van 'Bismillaah'. Tijdens één van zijn vertellingen was er ook een Joods meisje in het publiek aanwezig. Horende over deze wonderen en zegeningen van 'Bismillaah' werd haar hart geraakt en nam zijn de Islam aan. Vanaf dat moment was 'Bismillaah' constant op haar lippen, op elk moment van de dag en bij elke handeling gebruikte zij het woord 'Bismillaah' b.v. tijdens zitten, staan, slapen, wakker worden, lopen, wandelen, eten bereiden etc etc.
Vanwege het uitspreken van 'Bismillaah' waren haar ouders woedend op haar en ze begonnen haar op allerlei manieren tegen te werken en druk op haar uit te oefenen om het af te leren. De ouders beraamden een plan, om het meisje van iets te kunnen beschuldigen zodat zij ter dood veroordeeld kon worden. De vader van het meisje was de adviseur van de Koning. Op een dag gaf de vader, de ring van het Koning, die met diamanten was ingelegd in bewaring aan zijn dochter. Het meisje zei 'Bismillaah' en deed de ring in haar zak.' S nachts toen het meisje sliep, sloop de vader naar de kamer van de het meisje en stal de ring en gooide de ring diezelfde nacht in de rivier. Een vis slikte de ring in.
'S Ochtends heel vroeg gooide de een visser zijn net uit en als door "een wonder" kwam dezelfde vis in zijn net terecht. Op zijn beurt verkocht de visser de vis aan de adviseur en deze gaf de vis aan zijn dochter om het te bereiden en klaar te maken voor een feestmaal. Het meisje zei 'Bismillaah' en nam de vis aan en 'Bismillaah' zeggende sneed ze de vis open en plotseling zag zij de ring in de buik van de vis, 'Bismillaah' zeggende haalde ze de ring uit de buik van de vis en 'Bismillaah' zeggende deed ze de ring weer in haar zak.
Daarna maakte ze de vis klaar en diende het eten op. Na het eten vroeg de vader onschuldig in het openbaar, zijn dochter naar de diamanten ring van de Koning. Het meisje haalde de ring 'Bismillaah' zeggende uit haar zak, de vader schrok zich te pletter. Vanwege dit wonder mislukte het plan van haar vader. Allah is de beste plannenmaker. Allah , 'Al-Aziez' (de Machtige) en 'Al-Moehaymin' (de Beschermer), had door de zegeningen van 'Bismillaah' (in de Naam van Allah) het meisje gered van de doodstraf.
Dit is een verhaal over het vertrouwen en altijd steun zoeken bij Allah Subhana wa taala (de Heilige en Verhevene).
Er was eens een koning die een minister had, en die minister vertouwde altijd op Allah Subhana wa taala en alles wat hem overkwam goed vond. Op een dag sneed de koning per ongeluk zichzelf in zijn handen, en verloor een pink. Hij bloedde heel erg. De minister was naast hem en zag alles gebeuren en zei: Kheir, kheir insha Allah (goed, goed als Allah dat wilt). De koning werd woedend en zei: Hoe kun je dit goed noemen, ik heb een vinger verloren en jij vindt dat goed?!. Sluit deze man op, zei de koning tegen de bewakers. Toen de bewakers hem meenamen zei de minister: Kheir kheir insha Allah. De koning hoorde hem en schudde zijn hoofd en keek de andere kant op.
Dagen later was de koning aan het jagen in een verlaten woud, hij liet zijn mannen en spullen achter, en ging alleen op pad. In het woud kwam de koning een volk tegen die een beeld zaten te aanbieden. Het was feest ter ere van dat beeld en daarom zochten ze naar een offer. Ze zagen de koning en pakte hem als offer, maar hun priester merkte dat de koning geen pink had en zei: Dit offer is niet volmaakt, de man mist een vinger. De koning werd vrijgelaten en was dol gelukkig.
Toen de koning weer in het paleis was zei hij tegen de bewakers: Laat de minister vrij, en laat hem naar mij komen. Toen de minister bij de koning aankwam zei deze: Nu begrijp ik waarom jij kheir kheir insha Allah zei toen ik mij vinger verloor. Want ik ben van een volk die mij als offer wilde slachten ontsnapt, omdat ik een vinger miste. De minister glimlachte en dankte Allah. De koning zei, maar ik heb nog een vraag voor je: Waarom zei je kheir kheir insha Allah toen je naar de gevangenis moest? De man antwoordde: Ik ben je minister en moet altijd bij je zijn, als ik niet naar de gevangenis meegenomen was, dan moest ik met jou naar het bos gaan en dan was ik opgeofferd in plaats van jou, omdat ik geen vinger miste.
De koning lachte en zei: ALHAMDU LILAH, Kheir Kheir insha Allah
De enige overlevende van een scheepswrak spoelde aan op een klein onbewoond eiland. Hij bad hevig tot Allah, dat Hij hem uit deze benarde positie zou redden. Elke dag inspecteerde hij de horizon op zoek naar hulp, maar nooit vond hij iets. Uitgeput als hij was, maakte hij een klein hutje van drijfhout om hem en zijn weinige bezittingen te beschermen tegen de invloed van de natuurelementen.
Toen op één dag, nadat hij de kust afstroopte op zoek naar voedsel, hij terug kwam bij zijn schuilplaats, kwam hij erachter dat zijn kleine hutje vlam had gevat en hij zag de rook opstijgen naar de hemel. Het allerergste wat hij zich kon bedenken was hem overkomen, alles was verloren. Hij was verslagen door verdriet en woede.
Allah, hoe kunt U mij dit aandoen!?, schreeuwde hij.
Vroeg de volgende dag werd hij echter gewekt door het geluid van een schip dat de kust naderde. Het was gekomen om hem te redden. De man vroeg versuft aan zijn redders: Hoe wisten jullie dat ik hier was? Zij antwoordden: Wij zagen jouw rooksignalen.
Het kan snel gebeuren dat wij ontmoedigd raken als dingen slecht aflopen. Maar wij moeten de moed niet verliezen, want Allah heeft zijn plannen met ons, zelfs als wij worden getroffen door pijn en verdriet. Onthoudt dan ook de volgende keer, als je kleine hutje tot de grond afbrandt, dat dit een rooksignaal kan zijn dat de Genade van Allah aankondigt.
Nadia: "De buurvrouw bijvoorbeeld, elke keer als ik met haar zit verteld ze me dat ik hijaab moet dragen."
Somia: "Oh, Hijaab en muziek! Daar wordt het meest over gesproken."
Nadia: "Ik luister naar muziek zonder hoofddoek, haha!"
Somia: "Misschien gaf ze je wel een advies."
Nadia: "Ik heb haar advies niet nodig. ik ken mijn geloof, kan ze zich niet bij haar eigen zaken blijven?"
Somia: "Misschien zie je het verkeerd, en bedoelde ze het goed."
Nadia: "Ze moet zich niet bemoeien met mijn zaken, dat zou goed zijn..."
Somia: "Maar haar plicht is om het goede aan te moedigen."
Nadia: "Nou echt niet he, dat was echt niet om aan te moedigen, en wat bedoel je met 'het goede'?"
Somia: "Nou, een hijaab is iets goeds om te dragen."
Nadia: "Wie zegt dat?"
Somia: "Het staat in de Koran, toch?"
Nadia: "Ja ze gaf me een quote"
Somia: "Volgens mij Surah Nur, en andere plekken in de Koran."
Nadia: "Ja maar het is toch geen grote zonde, mensen helpen om te gaan bidden is veel belangrijker."
Somia: "Dat is waar, maar grote dingen beginnen toch met kleine dingen."
Nadia: "Dat is waar, maar wat we dragen is toch niet zo belangrijk. Het is belangrijk om een goed hart te hebben."
Somia: "Wat je draagt is niet belangrijk?"
Nadia: "Ja dat is wat ik zeg."
Somia: "Maar waarom spendeer je een uurtje voor de spiegel elke ochtend?"
Nadia: "Wat bedoel je?"
Somia: "Nou je geeft veel geld uit aan cosmetica, en al de tijd die je spendeert aan jouw haar etc."
Nadia: "Dus?"
Somia: "Dus, je uiterlijk is wel belangrijk."
Nadia: "Nee, ik zei het dragen van Hijaab is niet zo belangrijk iets in het geloof."
Somia: "Als het niet zo belangrijk zou zijn, waarom is het dan genoemd in de heilige Koran?"
Nadia: "Je weet dat ik niet alles kan volgen wat in de Koran staat."
Somia: "Je bedoelt: God verteld jou iets om te doen, je weigert het dan betekend het dat het ok is?"
Nadia: "Ja , Allah vergeeft veel."
Somia: "Allah vergeeft degene die berouw tonen en niet terug keren naar die zonde."
Nadia: "Wie zegt dat?"
Somia: "Dezelfde boek die ons verteld om hijaab te dragen."
Nadia: "Maar ik hou niet van de hijaab, het geeft me niet de volledige vrijheid."
Somia: "Maar de lotions, lipsticks, mascara en andere cosmetica geeft je wel de vrijheid?! Wat is jou definitie eigenlijk van vrijheid?"
Nadia: "Vrijheid is het doen van dingen die ik graag wil doen."
Somia: "Nee , vrijheid is het doen van het goede."
Nadia: "Kijk! Ik heb zoveel mensen gezien die geen hijaab dragen maar aardige mensen zijn, en heb zoveel mensen gezien die hijaab dragen maar onaardig zijn."
Somia: "Oke, dit heb ik vaak gehoord! Er zijn mensen die heel erg aardig zijn maar ze zijn alcoholisten, moeten we dan met ze allen alcoholist worden?
Nadia: "Ik wil geen extremist worden of een fanatiekeling. Ik ben OKE en dit ben ik zonder hijaab."
Somia: "Dan ben je een soort van fanatiekeling, een extremist in het niet gehoorzamen van Allah."
Nadia: "Je snapt me niet, als ik hijaab draag, wie wil dan met me trouwen?!"
Somia: "Dus alle vrouwen met hijaab zullen nooit trouwen?"
Nadia: "Oke! Wat als ik ben getrouwd en mijn man houd niet van hijaab? En wil dat ik het af ga doen?"
Somia: "Wat als je man een roofoverval wil plegen samen met jou?"
Nadia: "Dat is niet hetzelfde, bankovervallen is een misdaad."
Somia: "Niet gehoorzaam zijn aan jou Schepper is dan geen misdaad?"
Nadia: "Maar wie wil me dan aannemen als ik solliciteer?"
Somia: "Een bedrijf die mensen respecteert voor wie ze zijn."
Nadia: "Ja maar niet na 9-11"
Somia: "Ja na 9-11. Weet je niet dat Hanane medicijnen studeert en stage loopt bij de AMC en hoe heet ze ook alweer die altijd die witte hijaab draagt en Ya.."
Nadia: "Yasmine!"
Somia: "Ja Yasmine, ze heeft haar HBO afgerond en werd zelfs gevraagd om na haar stage te blijven bij hetzelfde bedrijf."
Nadia: "Waarom kleineer je het geloof door een stuk stof heey?"
Somia: "Waarom kleineer jij het vrouwelijke door hoge hakken en lipstick kleuren?"
Nadia: "Je beantwoordde mijn vraag niet."
Somia: "In feite heb ik je beantwoord, Hijaab is niet een stukje stof. Het is het gehoorzamen van Allah in een moeilijke omgeving. Het is moed, geloof in actie en echte vrouwelijkheid, in plaats van korte strakke kleding."
Nadia: "Dat wordt fashion mode genoemd, jij woont echt in een grot of stenen tijdperk? Ten eerste hijaab werd uitgevonden door mannen om vrouwen te onderdrukken."
Somia: "Echt waar? Ik wist niet dat mannen vrouwen konden onderdrukken door een hijaab."
Nadia: "Ja, dat is hetgeen ik bedoel."
Somia: "En wat bedoel je als ik zeg vrouwen die met hun man discussiëren om een hijaab te dragen, en wat te zeggen over de vrouwen in Frankrijk die de straat op gingen en tegen de mannen zeiden we willen de hijaab blijven dragen?
Nadia: "Ja maar dat is anders."
Somia: "Hoe bedoel je anders? de buurvrouw die je het advies gaf om hijaab te dragen, zij was een vrouw toch?"
Nadia: "Ja maar"
Somia: "Maar fashion mode dat gedessineerd en gepromoot wordt door merendeels mannen, dat geeft jou vrijheid? Mannen hebben juist een deel in de onderdrukking van vrouwen die bijna naakt lopen!
Nadia: "Wacht laat me even uitpraten."
Somia: "Je zei dat mannen vrouwen onderdrukken door de hijaab?"
Nadia: "Klopt."
Somia: "Hoe dan."
Nadia : "Doordat ze worden verteld wat ze moeten dragen,duuuh!"
Somia: "Is het niet de tv, magazines en films die je vertellen wat je moet dragen, en laten zien hoe 'aantrekkelijk' je moet zijn?"
Nadia: "Natuurlijk, dat is de mode."
Somia: "Is dat niet onderdrukken? Zoveel reclame etc om je te stimuleren dat je gaat dragen wat zij willen dat je gaat dragen?"
Nadia is stil..
Somia: "Het onderdrukt jou niet alleen, maar de gehele wereld."
Nadia: "Wat heeft hijaab te maken met al deze reclame en zo?
Somia: "Ja het heeft er mee te maken, zie je dat niet Nadia? Hijaab is anti consumerend, vrouwen die biljoenen euro's verspillen aan mode dat wordt gemaakt door merendeels mannen, en dan heb je islam dat zegt verspil niet en focus op je ziel, en niet op je uiterlijk, en maak je geen zorgen om wat mannen van je uiterlijk vinden."
Nadia: "Ik begrijp je niet Somia?"
Somia: "Vraagje aan jou? Wat vind je belangrijker bij de man die in jouw huwelijksbootje gaat stappen inshAllah, zijn uiterlijk of innerlijk?
Nadia: "Innerlijk vind ik belangrijker, want dat is blijvend."
Somia: "Dat vind ik ook, en waar hoop je op waar je aanstaande voor kiest jouw innerlijke of uiterlijk?"
Nadia: "Ik hoop dat diegene mij kiest voor mijn innerlijke?"
Somia: "Ik ook, en wat heb je liever waar je werkgever je voor kiest jouw innerlijke of uiterlijk?
Nadia is een tijdje stil en zegt dan: "Ik begrijp je Somia."
Het was weer vakantie... geen school, geen huiswerk ... NIKS... nu kon ik uitgaan tot 's avonds laat en niemand die wat kan zeggen... ik was zo blij ... ik sta op neem een douche en doe mijn stoere kleren aan... ik moet er natuurlijk flitsend uitzien voor de dames.... Ik deed mijn haar in model en een lekkere geur.... En klaar was ik voor de VRIJHEID!! Ik pakte de sleutels van mijn vaders auto... ik keek in de woonkamer mijn zusje van 14 en mijn moeder verrichten het maghreb gebed.... Ik schudde mijn hoofd en deed de deur achter me dicht.... Ik stapte in de auto en ging mijn vriend ophalen...ik stond voor zijn deur en belde hem op zodat hij wist dat ik klaar stond.... Hij kwam als een bliksem naar beneden... En gaf elkaar de hand... "op naar de meiden" schreeuwde mijn vriend... ik deed de muziek op zijn hardst en het raam deed ik helemaal open, iedereen mocht meegenieten natuurlijk.... Elk meisje die we zagen gaven we een fluitje... ja wie zou dat niet doen in strakke broeken, topjes en rokjes.... Ze vragen er om en wij geven ze wat ze willen... later waren we bijna aangekomen bij een discotheek.... Mijn vriend stapte uit en ik ging verderop mijn auto parkeren... mijn vriend ging alvast de discotheek binnen...
Ik parkeerde mijn auto en hoorde iemand zachtjes Ahmed roepen... ik keek om en het was mijn buurjongen mijn vader en zijn vader zijn goede vrienden elkaar. Ik zei "hey Mustafa, hoe gaat het". "El7amdulilah" zei Mustafa. Ik vroeg hem: "kom je mee, ik ga naar de discotheek" "Stagfurallah" zei hij "ik moet het ishaa gebed halen..."
"Hoe kan ik de oproep van Allah swt weigeren en jou oproep accepteren. Sorry, je laat me tussen twee dingen kiezen waarvan eentje mij niet kan helpen in het hiernamaals. Kom jij dan met mij mee naar de oproep van Allah swt???" "Nee man" zei ik "ik ga nooit naar de moskee en bidt niet ik ben nog jong en wil leven, ik ga wel naar de moskee als ik oud en getrouwd ben!" Opeens keek Mustafa buigend naar de grond en zei: "ow mijn broeder, wie zegt dat je morgen nog leeft, wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te vragen voor je zonden???" Mustafa zei toen: "moge Allah swt jou leiden Ahmed!" En hij liep naar de moskee. Ik keek een tijdje naar Ahmed die richting de moskee liep en keerde me om, om naar de discotheek te gaan...
Voordat ik aankwam zag ik mensen rennen naar de ingang... ik ging wat sneller lopen om te kijken wat er aan de hand was... ik zag binnen een drukte... Ik begreep niet wat er aan de hand was... ik vroeg aan iemand die naast me stond wat er was gebeurd... hij zei tegen mij er is iemand doodgegaan... Ik schrok en begon naar voren te lopen... Tussen die drukte wilde ik kijken wie het was die daar lag.... Tussen al die mensen ging ik naar voren... Ik keek... Ik keek SUBHANALLAH!!! Ik zag mijn beste vriend daar op de grond liggen....
Ik schreeuwde "MOHAMMED!!!" Ik knielde over hem heen en sloeg op zijn wangen maar ik hoorde niks... hij deed zijn ogen niet open hij ademde niet... ik stond helemaal te trillen hoe dit kon gebeuren... hoe? hoe? Een paar mensen probeerden mij te helpen, ze zeiden dat de ambulance zou komen... ze vertelden mij dat hij niet meer leefde ik schreeuwde: "nee, NEE, het kan niet, net was hij nog aan het lachen, net hadden we nog plannen gemaakt voor morgen. Het kan niet hij is nog zo jong... OW ALLAH!!" De ambulance kwam hem ophalen... En opeens was mijn vriend weg voor altijd opeens verdween hij uit mijn leven... shockend ging ik daar zitten hoe dit kon gebeuren... Opeens kwam een jongen naast me zitten en hij zei: "was dat jou vriend??" Ik antwoordde op een zachte toon: "ja". Hij zei: "ik zag je vriend drinken hij was zo blij hij schreeuwde door heel de discotheek heen van: 'dit is leven drinken en feesten! Laten we uit onze dak gaan niemand kan ons tegenhouden!' En opeens viel zijn glas uit zijn hand... hij hield zijn hart vast en viel op de grond... toen we naar hem renden ademde hij al niet meer, hij is gelijk doodgegaan aan een hartstilstand." Ik keek die jongen met open ogen aan... En dacht gelijk aan de woorden die ik paar uur eerder had gehoord van Mustafa: "Ow mijn broeder wie zegt dat je morgen nog leeft wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te vragen voor je zonden??? Moge Allah swt je leiden Ahmed."
Ik stond als een bliksem op en rende naar de brug. Een pijnlijke nacht met heel veel sterren en helemaal stil, niemand was nog te zien. Ik keek naar de hemel en een traan die wegglipte over mijn wang.... Opeens had ik alles door
Wie kon hem tegenhouden?? ALLAH
Wat zou jou niet redden?? DRINKEN EN FEESTEN
Wie gaat er allemaal dood? JONG EN OUD
Kon ik ook elk moment gaan?? JA
Ik schreeuwde: "ALLAHU AKABR! SUBHANALLAH! Hoe kon ik u oproepen weigeren, hoe kon ik u vergeten, hoe kon ik aan dit wereldse leven denken, hoe kon ik naar het slecht rennen en de goede verlaten, HOE KON IK DAT?" Ik viel op mijn knieën, keek met traanvolle ogen naar de Hemel. Met mijn handen in de lucht schreeuwde ik: "OW ALLAH VERGEEF ME VERGEEF ME" Uren lang bleef ik huilen op mijn knieën ik schaamde voor mezelf. Ik walgde van mezelf en aan alles wat ik heb gedaan. Wat moet ik nu doen hoe moet ik nu leven "OW ALLAH VERGEEF ME"
Zou hij me vergeven na alles wat ik heb gedaan?? Ik begon harder en harder te huilen. Niemand die mijn tranen kon tegenhouden, zelfs ik zelf niet. Ik stond op en keek naar de hemel en schreeuwde: "YA RABBIE U WEG IS MIJN LEVEN NU" Ik rende naar de moskee toe waar Mustafa heen ging. Ik kwam daar met traanvolle ogen aan. Ik bleef maar huilen ik bleef maar smeken om een vergiffenis. Aangekomen in de moskee was iedereen al weg, het was helemaal leeg. Ik keek naar de klok en over een half uur zou het fadjr gebed beginnen. Ik ging mijn woedoe verrichten en maakte me klaar voor het gebed. Langzamerhand kwamen de moslims voor het gebed... ik zat helemaal in het hoekje ik bleef maar huilen en wachten op het gebed... iedereen keek me aan omdat ze me nooit eerder hadden gezien... Opeens kwam een zachte stem en zei: "Ahmed..." Ik draaide mijn hoofd om en zag Mustafa, hij kwam naast me zitten en keek me verbaast aan. Ik barste in tranen en omhelsde Mustafa. Ik zei: "Ow Mustafa, jouw woorden... Jouw woorden...SUBHANALLAH!!!" Mustafa zei: "Ow Ahmed, Mashallah, ik ben zo blij jou hier te zien, mashallah!!!" Het gebed begon en we stonden op om te bidden...
Na het gebed verliet iedereen de moskee. Ik bleef nog zitten. Ik bleef maar smeken ik bleef maar bidden: "OW ALLAH VERGEEF ME!!!" Van het huilen kon ik mijn ogen niet eens open doen... Opeens zag ik wat schijnen en deed mijn ogen langzaam open... een oude man die naast me stond hij zei tegen mij: "ow mijn kindje. Wat ben ik blij jou te zien op Allah swt weg... Mijn kindje niks in dit wereldse leven is beter dan Allah's weg volgen..." En ik begon meer te huilen zonder te stoppen... Hij zei tegen mij: "Mijn kindje, blijf hoe je nu bent en Allah swt zal jou met het mooiste prijzen in het hiernamaals..." Buigend keek ik naar beneden en toen ik weer keek zag ik dat oude man niet meer... De imam kwam binnen ik vroeg hem: "Wie was die man die net hier binnen kwam??" De imam zei: "ik ben al een tijd bij de ingang en niemand is binnen gekomen. De rest is al 2 uur geleden vertrokken." De tranen kwamen als waterval naar beneden...
Ik stond op en rende naar huis. Thuis aangekomen zag ik mijn moeder en mijn zusje koran lezen... Ik keek ze aan en ze keken mij aan en zagen mij met rode ogen huilend binnenkomen. Ik knielde voor mijn moeder en pakte haar handen vast en kuste haar waardevolle handen... ik zei: "ow moeder vergeef mij, vergeef mij, ik was zo dom dat ik niet naar jou luisterde maar naar de saytan.... OW MAM VERGEEF ME!!" Ze aaide over mijn hoofd en zei: "ow mijn zoon" en ze begon te huilen. Ik keek mijn zusje aan en omhelsde haar en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ik vroeg hun mag ik meelezen, mag ik ook voelen hoe mooi dat voelt?? En we zaten alle drie voor de koran en citeerden de edele koran. Nu ik dit gevoel heb gevoeld is mijn ziel geruster en voel me opnieuw geboren... Nooit meer zal ik deze weg verlaten NOOIT MEER!!! Nu kan ik met rust doodgaan... Nu kan ik vertrekken naar mijn rasoel... Nu zullen mijn tranen vallen voor ALLAH swt de barmhartige... En na een tijdje was ik zo praktiserend geworden dat iedereen keek is dit Ahmed?? Ik gaf zelfs islam lessen aan de jongeren... niks maar dan ook niks kon mooier zijn dan dit!!
LA * ILAHE * ILALLAH * MOEHAMEDEN * RESOEL * ALLAH
Er kwamen eens twee jongemannen bij Omar ibn al-Khattaab terwijl hij in een bijeenkomst zat. De jongemannen hadden een man van het platteland bij zich en wilden hem overdragen aan omar. Waarop hij vroeg: "Wat is er aan de hand?"
De jongemannen antwoordden: "O leider der gelovigen, deze man heeft onze vader gedood."
omar vroeg aan de man: "Heb jij werkelijk hun vader gedood?"
De man antwoordde: "Ja, ik heb hem gedood."
Daarna vroeg omar: "Hoe heb je hem gedood?"
De man antwoordde: "Hij betrad met zijn kameel mijn stuk grond. Waarna ik hem waarschuwde, maar hij wilde niet luisteren. Toen gooide ik een steen naar hem toe. De steen kwam tegen zijn hoofd aan waarna hij stierf."
omar zei vervolgens: "Er rest niets anders dan vergelding... de doodstraf. Dit is een duidelijke zaak. omar vroeg niet naar de komaf van deze man, of hij bijvoorbeeld behoorde tot een elite stam, of dat hij een vooraanstaande positie innam in de maatschappij. Al deze zaken interesseerden omar niet. Dit omdat hij onpartijdig was en niemand zou voortrekken ten koste van de Voorschriften van Allah. Ook al zou het zijn zoon zijn die voor hem stond. Meerdere malen had hij reeds zijn zoon een aantal zweepslagen verkocht in verband met bepaalde zaken.
De man zei: "Ik vraag je bij Degene Die de hemelen en de aarde heeft geschapen om mij voor slechts een nacht naar mijn vrouw en kinderen op het platteland te laten gaan om hen te vertellen dat ik de doodstraf heb gekregen. Daarna zal ik terugkomen. Bij Allah, zij hebben geen kostwinner waarop zij kunnen rekenen, behalve Allah en vervolgens ik."
omar vroeg hem: "Wie van de aanwezigen kan mij garanderen dat jij terugkomt."
Alle aanwezigen bleven stil, want niemand kende deze man, zijn woonplaats of stam. Hoe zou iemand zich garant kunnen stellen voor zo een persoon en om zo een gewichtige zaak. Het ging hier namelijk niet om een luttele tien dinar, een stuk grond of een kameel. Het betrof hier een garantstelling voor iemand die de doodstraf had verdiend en wiens leven door middel van het zwaard ten einde zou komen. En wie was in staat om omar van het toepassen van de Voorschriften van Allah af te houden? En wie zou durven bemiddelen bij omar?
Alle metgezellen bleven zwijgen en omar bevond zich in een lastige positie. Zou hij nu de beslissing nemen de man te doden, terwijl zijn kinderen op het platteland van de honger zouden omkomen, of zou hij hem zonder garantstelling laten gaan wat er wellicht toe zou leiden dat de nabestaanden van de gedode man hun vergelding verloren zouden zien gaan? Nog steeds heerste er een doodse stilte en omar sloeg zijn hoofd neer, keek naar de twee jongemannen en vroeg hen: "Kunnen jullie hem vergeven?" Waarop zij antwoordden: "Nee! Wie onze vader heeft gedood dient ook gedood te worden, O leider der gelovigen!"
Vervolgens riep omar: "Is er dan niemand die garant kan staan voor deze man?"
Aboe Dharr al-Ghifaariy, de oude waarachtige asceet, stond toen op en zei: "O leider der gelovigen, ik zal voor hem garant staan!"
omar maakte nog eens duidelijk: "Je begrijpt dat het hier de doodstraf betreft!"
"Ik weet dat het om de doodstraf gaat," reageerde Aboe Dharr al-Ghifaariy.
omar vroeg: "Ken je de man?"
Hij antwoordde: "Nee, ik ken hem niet."
Waarna omar zei: "Hoe kun je dan garant staan voor hem."
"Ik zie in hem de kenmerken van een gelovige. Hierdoor weet ik dat hij niet zou liegen. Als Allah het wil zal hij dan ook terugkomen."
omar zei: "O Aboe Dharr, denk je dat je aan mij ontkomt als hij na drie dagen niet terugkomt?" Hierop zei Aboe Dharr: "Allaah ul-moestacaan (Allah is Degene Die om hulp wordt gevraagd), O leider der gelovigen!"
De man mocht vertrekken en kreeg te horen dat hij binnen drie dagen terug moest zijn. Deze tijd kreeg hij om zich klaar te maken, afscheid te nemen van zijn vrouw en kinderen en hun zorg aan iemand over te dragen.
Na drie nachten liet omar iemand 's middag de mensen in de stad verzamelen, zeggende: "As-Salaatoe Djaamicah!" De mensen waaronder de twee jongemannen en Aboe Dharr kwamen allen bij een. omar zei toen tegen Aboe Dharr: "Waar is de man gebleven?"
Aboe Dharr antwoordde: "Ik weet het niet, O leider der gelovigen!" Vervolgens keek Aboe Dharr naar de zon die sneller dan gewoonlijk leek onder te gaan. Alle metgezellen waren doodstil en alleen Allah weet werkelijk in wat voor een gespannen toestand zij op dat moment verkeerden.
Ondanks dat Aboe Dharr zeer geliefd was bij omar en deze zelfs bereid zou zijn zijn leven voor hem op te offeren, betrof het hier de Islamitische Wetgeving en de Goddelijke Voorschriften waar men niet mee speelt en dolt. Hierover treedt men niet in discussie noch wordt deze wetgeving op een bepaalde tijd en plaats wel uitgevoerd en op een andere niet. Noch wordt dit slechts toegepast op een aantal met uitsluiting van anderen.
Vlak voor zonsondergang verscheen de man, waarna omar samen met de anderen 'Allaahoe Akbar' riepen. Vervolgens vroeg omar aan de man: "Weet jij dan niet dat als je op het platteland was gebleven wij jou niet hadden kunnen achterhalen."
De man reageerde: "O leider der gelovigen, bij Allah, het is niet u met wie ik te maken heb, maar ik heb te maken met Degene Die op de hoogte is van het openlijke en het verborgene. Hier ben ik, O leider der gelovigen! Ik liet mijn kinderen achter als kuikentjes op het platteland waar geen water noch bomen te vinden zijn en ik ben gekomen om mijn straf te ondergaan."
omar stond op en vroeg de twee jongemannen: "Wat willen jullie?"
Zij antwoordden huilend: "Wij vergeven hem vanwege zijn oprechtheid, O leider der gelovigen." omar riep daarna: "Allaahoe Akbar!", terwijl de tranen over zijn baard rolden. "O jongemannen, moge Allah jullie belonen voor jullie vergiffenis en moge Allah jou ook belonen, O Aboe Dharr dat jij deze man in de gelegenheid hebt gesteld om zijn gezin te bezoeken."
{Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het Paradijs}
Ik heb een deze dagen een waargebeurd verhaal gehoord, dat ik met jullie wilde delen. Een broeder vertelde hoe een van zijn vrienden zijn vader verloor. Het ging op deze manier, voordat zijn vader stierf vroeg hij aan zijn zoon, hij eiste bijna, dat wanneer hij kwam te overlijden, zijn zoon hem met een oude sok zou moeten begraven. De vader bleef dat maar herhalen (wasiyya) en de zoon stemde in. Daarna overhandigde de vader zijn zoon een brief die hij pas mocht openen als zijn vader stierf. Een aantal jaren daarna stierf de vader en de jongen herinnerde zich wat hij moest doen. Nadat zijn vader was gewassen ging de jongen op zoek naar een oude sok en wilde zijn vader dat aantrekken. De man die de goesl (wassing) had verricht keek de jongen aan of hij gek was geworden. Hij verbood hem om de sok aan te laten trekken aangezien zijn vader alleen met zijn doodskleed mocht worden begraven. De jongen bleef zeuren maar de man bleef bij zijn standpunt. Verslagen ging de jongen naar huis en had het gevoel dat hij had gefaald. Thuis herinnerde hij zich de brief van zijn vader en hij opende het. Toen hij het las moest hij zo hard huilen en drong iets tot hem door. In de brief stond: "en zoon, het is jou zeker niet gelukt mij die sok te laten aantrekken? Zo zie je maar weer, zelf een oude versleten sok neem je niet mee je graf in. Het enige wat je mee neemt zijn jouw daden en die bepalen jouw lot. Weet dat helemaal niets jou zal helpen in het hiernamaals en weet dat zelfs een oude sok niet erin kan..
Subhanalah ik heb een mooi verhaal gehoord op een lezing van Shayk Ibrahim Mobarek en wil ze meedelen met jullie Inshalah Ta3ala.
Er was eens een groep van moslims die da3wa deden (mensen uitnodigen tot Allah swt) op straat. Na hun da3wa zijn ze naar een moskee gegaan in buurt waar dat ze da3wa deden. De groep heeft gebeden, en na het gebed vroeg de groep aan de imam van de moskee of hij iemand kent die niet bid. De imam zei: ja ik ken iemand. Namelijk de buur van deze moskee is een zeer rijke man maar bid niet. Hij bid niet? De groep zei: subhanalah!! Buur van de moskee en hij bid niet??? De groep is onmiddellijk naar hem gegaan. Toen ze aan zijn deur zijn aangekomen hebben ze gebeld. Er deed niemand open dus belden ze opnieuw, maar steeds niemand die opendeed. En zo belden ze een vier of vijf keer tot de man opendeed.
De man zei woedend: wie zijn jullie?? De groep antwoordde: wij zijn een groep die mensen uitnodigen tot Allah swt en we willen dat jij meegaat naar moskee om enkele woorden van Allah swt te horen. We gaan namelijk een lezing geven en we willen dat je meegaat.
De man antwoordde: Inshalah ga maar al en ik zal wel komen.
De groep zei: Nee!! We gaan niet weg tot je meegaat. Subhanalah kijk hoe de groep standvastig bleef.
De man antwoordde: Ga maar al ik moet nog Woedoe doen en me omkleden en dan zal ik wel komen. Ik woon namelijk toch naast moskee dus geen probleem. Ik kom onmiddellijk.
De groep zei: Nee Walahi wij gaan niet weg tot jij meegaat.
De man wist dat er geen ander oplossing was dan mee te gaan. Dus kleedde hij zich snel om verrichte de woedoe en is meegegaan.
Eens aangekomen in de moskee begon de groep een lezing te houden. Ze begonnen te vertellen over het leven, de dood enz...
Subhanalah het was alsof de woorden van de groep rechtsreeks in de hart van de man ging. De groep keek naar die man en zagen dat hij aan het huilen was. ;Laaa ilaha ila laah. Hij was aan het huilen. De man wist altijd dat hij verkeerd bezig was maar wou het niet toegeven tot deze dag hij deze mooie woorden hoorde.
Na de lezing ging de man naar de groep en vroeg aan hun. Naar waar gaan jullie nu? De groep antwoordde: we gaan verder da3wa doen Inshallah. De man zei: mag ik meegaan? Kan dat??
De groep antwoordde zeer blij: Natuurlijk mag je meegaan. Het is een gunst van Allah swt die we jou niet kunnen afnemen. Kom maar mee.
De rijke man was zo gelovig dat hij al zijn geld uitgaf omwille van zijn liefde voor Allah swt. Hij gaf miljoenen uit voor de Islam.
Op een dag vroeg de man aan de groep da3wa: Weten jullie nog de dag dat jullie aan mijn deur zijn komen aanbellen en ik wou de eerste drie keer niet opendoen??
De groep zei ja natuurlijk weten we het nog.
De man vroeg: weten jullie wat ik aan het doen was??
De groep antwoordde neen dat weten we niet.
De man zei: die dag had het wereldse leven mij overwonnen. Ik had miljoenen, maar de wereld zag er zwart uit voor mij. Ik had enkel problemen en problemen. Mijn geld had me ziek gemaakt.
Weten jullie wat ik aan het doen was vroeg die man??
Neen zei de groep.
De man zei: Walahi ik stond op het punt zelfmoord te plegen. Ik ben op een stoel gaan staan, heb een stevige touw aan het plafond vastgemaakt. Ik heb de touw stevig rond mijn nek vastgemaakt. Ik was het leven beu en wou mijn eigen ophangen. Ik was op de stoel had stevige touw rond mijn nek vastgemaakt en toen ik de stoel wou wegduwen om mijn eigen te laten vallen voelde ik dat de stoel niet bewoog.
Walahi zei de man het was alsof de stoel in de vloer was gespijkerd. Ik bleef de stoel maar wegduwen maar het wou niet.
Toen hoorde ik de bel. Ik zei tegen mijn eigen. Moet ik de deur openen of moet ik mijn leven nu eindigen???
Mijn ziel zei: maak een eind aan je leven maar toen op dat moment was het precies dat er een stem vanuit mijn hart sprak en zei: ga de deur opendoen. Er zal je iets goeds overkomen.
Ik heb mijn ziel gevolgd en duwde de stoel opnieuw maar het lukte niet. De stoel wou niet bewegen. Toen hoorde ik weer de bel en zei ik in mijn eigen, ik ga de deur openen en terugkomen om een eind te maken aan mijn leven.
Toen de man de deur opende zag ik jullie. Toen wist ik dat Allah swt jullie heeft gestuurd om mij te redden van mijn zelfmoord. Walahi als jullie niet waren gekomen had ik mijn leven slecht beëindigd en behoorde ik in het Hiernamaals tot de ongelovigen. Maar la ilaha ila laah, Allah swt heeft me niet in de steek gelaten.
Subhanalah mensen laat deze verhaal een wijze les zijn voor mij en voor jullie en geef nooit op. Je weet nooit wanneer je wordt gered door Allah swt.
Bron: http://groups.msn.com/SiratElMustakiem
Een aangrijpend verhaal!
Mash'allah dat deze man berouw heeft getoond en zo zie je maar dat je met rijkdom niets bent want geld is enkel een overlevingsmiddel geen levensdoel!
Dit verhaal gebeurde tijdens het feest 'Ied ul Fitr' (afsluiting van de vastenmaand Ramadan). Er was iemand die erg welgesteld was. hij was erg rijk en had een overvloed aan goederen. op die dag kwam een straatarme man (Fakir) en hij belde bij de rijke man aan; de arme zei dat hij op reis was en graag wat wilde eten. de rijke man duwde hem opzij en schold hem uit; joeg hem weg van zijn huis. Hij zei dat hij zijn Ied ul Fitr verstoorde. de rijke man was met zijn vrouw en kinderen aan het feesten. de Fakir voelde zich zeer bedroefd, met zijn totale ziel en geest sprak hij tot Allah (SWT): "O Allah, geef mij ook zulke rijkdommen en ik verzoek U mij ook zo'n dag te schenken, opdat ik in UW naam kan weggeven en dat ik dankbaarheid kan tonen en dat UW arme dienaren kan helpen."
Allah's Wil geschiedde en binnen 1 jaar kreeg de rijke man grote ( ook financiële) tegenslagen. Hij werd uiteindelijk ook een fakir. De eens arme Fakir had echter in 1 jaar tijd zo'n groot succes door Allah's Wil. Toen hij na 1 jaar het ied ul Fitr feest vierde werd er op zijn deur geklopt. Hij vroeg wie aan de deur was. Een stem zei: "Ik ben een Fakir en ik ben arm, ik wil graag iets hebben om te eten" De nieuwe rijke man herkende de Fakir. het was dezelfde man, bij wie hij een jaar gelden had aangebeld." de fakir kreeg zoveel te eten. na het eten zei de rijke man: "Nu mag je ook nog van mijn bezittingen nemen, zoveel als je wenst. Ik was het die een jaar geleden bij jou thuis aangebeld had en jij hebt mij weggezonden. Ik heb Allah (SWT) beloofd, dat als ik iets van Allah's rijkdom zou bezitten, ik de armen zou helpen. Vandaag is het moment aangebroken dat juist u nu bij mijn huis aanbelt. U bent deelgenoot van mijn rijkdom omdat ik toen bij jou had aangeklopt. Je had mij weggejaagd. En vandaag heeft Allah (SWT) mij verrijkt."
Toen hij dat hoorde, begon hij te huilen. Hij begon zich te richten tot Allah (SWT)
Allah (SWT) openbaard in de Heilige Koran 3: 26 Zeg: "O Allah, Heerser van het Koninkrijk. U geeft de heerschappij aan wie U wilt en U ontneemt de heerschappij van wie U wilt. U maakt machtig wie U wilt en U vernedert wie U wilt. Slechts in UW handen is al het goede. Waarlijk, U hebt macht over alles. "
De boodschap bij deze gebeurtenis (Waki'a) is dat Allah (SWT) zelf uitmaakt wie HIJ tot rijke maakt en wie HIJ tot een Fakir maakt. De lering die wij hieruit kunnen trekken, is dat wij ongeacht de situatie en in welke omstandigheden wij ook mogen verkeren, wij Allah soubhana wa ta'ala dankbaar moeten zijn. En dat wij goed met elkaar moeten omgaan, ongeacht de status van de mens dat je met liefde en respect met elkaar moet omgaan. Bij Allah, heeft elke mens, ongeacht de status, kleur of uiterlijk, een eigen plaats. Allah is HIJ, die weet wat wij in onze harten hebben. deze eigenschap heeft de mens niet. Insha Allah, zullen wij lering trekken uit deze gebeurtenis.
Twee jongens gingen eens op weg om een leraar te zoeken. Zij reisden vele dagen en nachten. Een van hen was de zoon van een bedelaar. Hij heette Mahmud en wilde alles over zijn geloof leren. Hij was erg enthousiast om een Sjaikh te vinden die hem les zou geven. De ander was de zoon van een rijke zakenman. Zijn naam was Hakiem en zijn verlangen om te leren was niet van hemzelf, maar van zijn vader. Deze wilde dat hij een geleerde zou worden en had al zijn hele loopbaan voor hem uitgestippeld.
Op de twintigste dag van hun reis stonden ze voor de eenvoudige woning van de Sjaikh Ahmad. Hakiem klopte ongeduldig op de deur. Toen de Sjaikh de deur opende, kuste Mahmud met respect zijn hand, en zei: "O meester, we willen uw leerlingen worden. Aanvaard ons alstublieft." De Sjaikh bekeek hen van top tot teen en zei: "Voor jullie mijn huis binnen mogen komen, moeten jullie die berg beklimmen en mij het ei van een arend brengen."
De jongens gingen op weg en zochten naar het nest van de arend. Maar toen zij de voet van de berg bereikten, zei Hakiem: " Ik weiger deze berg te beklimmen voor één ei. Ik wacht hier wel op je tot je terugkomt." Mahmud keek naar zijn vriend en zei: "Wees gehoorzaam Hakiem, dan kunnen we allebei leerlingen worden van deze wijze Sjaikh." Maar Hakiem ging tegen een boomstam zitten en deed alsof hij meteen in slaap viel.
Mahmud klom en klom en op zijn tocht kwam hij zelfs wilde dieren tegen en kreeg steeds meer honger. Hij hield echter vol totdat hij werkelijk het nest van een arend zag. Er lag één ei in. Hij nam het onmiddellijk en begon aan de lange afdaling, terug naar het huis van de Sjaikh.
Toen hij uiteindelijk de boom bereikte waar Hakiem tegen zat te slapen, rende hij naar hem toe en riep: "Kijk, Hakiem, ik heb inderdaad een arendsei gevonden." Hakiem vroeg of hij het even mocht zien en Mahmud gaf het aan hem. "Mahmud", zei Hakiem, "Je zult wel erg moe zijn van die klim. Waarom ga je niet even wat rusten onder die boom?"
Daar had Mahmud eigenlijk wel zin in. "Heel even dan", zei hij en toen hij zich uitstrekte werd hij overmand door de vermoeienissen van de klim en viel in een diepe slaap.
Hakiem grijnsde en liet hem daar achter, waarna hij het ei naar de wijze Sjaikh bracht. Deze liet hem binnen en terwijl Hakiem het ei voor zich uit hield, liep hij naar de Sjaikh toe. Hij zei: "Ik heb gedaan wat u van ons vroeg, vertel me nu alstublieft de geheimen van alle dingen zodat mijn vader tevreden over mij kan zijn."
De Sjaikh vroeg zachtjes: "Hoeveel eieren waren er in de nest?" Hakiem werd nerveus, want hij had deze vraag niet verwacht. Hij loog snel dat er twee eieren hadden gelegen. Toen zei de Sjaikh tegen hem: "Dit is niet het ei dat ik wil hebben. Breng het terug naar het nest en breng me het andere ei." Hakiem werd kwaad en riep: "Ik ga die berg nooit van mijn leven voor jou beklimmen, oude man." En hij gooide het ei op de grond.
Op dat moment kwam Mahmud helemaal overstuur aan de deur. "Meester, ik heb gefaald mijn taak te volbrengen", zei hij. Maar de Sjaikh antwoordde: "Nee, je hebt het heel goed gedaan, want de schrammen op je benen en de scheuren in je kleren zijn voldoende bewijs dat jij je taak hebt volbracht. Mahmud werd door de Sjaikh naar zijn madrassa (school) gebracht, waar hij hem voorstelde aan de andere leerlingen.
Godsbewustzijn
Al gauw bleek hij de oogappel van de Sjaikh te worden. De andere leerlingen waren een beetje jaloers op hem. Maar omdat ze geleerd hadden dat afgunst een slechte eigenschap is, vroegen ze openlijk aan de Sjaikh waarom hij meer van Mahmud hield dan van zijn andere leerlingen. "Ik zal het jullie laten zien waarom", zei hij. De volgende morgen gaf hij al zijn leerlingen een kip en een scherp mesje. "Ieder van jullie moet zijn kip slachten op een plaats waar hij door niemand gezien kan worden", zei hij, en alle leerlingen vertrokken met hun kip.
Mahmud liep en liep, maar hij vond geen enkele geschikte plaats. Alle leerlingen waren al terug bij de Sjaikh en hadden hun geslachte kippen op de binnen plaats gelegd. Uiteindelijk kwam Mahmud aanlopen. Treurig hield hij zijn kip, die nog springlevend was, onder zijn arm en liep langzaam naar de Sjaikh. "Waar kom jij vandaan, Mahmud", zei de Sjaikh, "iedereen heeft zijn kip al geslacht en jij loopt nog te treuzelen?"
"Ik ben overal geweest", verzuchtte Mahmud, "maar ik kan géén plek vinden waar Allah Soebhanahoe wa Ta'aala mij niet kan zien..."
"Begrijpen jullie nu waarom ik van Mahmud hou?", vroeg de Sjaikh.
Beheers je tong
Mahmud was nu al jaren leerling van zijn Sjaikh, toen hij de Sjaikh hoorde vertellen over het misbruik van worden. Hij zei: "De zwaarste last die we van de ene naar de andere plaats kunnen dragen bestaat uit worden. Als we iets horen en we vertellen het door aan iemand anders, is dat een zware last. Waarom praten wij graag over anderen? Misschien denken wij dat het ons macht geeft iets te weten over iemand anders. Maar het is vals gevoel.
Waarom zeggen we met dezelfde tong waarmee we Allah Subhana wa ta'Ala herdenken, "ik haat je", tegen iemand? Is dat niet het domste wat we kunnen doen?"
Zoet en bitter
Toen de oudste dochter van de Sjaikh de huwbare leeftijd had bereikt waren er veel huwelijkskandidaten. De Sjaikh besloot hen op de proef te stellen. Hij vroeg hen: "Ik wil dat jullie mij het zoetste brengen dat er op deze wereld bestaat." Iedereen kwam met iets zoets.
De een bracht honing, de ander zoet geurende bloemen of gebak. La het zoete dat verkrijgbaar was, werd voor de Sjaikh neergezet. Natuurlijk had Mahmud weer iets bijzonders. Hij kwam met een tong binnen die hij bij een sl*gerij had gekocht.
"Wat is dat?", vroeg de Sjaikh, "Is dit een grap, wat bedoel je hier me?" Mahmud zei: "O Sjaikh de tong is het zoetste ding ter wereld. De woorden die van een tong komen kunnen een gebroken hart heel maken en een zieke kunnen ze genezen. Zij kunnen een ongelukkig mens blij maken en de waarde van het leven weer doen inzien. Werkelijk de tong is het zoetste dat bestaat." De Sjaikh knikte en zei: "Deze ronde heb jij gewonnen."
Hij richtte zich tot het hele gezelschap en zei: "Ik wil dat jullie mij morgen het bitterste ter wereld brengen."
De volgende morgen werd de kamer van de Sjaikh vol gezet met bittere dingen.
Bittere groenten, kruiden, planten, uien, zaden, etc. Uiteindelijk kwam Mahmud binnen met een doos. Toen hij die openmaakte haalde hij er dezelfde tong van de vorige dag uit.
Verbaasd vroeg de Sjaikh: "Hoe kan het ding dat je gisteren het zoetste van de wereld hebt genoemd vandaag het bitterste zijn?" Nederig sprak Mahmud: "Mijn Sjaikh, als de tong bittere worden spreekt kan het een gelukkig persoon verdrietig maken. Het kan een hart breken en giftig zijn als van een slang." Aarzelend sprak de Sjaikh: "Ik krijg de indruk dat je de tweede ronde ook hebt gewonnen. Kom jij mar met mij eens mee naar binnen."
Toen zij binnen waren, vroeg de Sjaikh hem koffie te maken. Nadat Mahmud koffie, suiker en water in een koffiekannetje had gedaan, begon het water te koken boven het houtskoolvuurtje. "Nu ga ik je de derde vraag stellen", zei de Sjaikh, "Wat heeft dit water te vertellen?" Voor het eerst zweeg Mahmud en stond perplex.
"Denk goed na en kom mij morgen het antwoord brengen", zei de Sjaikh.
Peinzend verliet Mahmud zijn Sjaikh.
Wat mij brandt is van mij...
Hier komt de romantiek om de hoek kijken, want het bleek dat de dochter van de Sjaikh al enige tijd een oogje op deze arme maar intelligente leerling van haar vader had.
Tijdens deze test bevond zij zich in de kamer ernaast en had het gesprek gevolgd.
"Vader", zei ze poeslief, toen ze voor hem een kopje koffie maakte, "Wat een interessant geluid maakt dat borrelende water toch, wat zou dat kunnen betekenen?"
Hij bekeek haar een paar seconden met opgetrokken wenkbrauwen en zei toen: "Goed, ik zal het je vertellen. Het water vertelt, "Ik was een druppel in een wolk, daarna viel ik op de aarde. In de aarde kwam ik bij een zaadje. Dat zaadje werd een plantje en dat groeide uit tot een boom. Een houthakker hakte de boom om en maakte er brandhout van.
Toen werd dat brandhout hier in dit houtskoolkomfoortje gedaan, het werd aangestoken en doet nu het water koken. En dat water zegt: "Dat wat mij verhit is van mij."
"Wat een prachtige verhaal", zei de dochter en trok zich terug in haar eigen kamer waar ze alles opschreef en via een dienstmeisje naar Mahmud stuurde.
De volgende morgen vond weer het koffieceremonieel plaats. Terwijl Mahmud het steelpannetje langzaam heen en weer bewoog boven de vlam, vroeg de Sjaikh: "En, Mahmud, kan je me nu vertellen wat het water vertelt?"
Mahmud deed alsof hij in diepzinnige gedachten verzonken was en vertelde toen langzaam het verhaal van de brief die hij ontvangen had.
"Dus", zei hij: "Het water zegt, dat wat mij brandt is van mij." Het gezicht van de Sjaikh had een lichte blos gekregen. "Ja", zei hij, "en dat wát mij brandt is van mij"
Het verhaaltje dat ik jullie wil vertellen is waargebeurd, speelde zich af in Egypte (in de stad Alexandrië) en het was in de maand Ramadan (2000 of 2001).
Er waren eens 2 Egyptische beste vriendinnen, 1 gesluierde en de andere niet gesluierd. Die gesluierde is getrouwd en die andere nog niet, zij liep altijd in niet-islamitische kleren. Op een dag vroeg die niet-gesluierde aan de gesluierde: 'Ga je mee? Ik heb nieuwe kleren nodig en ik heb er mooie gezien.' Die gesluierde was slim en zei tegen haar: Oké, op 1 voorwaarde. Als je meegaat naar moskee want ik wil islamitische lessen volgen en dan kunnen we zo samen gaan winkelen waar je maar wilt.' Die niet-gesluierde was akkoord gegaan.
De les in de moskee was al begonnen, de imaam sprak over tawba(spijtbetuiging aan Allah), over de terugkeer naar Allah, over de Dag des Oordeels, enz. Het niet-gesluierde meisje begon te luisteren en er begon iets in haar zelf te bewegen. Toen de imaam gedaan had, begon ze te wenen en het enige woord dat uit haar mond kwam was 'TOUBT YA RABBI, TOUBT!( Oh God, ik heb spijt, ik heb spijt!). Ze wou zelfs niet naar buiten gaan! De laatste die overbleef was zij. De mensen zeiden haar:'Lieve dochter, kom naar buiten.' Zij bleef maar huilen en zei: 'Nee ik kan niet, ik ben beschaamd om zo naar buiten te gaan, geef me aub een hijaab(sluier) en een jeleba (lange islamitische kleed voor mannen en vrouwen), AUB! TOUBT YA RABBI TOUBT' De mensen hadden haar proberen overtuigen om naar buiten te gaan en dat ze haar dan een hijaab en jeleba zouden kopen maar zij weigerde en bleef maar huilen. Tot wanneer ze haar dan een hijaab en een jelaba hadden gegeven en meteen aangetrokken.
Toen ze juist naar buiten ging, kwam er een auto op haar af en ze was dood ter plaatse.
Toen ik dit verhaal hoorde, dacht ik van: 'Moge Allah haar ziel beschermen en haar naar het Paradijs sturen' Toen dacht ik ook op hetzelfde moment: 'Subhanallah, moet je eens zien hoe ze had geleefd (als niet-islamitische) en hoe ze stierf (als gesluierde moslima)'.
Met dit verhaal wil ik een boodschap sturen aan iedere broeder en zuster en zeggen dat het leven heel kort is (ook leef je tot 80 jaar, het is net of het maar 1 dag is dat we dan geleefd hebben).
Doe alles in deze wereld in de naam van God, de Barmhartige en Genadevolle (natuurlijk de goede dingen, vermijd slechte dingen te doen en als je dat doet vraag dan aan de Barmhartige om vergeving, Hij zal u dan zeker vergeven en helpen om het niet meer te doen, want Hij is Vergevensgezind en de Alwetende).
Doe goede zaken in deze wereld (die vlug zal vergaan )en je zult inchallah jouw beloning daarvoor krijgen in het eeuwige hiernamaals!
Moge Allah ons leiden op het rechte pad en al onze zonden vergeven.
Alle lof is aan Allah, de Heer der werelden, vrede zij met de profeet Mohammed, zijn familie, zijn metgezellen en zijn volgelingen die hem in vroomheid volgen tot de Dag der Opstanding.
Beste geliefde zuster, Ik hoop dat je de tijd neemt om het volgende te lezen InshaAllah ta3ala. Ik hoop dat je er iets mee zult doen en het niet zomaar verwerpt . Versla de shaytaan mijn geliefde zuster en lees dit!! Moge Allah je ervoor rijkelijk belonen.
Dit verhaal gaat over Latifa. Latifa is 19 jaar oud. Ze volgt de opleiding: PABO en volgt zo haar eigen wereldje. Ze heeft vaker problemen met haar eigen leven, maar kon haar toevlucht nergens vinden...
Het was een zondag en er zou een optreden zijn van Marokkaanse muziek zoals: Saoudi, Statti en noem het maar op. Ze kon geen kaartje meer bemachtigen dus besloot ze op internet rond te surfen, daar vond ze nog een meid die haar het kaartje verkocht had voor de prijs van 65,-. Zonder na te denken kocht ze gelijk het kaartje. Tenslotte Daoudi was voor haar een idool, zeg maar een soort voorbeeld man.....
Latifa was iemand die leefde in haar eigen modewereldje, ze volgde kledingswijze van de ongelovige vrouwen die zich schaars kleden in dit land, dit moest zij natuurlijk ook doen. Ze volgende ook de soaps Wannabe Next Top Model Jehannam, natuurlijk dat waren allemaal voorbeelden voor haar. Ondanks dat was ze vrij goed opgevoedt, ze hield er geen relaties op na alleen dat was het. Maar praktiseren daar was ze nog niet aan toe, ze maakte altijd afspraken met de shaytaan die haar influisterde ja morgen, ja morgen , ondertussen zou ze al 20 worden Mascha'Allah en nog steeds elke dag zegt ze: ja morgen ja morgen ja morgen. En wij alle moslims weten dat dit een van de grootste influistering is van de Shaytaan, maar wat doen wij , wij behandelen hem als kameraad. We laten hem de vervloekte shaytaan die niets dan de Hel toegewezen kreeg van Allah als rijdier gebruiken van ons. Als hij zegt ga naar links dan doen wij dat, zegt hij ga naar rechts dan doe we dat.....
Zo had Latifa ook menselijke Shaytaan vriendinnen die haar constant uitnodigde naar de weg van de verdorvenheid. Telkens nodigde zij haar uit naar feestjes en dergelijke verdorvenheid noem het maar op.
Allah zegt:
En hun (slechte) broeders doen hen nog verder afdwalen en zij houden daarna niet op (te dwalen)
Soerah Al Araf (7) aayah 201
Maar let op:
AL maanden waarschuwen zusters Latifa om terug te keren naar haar Heer, maar telkens stelde zij dit uit. Telkens namen de zusters haar mee om te beginnen, in ieder geval Allah te leren kennen en zijn profeet vrede zij met hem, maar telkens weigerde zij deze uitnodiging. Broeders bij haar gaven haar boeken om ze te bestuderen, maar die liet zij links liggen. Zusters gaven haar cd's met lezingen, maar die beluisterde zij niet.....
Telkens kreeg ze een waarschuwing om terug te keren tot Allah , omdat deze broeders en zusters het beste voor haar wilden en dat is de weg van Allah... En wat is er erger dan de weg weigeren en negeren van Allah...
Allah zegt ga rechtdoor en je krijgt alle middelen, boeken, lezingen, praatjes met zusters die jou alles willen uitleggen met geduld en ze zei ja is goed ja ja morgen, En als ze haar morgen tegenkwamen waarom was je niet op de lezing? ja ja morgen... Heb je de cd beluisterd die ik je had gegeven Latifa, ja klein stukje, de rest doe ik morgen.
O Kinderen van Adam, laat de Satan jullie niet in verzoeking brengen, zoals hij jullie voorouders uit de tuin heeft verdreven; hij nam hun kleding van hen weg om hen hun schaamte te tonen. Hij en zijn aanhangers zien jullie van waar jullie hen niet zien. Voorwaar, Wij hebben de Satans tot leiders gemaakt voor degenen die niet geloven.
De Shaytaan had haar in haar greep, hij had haar vastgeklemd. Telkens wanneer de zusters tegen haar zeiden zoek je toevlucht bij Allah, deed zij het omgekeerde. Telkens wanneer ze haar vertelden lees het boek, ging ze de modewereld bestuderen. Telkens wanneer ze haar vroegen om kennis op te doen over de HIjaab weigerde zij...
Allah subhana Wata3ala zegt:
Daarna zal ik zeker tot hen komen, van voor hen en van achter hen en van hun rechterzijde en van hun linkerzijde, en U zult de meesten van hen niet als dankbaren aantreffen.
Soerah Al Araf 7 aayah 17
De Shaytaan komt voor je achter je links en rechts van je
Nu gaat het gebeuren...
Het was zondag en Daoudi zou komen, daar was ze zo verliefd op, zowel muziek als hem zelf... Thuis was ze zich al aan het voorbereiden namelijk, kleding zo strak mogelijk namelijk een rok tot aan de knieën, Alles moest zichtbaar zijn voor haar broeders de hyena's.... Ze was namelijk van plan om er mooi uit te zien voor de buitenwereld.... De shaytaan had haar in haar greep zoals je leest. Terwijl de profeet vrede zij met hem, door vlam en vuur ging voor ons en de vrouwen heeft vertelt dat ze zich moeten beschermen en bedekken weigerde zij dit terwijl ze het wist!
Daar ging ze dan strak in pak met haar vriendinnen en vrienden in een auto, onderweg gingen ze zich al indrinken met Dounia-drugs, namelijk Muziek. Ze moesten zich indrinken met muziek, dansend en springend stopten ze bij een tankstation om inkopen te doen, zo ging Latifa buiten even een rondje voorproef doen en ze ging shacken met haar lichaam. Terwijl daar broeders en zusters ook aan het tanken waren, en een broeder riep nog naar haar: Vrees Allah o geliefde zuster!! Verkoop je lichaam niet aan de buitenwereld, maar ze trok zich er niets van aan!!!!
Eenmaal aangekomen was Latifa helemaal knock out ze zag zoveel mooie jongens, dus rende ze even naar de w.c. om zich nogmaals mooi te maken met haar vriendinnen....
Ze ging midden in de kring staan en ging haar lichaam verkopen, en ze ging dansen en springen ,noem het maar op terwijl alle mannen van haar genoten... Ze kreeg nog een paar complimentjes en een paar smile's van haar medebroeders dus nu ging ze nog beter haar best doen om haar lichaam te shaken....
Maar wat zei niet wist: Alles werd genoteerd elke handeling, blik en dit zijn niet mijn woorden o geliefde zuster:
Allah zegt in de Qoraan:
En voorwaar, er zijn zeker bewakers (engelen) over jullie. Eervollen, schrijvenden. Zij weten wat jullie doen.
Soerat Al-ienfitaar (82), AAYAH 10-12
Toen Daoudi aankwam rende zij naar hem toe voor het podium. Alsof ze iets zag wat ze nog nooit had gezien. Terwijl toen haar zusters zeiden kom naar de moskee weigerde zij. Luister een lezing ze weigerde. Maar een bevel van de Shaytaan die nam ze meteen op, kijk hoe het met ons gaat geliefde zusters...
Ze ging dansen en springen en noem het maar op dit ging door tot 2 uur in de nacht, sobhan Allah. Ze had zeker 7 uur lang gedanst voor haar idool.... Sobhana Allah 8 uur van haar leven had ze gegeven aan de Shaytaan, zonder enige spijt....
Toen het tijd was ging ze naar buiten, daar waren natuurlijk zoveel jongens met mooie auto's: ze smolt....
Ze vertelde haar vriendinnen dat ze even haar jas ging halen...
Toen Latifa naar binnen ging en haar jas pakte ging ze even naar de W.C. nog wat make-up haren op tutten. Maar toen gebeurde er HET!!!
De Dood des Engels overmande haar en kwam haar ziel halen!!!
Sobhana Allah, Geliefde zuster Latifa kreeg maanden waarschuwen ze weigerde en negeerde ze. Ze wou liever de Shaytaan volgen dan haar Heer en de profeet vrede zij met hem. Kijk hoe haar leven ten einde is gekomen en op wat voor manier. Ze hield geen rekening met de dood, ze hield geen rekening met haar Heer, terwijl Hij haar constant liet vermanen, door toespraken van haar broeders en zusters die het beste voor haar wilden, haar boeken gaven cd's maar ze weigerde dit....
Wiens woord is beter. Allah zegt in de Qoraan: Alif laam miem Thalikal Kietaboe Laha raiba feeh, Dit is het boek (de Koran) waaraan geen twijfel is,
Mijn geliefde zuster, ik wil je niet kwetsen maar alleen de realiteit showen waarin wij leven. We zijn Allah subhana wata3ala vergeten, omdat we ons niet willen verdiepen in de islam. Geloof mij o geliefde zuster als je weet met wie je te maken hebt Allah subhana wata3ala dan crieer je vrees en dan zul je Hem gehoorzamen. Toon berouw, Allah zal blij zijn met je terugkeer en Hij zal je vergeven, Want Allah vermeldt in de Qoraan:
Zeg: ' O mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover zichzelf, wanhoopt niet aan de Genade van Allah. Voorwaar, Allah vergeeft alle zonden. Voorwaar, Hij is de Vergevensgezinde, de Meest Barmhartige.
Soerah Az-ZOemar (39) aayah 53.
O geliefde zuster en broeder als je meeleest, dit is een belofte van Allah subhana wata3ala dat Hij je altijd zal vergeven mits je oprecht berouw toont en terug keert naar Hem... Innaka latoeglifoe Almi3ad.... U verbreekt geen beloftes. Allah verbreekt geen beloftes!!!
Mijn zuster, ik waarschuw je voor het feit om niet op deze manier te sterven te komen, want de Dood des Engels kan overal komen en elk moment!!! Niemand in deze wereld maar dan ook niemand, kan je vertellen wanneer je sterft, want die kennis is alleen bij Allah subhana wata3ala.
Vecht hard om die Hel te ontwijken, je doelstelling is die Hel ontwijken en er niet in te komen, door Allah subhana wata3ala te Gehoorzamen, Hem te volgen en zijn geliefde profeet Vrede zij met hem. Zorg ervoor dat je veel berouw toont zodat de zondes vergeven worden.
Mijn geliefde zuster Allah subhana wata3ala heeft ons meerdere malen in de Qoraan waarin wij dienen te geloven blindelings en de woorden van de profeet vrede zij met hem ook vermeldt dat:
Allah zegt in de qoraan over de wereld:
Jullie geven zelfs voorrang aan het wereldse leven.
Terwijl het Hiernamaals beter en blijvender is.
Soerah Al A'La 87 aayah 16-17
Daarnaast waarschuwt Allah ons in de Qoraan en zegt:
Maar wie zich van Mijn overdenking afkeert, waarlijk , voor hem is er een moeilijk leven en Wij zullen hen op de Dag der Opstanding blind laten verrijzen. 'Hij zal zeggen: ' O mijn Heer! Waarom heeft U mij blind laten verrijzen, terwijl ik (vroeger) het gezicht had.
Soerat Taa Haa 20 aayah 124-125
En je hart komt pas tot rust bij het gedenken van Allah , Hij zegt namelijk:
Degenen die geloven, en wiens harten rust vinden in het gedenken van Allah. Waarlijk, in het gedenken van Allah vinden de harten rust.
Soerat Ar-Ra'd 13 aayah 28
Allah subhana wata3ala zegt niet ja hart komt tot rust als je gaat dansen en een reis gaat afleggen om bepaalde Popartiesten te zien, Dit verergert jouw hart juist. Iets wat verdorven is kan je nooit tot rust laten brengen, en hoe kun je rust vinden bij een plek die Allah subhana wata3ala vervloekt, hoe kun je daar nu rust in vinden??????
Mijn zuster, ik sluit het hier af. Ik hoop dat we iets aan dit verhaal hebben en beter gaan nadenken over de Waarschuwingen van Allah subhana wata3ala.
Ooit komt er een dag dat de Dood des Engels ons allen komt halen, daarna worden we gewassen daarna wordt het dodengebed gehouden, daarna worden we met lijkengewaad in het graf gelegd. En dan begint voor ons of de zegening of bestraffing. Daar gaat je mooie gezicht je mooie lichaam zuster die je niet had bedekt die is nu aan het vergaan in de motten en maden... Denk erover na Insha'Allah ta3ala..
Kijk al het mooie wat Allah subhana wata3ala voor ons Heeft klaargelegd in het Paradijs, Geen oor heeft het gehoord en geen oog heeft het gezien Allahu Akbar...
Moge Allah subhana wata3ala ons allen laten behoren tot diegene die zullen welslagen en dat is het Paradijs betreden.
Ik vraag Allah subhana wata3ala mij te vergeven voor mijn fouten, de fouten komen van mij en van de Shaytaan.
Ik vraag Allah subhana wata3ala om ons te vergeven voor onze bewuste fouten en onbewuste fouten, onze eerste zondes, en laatste zondes, de open zondes en geheimen zondes....
Ik vraag Allah subhana wata3ala om ons allen te leiden, want waarlijk wie leiding ontvangt van Allah subhana wata3ala kan niet misleidt worden, en wie Misleidt wordt door Allah subhana wata3ala kan niet geleidt worden.
we hebben het vaak over de hel maar laat het ons nu eens over het paradijs hebben want dit is eigenlijk waar iedereen terecht wil komen incha allah!!
Het Paradijs
Als we ons afvragen wat ons voornaamste doel is in dit wereldse leven, dan zullen velen van ons als antwoord: gelukkigheid in het wereldse leven. Daar is waar iedereen (of de meesten van ons) naar streeft, we zitten op school, om later een goede baan te krijgen, om geld te verdienen, om gelukkig te zijn... Maar laten we niet vergeten dat dat niet alles is, en dat er veel meer van ons wordt verwacht. Alles in dit wereldse leven vergaat.
Een mooi voorbeeld waar we veel van kunnen leren is dat van de kameel van de Profeet . Zij heette AL-Qaswaae, en stond bekend als het snelste rijdier temidden van de rijdieren van de sahaba. Niemand van de sahaba twijfelde er ooit over om de kameel van de Profeet in te halen. Op een dag kwam er een oude man met een ezeltje, en die haalde met alle gemak al-Qaswaae in... De Profeet zei hierop: "Allah heeft vastgesteld dat er niets in deze wereldse leven zal rijzen, of ooit zal het weer dalen." Dit geldt voor alles, na gezondheid komt ziekte, na rijkdom komt armoede, na een leuk uitje, ben je moe en na het leven komt de dood...
Gelukkigheid in het wereldse leven is dus niet volmaakt, je hebt eigenlijk geen garantie en er volgt vaak iets negatiefs...In het paradijs zal het insha Allah anders zijn, daar heb je andere maatstaven, andere soorten blijdschap en gelukkigheid, en waaronder dat daar wel geldt, dat dat je uiteindelijke doel is, en dat het eeuwig zal zijn. Laten we eens wat dichterbij gaan...laten we ons eens oorstellen hoe het paradijs eruit zal zien. Hoe ziet die plek er nou uit, waar we zo hard voor werken en waar we zo erg naar streven?? De Profeet heeft ons een aantal beschrijvingen gegeven, waar we veel uit kunnen halen...in ieder geval genoeg om ons leven ervoor op te offeren.
Stel je eens voor....
Het einde van de dag des oordeels is nabij...alles is geweest, iedereen weet wat zijn eindbestemming zal zijn, voor de moslims, de godsvrezende mensen op het aardse leven, is het zwaarste voorbij, hen staat een eeuwig leven vol verassingen te wachten. Zij zijn ook voorbij de siraat, dit is de 'brug' die boven het hellevuur loopt. Volgens een overlevering van de Profeet is deze zo hun als een haartje, en zo scherp als een zwaard, en het ligt aan je daden hoe snel je eroverheen komt!! De Profeet zegt dat er mensen zijn die in een fractie van een seconde erover heen zijn, de ander doet er wat langer over, ook zijn er die er kruipend overheen komen.....Zorg ervoor dat je ook deze siraat zo snel mogelijk voorbij bent, zorg er dus voor dat je altijd godsvrezend bent, dat je altijd gehoorzaam bent, en Allah (subhana wa ta'ala) zal Zijn hulp aan jou schenken. Goed, je bent de siraat voorbij, aan deze kant staan alleen maar moslims, iedereen die het wereldse leven goed heeft doorgebracht, we staan allemaal voor de poorten van het paradijs, maar...ze zijn gesloten!!
We gaan op zoek naar degene die de poorten voor ons zal openen, alle profeten zeggen dat ze daar niet voor bestemd zijn. Dan... komt de Profeet Mohammad hij loopt naar de poort, en klopt daarop...de engel die binnen staat, die de taak heeft deze poort te bewaken, vraagt: "Wie is daar?" De Profeet antwoordt: "Ik ben het, Mohammad ibn 3abdillah!", waarop de engel antwoordt: "Welkom Mohammad! Allah heeft mij verboden deze poort te voor iedereen te openen, behalve voor jou!" De Profeet vertelt ons dat deze poort een breedte heeft even groot als de afstand van Mekka tot Shaam (Syrie), en ondanks deze breedte, zal het erg druk worden voor deze poorten, tenslotte willen alle moslims zo snel mogelijk binnen zijn..Ook dat wordt bepaald door je daden....zullen wij tot diegenen behoren die samen met de Profeet het paradijs binnengaan..of....zij die al laatste binnentreden Doen wij wel hard genoeg ons best om het paradijs als eersten naar binnen te gaan, of kan het ons allemaal niet zoveel schelen??
Is dat niet nog een goede reden om nog meer en meer je best te doen in dit leven? De Profeet zei: "Er is een groep die het paradijs binnengaat, en hun gezichten zijn als de volle maan in een donkere nacht (van blijdschap), de groep die daarna komt, is als het licht van een planeet, en die daarna komt..." en het wordt steeds minder. Natuurlijk is je blijdschap niet te beschrijven als je als eerste, samen met onze Profeet het paradijs binnentreedt!! Wie zal dat niet willen??Ik wil dat....jij wilt dat..iedereen!! Maar werken we er wel hard genoeg voor?? Hopelijk zal deze les ons meer moed geven, en meer kracht om ons nog meer naar onze schepper te richten.... Dat was de binnenkomst, in het paradijs. De Profeet gaat door met het beschrijven: "De kammen zijn van goud...parfum zijn muskus geuren...en veranderen voortdurend." Stel je voor..als slechts een kam van goud zal zijn...waar zal de rest uit bestaan?? De Profeet gaat verder: "De bewoners van het paradijs, zijn constant bezig met tasbee7, het is een instinctief iets, zoals jullie nu ademen" Je zou je afvragen..je bent in het paradijs gekomen omdat je hier, in dit leven, hard hebt gewerkt, en Allah (subhana wa ta'ala) hebt aanbeden..moet dat in het paradijs ook?? Moeten we daar ook tasbee7 doen? Nee, maar in het paradijs is alles zo prachtig, dat je niet anders kan, dan Allah (subhana wa ta'ala) gedenken voor al deze schoonheden, net als hier, in dit leven, als je een mooi uitzicht ziet, roep je meteen : "Subhaaana Allah". Daarmee kun je het vergelijken. Maar in het paradijs veranderd alles constant, het wordt steeds mooier en mooier, waardoor je nog meer Allah (subhana wa ta'ala) gaat gedenken.... Aan de poorten van het paradijs roept Allah (subhana wa ta'ala) naar ons, en hij zegt woorden, die je alle moeite en verdriet van het aardse leven doen vergeten..Hij zegt: "O bewoners van het paradijs! Jullie zijn nu gezond, en zullen nooit meer ziek worden, jullie zijn jong, en zullen nooit meer oud worden, jullie zijn levend, en zullen nooit sterven, jullie zijn gelukkig en zullen nooit verdriet meemaken!" Hoe zou jij je voelen als Allah (subhana wa ta'ala) dit tegen jou zou zeggen..Het maakt allemaal niet meer uit, je hebt eeuwige garantie, je hebt bereikt wat je wilt, je hebt echte geluk en blijdschap bereikt! Deze woorden alleen, zijn meer dan alles van jou waard wat je in dit leven doet... Hoe kunnen mensen nog hun gebeden nalaten, in ruil voor al dit moois?? Hoe kun je nog bewust ervoor keizen zonden te begaan als je al deze dingen hebt gehoord??
Maar er is meer:
De Profeet Mousa ('alaihi asalaam) vroeg aan Allah (subhana wa ta'ala) : "O Allah, wie heeft de laagte gradatie in het paradijs?" Allah (subhana wa ta'ala) zei: "Degene die de laagste gradatie heeft, is diegene die het laatste uit het vuur komt. Elke keer als hij eruit probeert te komen, wordt hij weer teruggetrokken, hij probeert het weer, en hij wordt teruggetrokken, de derde keer komt hij eruit. Als hij eruit is zegt hij: Alhamdolillah, voor degene die mij van jou heeft gered. Daarna zeg ik tegen hem: "O mijn dienaar, ga mijn paradijs binnen. Wil jij een bezit zo groot als de machtigste koning op aarde? Je krijgt net zoveel als de machtigste koning, en dat nog een keer, en nog een keer en nog een keer, en nog een keer, en nog een keer (5x), en daarbij krijg je alles wat je hart begeert." Yaa Subhana Allah, dit is degene die het laagst staat in het paradijs, hoe zal het zijn met diegene die het hoogst staat Zo groot is de barmhartigheid van Allah (subhana wa ta'ala) !! De Profeet zei ook: "Hij met de laagste gradatie heeft een bezit, die zo groot is, dat hij er meer dan 1000 jaar ervoor nodig heeft om het helemaal te bezichtigen, hij met de hoogste gradatie, bezichtigt Allah (subhana wa ta'ala) dag en nacht." Masha Allah, dag en nacht, wat zou je nog meer willen, als je constant naar een schoonheid zit te kijken!!! En 1000 jaar, stel je voor...paleizen, rivieren, dieren, bossen, voetbalvelden (als je ervan houdt...) etc..etc...allemaal voor jou!!
De sahaba vroegen eens aan de Profeet : "Beschrijf de gebouwen van het paradijs voor ons, o Profeet van Allah." De Profeet antwoordde: "Een baksteen van goud en een baksteen van zilver, het cement is van musk, en de kiezelsteentjes zijn parels... " Stel je de geur van het paradijs eens voor...alleen het cement is al van musk...en de gebouwen...subhaana Allah... Maar de hadeeth is nog niet af...het mooiste is: "...en het plafond is de troon van de Barmhartige..." Masha Allah...dus boven al datgene, heb je nog altijd Allah (subhana wa ta'ala) naast je...wat wensen wij nog meer? Hoe kun je het nog maken jou verplichtingen niet na te komen??!!
De volgende overlevering zou je ook aan het denken moeten zetten:
"Een afmeting van een boog in het paradijs is beter dan de wereld en wat erbij hoort." De afmeting van een boog, komt ongeveer overeen met 1 meter...dus een meter, is beter dan al het goede wat we hier op aarde hebben gezien?? Alle blijdschap, alle feesten, etc... 1 vierkante meter uit het paradijs, overwint het?? En dan nog te bedenken, dat je nooit dat kleine stukje zult krijgen...maar meer.. .veel meer!!
De vrouwen in het paradijs De Profeet zei: "Als een van nour al3ayn (Letterlijk: Licht van het Oog) een puntje van haar vinger naar buiten zou steken, lichten de hemelen en aarde daarvan op, zonder de zon en de maan." Allah (subhana wa ta'ala) zegt in Surah 55 : Ayah 30: "Voorwaar, Wij hebben dezen tot een wonderlijke schepping gemaakt, Wij maakten haar maagden, Beminnelijk, van gelijke leeftijd." De Profeet zei: "Als een vrouw haar paleis binnenkomt, en tegen haar man praat, zal hij het hele paradijs vergeten..." Dus al die zaken die hebben opgenoemd...vergeet hij...in een paar seconden...door zijn eigen vrouw....??
In de tijd van de sahaba kwam het eens voor dat als een briesje langs kwam, een metgezel zei dat hij daarin de geur van het paradijs rook.... Aan het begin van een slag rook ieder de geur van het paradijs op bepaalde plaatsen, als men na het gevecht naar ze op zoek ging...lagen de martelaren precies daar waar ze geur van het paradijs voordat de slag begon roken....Subhna Allah, de Profeet zegt: "De geur van het paradijs is te ruiken van een afstand van een reis van 500 jaar!" Dus de metgezellen stonden zo dicht bij het paradijs....en wij... staan wij verder dan een reis van 500 jaar van het paradijs.....
Er is nog een punt: Adam (as) werd toen hij geschapen werd in het paradijs gezet, velen van ons denken dat dat zijn huis en eeuwige verblijfplaats was, maar let op de volgende aya, voordat Allah (subhana wa ta'ala) Adam schiep: "En toen uw Heer tot de engelen zeide: "Ik wil een stedehouder op aarde plaatsen" (Surah 2 : Ayah 30) Dus het paradijs was zijn eerste thuis, het is alsof Allah (subhana wa ta'ala) tegen ons wil zeggen, dat is waar jullie vandaan komen, dus zorg ervoor dat je daar terugkomt!! Je kunt het vergelijken met het verlangen naar je vaderland, hier in het wereldse leven...zo moeten wij ook verlangen naar het paradijs...
Tenslotte nog een mooi moment:
Allah (subhana wa ta'ala) zal de mensen van het paradijs bij zich roepen, en zegt: "O mijn dienaren, ik wil dat jullie mij komen bezoeken!" Dan komt iedereen rond de troon van Allah (subhana wa ta'ala) zitten. Allah (subhana wa ta'ala) zegt: "Vrede zij met jullie allen." Zij antwoorden: "O Allah, u bent de vrede, en de vrede komt van u, geprezen zij u, de meest bramhartige en vrijgevige." Allah (subhana wa ta'ala) zegt: "Wens iets." Zij antwoorden: "Wij wensen slechts het aanschouwen van uw gezicht..." Allah (subhana wa ta'ala) benaderd iedereen persoonlijk en zegt: "O mijn dienaar, ik ben tevreden over jou, ben jij ook tevreden over mij? Herinner je je die zonde, en die zonde, en die zonde...?" De dienaar: "Maar Allah, u had mij toch vergeven?" Allah (subhana wa ta'ala) zegt dan: "Zeer zeker, met mijn vergeving heb je jou status in het paradijs bereikt. Wens maar mijn dienaar!" De dienaar begint op te noemen: "Ik wil dat, en dat, en ook nog dat mijn Heer...en dat en dat..." Totdat de dienaar niks meer weet..dan zegt Allah (subhana wa ta'ala): "Ben je dat en dat en dat niet vergeten" Subhaana Allah...Hoe Barmhartig is onze heer Zouden wij al dit goede van ons willen laten gaan..voor een kort leven, wat wij hier doorbrengen
De man was erg gelukkig met zijn drie dappere jongens. Hij had niet veel meer te leven, maar was er zeker van dat hij kon vertrouwen op zijn familie. De jongens waren ieder erg intelligent en hadden alles over voor hun oude vader. Ze schonken hem liefde, gaven hem rust en hielpen hem met alles dat mogelijk was. Naar de traditie van deze familie was het zo dat als een vader niet lang meer te leven had, hij zijn zonen op pad zou sturen naar een ver land, met de opdracht goede daden te verrichten. En zo zij het. De vader riep zijn zoons bij hem en gaf hen de opdracht om naar het land van de wijsheid te gaan. Het was de bedoeling dat degene die het meest goede daden zou verrichten en terug zou komen met de grootste wijsheid, een ring zou krijgen. Een ring, dat al vele jaren, keer op keer word doorgegeven van vader op+ zoon. De jongens, hun vader zeer bewonderend en elkaar het geluk toewensend, gingen allen op pad. Na precies een jaar was het tijd om weer terug te keren naar huis. Aangezien de vader de toekomst een beetje kon voorspellen, had hij al een vermoeden wie de zoon zou zijn met de meeste wijsheid en het meest goede daden zou verrichten. Helaas overleed de vader kort voordat zijn zoons arriveerden, hij gaf de familie de opdracht de ring te geven aan de meest wijze zoon en natuurlijk met het meeste verrichte goede daden. De familie vond het toch zeer triest. Hun oom wist dat de jongens een zeer goede band hadden met elkaar, en was bang dat als een van hen de ring zou krijgen, deze band zou verslechteren. Hij kwam met een idee; de ring bracht hij mee naar een goudsmid en vroeg of de ring misschien twee keer kon worden nagemaakt. De goudsmid zei hem dat het mogelijk was. Waarop de oom vroeg of ook zelfs de krassen identiek gemaakt zouden konden worden, zodat ze identiek aan elkaar zouden zijn. De goudsmid vroeg er een grote som geld voor en beloofde dat de volgende morgen alles gereed zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende morgen haalde de oom de ring op en riep de jongens, ieder afzonderlijk bij zich. Hij gaf elke jongen een ring en vertrok naar zijn eigen huis. Ze waren ieder erg blij, maar schaamden zich voor het feit dat hij de enige was die een ring kreeg. Ieder schaamde zich om de ring te dragen. Zo bleef elke zoon de ring verborgen houden.
De vader is Allah sawt en de drie zoons zijn de drie wereldgodsdiensten; Islaam, Christendom en Jodendom. Allah sawt was zeer gesteld op alle drie de profeten die de boodschap kwamen brengen aan de mensen. Maar natuurlijk was er zoals er maar een echte ring was, ook maar een laatste profeet met de juiste boodschap. De profeet die de Koran geopenbaard kreeg, was Mohammed vrede zij met hem. Helaas is het voor sommigen (masha Allah) maar moeilijk om te geloven dat Islam de ware godsdienst is. Zoals de oom het aan de jongens overliet om de ring wel of niet te dragen, zo laat Allah sawt het ook aan ons over om het ware geloof te volgen......Insja Allah Geloof dat er een God is en dat Mohammed de profeet is.
Dit verhaal is best oud, maar zeer zeker voor herhaling vatbaar.
Al vanaf mijn jeugd kreeg ik het benauwd in krappe ruimtes en ik verliet schreeuwend zulke plaatsen. Op latere leeftijd kwam ik erachter dat dit een ziekte was, maar ik kwam er jammer genoeg niet van af. Helaas moest ik of ik het nu wilde of niet, eindelijk in zo'n krappe ruimte komen......
Ze hadden mij helemaal ingepakt met doeken en me geplaatst in een lange doodskist. De stemmen van de mensen om me heen kon ik heel goed horen en ondanks het feit dat mijn ogen gesloten waren kon ik ze op de een of andere manier zien "Hij is gestorven op jonge leeftijd," zeiden ze. "Terwijl hij nog zoveel wilde doen." Ik wilde inderdaad nog heel veel doen. Ik had bijvoorbeeld nog geen eigen zaak voor mijn zoon kunnen beginnen, het geld van de t.v. en de auto had ik nog niet afbetaald. Een groot bedrijf beginnen en al mijn vrienden uitnodigen was nu slechts een droom. Bovendien had ik nog geen kolen en hout kunnen kopen voor de naderende winter en ik had de lekkende plaatsen op de zolder nog niet kunnen repareren.
Toen ik bezig was met het op een rijtje zetten van alles wat ik niet had afgekregen schrok ik van een luidruchtige stem. Alsof deze door een microfoon kwam, weergalmde het in mijn hoofd. "Het is voorbij," zei de stem. Was het nog maar niet voorbij, dacht ik bij mezelf. Hoe heeft zo'n ongeluk mij kunnen treffen? Terwijl ik zo goed auto kon rijden. Ik probeerde te herinneren wat er was gebeurd; mijn vrienden waren om me heen en probeerde de deksel van mijn doodskist te sluiten. Om ze te stoppen wilde ik zo hard mogelijk schreeuwen maar ik kon me niet bewegen nog iets fluisteren. Een poosje later bevond ik me in het donker en keek naar een lichtstraal, die door de planken van de kist scheen. Paniekerig zei ik: "Mijn god, wat zal er nu van mij terecht komen?" Ik kon niet nadenken uit angst. Ondertussen bevond ik me op de schouders van mijn vrienden en al schommelend werd ik voort gedragen.
Door de geluiden die van buitenaf kwamen kon ik opmaken dat het regende. Het geluid van de druppels verenigde zich met het gekraak van mijn doodskist. We gingen hoogst waarschijnlijk naar de moskee voor het Djanazah-gebed (begrafenisgebed). "Moskee": dat deed me aan iets denken. Hoewel het dichtbij huis was en ik vijfmaal per dag werd uitgenodigd voor het gebed, maar steeds had ik geen tijd kunnen vinden om er heen te gaan. Zoals ik altijd al had gezegd zou ik na mijn vijftigste beginnen met bidden en al mijn slechte eigenschappen waar iedereen zich over ergerde verlaten. Inderdaad, als dit ongeluk niet was gebeurd zou ik in de toekomst een perfecte moslim zijn geweest.
De stem die ik voor de tweede keer hoorde (maar niet wist waar hij vandaan kwam) zei weer: "Het is voorbij. Alles is afgelopen." Iets later werd mijn begrafenisgebed gebeden en ik werd weer op schouders gedragen. We kwamen langs het café waar we voorheen met vrienden dagelijks kaartten en ik hoorde ze vrolijk lachen en dacht: "Waarschijnlijk hebben ze niet gehoord dat ik gestorven ben." Toen de stemmen bijna niet meer te horen waren, voelde ik dat ik op een schuine manier gedragen werd. Zo wist ik dat we de helling af gingen naar de begraafplaats. De druppels van de regen, die met bakken uit de hemel vielen druipte door de gaten van mijn doodskist en maakten de doek waarmee ik bedekt was nat. Ondanks dit luisterde ik naar de stemmen die van buiten kwamen. Sommige vrienden hadden het over de effectenbeurs die gedaald was en anderen verheerlijkten de laatst gespeelde wedstrijd van het nationale voetbalelftal. Een van de personen die mijn kist droeg, fluisterde in het oor van degene naast hem: "Net iets voor hem om op zo'n ongelukkige dag te sterven, we zijn kletsnat geworden." Het was toch niet waar wat ik hoorde. Het waren toch mijn vrienden! Mijn reis was na een tijdje afgelopen en mijn doodskist werd op de grond gelegd. Een paar armen pakten mijn lichaam beet en legden mij in een kuil. Liggend bekeek ik mijn omgeving. Oh, mijn god, was dit nu het graf? Waarom had ik er nooit eerder bij stil gestaan dat ik hier ooit terecht zou komen. Mijn stille hulpkreten kon ik niemand laten horen en ik voelde dat mijn vrienden zich haastten met het bedekken van mijn graf. Weer bevond ik me in het donker en ik begon hulpeloos te bidden. "Mijn god, krijg ik echt geen kans meer om te worden zoals u wilt en om mijn graf te veranderen in een hemelse tuin. " Weer herhaalde dezelfde stem, nog luider dan eerst: "Het is voorbij, alles is afgelopen." Met een laatste poging kwam ik van mijn plaats, en deed mijn ogen open. Ik lag in mijn heerlijke warme bed. Ik had dus een vreselijke nachtmerrie gehad. De dokter die een deur verder woonde probeerde mij wakker te schudden. "Het is voorbij," schreeuwde hij steeds. "Kijk maar het is voorbij. Je hebt niets meer." Ik probeerde langzaam rechtop te zitten. Ik was nat van het zweten en het leek alsof ik twintig kilo was afgevallen. Het regende buiten pijpenstelen, de bliksem en onweer schudden als het ware het hele huis. Ik probeerde tot mezelf te komen terwijl verbaasde blikken me aankeken en zei: "Mijn god, ik ben u dankbaar tot in het diepste van mijn hart. Wat als u me nu geen nieuwe kans had gegeven om een goed mens te worden........?
Salaam alaikoem broeders en zusters , Ik ben Said Mondria en ik zal inshallah elke dag een nieuw verhaal plaaten en ik hoop dat jullie ze leuk vinden . Jullie mogen reageren dat kan onderaan elk verhaal ik kijk er naar uit. Salaam alaikoem, Said.
