www.laathi.be

Foto

L A A T H I

Foto
Foto
Foto
Foto

Over een Nijlcruise
in Egypte...

----------------------------


Foto

Over de Thaise eilanden
Koh Ngai en Krabi...

----------------------------

Foto

Van Bangkok
tot Chiang Mai...

-----------------------------

Foto

Cruise langs
Noorwegen
en Spitsbergen...

-------------------------------

Foto

Een autotocht
door de Elzas...

------------------------------

Foto

Een autotrip
langs de kastelen
van de Loire.

-----------------------------

Foto

Snorkelen op
Ellaidhoo in de
Malediven
.

----------------------------

Foto

Een trip door
de Elzas,
het Zwarte Woud,
en een cruise op
de Franse kanalen.


-------------------------------








-------------------------------
Foto
Foto

Laathi

Foto

Hanuman

Foto

Phineas
Klik op de foto voor zijn verhaal.

Foto

Serendipity

Foto

Mathurin

Foto

Nemuri Neko

Foto

Cadfael

Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

------------------------

"De Pamperjaren van de vrouw".

Mijn verhaal over 't leven op mijn 50ste...

Een verhaal over "vapeurkes", loshangende velletjes, plots opduikende kwabbetjes en het onstaan van vleermuisvleugels.

img261/4657/lenming18mmdromenindeavgg0.jpg

Om te lezen klik op de foto!

------------------------

"Een surrealistische ziekten-cocktail"

Mijn verhaal over tinnitus
en hyper-acusis.


--------------------

Foto
Foto
Foto
Foto



Voor het slagen
van het kwaad,
is niets anders nodig
dan dat goede mensen
niets doen.

(Edmund Burke)



 

---------------------
Wandel door
een wonderlijk
kattendorp :
Caboodle Ranch
---------------------


Foto
Foto

Mijn petekind :
Black

Foto
"Het verhaal van
Zuster Kat Fael."
Of hoe een gevonden
poezennestje nog goed terecht komt!
(klik op bovenstaande foto)
---------------------

Growing old
is mandatory.
Growing up
is optional.
-----
Ouder worden
is onvermijdelijk.
Volwassen
worden
niet!

Foto
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!

Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!

Zoeken in blog

Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
Foto

We don't stop playing because we get old...
We get old because we stop playing!
--------------
We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden...
We worden pas oud als we stoppen met spelen!

Nuttige sites voor dierenvrienden
  • medische tips
  • info over katten
  • kattenverhalen en namen
  • adoptie baby-poezen bij Den Dierenvriend
  • afscheid nemen
  • plezierige kattensite
  • Dierenbescherming

  • De poezen die in een denkbeeldig "mandje onder mijn hart" verder leven...
    Foto

    Ming Song Huong
    Klik op de foto voor zijn verhaal.

    Foto

    Tabitha
    Klik op de foto voor haar verhaal.

    Foto

    Robin

    Foto

    Tobias

    Ook een bezoekje waard!
  • Alzheimer : leven zonder dat je erbij bent
  • Alida's poezenblog
  • François fotoblog
  • Viva's bichon-blog
  • seniorennet
    Blog als favoriet !
    Beste vrienden,
    als jullie op een bericht willen reageren, druk dan op "reageer" rechts onderaan het tekstvakje en typ je commentaar! Bedankt!
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Startpagina !
    Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!

    In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.

    Archief per week
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 02/10-08/10 2006
  • 25/09-01/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006
  • 10/07-16/07 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006
  • 05/06-11/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 22/05-28/05 2006
  • 15/05-21/05 2006
  • 08/05-14/05 2006
  • 01/05-07/05 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 17/04-23/04 2006
  • 10/04-16/04 2006
  • 03/04-09/04 2006
  • 27/03-02/04 2006
  • 20/03-26/03 2006
  • 13/03-19/03 2006
  • 06/03-12/03 2006
  • 27/02-05/03 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 06/02-12/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 25/12-31/12 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005
  • 21/11-27/11 2005
  • 14/11-20/11 2005
  • 07/11-13/11 2005
  • 31/10-06/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 17/10-23/10 2005
  • 10/10-16/10 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 19/09-25/09 2005
  • 12/09-18/09 2005
  • 05/09-11/09 2005
  • 29/08-04/09 2005
  • 22/08-28/08 2005
  • 15/08-21/08 2005
  • 08/08-14/08 2005
  • 01/08-07/08 2005
  • 25/07-31/07 2005
  • 18/07-24/07 2005
  • 11/07-17/07 2005
  • 04/07-10/07 2005
  • 27/06-03/07 2005
  • 20/06-26/06 2005
  • 13/06-19/06 2005
  • 06/06-12/06 2005
  • 30/05-05/06 2005
  • 23/05-29/05 2005
  • 16/05-22/05 2005
  • 09/05-15/05 2005
  • 11/04-17/04 2005
  • 29/03-04/04 2004
  • 29/12-04/01 2004
  • 18/09-24/09 2000
  • 11/09-17/09 2000
  • 04/09-10/09 2000
  • 28/08-03/09 2000
  • 25/12-31/12 2000
  • 23/01-29/01 1995
  • 16/01-22/01 1995
  • 09/01-15/01 1995
  • 02/01-08/01 1995
  • 25/12-31/12 1995
  • 28/12-03/01 1999
  • 06/01-12/01 1992
  • 30/12-05/01 1992
  • 14/05-20/05 1990
  • 01/01-07/01 1990
  • 14/08-20/08 1989
  • 24/07-30/07 1989
  • 17/07-23/07 1989
  • 15/08-21/08 1988
  • 01/02-07/02 1988
  • 28/12-03/01 1993
  • 29/12-04/01 1981
  • 25/05-31/05 1970
  • 26/01-01/02 1970
  • 28/11-04/12 -0001

    Droom alsof je duizend jaar zal worden.

    Leef alsof je vandaag nog zal sterven.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Spreuken over katten.


    De kleinste kat is al een meesterwerk.

    Leonardo da Vinci (1452-1519) Italiaans kunstenaar

     

    Als ik in de hemel kom, dan wil ik daar graag een kat op schoot hebben.

    Jan Wolkers (°26-10-1925) Nederlands schrijver en columnist.

     

    Katten haten dichte deuren; het maakt niet uit aan welke kant ze staan.  Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en als ze binnen zijn willen ze naar buiten.

    Lilian Jackson Braun (1916) Amerikaans schijfster


    Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn.  Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige uitdrukking op zijn snuit 

    Beverly Nichols (1898-1983) Engels Schrijfster

     

    Eén kat leidt tot de volgende.

    Anoniem


    Katten bereiken moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te maken.
    Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans schrijver

     

    Er zijn twee manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten.
    Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog, filosoof en dokter.

     

    Katten schijnen uit te gaan van het principe dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je wilt.

    Anoniem


    Katten zijn delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid leed.
    Joseph Wood Krutch (1893-1970) Amerikaans schrijver

     

    Als u in een gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens redden.
    Toon Verhoeven

     

    Lang geleden werden de katten als goden gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.

    Anoniem

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Cat Proverbs

    You will always be lucky if you know how to make friends with strange cats.
    Colonial

    In a cat's eye, all things belong to cats.
    English

    No matter how much cats fight, there always seems to be plenty of kittens.
    Abraham Lincoln

    Dogs come when they're called; cats take a message and get back to you later.
    Mary Bly


    There are two means of refuge from the miseries of life: music and cats.
    Albert Schweitzer

    Settling a dispute through the law is like losing a cow for the sake of a cat.
    Chinese

    A cat goes to a monastery, but still she remains a cat.
    Congolese

    The cat is a saint when there are no mice about.
    Japanese

    The cat is a lion to the mouse.
    Albanian

    A house without either a cat or a dog is the house of a scoundrel.
    Portuguese

    The kind man feeds his cat before sitting down to dinner.
    Hebrew

    Handsome cats and fat dung heaps are the sign of a good farmer.
    French

    Beware of people who dislike cats.
    Irish

    Who cares well for cats will marry as happily as he or she could ever wish.
    French

    An old cat will not learn how to dance.
    Moroccan

    A cat will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards.
    Netherlands Antillean

    When the mouse laughs at the cat, there's a hole nearby.
    Nigerian

    As every cat owner knows, nobody owns a cat.
    Ellen Perry Berkeley

    If you play with a cat, you must not mind her scratch.
    Yiddish

    To live long, eat like a cat, drink like a dog.
    German

    A cat has nine lives; for three he plays, for three he strays, and for the last three he stays.
    English-American

    A cat with a straw tail keeps away from fire.
    English

    Those that dislike cats will be carried to the cemetery in the rain!
    Dutch

    After dark all cats are leopards.
    Native American (Zuni)

    If stretching were wealth, the cat would be rich.
    African

    One should not send a cat to deliver cream
    Yiddish

    The cat--moon eats the gray mice of night.
    Western Europe

    When the cat's away, the mice will play.
    Western Europe

    It's for her own good that the cat purrs.
    Irish

    Cats don't catch mice to please Khoda(God).
    Afgani

    Fat cats and thin birds can share a yard, but thin cats and fat birds no way!
    Rosicrucian

    Like the cat in the tree, getting caught up in the chase can leave us in an awkward place.
    Rosicrucian

    The cat laps the moonbeams in the bowl of water, thinking them to be milk.
    Zen Saying

    If men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long before the domestic cat became a wild animal.
    Nigeria

    In even a cat the Buddha-nature exists.
    Japanese Buddhist

    It is useless to show the gold piece to a cat.
    Zen Saying

    Nature breaks through the eyes of the cat.
    Irish

    It's a brave bird that makes its nest in the cat's ear.
    Hindi/Indian

    A rat who gnaws at a cat's tail invites destruction.
    Chinese

    He who does not feed his cat will feed rats.

    Dogs are dogs, but cats are people.

    When the cat and mouse agree, the grocer is ruined.
    Iranian

    Beware of the cat that licks from the front but claws from behind.
    Old English Proverb

    A trapped cat becomes a lion.
    Old English Proverb

    Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away, you're going to step in it.
    Xnterna

    Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who, in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end.
    Charles Baudelaire

    Of all God's creatures, there is only one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the cat.
    Mark Twain

    One cat just leads to another.
    Ernest Hemingway

    The cat is nature's beauty.
    French

    The dream of cats is all mice.
    Egyptian

    I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of cats is infinitely superior.
    Hippolyte Taine

    No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to welcome me.
    Scottish

    Dogs see people as companions; cats see people as staff.

    It is better to feed one cat than many mice.
    Norwegian

    The cat does not negotiate with the mouse.
    Robert K. Massie

    You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat. You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here, they receive them there. The only difference is that there is no cat.
    Albert Einstein

    When the cat is not home, the mice will dance on the table.
    Dutch

    When a Cat adopts you there is nothing to be done about it except put up with it until the wind changes.
    T.S. Eliot

    A cat in her house has the teeth of a lion.
    Somali

    A kitten can catch only a baby mouse.
    Ghana

    The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a cat must have three different names...
    T.S. Eliot

    I love cats because I enjoy my home; and little by little, they become its visible soul.
    Jean Cocteau

    God is really only another artist. He invented the giraffe, the elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other things.
    Pablo Picasso

    The man who carries a cat by the tail learns something that can be learned in no other way.
    Mark Twain

    What greater gift than the love of a cat?
    Charles Dickens


    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Katten laten pootafdrukken achter op je hart.
    Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
     

    Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat.
    (Jules Renard)

    Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden.
    (Compton Mackenzie)

    Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt.
     (Alisha Everett)

    Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens.
    (Cynthia E. Varnado)

    De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.

    Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat.
    (Ropbert A Heinlein)

    Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan.
    (David Harold Rowbothom)

    Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.

    Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.

    Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf.
    (A S J Tessimond)

    Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.

    Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren.
    (Emily Bronte)

    Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven.
    (Alan Holbrook)

    Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn,
    ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen.
    Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert.
    Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van.
    Misschien zijn we stiekem jaloers op ze.
    (Barbara Webster)

    Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
     
    Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.

    Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken.
    (Jeff Valdez)
     
    Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven.
    (Evelyn Underhill)

    Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)

    Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
     
    Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering.
    (Mark Twain)
     
    Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs.

    (Walter Savage Landor)

    Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.

    Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde.

    (Geoffrey Household)

    Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen,
    ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn.
    (A.L. Rowse)

    Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
     
    Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.

    De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt.
     
    Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen.

    (Sir Walter Scott)
     
    Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij.
    (Michel Eyquem De Montaigne)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Archief per dag
  • 28-12-2013
  • 27-12-2013
  • 21-12-2013
  • 17-11-2013
  • 30-06-2013
  • 09-01-2013
  • 02-01-2013
  • 31-12-2012
  • 30-12-2012
  • 29-12-2012
  • 28-12-2012
  • 26-12-2012
  • 04-06-2012
  • 14-01-2012
  • 12-01-2012
  • 11-01-2012
  • 10-01-2012
  • 06-01-2012
  • 23-12-2011
  • 30-11-2011
  • 27-11-2011
  • 16-11-2011
  • 15-11-2011
  • 14-11-2011
  • 13-11-2011
  • 12-11-2011
  • 11-11-2011
  • 09-11-2011
  • 08-11-2011
  • 07-11-2011
  • 06-11-2011
  • 05-11-2011
  • 01-11-2011
  • 31-10-2011
  • 15-08-2011
  • 01-08-2011
  • 15-07-2011
  • 13-07-2011
  • 11-07-2011
  • 10-07-2011
  • 09-07-2011
  • 08-07-2011
  • 07-07-2011
  • 05-07-2011
  • 03-07-2011
  • 02-07-2011
  • 01-07-2011
  • 30-06-2011
  • 28-06-2011
  • 25-06-2011
  • 24-06-2011
  • 18-06-2011
  • 14-06-2011
  • 09-06-2011
  • 06-06-2011
  • 01-06-2011
  • 31-05-2011
  • 29-05-2011
  • 28-05-2011
  • 27-05-2011
  • 25-05-2011
  • 24-05-2011
  • 23-05-2011
  • 22-05-2011
  • 20-05-2011
  • 18-05-2011
  • 17-05-2011
  • 15-05-2011
  • 14-05-2011
  • 13-05-2011
  • 12-05-2011
  • 11-05-2011
  • 10-05-2011
  • 09-05-2011
  • 08-05-2011
  • 01-05-2011
  • 30-04-2011
  • 29-04-2011
  • 28-04-2011
  • 23-04-2011
  • 17-04-2011
  • 15-04-2011
  • 12-04-2011
  • 08-04-2011
  • 07-04-2011
  • 06-04-2011
  • 05-04-2011
  • 04-04-2011
  • 01-04-2011
  • 30-03-2011
  • 28-03-2011
  • 27-03-2011
  • 24-03-2011
  • 22-03-2011
  • 21-03-2011
  • 12-03-2011
  • 10-03-2011
  • 09-03-2011
  • 08-03-2011
  • 06-03-2011
  • 04-03-2011
  • 03-03-2011
  • 01-03-2011
  • 27-02-2011
  • 26-02-2011
  • 25-02-2011
  • 24-02-2011
  • 23-02-2011
  • 22-02-2011
  • 21-02-2011
  • 20-02-2011
  • 17-02-2011
  • 15-02-2011
  • 14-02-2011
  • 13-02-2011
  • 12-02-2011
  • 11-02-2011
  • 10-02-2011
  • 09-02-2011
  • 08-02-2011
  • 07-02-2011
  • 06-02-2011
  • 04-02-2011
  • 03-02-2011
  • 02-02-2011
  • 01-02-2011
  • 31-01-2011
  • 30-01-2011
  • 29-01-2011
  • 28-01-2011
  • 27-01-2011
  • 26-01-2011
  • 25-01-2011
  • 24-01-2011
  • 23-01-2011
  • 22-01-2011
  • 21-01-2011
  • 20-01-2011
  • 19-01-2011
  • 18-01-2011
  • 15-01-2011
  • 12-01-2011
  • 09-01-2011
  • 06-01-2011
  • 04-01-2011
  • 03-01-2011
  • 02-01-2011
  • 01-01-2011
  • 31-12-2010
  • 30-12-2010
  • 24-12-2010
  • 17-12-2010
  • 14-12-2010
  • 13-12-2010
  • 11-12-2010
  • 03-12-2010
  • 02-12-2010
  • 30-11-2010
  • 28-11-2010
  • 27-11-2010
  • 26-11-2010
  • 24-11-2010
  • 23-11-2010
  • 21-11-2010
  • 17-11-2010
  • 16-11-2010
  • 15-11-2010
  • 13-11-2010
  • 11-11-2010
  • 07-11-2010
  • 06-11-2010
  • 05-11-2010
  • 04-11-2010
  • 03-11-2010
  • 02-11-2010
  • 01-11-2010
  • 31-10-2010
  • 30-10-2010
  • 29-10-2010
  • 28-10-2010
  • 26-10-2010
  • 24-10-2010
  • 23-10-2010
  • 22-10-2010
  • 21-10-2010
  • 19-10-2010
  • 18-10-2010
  • 16-10-2010
  • 14-10-2010
  • 13-10-2010
  • 11-10-2010
  • 10-10-2010
  • 09-10-2010
  • 08-10-2010
  • 07-10-2010
  • 05-10-2010
  • 04-10-2010
  • 03-10-2010
  • 02-10-2010
  • 01-10-2010
  • 28-09-2010
  • 27-09-2010
  • 26-09-2010
  • 25-09-2010
  • 23-09-2010
  • 22-09-2010
  • 21-09-2010
  • 19-09-2010
  • 18-09-2010
  • 17-09-2010
  • 16-09-2010
  • 15-09-2010
  • 14-09-2010
  • 13-09-2010
  • 12-09-2010
  • 11-09-2010
  • 10-09-2010
  • 09-09-2010
  • 08-09-2010
  • 07-09-2010
  • 06-09-2010
  • 05-09-2010
  • 29-08-2010
  • 28-08-2010
  • 27-08-2010
  • 26-08-2010
  • 25-08-2010
  • 24-08-2010
  • 23-08-2010
  • 22-08-2010
  • 21-08-2010
  • 20-08-2010
  • 19-08-2010
  • 18-08-2010
  • 17-08-2010
  • 16-08-2010
  • 15-08-2010
  • 14-08-2010
  • 13-08-2010
  • 12-08-2010
  • 11-08-2010
  • 10-08-2010
  • 09-08-2010
  • 08-08-2010
  • 07-08-2010
  • 06-08-2010
  • 05-08-2010
  • 04-08-2010
  • 03-08-2010
  • 02-08-2010
  • 01-08-2010
  • 31-07-2010
  • 30-07-2010
  • 29-07-2010
  • 28-07-2010
  • 27-07-2010
  • 26-07-2010
  • 25-07-2010
  • 24-07-2010
  • 23-07-2010
  • 22-07-2010
  • 21-07-2010
  • 20-07-2010
  • 19-07-2010
  • 18-07-2010
  • 17-07-2010
  • 16-07-2010
  • 15-07-2010
  • 14-07-2010
  • 13-07-2010
  • 12-07-2010
  • 11-07-2010
  • 10-07-2010
  • 09-07-2010
  • 08-07-2010
  • 07-07-2010
  • 06-07-2010
  • 05-07-2010
  • 04-07-2010
  • 03-07-2010
  • 02-07-2010
  • 01-07-2010
  • 30-06-2010
  • 29-06-2010
  • 28-06-2010
  • 27-06-2010
  • 26-06-2010
  • 25-06-2010
  • 24-06-2010
  • 23-06-2010
  • 22-06-2010
  • 21-06-2010
  • 20-06-2010
  • 19-06-2010
  • 18-06-2010
  • 17-06-2010
  • 16-06-2010
  • 15-06-2010
  • 14-06-2010
  • 13-06-2010
  • 12-06-2010
  • 11-06-2010
  • 10-06-2010
  • 09-06-2010
  • 08-06-2010
  • 07-06-2010
  • 06-06-2010
  • 05-06-2010
  • 04-06-2010
  • 03-06-2010
  • 02-06-2010
  • 01-06-2010
  • 31-05-2010
  • 30-05-2010
  • 29-05-2010
  • 28-05-2010
  • 27-05-2010
  • 26-05-2010
  • 25-05-2010
  • 24-05-2010
  • 23-05-2010
  • 22-05-2010
  • 21-05-2010
  • 20-05-2010
  • 19-05-2010
  • 18-05-2010
  • 17-05-2010
  • 16-05-2010
  • 15-05-2010
  • 14-05-2010
  • 13-05-2010
  • 12-05-2010
  • 11-05-2010
  • 10-05-2010
  • 09-05-2010
  • 08-05-2010
  • 07-05-2010
  • 06-05-2010
  • 05-05-2010
  • 04-05-2010
  • 03-05-2010
  • 02-05-2010
  • 01-05-2010
  • 30-04-2010
  • 29-04-2010
  • 28-04-2010
  • 27-04-2010
  • 26-04-2010
  • 25-04-2010
  • 24-04-2010
  • 23-04-2010
  • 22-04-2010
  • 21-04-2010
  • 20-04-2010
  • 19-04-2010
  • 18-04-2010
  • 17-04-2010
  • 16-04-2010
  • 15-04-2010
  • 14-04-2010
  • 13-04-2010
  • 12-04-2010
  • 11-04-2010
  • 10-04-2010
  • 09-04-2010
  • 08-04-2010
  • 07-04-2010
  • 06-04-2010
  • 05-04-2010
  • 04-04-2010
  • 03-04-2010
  • 02-04-2010
  • 01-04-2010
  • 31-03-2010
  • 30-03-2010
  • 29-03-2010
  • 28-03-2010
  • 27-03-2010
  • 26-03-2010
  • 25-03-2010
  • 24-03-2010
  • 23-03-2010
  • 22-03-2010
  • 21-03-2010
  • 20-03-2010
  • 19-03-2010
  • 18-03-2010
  • 17-03-2010
  • 16-03-2010
  • 15-03-2010
  • 14-03-2010
  • 13-03-2010
  • 12-03-2010
  • 11-03-2010
  • 10-03-2010
  • 09-03-2010
  • 08-03-2010
  • 07-03-2010
  • 06-03-2010
  • 05-03-2010
  • 04-03-2010
  • 03-03-2010
  • 02-03-2010
  • 01-03-2010
  • 28-02-2010
  • 27-02-2010
  • 26-02-2010
  • 25-02-2010
  • 24-02-2010
  • 21-02-2010
  • 20-02-2010
  • 19-02-2010
  • 18-02-2010
  • 17-02-2010
  • 16-02-2010
  • 15-02-2010
  • 14-02-2010
  • 13-02-2010
  • 12-02-2010
  • 11-02-2010
  • 10-02-2010
  • 09-02-2010
  • 08-02-2010
  • 07-02-2010
  • 06-02-2010
  • 05-02-2010
  • 04-02-2010
  • 03-02-2010
  • 02-02-2010
  • 01-02-2010
  • 31-01-2010
  • 30-01-2010
  • 29-01-2010
  • 28-01-2010
  • 27-01-2010
  • 26-01-2010
  • 25-01-2010
  • 24-01-2010
  • 23-01-2010
  • 22-01-2010
  • 21-01-2010
  • 20-01-2010
  • 19-01-2010
  • 18-01-2010
  • 17-01-2010
  • 16-01-2010
  • 15-01-2010
  • 14-01-2010
  • 13-01-2010
  • 12-01-2010
  • 11-01-2010
  • 10-01-2010
  • 09-01-2010
  • 08-01-2010
  • 07-01-2010
  • 06-01-2010
  • 05-01-2010
  • 04-01-2010
  • 03-01-2010
  • 02-01-2010
  • 01-01-2010
  • 31-12-2009
  • 30-12-2009
  • 29-12-2009
  • 28-12-2009
  • 27-12-2009
  • 25-12-2009
  • 24-12-2009
  • 23-12-2009
  • 19-12-2009
  • 18-12-2009
  • 17-12-2009
  • 16-12-2009
  • 15-12-2009
  • 14-12-2009
  • 13-12-2009
  • 12-12-2009
  • 11-12-2009
  • 10-12-2009
  • 09-12-2009
  • 08-12-2009
  • 07-12-2009
  • 06-12-2009
  • 05-12-2009
  • 04-12-2009
  • 03-12-2009
  • 02-12-2009
  • 01-12-2009
  • 30-11-2009
  • 29-11-2009
  • 28-11-2009
  • 27-11-2009
  • 26-11-2009
  • 25-11-2009
  • 24-11-2009
  • 23-11-2009
  • 22-11-2009
  • 21-11-2009
  • 20-11-2009
  • 19-11-2009
  • 18-11-2009
  • 17-11-2009
  • 16-11-2009
  • 15-11-2009
  • 14-11-2009
  • 13-11-2009
  • 12-11-2009
  • 11-11-2009
  • 10-11-2009
  • 09-11-2009
  • 08-11-2009
  • 07-11-2009
  • 06-11-2009
  • 05-11-2009
  • 04-11-2009
  • 03-11-2009
  • 02-11-2009
  • 01-11-2009
  • 31-10-2009
  • 30-10-2009
  • 29-10-2009
  • 28-10-2009
  • 27-10-2009
  • 26-10-2009
  • 25-10-2009
  • 24-10-2009
  • 23-10-2009
  • 22-10-2009
  • 21-10-2009
  • 20-10-2009
  • 19-10-2009
  • 18-10-2009
  • 17-10-2009
  • 16-10-2009
  • 15-10-2009
  • 14-10-2009
  • 13-10-2009
  • 12-10-2009
  • 11-10-2009
  • 10-10-2009
  • 09-10-2009
  • 08-10-2009
  • 07-10-2009
  • 06-10-2009
  • 05-10-2009
  • 04-10-2009
  • 03-10-2009
  • 02-10-2009
  • 01-10-2009
  • 30-09-2009
  • 29-09-2009
  • 28-09-2009
  • 27-09-2009
  • 26-09-2009
  • 25-09-2009
  • 24-09-2009
  • 23-09-2009
  • 22-09-2009
  • 21-09-2009
  • 20-09-2009
  • 19-09-2009
  • 18-09-2009
  • 17-09-2009
  • 16-09-2009
  • 15-09-2009
  • 14-09-2009
  • 13-09-2009
  • 12-09-2009
  • 11-09-2009
  • 10-09-2009
  • 09-09-2009
  • 08-09-2009
  • 07-09-2009
  • 06-09-2009
  • 05-09-2009
  • 04-09-2009
  • 03-09-2009
  • 02-09-2009
  • 01-09-2009
  • 31-08-2009
  • 30-08-2009
  • 29-08-2009
  • 28-08-2009
  • 27-08-2009
  • 26-08-2009
  • 25-08-2009
  • 24-08-2009
  • 23-08-2009
  • 22-08-2009
  • 21-08-2009
  • 20-08-2009
  • 19-08-2009
  • 18-08-2009
  • 17-08-2009
  • 16-08-2009
  • 15-08-2009
  • 14-08-2009
  • 13-08-2009
  • 12-08-2009
  • 11-08-2009
  • 10-08-2009
  • 09-08-2009
  • 08-08-2009
  • 07-08-2009
  • 06-08-2009
  • 05-08-2009
  • 04-08-2009
  • 03-08-2009
  • 02-08-2009
  • 01-08-2009
  • 31-07-2009
  • 30-07-2009
  • 29-07-2009
  • 28-07-2009
  • 27-07-2009
  • 26-07-2009
  • 25-07-2009
  • 24-07-2009
  • 23-07-2009
  • 22-07-2009
  • 21-07-2009
  • 20-07-2009
  • 19-07-2009
  • 18-07-2009
  • 17-07-2009
  • 16-07-2009
  • 15-07-2009
  • 14-07-2009
  • 13-07-2009
  • 12-07-2009
  • 11-07-2009
  • 10-07-2009
  • 09-07-2009
  • 08-07-2009
  • 07-07-2009
  • 06-07-2009
  • 05-07-2009
  • 04-07-2009
  • 03-07-2009
  • 02-07-2009
  • 01-07-2009
  • 30-06-2009
  • 29-06-2009
  • 28-06-2009
  • 27-06-2009
  • 26-06-2009
  • 25-06-2009
  • 24-06-2009
  • 23-06-2009
  • 22-06-2009
  • 21-06-2009
  • 20-06-2009
  • 19-06-2009
  • 18-06-2009
  • 17-06-2009
  • 16-06-2009
  • 15-06-2009
  • 14-06-2009
  • 13-06-2009
  • 12-06-2009
  • 11-06-2009
  • 10-06-2009
  • 09-06-2009
  • 08-06-2009
  • 07-06-2009
  • 06-06-2009
  • 05-06-2009
  • 04-06-2009
  • 03-06-2009
  • 02-06-2009
  • 01-06-2009
  • 31-05-2009
  • 30-05-2009
  • 29-05-2009
  • 28-05-2009
  • 27-05-2009
  • 26-05-2009
  • 25-05-2009
  • 24-05-2009
  • 23-05-2009
  • 22-05-2009
  • 21-05-2009
  • 20-05-2009
  • 19-05-2009
  • 18-05-2009
  • 17-05-2009
  • 16-05-2009
  • 15-05-2009
  • 14-05-2009
  • 13-05-2009
  • 12-05-2009
  • 11-05-2009
  • 10-05-2009
  • 09-05-2009
  • 08-05-2009
  • 07-05-2009
  • 06-05-2009
  • 05-05-2009
  • 04-05-2009
  • 03-05-2009
  • 02-05-2009
  • 01-05-2009
  • 30-04-2009
  • 29-04-2009
  • 28-04-2009
  • 27-04-2009
  • 26-04-2009
  • 25-04-2009
  • 24-04-2009
  • 23-04-2009
  • 22-04-2009
  • 21-04-2009
  • 20-04-2009
  • 19-04-2009
  • 18-04-2009
  • 17-04-2009
  • 16-04-2009
  • 15-04-2009
  • 14-04-2009
  • 13-04-2009
  • 12-04-2009
  • 11-04-2009
  • 10-04-2009
  • 09-04-2009
  • 08-04-2009
  • 07-04-2009
  • 06-04-2009
  • 05-04-2009
  • 04-04-2009
  • 03-04-2009
  • 02-04-2009
  • 01-04-2009
  • 31-03-2009
  • 30-03-2009
  • 29-03-2009
  • 28-03-2009
  • 27-03-2009
  • 26-03-2009
  • 25-03-2009
  • 24-03-2009
  • 23-03-2009
  • 22-03-2009
  • 21-03-2009
  • 20-03-2009
  • 19-03-2009
  • 18-03-2009
  • 17-03-2009
  • 16-03-2009
  • 15-03-2009
  • 14-03-2009
  • 13-03-2009
  • 12-03-2009
  • 11-03-2009
  • 10-03-2009
  • 09-03-2009
  • 08-03-2009
  • 07-03-2009
  • 06-03-2009
  • 05-03-2009
  • 04-03-2009
  • 03-03-2009
  • 02-03-2009
  • 01-03-2009
  • 28-02-2009
  • 27-02-2009
  • 26-02-2009
  • 25-02-2009
  • 24-02-2009
  • 23-02-2009
  • 22-02-2009
  • 21-02-2009
  • 20-02-2009
  • 19-02-2009
  • 18-02-2009
  • 17-02-2009
  • 16-02-2009
  • 15-02-2009
  • 13-02-2009
  • 11-02-2009
  • 10-02-2009
  • 09-02-2009
  • 08-02-2009
  • 07-02-2009
  • 06-02-2009
  • 05-02-2009
  • 04-02-2009
  • 03-02-2009
  • 02-02-2009
  • 01-02-2009
  • 31-01-2009
  • 30-01-2009
  • 29-01-2009
  • 28-01-2009
  • 27-01-2009
  • 26-01-2009
  • 25-01-2009
  • 24-01-2009
  • 23-01-2009
  • 22-01-2009
  • 21-01-2009
  • 20-01-2009
  • 19-01-2009
  • 18-01-2009
  • 17-01-2009
  • 16-01-2009
  • 15-01-2009
  • 14-01-2009
  • 13-01-2009
  • 12-01-2009
  • 11-01-2009
  • 10-01-2009
  • 09-01-2009
  • 08-01-2009
  • 07-01-2009
  • 06-01-2009
  • 05-01-2009
  • 04-01-2009
  • 03-01-2009
  • 02-01-2009
  • 01-01-2009
  • 31-12-2008
  • 30-12-2008
  • 29-12-2008
  • 28-12-2008
  • 27-12-2008
  • 26-12-2008
  • 25-12-2008
  • 24-12-2008
  • 23-12-2008
  • 22-12-2008
  • 21-12-2008
  • 20-12-2008
  • 19-12-2008
  • 18-12-2008
  • 17-12-2008
  • 16-12-2008
  • 15-12-2008
  • 14-12-2008
  • 13-12-2008
  • 12-12-2008
  • 11-12-2008
  • 10-12-2008
  • 09-12-2008
  • 08-12-2008
  • 07-12-2008
  • 06-12-2008
  • 05-12-2008
  • 04-12-2008
  • 03-12-2008
  • 02-12-2008
  • 30-11-2008
  • 29-11-2008
  • 28-11-2008
  • 27-11-2008
  • 26-11-2008
  • 25-11-2008
  • 24-11-2008
  • 23-11-2008
  • 22-11-2008
  • 21-11-2008
  • 20-11-2008
  • 19-11-2008
  • 18-11-2008
  • 17-11-2008
  • 16-11-2008
  • 15-11-2008
  • 14-11-2008
  • 13-11-2008
  • 12-11-2008
  • 11-11-2008
  • 10-11-2008
  • 09-11-2008
  • 08-11-2008
  • 07-11-2008
  • 06-11-2008
  • 05-11-2008
  • 04-11-2008
  • 03-11-2008
  • 02-11-2008
  • 01-11-2008
  • 31-10-2008
  • 30-10-2008
  • 29-10-2008
  • 27-10-2008
  • 26-10-2008
  • 25-10-2008
  • 24-10-2008
  • 23-10-2008
  • 22-10-2008
  • 21-10-2008
  • 20-10-2008
  • 19-10-2008
  • 18-10-2008
  • 17-10-2008
  • 16-10-2008
  • 15-10-2008
  • 14-10-2008
  • 13-10-2008
  • 12-10-2008
  • 11-10-2008
  • 10-10-2008
  • 09-10-2008
  • 08-10-2008
  • 07-10-2008
  • 06-10-2008
  • 05-10-2008
  • 04-10-2008
  • 03-10-2008
  • 02-10-2008
  • 01-10-2008
  • 30-09-2008
  • 29-09-2008
  • 28-09-2008
  • 27-09-2008
  • 26-09-2008
  • 24-09-2008
  • 23-09-2008
  • 22-09-2008
  • 21-09-2008
  • 20-09-2008
  • 19-09-2008
  • 18-09-2008
  • 17-09-2008
  • 16-09-2008
  • 15-09-2008
  • 14-09-2008
  • 13-09-2008
  • 12-09-2008
  • 11-09-2008
  • 10-09-2008
  • 09-09-2008
  • 08-09-2008
  • 07-09-2008
  • 06-09-2008
  • 05-09-2008
  • 04-09-2008
  • 03-09-2008
  • 02-09-2008
  • 01-09-2008
  • 31-08-2008
  • 30-08-2008
  • 29-08-2008
  • 28-08-2008
  • 27-08-2008
  • 26-08-2008
  • 25-08-2008
  • 24-08-2008
  • 23-08-2008
  • 22-08-2008
  • 21-08-2008
  • 20-08-2008
  • 19-08-2008
  • 17-08-2008
  • 16-08-2008
  • 15-08-2008
  • 14-08-2008
  • 12-08-2008
  • 11-08-2008
  • 10-08-2008
  • 09-08-2008
  • 08-08-2008
  • 07-08-2008
  • 06-08-2008
  • 05-08-2008
  • 04-08-2008
  • 03-08-2008
  • 02-08-2008
  • 01-08-2008
  • 31-07-2008
  • 30-07-2008
  • 29-07-2008
  • 28-07-2008
  • 27-07-2008
  • 26-07-2008
  • 25-07-2008
  • 24-07-2008
  • 23-07-2008
  • 22-07-2008
  • 21-07-2008
  • 20-07-2008
  • 19-07-2008
  • 18-07-2008
  • 17-07-2008
  • 16-07-2008
  • 15-07-2008
  • 14-07-2008
  • 13-07-2008
  • 12-07-2008
  • 11-07-2008
  • 10-07-2008
  • 09-07-2008
  • 08-07-2008
  • 07-07-2008
  • 06-07-2008
  • 05-07-2008
  • 04-07-2008
  • 03-07-2008
  • 02-07-2008
  • 01-07-2008
  • 30-06-2008
  • 29-06-2008
  • 28-06-2008
  • 27-06-2008
  • 26-06-2008
  • 25-06-2008
  • 24-06-2008
  • 23-06-2008
  • 22-06-2008
  • 21-06-2008
  • 20-06-2008
  • 19-06-2008
  • 18-06-2008
  • 17-06-2008
  • 16-06-2008
  • 15-06-2008
  • 14-06-2008
  • 13-06-2008
  • 12-06-2008
  • 11-06-2008
  • 10-06-2008
  • 09-06-2008
  • 08-06-2008
  • 07-06-2008
  • 06-06-2008
  • 05-06-2008
  • 04-06-2008
  • 03-06-2008
  • 02-06-2008
  • 01-06-2008
  • 31-05-2008
  • 30-05-2008
  • 29-05-2008
  • 28-05-2008
  • 27-05-2008
  • 26-05-2008
  • 25-05-2008
  • 24-05-2008
  • 23-05-2008
  • 22-05-2008
  • 21-05-2008
  • 20-05-2008
  • 19-05-2008
  • 18-05-2008
  • 17-05-2008
  • 16-05-2008
  • 15-05-2008
  • 14-05-2008
  • 13-05-2008
  • 12-05-2008
  • 11-05-2008
  • 10-05-2008
  • 09-05-2008
  • 08-05-2008
  • 07-05-2008
  • 06-05-2008
  • 05-05-2008
  • 04-05-2008
  • 03-05-2008
  • 02-05-2008
  • 01-05-2008
  • 30-04-2008
  • 29-04-2008
  • 28-04-2008
  • 27-04-2008
  • 26-04-2008
  • 25-04-2008
  • 24-04-2008
  • 23-04-2008
  • 22-04-2008
  • 21-04-2008
  • 20-04-2008
  • 19-04-2008
  • 18-04-2008
  • 17-04-2008
  • 16-04-2008
  • 15-04-2008
  • 14-04-2008
  • 13-04-2008
  • 12-04-2008
  • 11-04-2008
  • 10-04-2008
  • 09-04-2008
  • 08-04-2008
  • 07-04-2008
  • 06-04-2008
  • 05-04-2008
  • 04-04-2008
  • 03-04-2008
  • 02-04-2008
  • 01-04-2008
  • 30-03-2008
  • 29-03-2008
  • 28-03-2008
  • 27-03-2008
  • 26-03-2008
  • 25-03-2008
  • 24-03-2008
  • 23-03-2008
  • 22-03-2008
  • 21-03-2008
  • 20-03-2008
  • 19-03-2008
  • 18-03-2008
  • 17-03-2008
  • 16-03-2008
  • 15-03-2008
  • 14-03-2008
  • 13-03-2008
  • 12-03-2008
  • 11-03-2008
  • 10-03-2008
  • 09-03-2008
  • 08-03-2008
  • 07-03-2008
  • 06-03-2008
  • 05-03-2008
  • 04-03-2008
  • 03-03-2008
  • 02-03-2008
  • 01-03-2008
  • 29-02-2008
  • 28-02-2008
  • 27-02-2008
  • 26-02-2008
  • 25-02-2008
  • 24-02-2008
  • 23-02-2008
  • 22-02-2008
  • 21-02-2008
  • 20-02-2008
  • 19-02-2008
  • 18-02-2008
  • 17-02-2008
  • 16-02-2008
  • 15-02-2008
  • 14-02-2008
  • 13-02-2008
  • 12-02-2008
  • 11-02-2008
  • 10-02-2008
  • 09-02-2008
  • 08-02-2008
  • 07-02-2008
  • 06-02-2008
  • 05-02-2008
  • 04-02-2008
  • 03-02-2008
  • 02-02-2008
  • 01-02-2008
  • 31-01-2008
  • 30-01-2008
  • 29-01-2008
  • 28-01-2008
  • 27-01-2008
  • 26-01-2008
  • 25-01-2008
  • 24-01-2008
  • 23-01-2008
  • 21-01-2008
  • 20-01-2008
  • 19-01-2008
  • 18-01-2008
  • 17-01-2008
  • 16-01-2008
  • 15-01-2008
  • 14-01-2008
  • 13-01-2008
  • 12-01-2008
  • 11-01-2008
  • 10-01-2008
  • 09-01-2008
  • 08-01-2008
  • 07-01-2008
  • 06-01-2008
  • 05-01-2008
  • 04-01-2008
  • 03-01-2008
  • 02-01-2008
  • 01-01-2008
  • 31-12-2007
  • 30-12-2007
  • 29-12-2007
  • 28-12-2007
  • 27-12-2007
  • 26-12-2007
  • 25-12-2007
  • 24-12-2007
  • 23-12-2007
  • 22-12-2007
  • 21-12-2007
  • 20-12-2007
  • 19-12-2007
  • 18-12-2007
  • 16-12-2007
  • 15-12-2007
  • 14-12-2007
  • 13-12-2007
  • 12-12-2007
  • 11-12-2007
  • 10-12-2007
  • 09-12-2007
  • 08-12-2007
  • 07-12-2007
  • 06-12-2007
  • 05-12-2007
  • 04-12-2007
  • 03-12-2007
  • 02-12-2007
  • 01-12-2007
  • 30-11-2007
  • 29-11-2007
  • 28-11-2007
  • 27-11-2007
  • 26-11-2007
  • 25-11-2007
  • 24-11-2007
  • 23-11-2007
  • 22-11-2007
  • 21-11-2007
  • 20-11-2007
  • 19-11-2007
  • 18-11-2007
  • 17-11-2007
  • 16-11-2007
  • 15-11-2007
  • 14-11-2007
  • 13-11-2007
  • 12-11-2007
  • 11-11-2007
  • 10-11-2007
  • 09-11-2007
  • 08-11-2007
  • 07-11-2007
  • 06-11-2007
  • 05-11-2007
  • 04-11-2007
  • 03-11-2007
  • 02-11-2007
  • 01-11-2007
  • 31-10-2007
  • 30-10-2007
  • 29-10-2007
  • 28-10-2007
  • 27-10-2007
  • 26-10-2007
  • 25-10-2007
  • 24-10-2007
  • 23-10-2007
  • 22-10-2007
  • 21-10-2007
  • 20-10-2007
  • 19-10-2007
  • 18-10-2007
  • 17-10-2007
  • 16-10-2007
  • 15-10-2007
  • 14-10-2007
  • 13-10-2007
  • 12-10-2007
  • 11-10-2007
  • 10-10-2007
  • 09-10-2007
  • 08-10-2007
  • 07-10-2007
  • 06-10-2007
  • 05-10-2007
  • 04-10-2007
  • 03-10-2007
  • 02-10-2007
  • 01-10-2007
  • 30-09-2007
  • 29-09-2007
  • 28-09-2007
  • 27-09-2007
  • 26-09-2007
  • 25-09-2007
  • 24-09-2007
  • 23-09-2007
  • 22-09-2007
  • 21-09-2007
  • 20-09-2007
  • 19-09-2007
  • 18-09-2007
  • 17-09-2007
  • 16-09-2007
  • 15-09-2007
  • 14-09-2007
  • 13-09-2007
  • 12-09-2007
  • 11-09-2007
  • 10-09-2007
  • 09-09-2007
  • 08-09-2007
  • 07-09-2007
  • 06-09-2007
  • 05-09-2007
  • 04-09-2007
  • 03-09-2007
  • 02-09-2007
  • 01-09-2007
  • 31-08-2007
  • 30-08-2007
  • 29-08-2007
  • 28-08-2007
  • 27-08-2007
  • 26-08-2007
  • 25-08-2007
  • 24-08-2007
  • 23-08-2007
  • 22-08-2007
  • 21-08-2007
  • 20-08-2007
  • 19-08-2007
  • 18-08-2007
  • 17-08-2007
  • 16-08-2007
  • 15-08-2007
  • 14-08-2007
  • 13-08-2007
  • 12-08-2007
  • 11-08-2007
  • 10-08-2007
  • 09-08-2007
  • 08-08-2007
  • 07-08-2007
  • 06-08-2007
  • 05-08-2007
  • 04-08-2007
  • 03-08-2007
  • 02-08-2007
  • 01-08-2007
  • 31-07-2007
  • 30-07-2007
  • 29-07-2007
  • 28-07-2007
  • 27-07-2007
  • 26-07-2007
  • 25-07-2007
  • 24-07-2007
  • 23-07-2007
  • 22-07-2007
  • 21-07-2007
  • 20-07-2007
  • 19-07-2007
  • 18-07-2007
  • 17-07-2007
  • 16-07-2007
  • 15-07-2007
  • 14-07-2007
  • 13-07-2007
  • 12-07-2007
  • 11-07-2007
  • 10-07-2007
  • 09-07-2007
  • 08-07-2007
  • 07-07-2007
  • 06-07-2007
  • 05-07-2007
  • 04-07-2007
  • 03-07-2007
  • 02-07-2007
  • 01-07-2007
  • 30-06-2007
  • 29-06-2007
  • 28-06-2007
  • 27-06-2007
  • 26-06-2007
  • 25-06-2007
  • 24-06-2007
  • 23-06-2007
  • 22-06-2007
  • 21-06-2007
  • 20-06-2007
  • 19-06-2007
  • 18-06-2007
  • 17-06-2007
  • 16-06-2007
  • 15-06-2007
  • 14-06-2007
  • 13-06-2007
  • 12-06-2007
  • 11-06-2007
  • 10-06-2007
  • 09-06-2007
  • 08-06-2007
  • 07-06-2007
  • 06-06-2007
  • 05-06-2007
  • 04-06-2007
  • 03-06-2007
  • 02-06-2007
  • 01-06-2007
  • 31-05-2007
  • 30-05-2007
  • 29-05-2007
  • 28-05-2007
  • 27-05-2007
  • 26-05-2007
  • 25-05-2007
  • 24-05-2007
  • 23-05-2007
  • 22-05-2007
  • 21-05-2007
  • 20-05-2007
  • 19-05-2007
  • 18-05-2007
  • 17-05-2007
  • 16-05-2007
  • 15-05-2007
  • 14-05-2007
  • 13-05-2007
  • 12-05-2007
  • 11-05-2007
  • 10-05-2007
  • 09-05-2007
  • 08-05-2007
  • 07-05-2007
  • 06-05-2007
  • 05-05-2007
  • 04-05-2007
  • 03-05-2007
  • 02-05-2007
  • 01-05-2007
  • 30-04-2007
  • 29-04-2007
  • 28-04-2007
  • 27-04-2007
  • 26-04-2007
  • 25-04-2007
  • 24-04-2007
  • 23-04-2007
  • 22-04-2007
  • 21-04-2007
  • 20-04-2007
  • 19-04-2007
  • 18-04-2007
  • 17-04-2007
  • 16-04-2007
  • 15-04-2007
  • 14-04-2007
  • 13-04-2007
  • 12-04-2007
  • 11-04-2007
  • 10-04-2007
  • 09-04-2007
  • 08-04-2007
  • 07-04-2007
  • 06-04-2007
  • 05-04-2007
  • 04-04-2007
  • 03-04-2007
  • 02-04-2007
  • 01-04-2007
  • 31-03-2007
  • 30-03-2007
  • 29-03-2007
  • 28-03-2007
  • 27-03-2007
  • 26-03-2007
  • 25-03-2007
  • 24-03-2007
  • 23-03-2007
  • 22-03-2007
  • 21-03-2007
  • 20-03-2007
  • 19-03-2007
  • 18-03-2007
  • 17-03-2007
  • 16-03-2007
  • 15-03-2007
  • 14-03-2007
  • 13-03-2007
  • 12-03-2007
  • 11-03-2007
  • 10-03-2007
  • 09-03-2007
  • 08-03-2007
  • 07-03-2007
  • 06-03-2007
  • 05-03-2007
  • 04-03-2007
  • 03-03-2007
  • 02-03-2007
  • 01-03-2007
  • 28-02-2007
  • 27-02-2007
  • 26-02-2007
  • 25-02-2007
  • 24-02-2007
  • 23-02-2007
  • 22-02-2007
  • 21-02-2007
  • 20-02-2007
  • 19-02-2007
  • 18-02-2007
  • 17-02-2007
  • 16-02-2007
  • 15-02-2007
  • 14-02-2007
  • 13-02-2007
  • 12-02-2007
  • 11-02-2007
  • 10-02-2007
  • 09-02-2007
  • 08-02-2007
  • 06-02-2007
  • 05-02-2007
  • 04-02-2007
  • 03-02-2007
  • 02-02-2007
  • 01-02-2007
  • 31-01-2007
  • 30-01-2007
  • 29-01-2007
  • 28-01-2007
  • 27-01-2007
  • 26-01-2007
  • 25-01-2007
  • 24-01-2007
  • 23-01-2007
  • 22-01-2007
  • 21-01-2007
  • 20-01-2007
  • 19-01-2007
  • 18-01-2007
  • 16-01-2007
  • 15-01-2007
  • 14-01-2007
  • 13-01-2007
  • 12-01-2007
  • 11-01-2007
  • 10-01-2007
  • 08-01-2007
  • 07-01-2007
  • 05-01-2007
  • 04-01-2007
  • 03-01-2007
  • 02-01-2007
  • 31-12-2006
  • 30-12-2006
  • 29-12-2006
  • 28-12-2006
  • 26-12-2006
  • 25-12-2006
  • 24-12-2006
  • 22-12-2006
  • 21-12-2006
  • 18-12-2006
  • 16-12-2006
  • 15-12-2006
  • 14-12-2006
  • 13-12-2006
  • 12-12-2006
  • 11-12-2006
  • 10-12-2006
  • 08-12-2006
  • 07-12-2006
  • 06-12-2006
  • 05-12-2006
  • 04-12-2006
  • 03-12-2006
  • 02-12-2006
  • 01-12-2006
  • 30-11-2006
  • 29-11-2006
  • 28-11-2006
  • 27-11-2006
  • 26-11-2006
  • 25-11-2006
  • 24-11-2006
  • 22-11-2006
  • 21-11-2006
  • 20-11-2006
  • 19-11-2006
  • 18-11-2006
  • 17-11-2006
  • 16-11-2006
  • 15-11-2006
  • 14-11-2006
  • 13-11-2006
  • 12-11-2006
  • 11-11-2006
  • 10-11-2006
  • 08-11-2006
  • 07-11-2006
  • 06-11-2006
  • 05-11-2006
  • 04-11-2006
  • 03-11-2006
  • 01-11-2006
  • 31-10-2006
  • 29-10-2006
  • 28-10-2006
  • 27-10-2006
  • 25-10-2006
  • 24-10-2006
  • 22-10-2006
  • 21-10-2006
  • 20-10-2006
  • 19-10-2006
  • 18-10-2006
  • 17-10-2006
  • 16-10-2006
  • 15-10-2006
  • 14-10-2006
  • 13-10-2006
  • 12-10-2006
  • 11-10-2006
  • 10-10-2006
  • 09-10-2006
  • 08-10-2006
  • 07-10-2006
  • 06-10-2006
  • 05-10-2006
  • 04-10-2006
  • 03-10-2006
  • 02-10-2006
  • 01-10-2006
  • 30-09-2006
  • 29-09-2006
  • 28-09-2006
  • 27-09-2006
  • 26-09-2006
  • 25-09-2006
  • 24-09-2006
  • 23-09-2006
  • 22-09-2006
  • 21-09-2006
  • 20-09-2006
  • 19-09-2006
  • 18-09-2006
  • 17-09-2006
  • 16-09-2006
  • 15-09-2006
  • 14-09-2006
  • 13-09-2006
  • 12-09-2006
  • 11-09-2006
  • 10-09-2006
  • 09-09-2006
  • 08-09-2006
  • 07-09-2006
  • 06-09-2006
  • 05-09-2006
  • 04-09-2006
  • 03-09-2006
  • 02-09-2006
  • 01-09-2006
  • 31-08-2006
  • 30-08-2006
  • 29-08-2006
  • 28-08-2006
  • 27-08-2006
  • 26-08-2006
  • 25-08-2006
  • 24-08-2006
  • 23-08-2006
  • 22-08-2006
  • 21-08-2006
  • 20-08-2006
  • 19-08-2006
  • 18-08-2006
  • 17-08-2006
  • 16-08-2006
  • 15-08-2006
  • 13-08-2006
  • 12-08-2006
  • 11-08-2006
  • 10-08-2006
  • 09-08-2006
  • 07-08-2006
  • 06-08-2006
  • 05-08-2006
  • 04-08-2006
  • 03-08-2006
  • 02-08-2006
  • 01-08-2006
  • 31-07-2006
  • 30-07-2006
  • 29-07-2006
  • 28-07-2006
  • 27-07-2006
  • 26-07-2006
  • 24-07-2006
  • 23-07-2006
  • 22-07-2006
  • 21-07-2006
  • 20-07-2006
  • 19-07-2006
  • 18-07-2006
  • 17-07-2006
  • 16-07-2006
  • 15-07-2006
  • 14-07-2006
  • 13-07-2006
  • 12-07-2006
  • 11-07-2006
  • 10-07-2006
  • 09-07-2006
  • 08-07-2006
  • 07-07-2006
  • 06-07-2006
  • 05-07-2006
  • 04-07-2006
  • 03-07-2006
  • 02-07-2006
  • 01-07-2006
  • 30-06-2006
  • 29-06-2006
  • 28-06-2006
  • 27-06-2006
  • 26-06-2006
  • 25-06-2006
  • 24-06-2006
  • 23-06-2006
  • 22-06-2006
  • 20-06-2006
  • 19-06-2006
  • 18-06-2006
  • 17-06-2006
  • 16-06-2006
  • 15-06-2006
  • 13-06-2006
  • 12-06-2006
  • 11-06-2006
  • 10-06-2006
  • 09-06-2006
  • 08-06-2006
  • 06-06-2006
  • 05-06-2006
  • 04-06-2006
  • 03-06-2006
  • 02-06-2006
  • 01-06-2006
  • 31-05-2006
  • 30-05-2006
  • 28-05-2006
  • 27-05-2006
  • 26-05-2006
  • 25-05-2006
  • 24-05-2006
  • 23-05-2006
  • 21-05-2006
  • 20-05-2006
  • 19-05-2006
  • 18-05-2006
  • 17-05-2006
  • 16-05-2006
  • 15-05-2006
  • 14-05-2006
  • 13-05-2006
  • 12-05-2006
  • 11-05-2006
  • 10-05-2006
  • 09-05-2006
  • 08-05-2006
  • 07-05-2006
  • 06-05-2006
  • 05-05-2006
  • 04-05-2006
  • 03-05-2006
  • 02-05-2006
  • 01-05-2006
  • 30-04-2006
  • 29-04-2006
  • 28-04-2006
  • 27-04-2006
  • 26-04-2006
  • 25-04-2006
  • 24-04-2006
  • 23-04-2006
  • 22-04-2006
  • 21-04-2006
  • 20-04-2006
  • 19-04-2006
  • 18-04-2006
  • 17-04-2006
  • 16-04-2006
  • 15-04-2006
  • 14-04-2006
  • 13-04-2006
  • 12-04-2006
  • 11-04-2006
  • 10-04-2006
  • 09-04-2006
  • 08-04-2006
  • 07-04-2006
  • 06-04-2006
  • 05-04-2006
  • 04-04-2006
  • 03-04-2006
  • 02-04-2006
  • 01-04-2006
  • 31-03-2006
  • 30-03-2006
  • 29-03-2006
  • 28-03-2006
  • 27-03-2006
  • 26-03-2006
  • 25-03-2006
  • 24-03-2006
  • 23-03-2006
  • 22-03-2006
  • 21-03-2006
  • 20-03-2006
  • 19-03-2006
  • 18-03-2006
  • 17-03-2006
  • 16-03-2006
  • 15-03-2006
  • 14-03-2006
  • 12-03-2006
  • 11-03-2006
  • 10-03-2006
  • 08-03-2006
  • 07-03-2006
  • 06-03-2006
  • 05-03-2006
  • 03-03-2006
  • 02-03-2006
  • 28-02-2006
  • 27-02-2006
  • 26-02-2006
  • 25-02-2006
  • 24-02-2006
  • 22-02-2006
  • 20-02-2006
  • 19-02-2006
  • 18-02-2006
  • 17-02-2006
  • 16-02-2006
  • 13-02-2006
  • 12-02-2006
  • 11-02-2006
  • 10-02-2006
  • 09-02-2006
  • 08-02-2006
  • 07-02-2006
  • 06-02-2006
  • 05-02-2006
  • 04-02-2006
  • 03-02-2006
  • 01-02-2006
  • 31-01-2006
  • 29-01-2006
  • 27-01-2006
  • 26-01-2006
  • 25-01-2006
  • 24-01-2006
  • 23-01-2006
  • 22-01-2006
  • 20-01-2006
  • 19-01-2006
  • 18-01-2006
  • 17-01-2006
  • 16-01-2006
  • 15-01-2006
  • 14-01-2006
  • 13-01-2006
  • 11-01-2006
  • 10-01-2006
  • 09-01-2006
  • 08-01-2006
  • 07-01-2006
  • 06-01-2006
  • 04-01-2006
  • 03-01-2006
  • 02-01-2006
  • 01-01-2006
  • 31-12-2005
  • 30-12-2005
  • 28-12-2005
  • 25-12-2005
  • 24-12-2005
  • 21-12-2005
  • 20-12-2005
  • 18-12-2005
  • 17-12-2005
  • 16-12-2005
  • 15-12-2005
  • 14-12-2005
  • 13-12-2005
  • 12-12-2005
  • 11-12-2005
  • 10-12-2005
  • 09-12-2005
  • 08-12-2005
  • 07-12-2005
  • 06-12-2005
  • 05-12-2005
  • 04-12-2005
  • 03-12-2005
  • 02-12-2005
  • 01-12-2005
  • 28-11-2005
  • 27-11-2005
  • 26-11-2005
  • 25-11-2005
  • 24-11-2005
  • 23-11-2005
  • 22-11-2005
  • 21-11-2005
  • 20-11-2005
  • 19-11-2005
  • 18-11-2005
  • 17-11-2005
  • 15-11-2005
  • 13-11-2005
  • 12-11-2005
  • 11-11-2005
  • 10-11-2005
  • 09-11-2005
  • 08-11-2005
  • 07-11-2005
  • 06-11-2005
  • 05-11-2005
  • 04-11-2005
  • 03-11-2005
  • 02-11-2005
  • 01-11-2005
  • 31-10-2005
  • 30-10-2005
  • 29-10-2005
  • 28-10-2005
  • 27-10-2005
  • 26-10-2005
  • 25-10-2005
  • 24-10-2005
  • 23-10-2005
  • 22-10-2005
  • 21-10-2005
  • 20-10-2005
  • 19-10-2005
  • 18-10-2005
  • 17-10-2005
  • 16-10-2005
  • 15-10-2005
  • 14-10-2005
  • 13-10-2005
  • 12-10-2005
  • 11-10-2005
  • 10-10-2005
  • 09-10-2005
  • 08-10-2005
  • 07-10-2005
  • 06-10-2005
  • 05-10-2005
  • 03-10-2005
  • 02-10-2005
  • 01-10-2005
  • 29-09-2005
  • 28-09-2005
  • 26-09-2005
  • 25-09-2005
  • 24-09-2005
  • 23-09-2005
  • 22-09-2005
  • 21-09-2005
  • 20-09-2005
  • 19-09-2005
  • 18-09-2005
  • 17-09-2005
  • 15-09-2005
  • 14-09-2005
  • 13-09-2005
  • 12-09-2005
  • 11-09-2005
  • 10-09-2005
  • 09-09-2005
  • 08-09-2005
  • 06-09-2005
  • 05-09-2005
  • 04-09-2005
  • 02-09-2005
  • 01-09-2005
  • 31-08-2005
  • 30-08-2005
  • 29-08-2005
  • 27-08-2005
  • 26-08-2005
  • 25-08-2005
  • 24-08-2005
  • 20-08-2005
  • 18-08-2005
  • 17-08-2005
  • 15-08-2005
  • 14-08-2005
  • 13-08-2005
  • 12-08-2005
  • 11-08-2005
  • 10-08-2005
  • 09-08-2005
  • 08-08-2005
  • 07-08-2005
  • 06-08-2005
  • 05-08-2005
  • 04-08-2005
  • 03-08-2005
  • 02-08-2005
  • 01-08-2005
  • 30-07-2005
  • 29-07-2005
  • 28-07-2005
  • 27-07-2005
  • 25-07-2005
  • 23-07-2005
  • 21-07-2005
  • 20-07-2005
  • 19-07-2005
  • 18-07-2005
  • 17-07-2005
  • 15-07-2005
  • 14-07-2005
  • 13-07-2005
  • 12-07-2005
  • 11-07-2005
  • 10-07-2005
  • 09-07-2005
  • 08-07-2005
  • 07-07-2005
  • 06-07-2005
  • 05-07-2005
  • 03-07-2005
  • 02-07-2005
  • 01-07-2005
  • 30-06-2005
  • 29-06-2005
  • 28-06-2005
  • 27-06-2005
  • 25-06-2005
  • 23-06-2005
  • 22-06-2005
  • 19-06-2005
  • 13-06-2005
  • 12-06-2005
  • 11-06-2005
  • 06-06-2005
  • 05-06-2005
  • 04-06-2005
  • 03-06-2005
  • 02-06-2005
  • 01-06-2005
  • 27-05-2005
  • 26-05-2005
  • 24-05-2005
  • 23-05-2005
  • 21-05-2005
  • 13-05-2005
  • 14-04-2005
  • 03-04-2004
  • 02-04-2004
  • 01-04-2004
  • 02-01-2004
  • 01-01-2004
  • 21-09-2000
  • 11-09-2000
  • 10-09-2000
  • 09-09-2000
  • 08-09-2000
  • 07-09-2000
  • 06-09-2000
  • 05-09-2000
  • 04-09-2000
  • 03-09-2000
  • 02-09-2000
  • 01-09-2000
  • 31-08-2000
  • 30-08-2000
  • 29-08-2000
  • 02-01-2000
  • 01-01-2000
  • 26-01-1995
  • 25-01-1995
  • 24-01-1995
  • 23-01-1995
  • 22-01-1995
  • 21-01-1995
  • 20-01-1995
  • 19-01-1995
  • 18-01-1995
  • 17-01-1995
  • 16-01-1995
  • 15-01-1995
  • 14-01-1995
  • 13-01-1995
  • 12-01-1995
  • 11-01-1995
  • 10-01-1995
  • 09-01-1995
  • 08-01-1995
  • 07-01-1995
  • 06-01-1995
  • 05-01-1995
  • 04-01-1995
  • 03-01-1995
  • 02-01-1995
  • 01-01-1995
  • 01-01-1993
  • 11-01-1992
  • 10-01-1992
  • 09-01-1992
  • 08-01-1992
  • 07-01-1992
  • 06-01-1992
  • 05-01-1992
  • 04-01-1992
  • 03-01-1992
  • 02-01-1992
  • 01-01-1992
  • 06-01-1991
  • 05-01-1991
  • 04-01-1991
  • 03-01-1991
  • 02-01-1991
  • 01-01-1991
  • 16-05-1990
  • 01-01-1990
  • 16-08-1989
  • 28-07-1989
  • 27-07-1989
  • 26-07-1989
  • 25-07-1989
  • 24-07-1989
  • 23-07-1989
  • 22-07-1989
  • 21-07-1989
  • 16-08-1988
  • 02-02-1988
  • 01-02-1988
  • 01-01-1988
  • 02-01-1981
  • 01-01-1981
  • 01-01-1980
  • 30-05-1970
  • 01-02-1970
  • 30-11--0001
    Miauw!
    Natuurfoto's en verhalen

    Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!

    15-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 8.

    Donderdag 8 september 2011.

    Canal Du Midi, ergens tussen sluis 49 van St. Martin en sluis 48 van Fonfile.

    8. Een kleuter op wandel met een Sint Bernard, genaamd Don Quichote.

    Wakker worden op een idyllische plek, het is niet iedereen gegeven. Misschien is “gegeven” ook niet het juiste woord want we hadden er gisteren flink voor gewerkt. De wind leek vandaag iets minder, maar wat we vergeten waren was dat we speciaal een luwe plek voor de nacht gekozen hadden. Na het ontbijt gooiden we de trosjes los, zaten alweer midden in de wind en kregen we ons bakske weer amper onder controle. Ik moest denken aan het jonge koppel dat ik gisterennamiddag een boot zag huren bij Nicols in Le Somail, die op de vraag van de verhuurder doodleuk antwoordden dat ze buiten met een klein motorbootje nog nooit gevaren hadden. De man wou hen een instructie-dvd geven (waarom hebben wij die in mei trouwens niet gekregen???) maar ze hadden geen computer. Ze zouden hun plan wel trekken. Jaja, dat zal wel. Ik wil die arme mensen vandaag niet tegenkomen want ik vrees dat die jankend aan de oever gaan liggen, al dan niet met averij. Voor de eerste keer varen met een boot die groter is dan de onze, én maar met zijn tweetjes zijn, én in deze wind. O-oh.

    Maar wij, wij kenden het klappen van de zweep ondertussen, we hadden zelfs al geleerd om aan te waaien in plaats van aan te leggen, ons kon niks meer gebeuren. Griet Piraat en Kapitein Haddock hadden hun zaakjes mooi voor mekaar. We passeerden de engte van het Pont Canal de Répudre (een overloop van het Canal voor het geval het flink regent), al zwierend en zwaaiend en draaiend, als een soort windmolen die vaarde. We kunnen de naam van de boot al beter van “Olonzac” in “Don Quichote” omtoveren. Maar kom, we geraakten de hindernis toch weer zonder schade voorbij. Mja, die wind maakt het toch wel moeilijk. Blij dat we er weer heelhuids doorgekomen waren zaten we terug als twee Roi Soleils op ons dak aan het stuur en bekeken we de vaarkaart nog eens grondig. Hm, vanaf hier begon het sluizen-traject…

    De eerste sluis was die van Argens-Minervois. Na vier dagen zonder sluizen rondgetoerd te hebben was ik het bestaan van zoiets als sluizen eigenlijk al vergeten. En och, in mei waren we zoveel sluizen gepasseerd en we waren daar op de duur heel handig in geworden. Het zou wel loslopen. Niets was echter minder waar.

    De sluizen op het Canal du Midi zijn niet rechthoekig maar ovaal, maar bovenal, niet automatisch. We voeren de sluis binnen, ik probeerde de wegwaaiende boot met vrouw en macht met een touw langs een meerpaal te leiden, maar ik kon zo hoog niet gooien. De wind blies mijn “lasso” naar alle kanten behalve over die paal. Ondertussen was er zoveel geraas van water dat ik mijn doppen moest insteken. Ik hoorde Paul roepen dat ik op “een knop moest drukken”, maar ik had geen flauw benul van waar die knop dan wel zou te vinden zijn. Ondertussen klom ik langs de sluisladder naar boven, met mijn boot aan zijn leiband - een kleuter die een Sint Bernard of een Deense dog in goede banen tracht te leiden - zwierde mijn koord rond een meerpaal en zocht een knop. De bewuste knop bleek zich aan de overkant van de sluis te bevinden… Pijnlijk. Ondertussen was er een levensechte sluiswachter uit het huisje gekomen en die stond met zijn handen in zijn zakken op de “Comedy Capers” toe te kijken. Inderdaad, dat had ik ergens gelezen, sluiswachters dienen niet om uw touwen op te vangen, hun job bestaat uit het openen en sluiten van de sluis, meer niet. We overleefden die sluis. We vroegen de sluiswachter of de sluizen op het Canal du Midi niet geautomatiseerd zijn, maar nee, hier zijn overal sluiswachters die zelf op de knop duwen. Dat wisten we dan ook alweer. Van pure alteratie door heel de operatie vergaten we gewoon aan te leggen om het kasteel te bezoeken…

    Nog geen twee kilometer verder zagen we de volgende sluis al opdagen, die van Pechlaurier. Hier hadden we pech, we konden er niet direct invaren.

    Aangezien de sluis in werking was moesten we “even aanleggen” en wachten tot de boten die van de bovenloop kwamen de sluis zouden verlaten.

    We geraakten niet aangelegd, we waaiden alle kanten op, behalve naar de verplichte wachtoever. Ik was ondertussen al aan land kunnen springen, had al het voortouw en achtertouw van de boot vast, maar ik kon hem niet tegenhouden. Zonder wind kan een kind die boot voorttrekken, maar met wind begint ons gevaarte een heel eigen leven te leiden. Voor ons lag een soortgelijke boot met twee Duitsers te wachten. De man schoot ons ter hulp. Hij kende het gevoel, hij vond ook dat hij niet met een boot maar met een wastobbe op weg was.

    Toen we de sluis mochten invaren begon het letterlijk “oeverloze” gesukkel opnieuw. Probeer met die wind maar recht in het gat van de sluis te varen… Aan de andere kant van de sluis, 50 meter stroomopwaarts, zag een Amerikaanse schipper ons gestuntel en besloot een pootje toe te steken. Hij leerde me hoe bij veel wind een touw te gooien (niet meer dan drie lussen, dat geeft gewicht genoeg om niet weg te vliegen en is niet te zwaar om te kunnen mikken), hij sleepte de boot mee tot vooraan in de sluis. Ik was de man eeuwig dankbaar. Hij legde ook uit niet te proberen de sluis op de motor uit te varen eens we er door konden, maar de boot er handmatig uit te slepen, op die manier hebt ge meer controle. (En krijgt ge heel ruwe handen. Maar kom, ’t is vakantie, ge moet er iets voor over hebben.) Overbodig te zeggen dat er van al onze heldendaden weer foto’s noch film bestaan, want we hebben onze vier handen broodnodig om ons avontuur tot een goed einde te brengen.

    Aan de oever zagen we verscheidene boten wiens bemanning ook maar uit twee personen bestond en waarvan de vrouw met de touwen op de oever stond te worstelen en de man boven aan het stuurwiel stond te draaien als komplete nitwit. In deze omstandigheden zijn boten met een bemanning van vier of zes man wel in het voordeel. Boten met een bemanning van twee zijn gedoemd tot ofwel een slappe lachbui ofwel een echtscheiding. Het Duitse koppel was ondertussen al duidelijk aan de voorbereidingen van dat laatste bezig…

    De volgende was de dubbele sluis van Oignon. Verschillende boten lagen aangemeerd in de verbreding voor de gesloten sluis. Maar de sluis blééf maar gesloten en op de boot voor ons werd de tafel gedekt, kwam de obligate fles wijn op tafel, en voor de schipper een Tourtel. We vroegen wat ze van plan waren, hier blijven liggen of versluizen, en toen kregen we de uitleg…

    De sluiswachter nam zijn lunchpauze dus zou er niet al te snel versast worden. Fransen lunchen niet met een broodtrommeltje. Die maken warm eten. Als ge hier werkmannen laat komen dan brengen die hun gasvuurtje mee en nemen een middagpauze om gedurende anderhalf of twee uur hun kostje te koken en te verorberen, om dan pas terug de slijpschijf en de boormachine ter hand te nemen.

    Dat hebben we dan noodgedwongen ook maar gedaan. Niet de slijpschijf ter hand genomen, maar Paul avocado’s met ananas en garnaaltjes laten bereiden en ik onze avonturen van de ochtend noteren. Ik moet wel, want tegen vanavond ben ik alles toch al weer vergeten. Een fijne bezigheid, wat huiselijke arbeid, in bikini in de zon, op ons onderste terrasje uit de wind.

    Er konden maar drie bootjes tegelijk in de dubbele sluis, dus wij moesten wachten op de tweede shift. Helemaal niet echt erg om nog eens een half uurtje extra in de zon te moeten liggen.

    De versluizing in twee verdiepingen was weer de gewone georganiseerde chaos, maar iedereen sukkelt even erg, dus er is niets om zich voor te generen. De meeste mensen zijn heel relax en kunnen er ook goed mee lachen. De Duitsers hun boot is wel aan alle hoeken al zwaar beschadigd. Die heeft er echt al danig “de kantjes afgevaren” zoals ze in Antwerpen zeggen.

    Vanaf nu zouden om de paar kilometer sluizen met 1, 2 of 3 verdiepingen moeten passeren. Maar ook deze speciale manier werd al rap een gewoonte, hoewel het nog altijd rondspringen was als vlooien in een vlooiencircus.

    Homps bleek een lieflijk stadje en jachthaventje, maar wij komen om te varen, dingen gaan bezichtigen kunnen we even goed met de auto doen. Wij willen varen, varen, varen…

    De sasseniers wonen in de schitterende sashuizen en sommigen hebben er ook een klein handeltje rond gebouwd. Ze verkopen zelfgemaakte confituren, wijn, souveniertjes, kruiden, water… Een echt gezellige boel. Ondertussen ging de nieuwe manier van versluizen me al zo goed af dat ik tijdens de aktie met het boottouw in mijn handen alvast eens naar het kraampje ging om een beschilderde kei en een kadertje uit te kiezen. Gaan shoppen met uw boot aan de hand. Het was een heel nieuwe ervaring. Tegen dat de sluis vol was en we moesten uitvaren had de weegschaal in mij vanzelfsprekend haar keuze nog niet kunnen maken, dus waaiden we achter de sluis even aan voor de uiteindelijke aankoop.

    Twee plezante beschilderde keien, eentje met een lavendelplant en eentje met een olijfboom, die als presse-papier konden dienst doen. Een oprecht noodzakelijke aankoop want ons vaarplan vloog altijd weg, en dat zou met deze zware stenen erop alvast niet meer gebeuren. Mijn oog was ook nog op enkele naïeve schilderijtjes gevallen. Prints op stukjes multiplex, geen grote kunst, maar wel geestig en voor ocharme 3 euro ‘t stuk. Echt een heel plezante manier van neringdoenerij hebben die sasseniers gevonden. Hoe primitief hun kraampjes dan ook mogen zijn, hun draagbare computer om de sluizen te bedienen is dat zeker niet. Er komt geen mankracht meer aan te pas, gewoon kijken of alle boten veilig in het sas liggen en op de juiste knopjes drukken.

    In Jouarres verkochten ze tekeningen op houten plankjes, de volgende sluizenier zijn bijverdienste bestond uit metaal gemaakte dieren aan de man te brengen. Gelukkig stond ik aan de verkeerde kant van de sluis, dus daar kon ik me alvast niet door laten verleiden. Onze boot lag ook vooraan in de sluis en ik kreeg als eerste de volle lading water voor de boeg dus ik moest echt wel al mijn kracht gebruiken om de boot in toom te houden. Shoppen was er deze keer echt niet bij.

    Onderweg zagen we verscheidene “aqueducs”, plaatsen waar het canal over een brug over een rivier loopt en veel “overlopen”. Als het kanaal vol is kunnen ze moeilijk de stop er uit trekken dus zijn er af en toe voorzieningen getroffen om het desgewenst te laten overlopen in een onderliggende waterloop. Sommigen overlopen zijn voorzien van een geplaveide brug waarover de paarden met droge hoefjes konden lopen terwijl ze de boten voorttrokken. Het graven van het kanaal heeft amper 15 jaar geduurd, van 1665 tot 1681 - tijdens de regering van Louis XIV - het was op dat ogenblik de grootste bouwwerf ter wereld.

    In de meeste sluizen was plaats voor vier boten, als ge het een beetje handig aanpakte. Eén heel klein, heel laag bootje raakte er altijd nog bij. Het behoorde toe aan een man die al van juni onderweg was. Het was een pezige, gepensioneerde Fransman uit de Charentes, die in de zomer de mast en het zeil van zijn bootje haalde en een paar maanden de kanalen ging bevaren. Hij bleek ook nog in het mini-dingetje te slapen én te koken. Ongelofelijk! Terwijl we praatten, (versassen is altijd verbroederen met iedereen omdat ge allemaal samen gehokt ligt en haast op mekaars schoot terecht komt, gewild of ongewild) volgde mijn oog zijn meertouw. Tot mijn opperste verbazing bleek dat vastgehouden te worden door een dame van makkelijk 100 kilo! Dus die moest ook nog in dat kleine bootje slapen!!! Een sluis later kregen we te horen dat ook de dochter al eens op bezoek kwam om een traject mee te varen, maar dat daarvoor de boot eigenlijk iets te klein was… In het overdekte gedeelte kunt ge niet rechtop staan, ge kunt er enkel als mummies uzelf in schuiven. Hoe ge daar nog kunt koken, ik snap er niks van. Ik veronderstel dat ze zoals vele mensen op de oever hun eten klaarmaken op barbeques.

    Het is grappig om de verschillen te bestuderen tussen de vaarders. De meesten hebben gehuurde boten, in polyesther, log, breed, met grote ramen en terrassen op verschillende niveaus. Anderen hebben een eigen luxe jacht. Sommigen hebben heuse tot loodzware woonboten omgebouwde ellenlange aken, met planten op het dek, zelfs tuintjes met prieeltjes waarin vredig een poes of hond op het kunstgras ligt. En weer anderen hebben eigenhandig een gedrocht uit oud metaal en hout ineengeflanst waar ge zelfs nog geen kippenhok van zou durven maken. En toch blijft dat drijven. 

    Sommigen, zoals wij, vertrekken met voldoende proviand voor enkele dagen en meren aan met piketten aan de oevers van het kanaal, (waar enkele moedigen na de zware werkdag zelfs nog proberen hun eigen vis te vangen!!) anderen kiezen resoluut om geparkeerd te liggen in de dure jachthavens (25 euro per nacht) waar ze hun vaartuig op electriciteit en water kunnen aansluiten, en op restaurant kunnen gaan dineren.

    Maar één ding hebben ze allemaal gemeen : het zijn echte levensgenieters. Iedereen wuift naar mekaar, of roept een “bonjour”, of iets grappigs, en op alle franse boten staat de fles wijn op tafel.

    Op deze hete dag hadden ook veel boten “boegbeelden”. Zonnende mensen die lekker loom op de voorplecht liggen te soezen terwijl de schipper stuurt. Leven aan 8 kilometer per uur, het is zalig. Alhoewel het ook zijn stressy momenten kent, nog afgezien van het gejakker aan de sluizen. Door een winderig, ietwat ongelukkig uitgevallen maneuver, sloeg plots onze glazen terrasdeur dicht. Op slot. We waren buitengesloten uit onze kajuit… gelukkig had ik een keukenraampje openstaan langs waar ik naar binnen kon klimmen. En nog gelukkiger was ik toen bleek dat het aanrecht deze keer niet vol afwas stond. Zonder kleerscheuren raakte ik terug binnen en begon direct een systeem te ontwerpen om in de deurrail te steken, zodat dit voorval ons alvast niet meer kon gebeuren.

    Vandaag konden we heel de dag in zwemkledij varen, enkel voor het versassen draag ik een dikke winterse jogbroek. Een ietwat idioot zicht zo’n dikke broek onder een bikinitopje, maar op die manier verzamel ik veel minder schrammen en blauwe plekken op mijn benen. Mijn handen werden op de duur heel pijnlijk van al het getrek aan touwen, dus was mijn outfit op de duur gecompleteerd door een paar werkmanshandschoenen. Ik ben niet direct het toppunt van elegantie, maar het is hier wel de ideale versas-kledij.

    Net toen we de dubbele sluis van Saint Martin uitvoeren bleek het 7 uur. Dan zit de sluiswachters hun dag er op en moet ge wel blijven slapen op het stuk kanaal voor de volgende sluis die pas om 9 ’s ochtends terug begint te werken. We zijn dus gestrand voor de driedubbele sluis van Fonfile. Een mooi stuk kanaal met aan de rechteroever alleen maar uitgestrekte wijnvelden, achter de andere oever loopt echter een baan. Gelukkig geen drukke.

    De zes boten die in dit traject ingesloten raakten zochten allemaal een slaapplek. Sommigen kozen vlak voor de sluis te gaan liggen, zodat ze morgenvroeg als eerste weg kunnen. Anderen gingen langs de oever met de baan liggen om van de laatste zonnestralen te genieten. Wij kozen de wijngaardenoever zodat ik enkele druifjes kon gaan plukken voor bij de kaastafel.

    In een wip stonden onze tafel en stoelen op het bovenste terras en konden we onze tomates crevettes zitten oppeuzelen tussen de takken van een eikenboom, waar doorheen het laatste zonlicht viel. Als dessert verorberden we een assortiment Franse kazen met sla en olijven. De kok van “Oud Sluys” was weer in grootse vorm vandaag.

    Ik vraag me af waar de beginners vandaag naartoe gewaaid en eventueel gestrand zijn, en of het Duitse koppel ondertussen al gescheiden is. Niks beter voor een ongelukkig huwelijk dan samen te gaan varen. Bij thuiskomst is er geen twijfel meer en zet ge direct de scheiding in gang.

    Nu is het 10 uur, op de baan passeert om het kwartier een auto, ik hoor wat bladeren ritselen en af en toe een waterwezentje plonzen. De schipper/kok is een welverdiende douche aan het nemen en ik, de matroos en boottrekker, zit op mijn terras met enkele motten op mijn vestje, een alcoholvrij biertje binnen handbereik, te typen met handen die zo ruw zijn als schuurpapier. Oh, wat kan het leven zalig zijn.

    Het fotoalbum van deze dag :

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk8?authkey=Gv1sRgCJCs6p6J1_achgE#

     

    15-11-2011 om 00:18 geschreven door Laathi


    » Reageer (4)
    14-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 7.

    Woensdag 7 september 2011.

    Op de Olonzac. Canal du Midi. Ergens achter Le Somail.

    7. Mosselen in de bomen.

    Na een geaccidenteerde nacht, met talloze toiletbezoeken, toch zalig wakker geworden op onze verlaten plek van het kanaal. (Ben ik blij met het nieuwe electrische toilet op dit type boot, de tijd van het met de hand vol- en leegpompen van de toiletpot is voorgoed voorbij.) Nog voor de ontbijttafel gedekt was kregen we al bezoek. Vijf eenden die duidelijk iets van ons verwachtten. Het leken wel onze poezen op zondag, als ze weten dat er hesp wordt uitgedeeld. Ik vond het veel te ongezond om die dieren ons zwaar zelfgebakken brood te voeren, hier is geschikt voedsel genoeg te vinden. Na een half uur bedelen besloten ze zich maar aan de ochtendwas te begeven. Dan ziet ge letterlijk het gezegde : “De zorgen van u laten afglijden als water van een eendenrug”, uitgebeeld worden. Het water glijdt in afgeronde plasjes van hun verenkleed zonder ook maar een pluimpje nat te maken. Op de duur waren ze ons gierige gezelschap zo beu dat ze besloten op de oever in het gras hun ontbijt te gaan opdissen.

    Het was een ochtend vol zon maar we werden weggeblazen door een fikse wind. Die maakt het varen er niet makkelijker op. Zolang er geen tegenliggers zijn en er niet moet aangemeerd worden is het sportief varen. Maar… ons aanlegmaneuver in de haven van Capestang zal wel in de vaargeschiedenis vermeld worden, vrees ik.

    Er lagen veel boten en de vrije plekjes waren smal. We lagen in het midden te beslissen waar we ons tussen zouden wringen en onze boot besloot naar de wind te luisteren in plaats van naar zijn kapitein.  Tot onze opperste verbazing, en afschuw, werden we naar het allerkleinste plekje geblazen. We hadden amper twee meter over en die moesten we proberen te verdelen om de oude schuit achter ons, en het moderne jacht voor ons, geen halve meter korter te maken. Ik sprong als een jonge geit met mijn enterhaak van boeg naar steven om de schade zoveel mogelijk te beperken. Als bij wonder lagen we plots aangemeerd. Ik stond daar met de boot aan zijn leiband en toen zag ik dat het een betalende haven was en dat we eerst de capitainerie moesten bezoeken. Dat was puur tijdverlies want we stopten hier gewoon even om water te kopen en onze mail te verzenden. Dit haventje had WiFi. Dus besloten we ons maneuver nog eens te herhalen om aan de overkant aan te leggen waar geen bordjes stonden. Ook daar lanceerden we ons, dreven in een smal plaatsje, en slaagden er in om zonder averij aan te leggen. En inderdaad op deze oever stonden die bordjes niet, hier plakten ze… van de overkant onzichtbaar – op de grond… Ik zag dat er achter de brug geen kade was maar gewone, natuurlijke oever en we besloten daar dan maar even de piketten in de grond te gaan slaan.
     

    Ik installeerde me op de achterplecht en begon vrolijk te typen terwijl Paul de oude stenen brug overwandelde om in de dienst van toerisme te gaan vragen waar we water en muggenmelk konden kopen en hoe het zat met de internet dienst. Bleek dat die pas om twee uur beschikbaar was. De Lidl was 2 kilometer fietsen, dus besloten we Nicols in Le Somail te bellen, misschien waren daar ook wel winkels. En inderdaad daar bleek op enkele kilometer een grote supermarkt, maar daar hebben we onze auto tot onze beschikking, en moest Paul niet met 12 flessen water balancerend op zijn fiets terug naar de boot rijden. Een veel comfortabelere oplossing. Internet dachten we te vinden in het kleine haventje vlak voor Le Somail, in Port la Robine. Fijn, op die manier hadden wij in het grote Capestang niets te zoeken. Voor de derde keer besloten we terug af te meren, de wind hielp ons een handje. Zij het in de verkeerde richting. Enfin, in Capestang zullen ze ons en onze “Olonzac” niet snel vergeten want ze hebben hem uitgebreid langs alle kanten kunnen bekijken.

    We voeren verder langs de eindeloze, gedoemde, platanen - 42.000 van de 45.000 zullen alvast gerooid vanwege hun schimmelziekte - met daarachter uitgestrekte wijngaarden. We passeerden Port La Robine maar dat haventje bleek afgesloten met een bareel, dus vaarden we maar verder. In een ondertussen razende wind.

    We vaarden onder één van de zeldzame “ezelsrug-bruggetjes” (uitgedacht door Leonardo da Vinci), recht Le Somail binnen. Het kleine mooie dorpje waar het bootverhuurbedrijf zich bevindt. We hadden geluk, de mensen die ná ons gehuurd hadden, hadden blijkbaar afgezegd en we mochten de boot, zoals oorspronkelijk gewenst, nu toch de volle 10 dagen huren! Tot onze grote vreugde moesten we ons bootje dus niet nu zaterdag al terug binnenbrengen en hebben we nog een week tijd om het kanaal richting Carcassonne te gaan verkennen.

    We sloegen water in, sloten de batterij aan op het electriciteitsnet, en reden naar een supermarkt om onze etensvoorraad nog wat uit te breiden. Verse avocado’s, mosselen, een “Chinois”-taart, een meloen en enkele pakken drinkwater. Bij de apotheek haalden we een muggenspray, want heel soms komt er een mug aan te pas.

    Paul mocht in het kantoortje van Nicols onze reisverhalen versturen en ondertussen redde ik hun hond van zijn ellendige, veel te lange, en in de war geraakte touw.

    In Le Somail waaide het zo mogelijk nog harder dan elders omdat het dorp in een vlakte ligt. We besloten nog een uurtje verder te varen in de hoop een plek in de luwte te vinden. Onderweg zagen we andere boten zich voor de nacht nestelen. Aanmeren werd niet meer gedaan, iedereen liet zich gewoon aan-“waaien”. Tegen deze wind was geen boot, hoe groot ook, opgewassen. Paul zocht op de vaarkaart een bocht uit de wind en met zicht op de zonsondergang. Ondertussen passeerden we een koppel prachtige zwarte zwanen die blijkbaar wél konden navigeren bij sterke wind. Een kilometer verder vonden we een droomplekje, we lieten ons naar de oever waaien, ik maakte de boot voorlopig vast aan enkele platanen, en we konden gaan genieten van onze nieuwe thuis. Omdat er langs de oever een rudimentair bospaadje liep konden we de boot niet aan de bomen laten liggen. Te gevaarlijk moest er iemand het paadje gebruiken en over de touwen struikelen. Snel sloeg Paul de pikketten in de grond, ik legde de knopen, en klaar was kees. Ondertussen hadden de twee zwarte zwanen ons ingehaald, ze kwamen nieuwsgierig rond onze boot dobberen.

    We sleepten onze terrastafel en twee stoelen naar ons dak en binnen het kwartier zaten we daar prinsheerlijk te aperitieven met zicht op de bergen in de verte en de zwanen die rond onze boot allerlei groen opvisten, en met de bewegingsloze platanentakken op nog geen 30 centimeter boven ons hoofd, als een natuurlijke luster. Paul maakte de uien en de look schoon en ik schreef ondertussen mijn reisverhaal.

    Het gerecht dat op tafel verscheen was lekkerder dan we in eender welk gastronomisch restaurant  onderweg hadden kunnen eten. Ja, ons “Oud Sluys” heeft er weer een ster bij! De piepkleine “moules de bouchot” (sommige amper een centimeter groot) in hun soepje van ui en look, geserveerd met zacht vers brood en gezouten boter, waren méér dan verrukkellijk. Ik viel er op aan zoals op de vlierbesjes gisteren. Het decor was natuurlijk ook met geen woorden te beschrijven. Van tussen onze bladstille bladeren zagen we de zon ondergaan en de maan opkomen. In ons vrij duistere decor zwommen nog twee bevers of otters voorbij. Deze keer maakten ze zelfs geluidjes.

    De eenzame fietser die over de andere oever naar huis fietste zag ons niet eens zitten in ons hoge nest. Dat is ook één van de voordelen van dit model boot, het is enorm hoog, we torenen boven alle boten uit. We mogen dan klein zijn, we hebben alleszins overal het beste uitzicht. Natuurlijk… hoge boten vangen veel wind… Maar met deze boot zou ik wel het hele Canal du Midi willen afvaren, de volle 240 kilometer lang, van Toulouse tot Marseillan aan de Middellandse zee. Het kanaal, dat nu 300 jaar oud is en er destijds voor zorgde dat er via de Garonne in Toulouse een verbinding kwam tussen de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan, is waarschijnlijk nog even belangrijk voor de economie als het toen was. Zij het nu niet meer door de commerciële vaart maar dankzij de duizenden boottoeristen die van de schoonheid komen genieten en voor een bloeiende toeristische sector zorgen. Dat zou wel eens kunnen veranderen eens de platanen gerooid zijn...

    Het flinke fotoalbum van deze dag :

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk7?authuser=0&authkey=Gv1sRgCI7b3ojziKPuzQE&feat=directlink

    14-11-2011 om 02:19 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    13-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 6.

    Dinsdag 6 september 2011.

    Op de Olonzac.

    6. Bladstille en lawaaierige bomen.
     

    Zo mogelijk werd ik vandaag nog ongelukkiger wakker dan gisteren. Aan al de stress heb ik een flinke buikloop overgehouden en een kop als een ketel. Het Canal du Midi bleek heel mooi, maar in mijn ogen, of beter gezegd, in mijn oren, heel lawaaierig. De wind, het klotsen van het water, het grotere aantal boten als tijdens onze vorige tocht in de Elzas,… Ik besloot me maar terug onder mijn dons te stoppen in de kajuit met mijn doppen diep in mijn geteisterde oren gepropt. Niet direct de manier om van een kanaaltocht te genieten… Alles samen leidde dit tot een reuze onweer. Deze keer niet buiten, maar binnen in de boot.

    Alles was gelopen zoals ik al twee weken verwacht en voorzien had, als we per se de Belgische vrienden zouden moeten gaan bezoeken alvorens we aan de boottocht begonnen. Ik was het eigenlijk allemaal kots, kotsbeu.

    De orkaan raasde uiteindelijk over, mijn oren waren er nu nog een pak slechter aan toe, maar we vaarden dan toch maar verder. De natuur was mooi, de zon straalde, maar ik voelde me rotter dan ooit. Om uiteindelijk aan het lawaai van de boot te ontsnappen besloot ik, na de tunnel du Malpas, even aan land te gaan en het oppidum van Ensérune te gaan bezoeken. De oude Keltische en Gallische resten van een 12de eeuws dorpje lagen boven op een heuvel. Te sudderen in de zon. De lucht rook heerlijk naar kruiden en warmte. De droge kruiden leken in bloei te staan. Allemaal witte ronde bloemetjes. Tot ik ze nader ging bekijken. Het bleken helemaal geen bloemen te zijn! Het waren huisjesslakken. Wit met roze schelpen van amper een centimeter groot. De dode sprietels zaten er vol van. Waar de diertjes van in leven bleven was me een raadsel.

    De door cypressen omringde archeologische opgraving was interessant, maar nog veel boeiender was het museum. Er lag werkelijk een schat aan gebruiksvoorwerpen en juwelen tentoongesteld die er werden - en nog steeds worden - opgegraven. Het mooie was ook dat in elke kast een foto lag van het ogenblik dat de voorwerpen ontdekt werden - nog half bedolven met aarde - en telkens een inventarisje van wat er op die plek allemaal opgegraven was (tot en met de insekten), en daarachter stonden of lagen dan de betreffende, mooi gerestaureerde en opgepoetste, vondsten te pronken. Aardewerk, maar ook Romeins glas, parels, zwaarden, gespen, tegels, spingerief, weegschaaltjes,… Indrukwekkend. Zo fijn, zo intact.

    In het winkeltje kocht ik een grappige verkleur-ring met een Keltisch symbooltje. In het doosje was hij donkerblauw, vanaf het moment dat ik hem aan mijn vinger schoof veranderde hij in roze en daarna in goud. Iets later zag hij al terug blauw. Echt een speelgoedje voor “het-negertje-in-mij”. Er lag ook een houten doosje met een bomentarot. Stuk voor stuk kaarten met fijn getekende bomen met daarrond runen en keltische motieven. Kortom : onweerstaanbaar.

    In de tuin voor het museum kon ik me neerploffen op een stoeltje en een cola drinken. Mijn ogen en oren deden pijn, ik was doodmoe, en na de flinke klim was het een verademing even te kunnen zitten in de rust van een enkele krekel, en de schitterende bomenkaarten één voor één in het zonlicht te kunnen bekijken. Bomen waarvan de blaadjes niet konden ritselen. 

    Wat deze heuvel extra speciaal maakte was het uitzicht op het uitgedroogde meer van Montadis. Een droge vijver waaruit stervormige kanalen vertrokken. Een zeer bizarre constructie uit de 13de eeuw. Al maar goed dat Von Däniken deze hoogst mysterieuze plek nooit gezien heeft, want ik mag er niet aan denken aan welke ruimtewezens hij dit kunstwerk zou toegeschreven hebben.

    De weg naar beneden ging veel sneller, een warme bries streelde het landschap en verdampte ons zweet. Ik zou na dit fijne uitje wel weer tegen het lawaai van de boot en het water kunnen.

    Niets was minder waar. We voeren tot aan de 9 sluisjes van Fonserannes, vlak voor Béziers, en maakten daar rechtsomkeer. Het had geen zin verder te varen want de dame van de dienst voor Toerisme had verteld dat hier het mooie, met platanen omzoomde deel, van het canal eindigde. Na Béziers zouden we toch maar door fabrieksterreinen varen. En trouwens, we hadden de sluizenreeks twee dagen geleden al van op het land bezichtigd. 

    En inderdaad, het deel voor Béziers is wondermooi, dat zag ik nu ik hetzelfde traject met mijn ogen open vaarde. De oevers van het kanaal zijn hier niet met beton of hout afgewerkt, de oevers zijn natuurlijk en de enorme wortels van de platanen reiken tot in het water. De bermen zijn meestal vrij hoog maar op het bovendek van onze Duo kunnen we er overheen kijken. Mensen in lage bootjes zien alleen maar gras en dat lijkt me vrij saai. Alhoewel, als ze naar boven kijken kunnen ze wel genieten van de enorme kruinen van de platanen, die zo groot zijn dat ze op smalle stukken van het kanaal mekaar bijna raken. Soms lijken we door een tunnel van groen te varen.

    Ik wou per se dit najaar het kanaal nog zien, ten eerste omdat ik niet weet of ik volgende lente het lawaai van een boot nog zal kunnen verdragen, en ten tweede omdat de platanen ziek zijn. Ze zullen moeten gerooid worden. En dan is de charme van het Canal du Midi hopeloos verloren. Er is al een boel protest tegen het rooien van de prachtige, oude bomen gerezen, en president Sarkozy zelf zou zich er nu achter scharen om de bomen alsnog te redden. Toch zijn er al veel waar 1 of 2 groene strepen rond hun stam geschilderd zijn. Die zijn alvast ten dode opgeschreven. Zo triest. Platanen zijn weliswaar snelle groeiers, maar om deze bomenpracht te evenaren zal het toch makkelijk 20 of 30 jaar vergen. En dan nog...

    Alleszins, hoe slecht ik me ook voel, ik heb deze schoonheid toch nog kunnen zien alvorens ze zal verdwijnen. Hopelijk wordt er een manier gevonden om de meeste bomen te redden…

    Omdat mijn kop vol zat met lawaai zijn we vroeg aangemeerd. Een mooie verlaten bocht in het kanaal, de meertouwen rond twee enorme plataanstammen, en we hadden onze thuis gevonden. Ik liep de steile oever op en stond aan de voet van de heuvel waarop het oppidum lag dat we eerder op de dag bezochten. De vegetatie was kruidig en haalde mijn benen open, maar de roerloze stilte was als kalmerende zalf op mijn oren. Ik dwaalde verder en verder tot aan de voet van de heuvel, en kwam terecht in een aards paradijs vol wilde perenbomen, amandelbomen en vlierstruiken. De vlierbessen waren overrijp. Ofwel waren ze verdroogd, ofwel was het bessenmoes. Ik kon ze niet plukken, ik moest gewoon in de trossen bijten. Wel uitkijken dat ik geen spinnetjes of andere insecten verzwolg. Ik stopte mijn kop in de bessen en vrat als een wild dier besjes. Nog nooit had ik zo’n zoete vlier gegeten! Ik vergat mijn pijnlijke ogen, mijn geteisterde oren en werd alleen nog mond. Ik ben er zeker van dat ik wat spinnen mee verorberd heb, maar ik heb ze alleszins niet geproefd. Toen ik de terugweg aanvatte was mijn rechterhand plakkerig paars en foto’s nemen was er niet meer bij. Toen ik uiteindelijk terug aan boord sprong schrok Paul zich een hoedje. Hij dacht dat Dracula aan boord stapte. Mijn tanden waren oranje, heel de omgeving van mijn mond was paarsrood gekleurd, elk rimpeltje was een rood riviertje geworden. Ik zag er uit alsof ik net een dier verscheurd had. Hoe mijn handen er uit zagen wist ik wel, maar aan hoe mijn snuit er na dit zalige avontuur zou uit zien had ik natuurlijk niet gedacht.

    De stilte van onze ligplaats was een zegen. De wind was gaan liggen, geen geruis, geen geklots. We aten vis uit blik met groenten en gebakken aardappeltjes op ons terrasje. Uit plastic borden met plastic bestek. Heerlijk. In de oeverrand hoorden we diertjes ritselen, op het water zagen we kringen, leven zit er hier genoeg. Plots zwom er zelfs een bever of een otter voorbij. Geluidloos. Alleen zijn neus, ogen en rug staken boven water, en zacht gleed hij verder, een lange V in het spiegelgladde wateroppervlak achter zich latend.

    Op ons bovendek genoten we van een zonsondergang achter de platanen. Hun bladeren werden scherp zwart afgetekend tegen de oranje lucht. Een verkleurende Japanse pentekening. In een oorverdovende stilte. Geen huis of boot in de verste verte te zien. Alleen natuur en dan plots alles pikzwart met enkel een zwijgende halve maan die doorheen het gebladerte glimlachte.


    Het fotoalbum van deze dag :

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk6?authkey=Gv1sRgCKODiqXT8a7b1gE#

    13-11-2011 om 20:56 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    12-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 5.

    Maandag 5 september 2011.

    Op ons bootje, op het Canal du Midi.

    5. Over coma-zuipen en coma-slapen.

    Na enkele uren temidden van het gesnurk stapte ik verdrietig en uitgeput uit mijn bed. Zo triest dat ik me net op deze langverwachte dag zo slecht en moe moest voelen. Na een ontbijt buiten op de koele berg vertrokken we terug richting kust. Ik was zo moe dat ik heel de weg sliep. Ik werd even half-wakker om in Le Somail mee de boot in te laden en ook dat viel dik tegen want er stond een felle wind, die de miljoenen bladeren van de platanen aan de rand van het water liet ratelen als mitraillettes. Zonder oordoppen was er geen beginnen aan. De uitleg van de botenman kon ik niet volgen. Gelukkig wist ik alles nog van de vorige keer.

    Dit Nicols-filiaal werkte duidelijk efficiënter als het vorige, hier zag ik dat ze mensen knopen leerden leggen, en alleen al hoe de touwen opgerold waren maakte duidelijk dat het er hier veel strikter aan toe ging. We kregen een gloednieuwe boot toevertrouwd. Er waren enkele verbeteringen aan het nieuwe model aangebracht. Een grote extra bergplaats onder de vloer, een ijskast op electriciteit (i.p.v. op butaangas)…Kortom, hij was nog comfortabeler geworden.

    Ik probeerde op het achterdek te zitten maar het klotsen van het water in combinatie met het geratel van het gebladerte en mijn vermoeide kop van het gedoe van de vorige avond maakten het me onmogelijk. Er vlogen een hoop kleine insecten die me overal beten, dus duffelde ik me in een trainingspak in, ik ging even in de kajuit op mijn bed liggen en viel alweer pardoes in slaap.

    Om half negen ’s avonds (ik had heel de namiddag gemist…) werd ik gewekt om spaghetti te eten, ik vreesde dat ik nu wel klaar wakker zou zijn (na ongeveer 20 uur slaap in totaal), maar geen uur later lag ik al terug in een soort coma. De laatste twee maanden thuis had ik al vermoed dat mijn hyper-acusis was verergerd en dat blijkt nu ook wel degelijk het geval. Hetzelfde type bootje waar ik in mei totaal geen last van had geeft me nu flinke problemen. Oordoppen dragen haalt niets uit want dan hoor ik de bladeren en de wind niet meer, maar voel en hoor ik het gedaver van de motor nog erger. Dit keer zag de boottocht er niet veelbelovend uit.

    Enkele foto's:

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk5?authkey=Gv1sRgCMeNyp2b35baYA#

    12-11-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    11-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 4.

    Zondag, 4 september 2011.

    Ergens hoog boven Saint Pons.

    4. Sluizen én hemelsluizen in volle actie.

    Heel de nacht heeft het gegoten. De mensen hier zijn er best gelukkig mee want ze hadden de laatste maand geen druppel zien vallen. We ontbeten binnen in de heel ruime lichte living. De perzen waren niet gelukkig omdat ze niet buiten mochten en ze lagen als plukken wol opgerold in de zetel.

    Ik vond het triest om al na twee nachten mijn oase te moeten verlaten maar ons bootje is gereserveerd voor maandag dus moeten we nu wel stilaan in de richting van Narbonne gaan evolueren. We pakten ons boeltje in, ik schreef nog rap iets naar mijn Amerikaanse Facebook speelkameraden (die het natuurlijk héél exotisch vinden dat ik in Frankrijk zit), en we laadden de auto vol.

    Jacqueline gaf me bij het afscheid een zelfgemaakt tasje naar het model waar men vroeger in deze streek het brood in warm hield. Lief! Ze maakt alle gordijnen en tafellakens zelf. De vijf gastenkamers zijn elk in een eigen stijl en een aparte kleur ingericht en alle textiel is door haar ontworpen. Ik ben toch zo verliefd op dat reuze, smaakvolle L-vormige huis met de enorme geheime, discrete tuin. Ik verliet de plek met veel spijt in mijn hart.

    Paul wou per se oude vrienden bezoeken in de Montagne Noires dus reden we richting Narbonne. Onderweg, net voor Béziers kruisten we de canal du Midi net op de plaats waar de 9 sluizen van Fonserannes en de afgedankte scheeplift liggen. (Die laatste zou een Belgische uitvinding kunnen zijn want hij is nutteloos. Tegen dat hij klaar was was hier geen commerciëel verkeer meer, gebeurde alle vervoer met grote zeeschepen, en moest hij dus ook nooit gebruikt worden.) We besloten even van onze route af te wijken om de kunstwerken van nabij te gaan bekijken want de lucht was indrukwekkend mooi om te fotograferen. We kwamen er aan op het tijdstip waarop versluisd werd. Het was een drukte van belang, wel 30 bootjes moesten versast worden. Elke sluis is ovaal en er kunnen een zestal pleziervaartuigen tegelijk in. Het was dikwijls een heel gewurm maar het lukte. Dat neemt echter niet weg dat heel het proces toch wel makkelijk een uur zal duren. Maar plots gingen de andere sluizen open, die van hierboven. De prachtige wolk besloot dat ze er genoeg van had om haar regen op te houden en enkel maar een decoratieve rol te spelen. We kregen een vlaag van jewelste op onze kop. Stom genoeg was Paul op de terugweg naar de auto het kaartje van een “bed and breakfast” aan de haven van le Somail verloren… Hij kon dus door de stortregen terug, bergop langs alle sluisjes, naar het winkeltje waar ik het kaartje meegenomen had. Nat tot op zijn ziel, en onderbroek, kwam hij terug. Om de autozetel te sparen ging hij op het eerste halfdroge plekje zijn kliedernatte kleren uittrekken om in zijn onderbroek verder rijden. De razende regen op het autodak had mijn kop ondertussen in een oorlogszone veranderd.

    Onderweg belden we die toffe B en B op die aan het kanaal in Somail lag, maar die bleek tot mijn grote spijt net zijn laatste kamer verhuurd te hebben. We konden echter wel bij een collega boeken. Maar eerst moesten we nog de bergen in om de Belgische vrienden te bezoeken.

    Op 700 meter boven de zeespiegel, nog 200 meter hoger dan Saint Pons, lag hun arendsnest, omringd door steile weiden voor hun paarden en schapen. Het uitzicht vanuit hun tuin was machtig, heel in de diepte zagen we de kathedraal (in mijn ogen “het kerkske”) van Saint Pons liggen. Zoals te verwachten en te voorzien stonden ze er op dat we bij hen bleven logeren wat de onvermijdelijke slemppartij tot een gat in de nacht ten gevolge had. En dat nét de avond voor ik wou dat we ’s morgens fit zouden zijn om onze zo verlangde boottocht van vijf dagen aan te vatten…

    Als enige nuchtere mens zat ik daar gevangen op die donkere berg. Mijn kop nog vol geratel van de helse regenbui moest ik proberen het door mekaar gebral van een paar zatte mannen te volgen. Niet prettig. Helemáál niet prettig. Uiteindelijk ben ik alleen in de stilte van de auto gaan zitten die ik dan nog pas terug vond door met mijn gsm-lichtje het bos af te zoeken. Mijn beste maatje was telefonisch niet te bereiken en daar werd mijn eenzame nacht niet prettiger door. ’s Nachts kwam gelukkig mijn vriendin nog voorbij om haar hond in haar bos uit te laten, zij had ook een excuus gevonden om de ladderzatte mannen achter te laten. We hebben dan om één uur ’s nachts met een zaklamp een boswandeling gemaakt. Allebei lekker zielig onze wanhoop uitstortend over ons miserabele gezelschap. Iets na twee kwam er dan een zatte beer de logeerkamer ingezwalpt die zich vrolijk snurkend naast mij in bed liet rollen. Tot zover de stilte, van wat er nog overschoot, van deze nacht. De nacht waarvan ik mijn rust zo nodig had.

    Enkele foto's :

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk4?authkey=Gv1sRgCPKIu8u2wKr3jQE#

    11-11-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    09-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 3.

    Zaterdag, 3 september 2011.

    Le Canepière. Générac.

    3. Royale dutjes.

    Het franse ontbijt was heel verzorgd, maar wij zijn nu eenmaal geen zoetebekken op dat uur van de dag. Gelukkig hebben we onze eigen ijskast bij, gevuld met salami’s en kaas, waar onze Franse vrienden met afgrijzen naar kijken als we zoiets op onze nuchtere maag naar binnen zitten te werken.

    Na het ontbijt was het nog een beetje grijzig dus besloot ik een tukje te gaan doen in mijn vorstelijke bed. Net na de middag brak de zon in volle glorie door en verhuisde ik van bed. Nu was eentje naast het zwembad beter geschikt. Lekker met de poezen liggen zonnen. Hopen eindelijk eens een tintje te geven aan dat spierwitte vel van me.

    Heerlijk om een hele dag in de grote ommuurde tuin door te brengen en u afgesloten te voelen van al wat er zich in de wereld afspeelt. Als ik daar zou wonen zou ik net als Jacqueline niet meer op reis willen. 

    Het diner was iets te rijkelijk. Het was zo lekker dat ik me schandelijk overeten heb. Ik ben dat natuurlijk niet meer gewoon om “op restaurant” te eten. Eerst een slaatje met gevulde champignons, vervolgens een flinke “loze vink” gemaakt van kippewit gevuld met tapenade en omwikkeld met lapjes spek, met aardappeltjes, vervolgens vier stukjes delicieuze kaas en daarna toen nog een mega-vullend mascarpone-dessert. Toen Jacqueline en ik ons naar onze privé rooktafel begaven wou mijn buik niet meer mee. Ik liep gewoon krom. God in Frankrijk, maar dan zwanger. Jacqueline en ik zijn vier handen op 1 buik en nu hadden we dus zeker plaats om onze handen te leggen. 

    Op de glazen tafel had ze vanavond een tafelkleed gelegd om mijn oortjes te sparen, jammer genoeg hield het dorpsbestuur minder rekening met de rust. Onze oase van stilte werd geteisterd, ook hier in deze uithoek, door een boenke-boenke feest. Rond 23 uur vielen de eerste dikke druppels, het Belgische weer had ons met enige vertraging ingehaald. Natuurlijk is er geen bui te erg die ons twee er van zou kunnen weerhouden om al lachend onze sigaret te blijven zitten roken onder de parasol…

    Het fotoalbum van de dag : 

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk3?authkey=Gv1sRgCP7izK7pheisaw#

     

     

    09-11-2011 om 01:11 geschreven door Laathi


    » Reageer (3)
    08-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 2.

    Vrijdag 2 september 2011.

    Le Canepiere. Générac.

    2. Le valléant pays, qui n’est pas le mien.

    Na een kort nachtje een rijkelijk ontbijt opgepeuzeld in de haast lege eetzaal van de Campanile. De akoestiek was weer gruwelijk voor me en het terras jammer genoeg gesloten. Maar de pannenkoekskes smaakten.

    De eerste taak bestond uit een Aldi te zoeken waar we “une Therèse” konden kopen, anders gaan er nog veel fotokes van onze auto getrokken worden vrees ik. Een Medion GPS was nergens te vinden, dus zullen we onze weg maar traag voortzetten. Zoals gisteren, geflitst worden aan 112 als ge 110 moogt, is echt te onnozel. Ondertussen ging ik in een Gifi op zoek naar een beeldje van een kip omdat Jacqueline die verzamelt, maar ook ik kwam van een kale reis terug.

    Flink dutje gedaan. Sinds we onze eigen kopkussens meenemen kan ik me een gezellig nestje bouwen op de achterbank. Rug- en voetsteuntjes en nachtkastjes genoeg. Met al de rommel die tussen de zetels staat raak ik bijna aan een tweepersoonsbed. Voor korte mensen dan wel.

    Wakker geworden op de Autoroute du Soleil, en ze maakte haar naam waar. Hier was het al 32°! Hm, misschien had ik toch niet al die lange onderbroeken en damart t-shirts van de Spitsbergenreis moeten inpakken?...

    Onderweg stopten we aan het monument van “la Porte du Soleil”. Een optisch heel interessant kunstwerk dat ideaal ligt aan deze autostrade van de zon. Een ronde opening in een dikke cirkelvormige stenen schijf, waar een trapje doorheen loopt, dat u naar een stenen pad leidt van waaruit ge een kolossale ronde glanzende steen ziet. Van wel 10 meter doorsnede! Naarmate ge afstand van het monument neemt ziet ge de enorme stenen zon door het gat van de eerste schijf opkomen of ondergaan. Heel knap gevonden. Over een paar eeuwen zullen ze hier wel een nieuwe Stonehenge van maken, of minstens iets dat de Maya’s hier geplant hebben om het einde van de wereld aan te kondigen.

    Toch wel fijn, nu de grote vakantie en het lawaaiseizoen voorbij is, dat het mijn beurt is om mijn kop terug uit te laten. Na een doorregende zomer binnen gezeten te hebben is het zalig om tussen de rotsen te rijden, bossen en dalen te zien, en af en toe uit te stappen en een hete zon te voelen. Mijn vakantieseizoen is nu wel beperkt tot het kalme voorjaar en najaar, en het is fijn te weten dat het dan ook nog echt mooi weer kan zijn. De weersvoorspelling voor vandaag in Frankrijk was : stormen over het hele land. Nochtans rijden we al heel de dag in volle zon. Ik had dus helemaal niet zo bang moeten zijn dat mijn kop kierewiet ging worden van de knallende regen op de ruiten, het geklets van de ruitenwissers en het geraas van auto’s op kletsnatte wegen. Een mens mag al eens chance hebben.

    De verwelkoming in Le Canepière door Jacqueline en Gilles was meer dan hartelijk. Hun oude poes was dit jaar gestorven en nu lagen er twee dikke bollen wol, die bij nader inzien, twee perzische poezen bleken. Coco en Chanel. Op de schaal van raskat een 10, in vergelijking waarmee onze Cadfael die we vorig jaar uit Nîmes meenamen een 1 is. Oh, wat waren dat toch zalige dagen die we hier vorig jaar met onze jonge vondeling doorbrachten…

    Het voelde als thuis komen. Er logeerden twee Belgische dames uit Doornik in de kamer die we vorig jaar hadden betrokken, dus werden we nu naar de “Chambre Rouge” geleid. Prachtig! Ik voelde me Koningin Marie Antoinette! Sjieke, stijlvolle decoratie, alles in rood en beige. De bedsponde bestond uit een Thais houtsnijwerk. De aanpalende grote hypermoderne badkamer voelde zich perfect thuis in het oude zuiderse landhuis.

    Hoewel het avond werd was het nog 28°, en de temperatuur van het zwembad voelde heerlijk. Na onze maanden van regen was de aankomst hier een verademing voor onze verkleumde botten. Alleen, en in een openluchtzwembad, kan ik nog goed zwemmen zonder oordoppen. Wat me in het Zwarte Woud in het binnenzwembad niet lukte vanwege de griezel-akoestiek.

    Bij het aperitief zaten we allemaal samen te praten in de enorme ommuurde tuin waar de twee jonge perzen speelden en in de bomen klommen. Ook hier hebben ze kragen rond de stammen moeten aanbrengen om de poezen te verhinderen de tuin te verlaten. Echte kattenliefhebbers zijn allemaal hetzelfde, welke nationaliteit ze ook hebben.

    Het diner aan de lange tafel buiten was weer heel lekker. Vijf heerlijke gangen verorberen terwijl we met zijn zessen zachtjes konden babbelen was voor mij weer feest. Alleen van het glazen tafelblad hadden mijn oren last. Maar dat zou Jacqueline morgen wel oplossen. Ze waakt over mijn oortjes als over een nest jonge katten.

    Enkele foto's :

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk2?authkey=Gv1sRgCJXXwZr46Y2QswE#

    08-11-2011 om 00:49 geschreven door Laathi


    » Reageer (2)
    07-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Canal du Midi. Deel 1.

    Och, waarom alles beginnen te vertellen. Ik laat u gewoon stukjes reisverhaal lezen... Ik had ze meer als dagboek geschreven omdat ik me zo slecht voelde, maar sommige stukken kunnen evengoed als reisverhaal dienst doen.

    Dus hier gaan we weer!


    Donderdag 1 september 2011.

    Campanile, Vandoeuvre-lès-Nancy.

    1. Paintball met aardbeismaak.

    Na een maand volgepropt met ellende - een poetsvrouw die 5 jaar bij u werkt en plots blijkt te stelen als de raven (als een hele vlucht raven zelfs) en die ge dan wel moet ontslagen ; de bangelijkste overstroming die we ooit al meemaakten, waarbij het water zelfs over het voetpad onder de winkeldeur binnenstroomde en die de kelder blank zette (alhoewel blank niet het juiste woord was, maar grijsbruin beter geschikt zou zijn) ; een huurder die overhaast wou intrekken nog voor de loodgieters en dakwerkers klaar waren met de renovaties ; mijn oudste vriendin die me “mijne congé” gaf omdat ik in haar ogen enkel nog een bron van ergernis en een vat vol zelfmedelijden ben ; en daarbovenop nog wat kleinere ellende - brak dan toch de lang verwachte zaterdag aan. De eerste dag zonder werkvolk, mét droge kelders én gerepareerde daken, een dag om heerlijk te rusten om zondag in te pakken en maandag, zoals al lang gepland, naar Frankrijk te vertrekken. Maar nee, er ging nog een staartje aan de miserie gebreid worden. Een poezestaartje.

    Zaterdagavond in bed voelde ik tranen op mijn hand vallen, deze keer eens niet van mezelf, wel van Laathi. Dikke druppels rolden uit haar rechteroog. De volgende dag bleek het al een etterende oogontsteking geworden. De dierenarts raadde telefonisch Teramysine zalf aan, Paul rende naar de “apotheek van wacht”, en we begonnen de verzorging. Ze zou haar geneesmiddel moeten krijgen tot 3 dagen na de genezing... Wat nu?

    Geen poetsvrouw meer die voor de poezen kwam zorgen, en de in nood opgetrommelde poespasser - woont achter de hoek, ziet dolgraag katten, is 100% betrouwbaar - maar… is hyper-allergisch voor katten! Hij krijgt ademnood als hij ze aanraakt. Een ware heldendaad dat die vriend ons uit de nood wou helpen. Voedstervader spelen lukt nog net, maar Laathi verzorgen zou hij echt niet kunnen zonder zelf te stikken.

    Maandag namen we Laathi mee naar de dierenarts en kreeg ze gerichtere oogdruppels. Om de twee uur moest ik ze toedienen en dan zou ze op enkele dagen genezen zijn. Mijn lieve Laathi ging overal met me mee en elke twee uur liep mijn gsm af : “druppeltijd!”. Al snel was mijn schuchtere beestje aan de behandeling gewend, ze werd door al de aandacht zelfs minder en minder schuw. Maar de vraag bleef wel : wie ging haar druppels geven als ik weg was?...

    We besloten de reis alvast tot dinsdag uit te stellen en haar dan bij de dierenarts in het hospitaal (een kooi in een kelder) achter te laten, om ocharme 4 oogdruppels per dag toegediend te krijgen! Geen prettig vooruitzicht om mijn meest timide diertje in een kooi te laten opsluiten in een onbekende omgeving bij onbekende mensen, dus stelden we de reis maar weer een dag uit. Ik zocht ondertussen een alternatief in mijn - sinds die hyper-acusis toesloeg - flink ingekrompen vriendenkring, maar vond niemand die de mogelijkheid zag haar voor die twee dagen op te vangen en die dagelijkse vier druppels  te geven. We besloten dan maar de hospitalisatie uit ons hoofd te zetten en pas te vertrekken als haar oog helemaal in orde was en ze nog  haar laatste 8 extra druppels had gekregen. Dinsdagnacht bood een vriendin, die erg ver weg woont, spontaan aan om ze bij haar te komen brengen, maar daar was het ondertussen te laat voor. Desalniettemin ontdooide haar vriendelijke en gemeende aanbod mijn enigszins verbitterde hart.

    Om donderdag 6 uur ’s avonds konden we eindelijk vertrekken. Laathi’s oog was sinds 48 uur weer in perfecte staat, de laatste druppels waren gegeven, en mijn lieverd was aanhankelijker dan ooit. Al het picknickgerief werd ingeladen, tot en met een onderlaken voor op de matras in de boot. We waren ons stadje nog niet uit of de aardbeien vlogen ons al om de oren. Paul had twee open doosjes op de hoedenplank gezet en bij de eerste “coup de frein” veranderden die in losgeslagen projectielen (paintball met aardbeismaak), die natuurlijk eerst terug bijeen moesten gezocht worden, want aardbeien die gemalen worden door vestjes en fototassen en nog wat andere bagage op de achterbank… Nee, echt interessant zou dat niet worden. Zeker niet voor de pels van Irma.

    Al vóór Hasselt noteerden we het eerste ding dat we vergeten waren : onze mobiele Trees. Om ons voor flitspalen te waarschuwen. Vervolgens hadden we harde eitjes om te knabbelen maar bleek het potje geen zoutvat maar een zoutmolentje. Probeer maar eens in één hand een ei te houden en met de andere hand aan zo’n ding te draaien. Overal verkruimeld ei en zout. Maar het gesukkel loste zichzelf snel op want na twee eitjes bleek de zoutpot al leeg.

    Een beter voorteken was dat we al in Limburg een hele vlucht ooievaars over de autostrade zagen vliegen. Waarom nog verder rijden? We zouden al evengoed hier onze tenten kunnen opslaan. Maar ja, dat is waar, we hebben een bootje gehuurd en gaan op het Canal du Midi varen.

    Door ons veel te late vertrek zouden we nu in twee dagen naar Narbonne moeten racen, in plaats van rustig 5 dagen langs mooie streken te rijden. Jammer, zo’n lang traject zal voor mijn kop geen pretje worden, maar de gezondheid van mijn poes gaat voor.                                                                             

    We stopten in Luxemburg, Paul ging mijn sigaretten kopen en ik probeerde een waanzinnig mooie zonsondergang te fotograferen met als voorgrond… een gigantische electriciteitsmast en enkele tientallen geparkeerde vrachtwagens. Echt wel een indrukwekkende foto om de reis mee te beginnen. We zullen dit maar best niet als een voorteken zien want dan vaart onze boot volgende week tegen een zuidfranse ijsberg.

    Na een uur misten we onze Trees wel degelijk want we kregen de eerste lichtflits in onze ogen… Ik vrees dat er morgen onderweg een nieuwe gaat gekocht worden.

    De pas gewassen auto is vuil, kleurig vuil, van aardbeirood tot eigeel, de achterbank is al tot een chaos herschapen door het zoeken naar rondgeslingerd fruit, de eerste slechte foto is genomen. Dus… de vakantie is begonnen! En dat op de dag dat we vroeger terug naar school hadden gemoeten. Wat een luxe!

    Tot onze verbazing geraakten we zelfs nog om 22h tot een Campanile hotel in Nancy. En nog beter : vlak ernaast was een Quick die nog een half uurtje open bleef en waar we helemaal alleen op het terras konden eten! Ik kon mijn geluk niet op! Eindelijk nog eens “op restaurant”, al is het dan maar een hamburgertent, voor mij is dat al feest!

    Met een stoeltje voor mijn kamerdeur, in volle rust onder een flinke eikenboom, kon ik mijn eerste reisverhaaltje schrijven. Het enige dat ik hoorde was het “plop plop plop” van de vallende eikels op het gras. Een heerlijk geluid dat waarschijnlijk niemand anders dan ik kan horen. Zalig!

    De zielige foto-oogst van deze dag is te zien op :

    https://picasaweb.google.com/laathi.webalbums/CanalDuMidiHoofdstuk1?authkey=Gv1sRgCJewn9LruKKscw#

    Morgen het vervolg!

    07-11-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (2)
    06-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Duiventoren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De zon gaat onder achter onze duiventoren.
    Voor de jongeren... pure Harry Potter...
    Voor mij... een schilderijtje van Magritte...

    06-11-2011 om 02:01 geschreven door Laathi


    » Reageer (2)
    05-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. De cirkel is rond.
    Het leven zit toch wel gek in mekaar. Vanochtend gingen we bankpapieren in orde maken en waar gebeurde dat?... Op de plek waar wij vroeger onze eerste winkel hadden! Er is sinds 20 jaar een nieuw gebouw gezet en daarin bevindt zich onder andere een bank. Het was er groot en we werden in een kamer links achter ontvangen. Toch wel nét op de plek waar vroeger onze winkeltoog stond zeker!!! Wij zaten daar papieren te ondertekenen op exact dezelfde plaats waar we vroeger onze eerste centjes zo moeizaam verdiend hadden. Het was echt een surrealistisch gevoel. Mijn eerste reactie was naar het plafond kijken of het hier ook overal zou binnen regenen, maar dat was natuurlijk te gek want dit was een nieuw gebouw.

    Door de behandelingen die ik in Frankrijk ondergaan heb is mijn "ongeneeslijke" ziekte een beetje verbeterd... Ze beweren dat ze me helemaal goed gaan krijgen. Dat zou pas een wonder zijn, maar kom, wonderen bestaan.
    Ik heb nooit van mijn leven nog maar in de verste verte overwogen om in Frankrijk te gaan wonen, en toch, op vier dagen tijd was de beslissing om het huis te kopen genomen en hadden we het compromis ondertekend. Zonder naar iets anders te gaan kijken. 

    Het was allemaal stomweg begonnen op ons boottochtje op het Canal du Midi. Ik was heel triest. De platanen aan de oevers zijn ziek en moeten grotendeels gerooid worden. Het is het laatste seizoen dat ze er nog allemaal staan en ik wou ze per se zien. Maar het is enorm droevig om die prachtige oude bomen met geverfde cirkels rond hun stam te zien staan. Hun terdoodveroordeling af te lezen aan een lik rode verf. Ik voelde me net een plataan. Ik was van plan te sterven met hen.

    De weken voorafgaand aan dit tripje waren heel ellendig geweest.
    Mijn poetsvrouw, die meer als een zus voor me was, en mijn totale toeverlaat, was hier onder andere de oorzaak van. 
    Ze had de sleutels van ons huis, ze deed alles, ook voor de poezen zorgen als we weg waren, kortom ik vertrouwde haar voor 1000%. We hadden haar zelfs geld geleend om een tweedehandswagen te kopen, maar... ze kocht een nieuwe. Och, ik gunde haar dat van harte. Dan zou ze er alvast geen problemen mee krijgen. Plots ging ze op reis om haar oude moeder te bezoeken. Ik vond dat heel fijn voor haar, en heel lief dat ze zo om haar ma bekommerd was. Maar nog geen maand later boekte ze alweer een reis! Een all-in reis naar Spanje met haar kleinkind. 
    In de vijf jaar dat ze bij ons werkte had ze nooit vakantie genomen dus ik vond het prima. Ze moest maar wat van haar leven genieten.
    Naïeve trut die ik ben. 

    Paul en ik kregen de laatste maanden regelmatig ruzie omdat we geld "verloren". We beschuldigden mekaar van onachtzaamheid, oud worden, vergeetachtigheid.... 
    We vertrokken op weekend naar Duitsland, wisten dat er 500 euro in de portefeuille zat, en bij het eerste tankstation bleek er nog maar 200 in te zitten... Weer vielen er woorden over slordigheid. We vertrokken naar Spitsbergen, weer met 500 euro cash op zak, en in Zaventem wilden we iets te drinken kopen en alweer... nog maar 200 euro op zak. Om de reis niet te vergallen spraken we er verder maar niet meer over. 

    Naderhand thuis raakte er wéér geld zoek. Ik kon echt niet meer bedenken hoe zoiets mogelijk was! We waren zo oplettend geworden! En er kwam hier niemand anders dan onze huishoudster in huis en dat was als een zus voor me! Die kwam zelfs niet eens in aanmerking om te verdenken. In míjn ogen althans.
    Paul had al langer zijn bedenkingen maar die had me dat, toen in Zaventem, niet willen vertellen omdat hij wist dat ik dan stante pede terug naar huis zou rijden omdat ik dat mens geen 10 dagen in meer in mijn huis zou willen.

    Op haar poetsdag zette hij, zonder dat ik het wist, hij een val op. Hij ging naar de bank, haalde 5 briefjes van 100 euro. Fotografeerde ze. Stak de biljetten in zijn portefeuille, stak die in zijn jaszak en hing de vest over de burostoel waar hij altijd hangt. Hij ging boven eten, en zij ging ondertussen beneden het bureau stofzuigen. Toen ze beneden klaar was kwam ze naar boven om een sigaretje te roken op het terras en vertelde honderduit over haar geweldige vakantie! Nog nooit zo'n luxe meegemaakt, en zo'n lekker eten!... Inderdaad ze was bijgekomen want bij het binnenkomen had ik haar ook geknuffeld en gezegd dat ze er zo stevig en gezond uit zag. Paul aanhoorde heel het verhaal en ging toen naar beneden. En inderdaad 3 van de 5 briefjes waren uit zijn portefeuille verdwenen.
    Hij riep haar erbij maar ze viel uit de lucht, tot ze uiteindelijk toch de opgefrommelde briefjes uit haar zak te voorschijn toverde, en inderdaad de nummers van de biljetten klopten met die op de foto...

    's Avonds kwam ik terug thuis en moest hij me het droevige nieuws wel vertellen. Ik was er kapot van. De wereld viel in stukken uit mekaar. 
    Vanzelfsprekend vond ik het erg van het geld, maar wat ik veel en veel erger vond was dat de vrouw die ik altijd verwend had als een zus, kadootjes voor haar verjaardag, centen met Nieuwjaar, alle mogelijke kleding gegeven had, haar het geld voor een auto geleend had, dat uitgerekend zíj me zo bedrogen had. En god weet hoe lang al...
    Maar wat ik nóg erger vond was dat ik nu geen hulp meer had... Niemand meer om op het huis en de poezen te letten als we er eens met de auto op uit trokken, niemand meer die zelfstandig het huis aan kant kon houden. Ik was er kapot van. Mijn leven was al een zielig zooitje en dit maakte het er niet beter op.

    Maar alles kan altijd erger.
    Nog geen twee weken later liet mijn oudste schoolvriendin me vallen. In een zatte bui kreeg ik aan de telefoon midden in de nacht te horen dat ik toch maar een waardeloze vriendin was, die alleen maar medelijden had met zichzelf en geen recht had zich te beklagen omdat ze toch maar lekker de centen had om op reis te gaan...
    Op reis?... Naar bed and breakfasts in de buurlanden zodat ik kon picknikken omdat ik niet meer in restaurants kan eten, of naar hotelletjes waar ik buiten kon eten. Op reis met mijn eigen auto-diepvriesje en handdoeken om aan de rand van een beek te picknikken. Op reis zonder in steden te kunnen komen. Welja, echt iets om jaloers op te zijn als ge heel uw leven gewerkt hebt, geen kinderen gemaakt hebt en zuinig geleefd hebtmet als doel later alle uithoeken van de wereld te kunnen gaan bekijken...
    Ik heb uiteindelijk gezegd dat als ze mijn kop wou overnemen ze al mijn centen kreeg. En dat was het dan.

    Het allerlaatste waar ik zin in had was om in deze stemming die boottocht op het Canal du Midi te gaan maken. Een vertrouwensbreuk met mijn huishoudster, mijn oudste vriendin kwijt, de hele zomer geen mens gezien op twee vrienden na... Nee, ik was niet echt "in the mood". Maar de boot was al maanden geleden geboekt en betaald dus vertrokken we toch maar...

    De ten dode opgeschreven platanen maakten me alleen nog droeviger. Ik had echt geen zin meer om nog verder te leven.
    En toen nam alles ineens een andere wending... Het vergde 1 telefoontje...

    Maar dat verhaal is voor een van de volgende dagen!




    05-11-2011 om 14:41 geschreven door Laathi


    » Reageer (4)
    01-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. over katten gesproken...
    Schitterende film over" Cat House on the Kings". Een opvangplaats in de buurt van Los Angeles voor poezen en honden. Ze gaan er gewoon op pensioen en worden niet gedood. Het is echt een geweldig project!

    01-11-2011 om 01:47 geschreven door Laathi


    » Reageer (3)
    31-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Groot nieuws!
    Lieve vrienden,

    Allereerst bedankt voor de verjaardagswensen! 
    Het laatste jaar is niet zo fijn voor me geweest en ik had nog maar weinig te vertellen.
    Ik heb niet zoveel meer geschreven behalve een gedichtje dat ik niet durfde te publiceren omdat ik vreesde dat ik sommige mensen een hartstilstand zou bezorgen.
    Mijn leven heeft sinds anderhalve maand een totaal onverwachte wending genomen en ik heb nu terug goede vooruitzichten. Vandaar dat ik onder dit artikel het gedichtje toch maar ga posten.

    De laatste maanden waren eenzaam. Het slechte weer van deze zomer maakte het zelfs niet mogelijk om met ons fotogroepje af te spreken om in de stille natuur te gaan wandelen. Er was alleen maar natte natuur en warme café's waar ik niet meer in terecht kan vanwege mijn hyper-acusis.
    Ik heb me dan maar geamuseerd met on-line social games te spelen zodat ik al chattend toch direct contact met mensen had, op een geluidloze manier. Die contacten hielden me in leven. Via een blog heb je nooit echt instant contact met mensen en deze virtuele spelwereld werd voor mij echt een verademing. Er kon gelachen worden, verteld, getroost, gespeeld, geholpen en ik kreeg altijd direct respons. Het was als praten zonder te praten. 
    Vanzelfsprekend vervangt dit het echte leven niet. Maar het was voor mij wel een heel fijne noodoplossing.

    Na onze laatste "grote" reis, met een ijsbreker rond Spitsbergen, ben ik heel ziek terug gekomen vanwege het geluid van het vliegtuig en de oververmoeidheid van elke dag lange wandelingen te maken en bergen te beklimmen. Ik wou het leven weer eens tot op het bot uitpersen en ik ben er lang niet goed van geweest.

    Gedaan met vliegreizen dus. Zelfs korte. In het najaar reden we naar Zuid Frankrijk om met een bootje het Canal du Midi te gaan afvaren. En daar zijn enkele wonderen gebeurd.

    Om een heel lang verhaal kort te maken : we hebben op vier dagen tijd beslist een lieflijk huis midden in Frankrijk te kopen. Midden in een prachtige natuur, op een halve kilometer van een onooglijk klein dorpje. Het was liefde op het eerste gezicht. 
    De stilte is er te drinken! De lucht zo zuiver als glas! Het zit er vol dieren! In mijn bos wonen uilen en spechten en als ik voor mijn dakraam zit dan hoor ik in de verte, om het half uur, beneden in het dal, het lieflijk klokje van de dorpskerk.
    Het is een waar paradijs voor me. Ik kan er buiten leven en de natuur is zo weids dat de geluiden zich verspreiden, dus kan ik terug met mensen praten! 

    Ondertussen zijn we er al 10 dagen geweest om kattenomheiningen aan te leggen. First things first. We hebben ook al vaste een vaste telefoonaansluiting en internet. Ook niet onbelangrijk als ge wegkruipt in het diepste putteke van Frankrijk.

    Momenteel zit ik in België begraven tussen kartonnen dozen... Lege, halfvolle en volle. Niet zo prettig, maar het vooruitzicht om tussen de planten en de dieren te kunnen gaan leven maakt dat allemaal meer dan goed.

    Bedankt aan mijn trouwe lezers die hier toch af en toe nog kwamen kijken. Het zullen er niet veel zijn, maar jullie worden ten zeerste gewaardeerd. Nogmaals, dank hiervoor.
    Ik zal zeker nog van me laten horen!

    Hieronder het gedichtje dat ik niet durfde te laten zien omdat het euh, "nogal somber", was. ;-)

    On. Begrijpe. Lijk. 

    Ik leef niet.

    Ik overleef niet.

    Leven is geven. Er is niets meer te geven.

    Leegte kun je niet geven.

    Mededelen. Wat “delen”? Wat “mee”-delen? Met wie?

    Deelnemen. Nemen? Als je niet kan mee delen…

    Geen woord. Een hoofd als een verloren oord.

     

    Woorden worden niet geboren zonder bevrucht te zijn.

    Leegte. Vibrerende, sidderende, suizende “niet-leegte”.

    Stille, stomme, eenzame, on-stilte.

    - Alleen. Met een soundtrack. -

    Een film zonder plot, met alleen geluid.

    Het omgekeerde van een stomme film.

    Een stom leven. Stom. Leven. Leven?

    Een oorverdovend stom leven.

    Zonder te begrijpen, zonder te verstaan, en zoveel te horen.

    Zo vol geluid. Niet te vatten geluid. “Bruitage”.

    Van overal. Maar zonder boodschap. Zonder verhaal.

    “Uit de ellendigste gebeurtenissen, komt later nog altijd een goed verhaal voort.”

    In welk leven was deze onzin mijn devies?

    Om te lachen.

     

    Er is geen verhaal te delen. Onmededeelzaam delen. Van wat?

    Van een allesomvattend, chaotisch niets?

    Geen geluid van “niets”. Een geluid van “iets”.

    Een onbegrijpelijk iets. (Ik mis het verhaal.)

    Een onbestaand iets. Onmeetbaar. Onbewijsbaar. Ongeloofwaardig. Maar zo aanwezig. Immer.

     

    Leven. Beven. Beven van woede, rillen van angst, sidderen van onmacht.

    Voor een toekomst. Een onbegrijpelijke eenzame toekomst.

    In een weerkaatsende kerker. Aan rinkelende ketenen.

    Ze snijden niet door mijn polsen. (Deden ze dat maar.)

    Ze doorkerven mijn oren. En mijn hoofd.

    De schakels, schakelen niet. Ze splijten. Mijn bestaan.

    In horen, en in niet verstaan.

    In niet begrijpen, en niet begrepen worden.

    In woorden en in zijn.

    Onbeschrijflijk. Voor mezelf. Onuitlegbaar. Aan anderen.

     

    Levend sterven. Als iedereen. En toch anders.

    Die op het einde aan mijn bed zal zitten zal ik horen. Maar niet verstaan.

    Niets zal nog begrijpbaar zijn. Als het dat ooit al was.

     

    Mijn geliefde boom ratelt me oorverdovend in slaap in de stormnacht.

    Een beminde ochtendvogel krijst mijn brein terug wakker.

     

    Zacht. In stilte inslapen. Een droom die nooit meer uitkomt.

    Zelfs sterven zal niet stil zijn.

    Zal hierna stilte zijn? De langverwachte, verhoopte geluidloosheid?

    Is dood stilte? Over de rijstpap maak ik me al lang geen zorgen meer.


    28/7/2011


    With special thanks to my dear Australian game mate Andrew, who gave me the courage and the energy to write again.


    31-10-2011 om 19:18 geschreven door Laathi


    » Reageer (7)
    15-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. prachtig
    héél mooi natuurfilmpje!

    http://www.arkive.org/osprey/pandion-haliaetus/video-00.html

    15-08-2011 om 21:58 geschreven door Laathi


    » Reageer (9)
    01-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. :-)

    Heb je er wel eens aan gedacht wat er gebeurt als je achterstevoren zou leven?
    Lijkt me veel leuker.  Om te beginnen sta je op uit de dood, een spectaculair begin...

    Als je uit de kist stapt word je verwelkomt door je familie en beste vrienden, die hoef je dus niet meer uit te zoeken... en ze hebben allemaal een bloemetje meegenomen.

    Dan mag je een jaar of 20 lekker doen waar je zin in hebt, kaarten, tuinieren, af en toe een uitstapje aan halve prijs, iedere dag een paar borrels en elke maand pensioen.

    Op een dag staat er ineens een vent voor je deur met een gouden horloge. Die biedt je meteen een goed betaalde job.

    Naarmate de jaren voorbijgaan,krijg je ook steeds meer zin om te werken, je voelt je ook steeds beter, je kan zoveel roken als je wil, want je longen worden steeds schoner.

    Je kan drinken wat je wil, de katers worden steeds kleiner en je raakt je buik kwijt zonder dat je er iets voor hoeft te doen.

    In het begin heb je maar 1 keer sex per jaar, maar op 't laatst 10 keer per week.

    Op een bepaald moment moet je naar school maar je weet alles al, dus je doet geen flikker.

    En de laatste jaren van je leven kan je lekker in de zandbak spelen, zeuren en ambetant zijn, en je kan snoepen wat je maar wil want al je tanden ben je toch weer kwijt.

    Dan nog een paar maanden aan een vrouwenborst sabbelen, nog 9 maanden in de warme moederschoot, en daarna verdwijn je in één allesverzwelgend, gelukzalig orgasme.



    01-08-2011 om 18:43 geschreven door Laathi


    » Reageer (2)
    15-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Foto's bij hoofdstuk 1
    Het fotoalbum bij hoofdstuk 1 bereik je via deze link :

    http://www.bloggen.be/diemelstadt/archief.php?startdatum=1306620001&stopdatum=1306706401

    (Onderaan de tekst)

    Ben bezig om een apart blogje te maken van dit reisverhaal...

    15-07-2011 om 16:34 geschreven door Laathi


    » Reageer (3)
    13-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Duitsland - Deel 8.

    Zondag 5 juni 2011.
    Thuis.

    8. Een burcht vol bejaarden. Ga daar mee naar de oorlog…

    Inpakken en wegwezen. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet op een plek waar ge u ondertussen zo thuis voelt. Rustig ontbeten, heel onze verhuis ingeladen en nog wat zitten schrijven in de heerlijke tuin. Mijn kinder-annex-bomma-ziel verlangde dan ook nog naar wat foto’s van mij tussen al de nieuwe, half-vergane, en rudimentaire resten van de tuinbeeldjes. Tot overmaat van mijn geluk kwam de rosse poes er ook nog bijzitten. Dat maakte het zoekplaatje volledig. Wie is echt en wie niet? Al die kippen niet, de poes wel, maar “what about Irma?”.

    Na een uitvoerig afscheid van de hele familie togen we in volle 28° op weg. Naar huis. Maar niet in rechte lijn natuurlijk.

    Vlakbij lag Rhoden, waar boven een enorm slot uittorende dat onze aandacht al enkele dagen trok. Het bleek een bejaardentehuis. Voor slechts 65 bejaarden! Hier was echt nog wel “Lebensraum”. Op de binnenkoer kronkelde een overdekte buitentrap zich langs de hoge muur. Ik zie hem nog niet direkt door bejaarden gebruikt worden. Achter het kasteel lagen terrastuinen, erg verwilderd, en dat maakte de plek nog fascinerender. Aan de voet van het solide gebouw lag een dorpje waarvan het motto beslist was : “Ge kunt nooit, maar dan ook nooit, te veel versiering aanbrengen.” Net als in ons hotel stond op elk morzeltje tuin, elke vensterbank, kortom alles waar maar een plek was een versiering. In metaal, in steen, plastic, grijs, kleurig, alles bleek goed. Tot zelfs elk glaasje van de straatlantaarns was met een verschillende tekening versierd. Op sommige gevels waren tekstregels geschreven over de geschiedenis van het huis en de rol die God daar in gespeeld had. Een wel zeer gelovige gemeenschap.

    De lappendekens van velden doen me hier denken aan tekeningen die ik op de kleuterschool maakte. We trokken met een witte kaars kris-kras strepen over een wit blad tekenpapier, en de vlakken die zo ontstonden kleurden we in met verf. Ons ma was destijds zo opgetogen over mijn kunstwerk dat ze het jaren aan de muur van de living laten hangen heeft. Persoonlijk vond ik het een draak van jewelste. Mijn moeder moet mij wel heel graag gezien hebben. Ofwel vond ze het een goedkope wandversiering, dat kan ook natuurlijk.

    Diemelstadt is een vreemd iets. Het is helemaal geen stad, het is een samenvoegsel van een 20-tal wijd verspreid liggende gehuchten die rond de Diemel liggen. Op slechts twee plaatsen in Duitsland is dit systeem van administratieve samenbrenging gebruikt. Het is hier dan ook niet eenvoudig om een adres te vinden. Het is dan ook 80 km² groot.

    Ober Marsberg was een oord van rust. Een eenvoudig Romaans kerkje met achthoekige toren en prachtig glaswerk, iets verder kwamen we terecht in de tegengestelde wereld : een super barokkerkje midden in een kerkhof. Waar alweer elk graf netjes onderhouden was en propvol bloemen stond. In de kerk leek het net alsof ze net opgeleverd was. Alles was zo goed onderhouden, elk engeltje, elk bloemetje was gekleurd. Op de kerkbanken waren de namen van de gelovigen gebeiteld en het kerkorgel was één en al houtsnijwerk, in kleur. De motieven waren hier lieflijk : druiventrossen, bloemen, weldoorvoede engelen. Aan het altaar was met een lap blauwe stof een watervalletje gemaakt, waarop bordjes met de namen van de communicanten lagen. Ze hadden ook hun wensen kenbaar gemaakt. Triest wel, jonge kinderen die vragen “ik wou dat iemand me aanvaardde zoals ik was” en “laat er altijd iemand bij me zijn als ik bang ben”. Het geloof in deze dorpen is nog zeer levend. Ook hier zagen we weer veel huizen met aan God gerichte teksten op de gevel. Iets lager op de heuvel stond een restje van een toren. Hier werden destijds alweer zogenaamde heksen opgesloten en aan hun lot overgelaten. Een ander aspect van gelovig zijn…

    Midden in het dorpje stond weer een stenen schandpaal. Ge moest destijds helemaal niet zoveel mispeuterd hebben om aan de kaak gesteld te worden. Een bakker die te licht brood gebakken had werd met de broden rond zijn nek door het stadje meegenomen en aan de paal vastgebonden. Op het stelen van een stuk spek stond dezelfde straf. Het moet aanschuiven geweest zijn aan die paal.

    Ondertussen keken we hongerig uit naar wegwijzers naar de Diemelsee, het werd tijd voor een picknick. Hoewel het nog steeds 28° was pakten zich ondertussen dikke grijze wolkenproppen samen. Aan de oever van het meer vonden we een ideale bank voor onze picknick. Terwijl we onze boterhammetjes bereidden keken we naar de bootjes. Plots kapseisde er eentje. Vier man plonsde in het water in hing hulpeloos te zwalpen naast zijn omgekeerde boot. Plezanter als tv kijken tijdens het eten. Een voorbijvarend bootje kwam helpen maar die kon die vier man ook niet aan boord nemen zonder zelf omver getrokken te worden. Er moest gewacht worden op een hulpzodiac. Ondertussen hingen ze daar aan de rand van de boot, met handtassen en al, en ik vrees dat het water lekker fris was. Eerst werden de drenkelingen aan land gebracht, ze zagen er de humor best van in, vervolgens werd de omgekeerde boot naar de oever gesleept. Toen ze met het papierwerk begonnen werd hun glimlach al iets minder.

    Ondertussen werden de wolken dikker en donkerder, de eerste druppels vielen. Wij pakten onze restjes in en wandelden naar de auto. Tot plots tijdens het inladen de bliksem 100 meter verder insloeg met een oorverdovende knal. Ik dacht dat mijn kop uit mekaar vloog. Hoog tijd om "richting thuis" in ons Trees in geven. Haar commentaar was kort maar krachtig : “route berekenen is mislukt”. De landkaarten werden dus bovengehaald. Na een tiental kilometer besloot Trees toch weer wat activiteit aan de dag te leggen. Ze zorgde voor een zeer komische show. Het scherm was voor de helft wit en de andere helft bestond uit een drukke wegenkaart. Het autotje stond in het onderste witte gebied en slingerde van links naar rechts alsof het aan het berekenen was hoe ze Duitsland ging innemen. Ze wist echt niet hoe ze aan die grote lap land moest beginnen, ze was er zich blijkbaar niet van bewust dat ze hier al een week rondreed… Modern times. Als er ten tijde van Hitler een gps had bestaan, hadden we nooit een tweede wereldoorlog meegemaakt, denk ik. Ze waren er nooit geraakt.

    13-07-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    11-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Duitsland - Deel 7.

    Zaterdag, 4 juni 2011.

    Hotel Hanebeck, Diemelstadt.

    7. Met een bootje naar de stilte.

    Na een degelijk duits ontbijt hebben we ons met ons potje thee in de tuin genesteld. Ik ben er pardoes in slaap gevallen. Zalig in de zon.

    Onze gastvrouw had aangeraden de Edersee eens te gaan bezoeken. Voor de rest schijnt alles hier vooral in het teken van de oorlog te staan en dat kan ons niet zo boeien. De weiden staan hier helemaal niet droog, alles is frisgroen. Roggevelden bespikkeld met klaprozen, korenbloemen en margrieten. Heelder wilde boeketten zou men hier kunnen plukken. Vanuit de verte ziet ge soms een bloedrode vlek en dat blijkt dan een plek barstensvol papavers te zijn.

    We probeerden een jagende buizerd te fotograferen maar het was weer niet simpel. Ook als ze jagen hangen ze helemaal niet stil. Gisteren vertelde de dokter dat er hier tegenwoordig zoveel zitten dat hij nooit meer gaat joggen zonder een stok mee te nemen. Vorig jaar is hij op 1 mei aangevallen door een buizerd, waarschijnlijk een dier met jongen, en hij heeft zich een vol uur met een stok moeten verdedigen tegen de roofvogel die constant op hem bleef neerduiken en aanvallen. En mijn dokter ziet er echt alles behalve een nietige muis uit.

    We kwamen door Bad Arolsen, een barokke stad met pastelkleurige huizen met veel bogen en krullen en haast geen vakwerkhouten gebouwen. Middenin het stadje stond een enorm paleis. Maar bij 28° is het niet aantrekkelijk om iets binnen te gaan bezichtigen. We gingen op weg naar ons rustig meer.

    Op de landkaart stond de weg rond het meer in groen aangeduid. Mooi is hij beslist, maar vooral druk. Héél druk. Vooral op zaterdag. Een gegrauw van honderden moto’s die aan idiote snelheden de bochtige oevers van het water volgden. Vreselijk. Naast die drukke baan lag een voetpad, tegelijk fietspad, en wat daar de lol van was begreep ik niet. Tussen razende auto’s en een ijzerdraad gaan wandelen?... Elke parking aan de baan stond volgepropt met wagens. We reden door tot aan de stuwdam in de hoop zo aan de andere, hopelijk rustigere, zijde van het meer te geraken, maar het bleek een voetgangersbrug. Uiteindelijk konden we onze auto toch ergens kwijt en daalden direct af naar het water. Hier was het geluid van de baan al minder hinderlijk. Het meer zag wit van de zeilbootjes, dappere zwemmers waagden zich in het frisse water, zonnekloppers zaten op de strandjes, en voor duikers scheen het hier ook zeer boeiend, die kunnen de verdronken dorpen gaan bekijken. Het was allemaal veel te druk naar onze zin, tot we zagen dat ze bootjes verhuurden. We namen een bescheiden pick-nick uit de auto en huurden het kleinste bootje met electrische motor. Wat vanop die ellendige baan de hel was, werd vanop het water plots de hemel. Een zalige wind maakte de talloze zeilers gelukkig en gaf ons na de hitte van de auto wat afkoeling. Het was prettig te spelevaren tussen al die verschillende soorten vaartuigen. Alles voer kriskras door mekaar : jachten, mini-zeilbootjes, windsurfers, roeiboten, vissersbootjes, zodiacs, en een grote excursieboot. Het origineelst waren de pedalo’s. ze waren uitgevoerd in de vorm van auto’s. Soms kwam er dan opeens een rode Ferrari voorbijgetrappeld, dan weer kruisten we een een groene Volkswagen. Voor kinderen moet dit geweldig zijn. Op één van de bootauto’s zat zelfs een glijbaan zodat de kinderen van bovenop het vaartuig in het water konden plonsen. Ik had deze grappige dingen nog nergens gezien.

    Vanop het meer hadden we een mooi uitzicht op het slot van Waldeck. Een stoere burcht op een knoert van een rots. Dat zou ons volgende doel worden. Na een uurtje, braaf op tijd, leverden we ons bootje terug af. In het winkeltje verkochten ze, totaal naast de kwestie, een pluchen ijsbeertje. Ik kocht hem alvast, dan heb ik ineens mijn “souvenir uit Spitsbergen”, hij zal hier alvast een pak goedkoper zijn dan dat ik er ginder een over een maand moet kopen. Wie zegt trouwens dat souvenirs uit het land waarop ge in vakantie geweest zijn moeten komen? Paul doopte hem “Björn”, beer in het Noors, in de hoop dat dat een naam was die we zouden kunnen onthouden. Bjorn zat vanaf nu knus naast Irma op de achterbank. Ik vroeg me nu wel af of ik hem mee naar Spitsbergen ga nemen…

    De frisse boottocht had ons terug wakker gemaakt en al snel ontdekten we een ouderwetse kabelbaan uit de jaren zestig. Een hel charmant ding! Kleine platte cilinders waar ge met moeite met twee personen in kon. Ik voelde me net een dinky toy in een modelspoorbaanlandschap. Erg ver voerde het schijfje ons niet, maar het was best plezant.

    Boven op de rots leidde een smalle, steile steeg naar de burcht. Hoewel we er alleen aangekomen waren werden we plots overspoeld door letterlijk een buslading toeristen. De lol was ineens ver zoek. Op het binnenplein van de burcht, dat nu het uitkijkterras was, hadden we een zicht op het meer en de dam maar vooral op mensenhoofden. Midden op het plein stond een stenen middeleeuwse schandpaal (in het duits ook een “kaak”, van “aan de kaak gesteld”) op een verhoog. Als ze u aan de juiste kant vastbonden hadt ge wel een schoon uitzicht. De burcht was ooit als gevangenis gebruikt en ook hier hadden ze zich weer met heksen beziggehouden. Een plek met een onfrisse geschiedenis. Om weg te zijn van het volk besloten we op het hotelterras iets te gaan drinken. Daar was het rustig, winderig en iets koeler, de frisse pint smaakte als goud. Op de terugweg naar beneden konden we wel genieten van de, nu verlaten, middeleeuwse steeg die zich rond de rots kronkelde. Het rammelende kabelbaantje bracht ons terug naar beneden en onze tocht door de schitterende velden kon weer beginnen, in een zacht avondlicht deze keer.

    De tractorlijnen in de velden maken er abstracte schilderijen van, bovendien is elk vlak dan nog gekleurd in een andere tint groen naargelang het gewas dat er groeit. Thuis is alles zo dor, in Monschau was het ook veel te droog, maar hier schijnt alles te bloeien als in een normale lente. Misschien zijn er in deze streek minder “bezienswaardigheden”, maar het land op zich is hier zo mooi. Niets dan zachte glooiïngen bekleed met weiden vol vee en enorme akkers omzoomd met verschillende soorten bomen. Alles is hier zoveel grootser dan bij ons. Hier kunt ge nog kilometers rijden zonder iets meer dan een enkele boerderij te zien.

    Rond ons hotel zijn niets dan wuivende roggevelden en paardeweiden. Het dichtstbijzijnde huis is een boerderij en ze ligt dan nog minstens 100 meter verder naar het dorpje toe. Ik had een “zeker voorbehoud” om thuis te eten na de grill-ervaring, maar er stonden asperges op de kaart en daar kan weinig verkeerd mee gebeuren. Ze waren zelfs zo lief ze op Flämischer Art te maken nadat Paul had uitgelegd hoe dat in mekaar zat, want asperges met hollandse saus en “Schinken” is echt niet aan mij besteed. Paul verorberde tot onze gastvrouw’s verbazing ook nog een spie van haar pasgebakken overheerlijke taart. Ondertussen ging de zon onder over de velden en baadde de wereld onder een dek van pastelkleurige wolken. Een droomlandschap.

    Dit hotelgebouw is onmogelijk mooi te noemen, het is een conglomeraat van bijbouwsels in verschillende stijlen. Ik denk niet dat er in twee kamers dezelfde vloerbeddeking ligt, alleszins als ge de gangen doorloopt komt ge al aan vier soorten vloertegels, ook alle plafonds zijn anders, en de zestigerjaren glastegel is alom tegenwoordig. Alhoewel er slechts 15 kamers zijn hebben wij nummer 17. Waarschijnlijk zijn er twee kamers opgeofferd om het binnenzwembad te bouwen. De enorme tuin is een dorp van diertjes en kabouters, elke dag ontdek ik er meer, soms twijfel ik zelfs even of het een levend wezen of een beeldje is, vooral in de avondschemering. Te meer omdat er ook nog drie levende katten tussen de talloze beeldjes van eendjes, zwijnen, herten, dolfijnen, kraaien, lammeren, totempalen, lantaarns, kippen, vlinders, wolven, en wat al meer rondlopen. De feitelijke lelijkheid is zo ontroerend dat ze lieflijk wordt en dat ge al na twee dagen een gevoel van thuis-zijn krijgt. Mijn bomma-ziel wordt hier ten zeerste aangesproken. In elk hoekje van de reuzentuin staan zetels met daarnaast een kist met tuinkussen, iedereen richt zijn plek in naar believen en wordt niet meer gestoord. Zalig. Meer dan wat bijtjes hoort ge niet.

    Ik heb de laatste avond dan ook genoten van tot laat in de nacht alleen op het terras te zitten met mijn typdoos, een liter alcoholvrije Erdinger en drie poezen. De koning te rijk.

    11-07-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (2)
    10-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Duitsland - Deel 6.

    Hotel Hanebeck, Diemelstadt.

    Vrijdag, 3 juni 2011.

    6. Een lumineus idee zonder veel licht.

    Na de vroeg ochtendlijke behandeling door de ostheopaat was ik kompleet groggy. Ik viel in volle zon in slaap op mijn zetel op mijn terras en werd na mijn dutje niet rood maar purper wakker. Na een knabbeltje vonden we het toch nodig om nog iets te doen vandaag. Dus reden we naar een driehoekig kasteel dat Paul gisteren onderweg op de autostrade had zien staan.

    Een stevige brok kasteel die momenteel het cultuur-historisch museum herbergt. Het had best interessant kunnen zijn als ze de tentoongestelde zaken iets beter uitgelicht hadden. Om een kleine archeologische vondst te kunnen bekijken moest ge er ongeveer met uw neus gaan staan, één van de vele, lange, teksten lezen was helemaal onbegonnen werk. Jammer, want ze hadden best boeiende spullen.

    Iets interessants, en vooral groot, dus zichtbaar, was de kar met de huwelijksuitzet van een boerenfamilie uit de vorige eeuwen. Wat een vrouw toen allemaal moest bezitten om te kunnen trouwen… Het was een hele verhuiswagen vol : kasten, stoelen, kruisbeeld, koffers met linnengerief, spinnewiel… En dat lag allemaal opgestapeld op een platte wagen die door paarden getrokken werd.

    Andere zaken waar men ook weinig licht voor nodig had waren de heksenkelder waar de vermoede heksen door de priesters verhoord werden vanuit een hoge loggia. Daarachter lagen enkele kerkers waar in de oorlog nog Joden opgesloten zaten, voor hun transport naar Buchenwald. Voor de rest waren er binnen nog maar weinig authentieke elementen bewaard. De zalen waren modern en vrij onlogisch ingedeeld, plots stond men tussen oude boerenwerktuigen, dan weer tussen kerkbeelden, om dan te belanden in een kamer vol mysterieuze boeken, die vanzelfsprekend te weinig belicht waren. Ik voelde me nog altijd niet lekker en vond het veel aangenamer om op het terras aan het slot te gaan zitten. Met een koele halve liter Erdinger alcoholfrei in 26°. En de drankenkaart kon ik hier tenminste lezen.

    Op de terugweg probeerde we nog enkele hunebedden te vinden maar dat lukte niet. Ik slaagde er zelf niet in om wakker te blijven. Nog totaal van de wereld door mijn behandeling van de ochten viel ik alweer in slaap en stonden we voor ons hotel nog voor ik het besefte. Ik plofte op bed en sliep verder. Paul wekte me na een uurtje om deel te nemen aan de barbecue. Dit leek wel het laatste wat ik nodig had, maar men moet toch eten… De patron legde nog enkele vleesjes op het vuur en als bijgerechten waren er zielige groenten uit blik. Een triest geheel. Vooral omdat er talloze potjes met sauzen waren behalve mayonaise. Het kwam er op neer dat ik worst met gebakken patatjes en koude patatjes in mayonaise verorberd heb. De enige mogelijkheid die ik zag om mayonaise bij mijn gebakken patatjes te versieren. Als dessert werd er wat gesmost met fruit onder een chocolade-fontein. We hadden dat nog nooit gedaan dus mijn aardbei lag al snel onder in de fontein en het werd vissen. Achteraf bleek dat de verschillende vruchten op houten spiezen gerijgd moeten worden als saté’s en dat ge echt niet elk klein druifje apart onder de lopende chocolade moet houden. Het is waarschijnlijk het vreemdste maal dat ik al, buiten Azië, gegeten had. Maar erg vond ik het niet want ik was toch te suf om er me in te verdiepen, het enige waar ik me vandaag nog in kon verdiepen was mijn donsdeken.

    10-07-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    09-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Duitsland - Deel 5.

    Hotel Hanebeck, Diemelstadt.

    Donderdag, 2 juni 2011.

    5. Een adelaar laten vliegen en een uiltje vangen.

    Gisterenavond, na onze thuis-picknick had Paul heel ons boeltje al ingepakt. Een hele job want de “keukendoos” en “voorraadkamer” waren dringend aan reorganisatie toe na al wat we al opgegeten hadden, maar vooral na al onze nieuwe oogst breekbare voorwerpen die dringend aan een veilige opbergplaats toe waren. Ik richtte naderhand de kamer terug in zoals we haar betrokken hadden. Kussens, kanten liflafjes, siervoorwerpen, alles terug uit de kast en weer op zijn plaats. De meubels waar ze oorspronkelijk stonden, hoe onpraktisch dat ook was.

    Dankzij deze voorbereidende werken konden we na het ontbijt dan ook snel vertrekken om vroeg aan onze “werkdag” als roofvogeltrainer te beginnen. Ondanks het lange weekend (Hemelvaartsdag) was er geen kip op de baan, al snel betraden we - zingend als dokwerkers die aan hun shift beginnen - het dierenpark. Mijn gehoortoverstaf had ik veiligheidshalve niet aangehangen, in plaats daarvan bengelden maar liefst twee sets oordoppen rond mijn hals.

    Gisteren raakte ik niet in slaap door de angst voor het gekras en gekrijs van de vogels waarvan ik vreesde het geen hele dag te kunnen verdragen, zelfs met doppen in, dus nam ik een flinke pil. Meestal draag ik daar qua gehoorgevoeligheid wel 24 uur de vruchten van.

    Het park lag er om half negen nog verlaten bij, maar de drie dierenverzorgers en een reeks vaste vrijwilligers waren al volop bezig met het buiten zetten en voeren van de vogels. Onze eerste taak bestond er in om mee vogels uit hun nachtkooien te halen en ze vast te leggen op het “vliegveld”, een groot centraal gelegen grasland. Onder de schaduw van de bomen hadden ze elk hun eigen stekje. De vogels stapten gewillig uit hun kooi op onze valkeniershandschoen en lieten zich meevoeren naar hun buitenverblijf. Duidelijk tevreden dat er vliegen op het programma stond. We probeerden van mekaar wat foto’s te nemen en te filmen, maar dat bleek een onmogelijke klus. Ten eerste vanwege de enorme stijve lederen handschoen aan uw linkerhand en ten tweede door de vogel die daar op zat. De Nikon bedienen met 1 hand gaat niet, daarvoor is hij te zwaar, en zoomen door de lens tussen uw benen te klemmen en ze op die manier langer of korter te maken is ook niet echt handig. Met mijn mond kon ik er niet rond, dat had ik natuurlijk ook al geprobeerd. Qua foto’s zou het niet mijn beste dag worden, dat had ik al door.

    Ondertussen werden in de keuken driftig ééndagskuikens van hun ingewanden ontdaan door een stel tieners. De kleine brokjes kuiken mochten wij dan met pincetten gaan voeren aan babyvogels die door verschillende redenen niet in het ouderlijke nest hadden kunnen blijven. Een heel prettig klusje. Het enige waar we op moesten letten was geen voer op de grond te laten vallen, want dan moesten we de keitjes en de aarde van het vlees halen, de jongelingen hun eten moest zo zuiver mogelijk zijn. We namen de vogels uit hun nesten, of vanonder hun lampen, en zetten hen lekker in de zon in buitenkooien. Ondertussen werden de nesten vernieuwd met lagen verse zachte dennentakken. Het is moeilijk te geloven dat uit zo’n hulpeloos wezentje van een maand oud - een driehoekig zakje met platvoeten en een mini kopje, dat ontworpen lijkt door Walt Disney tijdens een wel heel humoristische bui - binnen het jaar een “American Bald Eagle” zal gegroeid zijn. Ze moeten wel, want ze moeten kunnen vliegen binnen 6 maand, en na 8 maanden worden ze door hun ouders verstoten.

    Wij mochten de nu lege binnenkooien gaan gritselen en de braakballen verwijderen. Het was er allemaal héél proper. Elk wit poepstreepje tegen de muren werd weggesponsd, maar dat was meestal niet eens nodig. Het was duidelijk dat de kooien elke dag een onderhoud kregen.

    Eens alle karweitjes geklaard was er een korte rustpauze voor het personeel. Om 10 uur zou de eerste vliegshow plaatsvinden. Het was de bedoeling dat we gewoon toekeken. We liepen wat rond om te filmen en te fotograferen, terwijl de roofvogels en uilen af en aan naar hun trainers vlogen om gretig de beloning uit hun hand te pikken. Het eerste deel van de vliegshow speelde zich af op het grasplein waarrond we de vogels hadden vastgemaakt, hier vlogen de uilen en de kleinere roofvogels.

    Iets lager lag een tweede “vliegveld”, dat sprekend leek op een plek om te gaan para-sailen. Een schuine helling met daarachter een dal van bossen en een groot meer. Hier konden alle mogelijke arenden en tal van andere roofvogels met een vleugelwijdte tussen de 1,5 en 3 meter genieten van de thermiek en zo hun vluchtplan bepalen. De kleinere vogels werden met een beweging van de arm in gang gezwierd, de groten kozen zelf wanneer ze opstegen om het goede opstijgend vleugje wind te kiezen. Sommigen vlogen honderden meters weg tot ze voor ons onzichtbaar werden, en kwamen pas na 10 minuten terug, anderen kozen voor kortere vluchten om telkens terug hun snoepje te komen halen. Het gebeurt regelmatig dat een vogel er voor een paar dagen op uit trekt (een gezelllig vistochtje op het meer) alvorens terug te komen. Zo ook vandaag de gier, die duidelijk vond dat hij recht had op een lang weekend. Hij zou tijdens de laatste shift opstijgen en we zouden hem niet meer terug zien. Er werden totaal geen moeilijkheden rond gemaakt.

    Na de show gingen we samen met 5 jonge trainers een wandeling door het park maken, elk met een vogel op zijn handschoen. Ik had de charmante buizerd Diego gekozen, een rustig dier dat braaf bleef zitten, Paul had zijn broer en die had een vinniger karakter en ook veel meer noten op zijn zang, of beter gezegd op zijn kras. Ik vond het redelijk onnozel om met een vogel op uw arm door een park te gaan wandelen, ik dacht dat we een soort attractie waren om de bezoekers van het wildpark (waar ze dus mee in ruzie liggen) te overtuigen om ook het vogelpark te bezoeken. We werden ook een beetje aan ons lot overgelaten vond ik, we kregen maar weinig uitleg. Uiteindelijk kregen we dan toch de bedoeling van deze gekke parade te horen, en die was eigenlijk heel simpel. Al deze volwassen, maar vrij jonge vogels, moesten leren wennen aan het park en zijn bewoners (herten, beren en andere inheemse zoogdieren), maar vooral aan de bezoekers (kinderen, honden…). Eens ik het nut van de stoet inzag was het al veel plezanter, toen begon voor mij de lol. Ik begon mijn leerling het verschil uit te leggen tussen Duitsers en Denen, en honden en herten. Ik nam hem mee naar de beren, aaide hem geruststellend toen het treintje voorbij ratelde, hield hem ver van honden, liet hem aan kinderen zien, die hem met grote ogen aanstaarden. Had me nog een uurtje gegeven en ik was aan zijn eerste wiskundeles begonnen. Ik had een perfecte leerling. Paul had duidelijk de rebelse leerling van de klas op zijn handschoen zitten, die was voornamelijk geïnteresseerd in de lessen lichamelijke opvoeding, zijnde vliegen, die stond konstant turnoefeningen te doen op zijn arm. We amuseerden ons enorm.

    Op de middag werd er gegeten, personeel en vrijwilligers keerden ons de rug toe en verdwenen, en daar stonden we dan. Uiteindelijk zei iemand dat wij een bon hadden om in het grote restaurant aan de ingang te gaan eten. Ik vroeg wanneer we dan terug aan het vogelstation verwacht werden, maar daar werden we vrij in gelaten… Ik had gedacht met het personeel mee te mogen lunchen, om iets bij te leren, maar dat bleek niet het geval. Met zijn twee gingen we dan maar een steak eten op het zonnige terras van het Adlerhof. Beiden zo suf als wat - Paul door de zon, ik door mijn pil - vielen we haast in slaap boven ons bord.

    Toen we terugkwamen mochten we allebei leren om een vogel te lanceren en hem terug op onze hand te laten landen, maar langer dan 10 minuten duurde de les niet want ondertussen werd aan het vogelcentrum de derde show al voorbereid, en door het personeelstekort werd daar alle hens aan dek geroepen. Vogels werden gekozen (ieder dier moet dagelijks aan de beurt komen), lederen handschoenen aangetrokken, de trainers haalden hun beest van hun stok en wij stonden daar… Aangezien ik toch overal achter de schermen mocht rondneuzen kon ik daar wat foto’s gaan nemen. De dieren in volle vlucht fotograferen was niet zo simpel gebleken. Die grote vogels vliegen zo enorm snel, dat als ze recht op u toe vliegen, ge ofwel een stip op uw foto hebt staan ofwel een gewarrel van veren. Ge hebt ook nog de keuze tussen een vage streep met een haarscherp publiek, of totaal niks, in ’t geval de vogel van zijn koers afweek. Niet simpel.

    Totaal onverwacht kregen we toch een taak, elk apart mochten we op het veld komen en een grote Amerikaanse arend laten vliegen. Dat gaf wel een enorm gevoel! Zo’n enorm beest op uw arm voelen landen, een waaier van anderhalve meter pluimen voor uw gezicht en een gretige bek die naar het stukje kuiken dat tussen uw vingers geklemd zit zien happen. Ge voelt het ook zitten, zo’n beestje van een kilo of vijf, zes. Aangezien ik toen nog niet geleerd had dat ge enkel de kleine vogels met een armzwaai moest lanceren, katapulteerde ik mijn reuze arend de lucht in. Die was enigszins van de wijs door het onverwachte gedwongen vertrek maar hij herpakte zich snel. Toen pas kreeg ik de les dat de grote vogels zelf aanvoelen en kiezen wanneer ze willen opstijgen. Een beetje te laat dus. Alleszins, mijn vogel was niet boos en hij bleef vertrekken en landen op mijn hand tot hij als finale beloning een volledig kuikentje kreeg waar hij met veel genoegen stukken uit begon te trekken. De “beloningen” voor de show worden eerst van hun ingewanden ontdaan omdat het niet zo prettig is voor het publiek om de bloedspetters in het rond te zien vliegen. Ze krijgen het al hard genoeg te verduren want de grote dieren vliegen rakelings over hun hoofden.

    Ik had ’s ochtends vroeg al gevraagd de condor op zijn minst van dichtbij te mogen zien, aangezien ik hem toch niet zou mogen vasthouden, maar het was nog erger. Ik kon hem in zijn kooi zien zonnebaden met gespreide vleugels, dat was alles. Het bleek een dier dat door mensen was opgevoed, en hij haatte vliegen. Er stond dan ook een bord bij zijn kooi : “Condor uit de Andes. De vogel die weigert te vliegen.” Eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik zo’n dier met een vleugelspan van bijna drie meter op mijn hand zou kunnen houden.

    Ik had graag enkele foto’s in de kooien van de uilen genomen, maar daar was momenteel geen tijd voor… Iedereen was dan ook echt heel druk bezig, het is een serieuze klus om bijna 100 vogels goed te verzorgen. De dochter van de eigenaar, Claudia, die ons min of meer begeleidde, stond onder grote stress en was duidelijk overwerkt en doodmoe.

    Na de vliegshow - waarbij de gier dus op vakantie vertrok - verliet het publiek stilaan het park en kon het voederen en het binnenbrengen van de vogels terug beginnen. Toen viel de stress een beetje van Claudia af en nam ze ons mee naar terreinen achter het park die we nog niet eens opgemerkt hadden. Achter houten schuttingen, bewaakt door stevige rottweilers zaten nog tientallen vogels in enorme ruimtes! Dit was de streng bewaakte afdeling van de broedende vogels. De dieren werden zoveel mogelijk met rust gelaten, door kleine luikjes werden hun porties kuikens geserveerd, dagelijks werd hun water verschoond, maar voor de rest liet men hun ongestoord met hun eieren of jongen. Hun nest werd gemonitord via tv-schermen. Gestresste ouders kunnen hun kroost doden en hier werd geen enkel risico genomen. Er leek geen einde aan de volledig beschutte reuze-hokken te komen. Het was een waar labyrinth van donkere smalle houten gangen met kijkgaatjes en voederluikjes. Nu pas besefte ik de volle omvang van het werk dat hier gebeurde. Hun vogels worden ook gebruikt in films en documentaires. Het is echt wel een groots project van vogel-instandhouding dat hier aan de gang is. Nog niet eens gesponsord door de staat, gelukkig wel door verschillende firma’s uit de buurt. Toen ze merkte hoeveel respect ik voor haar werk had, werd Claudia nog meer ontspannen en vertelde er op los. Morgen was haar vrije dag (en dan moest ze, ocharme, nog naar een begrafenis) en dan begon haar zesdaagse werkweek opnieuw. Het park is het hele jaar geopend, logisch aangezien de dieren toch dagelijks verzorgd moeten worden, elke dag een keer vliegen, en twee keer per dag gevoederd worden. Tussen de 800 en 1000 kuikens worden hier dagelijks verorberd. En door het personeel tussen de 30 en 50 koffiekoeken veronderstel ik.

    In een koelhuis staan de dozen kuikens opgestapeld. De eendagshaantjes komen van broederijen voor legkippen, de vrouwelijke kuikens komen van bedrijven die enkel hanen kunnen gebruiken. Die “overtollige” diertjes worden allemaal vergast en door een centraal bedrijf opgekocht en gekoeld om dan gedistribueerd te worden naar de verschillende dierentuinen. Af en toe krijgen de vogels ook ratten, muizen en jonge konijntjes, naargelang het seizoen. Ze eten alle vlees, behalve varkensvlees. De ingewanden van de beloningskuikens worden aan de varkens gevoerd. Niets gaat hier verloren.

    Claudia heeft een mooie job, maar een heel zware, geen mens zou dit volhouden als hij niet met hart en ziel van die dieren houdt. Als laatste gingen we de uilen voeren, maar niet in elke kooi mochten we mee binnen. In één kooi zat een uil op eitjes. Zitten is het verkeerde woord, ze ligt er plat op haar buik op. Een heel gek zicht, zo’n broedende uil. Als ze platliggen lijken ze helemaal op een platsmoelhondje. En in andere kooien beginnen de uilen te vliegen als ze eten krijgen, en dat vinden ze nu net het ideale moment om zich te ontlasten. Ik had verwacht om vanaf de eerste minuten van de dag onder de stront en het bloed te zitten, maar ik zou hier even proper buiten gaan als ik binnen gekomen was. Zelfs in hun kooien waren amper veren te zien, de vogels verliezen hun overtollige veren tijdens het vliegen. Er is totaal geen vergelijking met een vogelkooi in een dierentuin (waar het dier nooit uitvliegt) of een papegaaienkooi, dat een chaos van schilfers en pelletjes van zaadjes kan zijn. Een vleeseter eet alles op, en wat niet verteerd wordt komt terug als een braakbal. Een langwerpige droge prop, die lijkt op katoen. Een beetje te vergelijken met braakballen van poezen. De braakballen hebben een reinigende werking op de ingewanden. Op de dieren zit ook totaal geen ongedierte, hun pluimage is om te zoenen. Ze glanzen!

    Eigenlijk wilden we om drie uur vertrekken, aangezien we nog bijna drie uur moesten rijden naar ons volgende hotel om zo dicht mogelijk bij de dokter te slapen waar we de volgende ochtend al om half acht moesten zijn. Maar eens het grote publiek weg was, werd de sfeer zoveel meer ontspannen en alles bleef interessant, zodat we toch weer bleven plakken tot half zes.

    Het was een prettige, leerzame dag (OK, met tijgers spelen en olifanten in een stromende rivier wassen is een stuk sensationeler) maar wat voor mij ongelofelijk zalig was geweest, was dat ik van de hele dag de oordoppen die grijpklaar aan mijn nek bengelden geen enkele maal heb moeten gebruiken!! Het gekras van de vogels deed geen pijn aan mijn oren, de kinderen waren hier niet luidruchtig (ze stonden met hun monden open van verbazing naar de vliegende reuzen te kijken), en alle actie gebeurde in de wijdse natuur van het Eifel heuvelland waar het geluid zich verspreidde. Het was alleszins zeer zinvol gebleken dat ik mijn “pilletje-voor-als-‘t-echt-nodig-is” gisteren had ingenomen. Jammer dat ik het niet dagelijks mag nemen, maar ik moet er zuinig op zijn of het werkt niet meer.

    In de auto viel de vermoeidheid als een blok op me, ik kon zelfs mijn ogen niet meer openhouden om eens te zien of er nu toch niet een paar zinnige foto’s tussen zaten. Ik viel zowaar in coma. Ik knapte geen uiltje, ik ving een dozijn oehoes. Twee uur en een half later hoorde ik ons Trees mompelen : “U bent aangekomen op uw bestemming”, ik trok mijn ogen open en zag ons tot mijn opperste verbazing voor de deur van het hotelletje midden in de velden in Diemelstadt staan!

    De kamer - die we via de dokter geboekt hadden - bleek heerlijk stil, een gelijkvloers met een tuintje, een salonnetje, ijskast en tv. We konden lekker thuis eten. Allerlei soorten vis uit blik met verse citroen en smakelijk Duits pumpernickelbrood. Vervolgens een hete douche en dan tijd en rust om mijn reisverhaaltje van vandaag in de tuin in te tikken.

    09-07-2011 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    08-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Reisverhaal Duitsland - Deel 4.

    Pension Gerda Wollgarten.
    Erkensruhr.

    Woensdag, 1 juni 2011.

    4. Een stapje in het stadje waar Abraham de mosterd haalde.

    Na een stille nacht, en een super rustig ontbijt met ons tweetjes in de ontbijtkamer met zicht op de enorme tuin, vertrokken we met ons hoofd vol plannen. We zouden eerst gaan informeren hoe dat nu eigenlijk met de training van de “Greifvögel” zit, vervolgens zouden we het geheim van de mosterdmolen gaan ontdekken, dan als lunch een forel verschalken, daarna een “Energiestäbchen” en de mooie steen gaan kopen, en tot besluit het Rot Haus bezoeken.
    Mannen maken plannen…

    We reden naar het vogelpark en kwamen al direct in een schermutseling tussen de cassière en twee leerkrachten terecht. Die mensen waren nog niet op de hoogte van de ruzie tussen het dierenpark en het Greifvögelcentrum en snapten niet dat ze nu twee keer inkom moesten betalen. Ondertussen stonden 30 kinderen rond hen kabaal te maken. In die situatie moest ik dus in mijn Pfaff-duits gaan uitleggen dat ik hier een dag mee de vogels wou komen trainen, en of dat ik dan toch zeker de condor op mijn arm kon laten zitten. Niet simpel. De vrouw belde met het vogelhoofdkwartier en vereenvoudigde de zaak voor zichzelf : we mochten gratis binnen en tot daar lopen om het geval te komen bespreken. Goddank, dan was ik alvast van het gekwetter van die kinderen af. Waar ik natuurlijk in mijn enthousiasme nog geen minuut bij had stilgestaan was dat die vogels waarschijnlijk evenveel lawaai zouden maken… Ik kan nog niet tegen een zingende vogel in mijn eigen tuin, en ik zou dan even met gigantische exemplaren gaan zitten rommelen. Tja.

    De baas van de afdeling legde ons uit wat de bedoeling was : om half negen hier aankomen, dan een 60-tal vogels mee uitlaten, verzorgen en voeden, en ze dan mee vliegles geven. De condor was off-limits, die liet zich slechts verzorgen door 1 bepaalde persoon. Hij zou ook te zwaar zijn om op mijn arm te kunnen zitten. Hm. Meer dan 6 kilo vliegbeest zou ik volgens hem niet op mijn arm kunnen houden.

    Ondertussen liep het personeel af en aan met bakken dode kuikens en muizen. Braakballen en ondergescheten worden leek ineens het minste van de problemen. Ik had kunnen weten dat die beesten niet gevoerd gingen worden met vogelzaad. Ik zal morgen beslist moeten proberen om niet te denken aan Mickey de witte muis, of Poly mijn haantje, of Dora mijn witte rat, de troeteldieren uit mijn kinder- en jeugdjaren…

    Maar het grootste probleem gaat het geluid worden. Hoe onbegrijpelijk ook, in stille situaties vergeet ik totaal dat ik ziek ben. Op zo’n momenten neem ik dan ook beslissingen die eigenlijk op niks slaan. Ik had eergisteren al last van de vogeltjes in de tuin van het hotel tijdens het diner, en toch sleept mijn enthousiasme me dan weer mee in dit roofvogelavontuur. Hier zullen massieve oordoppen aan te pas moeten komen…

    Alleszins, we betaalden de 250 euro (niet mis, maar de lunch is inbegrepen. Een overschotje muizen en kuikens geserveerd in de vorm van een braakbal?) en beloofden morgenvroeg paraat te staan.

    Vervolgens ondernamen we een poging om toch nog op tijd voor de rondleiding aan de mosterdmolen te geraken. Op de valreep mochten we nog mee.

    De molens stonden in een betegelde plaats waar het geluid van een gids met haar loeiende stem van muur tot muur weergalmde. Door mijn doppen heb ik weer de helft van de uitleg niet begrepen. De mosterdzaadpasta wordt samen met azijn, alcohol en kruiden in een vat geroerd en vervolgens passeert deze pasta twee molens bestaande uit grote molenstenen. Uit de laatste molen vloeit de oer-mosterd. We mochten met lepeltjes van de pasta in elke fase proeven en inderdaad, hij werd straffer naarmate hij meer gemalen was. Tja, mosterd proeven, het is wel een speciale bezigheid. Op een kast stonden een 30-tal mosterdpotjes gevuld met alle mogelijke mosterdmengsels. Met honing, met look, met tomaat, met Rieslinger, met gember, ge kon het zo gek niet bedenken of het stond ertussen. Iedereen kreeg telkens een kwakje op zijn eigen plastic lepeltje geserveerd. Na het proeven van een soort of tien kunt ge geen mosterd meer ruiken of zien. Het zal heel lang duren eer ik nog eens mosterd ga eten. Paul daarentegen kocht direct een pot oermosterd om thuis zijn eigen speciallekes te gaan mengen. Er staat me wat te wachten…

    Nu we de weg weten reden we vlot terug naar de parking aan de rand van de oude stad. Vandaag baadden de vakwerkhuizen in volle zon. Als ochtendwandeling beklommen we de berg om vanuit de burcht een overzicht over Monschau te hebben. Mooi, maar alweer een “beschoolreisde” plek, waar geen oordoppen tegen opgewassen waren.

    Beneden in het stadje was het gelukkig vandaag al even rustig als gisteren, er reden zelfs minder auto’s rond. Het was er heel plezant om al de winkeltjes te bekijken. Was het maar bij “bekijken” gebleven… Om twee uur hadden we onze afspraak bij “Edel und Stein” om onze labradoriet steen te kiezen. De man was heel behulpzaam we mochten de stenen mee naar buiten nemen om hun kleurschakeringen rustig te kunnen bezien.

    Labradoriet is mijn lievelingssteen omdat hij zijn kleur niet zomaar prijs geeft. Ge hebt er wat geduld voor nodig eer hij in zijn ziel laat binnenkijken, maar wat ge dan te zien krijgt!! De mannenvuistgrote grijze steen wordt zo kobaltblauw als een tropische vlinder! Een kleine platte wordt aquamarijn als ge zijn geheime hoek vindt en de kleinste is maar aan één zijde geslepen, de onderkant is de ruwe grijze kei, maar het afgezaagde en gepolijste bovenvlak wordt naargelang de kijkrichting geel, oranje, paars, turquoise en zachtgroen. En alle tinten er tussen in. Ze waren alle drie prachtig. Dus mochten ze alle drie mee. Voor onze dove Phineas, die zo graag met lichtschitteringen speelt, kochten we een inox-spiraal met een glazen bol er in verwerkt. Het ding draait met de wind en verspreidt zijn kleuren. Hopelijk gaat hij er evenveel plezier aan beleven als wij aan onze labradorieten.

    De “energie-staven”, langwerpige gezaagde stenen met bovenaan een bol en onderaan een kwarts, waren heel geestig, maar als ge niet in zo’n dingen gelooft nogal nutteloos. Maar er bestond ook zoiets in het klein, als hangertje, en dat vond ik wel geestig. Het staafje is uit Indische gele steen vervaardigd en op de voorzijde zijn steentjes in de zeven kleuren van de chakra’s ingewerkt. De basissteen zou een goede nachtrust moeten geven (ik zie me er nog niet direct mee in bed kruipen), zou goed zijn voor de knoken, en hij zou ook nog een beter gehoor geven. Ja, dat laatste is echt wel iets dat ik nodig heb. Gelukkig dat ik er niet in geloof of ik zou het ding nooit durven dragen. Paul kreeg ook nog een massagering in de gaten en die moest ook mee. Het is een spiraalvormige ring die rond uw vinger klemt en die ge op en neer beweegt om uw vingers te masseren. Overbodig te zeggen dat op deze manier heel uw lichaam geacht wordt gestimuleerd te geraken. Alleszins, het is een prettig ding om mee te spelen als ge tv zit te kijken. Gelukkig mochten we onze kilo’s in het winkeltje laten staan tot ’s avonds.

    Rond drie uur maakten we ons volgende plan al waar : een forel eten aan de rivier. We vonden een leeg terras in volle zon waar ze als specialiteit gebakken forel op de kaart hadden staan. Aan de voet van de kerk, met de Rur kabbelend zo’n 10 meter onder onze voeten, zaten we, met ons bolletje in de zon, te smullen. In de verte zagen we zelfs de watermolen die destijds de mosterdmolen aangedreven had draaien.

    Een uurtje later stapten we weer de brug over om het Rote Haus te gaan bezoeken. Het werd tijd voor een snuifje cultuur. Het is een neusvol geworden.

    Wat een prachtig, en gigantisch huis! De kolos is maar liefst 33 meter hoog en 23 breed en telt 6 verdiepingen. Beneden had de stoffenkoopman zijn kantoren (de kleurige stalenboeken van zijn stoffen –uit 1806, ze leverden indertijd tot in China!- en zijn boekhouding zijn zelfs bewaard gebleven), in de kelderkamers waren de keukens en de stoffenververijen, en in het gigantische dak leefde het personeel met zijn gezinnetje van maar lieft 10 kinderen. Zijn zoon kreeg er zelfs 15. en ook die hadden allemaal hun eigen nanny. Het huis werd dus bewoond door 60 mensen. Onbegrijpelijk hoe het er nog zo mooi kan uitzien.

    De muren van de vestibules zijn in trompe l’oeil marmer beschilderd en een benedenkamer lijkt op het eerste zicht de kunstkamer, tot blijkt dat de tientallen schilderijen die de muren sieren ook trompe l’oeils zijn! Tot en met de haakjes waarmee ze zogenaamd aan de muur bevestigd zijn.

    Het meubilair was speciaal voor de familie van de stoffenkoopman vervaardigd, tot zelfs in sommige kasten was hun wapenschild uitgewerkt. De trap was een majestueuze, zwaar bewerkte, zelfdragende brede houten draaitrap over drie verdiepingen. Hij kronkelde zich naar de volgende verdieping waar de feestzaal en zitkamers waren. Eveneens met het authentieke meubilair er nog in, tot en met de serviezen. De volgende etage waren allemaal slaapvertrekken voor de ouders en de gasten. Hier waren zelfs bidet, wiegjes en bedverwarmer (een koperen pan met een lange steel) nog aanwezig. Tot op deze verdieping was de gevel rood geschilderd, daarboven was hij bekleed met leisteen. Dit was de afdeling van de kinderen. Momenteel woont de huisbewaarder er, vandaar dat die verdiepingen niet voor het publiek geopend zijn. Voor de verzekering moet er een inwonende concierge zijn…

    Om de vier jaar moeten alle 90 ramen geschuurd en geschilderd worden. De onkostenraming was momenteel 480.000 euro… Het ministerie van cultuur is al heel blij dat ze met de inkomgelden deze kosten kunnen betalen. Op geld voor de verwarming rekenen ze niet eens en de stookkosten zijn enorm aangezien alle ramen nog uit het oude enkele glas bestaan. Zelfs het houtwerk is nog origineel. Dubbel glas steken is onmogelijk want de koude brug die zo gevormd wordt zou de trompe l’oeuil-muren aantasten. Dus blijven ze jaarlijks 40.000 liter stookolie erdoor jagen, om constant 18° te bereiken.

    Het Rote Haus is gebouwd in 1760, en na de bouwheer is het steeds in handen van dezelfde familie gebleven. Wel een dure hobby om dit huis als privé-bezit te behouden, maar de staat doet nu het beheer en staat in voor het onderhoud.

    Na een lange babbel met de zeer vriendelijke huisbewaarder, die ons speciaal wat langer binnen liet omdat hij vond dat ik foto’s vanuit zeer zinnige invalshoeken aan het maken was, hadden we nog wat tijd over. Dus beklommen we nog even de heuvelwand naar de kleine ruïne om het stadje eens van de andere zijde te kunnen zien liggen. Het Rote Haus bleef domineren. Waar ge ook stond. Deze familie had echt wel haar stempel op het stadje gedrukt op niet mis te verstane wijze.

    Beneden, op de laatstje restjes van onze voeten, haalden we ons vrachtje op bij de stenen-winkel. Zo moe als een hond, sleepten we ons - bijna letterlijk - terug naar boven, naar onze auto. We waren zo blij dat we thuis op ons eigen terras konden gaan zitten uitpuffen en niet meer buiten moesten om nog warm te gaan eten.

    Ik denk dat het een van de zeldzame reisdagen van ons leven is waarop we ’s ochtends een plan gemaakt hadden en het nog waargemaakt hadden ook. Ongelofelijk maar waar, we hadden ons niet laten afleiden, en uitgevoerd wat we gepland hadden. Zij het met iets meer stenen dan verwacht. OK, en die poezenhandtas was ook niet voorzien. Maar wel heel nuttig om die stenen in te verslepen.

    08-07-2011 om 19:59 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!