"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
17-07-2007
Egypte reisverhaal deel 7.
Kwijlen op de Nijl. Zondag, 10 juni 2007. Voormiddag. Crown Jewel - Aswan.
Mogen uitslapen! Tot half zeven. Alles is relatief. Vandaag stond eerst een bezoek aan de Aswan-dam op het programma. De oude dam was 47m hoog, maar de nieuwe is de grootste dam ter wereld. Hij is 3,6 km lang, 1 km breed aan de basis en 111m hoog. Hij is zo stevig dat hij aardbevingen tot 11 op de Schaal van Richter moet kunnen weerstaan. Dat moet ook wel want moest hij ooit breken dan staat heel Egypte binnen de 6 uur onder water. Het totale verschil met de hoogte van het water achter de dam (wat nu het Nasser-meer heet) is 80m met het water in de Nijl! Dus als dat allemaal tegelijk door een bres stroomt dan heeft zelfs goed kunnen zwemmen niet veel zin meer
Deze foto is genomen toen we bovenop de dam stonden. Het is een compilatie van 4 foto's want hij is redelijk breed.
Hier zie je goed het verschil in de hoogte van de waterstand voor en achter de dam.
Doorsnede van de dam.
De dam heeft veel positieve aspecten : de jaarlijkse Nijloverstromingen zijn onder controle (gedaan dus met de 7 vette en de 7 magere jaren), achter de dam is het Nassermeer ontstaan waardoor nu een massa electriciteit opgewekt kan worden, en er daardoor meer en regelmatig water is voor de landbouw. Natuurlijk heeft het de natuur ook flink verstoord. De nijlpaarden en krokodillen geraken Egypte niet meer in, dus ze zijn uitgestorven en leven enkel nog in het Nassermeer. Waar het wel vol vis zit. En aan kultuur heeft het ook wel iets gekost : minstens 10 tempels die in de vallei stonden zijn nu voor eeuwig overstroomd en liggen plots op 100 meter diepte. Alleen Aboe Simbel en Philae zijn zorgvuldig verplaatst naar hoger gelegen gebieden.
De witte stip is de huidige ligging, in de Nijl tussen de oude en de nieuwe dam, van de herbouwde Tempel van Philae.
De mensen die in de dorpen woonden, alvorens men de vallei vol water liet lopen, zijn allemaal verplaatst. Ze hebben die Nubische dorpjes zo perfect mogelijk nagebouwd aan de andere zijde van de dam. Ze hebben zelfs de oriëntatie en de afstanden van de dorpjes onderling netjes overgenomen zodat de bewoners zich zo goed mogelijk thuis zouden voelen. Het moet gezegd, prettig zal de verhuis voor de Nubiërs niet geweest zijn, maar er is geld noch moeite gespaard om het hen zo gerieflijk mogelijk te maken.
Maar de dam brengt ook zijn eigen problemen mee. De Nijl is de langste rivier ter wereld. Wel 6667 km lang, ze brengt dus veel slib mee dat ze onderweg oppikt tijdens haar reis door 10 landen die diep in het hart van Afrika begint. Slib dat vroeger werd afgezet op de oevers van de Nijl tijdens de jaarlijkse overstromingen, die het land zo vruchtbaar maakten. Nu blijven deze tonnen modder zich ophopen tegen de Aswan dam. Het gewicht maakt de druk op het bouwwerk zo enorm dat er de laatste jaren om de paar dagen lichte aardbevingen optreden. Het wordt onvermijdelijk om het slib weg te halen. Een Nederlandse firma gaat daar dan ook over twee jaar aan beginnen. Het zal een kostelijke klus van lange duur worden.
Nog een nadeel is dat het Noordelijk deel van Egypte niet meer aan zijn natuurlijke portie slib geraakt en nu bezig is kunstmest te gebruiken, waar de Nijl dan weer door vervuild raakt
Na het bezoek aan de dam reden we naar een haventje waar we inscheepten op een klein bootje dat ons naar de Tempel van Philae bracht. Hij is heropgebouwd op een lieflijk eilandje tussen de oude en de nieuwe dam. Je vaart er naartoe over glashelder water waar je de vissen ziet zwemmen tussen de waterplanten. Het is een heel romantisch plekje.
Jongen met zelfgemaakt snaarinstrument op het bootje.
Ons groepje betreedt de tempel. Op de foto hieronder zie je helemaal rechts een roswitte poes liggen. Duidelijk een heel verre verwant van onze Ming.
Amro geeft zijn kuddeke geduldig uitleg...
... maar niet iedereen is even geïnteresseerd...
De mensen namen hier Nijlwater, goten het over de Godheid in de tempel, verzamelden het water opnieuw in kruiken en namen dan het geneeskrachtig water mee naar huis. Zoals al gezegd, er is in al die duizenden jaren niet veel veranderd. Ook in deze tijd wordt er nog met water uit Lourdes rondgezeuld. Zij het dan niet meer in aarden kruiken op ons hoofs, maar in plastic fleskes in de vorm van Onze Lieve Vrouw in de handtas. In deze tempels waren ook sporen van de Christenen te zien. Ze hadden er duidelijk hun merktekens achtergelaten. Ook recentere bezoekers hadden het nodig gevonden om hun aanwezigheid duidelijk te maken. Sommige toeristen uit de 19de eeuw krasten hier zelfs hun namen in de muren...
Oude Christenen kerfden dit kruisje in de zuil.
Grafitti is niet alleen van deze tijd...
Zelfs Donald Duck is hier geweest
In alle tempels zijn tempelwachters. Hun doel is de tempel te beschermen, maar blijkbaar ook vooral hun eigen portemonnee te spekken. Ze trachten je steeds mee te tronen naar zogenaamd heel speciale plekjes, maar als je ze volgt dan leiden ze je naar de zoveelste hiëroglief en vragen dan in een donker hoekje centen. "Baksjish Madam! Baksjish!" Zelfs op plaatsen waar niet gefotografeerd mag worden maken ze je er wel met gebaren duidelijk dat je best foto's mag nemen als je hun maar iets in de hand stopt...
Tempelwachters. Of zal ik hen "baksjish"-wachters noemen?...
De Open Kiosk van Trajanus is het opmerkelijkste deel van dit complex. Een rechthoekig gebouw dat bestaat uit zuilen waar nooit een dak op gelegen heeft. Het is een soort luchtig gigantisch prieel op reuzenformaat. Iedereen zou zo wel een prieeltje in zijn tuintje willen, gesteld dat de tuin groot genoeg is natuurlijk. Maar volgens mij is hier toch weer een en ander misgelopen.
De luchtige Open Kiosk van Trajanus.
"Yo Achesenamon!" "Yo Oeserkaf! En hoe gaat het met ons architectje? Alles kits? "Nee... Veel problemen hier een beetje verder in Aboe Simbel jongen. Ze hebben mijn plannen daar verkeerd gelezen. Inches met centimeters omgewisseld... 't Is dus allemaal veel te klein uitgevallen. De Ramses was rázend! Ja ge weet hoe zot die is van monumentale kunst. Ik vrees dat hij zijn faktuur gaat weigeren te betalen... En hoe gaat het hier?" "We schieten goed op Oeserkaf. Ge ziet de tempel is zo goed als af, we zijn nu aan 't tuinhuisje bezig. Allez, "tuinhuisje", noemt het maar gerust een tuinhuis... Kom maar eens kijken, 't ligt hierachter." "Oh nee, Achesenamon zeg dat 't niet waar is?!!!! Gij hebt ook de verkeerde maten gebruikt!!! Kan er nu in heel Egypte echt níemand plannen lezen???" "Hoe?" "Er stond toch duidelijk onderaan mijn plan dat deze keer de maten in centimeters, en niet in inches waren aangegeven! Juist om te vermijden dat ik nog zo eens een drama als Aboe Simbel zou moeten meemaken! Dit ding is dus 3 keer te groot gebouwd hè Achesenamon!!" "Jamaar, Oeserkaf, ik heb dat plan nooit volledig aangekregen! De koerier heeft die papyrusrol vanonder in zijn boot gezet en die onderste rand was nat geworden, dus die had hij er maar afgescheurd... Ge zou beter eens van koerierdienst veranderen denk ik." "Jamaar Achesenamon terwijl ge zoiets aan 't bouwen zijt moet ge zelf toch inzien dat dat véél te groot is voor een tuinhuisje!!! Ge kunt toch ook eens uw verstand gebruiken hé jongen!" "Tja,... ik vond dat wel wat groot berekend,... inderdaad. Maar aan de andere kant, niks dat de laatste tijd gebouwd wordt is echt klein te noemen hé! Iedereen wil hier tegenwoordig den dikste hebben, dus dacht ik..." "Amaai, hoe moet ik dat weer gaan uitleggen aan Trajanus..." "Ja Oeserkaf, ik dacht, die mens zal veel tuingerief hebben, misschien heeft die als hobby tuinieren..." "Komaan, Achesenamon, ge ziet toch ook dat dat eilandje hier vol gebouwen staat, er schiet amper nog genoeg grond over voor een groen borderke!" "Tja, 'k weet het, maar..." "En dan te bedenken dat gij een van mijn beste aannemers zijt. Ik ben echt teleurgesteld in u jongen..." "Mja. En dan is er nog een probleemke... Omdat het zo groot is krijg ik het ook niet overdekt. Er bestaan zo geen lange dakbalken..." "Ah nee, natuurlijk niet!! Daaraan had ge toch ook al kunnen merken dat ge verkeerd bezig waart! Kieken!" "Wel ik hoopte in feite dat ze 't glas zouden uitgevonden hebben tegen dat het af was en dat we er een glazen koepel op konden zetten..." "Glas? Maar jongen toch, in glas zit de toekomst immers niet! Glas kunt ge niet vol prentjes en hiërogliefen tekenen! Nee glas, dat gaat nooit iemand moeten hebben. Das een fabeltje. Dat zie ik de volgende eeuwen nog niet gebruikt worden zenne. Das al even grote zever als dat ze ooit dat zogenaamd "wiel" gaan uitvinden! Laat u toch niet vangen door de roddelpraatjes van fantasten! Maar dat terzijde, hoe gaan we dat probleem hier oplost krijgen?... "Bah... Ik zou er in't midden nog wat zuilen bij kunnen zetten misschien, zo gelijk ze dat in Karnak opgelost hebben?... Dan heb ik steun genoeg om kleine dakbalken te gebruiken. Misschien dan niet in graniet maar in kalksteen, dan zijn ze ook al minder zwaar..." "Dat gaat ook niet hé! Ik zit nu al aan 't dubbel van 't budget. Wacht tot hij zijn rekening gaat krijgen. 't Zal er dan al genoeg tegen zitten... Ge weet den Trajanus is gene gemakkelijke hé! Bij een farao is dat allemaal geen probleem, maar met dit gierig ventje moet ik er niet aan denken om nog extra kosten te gaan maken." "Ik kan er houten dakbalken opleggen en 't dan met riet afdekken..." "Allez, Achesenamon, dat zou toch een stijlbreuk zijn! Nee, zoiets kan ik niet tolereren. Niet vergeten, ik heb ook nog mijn reputatie als architect hoog te houden! Ik zou graag in aanmerking komen om aangezocht om, als fin de carrière, later nog wat pyramiden te bouwen." "Aan de andere kant... 't regent hier ook nooit hé... heeft een tuinhuis dan wel een dak nodig?" "Mja, daar zit iets in... Ja, zo ga ik dat verkocht krijgen denk ik... Weet ge, ik ga hem zeggen dat dit de nieuwe mode in Caïro is. Dat daar tegenwoordig in een "luchtigere stijl" gebouwd wordt... En als hij dan zogezegd de eerste is die hier in 't zuiden van Egypte zo'n post-modern bouwwerk bezit gaat hem dat wel een kick geven. 't Is nogal een snobke. Hebt ge trouwens de nieuwste feloek al gezien waar hij mee rondvaart? Hij heeft die helemaal laten tunen, die is uitgebouwd met een gouden troonke erop, en vanachter een extra laag zeil zodat hij bij grote snelheid toch goed op 't water blijft liggen. Wel een knap bootje moet ik zeggen..."
Nog een zichtje van de "open kiosk" tijdens de terugvaart van het eilandje.
Het allerfijnste aan dit bezoek was nog dat er haast geen andere toeristen waren. Het was echt wandelen door een droom... Ik werd er kompleet lyrisch van. Elke fotograaf zou op deze plek beginnen kwijlen van genot... ---------------------------------------------------------------- Over enkele dagen de volgende (bangelijke!) aflevering van 't reisverhaal!
Vroeger, als naïef jong wezen, dacht ik dat een "Totale Uitverkoop" iets was dat heel plezant was... Ik stelde mij voor dat de voorraad elke dag minder werd, dat ge alles steeds verder vooraan in de winkel zette, en dat tijdens de wettelijke duur van 5 of 6 maanden het meeste weg ging zijn en ge de deur kon sluiten. Eens goed kon kuisen en klaar was kees. Maar nee hoor. Zo zit het dus blijkbaar niet in mekaar heb ik de laatste tijd tot mijn scha en schande moeten ondervinden...
De wettelijke periode van een "Totale Uitverkoop" (dus als uw zaak daarna definitief de deuren sluit) is 5 maanden. Ge moogt nog wel langer open blijven maar dan moet ge de aanplakbrieven van "Totale Uitverkoop" wel van uw etalage halen. OK, tot daar, nog geen probleem.
Maar... Tijdens de uitverkoopperiode moogt ge blijven inkopen!!! Vroeger dacht ik : "Ge zou wel gek zijn moest ge dat doen, want zo kunt ge wel bezig blíjven!!!" Nu weet ik dus beter. De pijnlijke waarheid zit heel anders in mekaar. Ge kúnt pedoemme niet anders dan blijven inkopen... anders geraakt de rest van uw spullen niet verkocht...
Mensen komen voor hun kinderen een goedkope gitaar kopen, maar... al de goedkope versterkers zijn al weg... Dus kunt ge die mensen toch geen dure, professionele versterker gaan aanprijzen! Wat doet ge dan? Ge probeert in te schatten hoeveel goedkope versterkers ge nog moet bij aankopen om uw budget-gitaren verkocht te krijgen...
Ge hebt nog heel veel cymbalen... maar ge hebt geen cymbaalstatieven meer... Tja, dan moet ge die bijbestellen. En goed mikken hoeveel ge er nodig denkt te hebben.
Ge verkoopt massaal gitaren en omdat ze nu goedkoop zijn nemen de mensen ze niet mee in een kartonnen doos, maar kopen ze er ineens een hoes of een koffer bij... En daar gaan we weer : de hoezen waren op... Probleem : hoeveel klanten gaan er in de volgende maanden bij hun gitaar een koffer kopen, en hoeveel een hoes? Kijk maar weer in de glazen bol... En mijn glazen bol is er eentje van de rommelmarkt, dus echt kwaliteit is dat niet.
Dus hebt ge terug gitaren, hoezen en versterkers, maar de kabels vliegen de deur uit, want die zijn ook aan "twee kopen, drie krijgen"... En ja hoor, daar komen de dozen kabels binnen. Van verschillende soorten natuurlijk. Want niet iedereen wil dezelfde lengte...
Op de eerste dag waren de drumstellen al verkocht. Maar al de accessoires stonden er nog... Wat gebeurt er dan? Den deze die, net als vroeger, nieuwe drumstellen zit uit te pakken en op te stellen. Ongeveer een uur werk per drumstel...
En ik die dacht dat het werk ging minderen... Ge ziet, ge zijt nooit te oud om te leren. En ook nooit te oud om moe te worden. Of een beetje ziekskes. Want ik zit al enkele dagen te sukkelen met een blaasontsteking. Waarschijnlijk door de stress of misschien door teveel te sleuren... Nee, mijn "pensioen" is misschien wel in zicht, maar we zijn duidelijk nog niet aan de eindstreep.
Beginnen met een zaak was complex en hard werken, maar toen waren we midden in de twintig. En nu zijn we rond de 50 en blijkt "uitbollen" helemaal niet wat ik gedacht had. Dat is al even ingewikkeld en moeilijk in te schatten en zwaar als de start was... Om nog niet te spreken van al 't papierwerk dat er nu extra bij komt omdat de verkoop zo goed loopt, wat 24 jaar geleden, in onze begintijd helemáál niet 't geval was...
Ja, 't leven zit vol verrassingen moet ik zeggen.
Maar vandaag heb ik 't rustig aangepakt. Ik heb me geamuseerd door mijn reisverhaaltjes van foto's te voorzien om ze in de loop van de week op mijn blogske te zetten. Héél plezant! Zo krijg ik eindelijk mijn foto's eens te zien.
Om heel eerlijk te zijn, ik heb dikwijls goesting om mij in zo'n drumkoffer te verstoppen en er voor de rest van de dag niet meer uit te komen... Maar ja, ik ga die nooit verkocht krijgen als daar zo'n oude bombardon als ik in zit
Dus ge weet het al... in de loop van de weken komen er reisverhalen bij! En hopelijk ook eens een poezenfoto, want anders verleren ze 't poseren nog! En o ja, vooral niet vergeten : ik heb ook nog een waanzinnig verhaal te vertellen over mijn druivelaar!
Dus niet wanhopen, ik kruip wel terug uit die drumkoffer. Ik heb nog véél te véél te vertellen.
En hier is ze dan eindelijk! Aflevering 36 van mijn jeugdherinneringen! Als jullie ze eens allemaal tegelijk willen bekijken dan klik je op mijn fotoke met het gieterke in de linkerkantlijn van mijn blog.
----------------------------------------------- 36. En wéér konden ze spinnen noch blaffen
Goddank was er naast de school dus ook nog het ware leven. Het ware leven speelde zich af na vier uur, op woensdag- en zaterdagnamiddagen (zaterdagvoormiddag was het toen nog school!), op zondagen en tijdens de vakanties. Ons ma vond mijn lijdensweg op school al erg genoeg dus ging ze weer eens werk maken van een huisdier.
De volgende troostprijs in mijn queeste naar een écht huisdier waren twee vissen. Niet eentje, maar twee. Dat dierf ons ma zich met vissen wel permitteren want die kweekten toch niet.
Ik kreeg dus een bokaal met een gele goudvis, Graziëlla, en een sneeuwwitte - totaal ongerijmd - Blackie genoemd. Onze pa had onmiddellijk medelijden dus hij smeedde in zijn fabriek een groter aquarium dan het bokaaltje waar ons ma hen in gezet had. Hij zaagde zelfs een bruggetje uit een baksteen en bracht ronde keien mee! Met enkele slierten waterpest kon ik dus een heus onderwater-decor bouwen. Prachig vond ik dat. Elke week kon ik het water verversen en hun interieur opnieuw inrichten. Hier werden de grondslagen gelegd van mijn theater-decorateur-periode later, en misschien werd hier mijn liefde voor de onderwaterwereld ook wel geboren.
9 oktober 1964.
Al vlug bleek dat het visbak-inrichten ook wel zo ongeveer het leukste was wat er met die vissen te beleven viel want ze waren weinig van zeggen, ze konden ook niet op de schoot liggen spinnen, ze konden zelfs niet mee gaan wandelen, en dat vond ik toch wel een grote tekortkoming aan deze diersoort. Ik wist niet eens welk geslacht ze hadden. Ik was er wel zo gelukkig mee dat ik ze goed verzorgde zodat mijn twee vissen toch meer dan 10 jaar oud geworden zijn.
Enkele jater zou ik ook nog, de destijds obligate, roodwang-schildpadjes krijgen. Heel zielig was dat. Toch heb ik veel plezier beleefd aan Maximiliaan en Assurbanipal. En weer had ik er twee gekregen omdat ons ma hier ook weer geen voortplantingsrisico in zag. Ze woonden in een plastic fonteintje van Concordia Mail. Een waardeloos ding waarvan het water, als het net ververst was, de eerste minuten hoog opspoot, maar dat na een kwartiertje een treurig sproedeltje van nog geen 10 cm gaf. Onderin zat een lamp met een draaischijf zodanig dat de fontein verschillende kleuren zou krijgen, maar zelfs dat ding draaide niet langer dan een minuut eer het zijn geest gaf. Als fontein was het maar niets, maar als schildpaddenbak was het best bruikbaar. Ik legde er een eilandje van keien in aan, maar toen de dieren een beetje groeiden maakten ze daar gebruik van als opstapje om te ontsnappen.
Ik gunde de diertjes hun uitjes wel. Probleem was alleen om ze terug op te sporen. Ze hadden de gewoonte om zich diep onder de kasten te verstoppen. Met mijn dunne armen was ik de enige die ze eronder uit kon vissen. Ik lag dan op de grond, met mijn arm ver onder de kast en grabbelde dan in alle hoeken en kanten tot ik mijn schildpad te pakken had. Het bleek dan plots een harig pluizig beestje geworden te zijn want diep onder die lage kasten kon de stofzuiger niet komen. Ik spoelde het dan netjes af onder de kraan en plaatste het terug in de fontein. Uren ben ik naar die beesten op zoek geweest. Maar ik vond het te zielig om hen die uitjes te ontnemen, ik vond dat ze toch al zon triest leven hadden. Trouwens ons ma vond het ook een heel efficiënte manier om zo haar onpoetsbare plekken toch eens proper te krijgen. Iedereen werd er beter van.
De diertjes zijn jammerlijk genoeg aan hun einde gekomen toen ze jaren later eens mee op logies gingen bij mij lievelingstante. We sliepen daar in een kamer waar een Vapona- strip hing om de muggen te doden. Maar waterschildpadden zijn ook koudbloedige dieren Dus die bezweken ook aan de gifgele reep plastic die boven het bed hing
--------------------------------------------------------------------- In een van de volgende afleveringen van mijn jeugdherinneringen krijg ik pas een hoogst origineel huisdier! Een verhaal met een nog veel originelere afloop ook trouwens
Vooral nooit heilig willen worden! Zaterdag, 9 juni 2007. Namiddag. Crown Jewel- Aswan.
Toen we Kom Ombo naderden leek het of we in een zeeslag terecht gekomen waren!
Van alle kanten kwamen cruiseboten en die wilden allemaal zo dicht mogelijk bij de kade aanmeren omdat de tempel op loopafstand van het water ligt. Het had iets van het nijlpaardenballet uit de film Fantasia van Walt Disney. De logge hoekige boten blijken uiterst wendbaar. Ze dansen door mekaar en pikken voor mekaars boeg de beste plekjes in.
Op de achtergrond zien jullie de ruïnes van Kom Ombo.
En wij zaten ondertussen van onze afternoon-tea te nippen met de lekkerste koekjes en cake-jes, en gebakken deegbolletjes, allemaal gesopt in de fijnste kruiden, kaneel en honing .
Veel te snel werd daarna de dubbele tempel van Kom Ombo bezocht.
Amro, onze gids, de man met de langste benen van Egypte, moeten wij zien te volgen...
De ene helft van de tempel was gewijd aan de slechte krokodillengod, Sobek, en de andere helft aan de goede valkgod Heroëtis. Beide goden kwamen op alle reliëfs tezamen voor omdat zowel het goede als het slechte in de mens ook altijd tegelijk aanwezig zijn.
Het was er een zeer onprettige drukte en haast onmogelijk om zinnige fotos te nemen. De fotos van deze reis zullen echt snap-shots zijn, er is geen tijd om er echt iets heel moois van te maken. Trouwens de meeste monumenten zijn ook veel te groot voor t klein lenske van mijn T1-tje. En het zonlicht is zo hard, en geeft vreselijke contrasten, er is hier nooit een wolkje aan de lucht om het licht wat te verzachten... Ik vrees dat ik bij thuiskomst erg teleurgesteld ga zijn over mijn foto's. Mijn ogen worden zo slecht dat ik op mijn kleine scherm niet echt goed kan zien of mijn foto gelukt is. En 's avonds in de kajuit ben ik telkens te moe om mijn foto's op mijn laptop te bekijken. De resultaten zal ik dus pas te zien krijgen als ik thuis de tijd heb, om na de uitverkoop-drukte die me te wachten staat, mijn foto's eens op 't groot scherm te kunnen zien. Ik ben eens benieuwd... Maar ondertussen fotografeer ik wel dapper verder. We zullen wel "zien". Nu dan misschien niet veel, maar later hopelijk wel.
De vierde van de rij is Heroëtis en nummer vijf is Sobek.
Barende vrouw.
Op deze zuil zie je nog goed de restanten van de felle kleuren.
Doorkijkje in de tempel.
Vroeger werd hier in een ondiepe kuil een heilige krokodil gehouden. De put was door een kanaal verbonden met een grote, diepe, ronde waterput, die op zijn beurt dan weer in verbinding stond met de Nijl. Deze stenen put was de Nijlmeter. Hier werd afgelezen hoe hoog het water dat jaar gestaan had en aan de hand daarvan werd berekend hoe goed of slecht de oogst was geweest en hoeveel belasting de farao kon heffen.
Soms kwamen de onderdanen aan de tempel demonstreren tegen de te hoge belastingen. Speciaal voor dat doel was er een onderaardse gang aangelegd langs waar de hogepriester stiekum kon verdwijnen en zijn onderdanen vanuit de binnenste kamer van het heiligdom toespreken alsof hij de God zelf was. Zo kon hij de mensen dan overtuigen om toch maar braaf hun belasting te betalen aangezien het door God zelf aangeraden werd. En de arme gelovigen zij betaalden braaf.
Ge ziet, de truken van de politiekers en de kerkbestaan dus al 4000 jaar
"Hier spreekt tot u God Sobek Verhofstadt! Waarde onderdanen, gij zult niet morren en uw belastingen betalen! Want onze begroting stond dit jaar te laag en de Nijl heel hoog."
De prachtige kleuren van een restant plafond.
In een klein kamertje lagen enkele mummies van krokodillen. Ja, heilig dier zijn was hier niet bepaald een pretje. Mijn katten worden op een betere manier behandeld en het zijn beslist géén heiligen.
Egyptenaren schenen zowat alles te mummifiëren, van mensen, tot katten, tot zelfs vissen. Het was een hele eer aanbeden en gemummifiëerd te worden, maar leuk was het voor het wezen in kwestie toch niet echt.
De katten werden speciaal gekweekt, en op een leeftijd van 10 maanden gedood en gemummifiëerd en aan pelgrims verkocht die ze dan konden offeren in de tempel. Een soort Scherpenheuveltoestanden van 4000 jaar geleden. Dus ja, in feite werd de kat door de oude Egyptenaren wel vereerd, maar de dieren werden er zeker niet beter van. Ergens in een of andere tempel zijn er zo meer dan een miljoen ibis-mummies gevonden Nog een wonder dat er nu nog ibissen op de Nijl te zien zijn.
De les die ik hieruit kan trekken is : zie dat ge nooit heilig wordt.
Krokodillenmummie.
Naast de tempel lag een hoge zandduin met een koepeltje op. Ik dacht dat het een klein grafje of een oude uitkijkpost was. Maar blijkbaar is het helemaal geen zandduin maar een groot hospitaal uit de tijd der faraos dat in de loop der eeuwen volledig door zand bedolven is. Jammergenoeg is het niet mogelijk het uit te graven omdat het gebouw te zwak is en zou instorten Wat er in dit land nog allemaal onder de grond moet zitten tart alle verbeelding.
De allereerste reclame voor Viagra! Nee, ik heb dit écht niet zelf bij mekaar gefotoshopt. Dit staat waarlijk afgebeeld op een tempelmuur!
Bij terugkomst aan de boot lagen er meer dan 40 cruiseschepen voor de kade!!! (Nu, in t laagseizoen dus. Ik durf er niet aan denken wat het hier in 't hoogseizoen moet zijn ) Na de bezoeken aan Kom Ombo begonnen die allemaal tegelijk te vertrekken! De ene voorwaarts, de andere achterwaarts. Het leek wel of de wereld in latjes uiteen begon te schuiven. Alles bewoog. Een zeer vreemde ervaring. Al die bewegende zonnedekken met zwembaden die op dezelfde hoogte liggen en toch plots allemaal in andere richtingen beginnen schuiven Ocharme de mensen die op dat ogenblik al aan hun zesde cognac-ske zaten... Die moeten toch aan hun eigen ogen beginnen twijfelen zijn...
De boot die er eerst tussen uit wil duwt met zijn zijkant de andere boten van zich af. Hij kan makkelijk 10 boten opzijduwen zodat hij er zelf als eerste vandoor kan muizen.
Na de excursie tot rust komen aan dek met Nathalie en Frank.
Gezellig in t avondlicht iets zitten drinken met Frank en Nathalie, en Wim en Liesbeth.
En dan alweer aan tafel geschoven Het Egyptisch eten is niet bepaald geschikt om mee te diëten, maar ik ben er gek op. Net als in Jordanië zit ik me hier vol te proppen met aubergines, olijven, courgetten, en dat allemaal overgoten met tahin. Goed vettig, een boel onverzadigde vetzuren van noten en olijfolie Gevolgd door de meest waanzinnige zoete plakkerige dessertjes Ik mis hier zelfs mijn nachtelijk pak koekskes niet. Mmmmm, ik voel de kilos er aan blijven plakken, zeker nu ik niet rook Mijn buik smeekt om buikdansles.
---------------------------------------- In de volgende aflevering van 't reisverhaal lezen jullie 't verslag over de Aswan-dam. Maar morgen is er natuurlijk eerst het nieuwe fotoraadsel! Daar ontkomen jullie niet aan
Veel plezier! ----------- Als eerste juist opgelost door Luk, François, Speelster, Jan, Chrisje, Maria en Lilith! ------------ En nee Opapat, "een zilveren lepeltje in een mislukte rijstpap" is 't niet. Als onze rijstpap er in de hemel zo gaat uitzien en 't lepeltje niet in goud is dan word ik moslim.
Een schaar!!! Waarmee ik symbolisch van plan ben dit deel van mijn leven stilletjesaan af te knippen
Het werd juist geraden door François, Andromeda, Jan, Willem, Luk, Lange Lou, Dolfijn, Speelster, Klaproosje, Ron, Ingrid, Chrisje, Fernanda, Rijntje, Giliok, Vifke, Ritje, Marleen, Cooltje, Steven, Geert, Lilith, Rikavensis, Opapat, Nand, Mieke R., Yvette, Maria, Mare en Nilleke!
En wat betreft het kartonraadsel... De zéér opmerkzame Jan, Mieke, Maria, Luk, Nand, Mare, Klaproosje en Yvette hebben gezien dat er een doos van "Lu"-koekjes bij de stapel leeg karton staat. Ze worden ook hier in Herentals gemaakt. (Ik ruik de chocolade tot op mijn terras als de wind goed staat. Misschien vandaar dat ik 's nachts altijd zin in koekjes krijg...). Maar nee, koekjes verkopen wij niet, die eet ik allemaal zelf op Knap gezien Sherlocks!!! En morgen... fotoraadsel 101. Of dachten jullie echt dat je er na nummer 100 van verlost waren?
Ongelofelijk wat een speurneuzen jullie zijn! Vannacht vond Jan welke doos uit de foto hieronder niet in 't plaatje thuis hoorde. En nu hebben Mieke, Maria, Luk, Nand, Mare, Klaproosje en Yvette het ook al gevonden! En ze geven er ook nog de juiste reden bij op. Ik sta werkelijk paf mijn beste Sherlockjes!
Op een dag verhuist de kleine Didier naar den buiten en koopt bij een oude boer een ezel voor 100 Euro. De boer moet de ezel 's anderendaags bij Didierke thuis brengen. Maar die bewuste voormiddag gaat de telefoon: - De boer: "Sorry jongen, maar ik heb slecht nieuws : mijn ezel lag deze ochtend dood toen ik hem wilde voederen." - Didierke: "Wel dan, geef me gewoon mijn 100 Euro terug." - De boer: "Maar dat kan ik niet, jongen. Ik heb alles al uitgegeven ." - Didierke: "Dat is niet erg, breng me dan toch die dode ezel maar." - De boer: "En wat ga je er mee doen, dan ?" - Didierke: "Wel, ik ga hem als hoofdprijs verloten in een tombola." - De boer: "Maar je kunt toch geen dode ezel verloten !" - Didierke: "Zeker weten van wèl ! Ik zal gewoon aan niemand zeggen dat ie dood is !!!" Daarop bedenkt de boer dat het eigenlijk zijn probleem niet is, en vindt dat hij het voorstel van de jongen niet moet afkeuren. En hij levert dus de dode ezel af bij de kleine Didier. Eén maand later loopt de boer nog eens bij de kleine Didier langs : -"En, jongen, hoe is het nu met mijn dode ezel afgelopen ?" - Didierke: "Wel, zoals ik je al zei : ik heb hem verloot. Ik heb in het totaal 500 tombolabiljetten van 2 Euro per stuk verkocht, en uiteindelijk een winst behaald van 898 Euro !" - De boer: "En is er dan niemand geweest die geprotesteerd heeft ?" - Didierke: "Alleen maar de winnaar. Maar ik heb hem onmiddellijk zijn 2 Euro teruggegeven, en klaar was kees !"
Epiloog : Ondertussen zijn de jaren voorbijgegaan. Didier is groot geworden. Hij is nu minister van financiën, en vanaf deze week zelfs informateur. De toekomst van België ziet er weer goed uit !
Door het slechte weer zijn veel mensen op vakantie vertrokken, dus zijn er weinig poesjes geadopteerd. In 't baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend" zit er momenteel dus veel "lief klein grut" op een goed baasje te wachten... Als jullie een pootje toe willen steken, geef Bieke haar mailadres misschien eens door aan jullie kennissen en vrienden die mogelijk mensen kennen die op zoek zijn naar een jonge gezonde poes! Bedankt!
Zie Bieke van 't babypoezen-opvangcenter genieten... Willen jullie ook een kleine poes adopteren? Ga dan eens kijken op http://blog.seniorennet.be/dendierenvriend Steek aub allemaal een pootje toe om te helpen de jonge dieren een goede thuis te laten vinden!
Komaan! Iedereen aan boord! Even weg uit dit regenland en kom wat meegenieten van de zon in Egypte! ---------------------------------- Egypte reisverhaal deel 5.
Dobberend dobberen. Zaterdag, 9 juni 2007. Middag. Crown Jewel- Aswan. Onze rondleiding door de boot was voor een "curieuze-neus" als ik natuurlijk weer heel interessant. De machinekamer was ronduit indrukwekkend. Lawaaierig, gloeiend heet, maar zo proper! Het water dat uit de kraantjes in de kajuiten komt wordt uit de Nijl opgenomen en via drie zuiveringstanks ontdaan van alle mogelijke bacteriën. Als laatste behandeling krijgt het nog een ultra-violetstraling en dan wordt gecheckt of het water goed genoeg is om door de leidingen gestuwd te worden. Om het uur wordt de kwaliteit van het water gekeurd.
De waterzuiveringsinstallatie.
In de keuken ging het er nog hygiënischer aan toe. Voor elk soort voedsel is er een aparte bereidingskamer. De groenten worden gescheiden van het vlees - en van het brood en de gebakjes - klaargemaakt. De groenten worden eerst met het gezuiverd Nijlwater gewassen en vervolgens nog eens met mineraalwater, om toch zeker ziekten aan boord te voorkomen.
Er is zelfs een wasserij aan boord waar elke dag de handdoeken gewassen worden.
In alle gangen hangen oude lithografieën van David Roberts aan de muren. Ze stellen taferelen voor uit de periode rond 1800, toen al de momumenten nog grotendeels onder het zand verborgen zaten. Toen moet het er hier helemaal geheimzinnig uit gezien hebben! De mensen bouwden onwetend hun dorpen bovenop zand, waaronder eeuwenoude tempels lagen
Ik zie t alweer gebeuren. Youssef en Ali die gezellig naar huis wandelen. Ali struikelt over een steentje, Youssef zegt : Sjot het maar in de Nijl, dat we er ons geen tweede keer pijn aan doen! Waarop Ali flink uithaalt, er een trap tegen geeft, zijn teen breekt en ook ineens het heiligdom van Anubis ontdekt is. Zo simpel ging dat hier destijds.
De deur van onze kajuit met aan de muur een van de litho's.
Op die reproducties zie je over Aboe Simbel nog een gletsjer van zand liggen, enkel de hoofden van de beelden waren zichtbaar. Destijds landde je met je feloek op het strand voor de beelden, beklom de duin en stond oog in oog met het reuzeoog van Ramses
In de loop van de volgende dagen wil ik kost wat kost een winkeltje vinden waar ze die tekeningen verkopen.
Heel de boot ademt trouwens de genoeglijke sfeer van nostalgie uit. De verdiepingen zijn verbonden door van die ouderwetse dubbele trappen met dikke bordeaux tapijten. En de bar glimt van het koper.
De man met het rode hemd is Amro, onze gids.
Op de brug, in feite een vrij kleine stuurhut, zat de kapitein knus in zijn djellabia op een houten verhoog in kleermakerszit zijn boot te besturen. Hoewel er nog een houten roer aanwezig was voerde hij elk manoeuver uit met een minuscuul joy-stickje. Een boot van 75 meter besturen met een plastic stokje van 3 cm
Bemerk het grote roer en het kleine joy-stickje...
Hij beschikt over radar en dieptemeter maar neemt niet de moeite die te gebruiken. De kapitein herkent - aan bepaalde moskeën of andere landskenmerken, en aan de breking van het zonlicht op het water - de diepte van de plek ter plaatse en loodst de boot veilig rond de zandbanken.
Momenteel varen er 280 cruiseschepen op de Nijl. Vanaf nu worden er geen nieuwe exploitatievergunningen meer afgegeven. Het quotum is meer dan bereikt. Ik mag er niet aan denken wat een drukte het hier in t hoogseizoen moet zijn! Momenteel zijn vele schepen uit de vaart genomen voor reparatiewerkzaamheden omdat het zomer wordt en de temperaturen dan te hoog oplopen voor de toeristen. Met 55° in de schaduw schijnen ze niet gediend te zijn. Toeristen zijn blijkbaar maar beperkt houdbaar.
De ramen van een voorbijvarend luxe-cruise-schip weerkaatsen onze boot...
Na de lunch (met de gordijntjes open en een zalig panoramisch zicht op t water!) voortgegleden over de Nijl. Even in de kajuit op bed gaan liggen. Het voelde aan als zweven voorbij de tuinen van het Aards Paradijs. Soms is het streepje vruchtbare grond naast de rivier maar enkele meters breed. Maar op andere plekken is het alsof je door een echte tuin vaart. Bananenplanten, dadelpalmen, en daartussen enkele waterbuffels of ezels
Een feloek drijft voorbij. Gezien vanuit het restaurant.
Dorpje aan de Nijl.
Eilandje met grazend vee.
Een omgevallen palmboom wordt een handige aanlegsteiger.
Zwemmende kinderen.
Ruïnes.
Het was zo mooi en zo afwisselend dat ik maar weer terug aan dek gegaan ben en me daar de ogen uit de kop heb zitten kijken. Tot ze gewoon dichtvielen van de hitte.
Ge kunt u opfrissen in t zwembad, wat ook een zeer speciale ervaring is, in een zwembad liggen dobberen terwijl uw eigen boot zelf op de Nijl voortdobbert Maar dat water is echt koud. En het is zo gloeiend heet aan dek dat het contrast een beetje te veel van t goede is.
In het volgende deel van het reisverhaal vertel ik over ons bezoek aan Kom Ombo. En dit weekend schrijf ik nog eens een aflevering van "Mijn Jeugdherinneringen"!
Een van mijn lievelingsklussen : het verzamelen en plat drukken van het oud karton en dan heel de boel buitensleuren... Met dit jobke kan ik mijn agressie en frustraties eens flink afreageren. 't Is wel letterlijk zwaar werk, maar ik heb er altijd deugd van achteraf als ik mijn stapeltjes zie staan. Ik had eigenlijk beter dokwerker kunnen worden. Ik snap niet hoe ik nog altijd zo'n spillearmen kan hebben...
Ja, ik heb mezelf er maar bij gezet. Ik weet niet of ze me gaan meenemen maar 't is 't proberen waard.
Maar er staat wel duidelijk op de doos dat ze me met twee man moeten oppakken en nog voorzichtig zijn ook. Vooral voor hun rug.
De arme mannen van de vuilkar zullen niet gelachen hebben als ze dit op hun nuchtere maag te zien kregen...
Zoekplaatje : Welke doos op deze foto is niet afkomstig van een artikel dat wij in de winkel verkopen? ----------- Als eerste opgelost door Jan!!! Vraag me niet hoe hij 't gedaan heeft ----------- Ik heb weer de hele avond in mijn kelder doorgebracht. Trap op trap af, om de winkel aan te vullen... Alle dagen blijven even druk. Het is zelfs zo erg dat ik twee van onze poezen (Tabitha en Ming) gisteren een nacht bij de dierenarts gelaten heb zodat hij ze grondig kon onderzoeken en bloedproeven doen. Gewoon omdat er geen tijd was om er bij te blijven. 's Nachts tijdens 't werk glip ik af en toe eens naar boven en zet rap iets op mijn blog van wat ik vorige zondag al had voorgeprogrammeerd. Even bloggen is een echte verademing en rustpauze. Ik vind het fijn om dan even jullie plezante antwoorden op 't fotoraadsel te lezen. Dat geeft moed om terug naar beneden te duiken. 't Is nu alweer half vier en ik ben stikkapot dus ik kruip in mijn bed met een boekje, een koekje en een poesje (Ben zo blij dat Ming en Tabitha terug thuis slapen.) Want morgen begint de ratrace opnieuw... Ge kunt niet geloven hoe ik snak naar zaterdagavond 6 uur om eens een hele avond niet te moeten werken en wat aan mijn reisverhaal te knutselen. Ik heb nog altijd niet al mijn reisfoto's gezien! Voor mij is 't reisverhaal (dat ik op de boot zelf geschreven heb) hier thuis met foto's opvullen dus altijd een even grote verrassing als voor jullie. Het verbaasd me trouwens dat de foto nog zo goed gelukt zijn want ik vreesde het ergste met al die toeristen en die knalfelle zon die alles overbelichtte. Voor morgenavond staat er alweer een aflevering klaar! Lieve groeten, en sorry voor de uiterst korte antwoordjes op jullie mails!
Al opgelost door : François, Andromeda, Jan, Willem, Luk, Lange Lou, Dolfijn, Speelster, Klaproosje, Ron, Ingrid, Chrisje, Fernanda, Rijntje, Giliok, Vifke, Ritje, Marleen, Cooltje en Steven Die het vanzelfsprekend héél makkelijk vonden ---------------- Vanavond trekken we met zijn allen weer naar Egypte hé?
"Ow, wacht François, nog niet afdrukken! Eerst afstoffen. Met dit schandaal mag ze echt niet op de foto, anders denken de mensen dat wij een antiekwinkelke hebben!" ------------------- Morgen aflevering 5 van 't Egypte-reisverhaal!
Rondwandelen in een stripverhaal. Zaterdag, 9 juni 2007. Voormiddag. Crown Jewel- Aswan.
Alweer vroeg in de ochtend vertrokken. We moeten wel. In het laagseizoen, als het volop zomer wordt, is het op de middag te heet om iets te kunnen doen. Dus om half zeven uit bed, en om half acht onderweg naar de tempel van Horus in Edfoe.
Horus is de God met valkenkop. Aan de ingang van zijn tempel staat hij meer dan levensgroot afgebeeld. Horus zijn ene oog stelt de maan voor en zijn andere de zon.
In deze tempel zijn enkel nog de hoog- en laagreliëfs te bewonderen. Al de kleuren zijn verdwenen. Maar wat hem zo speciaal maakt is dat het de enige tempel is die nog een dak heeft. En dat maakt hem wel extra mysterieus. Zo kunt ge u toch een beetje beter voorstellen hoe de sfeer destijds moet geweest zijn.
Jammergenoeg zijn van de halfverheven beeldhouwwerken al de gezichten van de figuren weggekrast. Daar hebben destijds de Christenen grondig hun werk van gemaakt omdat ze die tempels met rare tekeningen maar een heidense bedoening vonden. Ze gebruikten de bouwwerken als woonplaatsen en stallingen. Ge ziet nog de gaten die ze in de muren geboord hebben waar ze de touwen doorheen lieten lopen om hun vee aan vast te leggen.
Alleen de onderste lagen van de tempel zijn gespaard gebleven van de beschadigingen omdat ze vele honderden jaren langer onder het zand bedolven hebben gelegen.
Zoals in elke tempel wordt zaal na zaal de vloer hoger en het plafond lager, tot in het heilige der heiligen waar alleen de farao en de hogepriester mochten komen. In die allerlaatste kamer staat een houten boot waarmee de farao naar de eeuwige rietvelden zou moeten varen. De echte boot is natuurlijk alweer lang geroofd. Deze keer door archeologen. Hij is vervangen door een kopie
Die Eeuwige Rietvelden is ook maar niks vergeleken met onze Hemel. Bij ons wordt de rijstpap tenminste door personeel geserveerd, maar de oude Egyptenaren hadden een veel minder interessante voorstelling van t leven na de dood.
Eerst was t al zaak om velig de overkant te bereiken. Een hachelijk avontuur dat ge best grondig kon voorbereiden door u te voorzien van veel toverspreuken om onheil af te wenden, en voldoende materiële voorraden om later gerieflijk tot in de eeuwigheid te kunnen leven.
De farao nam zelfs 365 beeldjes mee, zodat hijzelf lekker kon blijven rusten en hij elke dag een ander personeelslid zijn taak in de Eeuwige Rietvelden kon laten uitvoeren. Ja, in de hemelse rietvelden moest serieus gewerkt worden. Daar moest bevloeid, gezaaid, geoogst,
Ik zie mij al in onze hemel mijn eigen rijstpap laten aanbranden! En daarna zelf de potten afwassen Komaan! Dat is toch geen hemel! Dan zijn ze er tegenwoordig met hun islam toch wel op vooruit gegaan. 72 maagden is toch wel een stuk interessanter dan op een eeuwig rietveld eeuwig te gaan werken. Maar soit, ik hou het alleszins bij mijn door engelen geserveerde rijstpap.
Regelmatig kwam op de muren ook een afbeelding voor van een god met maar 1 arm en 1 been, maar wel in t bezit van een grote piemel. Amro legde uit dat het de God van de Vruchtbaarheid was, Min.
Tijdens een oorlog was hij als soldaat bij de vrouwen van de farao gebleven om hen te beschermen. Maar toen al de anderen terug kwamen van de strijd bleek heel de stad zwanger te zijn... Als dank voor de bescherming die hij de farao geboden had is hij tot godheid verheven, maar als straf om al de dames zwanger te maken hebben ze hem eerst wel een arm en een been afgehakt. Ja, ge kunt niet alles hebben in dit leven.
Het is echt een tempel die leest als een stripverhaal. Hij staat van onder tot boven vol hiërogliefen. Tot en met de plafonds. En Amro kan er zo zalig over vertellen! Hij geeft juist genoeg informatie, laat ons dan een half uurke zelf ronddollen om fotos te maken of om details eens terug te gaan bekijken, en daarna kunnen we dan weer met al onze vragen - en grappen en grollen - bij hem terecht. Een betere gids hadden we nooit kunnen vinden.
Om 10 uur moesten we al terug aan boord zijn voor de afvaart naar Kom Ombo.
Om ons bezig te houden tijdens de vaart mochten we de technische ruimten aan boord eens gaan bezoeken. Het verslag daarover en onze namiddag-excursie lezen jullie in de volgende aflevering!
Herinneren jullie je nog dat Maria de juiste oplossing van mijn berenraadselfoto had ingezonden? De kleine attenties die ik haar stuurde zijn al aangekomen! Haar echtgenoot Jaap heeft een foto van haar en haar kadootjes gemaakt en ze stuurde ze daarnet mee met een bedankmailtje.
Je ziet het gele sjaaltje dat ik in Aswan kocht reeds rond haar hals gedrapeerd. Haar twee lievelingsfoto's die ik voor haar afprintte heeft ze in de hand, en de Egyptische bladwijzer staan rechts op de foto! Hoe ik aan die sjaal en de bladwijzer kwam lezen jullie binnenkort in een aflevering van mijn reisverhaal!
