"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
29-04-2009
Rondreis Thailand Hoofdstuk 11 - Deel 1.
Woensdag, 28 januari 2009.
Le Charme, Sukhothai.
11. We maken van ons gat ne steen.
Vanmorgen ging ik ze leren degelijke spiegeleieren bakken, niet zo'n snottig smoske met uitgelopen eigelen, maar een mooie, ordelijke 'sunny side up'. 't Moet niet altijd Paul zijn die het missioneringswerk doet. Ik dacht het eens origineel en opvoedkundig aan te pakken - niet door mondelinge overbrenging, ze snappen zelfs het woord "egg" niet - maar door te tekenen. Ik tekende in mijn schrijfboekske dus een koppel spiegeleieren... Het bovenaanzicht van twee spiegeleieren... En ik stak dat argeloos met een brede glimlach onder het garçonneke zijn neus... Ge had dat ventje moeten zien kijken! En een seconde later hadt ge míj moeten zien kijken toen ik mij plots realiseerde wat ik weer had aangevangen... Goed dat ik een vrouw ben want als een man deze stoot had uitgehaald had hij zeker een Thais madammeke geserveerd gekregen als ontbijt.
Na een stevig maaltje stonden we opnieuw klaar in de startblokken met onze poep in de witte talk, onze armen onder de zonnecrème en ons nieuw ochtendlied op de lippen :
Olifanten die schijten...
Tijgers die bijten...
Ge kunt 't ze niet verwijten.
Maar toeristen die bleiten
Omdat hun gat begint te slijten...
Awel, dát zijn flauwe geiten.
Dus hebben we van ons hart, en ons achterwerk, een steen gemaakt en zijn we terug zo'n rot-veloke gaan huren. Alle andere lichaamsdelen vinden het fietsen heerlijk en onze poep mag in de loop van volgende dagen nog genoeg in een zachte jeepzetel zitten dus die heeft het referendum verloren.
De keuze van de fiets verliep ook iets vlotter dan gisteren mits de nodige dreigementen langs mijn kant dat ik anders met een half uur voorsprong zou vertrekken en hij me niet meer zou terug vinden. Het ijzeren mandje werd aan Paul zijn exemplaar gevezen en weg waren we!
Wat Phra Si Mahathat
Eerst zijn we opnieuw naar de Wat Phra Si Mahathat gefietst om daar de Boeddhabeelden met hun snuiten in het oosterlicht te zien glunderen. Mooi! Hoewel er heel veel geroofd en vernield is en veel weggevoerd naar musea in Bangkok. Vandaag was het op die site wel druk want er was een grote kudde kinderen op schoolreis. Door de Aziatische toeristen werden we schuchter en giechelend gevraagd of we mee op hun foto wilden staan. Vervolgens wil natuurlijk élke Japanner van dat groepje een foto met ons. Ge zijt dan wel efkes bezig. De schoolkinderen vroegen geen foto's - die namen ze wel stiekem met hun gsm - zij kwamen bedelen voor interviews en om onze namen op papiertjes in te vullen. Vol goede wil begint ge daaraan maar als ge 30 keer uw naam en nationaliteit hebt opgeschreven komt dat wel uw strot uit. Voor Paul is 't misschien een goeie oefening maar mij zegt beroemd worden maar niks, ik ben er vrolijk fluitend vanonder gefietst. BV worden is zeker niet mijn ding, dat kost teveel tijd.
En maar handtekeningen zetten...
Een verkoopstertje (haar kraam bestond uit de twee manden die ze met een lange stok over haar schouders droeg) had een tros bananen en een pakje jackfruit liggen. Ik zag daar een gezondere lunch in dan alweer gebakken kip, dus kochten we haar fruit en reden een kilometer verder naar 't eetbarakje met de plastic stoelen. Het was nog steeds gesloten maar de buurvrouw stond er, voor we goed en wel neer zaten (op een andere stoel dan die van gisteren vanzelfsprekend) en zonder iets te vragen, al met een colake voor mij en een pintje voor Paul. Dat wist ze duidelijk nog van gisteren en ze wou duidelijk niets aan 't toeval overlaten zodat haar nieuwe vaste klanten toch zeker niet van lunchadres zouden veranderen. De menukaart hebben we niet opengeslagen want we hadden ons fruit bij. Ge zou het in België allemaal eens moeten proberen, uw bananen gaan opeten op een terras! En deze lieve vrouw was al lang content dat we naar haar terug gekomen waren om ons drinken te kopen. Wat is 't leven toch gemakkelijk als ge snel tevreden zijt.
Offergaven...
De offergaven verdringen mekaar, het lijkt soms meer op een rommelmarktje.
Maar sommige gelovigen beperken zich niet tot plastic beeldjes... Ze vlechten de mooiste offergaven uit planten en bloemen. Echte kunstwerkjes!
Morgen bekijken we, in plaats van het hete dode stenen, frisse levende bloemen... op de Bloesemroute tussen Sint Truiden en Borgloon. En overmorgen fietsen we weer samen tussen de ruïnes van Sukhothai. En dat allemaal zonder een vliegtuig te nemen. 't Internet is toch een wonderlijk iets...
En waar zat ons Irma vorige zaterdag te genieten?...
Irma : "Te genieten? Te genieten??! Op een puntig takske met vlak in de buurt een hommel die zo in mijn achterste kon prikken! Genieten zou ik dat niet direct noemen. Werken ja."
Irma : "Gij doet dat met opzet mij ondersteboven laten hangen! Gewoon omdat ik niet dezelfde mening deel over "genieten" als gij! Matriarchaal diktatorke! Als ik misselijk word en ik moet overgeven dan verliest gij wel uw portefeuille en uw gsm hé... En uw pillendoos en uw cutterke en uw meter en uw zakdoekskes en-" Laathi : "Irma Nonkel Nand neemt een foto, zwijg en lach." Irma : "Met mijn achterste zeker?!"
Desalniettemin : In welke schitterende buurt liepen wij zaterdag te genieten? Zo snel het geraden is een uitgebreidere kijk op deze heerlijke streek!
Hoofstuk 10. Deel 3."Nine million bicycles... maar geen goei..."
De mooiste tempel van de dag was een met drie torens in maïskolfvorm. Hij lag daar te schitteren in 't zachte avondlicht tussen eeuwenoude bomen en vijvers. Niet alleen de vorm was prachtig maar ook de basreliëfs waren nog in vrij goede staat. Heelder stripverhalen stonden rond zijn torens gebeeldhouwd...
Buiten de driedubbele stadsomwalling van Sukhothai - twee muren, drie brede grachten - begint plots het platteland. Heerlijk is het om daar te fietsen! Rijden tussen de boerenerven vol kippen en hanen die onder de houten huizen op palen rondscharrelen, langs mensen die hun velden bewerken en tussen dat alles resten van de oude stad ontdekken! Stukken van forest monasteries, tempeltjes, alles ligt hier door mekaar in opgegraven ofwel half-opgegraven vorm en soms zelfs al opnieuw overgroeid. Ge kunt u hier nog een klein beetje ontdekkingsreiziger wanen.
Uit volle borst Katie Melua nazingend van "There are 9 million bicycles in Beijing,... maar geen goei. Want ons gat is nu van steen... en we klagen steen en been... maar naar alweer een oude steen... rijden we toch altijd nog heen..." Het was op den duur een lied van 20 coupletten of meer.
Bij zonsondergang waren we nog lustig bezig met fietsen, zingen en fotograferen (moeilijke combinatie wel) in 't park en we moesten plots nog een flink sprintje trekken om nog op tijd buiten te geraken. Het was zo betoverend mooi dat we alweer de tijd vergeten waren. Ons zitvlak niet natuurlijk maar dat negeerden we gemakshalve.
Vandaag zijn we dan toch twee Belgen tegengekomen die hier ook met een auto rondbollen, maar die hebben wel een heel druk programma, die zijn aan zo'n recordpoging bezig van Thailand in 14 dagen zoals Paul oorspronkelijk ook van plan was, die sukkels leggen enorme afstanden af en zien niks. Wij hebben twee dagen en drie nachten uitgetrokken voor Sukhothai en zij lappen dat op amper één namiddag af en dat is jammer want het is hier echt plezant als ge 't wat rustig aan doet.
's Avonds bleek dat het Belgisch koppel ook in ons hotel logeerde, en nog een derde! Oók met een huurauto, maar die pakten het helemaal relax aan, die bleven overal zolang ze er zin in hadden want ze trokken toch sowieso vijf weken rond. Zalig. Vreemd toch dat het vooral Belgen zijn die hier zelf rondrijden, is dat omdat wij in België als automobilist zo doodgetreiterd worden dat wij betere oorden gaan opzoeken om eens vrolijk in 't rond te kunnen rijden? Of is het omdat wij thuis zo bangelijk getraind worden om op 700 dingen tegelijk te letten op de baan dat wij geen weg of land nog te moeilijk berijdbaar vinden?
Bij 't diner was mijn curry weer zo godsgruwelijk pikant dat ik hem maar heb laten staan, mijn poepeke is al genoeg geteisterd van dat fietszadel dat ik de binnenkant van mijn achterwerk nu ook nog niet ga laten ruïneren.
En daarna legden zij hun ijzeren gat ten ruste op hun stenen bed. Reizen is altijd een heel klein beetje lijden. Maar 't vooruitzicht is goed want morgen is er weer een dagje "Angkor Wat voor Beginners".
Op de middag reden we naar 't centrum van 't park om aan de souvenir- en eetstalletjes iets te gaan knabbelen. Dolblij een klant te zien probeerden de restaurateurs ons van mekaar af te snoepen maar al fietsend zijn we natuurlijk moeilijk te pakken. Tenandere, ik had een strak omlijnd doel en daar gingen we niet van afwijken. Ons achterwerk had ons duidelijk gemaakt dat het de rest van de dag dienst ging weigeren als het tijdens de lunch niet in een stoel die naam waardig werd gezet. Dus al de barakskes met houten banken (de ene al oncomfortabeler als de andere) en die met verzamelde melkkrukjes rond lage tafeltjes vielen al uit de gratie. Opeens viel mijn oog op enkele plastic stoelen die helemaal achteraan voor een gesloten barak stonden! Ik zat nog niet neer of ik kreeg al een menukaart van een nabijgelegen tentje in de hand, onmiddellijk werd een ventilator aangesleurd en binnen 't kwartier stond er 1 verkeerd gerecht op onze tafel, 1 bord met gefrituurde stukjes kip en een bord met iets wat met een klein beetje fantasie voor frieten kon doorgaan. Een groot succes dus. Althans tot ik na de maaltijd plots op pijnlijke wijze ontdekte dat de plastic zitting van de stoel gebarsten bleek Ik stond recht, de scheur in het plastic sloot zich terug aaneen, de zitting kneep zich vast in mijn bil, ik slaakte een kreet van een gewonde tijger... Ik kreeg die verrekte stoel alleen maar van mijn zitvlak geplukt door terug te gaan zitten, zodat de scheur zich weer opende en haar tanden loste. Geloof me, zon flinterdunne reep geplet vel doet al even gemeen pijn als een apentandenafdruk in uw armen. Gebeten door een terrasstoel begot. Het moet mij toch weer gebeuren. En mijn billen waren al zo gehavend...
Na de lunch wilden we het hoogtepunt van het park, de Wat Phra Si Mahathat, gaan doorwandelen, een kanjer van een ruïne, jammer genoeg lagen de beelden in tegenlicht dus komen we deze tempel morgen best eens terug bekijken.
Wat Phra Si Mahathat.
Enkele fietsminuten later vonden we in een smalle, strakke vihara een meer dan 10 meter hoge zittende Boeddha. Het tempeltje had iets van reuze schouw met een kleine ingang, als ge binnenkomt staat ge boenk aan de voeten van dat reusachtig beeld. Ook deze hadden de gelovigen proberen vol te wrijven met bladgoud, maar ook hier kleefden de blaadjes niet goed. De reuzehanden van de Boeddha waren schilferig van 't goud en minuscule goudvelletjes dwarrelden omhoog aangetrokken door het open dak boven het beeld. Een magisch zicht... dwarrelend goud rond een stenen Boeddha.
In de muren van de tempel was een smalle trapgang van 45cm breed uitgewerkt, zodanig dat de priester destijds stiekum door de dikke muren tot aan het hoofd van het beeld kon klimmen, naast dat hoofd waren uitsparingen - een soort brede schietgaten - en daardoor kon de Boeddha dan zogezegd "spreken". Net dezelfde truk als diegene die ze in Egypte uithaalden. Bedrog is van alle landen, alle tijden, alle culturen, alle godsdiensten.
Boeddha's gezicht is zichtbaar door de driehoekige ingang...
Van dichtbij kan je niet anders dan omhoog kijken...
Of hem een handje geven...
Niet eenvoudig om te fotograferen... zo'n grote jongen in zo'n nauw tempeltje...
Kleine kopjes worden groot... en ze beginnen te lachen
Samen met een slak op pad.
"Ik word dus echt depressief van al die aandacht voor die onnozele, mottige dikkoppen... Ik laat er gewoon mijn staart van hangen..." "Met reden! Wij maar alle moeite doen om een sjieke sluierstaart te laten groeien en daar kijkt geen mens nog naar..."
"Hihihihi zo'n goudvis is toch echt een zuur, sikkeneurig beestje hé?! En trouwens een sluierstaart... Pffft! So what?! Hebben ze míjn staart al eens tegoei bekeken?..."
Nog altijd niet?... Allez... en dat vlak na Pasen?...
Jawel!! Een doodgewoon spiegeleitje! En om het antwoord voor de volle 100% correct te hebben had het moeten zijn : "Een spiegeleitje dat mijn echtgenoot liefdevol een beetje had laten aanbranden." Maar met het antwoord "een eitje" was ik al lang tevreden, dat hebben Ingrid, Walter, Mieke, Veveke, Nil, Wim, Mare, Lisette, Ron, Jan, Klaproosje, Chrisje, Redpoppy, Kathleen, Marleen, Yvette, Viviane, Steven, Geert, Opapat, Ritje, Vmax, Dolfijn, Lange Lou, Helena, Fernanda, Rozemarijn en Nadine ondervonden!
En voor 't geval ge u afvraagt wat die twee puntige schaduwen aan de linkerkant zijn... Dat zijn de oortjes van Mathurin die zich zat af te vragen : "Als zij dan toch enkel maar van plan blijkt om dat lekker ei te fotograferen kan ík 't misschien beter achter mijn kiezen steken?..."
Maar voor al deze mensen was deze foto al niet meer nodig : Ingrid, Walter, Mieke, Veveke, Nil, Wim, Mare, Lisette, Ron, Jan, Klaproosje, Chrisje, Redpoppy, Kathleen, Marleen, Yvette, Viviane, Steven, Geert, Opapat, Ritje, Vmax, Dolfijn, Lange Lou, Helena en Fernanda!
Zouden ze dit nu een "zonneslag" noemen? Ge wandelt over het terras, ziet dat het best lekker weer is, ge laat u "boenk" vallen waar ge valt, met uw poten omhoog tegen 't hout, en begint desalniettemin aan een deugddoend dutje...
Ge verspert wel de doorgang en ge ligt er een beetje slordig bij, maar dat is 't laatste van uw zorgen.
Wie zou er op zo'n moment geen poes willen zijn?...
En morgen laat ik jullie van de zon genieten, de Thaïse, want dan verschijnt er eindeljk weer een aflevering van 't reisverhaal!
Hoofdstuk 10. Deel 1 : "Is mijn gat niet te dik voor deze fiets?"
Het hotel bleek muisstil, de kamer zelf iets minder. De ijskast, de boiler, de airco van de buren, alles zong zijn eigen liedje. Gelukkig konden we veel apparaten gewoon uittrekken. Maar het bed is een steen, misschien uit een zachte steensoort maar toch, al waren we wel zo moe dat we als een blok op onze steen in slaap zijn gevallen.
Nadat we ze vanmorgen eerst fatsoenlijke eieren hadden leren bakken was het zalig om voor de eerste keer midden in een wijde, open tuin te zitten ontbijten in volle zon.
Eigenlijk toch wel chance dat ik die apenbeet alleen zelf zie als ik op een foto sta...
Aan de receptie stonden onze huurfietsen klaar maar dat was niet direct wat we verwacht hadden. Helemaal geen sportieve dingetjes, wel van die oude bommafietsen. Paul ging er op zitten en zijn fiets bleek een platte achterband te hebben "Bike is no good. The tyre is flat." "Is no fláááááááát! Is you heavyyyyyyyyyyy." Uiteindelijk bleek ook mijn fiets plat te staan (ik ben natuurlijk ondertussen ook vrij heavy) en hebben we de bomma's bij de receptioniste gelaten, zijn in onze superauto gestapt en zelf in 't dorp een fietsenverhuurder gaan zoeken. Keuze genoeg. Honderden fietskes stonden op ons te wachten, maar ik wou er eentje met een mandje voorop zodat Paul onze zware fototas niet over zijn schouder moest hangen in deze gloeiende hitte. Jammer genoeg zijn van al de fietsjes op politiebevel de manden afgevezen. De toeristen lieten er hun spullen te achteloos in rondslingeren en er werd veel gestolen. Desalniettemin heb ik toch nog met veel palaberen zo'n mand weten te versieren en ze gingen ze op een fiets vijzen. Maar op de welke?...
Voor Paul was er geen enkele goed genoeg, proefrit na proefrit bleef hij terugkeren met het slechte nieuws dat dit geen velo was maar een grasmachine. Ik kon hem niet van het idee afbrengen dat we hier echt geen koersfiets gingen vinden en dat het halfslachtige mini-fietsje het ultieme rijtuig van hier was. Na er in geslaagd te zijn hem te overtuigen dat we niet de Mont Ventoux gingen beklimmen maar gewoon een beetje in 't zonneke tussen wat tempelruïnes dwalen en meer afstappen dan rijden, kon hij zich neerleggen bij het zevende fietske dat hij probeerde. De mand werd erop gevezen en we konden eindelijk vertrekken. Ondertussen was er een busje Nederlanders aangekomen die nu vanzelfsprekend óók zon mandje op hun rijwiel wilden Arme fietsenverhuurder, Paul als klant krijgen Er zijn makkelijker manieren om uw dag te beginnen.
Het werd reuze plezant! Ik ga niet al die namen van tempels proberen op te schrijven want er zijn er weinig met minder dan vijfdelige namen, ik zou dan zinnen krijgen als : en we reden van de tempel van koning Mahathammaracha de vierde naar die van koning Borommatrailokanat van Ayuthaya. Geef toe, geen boeiende lectuur, zeker als ge niet zelf door de ruïnes kunt slenteren. Mij maakt het ook weinig uit wie wat gebouwd heeft, mij gaat het veel meer om te sfeer, 't lekker fietsen in de zon en achter elk bosje een nieuwe Khmer-rest te ontdekken.
Ik vond alle restjes stuk voor stuk de moeite om te bezien en er rond te cirkelen, zowel de kleine als de gigantisch grote. Wat Sorasak, een klein tempeltje, stond op een sokkel waar grote olifanten uit de stenen te voorschijn stapten, andere veel grotere tempels lagen op eilanden omringd door vierkante slotgrachten. Eerst reed ik nog braaf op de weg maar al snel ben ik overgeschakeld naar pure cross-country. Oh, ginder staat er nog eentje, stuur omdraaien en er recht op af, boebbeldeboebbel door 't gras. Zalig! Voor heel mijn lichaam behalve mijn achterste...
Wat Sorasak op zijn olifantensokkel.
Maquette van Sukhothai in het visitor center.
Eén van de enorme grachten.
Het oude Sukhothai is maar liefst 70 vierkante kilometer groot en er liggen werkelijk overal gerestaureerde en nog half overgroeide ruïnes. De Boeddhakes lachen u van alle kanten toe, gesteld dat ze nog een kop hebben. De Khmertempels zijn de mooiste omdat die bekroond zijn door hoge torens in de vorm van maïskolven en versierd met vele kleine beeldjes en bas-reliëfs. Hier kwamen we enkele schoolreizen en een boel Aziatische toeristen tegen maar weeral haast geen Westerlingen, honderden huurfietsen stonden in 't park werkloos in hun stallingen te wachten. Fijn. Maar van fietsen krijgt ge, onder andere, honger...
Voor wie eventueel meer sfeerbeelden wil bekijken van het Fort van Breendonk,... op onderstaande link vinden jullie mijn album van het bezoek van vorige zaterdag :
Mijn blogmaatje Andromeda sluit zijn mails altijd af met de volgende prachtige zin : "God kon niet overal zijn, daarom heeft Hij moeders gemaakt." Aan die woorden moest ik denken toen ik onderstaand filmpje via Alida aankreeg...
Het kleine extra detail heeft duidelijk resultaat opgeleverd! Ondertussen is het raadsel al opgelost door Ingrid, Walter, Mieke, Veveke, Nil, Wim, Mare, Lisette en Ron!
Deze foto wou ik op 22 januari op mijn blog plaatsen maar toen was ik in Thailand.... daarom plaats ik ze nu maar. De foto dateert van 22 januari 2006, ze is dus vandaag exact drie jaar en drie maanden oud. Ze is genomen de eerste keer dat we mekaar zagen. Het lot, onder de vorm van 't Seniorennet, dat vier "bloggers van 't eerste uur" bij mekaar brengt... Mare, Fernanda, ik en Viva.
En hoe totaal verschillend onze karakters en interesses ook mogen zijn, na al die jaren zijn we nog steeds kameraden en helpen mekaar door dik en dun met de gekste dingen. Héérlijk toch?!
Geen tijd voor lange schrijfsels dus laat ik jullie op 't blog ook even genieten van de zon... niet met een poes op schoot maar wel in 't gezelschap van de dartele tijgers uit de Tiger Temple...
Met mijn fobieën over martelingen en oorlogsmisdaden had ik mezelf voorgenomen om "nooit of te nimmer" het concentratiekamp van Breendonk te bezoeken. Maar aangezien mijn fotovrienden deze plek op hun agenda hadden staan om te gaan fotograferen leek het me het aangewezen moment om mijn grenzen te verleggen. Verscholen achter mijn camera en mijn statief ben ik dus mijn jeugdtrauma's te lijf gegaan... en heb de fototrip tot een goed einde gebracht.
Hier alvast enkele beelden uit mijn reportage over deze oneindig droeve plaats, de meer "kunstzinnige" foto's zet ik later voor de echt geïnteresseerden in een album.
Zonder woorden. Ik laat de beelden voor zichzelf spreken.
