"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
06-05-2009
Laathi en Laathi
Net aangekregen! Een cadeautje ontworpen door Lydie van het blog Tarali!
Dankje wel Lydie om de twee Laathi's eens bij mekaar te plaatsen! Meer van haar persoonlijke creaties vindt je op http://blog.seniorennet.be/tarali/
Marleen ge moogt hoe langer hoe fierder worden, laat uw neus rustig krullen tot hij in de war geraakt met uw wenkbrauwen want ge staat nog altijd eenzaam aan de top van mijn lijstje. Aan de bodem trouwens ook, aangezien geen van al de mannen (Jan?, Nand?, Andromeda?...) of vrouwen (Mieke?, Maria?...) waar ik mijn hoop op had gevestigd het ding lijken te herkennen... Maar ik heb geduld. Laat hen zich zaterdag maar eens rustig voor de kop slaan. Dus maak ik 't wéér maar makkelijker en leg de nadruk eens op een ander zeer typerend onderdeel...
Om tijdens de grootste hitte van de dag even binnen te zijn reden we naar 't museum. We hoopten ons daar een uurtje in airco te kunnen wentelen. Niks was minder waar. Het was er om te puffen en ze waren er dan nog in aan 't werken ook... Droge wolken stof plakten zich vast in het zweet ons aanschijns. Niet te doen. We hadden tot overmaat van ramp aan de ingang onze fototas in een locker moeten steken, dus fotograferen kon ook al niet Het is dan ook een vrij kernachtig bezoek geworden (hoewel er veel te zien was). Na een uur stonden we mottig terug buiten en waren we dolblij dat we op onze fietsjes konden springen en de wind weer langs onze lijven voelden spelen.
We zijn gewoon kriskras en zonder vooropgezet doel de ruïnes blijven doorkruisen. Zo kwamen we plots uit aan een heel mooi nieuw standbeeld van een oude koning, Ramkamhaeng. Hun Hendrik Conscience, hij leerde zijn volk lezen, 't is te zeggen : hij vond het alfabet uit. Maar hij heeft het de sukkelaars niet makkelijk gemaakt want zij hebben meer dan 50 letters om over de diverse toonhoogten bij de uitspraak nog te zwijgen. Al een chance dat onze Boudewijn ons niet 't alfabet bezorgd heeft anders hadden wij ook een 27ste letter : de oew. Van "Oewwaarde landghenoten...".
Koning Ramkamhaeng
Eén van de eerste geschriften. Zwaar schrijfboekske wel...
In de brede laan voor dat standbeeld was een ware Scherpenheuvel-nederzetting. In het eerste kraam (nu ja, "kraam", het had dak noch muren) stonden een paar rekken met plastic zakken die levende vissen bevatten. Maar niet alleen vissen, ook kikkers, palingen, zelfs grote waterschildpadden hingen daar in de zon! In zon zakske lagen meerdere dieren te zieltogen en te wriemelen in minder dan een liter water. De bedoeling was zo'n zak te kopen en dan de dieren terug in de vijver te kieperen, ze aldus te "bevrijden" om "verdienste te verkrijgen" (een aflaat te versieren dus). Dieren bevrijden is iets dat veel merit opbrengt. Jammer genoeg moest alles weer met gebaren duidelijk gemaakt worden zodanig dat ik mijn prangendste vraag niet gesteld kreeg : "De sukkelaar die elke dag de dieren vangt... Hoe zit het daarmee? Die moet dan toch elke dag zijn hel in plaats van zijn hemel verdienen? En hoe geraakt die mens van al zijn slecht karma terug vanaf? Moet die dan, voor al die gevangen vissen en kikkers, ergens op de duur als Wiedergutmachung een heel olifantenkamp gaan leeghalen en bevrijden? Of hoe zit dat dan?...Vanzelfsprekend komt ge dit met gebarentaal allemaal niet te weten.
Maar waar ik persé een antwoord op wou hebben is wat er 's avonds met die dieren in die zakskes gebeurde als de madammen opkraamden en naar huis gingen. Gelukkig kreeg ik dat na een hele pantomime wèl te weten. De niet verkochte koopwaar werd gewoon terug in de vijver gekieperd en de volgende ochtend vingen ze ze wel terug. Tja, op die manier kunt ge de Boeddhistische cirkel van "life is misery" wel in gang houden natuurlijk...
Het kraam daarnaast had een grote gong staan waarop ge geacht werd fors te kloppen om geluk te verkrijgen. Dat is onschuldig vertier, dus aan zo'n Vlaamse Kermis doe ik graag mee. Er stond ook een kom met een soort van lottoballetjes met nummers, ge moest blindelings grabbelen en dan uw cijfer aflezen en in de bakskes op zoek gaan naar het overeenkomstig papierke om uw toekomst af te lezen.
Ik met mijn nummerke 6 naar 't bakske, maar 't stond er alleen in 't Thai en 't Chinees op Een madam naast mij wou graag helpen, las mijn epistel gedurende een paar minuten aandachtig door, knikte en zei "Good." Persoonlijk vond ik dat wel een heel kernachtige vertaling van wat in t Chinees toch wel een zin of 10 was. Paul liet zijn briefke lezen en ze knikte evenzeer en mompelde ook "Good." We zullen dus een andere vertaler moeten zoeken als we ooit willen te weten komen wat het lot nu weer voor ons in petto heeft. Want ik zou nu toch wel heel graag weten of, als mijn menopauzale zoon binnenkort geboren wordt, zijn opvolger een dochter of weer een zoon gaat zijn, dan weet ik of ik mijn eerstgeborene zijn babykleertjes moet bijhouden.
Ik denk dat dit Boeddhatje destijds met een héél hoog stemmetje sprak...
Omdat we gisteren het platteland zo betoverend vonden zijn we terug een van de vier stadspoorten uitgereden en weer door de veldjes en weiden beginnen fietsen. Tussen de buffels, de lieve honden die zo parmantig midden op de baan liggen te slapen (en me altijd zo aan mijn poezen doen denken), de vechthanen gekoesterd onder hun grote ronde rieten manden, de ganzen in de plassen, de kippen op de boomtakken... alweer op zoek naar Khmerresten en koeienvlaaien.
Die boerderijen op pootjes zijn toch zo mooi. Niemand heeft kasten, alles ligt op schabben en de kleren worden buiten onder een afdak op een koord bewaard. Soms op kapstokken, anders gewoon over een draad gedrapeerd. Zo blijft de kleding lekker luchtig en wordt ze niet klam. Iedereen kan op deze manier wel zien hoe uitgebreid uw garderobe is. De pikante lingeriesetjes zullen ergens onder een struikske hangen denk ik.
"Mijn huis staat op stelten" heeft hier direct een heel andere betekenis...
Ik had gezegd dat het deze week niet simpel ging zijn. Ik verwachtte zelfs helemaal geen goed antwoord. Tot de mail van Marleen kwam waaruit bleek dat zij 't voorwerp al van de eerste foto herkend had! Heel héél straf!!! Ze is een trouwe lezeres van mijn blog en dat heeft haar duidelijk geen windeieren gelegd! Proficiat! Ik zal het al eens een pak makkelijker maken...
De opmerkelijke geesten onder jullie, die blijkbaar tussen regels kunnen lezen, hebben het in 't snuitje gekregen en vroegen of er iets mis was... Ja, ik moet toegeven, ik voel me inderdaad niet zo best. Zelfs schrijven lukt me momenteel niet echt meer. 't Zit met de laatste weken allemaal een beetje tegen. Maar dat gebeurt iedereen wel eens nietwaar?
Ik heb het hier lang geleden al eens uitgelegd, er zijn wat ik noem "zalmdagen" en "palingdagen". Op palingdagen glibbert en slibbert ge moeiteloos door 't leven en al zijn problemen heen. Al wat ge doet lukt, de moeilijkste boodschappen vindt ge, zelfs nog tegen een goeie prijs, op afspraken komt iedereen die er moet zijn effectief ook opdagen, ge komt zelfs niet in files terecht. Maar er zijn ook "zalmdagen"... Dagen waarin ge zwemt en spartelt en worstelt, over rotsen en onder omgevallen bomen, waarin ge tegen de stroom opvecht, uw vel openhaalt, tracht tegen watervallen omhoog te springen, en waar op 't einde van de lange dag, toen ge eindelijk na 729 pogingen in de bovenloop van de rivier gekomen waart en ge doodmoe uw eieren kon gaan leggen... een visser staat die u in een net schept en boven een vuurke bakt. Dagen waarop dus niks lukt en alles kapot gaat. Ge moet het ding er zelfs niet voor aanraken. Er naar kijken volstaat al. En hoe noemt men 7 dagen op een rij? Een week. En hoe heten 7 zalmdagen na mekaar? Het begin van een maagzweer.
Ik wou een grappig artikeltje schrijven over mijn "zalmweek" maar 't heeft even geduurd simpelweg omdat ik zo lang heb moeten zoeken om er ook maar íets plezant aan te vinden... Hier zittend - als Job op zijn mesthoop - omringd door een hoop half-kapotte en definitief "de geest gegeven" rommel, ga ik nu toch een poging wagen.
Een korte opsomming van wat in de loop van vorige week zijn geest gaf (tijdelijk of definitief) :
- mijn stofzuiger (verwijt ik niks, dat ventje heeft hier 12 jaar kattenhaar gevreten, ge zoudt van minder een indigestie krijgen)
- mijn lady-shave (kan ik óók niet echt iets verwijten want ik heb hem proberen op te laden met een verkeerde adaptor...)
- het trim-onderdeel van mijn echtgenoot zijn scheerapparaat (omdat ik dat misbruikt heb na de teloorgang van die ladyshave... Hij heeft het wel nog niet ontdekt.)
- mijn printer (maar die is waarschijnlijk ook allergisch voor kattenhaar. Gelukkig heeft hij zichzelf terug gereinigd en is hij zijn moeilijke periode, zonder blijvend trauma, doorgekomen),
- mijn bloeddrukmeter (ge moogt die niet laten vallen... daar krijgen die flauwerikken 't blijkbaar van aan hun hart...)
- de badkamerkraan (een koud bad en met koud water uw haar wassen net voor ge naar een concert moet. Plezant is anders. Vooral als echtgenoot daarna een bad neemt en een tovertrukje uithaalt met de kraan en hij wél een warm bad kan nemen. Jammer genoeg heb ik die magic trick nog niet onder de knie gekregen. Waarom begint alles in een oud huis toch ook een "handleiding" te krijgen?!...)
- mijn wekker (niet erg, want 't was een rotding, 't liep nooit af wanneer ík het wou. Maar dat kan natuurlijk ook wel zijn omdat ik zijn diepere psyche nooit echt heb kunnen doorgronden wegens nogal veel knopkes.)
- de gloednieuwe broodbakmachine (ik pleit volledig onschuldig aan 't feit dat hij van in 't begin het geluid maakte alsof het deeg door een helicoptermotor gekneed werd. Gelukkig geldt de garantie.)
- 3 (drie!) mini-stereoketentjes die ik allemaal in 't zweet mijn aanschijns, (pakt zo'n rommel maar op als dat nog allemaal met mekaar verboden is!) van kamer had veranderd omdat bij sommigen de ene functie nog werkte en bij de andere weer een andere. Jammergenoeg weigeren ze nu allemáál cd's te spelen. Maar ze staan nu wel op hun plaats. Gewoon decoratief te wezen dus.)
- mijn gsm. (Ik hoor alleen nog een blikkerige stem die me lijkt toe te spreken vanuit een gehucht ver achter de Alpen en ik roep nu net als mijn moemoe zaliger : "Halló?! Hallóó hooooort gij mij?! Hallóó hóóóórt gij mij?!!!!!!!!")
- mijn auto (op 't dashboard blijft er een geheimzinnig lampke branden - een sierlijk spiraaltje, 't is wel sfeervol - dat zeker en vast na 't starten uit zou moeten gaan. Normaal is een mens blij als een lamp blijft branden maar in dit geval is dat naar 't schijnt geen goed teken.)
Hoogstwaarschijnlijk ben ik nog wel een paar dingen vergeten. Maar om een idee te krijgen hoe ik me voel denk ik wel dat deze opsomming al volstaat. Gelukkig gaat dit allemaal maar om kleine materiële rampspoed. Maar dat neemt niet weg dat 't me op andere vlakken ook een beetje tegen zit. Vooral op gebied van gezondheid...
Ik veronderstel dat mijn sterren momenteel niet heel goed staan. Ik zou best een ladder willen nemen en ze proberen een beetje te verzetten maar ik vrees dat mijn ladder dan gaat breken en waarschijnlijk mijn heup ook. En die ladder is zowat het enige in mijn huishouden dat nog in redelijke staat is dus wacht ik maar stillekes en rustig af tot de bui boven mijn kop overgewaaid is.
De klimop van onze magazijnmuren zit net als al de vorige jaren vol vogelnesten. Dat is ook de bedoeling want daarvoor laat ik hem speciaal tomeloos doorwoekeren, het is echt een vogeltjesflatgebouw. Maar... de nieuwste generatie poezen blijkt een andere soort van interesse voor dit mooie schouwspel te vertonen dan onze oude garde die gewoon toekijken best voldoende vond. Zowel Mathurin als Serendipity, die hier nu hun eerste lente beleven, zitten stilletjes op een hoekje te dromen van gebakken duifjes die in hun mond gaan vliegen....
Serendipity : "Allez, stom kieken, vlieg nu eens naar hier..."
Serendipity : "Dichter! Kom, dichter. Hmmm, 't water komt me al in de mond..."
Serendipity : "Hoe? 'Kijken mag en aankomen niet'? Wat is dat nu weer voor een belachelijke huisregel?! Heb ik écht dat contract ondertekend toen ik hier kwam wonen? Zijt ge zeker?... Hoe kan ik die beesten nu opeten als ik ze niet mag aanraken?!!! Ge begrijpt toch dat die clausule in uw contract een 'catch 22' is?!..."
Mathurin : "Misschien betekent die clausule dat we ze niet zelf moeten vangen, dat ze ze hier op de zetel - gebraden en wel - komt serveren?"
Mathurin : "Hoezo... gij vindt mij jong en naïef?..."
Oei, wat heb ik vele mensen in de verleiding gebracht deze week... Zelfs enkele dieëten laten mislukken... Ik heb weer wat op mijn geweten. En dat allemaal met een foto van een "éclairke", een "sjoeke", een "roomsoes" - of hoe het in de diverse dialecten ook mag heten - te tonen.
Ik denk trouwens dat onze bakker de grootste éclairkes van heel België maakt... Ziehier het "licht ontbijtje" dat mijn echtgenoot me vorige zondag voorschotelde... Het werd onbedoeld een vruchtbaar fotoraadsel. Inspiratie zit soms in een klein, maar lekker, hoekje.
Wie gaat de strijd winnen?...
En dan zeggen ze allemaal dat ik een grote mond heb! En toch verloor ik de eerste veldslag...
Maar wees gerust uiteindelijk heeft het éclair-"ke", weliswaar het na ettelijke veldsagen, de oorlog toch verloren.
Mijn oprechte excuses aan Rikavensis, Geert, Viva, Luk, Jan, Ron, Ann, Nil, Fernanda, Veveke, Chrisje, Lisette, Vifke, Klaproosje, Steven, Ritje, Andromeda en Ryntje, Piet en Mieke om mogelijke dieëten verknald te hebben...
Laathi : "Kom bloem van me, we zullen eens tussen de bloemekes gaan poseren voor Nonkel Nand met zijn groot fotoapparaat!"
Irma : "Dat poseren neemt gij altijd wel heel letterlijk hé ma?... Bril af. Haar iets of wat 'normaal' leggen. En dan met een 'bevroren-madonna'-smile stijf rechtdoor blijven kijken..."
Laathi : "Maar dat is niet waar! Ik zit hier toch al heel sportief gehurkt tussen 't gras!!" Irma : "Jaja, dat nu wel, maar ik heb het eigenlijk meer over uw schaap-achtige blik."
Irma : "Wacht! Ik zal u eens helpen! Ik zal eens met 't puntje van uwe gsm in uw buik duwen..." Laathi : "Irma stop met die onzin! Breek me de bek niet open!"
Irma : "Maar nú hebt ge me op een goed idee gebracht!!! Ik zal uw tanden wel van mekaar krijgen als ik eens tussen uw ribben por... met uw breekmesje!"
Maar die is alvast niet meer nodig voor Rikavensis, Geert, Viva, Luk, Jan, Ron, Ann, Nil, Fernanda, Veveke, Chrisje, Lisette, Vifke, Klaproosje, Steven, Ritje, Andromeda en Ryntje!
Enkele foto's uit "De Bloemsemroute". Een traject langs de boomgaarden in Haspengouw, met als vertrekpunt Sint Truiden en eindpunt in Borgloon. Een machtig mooi, zacht golvend, gebied vol grote vierkantshoeves omringd door heelder velden van bloeiende fruitbomen...
Als je écht mooie foto's van deze streek wil zien - uit alle jaargetijden - moet je af en toe eens op 't blog van Viva kijken, zij woont midden in dit prachtige gebied : http://blog.seniorennet.be/viva/
Vanmorgen ging ik ze leren degelijke spiegeleieren bakken, niet zo'n snottig smoske met uitgelopen eigelen, maar een mooie, ordelijke 'sunny side up'. 't Moet niet altijd Paul zijn die het missioneringswerk doet. Ik dacht het eens origineel en opvoedkundig aan te pakken - niet door mondelinge overbrenging, ze snappen zelfs het woord "egg" niet - maar door te tekenen. Ik tekende in mijn schrijfboekske dus een koppel spiegeleieren... Het bovenaanzicht van twee spiegeleieren... En ik stak dat argeloos met een brede glimlach onder het garçonneke zijn neus... Ge had dat ventje moeten zien kijken! En een seconde later hadt ge míj moeten zien kijken toen ik mij plots realiseerde wat ik weer had aangevangen... Goed dat ik een vrouw ben want als een man deze stoot had uitgehaald had hij zeker een Thais madammeke geserveerd gekregen als ontbijt.
Na een stevig maaltje stonden we opnieuw klaar in de startblokken met onze poep in de witte talk, onze armen onder de zonnecrème en ons nieuw ochtendlied op de lippen :
Olifanten die schijten...
Tijgers die bijten...
Ge kunt 't ze niet verwijten.
Maar toeristen die bleiten
Omdat hun gat begint te slijten...
Awel, dát zijn flauwe geiten.
Dus hebben we van ons hart, en ons achterwerk, een steen gemaakt en zijn we terug zo'n rot-veloke gaan huren. Alle andere lichaamsdelen vinden het fietsen heerlijk en onze poep mag in de loop van volgende dagen nog genoeg in een zachte jeepzetel zitten dus die heeft het referendum verloren.
De keuze van de fiets verliep ook iets vlotter dan gisteren mits de nodige dreigementen langs mijn kant dat ik anders met een half uur voorsprong zou vertrekken en hij me niet meer zou terug vinden. Het ijzeren mandje werd aan Paul zijn exemplaar gevezen en weg waren we!
Wat Phra Si Mahathat
Eerst zijn we opnieuw naar de Wat Phra Si Mahathat gefietst om daar de Boeddhabeelden met hun snuiten in het oosterlicht te zien glunderen. Mooi! Hoewel er heel veel geroofd en vernield is en veel weggevoerd naar musea in Bangkok. Vandaag was het op die site wel druk want er was een grote kudde kinderen op schoolreis. Door de Aziatische toeristen werden we schuchter en giechelend gevraagd of we mee op hun foto wilden staan. Vervolgens wil natuurlijk élke Japanner van dat groepje een foto met ons. Ge zijt dan wel efkes bezig. De schoolkinderen vroegen geen foto's - die namen ze wel stiekem met hun gsm - zij kwamen bedelen voor interviews en om onze namen op papiertjes in te vullen. Vol goede wil begint ge daaraan maar als ge 30 keer uw naam en nationaliteit hebt opgeschreven komt dat wel uw strot uit. Voor Paul is 't misschien een goeie oefening maar mij zegt beroemd worden maar niks, ik ben er vrolijk fluitend vanonder gefietst. BV worden is zeker niet mijn ding, dat kost teveel tijd.
En maar handtekeningen zetten...
Een verkoopstertje (haar kraam bestond uit de twee manden die ze met een lange stok over haar schouders droeg) had een tros bananen en een pakje jackfruit liggen. Ik zag daar een gezondere lunch in dan alweer gebakken kip, dus kochten we haar fruit en reden een kilometer verder naar 't eetbarakje met de plastic stoelen. Het was nog steeds gesloten maar de buurvrouw stond er, voor we goed en wel neer zaten (op een andere stoel dan die van gisteren vanzelfsprekend) en zonder iets te vragen, al met een colake voor mij en een pintje voor Paul. Dat wist ze duidelijk nog van gisteren en ze wou duidelijk niets aan 't toeval overlaten zodat haar nieuwe vaste klanten toch zeker niet van lunchadres zouden veranderen. De menukaart hebben we niet opengeslagen want we hadden ons fruit bij. Ge zou het in België allemaal eens moeten proberen, uw bananen gaan opeten op een terras! En deze lieve vrouw was al lang content dat we naar haar terug gekomen waren om ons drinken te kopen. Wat is 't leven toch gemakkelijk als ge snel tevreden zijt.
Offergaven...
De offergaven verdringen mekaar, het lijkt soms meer op een rommelmarktje.
Maar sommige gelovigen beperken zich niet tot plastic beeldjes... Ze vlechten de mooiste offergaven uit planten en bloemen. Echte kunstwerkjes!
Morgen bekijken we, in plaats van het hete dode stenen, frisse levende bloemen... op de Bloesemroute tussen Sint Truiden en Borgloon. En overmorgen fietsen we weer samen tussen de ruïnes van Sukhothai. En dat allemaal zonder een vliegtuig te nemen. 't Internet is toch een wonderlijk iets...
En waar zat ons Irma vorige zaterdag te genieten?...
Irma : "Te genieten? Te genieten??! Op een puntig takske met vlak in de buurt een hommel die zo in mijn achterste kon prikken! Genieten zou ik dat niet direct noemen. Werken ja."
Irma : "Gij doet dat met opzet mij ondersteboven laten hangen! Gewoon omdat ik niet dezelfde mening deel over "genieten" als gij! Matriarchaal diktatorke! Als ik misselijk word en ik moet overgeven dan verliest gij wel uw portefeuille en uw gsm hé... En uw pillendoos en uw cutterke en uw meter en uw zakdoekskes en-" Laathi : "Irma Nonkel Nand neemt een foto, zwijg en lach." Irma : "Met mijn achterste zeker?!"
Desalniettemin : In welke schitterende buurt liepen wij zaterdag te genieten? Zo snel het geraden is een uitgebreidere kijk op deze heerlijke streek!
Hoofstuk 10. Deel 3."Nine million bicycles... maar geen goei..."
De mooiste tempel van de dag was een met drie torens in maïskolfvorm. Hij lag daar te schitteren in 't zachte avondlicht tussen eeuwenoude bomen en vijvers. Niet alleen de vorm was prachtig maar ook de basreliëfs waren nog in vrij goede staat. Heelder stripverhalen stonden rond zijn torens gebeeldhouwd...
Buiten de driedubbele stadsomwalling van Sukhothai - twee muren, drie brede grachten - begint plots het platteland. Heerlijk is het om daar te fietsen! Rijden tussen de boerenerven vol kippen en hanen die onder de houten huizen op palen rondscharrelen, langs mensen die hun velden bewerken en tussen dat alles resten van de oude stad ontdekken! Stukken van forest monasteries, tempeltjes, alles ligt hier door mekaar in opgegraven ofwel half-opgegraven vorm en soms zelfs al opnieuw overgroeid. Ge kunt u hier nog een klein beetje ontdekkingsreiziger wanen.
Uit volle borst Katie Melua nazingend van "There are 9 million bicycles in Beijing,... maar geen goei. Want ons gat is nu van steen... en we klagen steen en been... maar naar alweer een oude steen... rijden we toch altijd nog heen..." Het was op den duur een lied van 20 coupletten of meer.
Bij zonsondergang waren we nog lustig bezig met fietsen, zingen en fotograferen (moeilijke combinatie wel) in 't park en we moesten plots nog een flink sprintje trekken om nog op tijd buiten te geraken. Het was zo betoverend mooi dat we alweer de tijd vergeten waren. Ons zitvlak niet natuurlijk maar dat negeerden we gemakshalve.
Vandaag zijn we dan toch twee Belgen tegengekomen die hier ook met een auto rondbollen, maar die hebben wel een heel druk programma, die zijn aan zo'n recordpoging bezig van Thailand in 14 dagen zoals Paul oorspronkelijk ook van plan was, die sukkels leggen enorme afstanden af en zien niks. Wij hebben twee dagen en drie nachten uitgetrokken voor Sukhothai en zij lappen dat op amper één namiddag af en dat is jammer want het is hier echt plezant als ge 't wat rustig aan doet.
's Avonds bleek dat het Belgisch koppel ook in ons hotel logeerde, en nog een derde! Oók met een huurauto, maar die pakten het helemaal relax aan, die bleven overal zolang ze er zin in hadden want ze trokken toch sowieso vijf weken rond. Zalig. Vreemd toch dat het vooral Belgen zijn die hier zelf rondrijden, is dat omdat wij in België als automobilist zo doodgetreiterd worden dat wij betere oorden gaan opzoeken om eens vrolijk in 't rond te kunnen rijden? Of is het omdat wij thuis zo bangelijk getraind worden om op 700 dingen tegelijk te letten op de baan dat wij geen weg of land nog te moeilijk berijdbaar vinden?
Bij 't diner was mijn curry weer zo godsgruwelijk pikant dat ik hem maar heb laten staan, mijn poepeke is al genoeg geteisterd van dat fietszadel dat ik de binnenkant van mijn achterwerk nu ook nog niet ga laten ruïneren.
En daarna legden zij hun ijzeren gat ten ruste op hun stenen bed. Reizen is altijd een heel klein beetje lijden. Maar 't vooruitzicht is goed want morgen is er weer een dagje "Angkor Wat voor Beginners".
Op de middag reden we naar 't centrum van 't park om aan de souvenir- en eetstalletjes iets te gaan knabbelen. Dolblij een klant te zien probeerden de restaurateurs ons van mekaar af te snoepen maar al fietsend zijn we natuurlijk moeilijk te pakken. Tenandere, ik had een strak omlijnd doel en daar gingen we niet van afwijken. Ons achterwerk had ons duidelijk gemaakt dat het de rest van de dag dienst ging weigeren als het tijdens de lunch niet in een stoel die naam waardig werd gezet. Dus al de barakskes met houten banken (de ene al oncomfortabeler als de andere) en die met verzamelde melkkrukjes rond lage tafeltjes vielen al uit de gratie. Opeens viel mijn oog op enkele plastic stoelen die helemaal achteraan voor een gesloten barak stonden! Ik zat nog niet neer of ik kreeg al een menukaart van een nabijgelegen tentje in de hand, onmiddellijk werd een ventilator aangesleurd en binnen 't kwartier stond er 1 verkeerd gerecht op onze tafel, 1 bord met gefrituurde stukjes kip en een bord met iets wat met een klein beetje fantasie voor frieten kon doorgaan. Een groot succes dus. Althans tot ik na de maaltijd plots op pijnlijke wijze ontdekte dat de plastic zitting van de stoel gebarsten bleek Ik stond recht, de scheur in het plastic sloot zich terug aaneen, de zitting kneep zich vast in mijn bil, ik slaakte een kreet van een gewonde tijger... Ik kreeg die verrekte stoel alleen maar van mijn zitvlak geplukt door terug te gaan zitten, zodat de scheur zich weer opende en haar tanden loste. Geloof me, zon flinterdunne reep geplet vel doet al even gemeen pijn als een apentandenafdruk in uw armen. Gebeten door een terrasstoel begot. Het moet mij toch weer gebeuren. En mijn billen waren al zo gehavend...
Na de lunch wilden we het hoogtepunt van het park, de Wat Phra Si Mahathat, gaan doorwandelen, een kanjer van een ruïne, jammer genoeg lagen de beelden in tegenlicht dus komen we deze tempel morgen best eens terug bekijken.
Wat Phra Si Mahathat.
Enkele fietsminuten later vonden we in een smalle, strakke vihara een meer dan 10 meter hoge zittende Boeddha. Het tempeltje had iets van reuze schouw met een kleine ingang, als ge binnenkomt staat ge boenk aan de voeten van dat reusachtig beeld. Ook deze hadden de gelovigen proberen vol te wrijven met bladgoud, maar ook hier kleefden de blaadjes niet goed. De reuzehanden van de Boeddha waren schilferig van 't goud en minuscule goudvelletjes dwarrelden omhoog aangetrokken door het open dak boven het beeld. Een magisch zicht... dwarrelend goud rond een stenen Boeddha.
In de muren van de tempel was een smalle trapgang van 45cm breed uitgewerkt, zodanig dat de priester destijds stiekum door de dikke muren tot aan het hoofd van het beeld kon klimmen, naast dat hoofd waren uitsparingen - een soort brede schietgaten - en daardoor kon de Boeddha dan zogezegd "spreken". Net dezelfde truk als diegene die ze in Egypte uithaalden. Bedrog is van alle landen, alle tijden, alle culturen, alle godsdiensten.
Boeddha's gezicht is zichtbaar door de driehoekige ingang...
Van dichtbij kan je niet anders dan omhoog kijken...
Of hem een handje geven...
Niet eenvoudig om te fotograferen... zo'n grote jongen in zo'n nauw tempeltje...
Heel héél straf!!! Ze is een trouwe lezeres van mijn blog en dat heeft haar duidelijk geen windeieren gelegd! Proficiat!
En dat allemaal met een foto van een "éclairke", een "sjoeke", een "roomsoes" - of hoe het in de diverse dialecten ook mag heten - te tonen.
door Rikavensis, Geert, Viva, Luk, Jan, Ron, Ann, Nil, Fernanda, Veveke, Chrisje, Lisette, Vifke, Klaproosje, Steven en Ritje!
