"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
07-06-2009
Fotoraadsel 192 - foto 1
Om half drie had ik nog steeds geen raadsel dus ik hoopte dat de "stembusgang" mij op een ideetje ging brengen. En dat is gelukt! Ik ben met een raadsel teruggekomen. Een heel dankbaar dan nog want ik kan in de loop van de week verschillende foto's vanuit andere invalshoeken tonen!
Vorige zondagmiddag had ik nog helemaal geen fotoraadsel in zicht en mijn voorraadje is al lang opgebruikt. Het was een drukke en stresserende week geweest zonder tijd of inspiratie om iets leuks te bedenken. Onverwacht kwamen vrienden me uit mijn hobbithol lokken in de hoop mijn kop eens te laten uitwaaien met een fikse boswandeling. Zoals altijd zat mijn camera in Irma. We reden naar een bos, ik was nog geen 5 minuten uit de auto gestapt en zag daar midden in 't gras plots 'mijn toekomstig fotoraadsel' voor mijn voeten liggen!! Een afgevallen reflector van een fiets! Het lot was me dus even héél erg behulpzaam geweest anders was het deze week niks geworden met het raadsel.
Het enige antwoord dat ik van jullie verwachtte was de naam van een voorwerp waarin een reflector zit, dus dat mocht evengoed fiets- als autolamp zijn, als katoog, of zelfs het materiaal waar een verkeersbord uit gemaakt is. Veeleisend was ik niet. Maar 't mocht niet baten. Zelfs niet toen ik al van in 't begin op 'fietsen' en 'koersen' alludeerde : het peloton, de kopgroep... Maar nee hoor, het peloton zou nog dágen op zich laten wachten.
Mijn lezers zaten met hun hoofd in bijenkorven, allerhande roosters, tot zelfs in de motor van hun auto te zoeken. Zelfs mijn hint om gewoon de kop door 't raam te steken en eens goed rond te kijken (in elke straat staan toch fietsen, auto's, verkeersborden...) haalde niet veel uit. Het lot had mij dus een echt goed moeilijk raadsel in handen gespeeld. Merci Lot! Ge moogt dat morgen nog een keer doen!
In vele streken in Vlaanderen noemden wij vroeger zo'n reflecterend dingetje achter op onze fiets "een katoog". Omdat die net als de ogen van poezen het licht weerkaatsen in de duisternis. En hier ligt hij dan, zoals ik hem vond, verloren in 't bos, een design-katoog. Waarschijnlijk een exemplaar dat van een fietsspaak of een auto afgevallen is....
Mathurin : "Een katoog?! Een katoog?! Heeft ons ma dan nog nooit mijn prachtige kijkers bezien? Als dit een katoog is dan toch van een vierkantige robotkat! Er is iets zwaar mis met ons ma haar ogen, of met haar geheugen,... Als ze nu al niet meer weet hoe een kattenoog eruitziet terwijl ze omringd is door 12 stuks..."
Serendipity : "Laat haar toch!... Als zij dit ding nu zo wil noemen... 't Is een oud mens aan 't worden, heb er een beetje begrip voor..."
Mathurin : "Jaja, maar ik begin mij wel serieus zorgen te maken hoor Serendip! Als ze kattenogen gaat beginnen verzamelen!... Niet vergeten : mijn ballekes staan hier ook in een glazen potteke in haar curiositeiten-kastje hé!"
Serendipity : "Maar dat spul ruikt wel vreemd hé?... Naar Irma natuurlijk, ook een beetje naar bos... en naar nog iets... Maar naar wat?..."
Mathurin : "Nu ge 't zegt! Dat ruikt naar... hond!!! Naar hondenpis volgens mij! Oh nee, godweet houdt ze hier ergens een hond verborgen?!!!" Serendipity : "Maar nee Mathurin, dan had ze dat ding toch geen katoog maar een hondenoog genoemd!"
Proficiat aan de mensen met de arendsogen : Ron, Andromeda, Luk, Chrisje, Steven, Geert, Klaproosje, Nadine, Lisette, Wim, Sus, Redpoppy, Marleen, Rikavensis, Fred, Mieke, Kaat, Veveke en Jan, (de rode lantaarndrager in deze koers )!
O lief Lot, ik aanroep u, leg morgen een even spannend fotoraadselvoorwerp op mijn pad!
De meeste mensen zijn, naar ik lees in mails, blij met de sobere achtergrond van mijn blog. Ik vind hem ook prachtig en ben Viva heel dankbaar dat ze deze mooie kleur grijs met een subtiele textuur voor me heeft weten te vinden. In de loop van volgende weken wordt er ook nog aan de kantlijn gewerkt en hoop ik tijd te vinden om het macrofoto-blogje in werking te stellen. Maar ik heb eerst enkele vragen :
Sinds mjn blog in een nieuwe kleedje steekt laad ik ook mijn foto's in een groter formaat op én op een iets hogere resolutie zodat jullie ze scherper kunnen zien. Dit vertraagt blijkbaar het openen van het blog op sommige schermen nogal veel ... Dus ik zal moeten kiezen : Dít formaat van foto's en een trager blog? Of terug naar kleinere foto's van iets mindere kwaliteit zodat het blog even snel open gaat als vroeger? (De grijze achtergrond blijft sowieso.) Ik zou liefst kiezen wat mijn lezers het prettigst vinden. Dus laat me aub uw mening eens weten.
En daar komt dan vraag 2. Ik heb al verschillende mails gekregen van mensen die heel veel moeite doen om een reactie onder een van mijn artikels te zetten maar die steeds de verwittiging krijgen dat ze de veiligheidscode (de vier vervormde letters) verkeerd ingetikt hebben. Ze blijven dan drie, vier keer proberen, krijgen steeds een andere code, maar hoe goed ze ze ook overnemen, de reactie blijft geweigerd worden... Wel jammer, zowel voor hen als voor mij.
Als het jullie lukt hieronder op mijn vragen te reageren, dan doe je me daar zeker een plezier mee. En anders is zoals steeds jullie mening per mail even welkom natuurlijk! laathi@hotmail.com
Begot ja! Dat brengt me plots op nog een derde vraag!! Werkt mijn "e-mail"-button die in de marge van mijn blog staat? Want die schijnt bij veel mensen ook niet te reageren...
Dus even recapituleren :
vraag 1 : voorkeur voor een snel blog met minder fijne, kleinere foto's of voor een zich trager openend blog met betere kwaliteitsfoto's? vraag 2 : werkt bij u de "reageer"-functie onder mijn berichten? vraag 3 : werkt bij u mijn emailknop?
Aan iedereen die iets wil laten weten alvast op voorhand bedankt voor jullie hulp!
En ik kan dus niet echt veel meer laten zien hé!!! Das nog 't ergste! Kijk eens rond in de wereld, ge hebt er al minstens honderden (onbewust zo blijkt) gezien sedert het raadsel op mijn blog stond...
Reeds opgelost door Ron, Andromeda, Luk, Chrisje, Steven, Geert, Klaproosje, Nadine en Lisette!
De Cogels-Osylei met zijn prachtige Jugendstil huizen is zeer bekend, elke Antwerpenaar is er een beetje verliefd op. Ik wandel er ook graag door. Het lijkt wel een architecturale Disneyworld. Ik laat jullie even mee dwalen door deze sprookjesachtige buurt op amper 100 meter van het station van Berchem. Voor liefhebbers van dit soort architectuur is een bezoek aan Antwerpen zonder een uurtje door deze straten te lopen niet volledig. Genieten maar... van de details, de kitsch, de vergane glorie, de restauraties (de ene al meer geslaagd dan de andere...), maar toch vooral van de sfeer... Je kan je zo inbeelden dat Harry Potter er een huisje bezit...
Komaan, droom mee weg, de tijd staat niet stil. Of hier soms wel?...
En dan even rust op één van de vele terrasjes in de buurt...
De kikkerdril waar ik, en hopelijk veel van mijn bloglezers, al zoveel plezier aan beleefd hebben komt uit deze mooie vijver van mijn jonge vriendin Amelie. Haar opa liet hem deze lente aanleggen en het leven in de vijver heeft ook Amelie al uren van plezier bezorgd.
Samen met de kikkers werd een nieuwe kikkervriendin geboren!
Gisteren vonden de buurkinderen tot hun grote vreugde en verrassing de eerste kikkertjes in hun eigen tuin. Tot ieders plezier werden ze even terug naar hun geboortevijver gebracht. Op familiebezoek dus. "Kikker-moeder" Amelie speelde de charmante gastvrouw.
Amelie's kikkers zijn een stuk dikker en groter dan de mijne! De "keuken" moet daar beslist beter zijn... Maar dat is natuurlijk al lang geen geheim meer.
Hier zie je een kleintje (bijna anderhalve centimeter groot) de wereld bekijken vanop een jong waterlelieblaadje...
Als Amelie ze nu allemaal namen wil gaan geven zal ze wel even werk hebben...
Ook haar kroost zijn geboren fotomodelletjes!
Lekker in de zon op een kei in de waterval uitrusten van al 't rondgespring.
Deze jongen is nog maar net verkikkerd hij heeft nog een vrij lange staartrest. Over enkele dagen verdwijnt die ook wel.
Heerlijk zwemmen in wat voor zo'n klein diertje een enorme wildernis moet zijn.
Jammergenoeg overleven ze niet allemaal... Deze vond ik in de oeverrand. Hier zie je goed hoe mooi getekend zijn buikje was en wat een prachtige kikker hij had kunnen worden...
Maar niet getreurd lieve Amelie, Boeddha waakt over zijn dikkopje-zieltje...
Nuttige info voor vogel- én kattenliefhebbers. Jawel, die combinatie bestaat heus!
Jarenlang zocht ik naar een bevredigend systeem om te verhinderen dat mijn poezen via een boom naar de buurtuin konden klimmen en wilde tegelijkertijd rust verschaffen aan mijn nestelende vogels. De extra moeilijkheid in mijn geval vormt een trap, die vlak tussen de tuinmuur en mijn (enige) boom, naar mijn dakterras leidt. Die bewuste trap is de doorgangsweg en "racebaan" van de katten. Ik denk dat ik er eens flitspalen ga moeten zetten.
Mijn eerste oplossing was een pvc buis die ik in korte stukken zaagde welke ik met elleboogjes in mekaar paste om zo een vierkant te vormen dat ik met enkele touwtjes rond de boomstam kon bevestigen. De katten konden klimmen tot aan de buisring maar daarop hadden hun nagels geen grip dus konden ze ook niet hogerop. Toch vond ik dit niet volstaan voor de zijtakken die ondertussen dikker werden. Ik zag mijn poezen zich al met een flinke sprong, vanop de trap of vanop het terras, naar die zijtakken lanceren...
Mijn tweede oplossing was à la "Christo". De kunstenaar die alles inpakt. Ik pakte de stam van mijn boom in met lichte plastickleeffolie. De katten zagen alles wapperen en flapperen, werden onzeker en waren al helemaal niet meer geneigd om nog in die boom te klimmen. Alleen... esthetisch was anders...
Mijn Christo-boom onder het goedkeurend oog van een van mijn talrijke vogeltjes.
Mathurin : "Be-la-che-lijk." Serendipity : "En smakeloos. Triest toch hé, zo'n 'artiste manqué' in huis?"
En toen vond ik eindelijk in een dierenwinkel de ultieme oplossing! Er bestond dus inderdaad een systeem om katten uit bomen te houden en de vogels hun veiligheid te gunnen.
Het systeem bestaat uit allemaal losse haakjes die je aaneenrijgt tot een "stekeltjesketting". Je kan de ketting zo lang maken als je wil, dus het systeem is geschikt voor eender welke dikte van stam of tak. Laat je echter niet vangen door de misleidende reclame op de verpakking. Er staat dat in 1 verpakking voldoende schakels zitten voor een boom met een diameter van 70cm. Dit is echter onzin. De ketting kan hooguit 70cm lang gemaakt worden, en dat is wel heel érg veel te kort voor een boom van 70cm doorsnede. Maar geen nood, als je enkele verpakkingen bijkoopt kan je gewoon verder schakels aanrijgen. 't Wordt dan wel een dure affaire want 1 pak kost al gauw 20 euro.
Een handige doe-het-zelver kan zo'n systeem, of iets soortgelijks, eventueel met flink wat geduld, ook wel zelf in mekaar knutselen denk ik.
De buis, het plasticfolie en de eerste stekeltjesring. Mijn katten verklaren me gek.
De stalen pinnen vormen een kraag waarlangs een kat onmogelijk kan passeren.
Serendipity : "Heeft ze nu in haar jeugd al geen kastelen mogen bouwen ook niet? Dat ze nu op haar oude dag versterkte burchten begint te ontwerpen?! Mijn moeder moet als stadskind toch echt wel héél veel gemist hebben..."
En zo ziet het er uit als het af is! OK, die buis moet er nu nog wel af, maar daar ben ik ondertussen wat aan gehecht geraakt. De eerlijkheid gebiedt dat ik eerst ook 100% zeker wil zijn dat ze die pinnen echt wel afstotelijk genoeg vinden.
Ondertussen is er dit jaar nog maar 1 baby vogel - die uit het nest gevallen was, of zijn eerste vliegles kreeg - overleden.Serendipity kwam hem mij liefdevol in de keuken aanbieden. 't Mankeerde er nog aan dat ze vroeg of ik hem even licht voor haar wou aanbraden...
Conclusie : 1 gesneuvelde op een populatie van 6 katten tussen tientallen gevederde vriendjes met hun kroost durf ik best een succes te noemen.
De kopgroep bestaat uit drie mannen : Ron, Luk en Andromeda, onmiddellijk gevolgd door de eerste vrouw : Chrisje!
Onszelfde Chrisje dat vorige week zo ongeveer radeloos is geworden tijdens 't zoeken naar de emmer. Gelukkig kunnen haar ogen en hersenen nu totaal stressloos op vakantie vertrekken.
Ik vreesde al dat Mathurin enige bezwaren ging maken tegen het rennetje rond de vijver...
Mathurin : "Wel moeder... het moet mij van 't hart. Ge hebt al veel nuttige uitvindingen gedaan - de chauffe-chat vind ik een succes, die speelballetjes met kattekruid zijn heel leuk, en de drankfles voor onze Ming is inderdaad ook praktisch - maar wat ge nu gebricoleerd hebt... dat zogenaamde "vissenkraamafdelingshekje"... wel, daar heb ik toch mijn bedenkingen over..."
Mathurin : "Ziet ge dan niet hoe onpraktisch dit ding is?..."
Mathurin : "Ik krijg bijna een verschot door te proberen een vis te pakken te krijgen...."
Mathurin : "En gesteld dát ik er eentje zou vangen, hoe moet ik hem in godsnaam over dat hek sleuren? Mijn vis gaat gefileerd zijn alvorens ik hem kan gaan degusteren..."
Mathurin : "'t Ergste van al is dat ge uw constructie weer "voor de eeuwigheid" gemaakt hebt. Wat bezielt u toch? Waarom dat nu niet zo ontwerpen dat ik dat makkelijk terug opengeprutst krijg?..."
Mathurin : "Op de duur gaat ge me nog van de visvangst naar de jacht drijven hé! En daar gaat ge ook weer bezwaren tegen maken. Ik ken u zo onderhand. Ge moet wel eens stillekesaan beginnen weten wat ge wilt hé seg!"
Serendipity : "Mathurin ventje, stop eens met zagen. Eet eens vis zoals wij allemaal doen : schoon fijngeprakt in een bordje met een lekkere dikke saus van een of ander ultra-premium-super-merk van de Tom & Co. Trouwens ge zijt nog geen jaar oud, ge wilt u toch al niet beginnen gedragen als een bejaarde die met een vislijntje aan een vijverke zijn verveling zit te verdrijven?"
Mathurin : "Jamaar Dipity we moeten toch ook aan onze lichaamsbeweging geraken! En 't is toch ook gewoon zonde! Zie hier nu die klomp visseneieren liggen! Die zoudt ge toch kunnen bakken?! Als een omelet ofzo! Of dat ze ze desnoods verkoopt! 't Is begot kaviaar! Hier ligt gewoon een klomp goud weg te rotten!!!"
Mathurin : "Richard zegt gij toch ook eens iets jongen! Want gij zit hier nu toch ook precies opgesloten als in een kooitje in de ZOO!"
Mathurin : "'t Is al goed. Gij zijt ne plastieken en die hebben meestal niet veel te zeggen."
Mathurin : "Pfffft. Laat al maar, ik zoek me wel een sappige vogel - die zijn rond deze tijd van 't jaar nog lekker mals - dat is ook smakelijk en zo geraak ik ook aan mijn lichaamsbeweging."
Ming : "Laat het uit hé jongen!! Ge moet hier niet in bomen en struiken gaan springen want dan is dat hier weer een kabaal als ge naar beneden dondert en al dat paniekerig gestjilp van die vogels er dan nog bij... Ik lag hier wel een middagdutje te doen hé! En ik wil daar mee voortdoen. Ga binnen een bak Friskies met vissmaak of gevogelte vragen - die pottekes met 't purper etiket - en laat ons nu verder genieten van de rust. Trouwens waarom denkt ge dat God anders de Friskies zou geschapen hebben? Als katten geacht werden vogels te vangen dan zouden wij echt wel uitgerust geweest zijn met vleugels."
Tja, ik zou weer - net als bij de emmer van vorige week - kunnen zeggen dat bijna iedereen zo'n ding bezit... maar wat haalt dat uit?... Ge moet het nog herkennen ook hé?
Persoonlijk vind ik het moeilijker dan de emmer... maar jullie kennende zullen jullie dit nu weer veel makkelijker vinden. Alleszins veel succes maar nog veel meer plezier! Mail je mogelijke oplossingen maar naar laathi@hotmail.com.
Nog een berg verder (we zijn hier regelmatig boven de 2000 meter hoog) was er alweer een stammenfeestje aan de gang. De dag was ondertussen al verder gevorderd en de drankvoorraad duidelijk geslonken. De rondedans die we hier voor onze ogen zagen afspelen was al van een veel slordiger en rommeliger allooi dan die vorige. Er werd al flink gestruikeld, de belletjes op hun kleding rinkelden en tinkelden al een pak onregelmatiger, de snaarinstrumenten klonken vals, en de blaasinstrumentspeler keek ook niet meer zo nauw, de serieuze gezichten waren vervangen door wazige blikken, er werden zo te zien veel vettige moppen verteld (waarschijnlijk over ons) en hartelijk gelachen. En vanzelfsprekend werden we uitgenodigd om mee te feesten maar deze bende was nu toch een beetje teveel boven zijn theewater om op die uitnodiging in te gaan.
Naargelang de drank vloeit worden de schuifelpasjes iets slordiger. Maar het blijft wel de "processie van Echternach".
En ik die bang was geweest om geen mensen in lokale klederdracht meer te zien. Ik dacht echt dat we die in de jungle gingen moeten gaan zoeken om ze dan niet te kunnen vinden. Ze lopen hier begot gewoon in kuddes los en dansen naast de baan! Maar ik denk wel dat het vandaag een feestdag is want voor een normaal 's zondags uitje lijkt iedereen me te veel opgetut en is de kleding te gesoigneerd. Jammer dat geen mens Engels spreekt - ze spreken trouwens niet eens Thai - want het zijn heel vriendelijke mensen en ik zou er graag meer over weten.
Genieten van de zon kan overal. Zelfs in een afvalbak.
Bergdorpje.
Onze volgende stop was aan het Nationaal Park waar zich de Fish Cave bevond. Een mooi park met een rivier die propvol karpers zit. De bedoeling is om naar een diepe grot in de berg te wandelen en de karpers die ge daar beneden ziet zwemmen te voeren met stukken papaya. Dat levert de gelovige veel "merit" op en de karpers verdorie een flinke cholesterol. Gesteld dat het niet waar zou zijn dat al dat vissen voeren hun karma terug wat op de rechte baan helpt, het vissenetenverkoopstertje en de karpers kunnen er maar goed mee varen. Ik ben al heel blij dat de ceremonie zich hier enkel tot vissen voeren beperkte en niet tot vissen bevrijden uit plastic zakskes.
De volgevreten karpers. Karma kan lekker zijn.
Het altaar in Fish Cave. De heilige heeft een dekentje met tijgerprint rond zijn schouders gedrapeerd. Ja, in een grot kan 't koud worden. Zeker 20°... Boven nul, welteverstaan.
De tijd van 't normaal poseren is definitief voorbij! Ik doe 't nu op zijn Japans! Véél leuker!
In Mae Hong Son aangekomen gingen we ijs en drank kopen in de 7/Eleven en daar kwamen we de Nederlanders weer tegen. Ze maakten ons flink bang voor het Fern-hotel waar we naar op weg waren. Zij hadden het bezocht en afgekeurd omdat ze het zo donker gevonden hadden, het publiek piepjong, en er veel teveel honden rond liepen... Ze hadden iets veel sjieker en betaalbaarder ontdekt, het Golden Pai Hotel. Een ding dat onze Trees niet eens kende. We zijn er dan toch maar eens naartoe gereden maar het stond ons helemaal niet aan. Zo doods, geen uitzicht, en droevige, donkere kamers. Aangezien nóg veel donkerder toch al niet kon besloten we maar naar onze eerste keuze, dat Fern Resort te rijden. En dat bleek een heel goeie beslissing te zijn.
Het ligt in een nauwe vallei hoog tussen enkele bergtoppen, midden in de natuur. Bossen en rijstveldjes. De hutjes staan in 't bos verspreid en daar doorheen kronkelen heel smalle beekjes. Hier en daar staat een bamboeklepper in 't water en als die volloopt en zich leegkiepert gaat het "klok". In de stilte van 't bos klinkt dat als "KLOK!!!" En er staan hier zo wel een paar kabouters Klok... maar voor de rest is de plek de rust zelve. Het hotel is eco, dus eenvoudig, geen ijskasten of tv's, één handdoek per persoon, maar wel een zwembadje. Het personeel bestaat uit mensen van de Shan en Karen-bergstammen die met vallen en opstaan, maar met veel liefde en plezier, hier hun kost verdienen en hun gasten verwennen. Wat hier ook erg opvalt is dat ze aandacht besteden aan hun honden. Op bordjes staat dat we respect moeten hebben voor hun geliefde viervoeters omdat ze voor ons waken en gids spelen op de natuurwandelingen. Geestig! Als ge het uitgestippeld nature trail volgt gaat er een hond mee om u op 't goede pad te houden! Dat is pas origineel gevonden!
De kamer mag dan niet bepaald luxueus zijn, maar ze heeft alles wat we nodig hebben (behalve gsm-ontvangst door die hoge bergwanden), de omgeving is prachtig, de tuin is verlicht met kerstlampjes wat het zicht helemaal onaards maakt. En toen moest het eten nog komen! Dat was om helemaal lyrisch van te worden, toen ging de hemel pas écht open! Knapperige groenten-tempura en gefrituurde pompoen, in reusachtige hoeveelheden... Gevolgd door zalige curry's, die we gelukkig konden delen met vier honden. De oudste is 12 jaar en ziet eruit als een husky-achtige, heel vreemd om zo'n dier op deze plek te zien, ik denk dat hij vooral 's nachts gelukkig is als 't afkoelt. Hij heeft de zachtste pels die ik ooit bij een hond gevoeld heb, nog zachter dan die van een poes!
Na het diner spraken we Toni, de receptionist, aan om nog eens te vragen juist uit te leggen hoe we morgen naar de Karen langnek-dorpjes moeten rijden. Vol goede wil, maar met zijn kop al in de alcoholische nevelen, begon hij eraan,... maar hij kon er ook niet meer mee stoppen. Na twintig minuten was hij nog altijd met evenveel enthousiasme dezelfde route aan t uitleggen en wij ondertussen maar knikkebollen van de slaap en toch hartstochtelijk beleefd proberen blijven. Als we de girafvrouwen na deze uitleg nóg niet vinden dan zijn we echt wel uilen. Gelukkige uilen.
Het is hier zo'n rustige plek, er zijn hooguit nog een tiental andere gasten, en iedereen kruipt hier alweer lekker vroeg in zijn hutje. Dus ook voor ons tijd om de - stilaan sterkverdunde, haast homeopatische - slaapsokken aan te trekken en ons in slaap te laten kloppen door kabouter Klak, Klek en Klok.
"Seg Phineas hoeveel keer zouden de lezers nu over dit voorwerp gestruikeld zijn deze week?"
Phineas : "Volgens mij toch een keer of twee, drie, misschien wel vier, want ze hebben hun badkamers en toiletten en keuken toch grondig doorzocht als ge al hun mailtjes zo leest... Laathi : "'t Is maar te hopen dat er niemand in 't ziekenhuis beland is want anders gaat ma een pak minder lezers op haar blog hebben..."
Phineas : "Ja Laathi dat is dan haar eigen schuld hé! Moet ze maar niet zo'n lastige raadsels maken." Mathurin : "Maar hoe komt het dan eigenlijk dat ons ma zélf nooit over zo'n emmer struikelt?..."
Laathi : "Omdat ons ma altijd in een veilig wijde boog om poetsproducten heen loopt Mathurintje..."
Mathurin : "Ah?! Ze is daar bang van? Straf! Ze wast een tijger en ze is bang van een borstel en een emmer?" Phineas : "Euh ja ventje, beleefd uitgedrukt zoudt ge dat zo kunnen stellen ja..."
Proficiat Luk, Ron, Rudy, Klaproosje, Sus, Dolfijn, Lange Lou, Lisette, Opapat, Jan, Nilleke, Chrisje, Mieke, Mare, Yvette, Kaatje, Vera, Ann, Paul en Geert!
De beloofde extra foto van de allerallerlaatste kans... Hoewel veel mensen ze al niet meer nodig zullen hebben!
Na deze week ettelijke keren over dit voorwerp gestruikeld te zijn hebben Luk, Ron, Rudy, Klaproosje, Sus, Dolfijn, Lange Lou, Lisette, Opapat, Jan, Nilleke, Chrisje, Mieke, Mare, Yvette, Kaatje, Vera, Ann en Geert het raadsel opgelost!
Zoals iedereen weet heeft onze Ming een "drankprobleem".
Zo ziet mijn lieverd er uit als hij gedronken heeft... (of hij "Allemaal beestjes" ziet of roze olifanten weet ik natuurlijk niet. Maar dat zal wel niet van puur leidingwater denk ik. )
Een andere kat die drinkt vouwt zijn tongetje dubbel om zo de druppels in te kunnen slikken maar Ming slobbert in 't wilde weg, spetst het water naar alle kanten, en moet minutenlang voor "alternatieve fontein" spelen alvorens hij genoeg water binnen gekregen heeft.
Dat "tongvouwen" heeft hij blijkbaar nooit geleerd. Ik heb hem dan ook als zeer prille baby aan de kant van de weg in Vietnam gevonden dus veel opvoeding heeft het diertje nooit gekend.
't Is natuurlijk wel een beetje vervelend als het behang, of al wat zich rond zijn drinkpot bevindt, kletsnat is na mijn lieverd zijn "teugje". Vandaar mijn oplossing : een speciale design-drinkpot voor katten met een drankprobleem.
Ik zet het op mijn blog, misschien zijn er nog andere kattenbezitters mee geholpen. Het is heel eenvoudig te maken. Ge neemt een oude frituuroliebus, liefst een vierkante, wast die grondig uit en snijdt vervolgens een zeer groot gat in een van de wanden dat doorloopt tot in de beide zijkanten. Maak de opening groot genoeg zodat de poes haar hoofd er moeiteloos in krijgt anders weigert ze hem toch te gebruiken. (Een rond gat in één wand volstaat écht niet. Niet proberen want de kat voelt zich dan gevangen met haar kop en wil vanaf dan het ding geen blik meer gunnen.)
Ming kan nu spetteren en plonzen zoveel hij wil, alle opspattende druppels komen toch tegen de binnenkant van de fles terecht en sijpelen terug naar beneden zonder schade aan te richten.
De vorm van het gat in de frituuroliebus.
Ming zijn "nacht"-drinkpot.
En de enige die nog nat wordt is... Ming!
En mijn eigen neus, als hij me vlak daarna een lief knuffeltje komt geven natuurlijk.
En iedereen zit maar op en onder en boven en achter zijn toilet te zoeken. WC-rolhouders, doortrekkers, buizen en leidingen van en naar wasmachines en toiletten. Ge zijt allemaal volleerde loodgieters begot! En toch vindt ge 't niet.
Nu, voor mijn part, als ge persé uw toilet hier mee wil doorsjassen voor mij niet gelaten hoor! 't Zou nog goed gaan ook. Maar ik ga dan wel serieus mijn bedenkingen krijgen over hoe de rest van uw huishouden eruit ziet...
Keep it simple!!! Less is more!!! Echt waar.
Ondertussen toch al opgelost door Luk, Ron, Rudy, Klaproosje, Sus, Dolfijn, Lange Lou en Lisette! Die zich nu ondertussen wel een breuk zitten te lachen om zichzelf vrees ik. En waarschijnlijk niet eens op hun toilet...
Omdat het zó simpel is, en ge er allemaal overheen kijkt, geef ik vanavond nog een extra foto; want 't zou nu toch wel echt te gek zijn moest niet iedereen dit voorwerp herkennen... Ik denk dat ge er tijdens uw zoektocht al een paar keer bijna over gestruikeld bent en 't zeker ook al eens opzij gezet hebt....
Ondertussen al de vijfde foto van dit alledaagse, onmisbare ding... Hoe is 't mogelijk dat nog altijd maar twee mensen het gevonden hebben? En nee, 't is geen uitheems voorwerp dat ik van godweetwaar mee naar mijn hol gesleept heb. 't Is een inheems product. Meer nog, elke land heeft zo zijn inheems product in vergelijkbare vorm. Ge zou nogal lijden en afzien moest ge dit ding niet bezitten.
Proficiat aan Luk en Ron. Twee mánnen die 't geraden hebben dan nog. Moet ik dan toch gaan geloven in 't bestaan van de "nieuwe man"?
Hoofdstuk 14. Deel 3 : Authentieke gsm-ende bergstam-pubers met "shredded pork"-kapsels.
Enkele kilometers verder kwamen we in een vreemde nederzetting terecht. Een kruising tussen een Chinees vluchtelingenkamp en een toeristisch Chinatown-openluchtshoppingcenter. In de kleine rode hobbithol-achtige winkeltjes werden allerlei Chinese zaken verkocht: theepotten, allerhande soorten amuletten en geluksbrengers, kruiden, snoep en veel gedroogde vruchten (of drollekes?). Ik heb me de bakua gekocht die ik altijd al wou hebben. Zo'n spiegeltje om de slechte geesten af te wenden met de tekens van de I Tsjing op.
Een van de schattige winkeltjes...
... met allerlei onbekend lekkers.
De Aziatische toeristen kochten er vanalles, poseerden voor elk winkeltje maar vooral voor het grote gouden Chinese opschrift op een rots in 't midden van dit gekke gedoe. Niets zo leuk als Aziaten zien poseren. De snuiten die ze trekken zijn onbeschrijfelijk en die pose duurt, heel efficiënt, ook maar net zo lang als nodig is om af te drukken. Maar niet alleen de pathetische bekken die ze trekken zijn hilarisch, ook de houdingen van armen en handen. Bij die mensen is zin voor drama echt ingebakken. De jeugd speelt duidelijk videoclipfiguren na en poseert bij voorkeur met twee gespreide vingers in V-vorm. Waar is de tijd dat wij met een vredesteken op de foto gingen staan?... Maar de allerleukste vorm van poseren is ook de moeilijkste. Ze springen dan in groep omhoog en dan moet de fotograaf op 't juiste moment, als ze zo hoog mogelijk in de lucht hangen, afdrukken. Prachtig om zien! Inspirerend gewoon.
En maar poseren...
Wazige Chinese madammen verkochten er t-shirts met wazige teksten over wazigmakende rookproducten. "Flying Elaffant smokings", "Fly Pai stuff" en zaken van dat allooi... We zitten hier natuurlijk wel dicht bij de gouden driehoek waar de papavers bloeien als waren het meiklokjes. Toch wel vreemd als je er bij stilstaat dat de Thaise overheid bekend staat om zijn uiterst streng drugsbeleid. Of geldt dat misschien alleen voor toeristen?...
De Engelse taal heeft evenveel geheimen voor de Thai als hun taal voor ons...
Zoals steeds had ik in dat dorpje wat mondvoorraad op de kop weten te tikken. De gedroogde "dingetjes" die ik in zo'n mini-winkeltje gekocht had bleken een soort bessen want er zat een pit in, ze smaken naar hibiscus en ge kunt er lekker lang op kauwen. Er waren ook openluchtrestaurants waar al de Chinezen aan grote tafels zaten te eten. Het zag er niet slecht uit, maar ik heb me bij mijn bessen gehouden en Paul bij de onmisbare sesamkoekskes uit de oneindige voorraad in onze auto. Na Viëtnam zullen ze ons niet meer hebben liggen, dat we uitgehongerd van de ene groene tros bananen naar de volgende moeten laveren, sinds die reis ligt er altijd een voorraad gedroogd lekkers voor de hongerwinter in een apart zakske op de grond achter onze autozetels rond te rollen. Tussen de liters drinken natuurlijk. En de stenen die ik opgeraapt heb. En de kapotte broeken die nog nuttig zouden kunnen zijn als vod. En de sandalen die te nat waren om in de reiszak in te pakken. En de afval die we in een open zak proberen te verzamelen tot we een vuilbak zien... Kunt ge u voorstellen hoe zo'n verzameling autobodemtoestanden er uitziet na een weg van meer dan 700 haarspeldbochten?...
Een van de laatste frisse zonnebloemvelden.
Zonnebloemeke bij de zonnebloemen.
De mooie habitat van de bergstammen.
Een paar kilometer verder bezochten we een waterval waar het in 't weekend heel druk was. De locals kwamen er baden en eten. Op een open plek was een parking (allemaal sjieke pick-up trucks natuurlijk) en daarnaast was een wildgroei van open keukenkramen. De lage eettafels stonden op kleine zwevende plateaus die tussen de bomen bevestigd waren. Elke familie at op zijn eigen eilandje een combinatie van zelf meegebrachte spullen en aan de grill gekochte gerechtjes. Grappig zicht wel, bomen vol etende mensen.
Moderne meisjes, met make-up en gsm's, maar toch in de klederdracht van hun stam.
Een oudere zus klautert met haar broertjes naar de waterval voor een zwempartij. Met baby op de rug. En vanzelfsprekend de gsm aan haar oor.
We sukkelden door het struikgewas naar de waterval waar nog heel veel picknickers op de rotsen zaten, sommigen in hun stamkostuum, anderen gewoon westers gekleed. Maar toch waren sommige van die tieners, die op 't eerste zicht zo traditioneel gekleed waren, diep in hun ziel een beetje punk. Ze hadden ros gekleurde haren, opvallende make-up, kortom, ze probeerden zelfs in hun kostuums toch een persoonlijke toets te leggen. Het is een plezant zicht, zo'n dwarse stampuber die eigenlijk een beetje gothic zou willen zijn, althans toch binnen bepaalde grenzen. En iedereen ons maar weer uitnodigen om mee te eten. Maar ik heb weerstaan.
Bij deze uitnodiging om mee te eten hadden we toch onze twijfels...
Een veel voorkomend nieuw kapsel in Thailand is wat wij het "shredded pork kapsel"- noemen omdat het zo erg lijkt op het uitgevezeld rossig-gele barbe-à-papa varkensvlees dat ze hier tussen sandwiches leggen. Hun schitterende lange zwarte haren worden opgeknipt, diverse malen gepermanent zodat ze pluchig worden en naar alle kanten blijven staan, vervolgens ook nog gebleekt en al die mishandelingen resulteren in een warrig bolletje van ongelukkig rossig-oranje kleur. Zowel jonge mensen als iets ouderen dragen het, hoewel die laatsten er al eens iets purperachtigs durven doormengen. Dit is onder andere één van de redenen waarom pruikenharen en haarverlengingen zo duur worden. De Aziaten vangen tegenwoordig vanalles aan met hun prachtige haar zodat het niet meer bruikbaar is in de pruikenindustrie.
In 't water speelden een paar naakte jongetjes als wildemannen in de waterval. Ze lieten zich op de gladde rotsen vallen zoals onze kinderen op glijbanen spelen en roetsjten spetterend naar beneden. Het zag er heel plezant uit maar t bleef voor mij een raadsel dat ze niet vol blauwe plekken stonden. Hun oudere zus, in stamkostuum, moest duidelijk een oogje in 't zeil houden, maar hoe boos ze zich ook maakte, haar broertjes hadden veel te veel lol om zich iets van hun aangeklede zus aan te trekken. Ze kon hen toch niet bereiken daar lekker onderin hun waterpoeltjes.
Als we meer tijd zouden hebben, hadden we hier ook wel een verfrissend bad genomen, maar in plaats daarvan klauterden we terug naar boven en zetten onze weg verder. Door de heuvels en de dalen vol groentenvelden en vooral langs heel veel bochten. Bovenop een berg stopten we aan een uitkijkpunt waar maïskolven en aardappels geroosterd werden. Ik kocht me ogenblikkelijk een portie van die laatste, en mijn geluk kon niet op toen ik beet en proefde dat het zoete aardappels waren. Alweer een van mijn geliefde - en o zo voedzame - lekkernijen. Ik had weeral eten voor een hele namiddag.
Meer foto's van de bergvolkeren vind je in mijn album over deze dag : Klik hier
De eerlijkheid gebiedt dat ik eerst ook 100% zeker wil zijn dat ze die pinnen echt wel afstotelijk genoeg vinden.
