"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
28-06-2009
NaviGAYtion en Murgas
Sommige dagen kunt ge nog zo goed plannen als ge wilt, het lot stuurt u toch daarheen waar het vindt dat ge moet zijn. Aangezien het in "ons dorpje" al enkele dagen braderij was, met de onvermijdelijke lawaaierige optredens, besloten mijn maat en ik naar een rustige rommelmarkt te gaan in Antwerpen. Ik heb namelijk een bloedhekel aan lawaai en ik verlangde naar wat stilte en rust...
Het rommelmarktje bleek zelfs die naam niet eens waardig. Een koertje met hier en daar een bergje veredelde vuilnis, meer was het niet. We besloten dan maar verder te rijden naar de kade om een Scheldetochtrondvaart van een uurtje te gaan doen. Lekker rustig in dit zalige weer een beetje uitwaaien op 't water...
We crosten heel de stad door om toch maar zeker de laatste boot van 16 uur te halen en terwijl we de kade naderden hoorden we een wel zéér onheilspellende diepe basdreun. Omdat er die dag ook een optocht was van de Murga's (een soort alternatieve carnavalsgroepen - een beetje "Rio in Antwerpen") dachten we dat het geluid daar vandaan kwam. Dus wij stapten verder naar onze "rustige" boot.
Aan de kade bleek echter heel de omgeving van de Flandria-boten omgebouwd tot een feestdorp en liep het vol vrolijke homo-koppeltjes, zelfs heelder giechelende homo-kuddekes! De ellendige dreun kwam van podia die naast 't Steen opgesteld stonden... Heel naïef liep ik nog tot aan de inkom van het gedoe en vroeg hoe ik nu aan mijn Flandria-boot moest geraken. Waarop het meisje mij lachend bekeek en zei : "Al de havenrondvaarten zijn vandaag afgelast want die boten varen de hele namiddag rond met "de homo's-aller-landen"! 't Is NaviGAYtion-dag hé madam!"
Wij stonden daar tussen de prachtigste travestieten dus ik dacht welja, ik ga mee op zo'n boottochtje die mensen hadden niet liever dan dat ze mochten poseren en op die manier vind ik 't best leuk om eens mensen te portreteren. Tot mijn maat mij goddank waarschuwde : "Ge denkt toch niet dat dat stil gaat zijn op zo'n boot?.." Waarop dat meisje aan de inkom heel enthousiast zei : "Oh nee, op elke boot zit een dj te spelen! Er wordt gedanst tot middernacht! We hebben 12 wereldberoemde DJ's geëngageerd!!!" Dat bekoelde mijn enthousiasme dus enigzins. Mijn maatje was wel héél gelukkig dat ik van dat plan afzag. (Waarschijnlijk omdat hij niet zo'n sexy matrozenpakje aan had zoals de meeste mannen die daar rondliepen. )
Ik ben dan maar met mjin schattige hetero in mijn kielzog (hij bleef deze keer wel verdacht dicht bij mij) naar 't benji-springen gaan kijken. Ik kreeg echt de kriebels om 't zelfs eens te proberen maar het geboenk van de geluidsinstallatie was echt te gruwelijk voor mijn kopke. Dus van dat avontuur heb ik maar afgezien. Soit, uitgesteld is niet afgesteld.
Achter de hoek vonden we een leuk en vrij stil terrasje met enkele geestige hangschommelstoelen. Ik plofte er onmiddellijk in en evenzo snel lag ik achterover en half tegen de grond. Tot overgrote pret van al de homokoppels die daar ook zaten te genieten. Een heel geestige situatie. Irma was er niet zo gelukkig mee want die lag onderaan. Het werd een heel plezante terraservaring. Kan ook moeilijk anders want tijdens NaviGAYtion-dagen is heel de buurt in feeststemming, er komen dan werkelijk homo's van over heel Europa om hier vrijuit te feesten.
Aangezien we op 2 minuutjes lopen van de Grote Markt waren - en we toch al voor twee uur parkeermeter betaald hadden, wat tegenwoordig in Antwerpen een klein kapitaal kost - besloten we maar eens naar het einde van de optocht van die Murga's te gaan zien. En inderdaad, het was een lawaai van alle duivels uit de hel als ge er vlak naast stond om te fotograferen. De leden van de groepen droegen wijselijk oordopjes. Het lawaai mag dan niet zo prettig geweest zijn voor mij maar de uitbundige orgie van kleuren deed dat ongemak toch even vergeten!
Helemaal niet de sjieke kostuums van Rio maar gewoon enkele weken huisvlijt hadden deze mensen omgetoverd tot een grappige bende pleziermakers. Sommige gezichten waren mooi opgemaakt, anderen gewoon volgeklad. Aan bepaalde hoofddeksels was uren werk geweest anderen droegen een petje. Artiesten speelden op trommels en saxofoons, maar anderen gebruikten afvalcontainers als instrumenten en die werden evengoed als muzikant beschouwd. Kortom iedereen mocht blijkbaar doen waar hij zich goed bij voelde en ze voelden zich er duidelijk heel prettig bij.
Langer dan een uur (met regelmatige vluchtpauze's naar een stil terras achter de hoek) had ik het lawaai niet volgehouden maar het heeft toch wel heel kleurige foto's opgeleverd met veel lachende snuitjes. Ik vind het gewoonlijk helemaal niet fijn om mensen te fotograferen, ik voel mij dan al te snel een voyeur, maar deze bende wou niet liever dan poseren, dus dan word het natuurlijk wel plezant! Zeker voor een kleurtjes-verslaafde als ik...
Alle murga-groepen hadden als eindpunt de Grote Markt.
Een grappig hoofddeksel van kroonkurken.
In de maat stappen? Ja... als 't echt moet...
Ook een danseres wordt al eens moe... Zeker in deze hitte.
Blank, zwart, gehandicapt, jong, oud... werkelijk iedereen mag zich bij de Murga-groepen aansluiten. Zolang je maar gemotiveerd bent om in de loop van 't jaar mee de voorbereidingen te volgen.
't Was genieten van de zon...
De gekste voorwerpen worden omgetoverd tot optocht-materiaal.
Vanzelfsprekend waren mijn maat en ik mekaar na vijf minuten al kwijtgespeeld in deze drukte. Ik ben dan maar boven op 't standbeeld van Brabo gekropen in de hoop dat hij me daar zou zien zitten. Wat gelukkig ook 't geval was.
Met Irma, hoog en droog op 't standbeeld van Brabo. Gelukkig spoot zijn fontein niet... Ik had een beetje verfrissing niet erg gevonden... Maar Irma en 't fotoapparaatje niet vrees ik...
Alhoewel ik totaal niet van Carnavaltoestanden hou heb ik hier toch echt van genoten. Weliswaar met mondjesmaat door 't vele lawaai, maar als ik erop voorbereid had geweest hadden een goed stel oordopjes al veel opgelost. Een van de dagen maak ik er wel eens een uitgebreid album over de Murga-parade, dan kunnen de liefhebbers zien of ze eventueel zin hebben om volgend jaar eens zelf te gaan kijken. Mét oordopjes dus.
Heu... ja... ik begrijp wel dat de eerste foto niet zo écht héél gemakkelijk is, maar 't gaat nu eenmaal niet anders. Ge zult later wel begrijpen waarom.
Desalniettemin, ge kent het voorwerp allemaal. Veel succes maar nog veel meer plezier!
In Paradisio wonen de lemuren in vrijheid op een eiland waar je er gewoon tussen kan gaan wandelen!
Lemur : "Helaba meiske!Gij zit wel in de verkeerde afdeling van 't park! Dit is de 'wilde beestenafdeling' en gij hoort volgens mij meer thuis in de kinderboerderij... Of op 't neerhof..."
Irma : "Pardon Meneer de Lemur, voor wat aanziet gij mij?!! Voor een schaap of voor knuffelbeest van een kleuter misschien?"
Irma : "Ik ben hier op uitstap met mijn moeder. Ik ben namelijk haar kostbaarste bezit, haar handtas." Lemur : "Oh sorry, sorry, sorry! Ik wist niet dat die infantiele madam die er uitziet als een kruising tussen een puber en een senior bij ú hoorde. U ziet er namelijk zoveel serieuzer uit!.."
Echt waar, ik dacht dat 't makkelijker was... temeer omdat ik iets soortgelijks al ooit eens als raadsel gebruikt heb... (Tja, na 194 raadsels uit mijn duim gezogen te hebben, die dan ook nog voor iedereen herkenbaar moeten zijn, is mijn fantasie ook niet meer onuitputtelijk natuurlijk! )
Wie komt Luk, Chrisje, Jan, Steven, Ryntje, Marleen, Dolfijn, Lange Lou, Viva en Nicole nog vervoegen?...
Dinsdag, 3 februari 2009. Mai Chang, Airport Nim Wang Godwetwa Hotel.
17. Een wandelend souvenirstalletje.
We worden echt goed in 't slapen op een plank. Maar een miserabel ontbijt verwerken - geserveerd door enkele norse Thaise madammen - dat gaat ons nog niet zo vlot af. Het hotel was 's morgens een puinhoop: alle zooi van het feestje van een motorbende van de vorige avond stond nog op de tafels, maar de Finse hotelhouder trekt zich dat precies allemaal niet meer aan. Ik vind dat als ge dan toch persé met een Thaise wilt trouwen dat ge er maar voor moet zorgen dat ze 's avonds 't kot opruimt en 's morgens haar humeur, anders vind ik dat ge er niet bepaald een zaak aan gedaan hebt. Kortom we waren blij dat we er konden vertrekken. Jammergenoeg voor ons laatste dag op 't Thaise vasteland...
Voor vandaag hadden we het bezoek aan de Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand gepland, hij is 2.565 meter hoog, dus dachten we enkele leuke uitzichtpunten te vinden en vooral veel watervallen.
De eerste was de Huaing Saai Leung Waterval, een hond wandelde vrolijk mee met ons naar 't water. Ze lag ook niet zo ver van de baan dus ik had ik mijn berentas meegenomen om wat foto's te maken. Er zijn nog niet veel berenfoto's gemaakt deze reis, gewoon geen tijd gehad. Straks heb ik een berenreisverhaal zonder fotos, dat zou pas een ramp zijn.
Ondertussen loop ik rond als een kerstboom opgetuigd met souvenirs... Ik ben eigenlijk al meer een wandelend souvenirkraampje. Noenoei bengelt vrolijk rond mijn hals, het t-shirt van het Olifanten Hospitaal is lekker zacht, en mijn armen hangen vol met heelder reeksen armbanden die ik bij de langnekken kocht...
Heel in de verte zie je in deze indrukwekkende natuur de tempel van Koning Bhoemibol liggen.
Bovenaan de Doi Inthanon zijn 20 jaar geleden twee moderne tempels ter gelegenheid van de 60ste verjaardag van Koning Bhoemibol gebouwd. Zielloze grijspaarse dingen die meer weg hebben van communistische mausolea dan van romantische tempels. Ze hebben zelfs roltrappen aangelegd. Wat een contrast met de fleurige, oude en drukversierde tempels zonder confort die je overal op t platteland vindt. Rondom de kille bouwsels liggen bloemperken, een soort van botanische tuinen met planten die alleen in de koelte van deze hoogte kunnen groeien. De Aziatische toeristen worden hier wild van. Heelder kuddes staan met de gekste smoelekes te poseren in bij de bloemperkjes. Bij momenten lijken er meer mensen te groeien dan planten. Ik heb geen bloemen gefotografeerd ik heb poserende (en dus springende!) en fotograferende Japanners getrokken. Véél amusantere onderwerpen. Voor een Belg waren de planten die daar groeiden trouwens heel gewoon. De Aziaten vonden natuurlijk een Westerling dan weer een exotische diersoort en dus moesten wij weer mee als curiositeit op hun fotootjes komen mee poseren. Maar ik weet ondertussen hoe dat moet.
En maar poseren...
Holland zijn tulpenbollen, België zijn "Manneken Pis"... Elk land is trots op iets anders...
Mooie moderne kunstwerken uit tegels op de zijwanden van de tempel.
Toch maar een extra trui aantrekken op deze hoogte... Of mij eens goed laten vastpakken.
Luk, Chrisje, Jan, Steven, Ryntje, Marleen, Dolfijn, Lange Lou, Viva en Nicole hebben het reeds opgelost! Waar wacht ú nog op? Ah, op de volgende foto! Voilà, hier is ze!
Enkele dierenportretten uit de Zoo van Antwerpen van vorige week. Het valt mij altijd op, vooral bij apen, hoe je de emoties uit hun gelaatsuitdrukking kan aflezen.
"Amai! Komt dat allemaal uit mijn haar?..."
Een scherpe snavel maar een zacht donzig pruikje op zijn kop...
Twee pasgeboren Calimero's. "Kijk ma, bijna helemaal zonder vleugels!!!"
Een uil... Een kattensnoet met een snavel?...
Zacht en glad met trouwe hondenogen.
"Ik ben ook maar een poes..." Maar ik zou 't toch niet graag meemaken als dit exemplaar mijn salon onder handen zou nemen...
De zachte dons van een vogelspin. Elk dier heeft een zacht kantje.
De blikvangers van de Zoo : Kai Mook met ma Phyo Phyo.
Nog meer van de ZOO bekijken? En natuurlijk foto's van de kleine Kai Mook! Kijk dan op mijn album : KLIK HIER
Klik op diavoorstelling en dan op F11 en je krijgt een ongestoorde inkijk bij de dieren...
Mijn kameraad Viva heeft net een gelijkaardig fotoapparaatje gekocht als het mijne. Zo eentje dat ideaal is om macrofoto's mee te nemen. Nu moest er natuurlijk geoefend worden... Maar best eerst op grote en onbeweeglijke zaken. Hieronder Viva's eerste foto's van twee uiterst gedweeë modellen.
"Zit ik stil genoeg Tante Viva? Dat mijn pels een beetje wappert daar kan ik echt niks aan doen. Maar ik zal alvast mijn adem in houden."
"Moeder niet gibberen! Dan bewegen al uw kwabbekes en dan kan Tante Viva niet scherpstellen!"
"Vlug Tante Viva, nu ze hier eindelijk eens even stil aan 't water zit te fotograferen..."
Maar al vlug kon "Tante Viva" ook heel goed met snellere onderwerpen overweg...
Tja, na Thailand valt het mij moeilijk om niet "op zijn Japans" te poseren.
"Kom Tante Viva dat mens is echt niet te doen. Neem mij maar weer als model."
Viva : "Merci Irmake, ik vind u persoonlijk ook veel schoner..." Irma : "Sssst! Ik weet dat wel, maar ge moet dat niet zo luid zeggen..."
Viva had haar camera nog geen halve dag maar de houding heeft ze al helemaal te pakken.
Omdat de wegen in zo'n perfecte staat zijn, en er ook veel meer zijn dan er op de landkaart vermeld staan, hebben we besloten om niet langer de grote baan te volgen en die onnodige reuze omweg te maken via Mae Sariang naar Chiang Mai, uiteindelijk hebben we daar niks te zoeken. We gaan dwars door het binnenland rijden en we zullen dan wel zien waar we eventueel stranden. Uiteindelijk hebben we nog twee dagen alvorens we aan de luchthaven moeten zijn en kunnen we beter rustig van 't landschap genieten dan langs hoofdbanen te rijden.
Tja, onze Trees weet natuurlijk niet álles... Maar onze Paul ook niet...
Rijstvelden in verschillende stadia van groei.
Piepjonge rijst...
Uren later en vele kilometers verder, langs hoge en verdraaid steile kronkelwegen met schitterende uitzichten, kwamen we in het dorpje Mae Chaem. Het bleek zelfs uiterst geciviliseerd te zijn, toch als ge als norm van beschaving de aanwezigheid van een 7/11 hanteert. Ik trakteerde mezelf maar onmiddellijk op Paul's eigen uitvinding : de smos-dog. Want ge weet toch maar nooit of er 's avonds nog iets deftigs te bikken valt Een goed-doorvoedde vrouw is er twee waard.
Achterin een pick-up truck is plaats voor vanalles. Vooral voor bomma's.
Die rustig hun diner verorberen terwijl de kinderen shoppen in de 7/Eleven.
Nee, die is niet vastgebonden die stond daar volledig los op te dansen...
Onverwacht vonden we iets later zelfs nog een heel degelijk hotel eigendom van een Fin die met een Thaise getrouwd was en nu Engels op zijn Thais sprak. Héérlijk, alleen jammer dat ge geen woord meer van de mens zijn polyglotte gebrabbel kon verstaan, maar zijn drinkgewoonten hadden daar misschien ook wel iets mee te maken. Het "resort" (alles noemt hier resort, het is een zeer rekbaar begrip, ze kunnen die dingen hier misschien beter "ressorts" noemen dan rekken ze nog beter) lag lekker buiten het dorpje, op een heuvel met een mooi zicht op de hoogste berg van 't land, de Doi Inthanon. We geraakten er zelfs nog aan een chaotisch maar toch degelijk maaltje. Een driedubbel doorvoedde vrouw is er drie waard.
Er wordt tegenwoordig vanalles te water gelaten...
22 van mijn verzameling dikkopjes waren reeds volmaakt verkikkerd dus klaar om de vrijheid te kiezen...
Als 't had gekund had ik mijn geliefde fotomodellen 1 voor 1 uit oprechte dankbaarheid gekust. Maar ja, stel dat het allemaal prinsen geworden waren...
Niet simpel want die mannekes springen wel heel snel...
En als er dan nog hulp uit onverwachte hoek opduikt...
"Iedereen zijn veiligheidsgordels aan? We vertrekken!"
Na 33 kilometers rondrijden en anderhalf uur wandelen vond ik toch eindelijk een plekje dat me veilig genoeg leek voor mijn beestjes...
Zelfs voor kikkertjes blijk ik een moederhart te hebben want ik voelde het toch wat bloeden bij 't afscheid. Ik had dan ook de laatste maanden zoveel plezier aan de evolutie van mijn fotomodellen gehad...
En daar gaat mijn kroost!
Binnen de 10 minuten waren ze allemaal tussen de biezen van de oeverrand verdwenen. Hopelijk gaat het hen goed...
Sommige mensen houden veel van macro- en dierenfoto's, anderen zegt dit onderwerp totaal niets. Maar misschien is onbekend wel onbemind en raak je door de foto's te bekijken wel even gefascineerd door het onderwerp als ik?... Met de hulp van Viva heb ik een blog aangemaakt waarin ik al deze foto's bij mekaar kan zetten. Vanaf nu kan je dus telkens je zelf zin hebt in "mijn wereld van 't allerkleinste leven" binnenduiken... Druk op de button "Mijn fotoblog Macro" in de linkermarge en ga rustig grasduinen. Je kan er de foto's stuk per stuk bekijken maar ook als diavoorstelling. Je kan je nog meer in die kleine wereld onderdompelen als je op toets F11 klikt want dan krijg je de beelden op volledig scherm te zien.
Sommige buttons op het Macro-blog werken al, sommige nog niet, de bedoeling is dat het blog blijft groeien... Binnenkort komt er ook nog een afdeling dierenportretten. Ik hoop dat jullie evenveel plezier zult beleven aan 't bekijken van de foto's als ik er plezier aan heb ze te nemen. Dat ik daarvoor regelmatig met mijn neus tegen de grond moet zitten en er zelf al eens als een mestkever begin uit te zien, of wat spierkramp krijg in een spier waarvan ik 't bestaan niet wist, of al eens een verkoudheid oploop omdat ik een uur in de regen heb liggen wachten op het juiste moment om te fotograferen kan mijn pret alleszins niet drukken.
Wil je meespelen? Stuur je antwoord dan aub per mail naar laathi@hotmail.com en zet het niet op mijn blog om de andere spelers hun plezier niet te ontnemen. Alvast bedankt! Veel succes maar nog veel meer plezier!
Vreemd, of toch niet? Maar bij 't fotograferen van dit ding bleven alle katten op een veilige afstand.
Niet meer dan een eenvoudige handhaardroger... die gevonden werd door Luk, Piet, Moederke Melanie, Steven, Chris, Marleen, Kathleen, Shajongen, Redpoppy, Ron, Lisette, Marro, Andromeda, Nand, Mieke, Fernanda, Minor, Opapat, Klaproosje, Vif, Kaatje, Jan, Dolfijn, Lange Lou en Veveke!
Ja, echt waar, als ge door dat rooster bij de mijne naar binnen gluurt ziet ge deze fascinerende wereld!...
Maandag, 2 februari 2009. Mae Chaem, Phongsara Resort. 16. Achter elke stam een nieuwe stam.
Vanmorgen vertrokken uit ons varenbos. Onze eerste doel van de dag was de Surin waterval, maar eerst moest er heel dringend getankt worden. In t tankstation kwamen we tot een vreemde ontdekking : we zijn er in geslaagd een volledige tank diesel op te rijden in wat eigenlijk een benzineauto blijkt te zijn. En die vriendelijke auto die heeft ons desalniettemin braaf bergop, bergaf en door 2000 bochtjes geloodsd. Onbegrijpelijk.
Een vogelverschrikker.
Een echte boer.
Onderweg naar de waterval passeerden we een heel groot veld waar mensen van de stam met de "matrozenkraagjes" en die met de cirkels op hun kleding dikke wortelen aan 't plukken waren. Zo raakte ik alweer aan een gezonde lunch : lekkere sappige wortelen met veel meer smaak dan de Belgische. Op deze hoogte zouden ook grote zonnebloemenvelden in bloei staan in de maanden november en december, dan zien de bergen knalgeel wat een prachtig zicht moet zijn. Maar dat is het nu ook al, met al de vergezichten op de lege rijstvelden, herfstbossen met de reuze teakbomen en de mini-huisjes tegen de bergwanden. Vandaag hadden we 't gevoel dat we 't land helemaal voor ons alleen hadden.
Het wortelenplukken. Een familieaangelegenheid.
Bij de Surin waterval van wel 100 meter hoogte - een hele sappige ondanks het droge seizoen - kwamen we 1 romantisch koppeltje tegen. Hij hoorde tot de cirkeltjesstam en zij was van de concurrentie. We hebben er lekker in alle rust gepicknickt met een zak mangosteens, sesamkoekjes, gedroogde bessen, vanzelfsprekend knapperige, sappige wortelen, en liters verdunde ice-tea. En iedereen die me zo bang had gemaakt voor de drukte in Thailand... we zijn bijna overal alleen, we hebben buiten Sukhothai geen enkele touringcar met toeristen gezien.
Gisteren moesten we na 15 jaar afscheid nemen van Pluschke, de poes van Moederke Melanie. Pluschke - die eigenlijk beter Plusch geheten had met zijn stoere, stevige uiterlijk van een Noorse boskat en zijn gewicht van 10 kilo - was het zoontje van een zwarte kortharige vondelingpoes. Vijftien jaar geleden nam Moederke Melanie een gewonde poes in huis en na enkele weken beviel ze van 7 kleintjes. Vijf overleefden en eentje van hen was niet kortharig zoals zijn mama.... Die ene bengel had duidelijk de aard naar zijn vader, een Noorse Boskat die enkele huizen verderop woonde. Pluschke is dan ook opgegroeid tot een enorme bol wol. Zijn karakter was even zacht als zijn pels.
De laatste jaren had hij wat moeilijkheden om zijn vacht zelf te onderhouden. Het was dan ook een dier met zeer lange haren en een dichte onderpels. Ik werd zijn persoonlijke coiffeuse. Nog nooit had ik zo'n lieve en geduldige klant. Terwijl ik met schaar en kam in de weer was om klitten te verwijderen bleef hij zelfs geduldig spinnen. Gelukkig keek hij achteraf nooit in de spiegel want nadat ik gepasseerd was zag hij er soms nogal punk uit...
Sinds enkele weken leed het dier aan geelzucht en op zijn leeftijd is hem dat fataal geworden. Net toen we besloten de dierenarts te laten komen om hem te laten inslapen is hij vredig overleden. Liggend in de zon, in de armen van de kleindochter en in 't gezelschap van Moederke Melanie en haar zoon verliet hij stil deze wereld. Een vredig, zacht heengaan omringd door zijn geliefde huisgenoten.
Pluschke met enkele foto's die getuigen van zijn gelukkige, rijke leven...
Misschien vraag je je af welke boodschap hebben wij aan dit triest nieuws? Heel eenvoudig, ik heb iets bijgeleerd vandaag en misschien kan dat voor nog anderen nuttig zijn.
Na de dood van een huisdier stelt zich onvermijdelijk de vraag wat met het stoffelijk overschot te doen?... Begraven in eigen tuin is eigenlijk wettelijk niet toegestaan en voor appartementsbewoners geen optie. Je kan een dier laten cremeren of begraven op een dierenbegraafplaats maar dit zijn allemaal vrij dure keuzes die het verdriet in zekere zin nog langer laten naleven. Het dier bij de dierenarts achterlaten?... Maar wat gebeurt er dan mee? Ik vond het een eng idee want ik wist nog dat vroeger die dieren tot lijm, beendermeel en veevoeder verwerkt werden... Ik heb dan ook de nodige uitleg aan de dierenarts gevraagd en die kon me geruststellen.
Sinds de dioxine-crisis is op dit gebied verandering ingetreden. U kan nu rustig uw dier bij de dierenarts achterlaten, hij bewaart het in een koelcel tot alle overleden dieren samen worden opgehaald om dan gezamelijk te worden gecremeerd. Er gebeurd dus tegenwoordig niets griezeligs meer met uw geliefde vriend. Vanzelfsprekend zijn hier kosten aan verbonden (ongeveer 35 euro) maar dat is nog altijd goedkoper dan een individuele crematie waarbij je de as mee naar huis krijgt om ze in een urne te bewaren.
Wie toch graag een tastbare herinnering behoudt kan dat ook anders en veel eenvoudiger oplossen. Wij hebben zorgvuldig twee snorhaartjes afgeknipt, een zwart en een wit, samen met een plukje van zijn prachtige pels. Ze steken in een klein envelopje dat we discreet achter een foto kleven die genomen werd in Pluschkes gloriedagen. Een mooie foto op de kast, met een geheimpje erachter, is toch zeker zo fijn als een urne? Maar de mooiste herinneringen aan uw vriend bljiven toch altijd diegenen die in uw hoofd en uw hart geprent zijn.
Als eerbetoon aan je dier kan je eventueel ook een tekst en/of een foto op de sjieke site http://www.afscheidvanmijnvriend.be/ plaatsen. Voor sommige mensen biedt dit ook troost.
Persoonlijk geef ik nog altijd de voorkeur aan 't maken van mijn hartenmandje... Daarover kan je meer lezen op mijn poezenblog http://www.bloggen.be/laathi_poezenverhalen/ in mijn artikel "Afscheid van Tabitha".
En Pluschke, hij leeft vooral verder in de harten en de geheugens van iedereen die hem gekend heeft.
Als laatste foto, een heel ander onderdeel, én nog een tip : vrouwen gebruiken het maar mannen herkennen het makkelijker waarschijnlijk omdat zij 't ding moeten repareren. ;-) Nu moet iedereen het toch kunnen raden?...
Reeds opgelost door Luk, Piet, Moederke Melanie, Steven, Chris, Marleen, Kathleen, Shajongen, Redpoppy, Ron, Lisette, Marro, Andromeda, Nand, Mieke en Fernanda!
