"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
07-11-2009
Fotoraadsel 211 - foto 6
Een wanhoopspoging. In de hoop dat toch nog iemand zich bij 't groepje van Andromeda, Chrisje, Nil, Rozemarijn, Kathleen, Rudy, Marleen, Lenie, Piet, Vera, Mieke, Luk, Fernanda, Opapat, Dolfijn, Geertje en Geert gaat voegen... 11 vrouwen. 6 mannen.
Jongens, jongens, jongens toch... wat ben ik toch weer teleurgesteld aan 't geraken in 't mannelijke geslacht.
Weeral een nieuw recept uitgevonden! Ik kan het nu zelfs al overdag!
Patatjes laten koken terwijl ge zelf in een ander gebouw aan uw pc zit te werken en uw echtgenoot "even" een klusje aan de electriciteit gaat doen op een andere verdieping is geen goed idee. Ge denkt dan wel dat die mens af en toe eens zal komen kijken naar het kookgebeuren, en uiteindelijk doet die dat dan ook wel, maar dan niet meer zozeer om te zien of ze al gaar zijn maar wel of achter de dampen en rookwolken de keuken nog overeind staat. En prei laten stoven gedurende volle 40 minuten is ook niet écht nodig volgens mij.
De nog licht-gekleurde bovenzijden van de patatjes zijn echter wel erg lekker vooral als ge de naam van het recept "Gekookte patatjes met Gestoofde prei en Viskroketjes" verandert in "Gerookte patatjes met Preisoep". (Als ge persé aan die fish-sticks wil geraken moet ge wel zien dat ge bijtijds een fritketel aansteekt wat in dit geval dus ook niet gebeurd was.)
Och, what's in a name? 't Is allemaal een kwestie van perceptie. Zoals alles in 't leven. U snel kunnen aanpassen aan een situatie is een teken van intelligentie zeggen ze... Dus ge ziet... van mijn recepten wordt ge niet dik maar intelligent.
De voorlaatste kans om tot het selecte clubje van Andromeda, Chrisje, Nil, Rozemarijn, Kathleen, Rudy, Marleen, Lenie, Piet, Vera, Mieke, Luk, Fernanda, Opapat, Dolfijn en Geert te gaan horen! Omdat het zo'n moeilijke bevalling blijkt zal ik morgenvoormiddag nog een extra fotoke laten zien.
Mondorf, deel 2 : Een drijvende papegaai in een thermaal bad.
Zicht vanop ons terras op het prachtige park.
Wel best niet naar de andere kant kijken anders "streelt" de waanzinnige architectuur uit de jaren '80 uw oog... Maar wat je hier ziet is nog "relatief mooi" want dit het hotelgedeelte. (Het glazen gebouw met het ronde dak is het restaurant.) Het thermale gebouw is op deze foto niet zichtbaar, dat ligt helemaal achter 't einde van het hotel en is in de typische "grauw-grijze-betonnen-rechttoe-rechtaan-bunker"-stijl opgetrokken
Onze hotelkamer was netjes verzorgd en heerlijk rustig en het restaurant is er ook heel goed. De laatste tijd hebben ze het thermaalcomplex - een foeilelijke betonnen bunker uit de jaren tachtig, met eindeloze gangen waarop allemaal lokalen uitkomen waar allerhande medische behandelingen gebeuren - geprobeerd een beetje "op te leuken". Niet simpel om van zo'n gedrocht iets moois te maken dus dat is dan ook niet gelukt. Maar toch, ze blijven hun best doen, al is 't dan met details... Ook het hotelgedeelte is wat opgefrist.
Het restaurant heeft ondertusen ook een geheel nieuwe 'look' gekregen en... een nieuw servies. Prachtig designspul! Borden zonder randen die op platte donkergrijze leistenen lijken. Theetassen die rusten op schuinstaande onderbordjes. Niet makkelijk om uw kopje terug op haar schoteltje te zeten, maar kom, van thee wordt ge niet dronken dus dat lukt wel. Kortom ze gebruiken de gekste vormen om eten en drank in te serveren, en ze zijn meestal nog erg mooi ook. Alleen het bestek was een beetje een miskoop geweest...
Het eten was overheerlijk maar bij sommige gerechten nogal moeilijk om het tot aan uw mond te krijgen. De design-lepels en vorken hadden een vierkant - haast rond - steeltje dat totaal geen houvast bood. Probeer maar eens spagettislierten om een vork te draaien die zelf stuurloos in uw hand ronddraait... Wat het pasta-probleem nog erger maakte was dat je voor je vorktanden ook geen steunpunt vond in je lepel want... de lepel was tegelijkertijd een mes... Het was een lang smal half uitgehold ding. Vanzelfsprekend met datzelfde ellendige steeltje zodat de mes/lepel ook altijd omkieperde op cruciale momenten. Het voordeel aan dat bestek was wel dat ge op deze manier véél langer van uw maaltijd kon genieten. De maïtre d' hotel vertelde dat er al veel mensen gesakkerd hadden op hun nieuwe design-bestek. Maar ja, 't was zo duur geweest... Maar volgende keer breng ik wel, net als in de Middeleeuwen, mijn eigen bestek mee.
Bemerk de vervaarlijk ranke slanke steeltjes van 't bestek...
Het linkse ding op de foto is de mes/lepel. Op de voorgrond zie je zo'n mooi leistenen boterbordje. (Leeg natuurlijk want van verse boter met een snuifje zout kan ik niet afblijven.)
Maar over het eten zelf... niks dan lof...
Wat er nog altijd even zalig is - en tot hiertoe heb ik dat in nog geen enkel ander sauna- of kuuroord gevonden - is hun thermale bad van 38° in openlucht uitgerust met een eindeloze reeks jet-streams. Ten eerste is het écht groot maar wat het vooral zo heerlijk maakt is dat om de paar meter onder water een stevige massagestraal is ingebouwd. Elke volgende straal staat ongeveer 20cm hoger dan de vorige. ge begint met een stevige voetmassage, en evolueert zo verder via de kuit-, de billenstraal,... tot ge onder de plensende waterval een massage van uw hoofdhuid krijgt. Een verrukkelijk parcours van een veertiental massages.
Het is een vrij gedisciplineerd gebeuren, iedereen is zo respectvol en gedisciplineerd om om de twee minuten naar de volgende straal te gaan en zo schuift heel de rij mensen langzaam op. Gezellig want fe kunt een lang gesprek met uw buur aangaan omdat ge toch minstens 20 minuten zij aan zij zult evolueren. Wat het systeem zo geweldig maakt is dat ge echt kunt kiezen hoe hard ge gemasseerd wil worden, ge kunt u vast houden aan een reling en zo de afstand tot de straal kiezen. Voor een buitenstaander moet het er zeer vreemd uitzien al die mensen die om de twee minuten twee meter verder waden maar geloof me 't is een heerlijk gevoel. Achteraf kunt ge dan nog lekker in dat warme water ronddrijven op van die schuimrubber cylinders. Mijn favoriet kunstje is om zo'n buis te buigen en daar met mijn zitvlak op te gaan zitten terwijl ik de boven 't water uitstekende uiteinden als stuurknuppeltjes gebruikt. Ge drijft dus, mits veel evenwichtskunsten, als een papegaai op een stokske heel dat zwembad rond. Hm, bij nader inzien is 't misschien inderdaad toch wel best dat 't hier verboden te fotograferen is.
Op deze site kan je een hele kleine foto zien van een stuk van dat zalige bad waar je de mensen op een rijtje tegen de jetstreams zit hangen. (Klik op het fotootje waarop je 't meeste blauw ziet). Al de andere foto's zijn genomen in de wellness-afdeling die kompleet gemoderniseerd is. De oude gangen van 't labyrint laten ze natuurlijk niet zien. http://www.booking.com/hotel/lu/mondorfparchotel.html?aid=320754&tab=2&label=tripadimg-lu-19530&lang=en
Maar als deze site werkt... kan je hier wel de evolutie van het kuuroord door de eeuwen heen volgen. Best interessant om in die oude vergeelde foto's van het eerste badhuis te grasduinen. Maar verwacht in dit historisch overzicht geen "grauw-grijze-bunker"-foto's, want die zijn precies "per ongeluk" vergeten... http://www.mondorf.lu/?q=node/875 Ik veronderstel dat ze in 1850 nog wel meer dan een badpak zullen moeten dragen hebben. Vandaar misschien nog onze reuze badjassen...
Met zo'n badjas hebt ge eigenlijk geen hotel nodig... ge zou er ook gewoon in kunnen gaan kamperen.
't Is al de voorlaatste foto, dus maken we 't wat makkelijker... Nóg makkelijker Nog altijd enkel maar opgelost door Andromeda, Chrisje, Nil, Rozemarijn, Kathleen, Rudy, Marleen, Lenie, Piet, Vera, Mieke, Luk, Fernanda, Opapat en Dolfijn!
En 't ergste is dat ik weet dat ge dit ding - onder diverse vormen en kleuren - zéker en vast zélf in huis hebt... Amper 5 mannen en maar liefst 10 vrouwen hebben het gevonden... Jongens alstublieft laat u nu toch (zeker in dit geval!) niet de broek afdoen door de meiskes!
Twee dagen van een thermaal kuuroord mogen genieten is best zalig. Maar ge moogt dan wel uw contactlenzen niet vergeten zijn. Met een brilleke is 't nogal lastig.
Jaren geleden zat ik met mijn vriendin in een stoombad net in de periode toen de film "Gorillas in the Mist" was uitgekomen. We zaten heerlijk met zijn tweetjes te stomen en te dampen omringd door dichte nevels. We hoorden de deur van de hammam opengaan en zagen twee forse figuren opdoemen. "Ha!! Hier zijn onze gorilla's eindelijk!" klonken wij verheugd in duet. Tot de twee mannen naderbij kwamen en bleek dat het niet onze echtgenoten waren maar twee wildvreemde venten. Pijnlijk moment wel.
Deze ervaring ben ik nooit vergeten en dus zat ik in Mondorf heel stillekes in 't stoombad. Geen lenzen bij, en 't brilleke moet ge buiten laten liggen want door de stoom zoudt ge toch niks zien. Echtgenoot zat ondertussen nog in de sauna, die hield het wel 10 minuutjes langer vol dan ik, dus ik zat daar in mijn nevelig hoekske verscholen in blijde verwachting. Tussen nog een boel andere mensen. Bij elke nieuwe mens die binnenkwam probeerde ik uit het silhouet af te leiden of het Echtgenoot kon zijn, ik dierf vanzelfsprekend niet telkens roepen : "Schat? Zijt gij het? Ik zit hier rechts achteraan in 't hoekske!" Ik kon het me echt niet permiteren Echtgenoot kwijt te spelen in dit reusachtige complex want hij had het sleuteltje van de locker waar alles in zat, ook de hotelsleutel.
Op de duur kwam er - duidelijk een manspersoon - op twee meter van me vandaan zitten en tja, het figuur klopte wel een beetje. Ik bleef maar naar die meneer turen en die meneer naar mij. Ik schoof al een klein beetje dichterbij, ik dacht misschien herkent Echtgenoot mij ook niet in deze dampen?.... Vanzelfsprekend bleef die man maar naar mij kijken omdat ik ook maar steeds stiekum naar hem zat te loeren denkende van "Is 't hem nu of is 't hem nu niet?..." Heel ambetant. Uiteindelijk bleek "het hem dus niet" want plots kwam de mijne binnen. Op dat moment heb ik toch maar even discreet maar opgelucht mijn stem verheft om die andere man uit zijn lijden te helpen en de mijne de juiste richting te wijzen. Zonder lenzen naar een stoombad gaan zonder op voorhand duidelijke afspraken te maken doe ik dus ook niet meer. Zeker niet omdat ik daarvoor al in een grote stoomwolk bijna op de schoot van iemand was gaan zitten. Ja, zo'n stoombad... echt wel enorm ontspannend. Ge kunt én uw ogen én uw vestand op nul zetten.
De geestigste sauna was de "Birkensauna". Een blokhut buiten op een heuvel waar een vrouw een "opgiet" kwam doen met een aftreksel van berkentakken. We zaten als haringen in een tonnetje want iedereen wou van dit spektakel genieten maar 't bleef wel heel plezant. De vrouw stookte de oven flink op goot er grote geuten water over en stomen maar! We moesten onze ogen sluiten terwijl de dame met de natte takken in de lucht zwierde en wij overdekt raakten met warme gele druppels. Maar toch was ik een klein beetje teleurgesteld want ik had verwacht dat we met die takjes geslagen gingen worden. Echtgenoot vond dat ik maar vreemde fantasieën kreeg. "Allez schat! Zijt ge nu helemaal zot geworden? Wat denkt gij dat dit hier is? Een SM-club ofzo?" "Maar nee, het leek mij zo logisch dat ze u een beetje zouden geselen om de bloedsomloop te stimuleren en om de weldadigheid van de damp goed in u te kloppen!" Echtgenoot keek mij toen zéér vreemd aan, ik zag hem alweer twijfelen aan mijn geestelijke vermogens. De geurige, gloeiende sceance werd beëindigd, we verlieten de enorm hete cabine en de takjes gingen terug in de emmer op de kachel. Jammer.
Ik ging lekker afkoelen onder de ijzige buitendouche en toen ik mijn "badtent" terug van de kapstok ging halen zag ik de échte "die-hard"-saunagangers voorovergebukt op de bankjes van de blokhut zitten en... de madam geselde hun ruggen met die takkenbossen! Echtgenoot zijn ogen gingen op steeltjes staan van pure verbazing. Ik stond natuurlijk ondertussen al in de rij aan te schuiven. En ja hoor, het gebeurde, ook ik werd door de madam onder handen genomen. Ze klopte er flink op los, heel mijn rug kreeg een uitgebreide beurt. Ik voelde mijn bloedsomloop onmiddelijk een vreugdesprong maken. Geen minuut later zat Echtgenoot - ook alvast voorovergebogen, kop naar beneden, oogjes dicht - naast mij op 't houten bankje. Ik had wel de indruk dat de madam op hem nog iets harder sloeg. En ik gaf haar groot gelijk. Zo'n ongelovige Thomas mag wel extra gestraft worden.
Onze tochten doorheen het complex waren ook wel hilarisch. Mondorf is best leuk, we zijn er al een paar keer geweest, maar ze zijn er toch o zo preuts... Om van de ene sauna naar de andere te gaan, of van 't zwembad naar het thermale bad : telkens moet je badkledij aan, badkledij uit. Je mag er geen 20 meter in je blootje lopen. Soms móet je in blootje, dan mag je weer kiezen en op andere plekken is badkledij verplicht. 't Is echt belachelijk. In 't koude dompelbad moet je naakt zijn en in de whirlpool, 3 meter verder in dezelfde ruimte, ben je verplicht je badpak te dragen. Goddank hoefde ik me niet telkens in dat natte badpak te wurmen aangezien we ons in die reuze badjassen konden hullen om van de ene blote ruimte naar de andere te strompelen. Jammergenoeg zijn er héél veel niveauverschillen dus hielden we onze jassen omhoog met onze handjes als twee hulpeloze spoken om niet van die trappen te totteren en nog sleepte de achterzijde van de jas over de grond. Het moet een hilarisch zicht geweest zijn. Zo jammer dat hier niet mocht gefotografeerd worden...
De vorige foto heeft haar werk goed gedaan! Andromeda heeft veel - en vooral aangenaam - gezelschap gekregen... Bijna allemaal vrouwen. Chrisje, Nil, Rozemarijn, Kathleen, Rudy, Marleen, Lenie, Piet, Vera, Mieke, Luk en Fernanda! Komaan jongens! Laat u niet kennen!!
Enkele foto's uit de Vallée des Sept Chateaux van zaterdagnamiddag. De kastelen konden me niet boeien want de meesten zaten verstopt in een dorpskern en waren onmogelijk echt mooi te fotograferen. Sommigen waren slechts ruïnes in stellingen en voor anderen -die waarschijnlijk omgeturnd waren om een gemeentelijke dienst te huisvesten - stonden rijen auto's geparkeerd. Sorry maar voor een kasteel horen koetsen te staan. En minstens één prins op een wit paard. Of nee, dat is nogal weinige keuze. Neem maar een paar prinsen en de kleur van 't paard speelt geen rol.
Maar in deze prachtige natuur miste ik de kastelen niet. Het leek wel of we door een explosie van kleuren reden... De laatste dag van oktober, windstil, af en toe een snuifje zon, haast alle bladeren hangen nog aan de bomen die nu wel veelkleurige boeketten lijken... Zo mooi...
Hier toch eentje die zijn bladeren al vroeger heeft laten vallen. Ja, dat gaat bij sommige mannen ook zo... En voor een boom zou een toupetje wel een héél kostbare affaire worden.
En 't is zo simpel hé Andromeda?... Maar toch blijft 't "lonely at the top", mateke... Wacht, ik geef een ander brokje prijs zodat ge morgen zeker gezelschap hebt!
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 9. Deel 5.
Hoofdstuk 9. Deel 5 : 't Moest er ooit eens van komen... Ik val zonder woorden...
De achterblijvers hadden bij 't vertrek hoorbaar spijt...
Het wagentje waar de honden in vervoerd worden om hen van de ene kennel naar de andere te brengen. In dit geval letterlijk "Dogs-on-Wheels" dus.
In de winter wordt het echte materiaal buitengehaald...
Een alternatieve manier om te parkeren... De sneeuwscooter staat niet op de grond. Hij hangt in een hangmat. De beste manier om hem niet ingesneeuwd terug te vinden tegen dat je hem nodig hebt.
We reden langs dezelfde baan terug bij gebrek aan een andere. Enkel in t dorp en net erbuiten zijn een paar wegen, voor de rest moet je de sneeuwscooter gebruiken. En vooral je geweer niet vergeten, en lichtpijlen, voor t geval je een ijsbeer tegen zou komen. Maar eerlijk gezegd ik denk dat die kans klein is want er werkte een franse jobstudent in de kennel en die vertelde dat noch hijzelf, noch zijn collega, in zes maanden tijd nog altijd geen ijsbeer gezien hadden. In de zomer zitten de dieren blijkbaar op de ijskoude dichtgevroren noordoostkant van Spitsbergen waar de golfstroom het water niet opwarmt.
De terugrit was even fascinerend, op die besneeuwde spitse bergen die in een roestbruine toendra geankerd staan raak je niet snel uitgekeken. De desolaatheid en schoonheid die ervan uit gaat bezorgt je kippenvel. Nee, dat kippenvel kwam niet van de koude want ik heb t hier in de poolcirkel nog altijd lekker warm. Zolang je winddicht gekleed gaat is er niks aan de hand. t Was trouwens rond de 4°, alleen bij wind verlaagt de gevoelstemperatuur dramatisch, net als op de momenten dat de zon even wegduikt. Maar ik had dus die lekkere rendiervellen om over mijn benen te leggen.
Tja, de "verse aanvoer van huskies" moet ergens beginnen nietwaar?... 't Is altijd belangrijk om wat plezier te beleven tijdens uw werk. Dat voorkomt burn-out.
Ik weet het wel. Weer veel foto's en weinig tekst. Maar ik vond het daar toch zo enorm mooi... Ik werd er gewoon stil van.
Jonge eendjes... Baby zijn in dít deel van de wereld?... Brrrrr...
Bij aankomst renden de dieren spontaan de kennel binnen!
Nadat we de honden terug afgeleverd hadden keken we nog even rond aan de kennel en zagen zeehonden te drogen hangen. Wintervoer voor de honden. Meestal eten ze gewone droge hondenbrokken, in de zomer aangelengd met veel water, in de winter happen ze gewoon al lopend sneeuw. s Winters zorgen de gedroogde zeehonden voor wat extra weerstand. Die zeehonden-drogerij was wel een beetje een eng zicht.
Hm. Gedroogde zeehond. Heel wat anders dan Bonzo-brokken... Ik zie dat hier al in mijn kelder hangen op de plek van mijn zakken Friskies...
De man was zo vriendelijk ons met de landrover terug naar ons schip te brengen en daar hebben we dan genoten van een snelle lunch en veel warme thee want Paul was ondanks mijn muts en sjaal (die hij bij t inpakken in België eerst totáál overbodig had gevonden) toch helemaal verkleumd geraakt.
Als eerste en enige opgelost, vanaf de eerste poging dan ook nog... door Andromeda! Hij kan dus alvast getuigen dat 't heel simpel is. De anderen zitten enigszins op een verkeerd spoor... maar dat komt misschien met de foto's die boven het raadsel stonden... Dus laat de "kromme boortjes" of "kapotte vijzen" maar rusten. Tenandere, als dit een boor was geweest dan hoop ik wel dat diegene die jullie in huis hebben in iets betere staat is, anders begin ik ernstig te twijfelen aan de rest van de staat van uw gereedschapsbakske. Nog één betrekkelijk moeilijke foto en morgen gaat er veel duidelijk worden.
't Raadsel heeft even moeten wachten, er moest vandaag eerst dringend wat geklust worden. Mijn vakantie had duidelijk weer lang genoeg geduurd. Ah ja, twee volle dagen. Dus was 't tijd voor wat actie. Huurhuizen zorgen altijd wel voor de nodige onverwachte "pret". Gisteren nog in dikke badjas, vandaag alweer in 't stof...
Maar dat stond in de Bijbel geloof ik nietwaar? Iets dat we "in 't stof en in 't zweet ons aanschijns" vanalles gingen moeten volbrengen in dit leven. Zouden ze nu echt dít bedoeld hebben?... Ik hoop dat 't in de hemel allemaal een beetje in orde is want ik heb geen zin om daar ook nog de wolken te gaan repareren... Als ik ooit dood ga leg dan alleszins toch al maar een siliconenspuit in mijn kist. Ge weet maar nooit voor wat ik ze daar ga nodig hebben. Of beter nog, begraaf me in een gereedschapskistje.
Enfin, we zullen er maar weer mee proberen te lachen, met de puinhoop die sommige huurders durven achterlaten...
Maar eerst de oplossing van 't raadsel dat geen raadsel was : Wie ontbrak op deze foto?
Ons Irma natuurlijk!!! Dat beeld naast mij heeft toch haar sjakos in haar armen en ik niet!!!
En nu 't simpele fotoraadsel van deze week. De helft van mijn publiek schijnt op vakantie te zijn dus we gaan de arme zielen die thuis zitten niet laten overwerken. Iedereen heeft het in huis!
Ik doe normaal niet mee aan de Halloween-bedoening. Ik vind ze Amerikaans, ronduit plat commerciëel en erg artificieel. Maar... als ge natuurlijk de laatste twee dagen zélf per ongeluk als spook hebt rondgedwaald kan ik u toch moeilijk onderstaande foto's op deze nacht onthouden...
In het kuuroord hadden ze voor ons "enigszins" ruime badjasmodellen voorzien. We hebben daar dus echt rondgestrompeld als volwassen spoken. Eerst dacht ik dat ze maar 1 maat hadden "one size fits all". Aangezien ik de grootste vrouw van mijn vriendinnenkring ben moest ik vaak denken wat er zou gebeurd zijn moest ik één van mijn vriendinnen meegebracht hebben. Zelfs wij twee - met onze 1.70m - moesten onze rokjes optillen om op en af de trappen te gaan en de omslag van mijn mouwen bedroeg maar liefst 20cm. Bij de ontdekking van die jassen dacht ik er eerst aan om te gaan reclameren maar aangezien iedereen er in 't thermale gedeelte wel zo idioot bij zou lopen liet ik het maar zo.
Toen we de eerste maal via eindeloze gangen en bochten van 't hotel naar kuurgedeelte strompelden kwamen we geen mens tegen. Op 't einde van die fikse wandeling stonden we echter plots tussen allemaal mensen in... normale badjassen.... Net onder de knie en de handjes keurig zichtbaar. Maar tegen die tijd vond ik mijn tent al zo zalig dat ik ze niet meer wilde ruilen. 't Was verdorie een badjas en badlaken tegelijk! Heerlijk knus om buiten in weggeduffeld te zitten. We zagen er niet direct erg modieus uit maar ik had de voordelen er snel van ingezien. Ten andere telkens we mekaar bekeken schoten we in de slappe lach. De tweede dag viel mijn oog per toeval op het labeltje in de kraag waar de maat opstond... XXXL. Tja. Ik ben nu wel een beetje bijgekomen het laatste jaar maar toch...
Geniet dus in deze Halloween-nacht van uw lustige spookjes. Ge ziet het misschien niet op 't eerste zicht maar ze zijn goedaardig.
Ge kon er ook heerlijke fantasietjes mee uithalen. Het uitbeelden van Indische godjes met vele armen.
Sommige mensen zien er natuurlijk meer uit als Dopey, het dwergje uit Sneeuwwitje.
Maar 't is wel een sterk dwergje. Om zo'n spook op te tillen moet ge flink wat spinazie gegeten hebben.
't Moet niet persé altijd héél klein zijn... 't Kan ook al eens een beetje groter uitvallen.
Opgelost door Luk, Marleen, Tineke, Lange Lou, Ron, Lenie, Piet, Chrisje, Opapat, Kathleen, Rudy, Mieke, Lilith, Dolfijn, Renee, Vera, Jan, Rikavensis en Nicole!
't Eerste motto van onze muziekinstrumentenwinkel was "van Plectrum tot Kerkorgel" (Voor de niet-kenners, een plectrum is zo'n klein plastic plaatje waar je de snaren van een gitaar mee beroerd.) Ja, ik zag het 25 jaren geleden nogal groot. Maar als beginner kunt ge beter uw doel hoog stellen nietwaar? Terugdenkend aan onze muziekwinkelperiode herinner ik me een zeer "schuin" maar des te geliefder mopke uit onze branche :
Er komt een vrouwelijke klant de zaak binnengestapt en ze vraagt aan de winkelier : "Ik wil pijpen voor een orgel." Waarop de winkelier schamper antwoordt : "Jaja, dat zal wel! En poepen voor een drumstel zeker?!"
Dit orgel is gefotografeerd in de kerk van Kruibeke. Mijn maat maakte toen ook onderstaande foto. In zekere zin ook een zoekplaatje...
Een boerin heeft een tweedaagse cruise gewonnen. Aan boord van een prachtige boot wordt zij welkom geheten door een officier in gala-uniform. 'Welkom aan boord, mevrouw' zegt de man. 'Dank u wel kapitein' zegt de boerin. 'Ik ben geen kapitein' zegt de man: 'Ik ben de dek-officier'. 'Kijk es aan' zegt de boerin, 'ik ga hier precies niets te kort komen'.
Ik wou in 't begin van de maand mijn verjaardag echt niet vieren. Ik was er totaal niet voor in "the mood". Het is een jaar vol gesukkel en miserie geweest, niet bepaald iets om te vieren. Dus "nee" geen feest, geen kado's. Maar in sommige mensen hun woordenboek komt (goddank) het woordje "nee" niet voor.
Dus ondanks het feit dat er geen festiviteiten voorzien waren kwamen sommige lieverds toch met kadootjes af. Heerlijk vond ik dat. Maar wie helemaal de kroon spande was Viva. Ze heeft me kompleet bedolven onder de pakjes. 't Waren er zoveel dat ik ze zelfs niet eens allemaal op dezelfde avond kon openen. Ze bleven maar tevoorschijn komen.
In één van haar pakketten zaten allerlei soorten handgemaakte stukjes zeep, in alle geuren en kleuren. Ik vond dat weer veel te zonde om die direct te gebruiken, ik wou eerst wat van de geuren kunnen genieten dus ik verspreidde ze her en der in huis. In andere zakken zaten nog een boel andere plezante dingen die ook allemaal een plek kregen. Een gezellige poezenmok, een pakje met heel persoonlijke zelfgemaakte spulletjes, een superzacht kussen in de vorm van een schaap, een handig notaboekje voor op reis,... kortom teveel om op te noemen, zelfs teveel om die nacht allemaal te openen en te sorteren.
Een paar weken later zat ik 's nachts aan de computer en mijn dooske Lakerol-snoepjes bleek plots leeg. Zoiets is natuurlijk een ramp. Geen snoepjes geen inspiratie. Loerend als een slechtvalk op zoek naar een muis speurde ik heel mijn hobbithol af naar iets lekkers en mijn oog viel op een klein gouden praline-doosje dat half-bedolven vanonder een hoop papieren kwam piepen. Van die dingetjes die je soms in restaurants na 't diner mee naar huis mag nemen. Uiterst gelukkig met mijn vondst floepte ik snel 't rode strikje van 't doosje. Mijn geluk kon niet op : ik vond geen gewone snoep maar zelfs pralines! Chocolade!! Héérlijk! Ik opende het doosje en 't werd nóg beter : 't bleken pralines uit wítte chocolade te zijn! Ge kunt toch maar chance hebben in 't leven.
De twee zaligheden zaten in verpakt in zo'n geribbeld papiertje en de bovenkant van de praline was versierd met enkele komijnzaadjes. Wel vreemd. Komijnzaadjes op chocola. Maar ja, wat proberen restaurateurs tegenwoordig al niet om origineel uit de hoek te komen? Gelukzalig, in mijn schemerig hol, de ogen van puur genot al half samengeknepen, nam ik een zuinig knabbeltje van mijn praline. In minder dan een tiende van een seconde hing de witte prut tot tegen mijn scherm! Die smaak!!! Verderfelijk gewoon!!!! Het leek wel alsof ge in een blok zeep beet! Ik kreeg de smaak niet meer uit mijn mond zelfs niet met een tas straffe thee.
Toen viel natuurlijk mijn euroke... Ook dit doosje was uit een van de kadopakketten van Viva gekomen. Uit het zakje van het artisanale zeepbedrijf... Ik bekeek de pralines eens nauwkeurig. De hele - en die met mijn tandafdrukken in - en kwam tot de constatatie dat die komijnzaadjes eigenlijk lavendelknopjes waren. Ik doorploegde mijn geheugen en meende me te herinneren dat Viva gezegd had dat het geurpralines waren om in de linnenkast te leggen. Om de volgende nachten niet nog eens dezelfde pijnlijke vergissing te maken deed ik ze terug in 't doosje en ging ik het onmiddellijk tussen mijn ondergoed leggen.
De volgende dag vertelde ik mijn verhaal aan de telefoon tegen een schaterende Viva. Ze kwam bijna niet meer bij. Want ook tussen mijn onderbroeken hoorden die dingen niet thuis. Het bleken crèmebad-pralines te zijn... Sinds daarnet zijn ze dus terechtgekomen waar ze hoorden. En 't was een zalig badje. Maar ik heb deze keer wel extra goed opgelet toen ik met mijn kop onder water dook dat ik niet per toeval een slok van mijn badwater binnenkreeg...
Ik leid het laatste half jaar nogal een droevig leven. Een soort van "ondergronds bestaan". Letterlijk dan. In de geërfde huizen van ma duikt elke week wel een ander probleem op... 't Leven is op de duur niet meer dan uren aan een stuk naar aannemers zoeken, proberen alle agenda's van huurders en werkmannen op mekaar af te stemmen en oplossingen te zoeken voor vanalles en nog wat. Sommige dagen bestaan uit 4 uur telefoneren, andere dagen gaan we ergens meeklussen om de zaken sneller te laten vooruitgaan. 't Is echt niet de manier waarop ik me mijn "pensioen-na-de-winkel" had voorgesteld...
Enkele beelden van dinsdag. Het lijkt wel of heel Antwerpen aan 't wegzakken is... In hoe langer hoe meer huizen in 't centrum verzakt de vloer omdat uit de ondergrond zoveel water weggepompt wordt om alle ondergrondse bouwwerken droog te houden . Van zinloze metrokokers tot TGV-tunnels. De muren barsten, de "vaste grond" verwordt tot zand, de rioolbuizen breken, spoelen nog meer grond weg en dan plots stort er een vloer in... Het is een ware plaag aan 't worden.
Allemaal noodtoestanden die superdringend opgelost worden om je huurder zo kort mogelijk in deze ellende te laten zitten. Maar vindt maar degelijke vakmannen die dan ook nog snel tijd kunnen maken... Uren en dagen ben je met zoeken en coördineren bezig. Je zou van minder in de put geraken. Letterlijk en figuurlijk. Echtgenoot heeft in zijn hele leven nog niet zo vaak de binnenkant van beerputten van binnen gezien als in 't laatste half jaar.
Mijn ondergronds bestaan.
Wat er op 't eerste zicht uitziet als een verzakking van 25cm blijkt al snel een put van bijna een meter... Je zou nog verongelukken terwijl je argeloos je patatjes staat te koken.
Nee dit is geen archeologische opgraving, dit was tot voor een uurtje een klein gezellig stadtuintje dat plots volledig uitgegraven moet worden om de verzakkingen te vinden en te vullen... En de verbindingen van de beerput naar de riool terug aan mekaar te zetten.
Bij 't zien van dat alles zou je dus van minder in de put geraken. Vandaar dat ik mezelf of 2 dagen broodnodige rust ga trakteren. 48 uur soppen in een thermaal bad in een kuuroord. Word ik misschien eindelijk eens terug helemaal proper. Voor mij is de bodem nu echt wel letterlijk en figuurlijk bereikt. Dus tot zaterdagavond even geen antwoorden op jullie mails verwachten. En de oplossing van 't fotoraadsel zal misschien per uitzondering pas zaterdagnacht opduiken vrees ik... Als ik terug boven water ben. Maar morgen verschijnt er wel weer een plezant verhaaltje...
Mathurin : "En waarom ligt gij nu vooraan en ik hier verdrukt achter in dat hoekske?" Nemuri Neko : "Omdat gij er éérst in lag begot!"
Mathurin : "Hola! 't Zijn wel de eersten die normaal de beste plaatsen hebben hé maat!" Nemuri Neko : "Gij kent uwen Bijbel niet : 'De laatsten zullen de eersten zijn.'"
Nemuri Neko : "En nu we 't toch over den Bijbel hebben daar staat ook iets in over verdraagzaamheid en naastenliefde enzo, maar dat hoofdstuk hebt ge precies ook overgeslagen?..." Mathurin : "Gij gaat niet de fundamentalist beginnen uithangen hé maatje! Opzij! Laat me hier uit! Nú!"
Mathurin : "En trouwens als gij de avond tevoren inktvis met look gegeten heb lig ik niet met u in zo'n klein bakske." Nemuri Neko : "'t Kan niet alle dagen kastanjepuree zijn hé seg..."
Nemuri Neko : "Komaan spitsbroeder, kom nu terug..."
Nemuri Neko : "Waar zijt ge nu toch?..."
Nemuri Neko : "Ma? Hij zit zelfs niet in ons tunneltje of in de speeldoos..."
Mathurin : "Ik ben hierboven Nemuri! Ik heb hier nog altijd een bewijs te leveren met dat hoesje dat onze pa niet heeft willen vastklemmen tussen paal en plafond, zoals ons ma hem opgedragen had. Komt ge even een nageltje toesteken?..."
En wees gerust. Het bewijs wérd geleverd. Het hoesje hangt sindsdien als een afgezakt condoompje over die paal...
