"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
17-07-2008
Meermin's Irma pc :-)
Deze foto kreeg ik vanmorgen! Irma figureert als bureaublad bij Meermin. Nu heeft één van Meermins poezen een nieuwe achtergrond om te ontbijten. Dat komt er van als ge fotografeert en uw bord onbewaakt achterlaat... Ik ken dat gevoel maar al te goed...
Meermin is een moedige vrouw die tot vorig jaar kerngezond was, middenin een verbouwing zat en dan plots geveld werd door een trombose... Op haar blog beschrijft ze op humoristische wijze haar lange weg naar haar herstel. Binnenkort zal ze met een aangepaste auto terug kunnen rijden (zij twijfelt dan misschien nog een beetje maar ik ben er zeker van dat ze met vlag en wimpel zal slagen!) Echt de moeite om eens op haar blog te gaan lezen en een teugje moed te gaan plukken als het ons - "relatief" gezonde mensen - eens wat slechter gaat! En zoals op je op de foto al wel kan merken is ze ook een poezenliefhebber in hart en ziel. http://blog.seniorennet.be/meermin/
Héééééééééérlijk wat ik net van een kameraad toegezonden kreeg!!!
Ter gelegenheid van haar 69ste verjaardag trad Julie Andrews op in de Radio City Music Hall van Manhattan. Ze ging het bekende liedje uit "The Sound of Music" zingen : "My favourite things". Máár... ze had de tekst "lichtjes" aangepast aan haar leeftijd. En dit is wat deze "grande dame" met oneindig veel zin voor humor en zelfrelativatie zong :
Probeer de tekst zelf te zingen, dan wordt het des te grappiger! Weet je de toon niet meer en wil je eerst nog eens het origineel horen klik dan op een van deze sites (de originele tekst van het liedje staat trouwens onderaan mijn artikel dat maakt het misschien makkelijker om volgen) :
http://youtud64VaiFqWbI be.com/watch?v= voor de liefhebbers een stukje uit de film "The Sound of Music" met het bewuste liedje in de gekende, brave uitvoering.
Maalox and nose drops and needles for knitting,
Walkers and handrails and new dental fittings,
Bundles of magazines tied up in string,
These are a few of my favorite things.
Cadillacs and cataracts ,and hearing aids and glasses,
Polident and Fixodent and false teeth in glasses,
Pacemakers, golf carts and porches with swings,
These are a few of my favorite things.
When the pipes leak, When the bones creak,
When the knees go bad,
I simply remember my favorite things,
And then I don't feel so bad.
Hot tea and crumpets and corn pads for bunions,
No spicy hot food or food cooked with onions,
Bathrobes and heating pads and hot meals they bring,
These are a few of my favorite things.
Back pain, confused brains and no need for sinnin',
Thin bones and fractures and hair that is thinnin',
And we won't mention our short shrunken frames,
When we remember our favorite things.
When the joints ache, When the hips break,
When the eyes grow dim,
Then I remember the great life I've had,
And then I don't feel so bad.
Hier volgt de originele tekst van het liedje vóór Andrews er haar speciale hilarische bejaardenversie van maakte :
Raindrops on roses and whiskers on kittens
Bright copper kettles and warm woolen mittens
Brown paper packages tied up with strings
These are a few of my favorite things!
Cream colored ponies and crisp apple strudels
Doorbells and sleigh bells and schnitzel with noodles
Wild geese that fly with the moon on their wings
These are a few of my favorite things!
Girls in white dresses with blue satin sashes
Snowflakes that stay on my nose and eye lashes
Silver white winters that melt into spring
These are a few of my favorite things!
When the dog bites, when the bee stings
When I'm feeling sad,
I simply remember
my favorite things
and then I don't feeel so bad!
Raindrops on roses and whiskers on kittens
Bright copper kettles and warm woolen mittens
Brown paper packages tied up with strings
These are a few of my favorite things!
Nadat Julie Andrews haar "bejaardenversie" gezongen had heeft het publiek volle vier minuten geaplaudisseerd en bleef het maar vragen voor een bisnummer.
Kopiëer rustig dit artikel en stuur het maar rond als eerbetoon aan een vrouw van 69 die zoveel zin voor humor heeft en zichzelf zo geweldig kan relativeren. We kunnen er allemaal nog iets van leren.
Vandaag kwam ik in een van mijn favoriete tweedehandswinkels binnen en ik hoorde een van de verkopers naar een andere roepen : "Hey Jos! Kom eens kijken!!! Irma komt juist binnen!" Jawadde. Ik hing eigenlijk ook wel aan Irma aan maar dat schijnt niemand meer te interesseren. En daarnet zag ik in Irma's gastenboek dat Meermin haar foto gebruikt als pc-bureaublad om de ochtend met een glimlach te kunnen beginnen... Vandaar dus, deze kleine attentie voor "Meermin", Alexandra... Per mail krijgt ze hem op groot formaat toegestuurd... Want uiteindelijk is Irma wel een zwaar kaliber. 'k Ben alleszins weer blij dat mijn rugzakske iemand goed gezind maakt!
Onderweg naar "Boortmout", de fabriek waar van gerst mout wordt gemaakt. We reden door een surrealistisch landschap van containers...
Dit is het opleidingscentrum voor havenarbeiders. Hier leren ze jongleren met containers.
Containers in alle vormen en maten....
Tot zes verdiepingen hoog gestapeld. Vroeger waren dat er acht. Maar dat is ondertussen te gevaarlijk gebleken. De stapels durfden al eens omver waaien en dat gaf toch zo'n rommeltje...
Die afsluitingsdraad hing wel wat in mijn weg...
Maar waar een wil is, is een weg hé?
Maar 't fotografeert zo wel moeilijk... Hoe komt het toch dat mijn maten mij nooit fotograferen in normale omstandigheden maar altijd op ongelukkige momenten?... Op de duur zou ik nog gaan denken dat ik bijna nooit normaal doe?
In de volgende aflevering komen we aan bij het moutfabriek, we nemen er zelfs een kijkje binnenin. En dat bezoek leverde enkele fascinerende foto's op...
Irma : "Efkes geduld... z' is weer met vanalles bezig..."
Inderdaad vandaag was ik met "vanalles" bezig. Onder andere, letterlijk en figuurlijk, afscheid nemen van iets wat me nogal zwaar viel. Misschien vertel ik er later wel over. Mijn ma zei vroeger altijd : "Als God een deurke dicht doet, dan doet hij tegelijk een vensterke open..." En vanavond opende ik (nog altijd een beetje triest) mijn hotmailbox om te lezen wat jullie al van 't fotoraadsel gebakken haddenen (bitter weinig dus ) en wat bleek? Een oude schoolvriendin die ik in geen jaren nog gezien heb heeft per toeval mijn blog ontdekt en ze stuurde me een enthousiast mailtje! Dus toch nog een dag met een fijn einde!
Als eerste en enige opgelost door Ritje. En te bedenken dat ze vorige week alle 7 de foto's nodig had om 't raadsel op te lossen. "'t Kan verkeren" zei Bredero al
Tot wat mijn liefde voor pluchen beesten kan leiden...
Frisco : "Schat!... Kom nu eens kijken wat hier op de grond zit?!..."
Frisco : "Dat moet ik nu toch eens van wat dichterbij bekijken...."
Frisco : "Schatke dat is een schaap begot!!!"
Frisca : "Jaja ventje, maar hebt ge al gezien dat er aan dat schaap een madam vasthangt?!"
Frisco : "Maar ja! Dát heb ik nu nog nooit gezien... Een schaap dat met een rugzakske in de vorm van een madam rondsleurt..." Frisca : "Seg schat, krijg ik ook zo'n handtas? In zo'n mens gaat precies wel veel in..."
Frisco : "Als ze niet te duur zijn krijgt ge ook zo'n handtas, maar dan wil ik wel dat ze míjn buikske streelt in plaats van dat van u."
Frisca : "Jamaar gij moet niet gulzig worden´hé vent! Dat schaap zít al uw buik te strelen! Of heu... wat is dat schaap daar eigenlijk allemaal aan 't doen seg???!"
Laathi : "Héérlijk! En die beestjes zijn zo zacht! Ja, neem maar een fotoke! Ik zal wel efkes blijven zitten! Ik zit hier zalig."
Irma : "Heu pardon, "dat schaap" zoals ik hier zo oneerbiedig genoemd wordt, hangt hier uiterst ongelukkig te wezen. Ik stik! Ik word verpletterd tussen ruggewervels en een pinguïnkostuum dat naar mottebollen stinkt! Dus Nonkel Nand en Tante Mare, vergeet die fotoreportage en maak dat ge mijn moeder hier van tussen die beesten wegsleept! Jongens, jongens, jongens toch... Ik schaam mij een ongeluk dat ik toch weer in zo'n bangelijk stripke moet figureren... En God weet wat brengt de rest van de dag nog?..."
In de volgende aflevering trekken we de haven in. Eerst bezoeken we een mouterij, waar van gerst mout wordt gemaakt. En ja Irma... Irma moet mee natuurlijk.
Ik ben iemand die makkelijk drie liter water per dag drinkt. Dus ergens in mijn buurt staat of ligt er altijd wel een fles van anderhalve liter. Ook in mijn auto.
Vrijdag moest ik haastig vertrekken om iemand naar 't ziekenhuis te brengen en terwijl ik voor 't eerste rood licht sta grabbel ik naar mijn fles... Fles vergeten. Pedoemme! Gelukkig had Nand tijdens de haventocht bij een bezoek aan een bedrijf zo'n klein flesje water met een zuigdop erop kado gekregen. Hij had het in mijn auto gelegd. Ik ben zo'n dingen niet gewoon aangezien ik altijd voor het anderhalve liter-werk ga, maar ik was wel blij dat dat speciale kleinood ineens naast me op de zetel lag.
Met een hand prutske ik het open, hield het voor mijn mond en - haastig en hevig als steeds - kneep ik keihard op dat flesje! Het water spoot met volle kracht regelrecht in mijn keel, mijn longen tot in mijn neus. Net op 't moment dat het groen licht werd... Ik stikte bijna! Slikken kon niet, het water zat tot in mijn neus dus de enige lichamelijke reactie die ge dan kunt voortbrengen is een... proest... Het water spoot als een fontein over de binnenkant van mijn auto (en ruitenwissers staan er enkel aan de buitenkant natuurlijk...).
Ik ben gedurende volle 10 minuten in een hoestbui verwikkeld geraakt dat ik dacht dat mijn ingewanden ook tegen mijn voorruit gingen eindigen. Nog altijd hoestend en sputterend kwam ik bij mijn maat aan, kon amper iets zeggen, enkel teken doen van "Komaan, stap in, we zijn weg!" Zeer ongerust vroeg mijn kameraad zich af wat er gebeurd was, waarom ik zo blafte, zo rood zag en wat er toch allemaal uit mijn neus liep. Ik heb gewoon gemummeld : "Instappen. Wegwezen. Vertel seffes wel." De mens was wreed ongerust en ik zag hem zich al afvragen : "Zouden we niet beter háár naar 't ziekenhuis brengen in plaats van mij?..." Enfin, na nog eens vijf minuten puffen en blaffen waren mijn sinussen duidelijk volledig gespoeld en terug droog en had ik geleerd dan ge aan zo'n fleske moet zuigen, en in geen geval de inhoud met volle kracht in uw mond moet spuiten!!! Daar dient zoiets blijkbaar niet voor. Weeral iets bijgeleerd.
Op zich is zich verslikken niet zo erg. Maar wat de zaak dubbel zo erg maakte was dat ik na die proest, tegelijk met mijn eindeloze hoestbui ,ook de slappe lach had gekregen... Dat kwam omdat ik door dit voorval moest denken aan een andere historische proest die ooit geproduceerd had. Wel twintig jaar geleden...
Mijn beste vriendin, die ondertussen al enkele jaren geleden overleden is, wou destijds haar nieuwe vriend voorstellen. We gingen dus met zijn viertjes in een sjiek restaurant eten. Wat destijds niet zo gewoon was maar dit was een speciale gelegenheid. Het was een heel mooie zaak met massa's bestekken op witte tafellakens en een regiment glazen naast uw bord. Een restaurant dus waar ge geacht wordt beschaafd en vrij stil te "converseren".
Aangezien Myriam's nieuwe vriend moest ingeburgerd geraken in ons kringetje vroeg ze me : "Ge moet de Raf zeker het verhaal van de Paul met zijn oranje rugzak eens vertellen." Alleen al dat beeld terug voor ogen krijgen van "Paul met zijn oranje rugzak" wekte zo'n lachbui bij me op dat ik 't wou uitbrullen. Jammergenoeg had ik toen net mijn mond vol witte wijn... Ge kunt het dus al raden... Ik proestte mijn slok wijn (en ik pak altijd gróte slokken drinken) regelrecht over de tafel, midden in het gezicht van mijn vriendin, de druppels spatten op het bloemstuk, de borden, het bestek, de glazen... Nog één geluk : dat het geen rode wijn was. De rest van onze tafel lag plat van 't lachen en de serene, sjieke sfeer van 't restaurant was ook ineens naar de verdoemmenis. Gelukkig doen ze in zo'n zaken alsof alles "normaal" is. Maar geloof me, ik heb zelden ergens met zo'n vuurrode kop gezeten.
En wat was nu "Het verhaal van Paul met de oranje rugzak" dat tot dit onheil geleid had? Heel simpel. Toen we meer dan twintig jaar geleden voor de eerste keer naar Sri Lanka vertrokken moest dat zeer low-budget gebeuren. We zouden dus met het openbaar vervoer en met een rugzak reizen. Myriam had ons een kanjer van een oude oranje rugzak uitgeleend en daar ging heel ons hebben en houden ingepropt worden voor onze eerste intercontinentale uitstap. Maar... Onze Paul was er wel op gebrand om met een rugzak te reizen maar tegelijkertijd was hij van mening dat ge niet op een vliegtuig ('t was geen charter maar een lijnvlucht) kon reizen zonder een deftig kostuum aan te hebben... Nu had hij maar 1 net pak. Logisch, want in onze muziekwinkel konden we rustig in gewone kleding werken, dus aan kleding verkwistten we onze centjes niet.) Paul's kostuum was een erfenis van een dode oom, en dat kostuum was een beetje aangepast. Het was een heel sjiek donker pak. Zo echt iets dat ge alleen bovenhaalt om naar begrafenissen te gaan.
Ik heb geparlementeerd, geargumenteerd, gezaagd, gesmeekt en gebeden om toch in godsnaam in gewoon sportieve kleding te vertrekken. Want waar moesten we in Sri Lanka op die trektocht toch met dat groot kostuum gaan blijven??? Maar nee, er was geen lievemoederen aan. Paul wou en zou niet op een "serieuze" lijnvlucht stappen zonder een kostuum.
Een mens moet weten wanneer hij verloren is nietwaar? Dus ik heb het opgegeven. Vandaar dat mijn echtgenoot in de luchthaven van Zaventem binnenstapte gekleed in een sjiek donker pak, met zwarte schoenen, met op zijn rug een reusachtige vuile, doorleefde, orange nylon rugzak op aluminium draagstel. Dat zicht was echt hilarisch! Ik heb nog nooit zoveel gelachen tijdens 't wachten aan de check-in als tijdens die reis. En velen met mij. Kwam nog bij dat die sukkelaar in Sri Lanka aankwam, in volle 36°, in dat gloeiend heet donker pak met die plakkerige rugzak... Ook daar hebben we vreemde blikken op ons gericht gekregen... (Moet zo'n arme taxichauffeur nu het zakenmannen-tarief proberen te vragen, of het rugzakkers-tarief?... Hoort ge ze 't al denken?...)
Uiteindelijk is dat kostuum vanaf de derde dag aan de handen van een Sri Lankaan toevertrouwd die het voor ons heeft bijgehouden tot aan ons vertrek een maand later. Maar toen heb ik Paul wel gedwongen om ook terug te reizen in dat pak aangezien er écht géén mogelijkheid was om dat ding op te frommelen zodat het in die rugzak kon. Sindsdien heeft Paul nooit meer met een rugzak gereisd. En bovenal : ook nooit meer met een kostuum.
Jammer dat er in die tijd nog maar weinig foto's genomen werden. Maar dat beeld staat zo in mijn geheugen gegrift dat elke keer ik er aan denk ik dubbel lig van 't lachen. Alleen is 't dus wel verboden om aan dat beeld te denken als ik mijn mond vol drinken heb...
Ja, we tellen terug... Eén van de Sherlock Holmessen onder jullie - Fernanda in dit geval - wees me erop dat er nooit een raadsel 148 bestaan heeft... Ik ben dankzij mijn eeuwige verstrooidheid, en mijn op zijn minst "slechte relatie" met cijfers, er weer eens in geslaagd mij van getal te vergissen. Dus vandaag had normaal het historische nummer 150 moeten verschijnen maar dankzij mijn extern geheugen, Fernanda genaamd, wordt het de 148.... 't Is makkelijk. Het is heel gekend en iedereen zal het wel in huis hebben. Daarom natuurlijk niet direkt voor het doel waarvoor het eigenlijk moet gebruikt worden. Maar kom, ge kent het zeker en vast.
Veel succes maar nog veel meer plezier! En volgende week komt dus het historische nummer 150, mét een verrassing er aan verbonden...
't Was weer een zeer leerrijke week. Ik heb veel nieuwe woordjes bijgeleerd! Of hoe een simpele drukknop, oftewel een "pressionneke", evengoed een knetser, een pitser, of een luie-wijven-knop kan heten...
De linkse is die van mijn oude portefeuille, de rechtse die van mijn anorak. Ik had speciaal goeie grote exemplaren gezocht zodat ge het duidelijk zou kunnen zien. Maar ja, alles is relatief natuurlijk, het is en blijft een klein ding. Desalniettemin hebben al de volgende mensen toch weer ontdekt wat het was : Luk, Dolfijn, Lange Lou, Speelster, Klaproosje, François, Viva, Chrisje, Jan, Ron, Geert, Kathleen, Shajongen, Fernanda, Wim, Andormeda, Gazel, Paul, Nand, Nilleke, Ryntje, Vif en Ritje! Morgen verse aanvoer!
Vorige zaterdag was het Open Havendag in België. Verschillende delen (waar men anders nooit mag komen) waren toegankelijk in de havens van Antwerpen, Gent, Zeebrugge en Oostende. Het was niet bepaald mooi weer, maar als we daar op moeten wachten dan komen we misschien nooit meer buiten. Onze tocht van vele kilometers begon aan het plein nabij het Eilandje, te Antwerpen, waar de zes grote oude kranen staan. Daar werd al vurig gerepeteerd voor de show die er 's avonds ging opgevoerd worden.
Er stond een podium volledig overdekt met doorzichtig plastic zodat de kranen de achtergrond van het spektakel zouden vormen. Heel origineel gevonden. 's Avonds zou het er echt spectaculair uit zien.
Als slot van de avond ging er een symfonie opgevoerd worden die speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerd was. Zelfs het geluid van vallend water en kiezeltjes werd in het muziekstuk verwerkt.
Maar wat mij natuurlijk 't meeste aantrok waren deze twee zalig zachte pinguïns die tussen het volk liepen... Mijn kinderziel sprong op in mijn borst.
Frisca : "Kijk Frisco, die mensen eten hier mosseltjes... Lekker hé?..." Frisco : "Ja, maar dat pintje dat ze naast hun bord hebben staan interesseert me toch meer..."
Frisca : "Vraag dan eens of ge een slokje krijgt hé jongen." Frisco : "Dat durf ik niet. Maar gij schat, gij,... gij zijt zó charmant... Als gíj dat nu in mijn plaats vraagt gaan ze dat toch niet durven weigeren hé?... Toe?..."
Frisco : "Mag het écht? Oh! Dank u! Ja mijn vrouw is een schatje hé... Ik ook hoor maar ik ben wat timide begrijpt ge... Maar eens ik wat gedronken heb komt mijn tong wel losser..."
Frisco : "Aaaah! Zalig... Madame, ge volbrengt één van de werken van Barmhartigheid : de dorstigen laven. Nu gaat ge zeker naar de hemel..."
Frisca : "Mannen... Maar allez, ik zien mijne Frisco toch zo graag gelukkig..."
Maar wat en wie ontdekken Frisco en Frisca in deel 2 van deze reeks?... Come and see tomorrow...
De foto van de laatste kans want morgen krijgen jullie de oplossing te zien...
Reeds opgelost, en nu des te meer gewaardeerd, door Luk, Dolfijn, Lange Lou, Speelster, Klaproosje, François, Viva, Chrisje, Jan, Ron, Geert, Kathleen, Shajongen, Fernanda, Wim, Andormeda, Gazel, Paul, Nand, Nilleke, Ryntje en Vif! Ge zou nogal wat zien gebeuren moest dit voorwerp plots weggetoverd worden! Ge zou niet weten waar eerst grabbelen!
Een maand geleden werd in het Rivierenhof in Antwerpen het jaarlijkse ridderfeest georganiseerd. Er stonden wel 200 middeleeuwse tenten waarin tijdelijk "middeleeuwers "woonden. Al dan niet met Rolex-horloge en GSM... Een kleurrijk spektakel (vanzelfssprekend in de modder en de regen, anders was ik daar waarschijnlijk niet terecht gekomen )
En maar kletteren en rammelen. En dan te bedenken dat al die hun vrouwen thuis al die "potten en ketels" een hele week hebben zitten opblinken...
En nu moeten ze daar een weekend in de druilregen in een tentje gaan zitten... Ja, getrouwd zijn met een hedendaagse Middeleeuwer moet toch ook niet simpel zijn...
Als een harnas te duur is of te zwaar weegt dan wordt ge bedelares. Ook niet eenvoudig om daar netjes geschminkt in 't natte gras te blijven zitten. Een voordeel is wel dat ge niet kunt vastroesten. Wat van die ridders niet kan gezegd worden...
De beste rol was eigenlijk nog "tooghanger". Dus zoveel is er in de loop der tijden niet veranderd.
En natúúrlijk was Irma erbij. Hier zit ze zelfs heel oneerbiedig op een van haar voorvaderen...
Zin in een uitstapje tussen de boeren, bedelaars, ridders, smeden, drinkebroers, kanonnen, pijlen en bogen, en meer van dat tuig? Kom maar langs op mijn album! Aangezien nu dus niet meer alleen mijn beesten spreken maar ook mijn middeleeuwers, voorzie maar een 10-tal minuutjes om 't allemaal gelezen te krijgen... Wacht op een grote dikke zwarte regenwolk en kruip dan even achter de pc. Dat kan vandaag niet zo moeilijk zijn.
Echt heel veel meer kan ik niet meer laten zien...
Luk, Dolfijn, Lange Lou, Speelster, Klaproosje, François, Viva, Chrisje, Jan, Ron, Geert, Kathleen, Shajongen, Fernanda, Wim, Andormeda, Gazel en Paul vinden het een vrij voor de hand liggend voorwerp hoor...
Even geen tijd om eigen werk te plaatsen, maar wat deze fotograaf gemaakt heeft is zeker de moeite waard om eens grondig te bekijken! Dorpjes en landschappen gemaakt van brood, champignons, hesp, kaas, granen, noten...! En dat allemaal om zijn kinderen groenten te leren eten... Sommige vaders maken er echt werk van!
Klokslag 11 uur stond de man die me gisteren belde voor de deur. Toen ik zondagavond overal briefjes in de bussen van ons huizenblok was gaan steken bleken maandag veel mensen uit de buurt het briefje spontaan voor hun raam gehangen te hebben. De broer van de eigenaar van 't vogeltje las per toeval zo'n briefje en belde naar zijn broer : "Die vogel die dinsdag bij u gaan vliegen is, was dat een gele kanarie?" En ja hoor, dat bleek hem te zijn! Van dinsdag tot zondag had het diertje rondgezworven en was uiteindelijk moe en hongerig in de klauwen van "Laathi" en "Laathi" gevallen... In vogelvlucht was hij een halve kilometer van huis gesukkeld! Voor een tamme kanarie een flinke afstand. Om dan ook nog te eindigen in de poten van Laathi met de hete adem van én Hanuman én Phineas in zijn nekske... Op het moment dat hij zondagavond mijn keuken binnenvloog en ik mijn tijgers in een fractie van een seconde in aktie zag schieten heb ik heel de buurt bij mekaar gekrijst, mijn telefoon die ik in mijn hand had gewoon weggezwierd (sorry Jan, normaal neem ik beleefder afscheid aan de telefoon), al gillend op mijn katten toegerend (die niet bewogen, vogels vangen gaat duidelijk vóór naar het baasje luisteren...) en het beestje uit Laathi's klauwen gered. Mijn katten zijn uren aan een stuk heel slecht gezind op me geweest. Hun dessert zomaar afpakken!... Ming was zo geschrokken van mijn gebrul dat hij zich de volgende vier uur in de onderkant van een zetel is gaan verstoppen... Ja, in de achting van mijn katten ben ik met deze aktie niet bepaald gestegen. In die van die kanarie waarschijnlijk wel.
Een afscheidsgroet aan mijn vondeling in mijn etalage...
En dan de hereniging met zijn blije baasje!
De man was overgelukkig dat hij zijn diertje terug had. Zijn zoon is onmiddellijk een nieuwe grote kooi gaan kopen (want uit de vorige was de bodem uitgevallen toen ze aan zijn notenboom hing, vandaar dat het diertje ontsnapt was). Vannamiddag is Paul het vogeltje met de auto terug naar zijn huis en zijn collega-kanarie gaan brengen. Iedereen gelukkig. Het baasje, beide vogeltjes en ik.
De lieve man vroeg me wat hij kon doen om me te bedanken. Ik heb hem gewoon gevraagd om dit verhaal verder te vertellen zodat mensen leren dat iets kleins doen (gewoon een vogeltje helpen en enkele briefjes printen en in bussen gaan steken, amper een uurtje werk) soms een groot geluk kan voortbrengen. Als dit voortverteld wordt zet het mensen aan om dingen voor mekaar te doen en dat helpt om mijn lievelingsspreuk levend te houden...
"Voor het slagen van het kwaad is niets anders nodig dan dat goede mensen niets doen."
Over de rest van de dag is niet zoveel te vertellen want die speelde zich af bij mijn tandarts en een ostheopaat. Maar dat maakte niet uit, mijn dag kon toch al niet meer stuk.
Dat komt er van als ge fotografeert en uw bord onbewaakt achterlaat... Ik ken dat gevoel maar al te goed... 
Ja, in de achting van mijn katten ben ik met deze aktie niet bepaald gestegen.
