"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
Sommigen onder u durven sinds ze meespelen met mijn fotoraadsel al geen mosselen meer eten, anderen raken geen salami meer aan en vanaf nu zal het voor een paar mensen misschien ook een beetje een magere kerstmis worden. (Gelukkig staan er nergens "kattenteelballetjes" op een menukaart, anders zoudt ge die ook niet meer eten vrees ik.) Ik kan al beter mijn blog van de categorie "huisdieren" naar de afdeling "dieet-tips" verhuizen.
Nog niet?...
Nog altijd niet?...
Eigenlijk had ik onderstaande foto als eerste willen laten verschijnen...
Maar toen ik vorige zondag deze foto net op mijn blog aan 't invoeren was stond Echtgenoot plots achter mijn rug en zei : "Ah! 't Is 't poepeke van een kiekske deze week!" Ik was met verstomming geslagen. Mijn ogen werden als eieren zo groot. Hij keek al even verbaasd naar mij terug en zei :"Dat is toch véél te gemakkelijk! Dat ziet ge toch zo! Iedereen gaat toch direkt raden wat dat is! Kom, laat me uw volgende foto's eens zien... Awel, die, die met die zwarte veertjes in, die moet ge als eerste nemen, dat gaat het veel moeilijker maken." Volgzame echtgenote als ik ben heb ik zijn goede raad gevolgd maar ik vroeg mij daarna wel af : "Hoe komt het dat mijne man zo vlot op 't eerste zicht neerhofdieren-poepekes herkent?" Ik denk dat elke echtgenote zich dat wel zou afvragen (gesteld dat hun man geen boer of duivenmelker is toch).
En "plumeaus" dat ik als oplossing heb aangekregen!!!... En ik dan maar antwoorden : "We zitten nog in 't stadium vóór de plumeau." Maar dat hielp ook niet. En waanzinnige vogelnamen dat ik binnenkreeg! Ik antwoordde dan : "Het is een héél gekend beest ge moet dus zeker niet zitten zoeken naar een obscure naam als "de doofstomme grijsgetijgerde Oostindische nachtzwaluw".
Dat was nu toch niet zo moeilijk? Toch zeker niet eens ge geraden had dat het pluimen waren en dat ze het stadium van "de plumeau" nog niet bereikt hadden! Eet dan iedereen met Kerstmis een hamburger behalve Klaproosje, Renee, Lisette, Tineke, Lange Lou, Viva, Mieke, Redpoppy, Yvette, Opapat, Veveke, Sjoeke, Nilleke, Chrisje, Dolfijn, Ann, Kaatje en Nand?
Derktje bleef dapper op de goede vogel-weg maar jammer genoeg is ze aan de strijsvogel blijven steken. Maar ze verdient wel eervol "De medaille voor oneindig doorzettingsvermogen". Dat is niet erg. Want mijn slogan is nog altijd : "Veel succes maar nog veel meer plezier!". Tuurlijk,... als ge deze medaille wint... is 't wel de vraag of ge deze week nog wel veel plezier hebt gehad...
Gisteren heb ik dan nog met opzet als hint enkele fotootjes van eenden geplaatst... Geef toe, aan goeie wil ontbreekt het me niet. Maar hier is hij dan : de kalkoen!
"Hela! Madam wil u alstublieft stoppen met onder mijn rokken te fotograferen?! Ik ben een deugdzame kalkoen!!! En als ge deze foto's op 't internet durft te zetten dan zorg ik ervoor dat u veroordeeld wordt tot een kerstdiner bestaande uit een curryworst met een kaaskroket."
En morgen - zoals elke zondag - serveer ik u alweer het volgende eenvoudige fotoraadsel
We gaan er op vooruit! Klaproosje, Renee, Lisette, Tineke, Lange Lou, Viva, Mieke, Redpoppy, Yvette, Opapat, Veveke, Sjoeke, Nilleke en Chrisje hebben het opgelost! Het bos waarin Elou en Dolfijn aan 't verloren lopen zijn neemt stilaan de afmetingen aan van de jungle in Borneo. Maar ze geraken er wel uit! Van het peloton nog steeds geen spoor dus maken we 't nóg eenvoudiger en kiezen we maar weer een ander gezichtspunt...
En 't is zo'n overbekend iets... Aan deze foto zit trouwens nog een plezant verhaal vast, maar dat is voor morgen!
Irma : "Ma! Ma-á! Doe die zelfgenoegzame lach eens van uw snuit want Ma-" Ma : "Zwijgen. Eerst poseren."
Irma : "Maar ma Ma-" Ma : "Stop nu eens met dat ge-'mama', zit stil en glimlach!" Irma : "Maar laat me nu toch eens uitspreken ma! Ik wou alleen maar zeggen dat Mathurin hier naast ons staat en die bekijkt dat jong beestje met een blik alsof hij haar wil gaan bespringen en potelen!!"
Mathurin : "Seg Irma, wat denkt gij wel van mij?! Ik ben geen 'pluche-fetisjist' noch een 'lammekes-pedofiel' hé!"
Irma : "Ja maar gij zijt toch ook een kater hé Mathu!! Gij weet zeker niet wat onze Phineas 's nachts allemaal met mij op de keukentafel uitvreet als ons ma me per ongeluk vergeten aan de kapstok te hangen is?!" Mathurin : "Irma over zo'n onderwerp spreekt ge toch niet in 't bijzijn van zo'n jong beestje!! Ma! Zeg haar eens dat ze moet zwijgen want dat jong ding wordt er gewoon verlegen van!" Ma : "Mannekes, los uw onderlinge geschillen eens zelf op alstublief. Ik kan niet over ál uw gesprekken een strip maken hoor!"
Mathurin : "Hoort ge 't Irma?! Ons ma heeft gezegd dat ge moet zwijgen." Irma : "Nee, dat heeft ons ma niet gezegd!"
Irma : "Maak u geen zorgen. Ge zijt misschien in een ietwat vreemde familie terechtgekomen maar écht gevaarlijk zijn ze niet."
Irma : "Het enige wat er van u verwacht gaat worden is dat ge regelmatig poseert en dat ge dat glimlachend en zonder morren doet. Ook al heeft ze u op een mierennest laten plaatsnemen of zit er ondertussen een kat aan uw achterste te bijten."
Irma : "Maar ik ga er wel voor ijveren dat ge een naam krijgt waar de lettergreep 'ma' niet in voorkomt, dat gaat al veel misverstanden uit de weg ruimen. Nietwaar, Ma en Mathurin?"
Irma : "Weet ge wat? We gaan ons ma te snel af zijn! Want als zíj een naam voor u gaat kiezen dan vrees ik dat 't ergste boven uw hoofd hangt. Vraag maar de katten wat hen overkomen is... Ik heb een veel beter idee : we laten de blogbezoekers mee een naam voor u zoeken! Dat zijn zeer creatieve mensen - dat ziet ge aan de originele antwoorden waarmee ze altijd ons ma haar fotoraadsel trachten op te lossen. Ze zullen zéker voor u een naam vinden die goed bij de mijne past. Maar niet zo schoon is natuurlijk."
Aan zo'n smeekbede van een arm schaap kunt ge toch niet weerstaan lieve lezer?... Laat uw creativiteit ongebreideld zijn gang gaan!... Laten we er helemáál een interactief medium van maken! Wat denkt ge? Wordt haar kleine evenbeeld een verloren zus uit een ver land, haar uit het oog verloren vriendin, misschien haar onecht en verborgen gehouden kind? (Niet haar minnaar want daar is 't beest echt te klein voor, dat zou immoreel zijn. ) Fantaseer er maar op los en laat het me weten!
Ik heb eigenlijk qua echte oplossers niet veel nieuws te melden... Dat zijn nog altijd maar Klaproosje, Renee en Lisette. Elou, Chrisje, Yvette, Mieke, Tineke, Lange Lou, Redpoppy, Nand, Sjoeke en Viva blijven warm, warm, warm... We zullen nog eens een ander aspect aan bod laten komen, dat de "warmen" alleszins over de brug gaat helpen. Want die hebben toch al zó hun best gedaan...
Klaproosje, Renee en Lisette hebben het al opgelost. Elou, Chrisje en Yvette blíjven maar op hun heel goeie weg... Ze zitten vast in de modder denk ik. En de anderen... die zitten serieus in 't bos. Misschien helpt een ander gezichtspunt?...
En morgen krijgen jullie nog een kompleet ander gezichtspunt te zien.
't Kan niet altíjd regenen als ik eens buiten kom.
De avond valt over de abdij van Tongerlo...
Iedereen zoekt stilaan zijn nest op...
Irma : "Ik wil niet meer verder. Ik ben 't beu. We zijn hier vorige week ook al geweest... Ma,... ge wilt toch geen begijn worden zeker?" Ma : "Rustig maar, we gaan direct naar huis want de avond valt." Irma : "Ge hebt wel chance hé ma?" Ma : "Hoezo schat?" Irma : "Wel normaal als iets valt maakt dat veel lawaai. Maar bij "den avond" is dat niet 't geval." Ma : "Dat is heel juist Irma. Ge zijt een echte filosoof. Aan elke wolk zit inderdaad een zilveren randje."
Irma : "'k Ben wel heel blij dat de avond valt. Ik val ook zo stillekesaan om van moeheid. En ik kan ook geluidloos vallen! Kijk maar!" Ma : "Dat gij niet rinkelt is dan ook enkel en alleen maar omdat mijn portemonnee leeg is."
Klaproosje, Renee en Lisette hebben het al opgelost. Elou, Chrisje en Yvette zijn op de heel goeie weg... Waar blijven de mannen trouwens? Mannen kennen het even goed als vrouwen.
10. De allernieuwste MRI-scanner! ...Eentje met aarding!
Vrijdag moest ik onder de scanner. Iets waar ik lang over getwijfeld heb omdat ik vreesde dat door het lawaai dat zo'n ding maakt de chaos in mijn hoofd nog erger zou worden. Woensdag kreeg ik gelukkig de goddelijke inval om eens een 1-april raadsel te maken. Dat heeft er ongepland voor gezorgd dat ik de volgende 48 uur geen tijd meer had om me zorgen te maken, omdat ik de ene na de andere telefoon kreeg waarin ik mijn uitleg over mijn "zwangere-gecastreerde-kater" moest doen. Een onverwacht leuk afleidingsmanoever tegen gepieker.
Vrijdag was het dan zo ver. In 't ziekenhuis aangekomen kreeg ik toch terug een beetje angstkriebels maar eens in 't kleedhokje had ik het zo druk dat ik die ook snel vergat. Ik moest me ontdoen van mijn bril en alle mogelijke metalen voorwerpen, ik mocht enkel sokken en onderbroek aanhouden. Fijn. Ik keek naar mijn voeten en zag dat er een gat in mijn sok zat. Dus die trok ik ook al maar gauw uit. Vervolgens kon ik me in het ziekenhuisgewaad gaan hullen. Ik wist dat zo'n ding vooraan volledig gesloten was en dat ge dat achteraan moest dichtbinden. Ik slingerde de linten rond mijn lijf en maakte een minuscuul strikje op mijn buik. Naderhand bleek het niet de bedoeling dat ik van dat ding zo'n schoon tailleurke gemaakt had. Die linten mochten gewoon achteraan dichtgeknoopt worden... Ik zat daar wreed sexy te wezen want bij de minste beweging op mijn bankje werd mijn décolleté wel héél groot. Daar moest ik iets op vinden. Net op dat moment kwam een verpleegster binnen, legde een katheter aan, en gaf me de spuit in mijn hand die ik moest blijven vasthouden tot ze me zouden komen halen. Daar zat ik nu... Ik tastte met 1 hand achter in mijn nek en plots ontdekte ik nóg twee linten! Maar ja, probeer daar nu maar met 1 hand een strik in te leggen, want mijn rechterarm met de spuit in kon ik niet meer plooien. Middenin mijn geworstel kwam de verpleegster me halen en zei me maar onmiddellijk mijn doppen in mijn oren te steken. Mijn wasbollen had ik ondertussen al lekker warm en mals gekneed dus cementeerde ik mijn oren minutieus potdicht.
Zonder bril zag ik al niet meer te veel, horen deed ik haar ook niet meer, dus als een gewillig zombietje volgde ik de verpleegster. Ze gebaarde me te gaan liggen met mijn hoofd in een steuntje. Ik drapeerde me op de machine in mijn sexy tailleurke, ondertussen stopte ze nog dikke schuimrubbers tussen mijn hoofd en de steun, en trachtte ik nog met alle geweld mijn décolleté te fatsoeneren. Mijn rechterarm lag machteloos uitgestrekt met die spuit in mijn hand.
Een andere verpleegster doemde geluidloos op, greep mijn vrije arm die aan mijn décolleté frutselde, stopte een oranje rubber peertje in mijn hand, en gebaarde dat ik dat goed vast moest blijven houden, en daar schoof ik opeens de tunnel in.
De volgende 25 minuten zou ik me niet mogen bewegen. Ik vroeg nog of ik mijn ogen open of dicht moest houden maar daar kreeg ik geen antwoord meer op. Of ze hadden het lokaal al verlaten, of ik hoorde het antwoord niet meer... Dus besloot ik mijn ogen maar braaf dicht te houden. Uiteindelijk : niet bewegen is niet bewegen.
Het lawaai was luid maar het deed geen pijn. Ik probeerde me zo goed mogelijk te ontspannen en gelukkig heb ik fantasie genoeg om mijn geest voor een half uurtje naar fijnere oorden te kunnen verplaatsen.
Door de nauwe tunnel waaide een zacht briesje dat mijn neus kriebelde. Die wou per se gaan niezen. En die mocht dat niet. Die was dus zeer ongelukkig. Ondertussen dierf ik ook niet slikken en begon mijn keel ook te kriebelen. Dus moest ik mijn aandacht wat proberen af te leiden. Ik begon me af te vragen wat een mens in godsnaam zou moeten doen als ge dit niet meer kon volhouden? Hoe zoudt ge dat duidelijk moeten maken? Zoiets zouden ze verdorie toch eigenlijk moeten voorzien!? Want ik kan me best indenken dat een zwaarder gebouwd mens in deze tunnel een aanval van claustrofobie zou kunnen krijgen. Zoudt ge dan met uw tenen moeten beginnen kwispelen om hun duidelijk te maken dat ge er genoeg van had? Maar zouden ze dat wel zien, daar zo ver weg vanachter hun geluidsdicht vensterke? Zouden ze daar trouwens nog wel staan kijken, of zouden ze ondertussen een koffieke zijn gaan drinken? En zouden ze snappen dat als ge kwispelt dat ge er uit wilt?
Ondertussen lag ik daar, trachtend niet te niezen, niet te slikken, mijn ogen niet te openen en ondertussen krampachtig mijn oranje rubber peertje in mijn hand te klemmen. Dat laatste vond ik wel héél belangrijk want dat ding was volgens mij de aarding. Als ik die per ongeluk los zou laten zou ik misschien geëlektrokuteerd worden? Of zou ik in miljarden atoompjes uiteengerukt worden door die draaiende magneten? Nee, dat ding leek me wel héél belangrijk, dat moest ik ten alle prijze blijven vastklemmen. Ja, ik kan niet zeggen dat ik daar bepaald "goed geïnformeerd" lag.
Ik fantaseerde lustig verder over mijn waarschuwingssystemen, deed de ene na de andere ongelofelijke uitvinding en besloot ze - zo snel ik uit mijn konijnenpijp zou komen - alvast te laten patenteren. Ja, dit zou een belangwekkende vondst voor de geneeskunde worden, hier zou ik ze een grote stap mee vooruit helpen.
Het geluid veranderde af en toe van ritme, van volume, van snelheid, en de laatste 8 minuten waren zoals beloofd echt wel heel luid. Naar 't schijnt haalt zo'n machine bij sommige onderzoeken vlot de 100 decibel of meer... Wat me echt verbaasde was dat ik ondanks al dat gedaver en gedreun toch nog altijd mijn gecastreerd krekelkoor in mijn kop hoorde zingen. Die beesten zijn toch ook met niks kapot te krijgen.
Plots werd het stil en ik dacht dat het einde van de tunnel in zicht was, maar nee, ik voelde een gebubbel in mijn arm, dus nu werd er duidelijk contrastvloeistof in mijn ader gepompt. Het feestje zou dus nog wel even duren. Niet erg, ik vond ondertussen wel verder nuttige zaken voor de geneeskunde uit.
Na 25 minuten bleef het eindelijk echt stil, gleed ik automatisch naar voren als een brood uit een moderne oven, haalde de verpleegster de naald uit mijn arm, met die vrije hand prutste ik alvast zo snel ik kon 1 dop uit mijn oor. Met die andere hand kon ik niks doen want daar had ik mijn aarding nog altijd nauwgezet in vastgeklemd. Ah ja! Die dierf ik zo maar niet loslaten want misschien stond dat machien nog wel aan, en kon ik alsnog in gruzelementen uiteenspatten! Tot plots de verpleegster aan mijn andere zijde zegt : "Mevrouw! Mevrouw! Nu moogt ge het belletje echt wel loslaten hoor!"
Oh god, die oranje peer bleek dus geen aarding maar een noodbelleke! Daar gingen al mijn uitvindingen de prullenbak in!
Bij 't verlaten van het hospitaal herinnerde ik me plots een scan van jaren geleden. Destijds had ik een soort koptelefoon op mijn hoofd gekregen waardoor ik de verpleegsters hoorde praten en ik zelf ook iets kon zeggen. Maar dat voorwerp hadden ze deze keer met mijn hyper-acusis en mijn wasbollen in mijn oren natuurlijk niet kunnen gebruiken!
En ik deze keer mijn "aarding" maar vasthouden...
De avond na de scan werd ik doodmoe en was zowel de geluidsovergevoeligheid als het suizen stukken erger. Met een Temesta heb ik me dan maar even van de wereld geholpen. Wakker liggen en piekeren en nieuwe uitvindingen trachten te doen leidt toch tot niet veel, dat had ik deze middag al ondervonden...
En nu is het afwachten tot de 13de, dan krijg ik de resultaten van wat er allemaal in mijn schedel ontdekt is. Veel meer dan grootse plannen voor het ontwerpen van waarschuwingssystemen voor patiënten die in scanners liggen zal dat niet opleveren denk ik. Maar ze hebben nu wel eens een creatief brein in volle actie kunnen fotograferen. Misschien helpt dat de wetenschap wel wat vooruit?
Reeds opgelost, binnen de vijf minuten en met haar allereerste gok : Arendsoog Klaproosje! Maar Elou, Lisette en Renee zijn ook op de zéér goede weg. Wat van de anderen echt niet kan gezegd worden. Maar daar gaat de volgende foto zeker verandering in brengen. Of de volgende. Of de volgende...
Een somber, regenachtig wandelingetje op de Kesselse Heide. Ik hoopte purperen heide en gele brem te fotograferen maar we krijgen enkel grauwe bomen en grijze luchten te zien... Zelfs de schapen waren nog niet aanwezig (behalve Irma dan). De schapenkudde wordt blijkbaar pas na de paasvakantie op de heide gezet. Dan ga ik zeker terug om ze te fotograferen. Op een zondag in juni worden ze ter plaatse geschoren en daar hoop ik jullie dan ook een reportage over te kunnen laten zien. Gesteld dat ze niet te hard blaten.
Irma : "Ma ik verveel me... Ik vind neerhofdieren stom." Ma : "Dat is omdat ge zelf een neerhofdier zijt."
Irma : "Komaan seg ik wil iets spannends gaan doen...
Irma : "Als ik mij nu eens in een heksenkring zet en gij speelt toverheks? Dat kan u toch niet veel moeite kosten? Ge huppelt wat rond mij rond op een bezem van boomtakskes? Of ge kust mij!! En ik word een prinses ofzo!!!" Ma : "Schat, een pad wordt een prins maar een schaap gelijk gij... misschien wordt dat wel Godzilla?... En ik zie mij in 't vervolg al met Godzilla op mijn rug lopen..."
Ma : "Maar 't is goed! Kom, ik zwier u over mijn rug en we gaan iets spannends doen. Ge wou graag iets met boomtakskes hé?" Irma : "Ja! Iets sprookjesachtigs ma!"
Ma : "We zullen wat gaan klimmen." Irma : "Nee!!! Zoiets bedoelde ik niet!!! Dat is niet sprookjesachtig! Dat is zelfs bijna sport! En dat haat ik!""
Irma : "Maar allez ma! Heel mijn gezicht hangt al vol schors en mijn pels vol dennennaalden! En van dat naar beneden kijken word ik zo misselijk!"
Ma : "Niet erg. Dan laat ik u wel naar omhoog kijken."
Ma : "Kom, poseer eens schoon voor Nonkel Luk daar beneden!" Irma : "Moeder ge kunt de boom in!" Ma : "Daar zitten we al in schat."
Irma : "Sorry maar ik laat me niet fotograferen als aap." Ma : "Dat scheelt anders maar drie letters met hoe ge anders poseert hoor Irma."
Irma : "Begint nu niet intellectueel te doen, dat past niet bij een chimpansee. En dat wiebelt hierboven zo! En ik ben al mottig! Mijn ingewanden die komen naar boven en-" Ma : "Ow! Pas op dat ge mijn portemonnee en mijn aansteker en mijn cutterke en mijn zakdoekskes en mijn drie dooskes oordopkes en mijn sigaretten niet uitkotst hé schat!"
Ma : "Trouwens, dat wiebelt toch niet? Dat wiegt en deint hier heel zachtjes! Dat is toch plezant?! En zie eens hoe ver ge kunt kijken!" Irma : "Naar wat grijze wolken en dode bomen en een gekrompen Nonkel Luk? Boeiend."
Ma : "Zolang ge niet schoon geposeerd hebt gaan we niet naar beneden." Irma : "Mag het al kotsend?"
Ma : "Wacht Luk, efkes niet fotograferen. Irma is aan 't overgeven..."
Ma : "Ja helemaal uitgezoomd moogt ge trekken, dan ziet ge toch geen details."
Ma : "Luk vergeet die reportage maar, ik kom terug naar beneden zenne want ze blijft hier maar krijsen en kotsen... Mijn portefeuille ligt al beneden en uit deze dennenboom vallen momenteel geen denneappels maar oordopkes."
Ma : "Miljaarde, miljaarde! En gij noemt uzelf een rugzak, Irma?! Gij zijt al even snobistisch als een Vuitton. Met u zoudt ge ook al beter alleen maar in shopping-centers gaan wandelen en langs de boetiekskes flaneren. Dit is echt wel de allerlaatste keer dat ik met u een rustig boswandelingetje gemaakt hebt!" Irma : "Rustig, ma?! In een bos wandelt een normaal mens horizontaal en niet verticaal hé moeder. Burps."
Ma : "Maar gij wou toch per se iets spannend gaan doen? Wat had ge dan gedacht? Dat ik mijn broeksriem twee gaatjes dichter zou gaan trekken ofzo?" Irma : "Moeder, ge zijt sick."
Ma : "Nee. Ikke niet. Gij. En ge hebt trouwens weeral geluk! 't Begint te regenen. Tegen dat we over een half uur terug aan de auto zijn zijt ge weer proper. Ik wring u dan eens goed uit en ge zijt ineens gewassen." Irma : "Geluk is voor u wel een zéér relatief begrip." Ma : "Geluk is altijd en voor iedereen relatief." Irma : "Sprak Moeder Overste."
(Met dank aan Luk voor de plezante foto's!)
P.S. In de loop van deze week staat jullie nog een verrasssing te wachten in verband met Irma... Ze is ... min of meer, heu... zwanger. En nee, 't is echt geen aprilvis die nog wat achterna gezwommen komt!
Een fijne paasdag voor iedereen! Dat ge veel eitjes moogt rapen! En bij voorkeur droge! En voor zij die niet in de tuin aan 't eieren zoeken zijn een fotoraadsel van iets dat alweer iedereen goed kent.
Veel succes maar nog veel meer plezier!
PS. Het (toch wel weer enigszins hilarische) verhaal van de scan volgt in de loop van de week!
(Dit artikel had eigenlijk eergisteren moeten verschijnen maar toen kreeg ik plots die gekke "zwangere-aprilvis"-inval. Vandaar hieronder dus een schrijfsel van twee dagen geleden. Ondertussen is de MRI-scan genomen, maar dat avontuur wordt iets voor het volgende verhaal.)
9. Gruyère-kaas gevuld met bijenwas.
Morgen moet ik met mijn chaotisch hoofdje onder de scanner. Een griezelig vooruitzicht waarover ik al weken aan t twijfelen was of ik dat onderzoek wel zou laten doen. Als echte weegschaal veranderde ik elke dag van idee. Uiteindelijk sloeg de balans over naar afspraak afzeggen. Mijn vrees dat het daverende lawaai van een MRI mijn hyperacusis zou verergeren haalde de bovenhand. Tot ik mijn lotgenootje Iris om raad vroeg en zij me aanraadde de scan toch te laten nemen. Zij het wel met de beste-aller-oordoppen.
Uiteindelijk geeft een scan altíjd informatie zelfs als er op de fotos niets te zien zou zijn. Stel u voor! Niets te zien. Misschien ontdekken ze dan wel dat ik eigenlijk toch geen hersenen heb! Nee, even ernstig. Ofwel zien ze niets dat de tinnitus en hyper-acusis kan veroorzaken en is het probleem toch niet op te lossen, ofwel zien ze misschien dat er ergens een ader of zenuw geklemd zit en bestaat er mogelijk een manier om me te repareren. Dus nam ik maandag mijn beslissing en zei de afspraak voor vrijdag niet af.
Het werd dus hoog tijd om te testen welke exemplaren van mijn - ondertussen gigantische - assortiment oordoppen de beste lawaaibescherming geven. Maar hoe?...
Al van met de jaarwisseling droomde ik om naar de 3D-film Avatar te gaan kijken maar door die stomme hyperacusis was dat geen haalbare kaart. Met veel spijt in mijn hart had ik dat plan dus al opgeborgen. Maar dinsdagmiddag kwam ik tot de constatatie dat er geen betere testomgeving voor mijn dopjes zou zijn dan een cinema! Uiteindelijk maken films tegenwoordig ook veel kabaal. Een MRI kan volgens mij nooit nóg lawaaieriger zijn.
Het voordeel was ook dat ik uit een cinema gewoon zou kunnen buiten lopen als het niet om uit te houden was, iets wat tijdens een scan nogal moeilijk zou zijn. Ik zie me daar al uit dat ziekenhuis ontsnappen met enkel een groen schortje aan dat langs achteren open wappert en dat ik niet dicht kan houden omdat ik met mijn vingers in mijn oren zit! Nee, dan toch maar eerst de bioscoop-test doen. Dan weet ik ook ineens of ik nu echt nooit meer naar een film zal kunnen gaan kijken. Iets wat ik dus al twee maand vreesde. Missschien zou Avatar of eventueel zelfs maar de eerste tien minuten van Avatar - mijn laatste cinema-ervaring worden, maar dan wist ik het tenminste toch.
Ik wou met mijn maat naar een cinema in t centrum van Antwerpen gaan zodat ik desnoods kon vluchten en mijn kameraad alleen de film kon uitkijken. Bleken ze de film daar al niet meer te spelen Stom wel, want als ik uit Kinepolis moest gaan lopen dan zou ik daar wel mooi gedurende drie uur in een groot afgelegen niemandsland staan schilderen. Enfin, dat risico moest ik dan maar nemen. Ik ging voor zon bagatel mijn experiment niet opgeven.
Aangezien de film waarschijnlijk aan zijn laatste week toe was zaten we maar met zijn 7 in de zaal. Wij twee lekker op de laatste rij, en zelfs geen krakende popcornzakken in de buurt.
De film ging beginnen en de eerste doppen werden getest. Niet simpel om in de duisternis heel mijn familie dopjes uit mekaar te houden en af te wisselen, en er vooral voor te zorgen dat ik er geen liet vallen!
Mijn wasbolletjes bleken het beste te voldoen. Zeker als ik ze tot lange worstjes kneedde en ze zo ongeveer tot in mijn hersenen duwde. Mijn oren zaten propvol. Ik was de bijtjes die de was geproduceerd hadden meer dan dankbaar. De bollen sloten de gehoorgangen volledig af en hielden heel veel geluid tegen, het enige nadeel was wel dat ik de woorden niet meer goed kon verstaan en dus aangewezen was op de ondertiteling. Maar zelfs dat is verdorie niet simpel! Ik kreeg ineens veel meer begrip voor de problemen van dove mensen : als ge niet goed hoort dan is het moeilijk om enkel met ondertitels te kunnen volgen wie er wat zegt! Ge haalt verdorie de personages door elkaar als hun gezicht niet in beeld is terwijl ze spreken! Daar had ik nog nooit bij stil gestaan.
Na anderhalf uur had ik rammelende hoofdpijn. Maar ja, dat kon van vanalles zijn, dat hoefde niet per se aan de film of het 3D-brilletje te liggen. Mijn hoofdpijn is gewoon om een totaal eigen leven te leiden, dat weet ik al langer. In de pauze nam ik een pijnstiller, die ik deze keer heel verantwoord vond, want die mooie film was me wel een pil waard.
Tijdens het tweede deel van de film heb ik mijn wasbollen ingeruild voor mijn favoriete siliconen denneboompjes. Zij boden het voordeel dat ik de taal nog redelijk kon verstaan en ze hielden toch ook het grootste deel van t lawaai tegen.
Het is wel ongelofelijk hoeveel geluid er nog in uw kop binnen dringt zelfs al zijn uw oren volledig afgesloten! Het gebeente van de schedel zorgt blijkbaar ook voor veel geluidsgeleiding, het vormt een soort van klankkast. Ik denk dat er zelfs door ogen en neus geluid binnensijpelt. Een mens zijn kop is eigenlijk een Gruyère kaas. In mijn geval "een kaas gevuld met wasbollen". 't Zou zo een gerecht uit de menukaart van een hip restaurant kunnen zijn
Zo fier als een gieter en blij als een kind kwam ik na twee uur en drie kwartier buiten! Ik had heel de film kunnen blijven uitkijken! Het enige wat de emmer van mijn kop deed overlopen was het weer Toen we buitenkwamen stormde het. Loeiende wind en kletterende regen.
De veertig kilometers naar huis moest ik door druk verkeer over een natte snelweg tussen de spetterende, denderende camions, onder het geratel van de regen op het metaal van de wagen. Dat was pas de hel! Dus heb ik mijn kerstbomen maar terug in mijn oren gestoken. (Zou ik met Pasen dan paaseieren in mijn oren steken?) Nat verkeer maakt volgens mij evenveel lawaai als een luide cinema.
Na mijn avonturen ben ik doodmoe in bed gevallen. Ik was in geen tijden zo moe geweest. De tinnitus kreeg dan ook nog rare kuren, mijn gecastreerde krekels veranderden plots in een varken dat ze castreerden. Een veel groter beest dat navenant ook meer en nog veel schriller lawaai maakt, geloof me. De beesten in mijn kop wisselden mekaar om de paar minuten af. Griezelig. Dan de varkens, dan weer de krekels. Toen raakte ik wel even in paniek. Wat had ik mezelf aangedaan met mijn krankzinnig cinema-experiment?... Had ik mijn tinnitus verergerd?...
Na 13 uur slapen werd ik gelukkig terug wakker met mijn vertrouwde krekels. Een ware opluchting. Nooit gedacht dat ik nog blij zou zijn met mijn krekelkoor.
Alleszins, laat de MRI-scan nu maar komen. Ik prop vrijdag mijn Gruyère-kaas wel vol met de ganse opbrengst was van een medium-size bijenkorf.
(Om voorgaande hoofdstukken te lezen klik op de foto van het aapje in de zijkant van mijn blog!)
De Sennetters blijken kerngezond te zijn... Een pillenblister. Hebben we zoiets niet allemaal ergens in de buurt liggen? Hopelijk al diegenen die het niet geraden hebben dus niet!
Opgelost door Klaproosje, Lilith, Luk, Jan, Rudy, Crika, Lisette, Kaatje, Renee, Viva, Tineke, Lange Lou, Chrisje, Dolfijn, Fernanda en Vif!
Mathurin zwanger? Een kater? Zonder ballekes? Komaan, daar trapt ge toch niet in? Toch niet op 1 april? En al zeker niet als ge ooit heb meegespeeld met onderstaand fotoraadsel...
...waarvan de oplossing was... "de ballekes van Mathurin"!
Mathurin : "Oh waren dat die van mij? Groot wel hé?! Daar had ik wel zo ongeveer de kattinnen van heel de Kempen mee kunnen bezwangeren! En die van de Limburg erbij. Ze weten niet wat ze gemist hebben."
Mathurin : "Enfin, wat geweest is geweest, gedane zaken nemen geen keer. Ze zijn nu toch onbruikbaar, dus, floep, weg ermee, gooi ze nu maar in de vuilbak."
Ja lieve vrienden, het is de eerste keer dat ik een 1 april-grap maak (eigenlijk vind ik het zelf maar flauw) maar ik voelde me gisterenmiddag heel slecht en plots kreeg ik het gekke idee en ik dacht "lachen is gezond", zeker als ge ziek zijt. Dus ik ging aan 't werk met mijn Photoshop en verbreedde mijn geliefde kater "enigszins".
Maar wat ik totaal niet verwacht had was dat er lezers in mijn onschuldig grapje gingen intuinen! Van occasionele bezoekers had ik het nog kunnen begrijipen, niet iedereen leest de kattenstrips waaruit heel duidelijk naar voren komt dat Mathurin en Nemuri Neko twee gecastreerde jongens zijn, en anderen komen dan weer niet fotoraadselen. En mijn goede kennissen weten dat alles wat hier met vier poten aankomt onmiddellijk gecastreerd of gesteriliseerd wordt, want er zijn naar mijn mening al genoeg katjes op de wereld. Ik verwachtte wel enkele lieve wensen van bloggers die me niet "live" kennen, en die kwamen er dan ook - waarvoor Mathurin en ik u uit het diepst van ons hart danken trouwens - maar gróót, enórm groot, was mijn verbazing dat maar liefst zes (6!) van mijn allerbeste vrienden, die mij en mijn poezen door en door kennen, zich hebben laten beetnemen... Prachtige gesprekken zijn hier gisteren over de telefoon gevoerd... Ik laat u meegenieten... Elk gesprek verliep ongeveer hetzelfde. Ge moet er u wel mijn stem bij voorstellen die heel triest en ontdaan klinkt.
"Amai seg! Dat bericht op uw blog! Ik ben nogal geschrokken! Mathurin die zwanger is!!!! Hoe kan dat nu toch?!!!" L : (met heel droevige stem dus) "Ja schat. Ik ben er ook nog niet goed van." "Nee dat neem ik aan. En wij allemaal altijd maar denken dat dat een kater was..." L : "Ja. Ik snap er ook niks van..." "En is die dan nooit krols geweest?" L : "Tja, onze Mathurin is zo'ne lieve, dat beest ligt hier heel dikwijls over de grond te rollen..." "Ja. Natuurlijk. Dat is wel waar. Maar zou die dan al niet zwanger geweest zijn voor ge die in huis gepakt hebt???" L : "Een dracht van twee jaar schat?! Dat lijkt me lang..." "Nee. Inderdaad. Dat kan helemaal niet natuurlijk..." L : "Triest wel hé?..." "Ja en 't strafste is nog dat ge die dus ooit hebt laten castreren want ge hebt daar nog een fotoraadsel van gemaakt herinner ik me nu opeens!!!" (op dat moment van het gesprek was ik altijd héél blij dat het aan de telefoon te doen was want in 't echt had ik me nooit serieus kunnen houden) L : "Tja, ik weet het schat... Ik heb er ook geen idee van wat de dierenarts daar destijds dan uitgesneden heeft..." "Zouden er tweeslachtige katten bestaan?... Ik heb al eens gegoogled en er bestaan naar 't schijnt wel hermafrodiete kippen..." L : "Ik zou het niet weten..." "Dit is nu toch echt wel een ongelofelijk verhaal. En dat zoiets bij u moet gebeuren! Gij die alles van katten kent! Allez, hoe kan nu zoiets?! Een mens zou bijna van een wonder spreken!" L : "Ik zal niet meer rap beweren dat ik alles van katten ken! En ik vind het ook geen plezant wonder." "Nee. Dat niet. En nu klopt die naam ook niet meer... Nu zult ge haar Mathurinneke moeten noemen..." L : "En ik die zo blij was met zijn, allez hare, sjieke Franse naam. Nee, Mathurinneke vind ik echt lelijk. Precies of 't is een middeleeuwse vlaamse boerin verdorie." "Ja, dat is waar." (en dan, in een vruchteloze poging om mijn slachtoffer uit zijn lijden te verlossen...) L : "En dat ik dat dan juist vandáág moest ontdekken! Dat is nog straffer!" "Ja. Ja... Alhoewel... Wat is er eigenlijk zo speciaal aan vandaag?" L : "Tja, dat het nu toevallig 1 april is hé!" "Och ja! Dat is nu wel helemaal stom. Een mens zou nog bijna denken dat 't een grap is ocharme." L : "Tja. Ge zegt daar al zoiets..." "Ja dat is nu wel echt een idiote datum om zoiets ongelofelijks te moeten ontdekken- (plotse stilte) Nee?! Néé?!!! NEE!!! NEEEEEEEEEEEE!!!!'t Is niet waar hé?!!! Ge hebt me liggen?!!! Gij doet nóóit mee aan aprilgrappen! Gij vindt die flauw!! Toch?!" L : "Hmmm. Ja. De meeste wel. Maar deze is precies toch geslaagd want dit is al het zesde identieke telefoongesprek dat ik deze namiddag voer."
Wat een Photoshopke kan doen hé?... Een stevige kater wordt een hoogzwangere kattin ...
Bedankt aan de mensen met de lieve wensen, ik hoop dat ze me 't grapje niet kwalijk nemen en er uiteindelijk toch ook om kunnen lachen hebben. En mijn close vrienden heb ik alleszins doen schateren. Dat heb ik gehoord. Mijn oren doen er nog pijn van. Maar dat was 't me méér dan waard.
Ik had eigenlijk voor gisteren en vandaag heel andere schrijfsels klaarliggen om op mijn blog te zetten. Maar die zijn dus even blijven liggen door de plots boven water gesprongen aprilvis. Morgen zet ik dus een heel ander verhaal op mijn blog. Wees gerust. Eentje dat wél echt gebeurd is. Want het is tijd om de MRI-scan van mijn zotte kop te laten nemen...
Van nieuws gesproken. En "heuglijk" durf ik het zeker niet te noemen... Reeds een paar weken zat ik te sakkeren dat Mathurin toch zo dik werd en dat ondanks zijn dieetvoer. Vandaag bracht de dierenarts de verklaring : de "heer" Mathurin blijkt... zwanger... Nemuri Neko is uiteraard de vader dus over enkele weken komt hier een nest prachtige tijgertjes ter wereld! Die vanzelfsprekend een goede thuis gaan moeten krijgen...
Mevrouw Mathurin ligt klaar om uw gelukwensen te ontvangen...
Hij keek al even verbaasd naar mij terug en zei : "Dat is toch véél te gemakkelijk! Dat ziet ge toch zo! Iedereen gaat toch direkt raden wat dat is! Kom, laat me uw volgende foto's eens zien... Awel, die, die met die zwarte veertjes in, die moet ge als eerste nemen, dat gaat het veel moeilijker maken."
Mathurin blijkt... zwanger...
