"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
02-07-2010
Gekoelde katten...
Katten koelen. 't Lijkt wel mijn nieuwe hobby... Hun pelske bevochtingen met flink natte handen. Ik ga tot op het bot. Ze kronkelen hun rugske en steken hun poep naar boven om toch maar grondig onder handen genomen te worden... Sommigen vinden het heerlijk om écht kletsnat gemaakt te worden. Anderen zijn er totaal geen fan van.
Tip voor beginners : een kletnatte hand of washandje is al voldoende, en zet uw emmertje een beetje uit hun zicht. Begin er in géén geval met een tuinslang aan of ge ziet uw kat niet meer terug vrees ik. Leer ze er lliefdevol, geduldig en langzaam aan wennen en op de duur komen ze zelf naast het waterbadje zitten om een volgende verfrissing te vragen!
Serendipity : "Tuurlijk 'Ladies first!' Want ze gebruiken hier 't zelfde badwater voor iedereen. OK boys! Nu is 't jullie beurt! ..."
Tja, schoon is 't niet... Of ge moet van punk houden...
En hun coiffure moeten ze later maar zelf terug in orde brengen... Ik ben de badmeester, geen coiffeuse hé seg!
Euh?... Zijn de hersenen gesmolten? De ogen dichtgeplakt van 't zweet? Of komt er niemand meer binnen in zijn huis?...
Reeds opgelost door Jan, Luk, Chrisje, Marleen, Steven, Nilleke, Lisette, Mieke, Klaproosje, Rudy en Kathleen! Maar die waren zo slim om het op te lossen voor de hittegolf begon. Nu is 't moeilijker natuurlijk, want momenteel gaat ge dit overbekende ding niet bovenhalen denk ik zo... Hier is 't 38° in de schaduw... dus "kattenkoelen" geblazen. En dat vinden ze heerlijk!
Enkele beelden van het Kasteel Wyndaele in Torhout. Het kasteel is nog bewoond dus er is enkel toegang tot een zijvleugel waar nu een zeer verzorgd museum van gemaakt is. Je mag vanwege de privacy van de bewoners ook niet rond het gebouw wandelen, dus echt veel foto's kan je er niet maken...
Irma : "Eens achterom kijken? Waarom? Daar is toch niets te zien?"
Irma : "Híerrrrr staan de bloemekes! Ge kijkt er stomweg overheen ma!"
Irma : "Nee..., neuhhhh, geen kasteel meer. Ik ga mij verdrinken. Maar ma, leg me nu eens uit, waarom de laatste tijd toch altijd die kastelen?..." Laathi : "Kastelen zijn stil. Allez, toch al zeker tot gij ge arriveerd zijt..."
De slotgracht was er alleszins groot genoeg voor...
Het binnenplein met de bewoonde vleugel.
Oude druivenserres.
De inkom van het privé-gedeelte. Ja, 't zijn er echte, jammergenoeg...
In het museum.
Irma : "Als 't nog lang duurt dan stort ik mij naar beneden..." Laathi : "Geduld Irma, seffens gaan we poppenkast spelen, dat gaat ge heel plezant vinden..."
Maar dat ziet ge in de volgende aflevering.
En onthou ook vooral die kiekens, bekijk ze goed, want dat wordt weer een verhaal apart...
In de verte zicht op de oude potassiummijn naast het park van het Ecomusée.
Onze plannen voor vandaag bestonden er uit om, na de inpak, langs de mooie wegen rond de Ballon dAlsace stilletjesaan richting België te rijden. Een rit af en toe onderbroken door een wandeling tussen de hoge weiden waar de koeien grazen die de heerlijke Chaumes-kaas leveren. Hierboven zijn het lekker dikke weiden met veel mos tussen het gras. In de winter ligt alles hier ondergesneeuwd en zo snel de dooi is ingetreden en alles terug groen ziet, worden de koeien op deze steile weiden los gelaten. Ze hebben wel het evenwichtsgevoel van berggeiten nodig om op hun poten te blijven staan in deze schots en scheve wereld. Maar de kaas die ze leveren is zalig
Over koetjes en kalfjes...
In de winter een skigebied met liften en rodelbanen.
Irma : "Godzijdank! Hier staan ze niet meer in bloempotten en zijn ze niet meer als decoratie bedoeld..."
OK, 't is een lelijke, maar ze is stil, zacht en zuinig. Irma : "Hebt ge 't over mij ma?!!!" Laathi : "Nee schat, ik heb het over 'my little tank'. Gij? Gij zijt lawaaierig, ruw van taal en in geen geval zuinig want van die bloemenwei schoot niet veel over eens gij gepasseerd waart."
Nooit te ziek om van ons eigen een zotte foto te maken natuurlijk.
De zichten over de glooiende oude vulkanen waren indrukwekkend en het weer was fijn, maar ik was te moe om nog een stap te verzetten. In de hoop dat ik me in de namiddag beter zou voelen reden we verder langs Luxemburg, misschien konden we daar nog een wandeling maken in de koelte van de rotsen. Ook dat is niet gelukt, ik heb heel de terugrit voor pampus gelegen.
De vorige dagen waren voor mijn kopke echt teveel geworden. Vooral het lawaai van de klassen op schoolreis in het Ecomusée-park hebben me de das omgedaan. In plaats van s avonds laat thuis te komen, waren we dan ook al in de namiddag terug. En dan konden we onze steentjes gaan uitladen.
Kortom, t was fijn er even uit te zijn, nu weet ik tenminste dat ik dat nog kan, maar bovenal weet ik nu dat een echt avontuurlijke of lange reis niet meer zou gaan. En dat is voor mij een gruwelijk vooruitzicht. Na amper vier dagen doodmoe... En dan te bedenken dat ik een jaar geleden nog een maand door Azië kon trekken, dat ik na de tsunami nog slachtoffers in Sri Lanka ging helpen, dat ik lawaaierige ceremonies in Hindoe-tempels kon filmen... Waar is de tijd?... Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik ga blijven proberen mijn grenzen te verleggen. Maar ondertussen zal ik dus moeten leren om van héél korte trips lange reisverhaaltjes te breien
Ik hoop dat jullie toch een beetje genoten hebben van de bescheiden avonturen en de foto's. Ik had veel liever meer beelden laten zien van deze trip, maar het opladen van de foto's is tegenwoordig een ramp. Het duurt soms wel een kwartier eer er eentje klaar is. In de loop van volgende dagen maak ik een paar fotoalbums op Picasa, dat gaat snel, zo kunnen de liefhebbers daar eens door gaan bladeren om dit stukje van de Elzas nog beter te leren kennen.
Huisdieren en een hittegolf... Geen leuke combinatie : een gloeiende zon en een dikke pels... Enkele tips die ik zelf met goed resultaat toepas :
- maak uw handen kletsnat en roeffel eens lekker door hun pels. 4 van mijn 7 poezen vinden dit een héérlijke behandeling. Hoe ruwer hoe beter. De 3 anderen moeten met uiterste zachtheid behandeld worden, maar zelfs dan kan je hen van vele haren verlossen. Hanuman geniet ervan als ik hem echt "pluk", hij buigt zijn ruggetje krom, biedt zijn nek aan en de favoriete plek om zijn pels een flink overhoop te krabben is zijn rug net voor zijn staart. Genieten geblazen! De losse haren komen los en je als je achteraf hun pels terug glad strijkt heb je alle dode haren mee. Het vocht dat in de pels ingewreven wordt geeft verkoeling en al het overtollige haar krijgt het dier alvast niet meer binnen terwijl hij zich likt. Minder haarballen, een dunnere pels en koelte. (Je handen telkens afspoelen in een kom, ofwel onder de kraan maar zie dan wel dat de afloop niet verstopt!) Bij dieren die deze behandeling niet gewend zijn moet je wel zorgen dat ze niet zien dat je handen kletsnat zijn, van 't minste druppeltje dat op hun snuit valt kunnen ze schrikken en dan werkt het truukje niet meer.
- mijn oude Ming heeft het zeer moeilijk met eten bij deze temperaturen. Ik geef hem in plaats van droge korrels natte voeding gemengd met nog een koffielepeltje extra water of bouillon. Zo krijgt hij alvast vocht binnen om niet uit te drogen.
- en aub hondenbezitters denk aan dieren die in een kooi zitten! Zie dat de wind door hun kooi kan spelen en dat ze schaduw en voldoede water hebben.
- het zou overbodig moeten zijn om dit te zeggen, maar het gebeurt toch weer elk jaar : laat uw hond niet in de auto opgesloten zitten...
Geniet van de zomer, maar maak er voor uw dieren geen hel van. Met een beetje goede wil en wat extra zorg krijgt uw dier dan ook een heerlijke vakantietijd!
Toen we na een uurtje rust, in de luwte voor onze bungalow, terug in het park kwamen was het er al een pak rustiger. De meest schoolreizigers waren alweer vertrokken.
In een halve cirkel rond het domein ligt een waterloop. Elk half uur vaart er een bootje van de inkom naar de uithoek van het park. Het is haast stilstaand water waarop je met een platbodem met geruisloze electrische motor vervoerd wordt, de meest risicoloze boottocht die ik ooit heb ondernomen (de roltrap naar de metro nemen is een stuk gevaarlijker) en toch vroegen er mensen of er zwemvesten aan boord waren Erger nog : we werden verplicht ons in zon plakkerig oranje ding te wurmen. Dus heb ik er Irma ook maar eentje aangetrokken. Als zij belachelijk doen mogen wij dat zeker ook.
Het tochtje duurde maar 20 minuutjes maar t was een verademing. De rust van het water, het zachte voortglijden langs het riet, tussen de wilgen, te midden van watervogels Heerlijk. Een van de vrijwilligers van het park vertelde ondertussen over de natuur. Hoe verkeerd het was om het hele jaar door bomen te kappen want dat we daardoor nooit meer aan echt goed gedroogd hout raakten om huizen te bouwen. Vroeger rooiden de houthakkers enkel bomen rond de periode van kerstmis en nieuwjaar. Op dat tijdstip zijn al de sappen van de boom naar de bodem gevloeid en is de boom al uit zichzelf droog. Maar die oude kennis wordt tegenwoordig in de wind geslagen, met alle gevolgen vandien.
De oude huizen die hier heropgebouwd zijn bestaan voor het grootste deel uit de originele balken die soms wel 600 jaar oud zijn. Daarnaast is er ook nieuw hout moeten gebruikt worden en daar begint de miserie. Na amper 30 jaar begint dat al weg te rotten en moeten er momenteel al restauratiewerken uitgevoerd worden.
De aanlegplek van het bootje was voor mij iets minder interessant want die lag achter een bocht tussen twee watervallen Ik wist niet hoe snel ik mijn oordoppen moest te pakken krijgen toen we die naderden.
Langs de stroom lag een watermolen maar daar was nog geen sponsor voor gevonden om hem te herstellen. Veel draait hier rond vrijwilligers en donateurs. Alle huizen die hier staan zijn ooit door vrijwilligers gedemonteerd omdat ze gedoemd waren afgebroken te worden, in dit park werden ze dan opnieuw opgebouwd. Al de gereedschappen die in de huisjes liggen (van de hoefsmid, de wolkaarder, de distillerie, de pottenbakker, ) zijn geschonken door mensen uit deze regio die dit park een warm hart toedragen. Dit project houdt hun erfenis levend en geeft een prachtig beeld over hoe het er vroeger aan toe ging aan de jonge generatie die daar totaal geen benul meer van heeft.
Bij de coiffeur : een apparaat om een snor te onderhouden. Vraag me niet hoe 't werkt.
Op een hoogte was een station herbouwd en de bedoeling was dat er een treintje naar de oude potasiummijn reed die zich hier twee kilometer verder bevindt. Dat project is tijdelijk opgeschort wegens tekort aan middelen.
Naast het station stond een huisje waarin alles te vinden was in verband met wol, weven en textiel. Aan de muren hingen de lapjes die we vroeger op school moesten naaien. Lapjes vol lijntjes van alle mogelijk soorten steken onder mekaar. Heel herkenbaar uit mijn eigen schooltijd.
Daarnaast lag een oude krantenwinkel. Je kon er originele tijdschriften kopen van de dag waarop je geboren bent. Als ze nog in voorraad waren tenminste. Kranten en tijdschriften van voor de jaren 30 zijn er nog volop. De jaargangen vanaf 1940 zijn veel moeilijker te vinden. Onder de oorlog werd alles wat maar enigszins warmte kon geven onmiddellijk opgestookt. En kranten vinden van na de jaren 60 is helemaal problematisch want toen deed de televisie zijn intrede en werd de krant, eens hij uitgelezen was, plots een waardeloos vodje papier. Kortom, van december 54 of oktober 57 was er niks meer te vinden.
We namen het bootje terug naar de andere zijde van het park en toen werd het terug idyllisch. Alweer waren we zo goed als alleen in het park dus hadden we de boot helemaal voor ons twee. Met Irma vanzelfsprekend. Als ik geen kop als een ketel had gehad was ik O sole mio beginnen zingen want het leek wel of we met zijn twee door onze privé gondelier vervoerd werden. De stilte was zalig, enkel af en toe verbroken door het geklepper van een ooievaar. Een ratelend geluid dat zowel voor communicatie tussen de echtgenoten dient, als voor agressie of defensie. Als een ooievaar aangevallen wordt door een concurrent (een andere die zijn nest wil inpikken omdat hij de ligging leuker vindt bijvoorbeeld) dan blaast het dier zich op als een kat en begint te klepperen om indruk te maken en de agressor te verjagen. Gevechten tussen ooievaars duren maar enkele seconden. De verliezer vliegt gewoon weg.
Door de stilte van het bos wandelen we langs een oud kerkhof. Allemaal verweerde arduinen en metalen kruisjes en rijkbewerkte stenen. Sprookjesachtig badend in het avondlicht dat tussen de bomen viel.
Tot slot klommen we nog eens tot boven in de toren van de versterkte hoeve om een overzicht te hebben. Nu er geen schoolkinderen meer waren konden we rustig van het zicht tot op de Vogezen genieten. Maar de inkijk op de ooievaarsnest was toch wel boeiender. Je krijgt uiteindelijk maar heel zelden de kans op van boven in zon nest te kijken.
Het nest zie je rechts, waar de twee muren van de versterkte hoeve samenkomen.
Doodmoe kwamen we terug aan onze bungalow naast het park. Erg genoeg moest ik nu nog naar het hotelterras om te gaan dineren. Uiteindelijk viel dat mee, we vonden in een uithoek een heel stille plek en t eten was alweer enorm lekker. Ik wist op de duur wel niet meer of de krekels nu in mijn kop zaten of in de struiken. Ze zaten in allebei. Achter ons waren de koeien van het park in de weide gelaten, hun werkdag zat er ook op. Ze hoefden geen fotomodel meer te spelen en mochten van hun vrije avond genieten. Ik heb nog nooit koeien zo vrolijk in een wei zien rennen en spelen Jammergenoeg droegen ze een bel
Net toen ik op mijn eigen terrasje ging zitten schrijven brak een kort onweer los. Het weer is hier echt ordelijk : overdag stralende zon, en als je moe bent, en onder de douche kruipt, vindt de wereld dat het tijd is om ook zichzelf eens op te frissen.
Een varken met een lange snuit? Ja, maar 't verhaal is nog niet uit.
Herinneren jullie je nog mijn vondeling uit het bos in Temse? De prachtpoes met haar vier kleintjes die we naar "Allemaal Poezen" gebracht hebben? Met de moederpoes gaat het heel goed, twee van haar kleintjes hebben een toffe thuis gekregen, haar twee andere baby's zijn jammergenoeg aan FIP overleden. Een ziekte waartegen de medische wetenschap nog steeds machteloos staat. Ik hoop binnenkort enkele foto's te kunnen plaatsen van de twee jonge katjes in hun nieuwe thuis. Jammergenoeg wordt er daar geworsteld met computerproblemen... Hier zien jullie moeder en kroost nog eens toen we haar net gevonden hadden.
Willen je het hele verhaal dat ik over de avontuurlijke vondst en redding schreef nog eens herlezen,? Of de foto's terug bekijken? Klik dan hier hieronder, dan komt je op "Het avontuur van Detective Zuster Kat Fael" terecht :
(Je kan vanaf vandaag ook steeds het verhaal terugvinden door, in de linkerkantlijn van mijn blog, op de foto onder de "Allemaal Poezen"-button te klikken.)
Omdat het momenteel zo'n drukte is door gedropte kleine poezen loopt de administratie van "Allemaal Poezen" een beetje achter. Nog niet iedereen die meter of peter geworden is van een poes heeft de foto van zijn dier aangekregen. Ik probeer een pootje toe te steken en tracht het op deze manier in orde te krijgen. Maar mijn geheugen is ook niet meer wat het geweest is, dus als jullie even willen helpen en me laten weten wie er nog een poes gemeterd heeft...
Dit is wat ik nog zeker weet : CHRISJE werd meter van Robbe, NICOLE van Amalia, LUK van Daphne, ANN van Pepe en Sassy, en ik en PAUL van Black.
Dus geef een seintje als je nog niet in dit lijstje staat en toch meter of peter bent geworden van een senior-poes.
Aangezien er momenteel een grote toevloed is van "gevonden" dieren zijn er nog meer dan kanditaten genoeg die op een adoptiegezin of een peter of meter zitten te wachten! Neem nog maar eens een kijkje als je zin hebt!
Laat uw goed hart spreken want de dierenasielen hebben het moeilijk momenteel. De vakantie begint weer en veel dieren worden gedropt... Het kost u slechts 2,5 euro per maand, evenveel als een glaasje drinken op een terrasje... Komaan! Alle senioren voor de seniorenpoezen in de bres!
Veel mensen zijn al heel warm. Maar ja, dat kan ook moeilijk anders met dit weer. Vanaf nu dus in kleur... Maar morgen zullen hier dan zeker 10 namen staan vrees ik...
Ik ben onderweg... langzaam maar zeker! Over een half uurtje een nieuw fotoraadsel en in de loop van de namiddag de 9de aflevering van het reisverhaaltje!
De dag heel langzaam begonnen door twee knus dicht bij mekaar slapende slakken te fotograferen. Hoe kunt ge als fotograaf een vakantiedag stresslozer beginnen? Uw onderwerp is traag, straffer nog : het slaapt en ge kunt het benaderen tot op een centimeter.
Ze zijn zo lief meneer. En zo stil.
Het onbijt was al even rijkelijk als het diner. Een buffet, dat we misschien in België mediumgroot zouden noemen, maar wat naar Franse normen bijna een Breugeliaanse toestand was. Camembert, noten, rauwe hesp, tomaatjes, sla, en dat allemaal bovenop de gewone confituur en yoghurt spulletjes.
Irma : "Hallo?! Ma?! Gíj hebt uw ontbijt gehad, wilt ge nu aub eens aan mij denken?... Zet uw bril op ijdeltuit! Dan ziet ge tenminste dat ik niet aan die bloemekes aan kan!!!"
Irma : "Sorry. Ik heb me vergist. Ik dacht dat het er andere waren. Deze lust ik niet. Het moeten er volledig gele zijn. Laten we maar ergens anders naartoe gaan."
Onder een gloeiende zon begonnen we vol enthousiasme aan onze wandeling in t park. In tegenstelling tot gisterennamiddag was de rust ver te zoeken. Achter elk huisje dook wel een gillende klas schoolkinderen op. Op het markplein werd uitleg gegeven maar de kinderen die naast me zaten vonden het maar saai en t was veel boeiender om met hun schoenen het grind op hoopjes te duwen. Voor mij een gruwelijk geluid. Van heel de ochtend heb ik geen enkele uitleg kunnen volgen omdat het niet mogelijk was om zonder oordoppen rond te lopen. Doodvermoeiend.
Een beetje verveeld...
t Is ook lastig. Mensen zien u intens fotos nemen, ze willen dan met liefde en plezier wat bijkomende uitleg komen geven, en dan zien ze dat ge doppen uit uw oren haalt! Precies of ge zijt in niets van wat ze net verteld hebben geïnteresseerd! En begin dan maar zoiets waanzinnigs als hyper-acusis uit te leggen. In t frans. Niet dat het uitmaakt in welke taal ge zoiets moet trachten uit te leggen, er is toch geen mens die het begrijpt, laat staan die het zich kan inbeelden. Maar het brengt me wel in een lastig parket.
En er waren in de voormiddag zoveel fijne gebeurtenissen mee te maken
Het voeren van de neerhofdieren heb ik maar overgeslagen want daar was het gejoel van de kinderen niet te harden. Ondertussen hebben we dan het huisje van de coiffeur bezocht. Er lagen tal van instrumentjes om snorren te soigneren en de oudste haardrogers leken wel monsters uit één van de eerste science-fictionfilms. De houtzagerij liet ik links liggen. Dat lawaai kende ik nog goed genoeg van in mijn pa zijn fabriek. Pa is ook doof geworden van t kabaal van zijn machines, dat hoef ik er echt niet nog bovenop te krijgen.
't Moeten niet altijd schapen zijn.
De lunchtijd van de varkens wou ik echt niet missen. Het zijn zon kolossale en grappige beesten. De dikke harige zwarte varkens werden met knollen gevoerd op het marktplein. Het mannetje (300 kilo?) duwde zijn ega steeds op de meest grove manier opzij om haar knollen in te pikken. Hij had echt de manieren van een varken. Onze roze haarloze zwijnen houden van modderbaden om zichzelf te beschermen tegen de zon. Modder is voor hen dus zonnecrème. Hoe meer schaduw een varken heeft hoe properder het is. We reizen om te leren
Op de middag werden aan de versterkte hoeve de ooievaars gevoed. Ze krijgen de ééndagshaantjes, die in de kippenkwekerijen vergast worden nadat de hennetjes van de haantjes gescheiden zijn. God wat leven we toch in een gruwelijke wereld
De jonge ooievaars kunnen nog niet vliegen dus het zijn enkel de volwassenen die al eens een haantje komen meepikken. Het jong grut wacht ongeduldig op het nest tot ma terug is en haar maag komt leeg kotsen Heel de kroost pikt tegelijk naar haar snavel om toch maar als eerste aan de lekkerste brokjes te geraken. Echt smakelijk is het niet zeker als je bedenkt in wat voor smurrie die beesten liggen. In zon nest is vanzelfsprekend geen toilet De man die gisteren de jonge vogels ringde droeg handschoenen om zich te beschermen tegen hun ongedierte. Met reden.
De nesten zijn indrukwekkend. Een ooievaar blijft maar bouwen. Het grootste nest dat ooit ontdekt is woog 700 kilo! In de samenstelling werden onder andere schoenen teruggevonden. Als ge ooit een ooievaar op uw dak wilt, zie dan dat uw dak er tegen kan. Grappig is ook dat op de meeste daken van het park een groot metalen rad bevestigd is waarop de ooievaar zijn nest kan maken. Maar net als bij mensen zijn er ook die liever zonder bouwvergunning aan de slag gaan. Op het huisje pal naast de voederweide heeft een koppel hun nest op het uiteinde van een dak gebouwd. Geen rad nodig, we fiksen het zo wel, en dan zitten we op de eerste rij voor t restaurant. Slim gezien.
In augustus zullen alle ooievaars vertrekken. De jongen zullen ze hier de eerste drie jaar niet terug zien, die blijven in Afrika of Spanje tot ze volwassenen zijn, dan pas keren ze terug naar de Elzas. Gesteld dat ze dan nog leven, want in Afrika wordt er volop op hen gejaagd. Van ooievaar kan blijkbaar een lekker stoofpotje gemaakt worden, en dát heeft daar nog altijd prioriteit op ecologisch bewustzijn. Cigogne sautée bestaat dus blijkbaar toch. Amper 1 op de 8 vogels zal volwassen worden .
De dieren nemen niet de kortste weg naar t zuiden aangezien het niet zon geweldige vliegers zijn. De spanwijdte van hun vleugels is wel meer dan anderhalve meter maar er hangt wel een brok vogel van vier kilo tussen.
Ze hebben thermiek nodig om in de lucht te kunnen blijven zweven, vandaar dat ze boven land blijven zweven en een omweg langs Gibraltar maken. Daar is de oversteekvan de zee het smalst en dat kunnen ze al klapwiekend wel halen.
Vanuit de ramen op de hoogste verdieping van de versterkte hoeve kon je recht in een ooievaarsnest kijken. Een flink zootje ongeregeld. De buiken van de jongen zijn bruin van de viezigheid. Er wordt ook regelmatig met een onhandig lange poot achter de oren gekrabt om de vlooien wat te herschikken. Gelukkig zijn hun nekken lenig als slangen, ze krijgen ze in alle bochten gewrongen om hun pluimen te ordenen en wat ongerechtigheden te verwijderen.
Bovenaanzicht van een nest. Een lichtelijk groezelige bende...
Toch enkele rustige plekjes... Tot de volgende schoolklas binnenstormde natuurlijk...
Oude schoenmakerij.
Vogelverschrikkers.
Na een paar uur werd de drukte en t lawaai me te veel, het licht was veel te hard om zinnige fotos te maken en we besloten achter op het hotelterras iets te gaan drinken.
We kropen weg in het verste hoekje tot we ook daar moesten vluchten omdat er een paar kinderen met latten tegen mekaar begonnen te slaan Dus gingen we maar even chillen aan onze bungalow, misschien zou het er in 't park in de late namiddag rustiger aan toe gaan? Ik was dolgelukkig dat we hier waren blijven logeren, ik was hard aan mijn stille oase toe.
Tja, moet ik die laatst bijgekomen mensen nu ook 'arendsogen' noemen omdat ze goed tussen de regels kunnen lezen? Ik vind alleszins dat ze een dikke proficiat verdienen voor doorzettingsvermogen, 't zijn alleszins géén opgevers!
Onderweg naar Frankrijk even mijn schoen uitgetrokken en een fotoraadseltje gemaakt. Ik verveel me nooit.
Dus... met veel pijn en smarten opgelost door : Klaproosje, Kaatje, Chrisje, Nand, Jan, Tineke, Lange Lou, Nand, Luk, Redpoppy, Fernanda, Veveke, Mieke, Opapat, Geert en Nilleke!
Ik leg me er straks bij. Ben dringend aan wat rust toe. Beetje te veel hooi op mijn vork genomen deze week. Een lek in de vijver gerepareerd. Honderd kilo keitjes moeten uitscheppen om er aan te kunnen. Dan ook nog de spleet van de rolluiken dichtgefoeffeld (om lawaai tegen te houden want er staan in 't dorpje weer véél lawaai-evenementen op de kalender). 't Is een hilarisch project geworden. Veel nodeloos behang afgetrokken... Een verhaal op zich dus. Hopelijk vind ik de energie om 't eens te schrijven. Maar nu eerst naar een afspraak om oordoppen op maat te laten maken... Run baby run...
Zo snel mogelijk 't vervolg van 't reisverhaal van Frankrijk!
Komaan! Hoe kan dat nu toch! Nog steeds enkel opgelost door Klaproosje, Kaatje en Chrisje!'t En 't is zoiets dagelijks!!! Ik begin stilaan wanhopig te worden... In 't Antwerps zouden zeggen : "'t is om uw schoenen van op te fretten van frustratie!" Dit is de foto van de laatste kans... Nu moet het toch lukken?...
7. De jongste generatie ontdekt de oorsprong van melk.
Nadat we de sleutel van ons huisje hadden verkregen konden we terug ongestoord in het Ecomusée gaan rondwandelen.
Zelfs de hotelkamers zijn hier in de stijl!
Authentieke gebouwen uit de Elzas zijn hier heropgebouwd, net zoals in Bokrijk. Oude, vervallen huizen die gedoemd waren om afgebroken te worden, werden liefdevol gedemonteerd door vrijwilligers en hier terug ineengepuzzeld. Voor elk huis staat een foto van hoe het er vroeger in zijn oorspronkelijke staat en omgeving uitzag.
Kachels in alle vormen en maten...
Er is een marktplaats nagebouwd, en er zijn straten en paadjes waaraan een 70-tal vakwerkhuizen liggen. Ze worden overdag bewoond door diverse ambachtslui die beroepen uitoefenen uit vervlogen tijden. Een zadelmaker, een pottenbakker, een smid, een wagenmaker, een klompenmaker, iedereen heeft hier zijn huisje annex atelier. Al die oude gereedschappen kan je bekijken en de mensen doen niet liever dan alle mogelijke vragen beantwoorden.
In de boerderij werd ondertussen aan jonge kinderen uitgelegd dat de melk van de koe voortkomt, en niet uit een brickpack, en ze keken gefascineerd en verbaasd toe hoe het dier gemolken werd.
We wipten ook even in de smidse binnen (met oordoppen op volle kracht) om de smid aan t werk te zien. Maar dat was voor mij weinig indrukwekkend, dat had ik mijn vader ooit nog zelf zien doen.
De bewoners dragen kledij van de vorige eeuw, wat het allemaal nog levensechter maakt. Een heel mooi moment was toen de boerin de ganzen ging voeren. Ze liepen haar na als een kleine kudde. Iets verder lag een koppel dikke zwarte zwijnen te soezen in de zon terwijl hun drie babys als jonge honden in de weide speelden. Ze namen stro in hun muil en probeerden het busseltje van mekaar af te pakken. Prachtig om zien! Zon levensvreugde! Als je dan bedenkt dat haast alle andere varkens van deze wereld op rasters staan en in metalen hokken moeten opgroeien
Alle vakwerkhuisjes zijn deze maand versierd met bloemen en dat maakt het allemaal nog kleurrijker en fotogenieker. Maar het letterlijke hoogtepunt vond ik toch al die ooievaarsnesten op de daken.
Tijdens onze wandeling kwamen we regelmatig een man met een zeer speciale verrekijker tegen. Hij bestudeerde de vogels, zoomde in op hun poot, en noteerde alle gegevens over de status van het dier.
Tegen zes uur waren we helemaal alleen op t domein en konden we in alle rust naar ons bungalowtje wandelen. Zalige momenten om daar even in de stilte van de natuur voor ons deurtje te kunnen zitten schrijven.
s Avonds zaten we met amper vier gasten in t enorme restaurant (het leek wel een refter, ik zou hier echt niet in de vakantieperiode willen komen als t hier vol zit ) en kregen een succulente streekmaaltijd opgediend. Heel wat anders dan de kale kip van gisterenavond. We zaten nog geen minuut aan tafel of er brak een daverend onweer los. Het leek wel of het plots nacht geworden was. Ik zag ons na de maaltijd al terug peddelen naar ons huisje Maar na een uurtje werden de hemelsluizen onverwacht dichtgedraaid en werd het weer gewoon licht!
Het buitje...
... en iemand zijn uitgeregende permanent...
De ooievaars zaten als natte verfomfaaide bundels op de nokken hun pluimen te herschikken. Hier was werk aan de winkel, ze zagen er uit als knotsgekke figuren uit een Disney-film. Onder de prachtige wolkenhemel waren plassen ontstaan waar de eenden vrolijk in kwamen ronddartelen. Zelfs de koeien in de weide zagen er als nieuw uit.
Nu typ ik mijn laatste zinnen voor vandaag in de duisternis voor ons huisje, het wordt tijd om naar binnen te gaan want de muggen beginnen op te duiken rond mijn oplichtend scherm. Tijd om de verzameling nieuwe steentjes die ik vanmorgen gekocht heb te gaan bewonderen Hopelijk weer geen uren aan een stuk
Tot hiertoe nog maar twee paar arendsogen : Klaproosje en Kaatje! En de anderen zijn toch zo vreselijk in 't bos terecht aan 't komen... Nee, geen dweilen, verrimpelde tafelkleden, visgraten, schelpen of spek... Echt niet... Bekijk het nog eens goed...
..."
Een verhaal op zich dus. Hopelijk vind ik de energie om 't eens te schrijven.
