Onze kleinkinderen zijn hier " op logement" maar 's avonds voor het slapen gaan steekt soms de heimwee eventjes de kop op.
Oma ik vind het hier best leuk maar ik mis mijn mama toch een beetje
Dat is toch maar normaal E. niemand kan je mama vervangen, maar oma ziet jou ook heel graag en ik neem haar eens stevig vast om een warme knuffel te geven.
E is de enige van de 4 van de zoon die zo openlijk met haar gevoelens naar buiten komt. Broerlief die gedraagt zich stoer maar als hij s avonds dicht tegen de opa aanleunt in de zetel dan slaat mijn tikkertje een slag over bij dat warm gevoel. De tweelingzusjes hebben mekaar en als de heimwee toch even de kop opsteekt dan gaan we met zn drietjes naast elkaar zitten met de armen over elkaar en er zijn geen woorden nodig om de stilte te vullen. Die nestwarmte je kan een kind er nooit teveel van geven en al probeer je nog zo intens.. ook een oma en opa kunnen de echte thuis niet vervangen en ik ben blij dat onze kleinkinderen nog dat thuisgevoel kennen.
Daarom genieten we zo van onze kleinkinderen hier en dan maar hopen dat ze nog even graag langskomen als zij wat groter en wij wat ouder zijn!
A: Wel Natoken, waarom slaap jij niet ... ? B: Dat deed ik toch ! Tot ik plots iemand naast mij verschrikkelijk hoorde kreunen ! " Ie hie hieeeeeeeeee ! " klonk het
A: Hoe ... ? B: Mijn halfbedde had blijkbaar een nachtmerrie ...over hoe er iemand achter hem aanzat, vertelde hij me. De sukkel was, och arme, compleet van slag ... !
A: En dan, wat gebeurde er dan ... ? B: Tja, toen heb ik hem wakker gemaakt en heeft hij me die droom verteld hé. Ik was er ook gelijk klaarwakker door geworden .
A: En daarna ben jij maar naar de living getrokken, nietwaar ... ? B: Inderdaad ... Een ander bed was geen alternatief want de logeerbedden zijn door de 4 kleinkinderen ingenomen. En manlief ligt nu weer zalig op één oor te ronken... Het is hem gegund ...... ! 'k Heb nu maar wat licht aangestoken ...je weet tenslotte maar nooit hé ... Brrrr ... ! ! ! ( grapje zo bang ben ik nu ook niet aangelegd) Ik heb ook even mijn " troost" opgestart want anders kan Natoken schaapjes tellen ....
Maar straks probeer ik het opnieuw om nog even weg te soezen want het wordt weer een drukke dag met die 4kids + 1
We zijn nog maar amper halfweg september en de herfstsymptomen laten zich al zien. De eerste rosse blâren dwarrelen neer, de temperatuur wordt stilaan minder en maakt bokkige sprongen en uiteraard hier in Belgenland hoort een regenspatje erbij. En geloof me vrij, dit heeft op termijn zn invloed op op héél veel dingen en dingetjes. Het zomergevoel dat er dit jaar nooit echt is geweest, is verdwenen voor het begon. Ja, er waren dagen met "hoge" temperaturen maar dan zorgde de overdreven hitte dat je geen stap vooruit kwam. En gegarandeerd dat je na de hitte later kon overdonderd worden door een onweer of hevige stortvlagen. En de mensen? Die klaagden steen en been. Als we de kusthoreca mogen geloven dan was die in juli bijna de hongerdood nabij maar bleef verdacht stil in augustus. De mooie nazomer " compenseert" het slechte voorjaar een beetje zeggen ze nu. Hallo!!! De pretparken stonden er aanvankelijk ook triestig bij. Alleen de rasechte parkbezoeker trotseerde het kille juli weer en genoot van het in snel tempo hotsen van de ene attractie naar de andere. De kids waren aanvankelijk uit hun doen want niks liep zoals ze het hadden gewenst aan het einde van het schooljaar. Binnenhuisactiviteiten gingen algauw vervelen en buitenshuis was alleen weggelegd voor echte durvers die niet weken voor een bui of somber weer. Gelukkig was er augustus om de boel wat op te krikken want van al dat negatieve gedoe zou je de zomer verwensen en als ouder aftellen naar t volgende schooljaar, zodat vanaf 1 september alles weer "normaal" kan verlopen. En jij die het kind zijn al lang achter de rug hebt? Je legt je neer bij de dingen die je niet kan beheersen, laat staan veranderen. Je vreet je kas op en verspilt op die manier je laatste beetje energie met het risico dat je als een schaduw van jezelf het komende seizoen tegemoet gaat. Je voelt de eerste veranderingen in veel kleinigheden: je bent geïrriteerd voor t minste, je voeten hebben kou, je snottert reeds van die eerste temperatuurschommelingen en je huid die door het augustus zonnetje wat teint had gekregen, verbleekt stilaan elke dag. s Morgens met je neus tegen de spiegel zie je niet alleen je slaperige tronie, maar ook de eerste "najaarsrimpels" . Je trekt een gekke bek tegen jezelf, pletst wat water in je ogen, schudt je als een natte hond en probeert jezelf te redden met het nodige plamuurwerk En terwijl ik hier die impressie neertokkelde, brak de grijze lucht even open en stak de zon haar tong naar me uit een voorbode van een najaarszonnetje? Wacht maar meid, als ik je ooit te pakken krijg
Toe ik op het nieuws hoorde dat "Vadertje Staat" weer eens een x aantal miljarden moet "vinden" dan begon het bij mij stilaan te kriebelen want we weten allemaal dat ze dat geld ook altijd " vinden" in de zakken van de "brave burger"!!
Ben ik dan zon slechte Sherlock Holmes of vis ik altijd in de verkeerde vijver want ik slaag er nog niet in om 1000 euro zomaar te "vinden " . Elke euro die ik "vind" daar hebben we hard voor gewerkt en die lag nergens te rapen. Ik erger mij dood als ik zie hoe er met onze spaarcenten of lonen wordt omgesprongen. Geen enkele zorgzame huisvader of -moeder moet zo met de centen omgaan zoals de regering doet of hij ligt snel ergens in een goot om daar te creperen Dat we in tijden van "crisis" allemaal een steentje moeten bijdragen, dat kan ik begrijpen maar dat dit steentje stilaan een blok wordt daar heb ik het moeilijk mee. Kijk nu naar de brandstofprijs, dat is toch Godgeklaagd! Gisteren hoorde ik waar en hoe die prijs tot stand komt en stelde vast dat "Vadertje Staat " zomaar met 1 euro per liter gaat lopen!! Kan dat zo verder gaan op de rug van de gewone burger ( want die betaalt zijn brandstof zelf) of op rug van de firmas die door de stijgende prijs van brandstoffen hun concurrentiepositie steeds meer zien slinken? De heren senatoren, parlementariërs en ministers worden "gratis" rondgereden en voelen in hun loonzakje niet hoe zwaar die stijgende prijzen beginnen door te wegen. De gewone man die de auto nodig heeft om naar het werk te gaan, ziet zomaar zon 200 euro van zijn loon af gaan enkel om op het werk te geraken. Het is dan ook te begrijpen dat hij de knip op de beurs begint te houden. En dan zijn onze " leiders" verwonderd dat de economie niet echt aanslaat omdat de burger niet voldoende consumeert Ja, logisch toch .. als onze centen op zijn dan moeten we niet op zoek gaan om geld " te vinden" dan is het over en uit!
De oorlogsgeneratie en de babyboomers van erna hebben een leven lang hard gewerkt en gespaard om nooit meer mee te maken wat hun ouders of voorouders meemaakten en die boomer melkkoe " wordt nu danig gemolken door Vadertje Staat! Wat zullen ze doen als ook die koe droog staat want de volgende generatie heeft het sparen nooit echt geleerd en de meesten leven van de ene dag in de andere en denken: " we zien wel" . Daar al eens aan gedacht Vadertje Staat?
Wij, de brave burgers, hebben geleerd dat sparen en werken de enige garantie was op een goeie oude dag en zullen stilaan vaststellen dat we uiteindelijk van die gespaarde centen niet kunnen leven zoals gehoopt omdat "Vadertje Staat " maar blijft afromen. Ik vind dat het woord "Vadertje stilaan mag weggelaten worden want geen enkele vader doet wat de staat doet. De niet brave burgers die leven er maar op los en hopen dat de Staat wel centen zal " vinden" als ook zij in de knel geraken en dan zeg ik nog niets over de massa " gasten" die hier volop profiteren .
De dag van vandaag wordt er hier en daar nog gebouwd of verbouwd - de graadmeter van de economie zegt men- omdat velen gesponsord worden door de ouders, maar als ik het programma "Koppen" mag geloven dan gaan we naar kangoeroe woningen en kleiner wonen omdat de huidige manier van wonen niet langer zal haalbaar zijn.
Wat zal er gebeuren als die luxe jongeren - want zo werden de meeste jongeren groot - steeds maar meer stappen moeten terugzetten? Zullen die het ook zomaar normaal vinden dat ze systematisch gemolken worden? Ik denk het niet en daarom zie ik de toekomst somber in.
Nu kan je zeggen,: " Ach, het is niet meer voor ons ,we hebben onze goede tijd gehad". Maar het is wel voor diegenen die ons het dierbaarst zijn onze kinderen en kleinkinderen!
Wij hebben hen op deze wereld gezet, ongevraagd en daarom voel ik mij deels verantwoordelijk maar "Vadertje staat" buit dat nu wel sterk uit en niet om de toekomst van onze kinderen veilig te stellen maar om putten te vullen die kwistige ministers zomaar in het verleden gemaakt hebben.
Sorry voor mijn gezanik, ik kan hier nog vellen lang mijn gal spuwen, het haalt niet veel uit maar lucht wel even op! Als je ook jouw "ei" kwijt wil, houd je niet in!
Al is de leugen nog zo snel, Wikileaks achterhaalt hem wel.
Compleet van de Google Maps weggevaagd.
Dat is een blog aan mijn been.
De beste tweeters staan offline.
Een cloud van een baby. Een cookie van eigen deeg. Een dag niet getwitterd, is een dag hard gewerkt. Gedane zaken, nemen geen undo.
Geniet, maar tweet met mate.
I tweet therefore I am.
Ieder vogeltje twittert zoals het gebekt is. Ik ben helemaal in de Cloud.
Je eigen Windows ingooien.
Je moet me geen tweets in de mond leggen.
Je wordt hier van het podcastje naar de firewall gestuurd. Joost mag 't tweeten.
Laptopjes dicht en smartphones op mute!
LED it be.
One tweet a day keeps the doctor away.
Van de hash op de tag springen. Wat de boer niet kent, dat tweet ie niet.
What AppJeMeNou?
Zoals de ouden zongen, zo tweeten de jongen.
Ik dwaalde tussen witgekalkte muren in een oase van rust. Opeens een kneep in mijn neus en dat zorgde voor een bruusk einde van mijn genot en ( blijkbaar) geronk!! IK had nochtans niets gehoord!!
Ik draaide mij om en probeerde verder te slapen en terug te stappen in de rust en sereniteit van mijn droom, maar nougabollen, zoiets lukt nooit! Het was 6u15 op een kalme woensdag in september. Ik besloot dan maar om op te staan en keek naar buiten. Alles was nog stil en schemerig. Enkel een zachte bries streelde de boomtoppen. Een aarzelende waterzon kroop traag omhoog tussen witte en grijze wolken. Eén enkele blauwe streep liet me nog hopen op een extra nazomerse dag.... En zo wordt het ook!
Wat moeten we met onze aardbol en zijn tweevoeters?
Die goeie oude tijd, ik weet nog goed dat ik hier telkens om lachte toen mijn grootmoeder die uitspraak te pas en te onpas gebruikte. Maar verdorie ik zal haar gelijk moeten geven. Af en toe gaat het de verkeerde kant op met onze aardbol.
De mensen van nu zien onze wereld en zij denken de normale wereld te zien. Maar ze zien een lijk, een afgekloven been en ze menen dat deze vernietiging de logica zelve is, niet het resultaat van een neergang. En zij hebben er vrede mee. Het lijkt alsof het altijd zo is geweest, alsof we nooit zijn kwijtgeraakt wat wij ooit hebben gehad."
LUC DE VOS
Ik las bovenstaand citaat in "De rest is geschiedenis" van Luc De Vos. Het blijft even nazinderen en roept bedenkingen op omwille van het hoge waarheidsgehalte en de tijdloosheid ervan. Daarom vandaag even ernstig, morgen draai ik wel weer op " gewone" toeren!
Ik vond de wereld en hoe hij eruit zag in mijn kindertijd ok (logisch mijn kinderjaren waren zorgeloos) en plots kwam de ommekeer en kreeg het vaak gehoorde gezegde "vroeger was het toch anders en beter" plots meer kracht. Vroeger dacht ik :" t is logisch dat mensen naarmate ze ouder worden kritischer worden ze hebben gewoon meer opgestapelde zorgen." Maar nu denk ik er anders over, er is echt wel iets niet normaal in onze tijdsgeest. Alles lijkt veel te snel te moeten gaan. De meesten volgen de kudde gewoon zonder nadenken. Slimme politici spelen in op de frustraties van de man uit de straat en vergroten uit wat hen past. We worden grotendeels geleefd. Er zijn zoveel dingen die ons opgelegd worden, de media schept een beeld van de wereld die zo hoop ik mijlenver afstaat van de werkelijkheid al vrees ik dat die kloof steeds kleiner wordt. Zinloos geweld bestond dit vroeger ook op de schaal van vandaag? Wie ligt er wakker van? Zitten we nog in met elkaar of worden we enkel nog wakker geschud als het ons eigen vlees en bloed treft?
Ofwel begin ik oud te worden maar het normbesef van sommige jongeren is toch allesbehalve je dat en het ergste is dat velen het normaal lijken te vinden. Grenzen verleggen is ok, maar we moeten ons toch eens de vraag stellen of we dit wel in de goeie richting doen? Alles heeft een prijs: kinderen krijgen de tijd niet meer om kind te zijn, er wordt steeds meer van hen verwacht, we hebben nooit genoeg, streven altijd naar meer, door dit streven zien we de kleine dingen niet meer Iedereen weet het maar niemand doet er iets aan want het is de dag van vandaag normaal om stress te hebben.
Nooit last van stress? Begin je dan maar af te vragen of je normaal bent. Stress de uitvlucht van de eeuw, de vraag is kunnen we het tij nog keren of doen we alsof we het niet zien?
Vraag me niet waarom ik dit logje zo'n naam geef .. Ach het kind moet een naam hebben zeker en toen ik deze week bezig was, verschoot ik zelf van de mierennest van flessen in de kast.. Even een greep in de flessen..
Mister propre, om o.a de keukenkasten te doen (of denk jij misschien dat dat manneke het zelf doet ). Nog een " Mister propre" voor de vloer. Sa va seul (daar heb je wéér zo een naam, alsof het vanzelf gebeurt) is een vernieuwer voor oa de kasten. Pledge om de meubelen terug een stralende glas te geven.
Glorix voor de WC.
Antical voor de badkamer.
Carolin met Marseillezeep voor de vloer.
" Detol" om te ontsmetten bij het reinigen van de vloer. En zo zijn er nog ..maar ik wil niet dat jullie in slaap vallen...
Maar nu komt het moeilijkste de wasmachine:
Dash voor de was (witte was op 90°; bonte was op 60°)
Dreft voor wol (30°) en schoner tuig. Lenor antikreuk voor dat schoner tuig. Persil black voor zwarte kleding. Vanish of ossegalzeep om op vlekken te doen.
AC délikaat voor nog andere vlekken Blanc voor de gordijnen. ......... Moet ik nog verder gaan want ik ben bijlange nog niet rond? Ik denk dat ik op al die flessen best een label plak met instructies voor het geval mijn slaapgenoot het ooit in zijn hoofd zou krijgen om één ervan te gebruiken ! !!
Waar is de tijd van sunlight zeep of gewone bruine zeep gebleven, de tijd toen het allemaal nog simpel was?
Met een klein beetje doordenken, kom je er wel uit:
[Aftrekken] Vind je het erg, als ik je... belastingaftrek.
[Bakken] Vind je het erg, als ik je... kattenbak.
[Balsemen] Vind je het erg, als ik je... tijgerbalsem.
[Baren] Vind je het erg, als ik je... vruchtbaar.
[Behangen] Vind je het erg, als ik je... bloemetjesbehang. [Bekken] Vind je het erg, als ik je... paardenbek.
[Bellen] Vind je het erg, als ik je... fietsbel. [Bergen] Vind je het erg, als ik je... afvalberg.
[Bezitten] Vind je het erg, als ik je... balbezit. [Blazen] Vind je het erg, als ik je... galblaas.
[Boeken] Vind je het erg, als ik je... gastenboek.
[Boeren] Vind je het erg, als ik je... patatboer.
[Dekken] Vind je het erg, als ik je... tafeldek. [Delen] Vind je het erg, als ik je... leeuwendeel.
[Dichten] Vind je het erg, als ik je... lofdicht.
[Doppen] Vind je het erg, als ik je... ventieldop. [Drinken] Vind je het erg, als ik je... longdrink.
[Droppen] Vind je het erg, als ik je... katjesdrop.
[Fietsen] Vind je het erg, als ik je... opoefiets. [Flessen] Vind je het erg, als ik je... gasfles.
[Graven] Vind je het erg, als ik je... loopgraaf.
[Grillen] Vind je het erg, als ik je... steengrill. [Hakken] Vind je het erg, als ik je... naaldhak.
[Kammen] Vind je het erg, als ik je... hanenkam.
[Kappen] Vind je het erg, als ik je... lampenkap. [Klappen] Vind je het erg, als ik je... handje-klap. [Kleden] Vind je het erg, als ik je... tafelkleed. [Kleuren] Vind je het erg, als ik je... vleeskleur.
[Klieren] Vind je het erg, als ik je... borstklier.
Ik kan er ook niets aan doen dat die poes van geen ophouden weet...
We naderen stilaan het einde van het alfabet met de letter W
De W van werken..
Ik ben geen workaholic maar ook niet zo goed in lui zijn en ik beleef er echt plezier aan als ik iets tot een goed einde kan brengen. Alleen de intensiteit van werken is wat verminderd. Voor ons kleinste kleinkind staat de W echter voor de "boze Wolf!" Dus even een gedichtje:
In een bos, stil en verlaten, lag een Wolf achter een struik. Hij wachtte op een stevig maaltje
voor zijn hongerige buik.
Er kwam een mollig meisje aan,
zo te zien een heerlijk hapje.
Ze zong over haar grootmoeder
en droeg een mand en een rood kapje.
De Wolf ging snel naar grootmoeder en vrat haar op met huid en haar.
Niet lang daarna verscheen Roodkapje.
Die schrok en zei: Oma, wat kijkt je raar".
"En waarom is je mond zo groot?" "Kom," zei de Wolf, "geef me liever een zoen." Dat had Roodkapje niet moeten doen
Maar voor mij staat vandaag de W voor wensen want vandaag is onze oudste kleinzoon 10. Proficiat lieve schat!
Ik vind het goed dat jullie aan de kant van de eenden staan maar teveel is teveel en hun tijd hier hebben ze in luxe doorgebracht dus...waar ze naar toegebracht werden gaf hen veel meer ruimte! Ik vond nog een foto van toen. Zie eens hoe " content " de kippen waren of was er meer aan de hand?
Zoals ik in mijn vorig logje zei, hadden we naast eenden ook kippen. Ik kan jullie verzekeren dat die ook "
van katoen" kunnen geven en dat was niet altijd naar de zin van de hond van de buren. Elke dag liep het beest zich de pleuris langs de afsluitdraad om die kakelende tweepoters het zwijgen op te leggen maar tot zijn grote frustratie kon hij er niet bij en onze kippen gingen dan ook vaak parmantig uitdagend tegen de afsluitingsdraad uitrusten zoals jullie zien. Het arme beest hield er een reuzegrote frustratie aan over en toen hij op een dag de kust vrij zag, ontsnapte hij en vloog via de straat onze tuin in en de afsluiting over op jacht naar de eerste kip die voor zijn poten liep. Onze arme buurman rende zich de benen van het lijf en riep zijn keel schor maar soms is instinct sterker dan de invloed van het baasje. De gevolgen lieten niet op zich wachten. De hennen en eenden vlogen in paniek rond, er was hier een cacafonie van gekakel en geroep ...helaas.. de kip heeft het niet gehaald. Eén hap volstond voor het baasje zijn zwart " krapulleke" onder controle had. Ontzetting bij de buurman, even een zucht om de mooie kip, één van de betere leghennen die naar de eeuwige jachtvelden vertrokken was bij ons en onder luide berispingen trokken buurman en hond beiden met de staart tussen de benen naar huis.
Je kan nu op twee manieren reageren : kwaad worden en een burenruzie riskeren of .. zoals ik deed hen het volgende toesturen...
We hebben dan ook met de buurman en zijn vrouw op een " ingetogen" manier hier het gebeuren herdacht bij een hapje en een drankje en pas na een paar flessen kregen we het verlies doorgespoeld! En de snoodaard.. die beleeft nu een heerlijke, rustige oude dag.
We hadden hier twee dagen kleinkinderen over de vloer en die vroegen ons waarom we geen eenden en kippen meer hadden. Toen vertelde ik hen het volgende verhaal....
Een partner verliezen laat een groot gemis achter dat ervaren we hier na het recentelijk afsterven van een vriendin. Het is niet eenvoudig voor haar man om de draad terug op te nemen en verder te gaan.
Maar ook in de dierenwereld heerst verdriet na het verliezen van een partner. En hier begint mijn verhaal... Luister.
Frieda en Freddy
Frieda en Freddy waren twee eenden. We kochten hen jaren geleden op een beestenmarkt, een koppeltje om te waken want ook eenden zijn net als ganzen goede wakers! Samen met een paar kippen kregen ze een mooi stukje ter beschikking, met vijvertje en al en met - volgens eenden/kippennormen - een halve villa erbij. Elke dag kregen ze voldoende voer op het menu, elkaars gezelschap, niets moeten doen, alleen maar hard kwaken als er onraad was, kortom een eendenparadijs. Maar het noodlot sloeg toe! Op een zonnige morgen werd Freddy niet meer wakker ... en Frieda moest alleen verder door het leven. Niet helemaal alleen echter, ze vond troost bij de haan en zijn kippen die er ook nog rondliepen. En stilletjes aan dacht ze dat ze ook een kip was. Niet dat ze iets had met de haan, dat niet, maar toch, wat eenzaamheid al niet doet met een eend. Ze kroop mee door het deurtje om samen met de avondzon, de haan en de kippetjes te gaan slapen in de halve villa. Ze at hetzelfde eten, ze kwaakte erop los als het diner opgediend werd, kortom ze werden één grote familie.
Maar het verlangen van Frieda was groot, zo groot dat ze op een dag een nest maakte, een paar grote eieren legde en erop ging zitten. Ze mijmerde over Freddy, wat had ze toch graag een paar kindertjes van hem gekregen. Dus ze nam een besluit. "Ik wil een gezin van mijn soort, die haan is toch maar niks, eigenlijk. Ik zet mij op die eieren en wacht en wacht en wacht. Ik eet en drink bijna niet meer, het enige wat ik wil is kinderen."
En zo zat Frieda daar weken en weken op haar nestje, ze luisterde niet als iemand vertelde dat kindjes krijgen niet gaat zonder één of andere Freddy. Ik durfde niet te denken aan de dag dat ze zich zou realiseren dat vrouwtjes toch soms wel een mannetje nodig hebben ... Toen hebben we er maar Fréderikske bijgekocht...Deze casanova overtrof zelfs onze Marie, een Engels hennetje dat op een dag de ren invloog, bleef hokken in de bomen en out of the blue in no time voor een horde Engelse hennetjes zorgde.... Fréderikse zorgde ervoor dat er twee jaar later zo'n 50tal eendjes kwaakten dat het de spuigaten uit liep . Niemand zat op hun lawaai te wachten vooral niet als ze er 's nachts ergens een licht opsprong of als ik 's morgens vroeg het licht in de keuken aanstak. Omdat we nog lang op goede voet wilden blijven met onze buren hebben we Frieda en co maar naar een vijver in de buurt gebracht. ( na een slopende eendenjacht!!)
Het is sinds dan dat - als het echt moet - ik zelf wel zal kwaken of kakelen en dat het hier gedaan is met kippen - en eendenweelde!!
Bij gebrek aan tijd nu twee kapoentjes mijn dag vullen even een paar moppen van internet geplukt!
Een Belg krijgt vliegles in een helikopter. Belg: "Waarvoor zijn die wieken hierboven?"
Instructeur: "Voor de ventilatie."
Belg: "Dat geloof ik niet."
Instructeur: "Ik zal ze zo eens stilzetten. Moet je zien hoe snel je het benauwd krijgt!"
Een belastinginspecteur komt langs bij een synagoge. Terwijl hij de boeken controleert vraagt hij de Rabbijn: "Ik zie dat u veel kaarsen koopt, wat doet u eigenlijk met het overgebleven kaarsvet?" "Goede vraag ", zegt de Rabbijn, "Dat sparen we op en geven het terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een doos met gratis kaarsen toe." "Oh", zei de belastingsinspecteur, enigszins teleurgesteld dat zijn ongewone vraag een praktisch antwoord had. Maar onverstoorbaar ging hij door met zijn stuitende vraagstelling: "En hoe gaat dat dan met de Matzes? Wat doet u met de kruimels?" "Ah!" zei de Rabbijn, en realiseerde zich dat de inspecteur hem wilde pakken met een niet te beantwoorden vraag. "Wij verzamelen de kruimels en geven deze terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een doos met gratis Matzes toe."
"Ik begrijp het", antwoordde de inspecteur, snel denkend over hoe hij het deze betweterige Rabbijn verder moeilijk kon maken. "Nou Rabbijn, dan rest me nog een vraag, wat doet u met alle overblijfselen van de besnijdenissen?"
"Ook hierbij verspillen wij niets!" antwoordde de Rabbijn. "Wij verzamelen alle stukjes voorhuid en sturen deze naar de Belastingsdienst, eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een lul om de boeken te controleren."
Een jongen zit bij de kapper. Opeens begint de kapper uit het niets te schreeuwen en laat zijn tanden zien... ... Vampiertanden! De jongen wil wegrennen, maar de kapper lacht... en doet de tanden uit... Plastic tanden. "Ik schrok me dood," hijgt de jongen. "Waarom deed u dat?" "Nu staan je haren overeind." antwoordt de kapper, "dat knipt wat makkelijker."
De juffrouw vooraan in de klas zegt tegen de kinderen: "Vandaag gaan we het over een bepaald soort dieren hebben nl over torren. Wie kan mij een tor noemen?" Jantje steekt zijn vinger op: "De water-tor, juf." "Dat is goed," zegt de juf, "en weet je ook wat de water-tor eet?" "Ja juf, waterplantjes en watervlooien." Pietje weet er ook een en steekt zijn vinger op: "De boom-tor, juf." "Dat is goed," zegt de juf, "en weet je ook wat de boom-tor eet?" "Ja juf, boomschors en blaadjes." Dan steekt Moos zijn vinger op en zegt: "De vibra-tor, juf." "De vibra-tor?" zegt de juf, "ik denk niet dat dat goed is. Kun je ook zeggen wat die eet?" "Nou," zegt Moos, "volgens mijn zuster vreet ie batterijen."
Ja, ik draag het ook nog dagelijks als ik bezig ben in de keuken. Weliswaar een moderne versie van dat schortje van toen. . Lees mee en mijmer nostalgisch terug naar de tijd van grootmoeders schort.
Ik denk dat onze kinderen en kleinkinderen niet echt meer weten waartoe een schort diende.
Het voornaamste gebruik van grootmoeders schort was om haar jurk te beschermen omdat ze er maar een paar had, maar ook omdat het makkelijker was om een schort te wassen in plaats van een jurk.
Ze gebruikte de schort ook als pannenlap om de pannen van de kachel of uit de oven te halen.
De schort diende ook om de tranen en vuile neus van de kinderen af te vegen en als ze de eieren uit het kippenhok ging halen, was de schort ook heel handig om de eieren te dragen.
Als er visite kwam konden haar verlegen kinderen onder haar schort schuilen. Als het koud was kon ze haar armen er in draaien en opwarmen.
Die schort was ook heel geschikt om de zweetdruppeltjes af te vegen als moeder de vrouw gebukt stond over de kachel om te koken.
Hout voor de kachel werd ook in de schort binnengebracht en ook allerhande soorten groenten uit de tuin.
Als de erwten gedopt waren, gingen de schillen in de schort en daarna bij de afval.
In de herfst werd de schort gebruikt om de appels op te rapen die onder de bomen lagen.
Als grootmoeder onverwacht visite aan zag komen, stond je ervan te kijken hoeveel meubeltjes dat ouwe schortje nog kon stoffen in een paar seconden.
Als het eten klaar was, ging moeder de vrouw naar buiten en zwaaide met haar schort, dan wist iedereen dat het tijd was om binnen te komen.
Het zal nog lang duren voordat iemand iets anders uitvindt dat voor zoveel doelen gebruikt kan worden zoals het schortje! Alhoewel, in deze tijd zouden wij er gek van worden, te weten hoeveel bacteriën er in dat schortje zitten.
Maar wij hebben er nooit wat aan overgehouden ... of toch?..... Heel veel liefde!
Al van kindsbeen af ben ik gefascineerd door alles wat groeit en bloeit. Ik was en ben nog steeds een buitenkind . Die passie is er nog steeds en ik kan die uitleven in onze eigen tuin en af en toe laat ik me zelfs verleiden tot een fotootje dat natuurlijk moet bewerkt worden. Dat was genieten vandaag!
Twee sprinkhanen in één week...
En de vlinders zoeken ook de zon ..
Verwonderlijk hoe de zonnebloem met de zon meedraait en de biekes ook natuurlijk. Daarom vind ik de Franse naam tournesol zo schitterend gevonden.
Ik noem die bloem mijn gekleurde broccoli ( smile)
Nog snel snoepen van de laatste margrietjes denken de bijen.
Spijtig dat ik het geluid er niet kan bijplaatsen want op deze "geitenbaard" ( West Vlaamse naam, haha) zoemt het dat het geen naam heeft.
Misschien zien ze er niet uit maar ze zijn toch lekker onze appeltjes!
Eén van de vele....Dat wordt weer pompoenensoep voor gans de buurt!
Vorig jaar waren deze dahlia's geel... vraag me niet wat er gebeurd is. Spoken in de tuin?
Ben benieuwd of die volgend jaar ook nog zo kleurrijk zal zijn?
Op de groene heide,
door het mulle witte zand
Wandelt blijgezind een jeugdig paartje hand in hand .....
Wanneer de kleinkinderen hier logeren dan is het de gewoonte dat oma voor het slapengaan een verhaaltje voorleest. Meestal gebeurt dat samen op één bed, gezellig bij elkaar zodat oma maar 1 keer de " clown" moet "uithangen" . Maar als jullie nu denken dat daarmee de kous af is, vergeet het want dan pas komt het: "oma, ga je nog een liedje zingen?" Eén na één verdwijnen ze dan in hun kamer en volgt aan ieder bedje het ritueel van knuffels en kusjes bij een slaapliedje. "Slaap kindje slaap ( hoeveel schaapjes ik zo al heb zien lopen .. ik ben de tel kwijt ) of " slaap zacht mijn prinsje, slaap zacht " door oma omgetuned tot "prinsesje" als het zo beter past! Ik vraag mij af hoe lang ze dat zullen blijven vragen... ik voel nu al de weemoed als ik daaraan denk omdat ik weet dat ze dan stilaan aan " loslaten" toe zullen zijn... Ik herinner me niet dat ons ma of mijn grootmoeder ooit de tijd hadden om zoiets te doen, al hadden we bij ons thuis wel een ander ritueel. Al waren mijn ouders niet bepaald fanatiek katholiek, ze hadden ons wel geleerd om voor het slapen gaan een kruisje te vragen. Elke avond gingen we voor het slapengaan dan ook spontaan een kruisje vragen. Het was niet denkbaar dat we zouden gaan slapen zonder dat kruisje . Dan zegden mijn ouders : God zegent en bewaart u en als klein kind vroeg ik altijd om dat 'zegenwaardeke' . Vergaten we dat al eens dan werden we terug naar beneden geroepen om alsnog dat kruisje te vragen. Het was dan ook te begrijpen dat de ergste straf voor mijn kattenkwaad was dat één van mijn ouders me een kruisje weigerde te geven. Dan pas wist ik dat het goed fout zat en dat vond ik veel erger dan een lap tegen mijn oren of tegen mijn 3 letters!! Dat kruisje... Nu ik er over bezig ben, komen spontaan de eerste zinnen van een gedicht van Gezelle naar boven .We leerden het ergens in het 6 e leerjaar denk ik en droegen het meestal haast onder tranen voor...al begrepen we wellicht de helft niet. Oordeel zelf maar
'T KRUISKE
t Eerste dat mij moeder vragen leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd
nog van woorden, t was, te gader bei mijn' handtjes doende: "Vader,
geeft me 'en kruisken, als t u belieft!"
k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer, en wierd geslegen
op mijn' kake, zacht en zoet... Ach, ge zijt mij, bei te gader,
afgestorven, moeder, vader, t geen mij nu nog leedschap doet!
Maar, dat kruiske, t is geschreven
diep mij in den kop gebleven, teeken van mijn erfgebied: die den schedel mij aan scherven
sloege, en hiete t kruisken derven,
nog en hadd' hij t kruisken niet!
Dat kruiske is intussen al een hele tijd uit mijn leven verdwenen en toch denk ik er met een vage weemoed aan terug...want het stond tot ver in mijn puberteit, ja zelfs adolescentie voor liefde en geborgenheid ...
Een artikel " Het blauwe goud " trok onlangs mijn aandacht en inspireerde me tot dit logje.
Blauw is de kleur van water, het meest noodzakelijke om te leven, dat hebben we de voorbije hete dagen mogen ervaren! Omdat water zich stilaan tot een zeer lucratieve grondstof ontwikkelt, heeft het de bijnaam "blue gold" of blauw goud gekregen. Ons lichaam bestaat voor 75 procent uit water, daarom is het nodig om elke dag minstens een liter te drinken. Onze aardbol is ook voor ongeveer twee derde bedekt met water, maar jammer genoeg wordt het steeds een groter probleem om nog zuiver water te vinden.
We hebben amper een paar warme dagen achter de rug of er werd al weer kwistig met water omgegaan om op te frissen of te sproeien of om ermee te spelen.
Als kind woonde ik op de buiten, er was daar toen nog geen leidingwater we moesten ons behelpen met regenwater. In de zomer (toen er nog veel hete zomers waren!) gebeurde het wel eens dat die put bijna leeg was en we heel zuinig moesten zijn, iedere druppel werd gebruikt en het afvalwater werd opgevangen en in de tuin gegoten. We hadden nog een wc zo eentje met een plank met gat in, daar werd er dus ook geen water aan verspild. Om de was te doen moest ons ma water oppompen. Kan je je dat nu voorstellen... Ik moet zo'n jaar of 10/12 geweest zijn, denk ik, toen we eindelijk leidingwater kregen? Gedaan met pompen! Ik weet nog dat het fantastisch was, je draaide aan het kraantje en daar kwam water uit, altijd, zomer of winter. Maar het werd ons met handen en voeten duidelijk gemaakt dat iedere druppel die uit dat kraantje kwam ook betaald moest worden! Dat kraantjeswater mocht enkel gebruikt worden om te koken en koffie te maken, voor al de rest bleef het pompen!
Misschien komt het daardoor en ook de ervaring in Afrika dat ik nog altijd een lichte kraantjesfobie heb. Ik kan er gewoon niet tegen dat de kraan nodeloos loopt! Ik word er wat kribbig van als iemand de kraan helemaal opendraait en minutenlang laat openstaan enkel en alleen maar om de handen te wassen, of de kinderen met het kraantje laat spelen. LITERS gaan dan gewoon verloren. Ik blijf ervan overtuigd dat we onze kinderen en kleinkinderen moeten bijbrengen dat ze zuinig met water moeten omgaan want het is vijf voor twaalf voor onze planeet en zijn Blauwe Goud.
Deze poes haalt ook het laatste druppeltje uit de kraan.
Gefascineerd zat ik ernaar te kijken. Zó vaak kom je dat niet van zo dichtbij tegen een sprinkhaan. Toen ik de was wilde ophangen zat ie daar, op een knijper te wachten tot ik hem zag. Wat een beauty! Ragfijne pootjes, een soort van angel aan zijn achterlijf (kan zo'n beestje eigenlijk steken?) en voelsprieten die minstens zo lang zijn als z'n hele lijf. Prachtig!!
Ik bleef even staan om hem te bekijken en van hem te genieten, vraag me niet waarom ik dacht dat het een hij was! Wat een gaaf beestje!!!! Zo maar op mijn waslijn. Ik voelde een enorme bewondering net zoals ik onlangs vol bewondering naar de sterrenhemel heb staan kijken. Wat is het leven in al zijn verschijningsvormen toch fantastisch! En dan...drong het tot me door.... : Waarom.....
....kijk ik eigenlijk niet zo naar mezelf, zo vol ontzag voor het lichaam dat ik bewoon? Neen niet omwille van een fysiek opvallende verschijning maar wel omwille van de enorme mogelijkheden die ik heb. Velen moeten het met minder doen! Ik kan lopen, ik kan zingen, ik kan lachen, ik kan vrijen, ik kan luisteren naar mijn kleinkinderen als die aan het zingen zijn, ik kan koken, ik kan aandachtig zijn, ik kan genieten, ik kan creëren, ik kan bloggen....maar bovenal ik ben redelijk gezond!! De lijst is eindeloos! Werkelijk eindeloos!
Wat een mogelijkheden heb ik niet
door in dit lichaam te wonen! En ik probeerde om met eenzelfde ontzag
waarmee ik naar deze sprinkhaan keek, naar mezelf te kijken door de
rimpeltjes heen en over de kleine ongemakken die nu eenmaal bij het
leeftijdskaartje horen!. En ik was perplex, ik kijk altijd met ontzag naar buiten, naar de schoonheid in anderen, naar de natuur, maar meestal niet naar mezelf! Want hebben we niet geleerd dat je eigen ik niet zo belangrijk is en niemand je opmerkt tenzij je een echte vamp bent of er qua creativiteit torenhoog boven uit steekt? Ik ben even geraakt geweest en dat door een sprinkhaan.... Dank je wel lief beest, want je hebt me aan iets herinnerd waarvoor ik dankbaar ben: gezondheid!
)
).
!! 
