Met je brillenkoker teruggaan omdat je bril niet gaar wordt, is nooit grappig. Een spin die wordt afgewezen als webdesigner is nooit grappig.
Aangereden worden door een goocheltruc, is nooit grappig. Achterin de kerk roepen dat je de kogel hebt gevonden, is nooit grappig.
Af en toe seks met Klaas Vaak, is nooit grappig.
Alles breken omdat je in herhaling blijft vallen, is nooit grappig.
Belletje trekken in een fietsenstalling, is nooit grappig.
Met je baard tussen de spaken van je snorfiets blijven hangen is nooit grappig. Dikke vandalen die ruzie opzoeken, zijn nooit grappig.
Je fotorolletje naar een ontwikkelingsland sturen is nooit grappig.
Bemiddelen in een geschil tussen twee bananen, is nooit grappig. Blaren oplopen bij een lopend buffet, is nooit grappig.
Chauffeur zijn op een collectebus, is nooit grappig. Confetti kopen voor op je snipperdag, is nooit grappig.
De cursus lassen voor beginners die is afgelast, is nooit grappig.
De kaft van de Koran scheiden, is nooit grappig.
Ik schreef jouw naam in het zand
Maar de zee spoelde hem weg. Ik schreef jouw naam in de kruimels Maar de vogels aten ze op. Ik schreef jouw naam in mijn hart
En daar zit hij nog steeds.
Gisteren kreeg ik op een vraag het volgende antwoord: Joost mag het weten! Ik vroeg me af waar dat gezegde eigenlijk vandaan komt! Google help!!
Wanneer je echt geen idee hebt hoe iets komt of in elkaar steekt, kan je dat verwoorden door de uitdrukking Joost mag het weten te gebruiken. Deze uitdrukking bestaat al lang in de Nederlandse taal, maar betekent dat dan dat er ooit een Joost was die er om bekend stond dat hij veel wist? En zo ja, wie was deze Joost dan eigenlijk?
Deze bekende uitdrukking werd vroeger wel eens toegeschreven aan een van de beroemdste Joosten uit de Nederlandse geschiedenis, de Nederlandse dichter Joost van den Vondel (1587-1679), maar dit berust op een misverstand. Omdat hij zo beroemd is bestaat wel de uitdrukking Dat mag Joost van den Vondel weten, maar deze uitdrukking is pas later in de Nederlandse taal geïntroduceerd dan Joost mag het weten. Joost van den Vondel is dus niet de alwetende Joost waar in de uitdrukking naar verwezen wordt.
De duivel
Joost is namelijk een benaming voor de duivel. Er zijn in het Nederlands meer uitdrukkingen met het woord Joost in de betekenis van duivel, maar deze zijn minder bekend en worden tegenwoordig minder vaak gebruikt dan Joost mag het weten. Voorbeelden hiervan zijn : Joost speelt ermee en Dat Joost je moge halen. Er bestaat echter geen zekerheid over de manier waarop Joost in het Nederlands terecht is gekomen als benaming voor de duivel.
Eén van de theorieën is dat het woord oorspronkelijk stamt uit het Javaans en dat het later via de onderlinge contacten tussen Javanen en Nederlanders terecht is gekomen in de Nederlandse taal. In het Javaans bestaat het woord dejos, afkomstig van het Portugese woord deos, dat godheid betekent. Door de Nederlanders zou dit woord later verbasterd zijn tot Joost. Maar bij deze theorie blijft het gissen hoe een woord met als oorspronkelijke betekenis godheid later juist gebruikt zou worden om de duivel mee aan te duiden.
Een andere theorie houdt in dat de oorsprong van het woord Joost niet in het Javaans maar in het Chinees gezocht moet worden. Boeddhistische Chinezen hadden de gewoonte om een kistje te vereren waar een houten beeltenis van Boeddha in zat, dit kistje heette Tshoe-tszé. Nederlanders kwamen in contact met Chinezen door de handel. Het woord Tshoe-tszé zou vervolgens verbasterd zijn tot Joost, maar ook in deze theorie is het niet helemaal duidelijk hoe een Chinese godheid uiteindelijk symbool kwam te staan voor de duivel. Een mogelijkheid is dat de betekenis van Joost verschoven is van een verzamelnaam voor heidense goden naar een naam voor de duivel.
Er zijn overigens ook nog mensen die menen dat Joost in de uitdrukking Joost mag het weten helemaal niet afkomstig is uit een andere taal, maar dat het simpelweg te maken heeft met de gewoonte om een alledaagse Nederlandse voornaam te geven aan de duivel. Er zijn namelijk ook uitdrukkingen bekend waarin de duivel Hein, Hans of Piet wordt genoemd. Waarom Joost duivel is gaan betekenen, is dus niet helemaal duidelijk, maar wel staat in ieder geval vast dat met de naam Joost in de uitdrukking Joost mag het weten de duivel wordt bedoeld. Het is maar dat je het weet!
Hebben jullie dat ook gezien? Hoog tussen de wolken verscheen er vandaag af en toe zon rond warm ding dat ze zon noemen. Blijkbaar is dat heel ongewoon in onze contreien dus heb ik er vandaag van genoten . Mijn bloementuin fleurde precies wat op en .. het was het moment om het gras af te rijden. Maar omdat ik mijn halfbedde ook wat zon gun, liet ik dat maar aan hem over
Om meer van die dagen te krijgen even een ode aan de zon!
Ik zoek je elke morgen in de gouden ochtendstond.
Om jou te zien, reis ik desnoods de hele wereld rond.
Ik kan jou niet missen, niet eens één enkele dag. Blij dat ik je zomaar volgen mag. Ik zag je in Nieuw-Mexico, in de wijnen van Oud Sluis,
in Memphis kleinste studio, door de ramen van mijn huis,
het strand van Ipanema, de parken van Madrid.
Jij bent de godin die ik aanbid.
Dit is mijn ode aan de zon, mijn ode aan de zon.
Ik zing een feestlied voor de bron,
van licht en warmte. I k omarm je.
Stralend aan de hemel, vurig, heet en fel.
Samen met de regen, kermis in de hel. Je werd door God geschapen.
Of was het andersom?
Niemand weet hoe het echt begon.
Dit is mijn ode aan de zon,
mijn ode aan de zon. Ik zing een feestlied voor de bron,
van licht en warmte.
Ik omarm je elke dag,
Elke nacht hou jij de wacht. Je laat me nooit echt alleen.
Ik zing ook voor de sterren en voor elke nieuwe maan. Die stil beseft dat zonder jou haar licht niet zou bestaan. En als je wil gaan slapen, dan ga ik met je mee. We zinken samen langzaam in de zee.
Dit is mijn ode aan de zon,
mijn ode aan de zon.
Ik zing een feestlied voor de bron,
van licht en warmte.
Ik omarm je.
Bart Herman
Als zelfs de bloemen huilen, de zon haar stralen niet laat zien Wil ik niet meer gaan schuilen maar foto's schieten een stuk of tien!!
Karamellenverzen voor een karamellenweer, haha!!
Het is nu al een tijdje een echt Belgische weertje: regen, regen en nog eens regen. ( met uitzondering van zondag , gelukkig!) Veel personen worden er behoorlijk flauw van, zelfs de bloemen en de planten treuren. En toch valt er iets positiefs te beleven aan hun verdriet. Het is prachtig om te zien hoe regendruppels parelen op die bloemen. De natuur tovert kunst en deze leerling tovenaar ( oei, mijn nekske zet uit haha) heeft zich dan maar aan een paar shots gewaagd!
Ik wil geen polemiek uitlokken maar gewoon een bedenking nadat ik vrijdag een vriendin die enkele weken terug een borstamputatie onderging, bezocht...
Angelina Jolie is naar buiten getreden om te vertellen over haar preventieve borstamputatie. Het is zeker moedig van zo een beroemde persoonlijkheid om daarmee naar buiten te komen maar vele andere vrouwen ondergaan ook zo'n medische ingreep soms uit noodzaak om hun leven te behouden. Waarom maakt die amputatie Angelina dan zo speciaal? Zoals in het begin al gezegd, heb ik in de vriendenkring een dame van 50 die 2 weken terug een borstamputatie onderging omwille van kanker en ook onder de blogvriendinnen zijn er dames die recent zon ingreep meemaakten, maar over hen wordt niet geschreven
Ik weet het, ik heb helemaal geen reden om me hierin te mengen want heb gelukkig nog niet zon
gewichtige, ingrijpende ingreep moeten ondergaan maar mijn hart gaat uit naar al die vrouwen die in de anonimiteit hun strijd uitvechten zonder al die peptalk die Angelina zeker krijgt. Ook zij zijn heldinnen die moeten gesteund en opgevangen worden.
Omdat hun ingreep niet preventief was maar vaak levensnoodzakelijk hebben ze er vaak nog bestralingen of chemo er bovenop met alle bekende nevenwerkingen want die behandeling laat sporen na en vaak een geschonden zelfbeeld . Na de behandelingen ontstaat er een keerpunt in de zin van: hoe kan ik het vechten voor mijn leven vervangen door het weer oppakken van mijn leven want zeker weten dat ook die vrouwen zich het liefst weer vrouw willen voelen en leven! Dat is zeker niet altijd gemakkelijk. Daarom graag ook voor die vrouwen een moment van aandacht en een blijk van grote bewondering maar vooral een stevige knuffel!
Ik wil dit onderwerp afsluiten met het volgende:
Ogen die niet op anderen gericht zijn, worden mat
Handen die geen tederheid uitdragen, worden ruw. ( Ruth Cohn)
Ze zijn weg de vogeltjes die ik hier al een paar keer met fotootjes aan jullie toonde...Ik zag het lege nestje en dacht zomaar.. zou die moeder vogel nu ook lijden aan een lege nest syndroom en hop.. ik had weer stof voor een logje!! haha
Als kinderen het nest verlaten, gebeurt dit tijdens een periode wanneer er ook andere veranderingen plaatsvinden. Vaak valt de periode waarin de kinderen het huis verlaten samen met de menopauze. Je voelt je overbodig en dat terwijl je al last hebt van opvliegers, slapeloosheid en lusteloosheid. Vrijwel iedereen ervaart op de één of andere manier de symptomen van het lege nest syndroom: het is stil in huis, je doel is weg, je weet je geen raad met al die ruimte en extra tijd. Je zit dan ook nog eens ongeveer in de helft van je leven en dat zet ook aan tot nadenken. Wil ik nu mijn leven verderzetten zoals ik het de eerste helft heb gedaan of net niet?
Hoeveel kinderen je ook hebt, het eerste kind dat het ouderlijk huis verlaat, heeft een behoorlijke invloed op de rest van het gezin. De eerste verricht letterlijk baanbrekend werk: doordat hij of zij het huis uitgaat, realiseer je je dat er een nieuwe periode in jouw leven is aangebroken. Gaat de laatste het huis uit dan sluit je daarmee definitief een periode af. Je bent nog steeds ouder, maar geen fulltime verzorger meer. De kinderen zijn volwassen, ze kunnen zich handhaven in de maatschappij. Uiteraard ben je vanaf de zijlijn nog steeds bij hen betrokken, maar het huis is weer van jou en jouw partner al mag je het niet radicaliseren, want de kinderen blijven nog wel wat hulp nodig hebben, hetzij op een andere manier. Dat de kinderen het huis verlaten gebeurt niet zomaar van de ene dag op de andere. Dat gebeurt meestal geleidelijk. Vaak gaan ze eerst op kot en zo gaan ze dan beetje bij beetje uit huis verdwijnen.
En dan opeens krijgt je als ouders te maken met een leegte en die moet je op een andere manier vullen en je moet ook op een andere manier met elkaar als partner leren omgaan. Dat is meestal niet in twee weken allemaal verwerkt. Dat kan ook niet, het kost tijd. Ook ik heb het zo ervaren toen onze oudste na 5 j unief twee maanden voor hij afstudeerde doodgewoon aankondigde dat hij een studio zocht voor daarna. Ik had mij voorgesteld dat hij terug naar huis zou komen en we verder konden gaan zoals voordien. Niet dus! Het heeft even geduurd voor ik mij met die gedachte kon verzoenen. Maar uiteindelijk bleek dit de enige juiste keuze geweest te zijn! ....
Het uitvliegen van de kinderen , aan de ene kant een keerpunt in het leven, aan de andere kant is het gewoon een onderdeel ervan. Als moeder ga je door diverse fases heen. De eerste schooldag van je kinderen, de eerste keer alleen buitenspelen dag, de eerste keer niet willen praten dag etc. Maar aan alles wen je en geloof mij,je gaat ook weer genieten.
Ik ging ook nadenken over hoe ik mijn kinderen had grootgebracht. Ik kwam en kom dingen tegen die ik achteraf anders gedaan zou hebben en dingen waarvan ik denk: toch maar goed dat ik dat toen zo gedaan heb..
Eerlijk gezegd heb ik dat lege nest syndroom niet meer. Ik zie mijn kinderen een kleinkinderen regelmatig. En als ze komen of ik bij hen ben, is het allemaal heel gemoedelijk.
Wij voelen ons nog allemaal verbonden aan elkaar zoals altijd. Ja... loslaten is een van de moeilijkste dingen die er is en helemaal loslaten kan volgens mij ook niet, het zijn en blijven voor altijd je kinderen.
Ja, allerhande gevoelens overspoelden mij ook. Ik vond het een moeilijke verandering maar troost je, ik ben er niet gek van geworden hoor. Je draait zomaar niet door.
Het is de normaalste zaak van de wereld dat je voor zo iets ingrijpends de tijd nodig hebt.
Intussen zijn er veel jaren voorbij gegaan sinds de laatste het huis verliet maar ik kan nu rustig zeggen dat ik het goed vind zoals het nu is.
Mijn halfbedde en ik hebben weer volop tijd voor elkaar en onze hobbies. Voorheen waren de kinderen nr 1. Nu staan wij weer centraal zoals in het begin toen het allemaal begon met verliefd zijn, trouwen, kinderen krijgen, carrière maken, zorgen voor het gezin. Minstens twintig jaar ben je als (echt)paar hiermee volop mee bezig. Energie en tijd worden verdeeld om alles zo goed mogelijk draaiend te houden. Aan de relatie samen kom je vaak niet echt toe. Maar dan is het zover, het laatste kind gaat het huis uit en je hebt weer volop tijd voor mekaar.
Nochtans beweren Britse onderzoekers dat het lege nest syndroom een mythe is.
Volgens hen zijn ouders van wie de kinderen het huis uit trekken juist gelukkiger dan ouders van kinderen die thuis blijven wonen. Dat lege nest syndroom zou onwaar zijn .Wanneer kinderen het huis verlaten, zijn ouders juist blij en gelukkig. Ze zijn trots op hun kinderen en vinden het fantastisch dat ze het in hun eentje redden. Wanneer kinderen thuis blijven, denken ouders vaak dat ze iets verkeerds gedaan hebben omdat hun kinderen niet zelfstandig genoeg zijn. Er ontstaan dan ook vaak discussies en ze lopen een hoger risico om een depressie op te lopen. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen zeker?
Vriendschap een woord waar ik even mee aan het spelen ging....
Van de vele mensen in je leven
Reiken er slechts enkelen tot dichtbij
Iedereen zegt gemakkelijk "wat is er?"
Enkelen slechts zullen zeggen "kom bij mij" Naaste vrienden moet je koesteren Daarvan ontmoet je er in je leven slechts een paar
Samen sta je sterk.
Crisissen bespreek je met elkaar
Huilen of lachen, alles mag Altijd zijn ze er, dag en nacht
Pas dan kun je spreken van vriendschap.
Ik weet dat dit de categorie dagboek en bedenkingen is maar.. Vandaag zeg ik het toch nog eens met bloemen ipv met woorden maar nu vanuit het hart van de bloem.
Een Nederlandse vriendin is echt een fotofreakske maar dan in de goede zin van het woord en wat meer is.. ze geeft graag haar kennis door en ik sta er helemaal voor open dus op haar aanraden heb ik de recente bloemen hier even vanuit een nadere hoek benaderd en er valt echt iets te lezen in elk bloemenhart!
Alleen stond er wat teveel wind maar ja... ik kon niet wachten!! Als de "juf" langskomt zal ze zeker nog een paar tips hebben Maar tot dan Geniet mee en sta even verwonderd van de pracht van de natuur!
Gisteren werd ik door de kids in de bloemetjes gezet. Ze hebben beiden blijkbaar -qua tint - dezelfde voorkeur gehad, haha! Ik wil nog lang van die pracht genieten. Hoe kan dat beter dan met een foto ? Bedankt schatten!
Vandaag verwent men alle moeders
en dat is ook verdiend.
Maar toch wil ik even denken
en ook wat aandacht schenken
aan alle vrouwen zonder kinderen.
Dat mag ons niet verhinderen
ook zij hadden moeder kunnen zijn even goed.
Het zit in iedere vrouw haar aders en haar bloed
Alleen het lot heeft het zo bepaald
dat ze het moederschap niet hebben gehaald.
Ook diegene die terug hebben moeten geven
een ongeboren leven. Voor hen doet het extra pijn om kinderloos een moeder te zijn.
Ook moeders die door overmacht
hun kind ten grave hebben gebracht.
Daarom wil ik even zeggen:
Ik wil voor jullie ook een bloempje leggen
.
René De Clercq schreef jaren geleden een mooie gedichtje. Emiel Hullebroeck zette het op muziek. Kennen jullie dat nog? Daar ben ik deze morgen mee opgestaan!!....Een mens zijn geheugen is ondoorgrondbaar!
Wie zal er ons kindeke douwen
en doet het zijn moederke niet?
Wie zal er zijn dekentjes vouwen,
dat 't schaars door een holleke ziet?
Kleine, kleine
moederke alleen,
douw-douw-douwderideine, kleine, kleine
moederke alleen
kan van uw wiegske niet scheên.
Wie zal naar ons kindeke kijken,
dien bleuzenden stouten kapoen?
Wie zal er zijn hemdekes strijken, zijn haarken in krullekes doen?
Kleine, kleine
moederke alleen, douw-douw-douwderideine, kleine, kleine
moederke alleen
kan van uw wiegske niet scheên.
Wie zou voor ons kindeke derven haar laatste kruimelke brood?
Wie zou er, wie zou er voor sterven, en lachen op kind en op dood? Kleine, kleine
moederke alleen, douw-douw-douwderideine,
kleine, kleine
moederke alleen
kan van uw wiegske niet scheên.
We hadden vorige week West Vlaamse vrienden op bezoek en dan komt mijn moedertaaltje weer boven. Daarom kan ik het niet laten om jullie mee te laten genieten! Zalig toch die lokale dialecten, ze zouden nooit mogen verdwijnen! Mijn Antwerpse vrienden zullen weer fronsen...
- Zet j' een zaete en smoord een puupe
- De pootn van zien gat loopn - Een bescheetn kommissie
- Een twien bien buk doen
- Ge kunt ze deur 't gotegat trekkn
- Jis in z'n gat gebeetn - Joen bottn oafdraaien up twerk - Drachtre smietn me joen kloefen
- Jee deen laatn vliegen
- Jeetre me zien klakke noa gesmeetn
- Mienne merlaan skufelt
- Ne piloarebietre - Ne tootetrekkre
- Tegaere ang met aekn en oogn
- Trint mollejoeng
- Van zien geld klapn lik ne boer van zien kleene pattatjes
- Kzint zo moe lik koede keirre pap
- Ip elk potje past een ulleke
- Tis een ruute druut tuus en oat rint rinne ter in
- Tis tiet tat tuut è
Hemelvaartsdag maar geen reden om te gaan zweven...
Misschien vijgen na Pasen of na Hemelvaart want dat was wat we gisteren herdachten, maar toch wil ik dit logje plaatsen...
Op de herdenking van de dag dat Onze Lieve Heer naar hogere sferen verhuisde(!) . blijf ik liever met beide voeten op de grond staan. Ik lig hier met de krant van gisteren voor mij ( die ook voor vandaag geldt) en wat ik zoal te lezen krijg, brengt me zeker niet in de nodig euforie om te gaan zweven .
Ik geef even enkele hoofdtitels.
Zes keer dodelijk dosis gif .. (Wetteren) Na de chaos nu de angst.
Man die vrouw doodschoot ontsnapt aan proces
Blowen bij Manneke Paul VTM riskeert vervolging
Moordende ravage in verboden afdaling..( veertigtonner in Spa)
"Kinderen stappen zelf naar Child Focus ( meldingen misbruik gestegen)
Vriendelijke Microsoft-medewerkers blijken gehaaide oplichters en laten nietsvermoedende Belgen honderden euros betalen
Na 10 jaar bevrijd uit horrohuis Jonge Nadja sterft terwijl ze naar school fiets..
Moet ik nog verder gaan?
En vanaf hier wil ik gaan zoeken naar opbeurende berichten. Steeds negatieve berichtgeving, om gek van te worden, ik wil ook wel eens iets leuk horen! Ach ja.. ergens tussen de schreeuwende titels vond ik toch nog een sprankeltje goed nieuws.
Via facebook kon vader fatsoenlijk afscheid nemen voor hij euthanasie liet toepassen
, dat vind ik positief! Mijn medicamentjes zijn goedgekeurd (Goed nieuws voor Victor maar wat met zoveel anderen?)
Heb respect voor diegenen die zich inzetten bij een catastrofe veel meer vond ik niet en toch blijft een mens zijn krant lezen.
Zijn we dan masochisten die onszelf dagelijks blijven kwellen bij al die ellende ofwel krant-ramptoeristen sensatiebelust op politiek of maatschappelijk nieuws, of gewoon lezers die stilaan gehard zijn tegen dergelijke berichtgeving en vinden dat ze moeten geïnformeerd blijven? Feit is dat de media steeds klaar staat om op elk gebeuren of gehakketak te springen. Niet dat ze de realiteit onder de mat moeten schuiven maar de angst , het negativisme , de onzekerheid wordt dagelijks gevoed en vaak uitvergroot. Ooit bij stilgestaan welke invloed dat heeft /kan hebben op de mensen en vooral de jongeren?
Waarom blijven we dan het nieuws volgen? Je kan best voor jezelf bepalen hoe je omgaat met de berichtgeving in de media. De één vindt het prettig om al het nieuws op de voet te volgen. De ander kiest er bewust voor om zich hiervoor af te sluiten.
Opbeurend is het niet om dat s morgens naast je ontbijtbord te krijgen maar anderzijds kan je de realiteit ook niet negeren, zo is het en het ziet er naar uit dat het niet beter wordt en daartegen moeten we onze nakomelingen beschermen of gewoon leren hoe ze er kunnen mee omgaan. Hoor ik er hier een paar denken dat ik misschien in een " zware" fase zit? Maar neen hoor, gewoon realist zijn, heet dat dan!
Kanker komt steeds vaker voor en is een vreselijke ziekte die een zware hypotheek kan leggen op je toekomst. In sommige gevallen kent deze ziekte geen genade en leidt ze onverbiddelijk tot de dood. Het slechte nieuws is dat in het begin van de eenentwintigste eeuw het aantal gevallen van kanker alsmaar lijkt toe te nemen en dit zowat overal ter wereld. Je kan je dan ook de vraag stellen: Is ons leefmilieu de oorzaak van een groot aantal van deze kankergevallen?
Niemand twijfelt eraan dat verschillende externe factoren die stijging wellicht kunnen verklaren. Vooreerst is er de toename en vergrijzing van de bevolking. Het aantal kankers stijgt immers met de leeftijd en daarin speelt de vooruitgang inzake opsporing van die ziekte, medische technieken en registratie een aanzienlijke rol. Dit doet echter niets af aan het feit dat ook omgevingsfactoren en veranderingen in ons leefmilieu zeker ook verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van bepaalde kankers. Onze levenswijze heeft in de moderne, gestresseerde samenleving ingrijpende veranderingen ondergaan. Daarmee bedoel ik - voor zover de blootstelling aan bepaalde schadelijke stoffen niet te wijten is aan individueel onverantwoord gedrag - dat we moeten rekening houden met de fysieke, chemische of biologische stoffen die aanwezig zijn in de atmosfeer, water, bodem of voeding. Hoe verklaar je anders de gekke koeienziekte, varkenspest, vogelpest aangetaste oceanen en zeeën?
Pesticiden en onkruidverdelgers...roken, veel alcohol drinken, te weinig lichaamsbeweging, blootstelling aan chemische stoffen, virussen, hormonen, een hoge dosis radioactieve straling enz...Al deze externe factoren kunnen mee inwerken op het ontstaan van kanker.
En dan zijn er nog toestanden zoals recent in Wetteren . Het is de voorbije dagen pijnlijk duidelijk geworden dat er altijd eerst een ongeluk moet gebeuren, voor er maatregelen getroffen worden.
Nu de gevolgen almaar duidelijker worden, kan de overheid het zich evenwel niet permitteren om geen maatregelen te nemen. Volgens specialisten dreigt het effect van het treinongeval op de langere termijn dramatisch te zijn. Ondertussen is ook duidelijk dat de regelgeving voor gevaarlijke chemische transporten wraakroepend is. Of liever: het gebrek aan regelgeving. Het is een bizarre situatie dat de productie en het gebruik van gevaarlijke stoffen in de bedrijven wel gecontroleerd worden, maar het transport ervan niet. Eens het goedje op de trein/boot of vrachtwagen zit, worden de regels plots een stuk lakser. Er wordt onvoldoende inschatting gemaakt van het risico van zon transport. En misschien is dat wat lastig voor de bedrijven, het is wel essentieel voor de volksgezondheid.
Waarom ik hier nu over begin? Ach iedereen kent wel iemand die kanker heeft of gehad heeft of eraan gestorven is. En als ons milieu nog meer bezoedeld wordt door giftige stoffen dan ziet de toekomst van onze kleinkinderen er met de dag kritischer uit en wat doen we?
Ani inspireerde mij toen ze een reactie naliet zo in de aard van... in mei leggen alle vogels een ei... haha Ik ben dan maar met de camera in de hand de tuin ingelopen om het nieuwe leven even in beeld te brengen en zie hier het resultaat...
Broedende merel... en
Ja, er is nog leven na de winter...
En... Als dat allemaal appeltjes worden .
Dus, zolang de natuur zich reproduceert, zijn we nog goed bezig maar als je dan hoort wat er in Wetteren gebeurd is....geen optimistische gedachte!
Hopelijk is de zomer definitief voorbij de lente gespurt. Ik stond ervan te kijken.
Ik kon mijn tuinijver niet meer bedwingen en ben onmiddellijk nog even in de tuin wat extra bloemen gaan planten.. Toen ik daar bezig was, zag ik net een kanariegele vlinder voorbij dansen. Hij leek wel dronken, dronken van deze zomerlente. Misschien was hij hopeloos op zoek naar de bloemen die er nog niet waren? Misschien is hij er morgen al niet meer? Dag dagvlinder.
Zo'n vroege zomerdag als doet ons aarzelen tussen "genieten - en verder niets" of "dit moet een Snelle Dag worden, met veel drukke bezigheid". Ik heb gekozen voor genieten alsof ik de zon wil omarmen en vasthouden.
Ik ga morgen wel verder werken in de tuin en tegelijkertijd genieten van de zon, Traag Genieten.
Bij Ani gelezen "Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw." Omdat het hier de laatste weken stilaan weer van alles wat teveel wordt, vind ik het volgende zo toepasselijk. Je kan dit "belerend" vinden of er je gewoon aan optrekken.... aan jou de keuze. Je kan het natuurlijk ook als neutrale lezer naast je neerleggen!
Laat de wind op de golven drijven volg de schommelingen zoals ze gaan. De wind zal je de weg wel wijzen ook als je niet stevig kunt staan.
Vertrouw je gevoel en vertrouw je hart vertrouw de natuur in kolkend water. Laat je afdrijven ook als die wind je tart sta niet te lang stil bij later.
De ups en downs in ons korte leven staan voor golven groot en klein. Hoe erg die golven ook zullen beven weet dat er ook nog sterren zijn.
Wees niet eenzaam in het inktzwarte water weet dat het vol leven is daarin. Zorg voor je eigen golven in je leven geef je hart vrijheid en je vindt weer zin .
Zeil dus weg op je eigen gedachten laat de wind tegenslagen wegblazen. Geef toe aan je hart dat je wilt volgen geniet van stilte in plaats van razen..
)
Maar tot dan
Geniet mee en sta even verwonderd van de pracht van de natuur!
