Vier van onze kleinkinderen zijn deze maand jarig en met daarbij ook onze 50j huwelijksjubileum is november een maand om met een grote strik errond te starten. Maar vandaag draait het om onze kleinkinderen , ze worden groot…Vandaag is kleinzoon 2 ook al 15! Proficiat lieve schat!
Van je kleinkinderen kun je veel meer genieten.
Voor je kleinkinderen laat je andere dingen schieten.
Veel meer tijd en rust dan toen.
Je kan leuke dingen met ze doen.
Zorgen zijn er altijd, maar toch zijn er verschillen.
Vandaag is het al 11j dat ma gestorven is ( onze pa verliet ons al 38j geleden), maar moeders verwelken niet.
Met een paar kletsen op mijn billen ben ik wakker geworden in de stamboom van mijn leven. Ma had afgezien om mij daar aan één van die takken van de stamboom te hangen maar zoals alle echte moeders had ze het er voor over. En daar liep ze dan met mij in de armen en vertroetelde mij een leven lang. Aan haar hand stapte ik door het leven en de plaats in haar handpalm werd steeds kleiner naarmate ik groeide. Ja, op zeker moment waren onze handen even groot!
Ma was er steeds, ze hielp mij door de kinderjaren en -ziektes en sommige nam ze zelfs van mij over. Ze gidste mij van mijn puberteitsjaren naar mijn publiciteitsjaren. Ze stond onderaan de trap om mij te wekken en dagelijks op de goede weg te zetten.
Vandaag zeg ik haar in gedachten dat ze nog wat had mogen blijven. Mijn boeket witte rozen is klein tegenover de kleurrijke herinneringen die ze mijn schenkt. Duizend vragen zal ik mij weer stellen als ik in gedachten slenterend over de kiezels naar de strooiweide stap .Zoals de voorbije 10j telkens weer hetzelfde ritueel..
-Dag ma. Hoe is dat hier nog?
Bij mijn eerste vragen krijg ik niet altijd antwoord omdat ik de antwoorden in haar plaats moet geven en de krop in mijn keel het verhindert.
- Euh…ma ik heb wat bloemen mee voor jou.
-Dat had je niet moeten doen, ik ben al blij dat je gekomen bent.
-Och…’t is een kleine moeite en ik weet dat je van bloemen hield.
Met mijn hoofd naar beneden zoek ik naar mijn woorden en vooral naar haar antwoorden .. Ja, het is stil bij die tak van mijn stamboom die hier virtueel afgebroken nagelaten werd even stil als bij de zerk van ons pa die daar al 38j ligt. Telkens als ik aan de strooiweide sta, voel ik me terug als een kind op zoek naar de hand van zijn moeder. Op zoek naar de rok waar mijn kleine handjes aan trokken telkens ik iets nodig had. Op zoek naar haar ogen die mij zoveel rust brachten. Op zoek naar haar stem die vandaag de mijne is geworden. Nog even haal ik diep adem om toch die paar woorden gezegd te krijgen. Ik mis je nog steeds ma!
Het blijft stil…geen antwoord. Langzaam keer ik terug terwijl enkel de kiezels onder mijn schoenen kraken. Honderden bloemen kleuren weer de strooiweide ,een ode aan al die dierbaren want gisteren was het Allerheiligen…..
Toen ik deze morgen de krant uit de brievenbus haalde, zag ik dat de winter was langsgekomen. Het kwik was al zo kwik niet meer als gisteren en op de thermometer zag ik dat het bijna 0 graden was. Op school heb ik altijd geleerd dat 0 gelijk stond met niets en dus is er volgens mij ook geen temperatuur als het nul graden is. In elk geval was het landschap volledig veranderd en was de gazon bedekt met een licht wit tapijt. Een spinnenweb hing aan de taxushaag en op het terras hadden de tuinmeubels ook een wit tintje.
Met 1 november in aantocht vroeg ik me af of een dode ook kou zou hebben of zijn het alleen de nabestaanden die met de kilte van het verlies blijven zitten? En van het ene kwam het andere..
-Zouden de hemel en de hel wel bestaan en wat zou er het warmst zijn met zo’n weer?
-En het vagevuur, zouden ze dat wel kunnen brandend houden in deze crisistijd?
Tientallen vragen schieten dan door mijn hoofd en met een warme tas thee in de hand waarvan het aroma mijn neusvleugels streelt, verdwijn ik in mijn fantasie.
Hey Nancy, hebt je er al eens bij stilgestaan waar je het liefst zou naartoe trekken na je dood? Potverdikke ’t was een vraag die ik mij nog niet te dikwijls had gesteld maar met zo’n weer had ze precies meer impact op mij.
Stel - ik zeg wel stel- dat ze mij toch Heilig zouden verklaren en dat ik als engel zou mogen rondfladderen daar boven, dan zal het er waarschijnlijk niet te warm zijn. Ik heb al vaak horen zeggen dat het daarboven wreed kan vriezen en als je dan juist gekleed bent met een wit laken en een paar vleugels dan zal ik toch niet zweten denk ik. Daarom dat een mens bij zo’n weer de neiging zou hebben om naar warmere oorden te trekken en dan zat ik plots te denken aan de hel.
Opgelet ’t is ook maar van horen zeggen en van te lezen dat ik weet dat het daar heel heet kan zijn want ik heb nog niemand in mijn kennissenkring die mij verslag kwam brengen. Toen ik nog een kind was, zei mijn grootmoeder vaak dat iedereen die iets uitgestoken had of wreed stout geweest was naar de hel zou gaan en dat de duivels je daar een ganse dag het geroosterd vlees van onder je nagels pesten. Waarom ze mij daar af en toe mee bang maakte , weet ik nog steeds niet ! Haar verhalen over de hel waren soms afschuwelijk, dan weer lachwekkend, soms tegensprekend maar in welke vorm van verhaal dan ook, het bleek er steeds wreed heet te zijn.
Naar het schijnt is er ook een plaats tussen hemel en aarde waar je na boetedoening toch nog naar de hemel kunt. Zij noemen dat het vagevuur! In feite zou dit voor mij de perfecte oplossing zijn. In de winter naar het vagevuur en in de zomer naar de hemel.
’t Is maar na nog een slok van mijn thee te nemen dat ik mijn lippen verbrandde en dat ik daar terug wakker schoot uit mijn fantasie en meteen wist ik dat - eens ik dood zal zijn - ik niks te kiezen zal hebben. Begraven worden in koele aarde of gecremeerd worden dat kunnen de twee temperatuurverschillen zijn na mijn leven maar ik zal er niets meer van weten.
De laatste jaren hebben we heel wat vrienden en bekenden naar hun laatste rustplaats vergezeld en straks brengen we ze terug een bezoek met vragen en vooral die ene vraag “waarom” waarom het leven zo plots wordt afgebroken op weg naar….
Naar de warme herinneringen die ik van sommigen in mijn hart hou en die misschien wel het vagevuur zijn dat ik brandend wil houden?
Naar de hemel, omdat ik ieder van ons daar een plaats gun zonder echt te weten wat het is maar omdat die steeds zo schoon beschreven is?
Naar de hel…daar zou ik langsgaan om het mensdom te verwarmen door het kwade op te stoken.
Maar ja…ik zal wel met vragen blijven zitten en misschien rijden we straks eens tot aan het kerkhof, ’t is weeral een tijdje geleden dat ik nog een bezoekje bracht aan ons ma die ginds boven waarschijnlijk naar mij zit te lachen.
Jullie hebben een verslag te goed van ons verrassingsweekend. Even tijd?
Wat oudjes lijden kunnen . De coördinaten die we van de zoon doorgekregen hadden om vrijdag de bestemming van ons verrassingsweekend te bereiken, waren gewoon een afleidingsmanoeuvre want daar aangekomen moesten we de zoon opbellen en kregen we nieuwe coördinaten door en dat naar de definitieve bestemming. Ik kreeg nogal snel een vermoeden en toen we ter plaatse in Villa Dakota, Barvaux-sur-Ourthe aankwamen, werden we op luid geroep en gejuich ontvangen. Ons bendeke verwelkomde ons daar met gejuich en gelach! Dit vakantiehuis van de dochter en schoonzoon was tot maandagmorgen het optrekje voor gans de familie en er wachtte ons nog veel meer.. Onze zoon had een ganse planning voorzien en zo vielen we van de ene verrassing in de andere....
Deze oma en opa hebben nieuwe uitdagen moeten aangaan! In Adventure Valley van Durbuy moesten we eerst binnen het uur proberen om uit de escape room te geraken... De 6 kids tegen de 6 oudjes (haha) ....de kids zijn er uitgeraakt, de oudjes hadden een paar minuten tekort al speelde de infrarode test met onze voeten door niet goed te functioneren... Vandaar ging het naar de dead drive ook Zip line genoemd ... daar hang je aan een kabel en word je via 3 tussenplateaus zo'n 1000m verder gedropt ( over water en bossen en zo) Reuzespannend als maidenrit maar deze 2 " oudjes" hebben het toch maar gedaan... De dag werd afgesloten met een subliem etentje in een toprestaurant in Durbuy....
Zondagavond vierden we ook nog eens de verjaardag van onze zoon en zijn petekind ( de oudste van de dochter) , nog een feestmoment! De 2 mama's hadden voor een heerlijk avondmaal gezorgd ( oma mocht luieren! ) en iedereen deed hun kookkunst eer aan na al die uren buiten !
De superlatieven die ik ken, zijn niet goed genoeg om te beschrijven hoe we genoten hebben. Geen enkel geschenk zou deze verrassing kunnen overtreffen! Twee volle dagen en 2 nachten met je kinderen en hun gezinnetje te mogen genieten van een prachtige locatie, elke minuut in de watten gelegd worden, meegesleurd worden in de humor , de uitdagingen…een cadeau uit de duizend!
Wat die uitdaging betreft die hebben me wel even met mijn neus op de feiten gedrukt. Het is even heel confronterend om vast te stellen “ tiens ik ben dan toch niet meer zo piep!” Maar een duwtje in de poep of een arm die me even vasthield en zo geraakte oma dan toch boven na een zware klimpartij!
Zondag waren er ook nog de gezellige wandelingen samen , het relaxen met de 6 kleinkinderen in de jacuzzi. De oudsten en de jongsten samen in het bubbelbad, hoe zot kan je het bedenken! Het was heus geen luiwammes weekend, maar iedereen deed mee en oma en opa zagen dat het goed was! Als opa - die normaal minder van zegs is – vandaag aan iedereen vertelt over het superweekend, dan wil dat wat zeggen!
We laten het nu even bezinken, zijn heel dankbaar dat we dit samen met de onze schatten mochten beleven en als alles wat bezonken is dan zetten we op 10 nov het feest verder maar nu met familie en vrienden in een restaurant hier in het dorp .
La vita è bella als je dat na 50 j getrouwd te zijn nog samen mag meemaken!
Het weekend dat eraan komt mogen we weer eens de klok verzetten naar zomertijd. Voor velen is het dan de vraag moet de klok nu vooruit of achteruit gezet worden?
Daarvoor bestaat er een ezelsbruggetje :(Een ezelsbruggetje is een vuistregel, rijmpje, handigheidje of hulpmiddel om iets te onthouden.)
Wintertijd: In het NAjaar (ACHTER in het jaar), gaat de klok een uur ACHTeruit.
Zomertijd : In het VOORjaar gaat de klok een uur VOORuit.
Daarom draaien we zaterdagnacht het knokje achteruit l mogen ze voor mij al dat gedraai afschaffen!
Vandaag hebben we de laatste afspraak gehad met de restauranthouder waar we volgende maand ons Gouden Huwelijksfeest vieren. We leven naar die dag toe maar eigenlijk zal die dag niets veranderen aan ons leven samen want…
Ik brei, jij breit, wij breien al 50 j lang en niemand weet waaraan wij breien. Alleen jij en ik weten dat. Het is na al die jaren al een prachtig werkstuk geworden: groot, sterk, onverwoestbaar en we gaan er eindeloos mee door.
Die avond toen jij mij en ik jou vertelde dat wij van elkaar hielden, hebben wij samen de steken opgezet. Vanaf dat moment breien wie ijverig voort aan ons werkstuk. We zijn heel stevig begonnen, regelmatig verder gegaan, om dan losser of weer wat vaster te breien. Zeker weten dat we steken hebben laten vallen, maar gelukkig konden wij die altijd oprapen. Wij zijn op de gekste momenten gaan minderen om dan op de meest onverwachte ogenblikken terug te gaan meerderen.
Ik heb ook ontdekt dat jij heel anders breit dan ik: ik soms tegen de draad in, een beetje eigenwijs soms, jij je rustige zelf veel minder gehaast dan ik en het liefst rechtdoor ! Ik maakte zo nu en dan slordige lussen in ons breiwerk en als het een dag niet helemaal boterde tussen ons omdat ik in plaats van naalden 2,5 nr 9 wilde gebruiken, vergat ik even dat jij je niet kon overhaasten.
Maar na al die jaren hebben we ons breiwerk nooit in de la gestopt en als de wol op is, gaan we telkens opnieuw samen nieuwe halen.
Ik brei, jij breit, wij breien en nu weet iedereen waaraan wij breien al bijna 50 j lang
Op 8 nov zijn we 50 j getrouwd en op 10 nov vieren we dat samen met familie en vrienden, maar onze zoon heeft al een voorcadeau geregeld en dat zouden we in het weekend krijgen.
Vrijdag krijgen we de coördinaten van de plaats waar we het weekend doorbrengen door en als we daar dan aankomen ( hopelijk lukt dat en rijden we geen gans weekend rond!! ) dan volgen de verdere instructies voor het weekend dat hij voor ons gepland heeft! We weten enkel dat we slaapgerief voor 2 dagen nodig hebben en het nodige toiletgerief en kledij voor binnen en buiten. Ook hebben we wandelschoenen, zwemgerief en " deftige kleren" voor zaterdagavond nodig ( alsof we er anders sjofel bijlopen ) ....daar moeten we het mee doen, vrijdagavond weten we meer .... Dat is weer typisch onze zoon.. Het klinkt wel spannend en zoals ik zei .. we zijn dus in blijde verwachting....
Vandaag is het redelijk windstil maar in okt / nov krijgen we gegarandeerd wel weer herfststormen en dan worden we omver geblazen en ....geraak daar dan maar wijs uit!
Als de wind van voren komt, dan buigt men zich….
komt hij van een zijde, dan zet men zich schrap…..
Bah, het regent! Van een paar spettertjes is nog niemand gewond geraakt, je kan er in het ergste geval als een verzopen kat uitzien maar ik kan begrijpen dat je niet zit te wachten om naar buiten te gaan als het de hele dag met bakken uit de hemel valt.
Gelukkig is er ook genoeg leuks om tijdens de herfst binnen te doen. Wat dacht je van het bakken van een heerlijke cake en die dan bij een lekker bakje troost aan te snijden? Of verkies je een een home make-over? Heb je al fijne geurkaarsjes in huis? En wat dacht je van een paar dennenappels en kastanjes uit het bos om je huis te versieren en een herfst-update te geven? Gezellig! En als de regen tegen je raam tikt gezellig relaxen bij wat muziek en een tijdschrift . Enjoy!
Ik vind het bv. extra gezellig als er in de herfst en winter overal kaarsjes branden. Verder heb ik al voor wat herfstversiering gezorgs :kleurrijke bladeren, pompoenen tegen Halloween, kerstbomen, ballen en lampjes tegen Kerstmis…. ik kan er ontzettend van genieten dat het binnen bij elk seizoen een klein beetje anders uitziet!
Het leukste van de herfst is, dat je nog veel dingen buiten kan doen en dat je prachtige foto’s van de natuur kan maken. Het is nog helemaal niet zo koud en op de droge dagen kan je er nog fijn op uit. Als het zonnetje schijnt, is het ook heel fijn om op een terrasje een drankje te gaan drinken, maar je kan er ook voor kiezen om een fijne boswandeling of strandwandeling te maken en simpelweg te genieten van de natuur.
De herfst heeft ook een super lekkere geur, dit zal je vast wel herkennen als je in het bos loopt- or is it just me? Adem maar eens diep in, ben benieuwd of jullie het ook ruiken ?
Wie was er daar zo overmoedig om nog over een fietstocht te spreken samen met haar slaapgenoot? Het werd een ride alone .... geen weer zei mijn halfbedde!
Hoewel de zon slechts dunnetjes stond te schijnen en nu en dan zelfs over een wolk struikelde, besloot ik het toch te wagen. Als een volleerd ruiter zwiepte ik mijn kont op het zadel en gaf de aftrap van een fietstochtje doorheen het oprukkende najaar en het kleurende bos. De route die ik volgde ,kronkelde zich als een aal onder de takken van zware en oude bomen waar in de kruinen de herfst al vlamde. Overmoed is geen moed …Ik was amper 10 min van huis toen de hemel plots toetrok en de zware wolkenpakken aanzeilden en binnen de kortste keren regende het hard en zeer doeltreffend. Ik kon nergens schuilen en het duurde dan ook niet lang of ik maakte een zeer verzopen indruk: mijn al minder jolige haardos dan 20 j geleden hing nu in bespottelijke slierten langs mijn gezicht, mijn kleren bleken niet bestand tegen al dat zwalpende water, mijn broekspijpen flapperden als kleddernatte zeilen rond mijn benen en mijn voeten waren drenkelingen in hun schoenen. Tot overmaat van ramp reed er ook nog een enorme tractor voorbij. Met driest geweld doorkruiste die een plas en ik kreeg al de opspattende modder over me heen. Ik zag eruit als een verzopen kat. Terug thuis had ik bijna een uur nodig om me enigszins op te kalefateren en terwijl ik dat deed, liep mijn slaapgenoot met een monkelend lachje rond....Daarom nam ik een kloek besluit: het zou één keer en nooit weer zijn! De herfst zal ik voortaan wel op een andere manier bewonderen!
Sinds een paar dagen overvallen ze me soms mijn blues….. en ja, we zitten al in oktober en de krant van gisteren hielp me begrijpen dat ik geen “unicum” (jammer, maar helaas) ben.
Mijn biologische klok kan even niet meer mee met de snelle veranderingen van kortere dagen en langere nachten. Eureka, mijn bioritme is dus simpelweg de ‘boosdoener’.
De avonden worden langzaam vroeger donker, duizenden vogels zullen weer overvliegen op zoek naar beter oorden, ik mis nu al de zonnige warmte . Maar in de verte liggen al plannen klaar om dat gemis op te vangen!
Het is toch opvallend dat we eind september ons positivisme duidelijk voelen dalen, maar dat betekent niet dat ons negativisme stijgt. Is dat dubbele gevoel misschien wat bedoeld wordt met het begrip “melancholie”?
Melancholie mag ik koesteren, de tuin is in rouw. Koele regen sijpelt in de bloemen. De zomer huivert en wacht geduldig zijn eind af. De regen is een nat feit deze dagen.. Maar mijn tuin is voorlopig nog niet in rouw, de bloemen kleuren nog steeds het tanende groen. In de natuur zie ik de eerste tekenen van de vergankelijkheid die de winter aankondigt. Elk seizoen is mooi, de warme herfstkleuren, de lage winterse zon…. die maar al te vaak een schuiloord zoekt achter een zwaar wolkendek, een zacht wit tapijt. Ik voel nu reeds wat van die vergankelijkheid, ook al wacht de winter nog geduldig.
Oktober heeft eenzelfde impact op het jaar als de maandag op de week, denkt ik . Oktober is het startsein voor de periode die volgt. Al is passiviteit nog niet direct aan mij besteed toch overvallen de blues me op onverwachte momenten. Mijn oktoberstap gaat wat trager richting winterslaap mét pit. Maar voor het zover is, wilde ik nog even genieten van een fietstocht onder wolken en een mager zonnetje , tussen stille velden en romantische plekjes samen met mijn wederhelft, met mosselen en een fris glaasje Rosé achteraf, met plannen en herinneringen… een goeie remedie tegen die herfstblues!
Als je goed luistert dan hoor je soms iets dat bijna juist is..:)
- “Ik kreeg me daar een sneer uit de pan”, pruilde mijn vriendin. “Ik ben er nog steeds niet goed van.
” Ik kan het me voorstellen. Als je iets uit een pan krijgt dat niet eetbaar is en ook geen veeg is, kan dat je zuur opbreken.
- “Dat heeft ze op de vangrail kunnen redden!” bejubelde quizmaster Ben Crabbé een kandidate die net op tijd een woord raadde.
Als hij zich wat meer met het Nederlandse taaleigen zou bemoeien in plaats van met Blokken te spelen, had hij zich op de valreep misschien bedacht en het correcte woord gebruikt.
- Ik was in een doe-het-zelfzaak en daar verkochten ze zowaar een dikkepeerzaag.
Dat komt ervan als je het Nederlandse wipzaag nodig door het buitenlandse decoupeerzaag wil vervangen. :)
- “Ik ben helemaal over m’n stuur“, zei de dame die net bijna van haar fiets en van de sokken gereden was.
Ze mag van geluk spreken dat ze niet op die vangrail van Ben Crabbé terechtgekomen is, want dan zou ze pas overstuur geweest zijn. :)
- “Mag ik morgen eens bij je langs komen wippen?” vroeg de jongeman.
Dat langskomen vind ik best. Dat wippen ietsje minder, of eigenlijk helemaal niet.
Gisteren was het hier " kermis in de pastoor zijn tuin" want we kregen zon, regen en wind en terug zon...en toch zo rond 17u kon ik deze mooie regenboog vastleggen....Altijd de moeite om te zien vind ik. Het blijft een magisch fenomeen - zo’n boog met prachtige kleuren - dat zomaar opdoemt.
Volgens de weermannen zouden we vandaag meer regen krijgen maar laat het jullie dag niet bederven en geniet van het laatste weekend van september.
Girl power… Als één van je kleindochters dat tegen je zegt dan denk je .. good so girl…sta op je strepen, je moet je eigenheid niet laten afpakken door je neer te leggen bij manpower. En wat die strepen betreft ,die hadden wij als tiener ook maar die werden door onze ouders of anderen getrokken en o wee als je erop stapte laat staan erover!!
Er is niettegenstaande mijn cijfertjes nog altijd een beetje “ girl power “ - wat wij vroeger feminisme noemden - in mij over gebleven en ik juich de jonge generatie van vrouwen toe als ze nadenken over het emancipatieproces.
Dat girls power hebben, weten wij natuurlijk allang. Dat we zoveel power hebben dat we zoetjesaan de world gaan runnen, is - nou ja - ook een beetje overdreven maar dat neemt niet weg dat er best nog wat mag veranderen op het gebied van gelijkheid tussen de meisjes en de jongens en dat er nog een aantal hobbels en bobbels te nemen vallen. Overal ter wereld worden meisjes ondergewaardeerd, ondermijnd en onderschat. Oude normen en tradities negeren hun potentieel en onderdrukken hun macht. Het is hoog tijd dat meisjes wereldwijd kunnen beslissen over hun toekomst en de wereld om hen heen, dat ze worden gehoord én van zich laten horen.
Deze oma wil gerust nog steeds hand in hand met hen opkomen voor deze basisrechten!
Het zijn zware weken voor mijn tikker met al die sportevenementen op TV… Jullie weten niet wat het is om voetbal te combineren met wielrennen!
Mijn voetbalploeg ( FCB) probeerde zich te tonen in de Champions League tegen Galatasaray en verdiende eigenlijk meer dan een gelijkspel. De topmatch tegen de eeuwige concurrent zondag had met meer dan 2-1 moeten gewonnen worden maar bij die Paars Witten stond een magneet in het doel en vandaag rijd ik nu virtueel de tijdrit voor profs mee op het wereldkampioenschap tijdrijden in Yorkshire, mannekes beseffen jullie wel wat dit met een tikker van een 74jarige doet?
Natuurlijk ben ik ook geboeid door het jongste fenomeen van de bende, een Belg dan nog. Doet hij het of doet hij het niet, de jongste potentiële winnaar aller tijden , dat is nu DE VRAAG van de dag.
Over wie ik het heb? Nog niet van de Remco mania gehoord, die knul die in één jaar erin slaagde om de stap van de junioren naar de wereldtitel bij de profs te zetten?? Foei,zelfs als leek mo et die naam al jouw oren gestreeld hebben. Ik hoop dat hij er een lel op geeft maar een must is het niet voor dit jong talent. Wint hij dan zullen er geen superlatieven genoeg zijn om zijn prestatie in de verf te zetten, doet hij het niet… er komen nog jaren en dan is hij een hele ervaring rijker. De enige spelbreker die roet in het eten kan gooien is het weer want gisteren was het niet de doen . De omstandigheden waarin de beloften moesten rijden, waren fenomenaal krankzinnig . Een WATERgate schandaal! Eigenlijk hadden ze de renners nooit door die hevige regenbuien mogen sturen of door plassen jagen waar het water tussen 15/30 cm hoog stond. Hallo organisatoren, renners zijn sportmannen en geen bruistabletten.
Voilà , nog snel even mijn kuiten masseren en een hartig woordje met mijn tikker wisselen dat die zich kalm moet houden en dan ben ik er klaar voor!
)
Ze stond onderaan de trap om mij te wekken en dagelijks op de goede weg te zetten. 
Haar verhalen over de hel waren soms afschuwelijk, dan weer lachwekkend, soms tegensprekend maar in welke vorm van verhaal dan ook, het bleek er steeds wreed heet te zijn. 
) ....daar moeten we het mee doen, vrijdagavond weten we meer .... Dat is weer typisch onze zoon.. Het klinkt wel spannend en zoals ik zei .. we zijn dus in blijde verwachting....
