Gisteren een toffe dag gehad in de Ardennen samen met de dochter , haar gezinnetje en haar schoonouders. Het was er prachtig! De natuur lag er wit berijmd bij en een winterzonnetje straalde op die winterse pracht. Het was weliswaar koud maar het gezelschap was zo hartverwarmend! Klein ( ja zelfs onze 1 maand oude schat) en groot hebben genoten! Even uitwaaien in de stilte van de natuur en ' s avonds genieten van de Kerstfseer in de straatjes van Durbuy... Dat was precies wat we nodig hadden!
Nog even deze afsluiter: Wat maakt ons leven de moeite waard? Alleszins niet wat we verdienen en kopen kunnen, maar alles wat zonder eigen toedoen voor niets wordt geschonken: liefde en vriendschap, vergiffenis en trouw, hartelijkheid en tederheid. Alleen hierdoor wordt ons bestaan rijker! Nog een toffe Kerst gewenst!
Werden gisteren nog maar eens met de realiteit van het leven geconfronteerd!
Kregen een telefoontje dat een goede kennis van ons (59j) gestorven was aan kanker! Dit was de derde persoon uit onze kennissenkring in 3 weken tijd en het hadden er evengoed 4 kunnen zijn.... Vorige vrijdag vernamen we het overlijden van een kennis- vriend van mijn man. Ze hadden mekaar de dag ervoor nog gesproken en alles leek ok!! Toen we het nieuws wilden melden aan een andere vriend vernamen we dat die juist opgenomen was op spoed met een lichte hartaanval!!! Het werd allemaal een beetje teveel. Ja ,zo word je met de neus op de feiten gedrukt dat alles zo relatief is en we in een leeftijdsgroep komen waar "genieten" van elke dag belangrijk wordt want je weet nooit wat morgen brengt!! Het jaareinde brengt altijd een gevoel van weemoed met zich mee om wat er geweest is en om wat er nog komen moet en dat je een jaartje mag toevoegen aan je leeftijdskalender.. maar dit jaar is het wat moeilijker omdat op zo'n korte tijd 3 mensen uit ons leven verdwenen en dat is zo definitief!! Wat een periode van gezelligheid en rust zou moeten zijn , is voor ons nu een tijd van bezinnen geworden en van verwarring.Het mag zo stilaan ophouden ... En toch zouden we heel gelukkig moeten zijn want we kunnen nog samen genieten van elke dag, we hebben er onlangs een gezond kleinkind bij gekregen en vandaag zijn we nog gezond!!! Redenen genoeg om dankbaar te zijn zeker?? Dus trekken we ons daar aan op en proberen we toch volop te genieten van deze periode van het jaar! Maar je wordt er toch wel even stil van, vandaar die afsluiter...
Ik ben mij gaan afvragen of al onze daden en gedachten niet achter ons aan het wandelen zijn, of ze niet een deel van ons zijn, ons gevolg, onze hovelingen waarvan de stoet aangroeit naargelang wij zelf slinken! Een stoet die we evenmin kunnen negeren als onze vleselijke kinderen en die misschien fluisterend nablijft lang nadat wij zelf tot stilte gebracht zijn......( Willem Elsschot)
Een gezellige en zeer intieme Kerst voor ieder bezoeker aan mijn blog!
We waren al bijna vergeten hoe spannend Sinterklaas wel kan zijn. Ons kinderen zijn die periode al lang ontgroeid maar met 6 kleinkinderen geraak je weer snel in de juiste sfeer en kan de Sint ons huisje toch niet voorbijgaan dus..... Vrijdagavond werd uitgetrokken voor de 4 kinderen van de zoon . De twee oudsten wisten al heel wat te vertellen over de " brave man" en wat hij thuis en op school had gebracht. De oudste was er zelfs in geslaagd zij mama om 5u in de morgen wakker te maken. Hij was stiekem naar beneden gegaan en stond in geen tijd aan het bed van zijn ouders. " Mama, dat geloof je nooit, Sinterklaas heeft een groot cadeau gebracht , dat moet je zien"!!! De arme mama probeerde het nog wel om het " zien" nog wat uit te stellen maar er was geen ontsnappen aan. Een dol enthousiaste en " van spanning opgedraaide kleuter "..daar geraak je niet zomaar van af! Intussen lag " Zwarte Piet" zich van geen lawaai bewust rustig verder te snurken!!!! Uiteindelijk is er toch nog een beetje geslapen maar nog voor hij naar school vertrok, was de kleinzoon al aan het bouwen aan zijn legokasteel!!! Gelukkig was zuslief niet wakker geworden zodat zowel de" Sint" als de "Piet" ' s morgens konden genieten van haar stralend gezichtje toen ze de pop met bijpassende kleertjes vond!!! De tweelingzusjes van 2j vonden het blijkbaar niet zo spannend, ze hadden veel meer oog voor de pop van grote zus hoewel ze onlangs voor hun verjaardag allebei ook een leuk popje hadden gekregen!! De zondag was dan voor de kinderen van de dochter. Hun zoontje van 3 had voor het eerst de Sint op school gezien en dat was wonderlijk goed zonder traantjes afgelopen. Thuis was de brave man ook geweest en dus vond hij het al helemaal niet erg meer toen hij ook hier langsgeweest was. Wat een verschil bij vorig jaar , toen zette hij al een keel op bij het uitspreken van de brave man zijn naam!! En oma en opa ...die genoten er volop van want over een paar jaartjes is die " illusie" doorbroken en kunnen we enkel nog dromen van de lieve sint.
Toen ik gisteren vernam dat je gestorven was, kon ik het niet geloven. Niet mijn maatje! Niet jij die nog zoveel plannen had en zo vol was van het leven, je was nog te jong ,59 pas!....
We hadden in september nog afgesproken dat we dringend weer eens moesten samen komen om bij te praten. Ik zie je nog wegrijden met de fiets en zwaaien tot ziens . Je was suikerbonen komen brengen want je eerste kleinkindje was geboren! Je was zo gelukkig , je had er al zo lang op moeten o wachten en nu zou dat kleine meisje je helpen om de herinnering aan je eigen gestorven dochtertje eindelijk te verwerken. Je man was op brugpensioen, je zonen waren het huis uit en hadden hun eigen weg gevonden , je had zoveel plannen in je hoofd . Het zag er allemaal zo veelbelovend uit, eindelijk tijd voor jullie beiden .
Wij vertrokken op reis, kwamen terug en hadden het druk met de komst van een nieuw kleinkind. Dat je niet reageerde op de geboorteaankondiging vond ik heel vreemd, je was er altijd als een van de eersten bij om ons geluk te wensen. Ik zou eens horen , misschien was je ook op reis? Nu weet ik waarom je niet reageerde .je was aan de definitieve reis begonnen!!
Toen ik vanavond langs kwam om jou nog een laatste keer te zien en afscheid te nemen, staarde ik ontredderd naar je lichaam. Ik zocht je tevergeefs ! Waar waren die vertrouwde trekken, waar was die levenslustige vrouw.? Wat was er met jou gebeurd? Iemand sprak me stilletjes toe en vroeg of ik je een kruisje wilde geven. Ik kreeg het "wijwaterstokje" in de hand geduwd maar ik weet niet of ik een kruisje gegeven heb. Was dit mijn maatje dat daar lag??? Iemand fluisterde stilletjes: we hebben nochtans zo ons best gedaan, 3 uur zijn we bezig geweest .. Ik heb het gehoord maar het drong niet tot me door. Toen ik bij je man en je twee zonen kwam, liepen ze er ook zo ontredderd en verloren bij. Jouw jongste was vooral bezorgd voor zijn pa. Hij zal het heel moeilijk hebben met al die dagen in t vooruitzicht, zei hij. Ik heb even met hen gepraat. Je was nochtans zo moedig geweest, vertelden ze me. Toen twee maanden geleden vastgesteld werd dat je darmkanker had, wilde je direct opgenomen worden . De operatie was geslaagd maar uit voorzorg wilde men ook nog chemo geven. Je zei nog ik ga ervoor want ik wil mijn kleindochtertje zien groeien. Niemand kon vermoeden dat die chemo zon verwoestende invloed op jouw lichaamzou hebben!. Reeds na de eerste behandeling was het fataal.Twee weken later lig je hier of wat er van jou overblijft. Maatje, ik wilde nog eenmaal in gedachten met jouw praten maar ik vond je niet en toen ik doorging voelde het aan als een vluchten want ik had afscheid willen nemen en het was niet gelukt.. Daarom doe ik het nu langs deze weg. We zien mekaar nooit meer terug maar ik ben blij dat we mekaar gekend hebben. Je zal wel moeten helpen om jouw geliefden erdoor te helpen want zonder jouw kracht zal het heel moeilijk zijn
Nog eens wordt het duidelijk dat op een bepaald moment van je leven uitstellen niet goed is. Carpe diem, zegt men vaak. In de herfst van het leven moet men dat leren doen want morgen is het misschien te laat.
Hoe zei Ward Bruyninckx het ook weer?
Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in de goede gedachten ter herinnering...
Vandaag is het echt een gure , natte herfstdag met regen en wind, een typische dag om lekker binnen te blijven en te genieten van een boek of een puzzelboek! We hebben de haard aangemaakt, dat brengt zo een aangename sfeer in huis en straks komt onze nieuwste aanwinst voor het eerst naar ons dus..... Ja , Kitiara is al thuis bij haar ouders en broertje. Ze heeft blijkbaar nog aanpassingsproblemen want de eerste nacht was een ramp! Tot 1u sliep de kleine rustig in haar nieuw bedje en kamertje. Daarna hield ze het voor gezien!! De borstvoeding kon eventjes rust brengen maar o wee als ze er afgehaald werd!!! Tot overmaat van ramp viel broertje lief uit zijn bed, dus nog meer geween!!!! Papa zou even gaan zien... bleef weg en mama vroeg zich af wat er gaande was? Lagen vader en zoon rustig te slapen in éen bed ..... Ik vermoed dat papa Stefan het niet meer zag zitten bij " moeder en dochter" en de rust in de andere kamer verkoos!!!! Het wordt dus weer even aanpassen voor iedereen daar. Onze lieve schat is hier even geweest. We hebben haar niet gehoord tenzij eventjes toen ze moest eten. Mama zegt dat ze haar dag voor nacht neemt en omgekeerd!!! Ze is nochtans zo'n snoetje, ongelooflijk hoe snel een baby verandert en zeker in het begin. Dat is weer genieten en zien hoe snel ze opgroeit.!
Ter afsluiting nog dit : " Er is slechts éen lief kind in gans de wereld.....en elke moeder bezit dat ene kind!":
Vandaag is ons zesde kleinkind geboren! Een meisje 3,950kg en 52 cm groot met de klankvolle naam Kitiara. Het waren 9 lange maanden geweest maar op het einde hield Kitiara er de spanning nog even in. Op de uitgerekende dag 23 nov. begonnen de weeën en iedereen was er klaar voor. Maar daar dacht de kleine meid anders over. De weeën stopten en begonnen de volgende dag opnieuw en die situatie herhaalde zich zo'n 3 dagen en nachten.!! De mama in spé verloor er bijna haar kalmte bij!!! Toen op maandag 26 nov eindelijk het verlossende telefoontje kwam :" we zijn naar de kliniek", toen dachten we dat het snel achter de rug zou zijn..... Niet dus!!! Het geduld en de zenuwen van iedereen maar vooral van de mama werden danig op de proef gesteld!!!!! Eindelijk, even voor 17u kregen we het bericht dat we nog een kleindochtertje erbij hadden en dat alles ok was!! Voor de dochter en de schoonzoon een " Koningswens" na broertje Thanis; voor de grootouders een opluchting dat alles achter de rug was! Grote vreugde en emotie langs alle kanten. Dat met Kitiara erbij er nu een viergeslacht is langs mama's kant vinden we reuze!!! Daar moeten we zeker op drinken en alles op de gevoelige plaat leggen. Hoewel dit al ons zesde kleinkind is , krijgen we er nooit genoeg van om telkens dat nieuwe leven te bewonderen. Telkens weer ligt er daar een uniek wezentje voor ons waarbij we al aan het dromen gaan en de toekomst willen vooruitlopen! Het voelt goed aan en het verwondert mij steeds hoe zo'n kleine direct dat plaatsje in je hart gevonden heeft en er al in thuis hoort. Kitiara, lieve schat we zijn zo blij dat jij er ook bent!.
Toen ik nog " jong" was , had ik een voorliefde voor de indische dichter Rabindranath Tagore. De volgende bedenking komt ook van hem:
" Waar ben ik vandaan gekomen? En waar heb je mij gevonden?" vroeg het kind. De moeder antwoordde: " Je was verborgen in mijn hart als mijn verlangen, mijn lieveling. Je was in de poppen van mijn kinderspel. In al mijn hoop en liefde, in mijn leven en het leven van mijn moeder, heb jij geleefd....."
De twee oudste kleinkinderen zijn dit weekend "op logement"!! Er wordt weer flink wat bijgepraat, gelachen en ...gezongen. Momenteel staat " de top 10" vol met Sinterklaasliedjes en gelukkig heeft de tijd niet zijn tanden gezet in dit repertoire en kunnen oma en opa nog volop meezingen tot...... de kleinzoon een nieuwe versie van " Zie ginds komt de stoomboot" lanceerde. Ik wil jullie dat niet onthouden!!!!!
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan. Hij drukt op een knopje en vliegt naar de maan. De maan was te glad en toen viel hij in 't bad. Het bad was te heet en toen liet hij een scheet! De scheet was te warm en toen ging het alarm. Het alarm was te luid toen blies hij op een fluit. De fluit was te luid en toen ging hij er uit!!!!
Als ik jullie vertel dat Milan in de derde kleuterklas zit en ze leren over rijmen , dan begrijpen jullie hoe die " versie" ontstaan is. Meegekregen van een vriendje op school, vertelde hij!! Ik ben zeker dat dit voor de kleinzoon de Topper van de volgende weken wordt toch zeker tot de Sint komt. Of er dan ook zo stoer zal gezongen worden dat valt nog af te wachten!!!
We leven stilaan naar de grote gebeurtenis toe. Vanaf nu kan elke dag ons 6e kleinkind geboren worden. Het maakt een mens poëtisch!!! Soms is het moeilijk om dat te verwoorden maar ik probeer het toch!
Voor ons
ongeboren kleinkind
Wanneer ben
je ontstaan, Gegroeid
uit liefde en tederheid Onbezorgd
in je mamas geborgenheid Wachtend om
straks verder te gaan?
Wie ben je,
klein ongeboren kind, Zonder naam
nog maar toch al bemind. Een wonder
dat we willen zien. De
werkelijkheid van een droom misschien?
Eén ding
kan ik je wel vertellen, lief ongeboren kind, Je bent
uniek, neergeschreven uit het leven van je ouders Onuitwisbaar
en voor altijd!
We werden om 9.30u op school verwacht. Naar jaarlijkse gewoonte worden enkel de grootouders van de kinderen van de derde kleuterklas uitgenodigd. Zo komt op termijn iedereen aan de beurt.Met de ganse klas stonden ze paraat!! " Oma en opa zijn er al", hoorden we de kleinzoon roepen! Hij vloog op ons af en na een dikke knuffel werden we door hem naar een feestzaaltje gebracht. " Hier mogen jullie gaan zitten", zei hij ons en .... weg was hij. Het wachten duurde niet lang. Blijkbaar waren alle opa's en om's stipt op tijd!!!!! Na een korte voorstelling van het jaarthema kwamen de verschillende klasjes hun nummertje voorstellen met dans en muziek .Ze deden het allemaal schitterend, de ene uiteraard al wat enthousiaster dan de andere!!! De hele kleintjes lieten het meeste dansen aan de juf over, zij hadden wel wat anders te doen met al die grote mensen die naar hen keken!!! We keken vertederd toe, maar kan je het ons kwalijk nemen dat onze kleinzoon of kleindochterje een beetje meer onze aandacht trokken???? Je moest ze eens zien stralen!! Het zijn zoal heel opgewekte kinderen maar hun oogjes zochten de onze tijdens het optreden en raakten ons hart!. Na de opvoering mochten we elk klasje gaan bekijken en zelfs aan de klasactiviteiten deelnemen. Er waren al direct een paar handige opa's die met de knutselblokken ingenieuze creaties maakten en .... de kleuters keken ernaar en zagen dat het goed was...... Elk kind had ook een cadeautje gemaakt voor de grootouders, een heel lieve attentie van de juf! Op het bloemetje van de Milan stond:" Ik heb en boontje voor jou"! Toen ik hem vroeg wat dat wilde zeggen , antwoorde hij:" Dat ik je graag zie"! .... Goed juf! Als afsluiter kregen we een lekker kopje koffie of thee met een koekje. Een prima afsluiter van een gezellig grootouderfeest. Bedankt juffen van de kleuterschool.
Zo lief, en liever nog, Als waren ze ons eigen kinderen, Zijn de kinderen van ons kinderen, Bloed van ons bloed, Dat blijft zinderen aan de boom Die groeit in zijn jongste twijgen.
Ze gaan en komen, Dartelen door het huis, Brengen kleine vreugden, Kleine smarten mee. Hun jonge leven stormt en bruist Woelig als het rijzen van de zee.
En weer is ons huis Vol jong gerucht van blije kreten, Klinkend tegen oude muren. Ach, kinderen lief, Geniet van al je jonge uren Ze zijn als schimmen, Ze zijn een korte zucht .
(Emmy Swerts)
Morgen is het grootouderdag bij de twee oudsten en overmorgen bij Thanis ons derde kleinkind.
Het is de eerste keer dat we dat mogen meemaken. We zijn uitgenodigd op de school van Milan. Zondag nog zei hij: Jullie komen woensdag ook hé oma? Ik weet al wat we zullen doen maar het is nog een geheimpje . Morgen is het zover. Zijn jullie ook benieuwd wat we allemaal meemaakten? Kom dan morgen eens kijken.
Na het
gebruikelijke ochtendritueel, checkten we al uit zodat we de rest van de dag in
het park konden verblijven. Terwijl we dat deden, kwam Goofy toevallig in ons
hotel langs. Het moment voor klein en groot om fotos te trekken bij dit
disneyfiguurtje. Ook ons gasten wilden we graag bij Goofy op de gevoelige plaat
vastleggen Maar hij kon niet lang blijven en werd door Micky vervangen. Die kreeg ook
genade in de ogen van ons 2 kapoenen tot het zo ver was Milan die anders niet
ophoudt met tateren, werd steeds stiller en stiller naarmate zijn fotobeurt naderde!!!. Toen het eindelijk
zover was, zag hij het niet meer zitten om naast Micky te gaan staan. Gelukkig
vond Esmée dat niet zo erg zodat ons wachten toch nog beloond werd.
Voilà en nu
onze laatste dag !!
Voor ons
was het niet de eerste keer dat we naar Eurodisney kwamen maar wel de eerste
keer dat we de studios bezochten. Zo was het voor ons alle 4 een dag vol
verrassingen. De affiche van Cars bij
de ingang van het park was een echte blikvanger en lokte bij Milan, de
kleinzoon, al direct een reactie los. Kijk opa,
Cars , whaw, groot hé, gaan we daar naar zien? Een foto
naast het racewagentjes was dus een must voor onze carsfan!! Het werd ook onze eerste attractie.Tot 3x toe hebben
we met één van de filmwagentjes gereden Het hadden gerust nog meer ritten
kunnen zijn want het wachten viel mee en het enthousiasme kon niet op! Gelukkig
vielen hun ogen op een ander boeiend spel de vliegende tapijten. Daar hebben
we ook een paar extra toertjes meegepikt. Ik kan me de tijd niet meer
herinneren dat we zo vaak op een draaimolen van welk genre ook rondtoerden .. Omdat
verschillende attracties ofwel te gevaarlijk of te angstaanjagend waren ,
konden we niet overal binnen. We hadden dus volop de tijd om alles goed te
bekijken. Gelukkig viel het weer mee. Ken je de
film : Honey, I shrank the kids? Wel, hier werd een parodie ervan opgevoerd
in éen van de zalen. Om een speciaal effect te scheppen, kregen we een 3D
brilletje om de opvoering te volgen. Vol verwachting zaten we met bril en koptelefoon op te wachten. In afwachting
werden een paar grappen uitgehaald met het publiek. Door die brilletjes had je
de indruk dat leeuwenkoppen en slangenbekken op voelafstand voor je uit
bewogen of brulden . Maar dat was voor
Milan juist iets te eng. Ja, die kinderfantasie werkt blijkbaar iets anders dan
bij een volwassene!!. Nog voor de voorstelling begon, vloog het brilletje af. Ons
kleindochtertje hield zich echter heel moedig al zat ze bijna onder haar stoel
doorgezakt van de schrik Dit was dus niet voor herhaling vatbaar!!!!
Toen we
buitenkwamen , trok juist de sterrenparade door de straat. Een prachtige stoet
met allelei filmfiguurtjes die nu wel de volle aandacht van ons rakkers hadden
en het enge van zojuist deden vergeten!!!
Intussen
begon de tijd te dringen om terug naar huis te gaan.We besloten nog eventjes
door de winkelstraat te flaneren. Blijkbaar was het parkbezoek zo indrukwekkend
geweest dat het niet bij de kinderen op
kwam om te zeuren bij het zien van al die gadgets. Als een herinnering aan ons
bezoekje kochten we nog een carstrui voor de kleinzoon en een princessentruitje
voor Esmée.
Rond 16 u
besloten we er een punt achter te zetten. Op de terugweg werd in de auto nog
volop nagenoten en verteld over wat we beleefd hadden. Het was een hoogtepunt
geweest voor onze 2 schatten en zeker
ook voor oma en opa!!
Die
belevenis neemt niemand ons meer af. Het was vermoeiend maar o zo intens. Drie
heerlijke, onvergetelijke dagen met ons kleinkinderen uiteraard in een fantasiewereld,
maar niettemin zo hartverwarmend
En dan die
afscheidskus toen we hen thuis afzetten , het welgemeende : dank je wel opa
en oma, en die heel lange, innige knuffel bij het weggaan . Meer moet het niet
zijn. Dit is nu eens voor ons de MAX!!!!
We hopen
nog gezond en fit te blijven om dan over een paar jaren dezelfde trip nog eens
over te doen met de tweelingzusjes van Milan en Esmée ..
Ik heb het al gezegd dat het een topweek was in Parijs, dus begon het al met aan te schuiven voor het ontbijt ' s morgens.Als twee geroutineerden schoven onze kapoenen aan langs het uitgebreide buffet. " Alles wat op het bordje komt , moet op", had ik hen nog gezegd, maar ze hadden blijkbaar honger... alles werd netjes opgegeten. Zo, nu konden we er weer eventjes tegen. Intussen herkenden ze al de bus die ons naar het park bracht. Het was een dubbele gele bus en de kleinzoon vond het zalig om op het verbindingsstuk te staan. Dat draait lekker rond in de bochten en het is een hele uitdaging om daar rechtop te blijven staan.!!! In 5 min stonden we aan het park. Er was nog heel wat te bezoeken dus konden we onze ontdekkingstocht verder zetten. Het eerste dilemma lag in Adventure Island nl de hangbrug die ons naar de hut van Robinson Crusoe moest brengen Een paar ontstuimige tieners daagden mekaar uit door hevig te schommelen met de brug. Dat was dus niet het moment om ook de overtocht te wagen, dus duurde het even voor we ons met onze twee " helden" naar de overkant waagden. Maar toen hadden ze ook de smaak te pakken en konden opa en oma om beurt de " overtocht" nog eens overdoen en ze lieten zich blijkbaar toch inspireren door hun voorgangers... We hebben zo'n paar keer balancerend op de koorden de brug overgestoken.... " ça use les souliers!!!!!!! De doolhof en theepotjes ontbraken ook vandaag niet.Ik word nog "zat " als ik eraan denk dus bleef het ook vandaag bij het filmen van " hun pirouetten"..... Maar de "max", volgens de kleinzoon, was de vlucht in een " echte shuttle!!" in de ruimte.!! Aanvankelijk vond ons kleindochtertje er maar niks aan maar ze wilde niet onderdoen voor grote broer, dus kneep ze eens extra in mijn hand en ging dapper mee....Wat aarzelend begonnen was, eindigde in dol enthousiasme na " de maidenvlucht"!!!! Ons kleindochertje van 3,5 j hield zich heel moedig bij al dat geweld toen we langs de planeten en aanstormende meteoren en vijandelijke ruimtetuigen door de ruimte kliefden......Ze kroop wel heel dicht tegen mij aan maar gaf geen kik, onze dappere meid.!! Grote broer daarentegen zat te genieten en het was van "whaw "en "cool " en "dat was bijna een botsing hé oma". We zouden dat later op de dag nog eens over doen. Op de roller coaster door de Grand Canyon mochten we helaas niet komen omdat ze te klein waren en het te gevaarlijk was, dus gingen we maar naar Peter Pan.We werden op zwevende bootjes gezet en doken dan de duisternis in langs gruweltaferelen en duistere figuren en brandende dorpen en dat liefst zo donker mogelijk.... Niet direkt een geslaagde keuze, want niet voor herhaling vatbaat .....Dat lokte even de bedenking uit dat ze misschien wel iets jong waren voor bepaalde attracties maar de schoolsituatie maakt het niet gemakkelijk om later te gaan tenzij in een vakantieperiode en dan wordt het wel en heel dure bedoening. Want neem dat van ons aan : Disney is boeiend voor de kinderen en het bezoeken waard maar heeeel slecht voor de " portemonnaie" ........ Ik heb je al gezegd dat Piet Piraat uit de gratie was, dus het bezoekje aan zijn attractie werd dan ook op gemengde gevoelens onthaald... En zo ging ook de tweede dag snel voorbij, moet ik nog herhalen dat we ook deze avond weer allemaal bekaf waren???
We hadden het hen beloofd en nu moest het er maar eens van komen want volgend jaar zit de kleinzoon in het eerste leerjaar en dan wordt het moeilijker om ze van de school weg te houden. Dus op een zaterdag ergens in september haalden we de twee oudste kleinkinderen op zodat ze bij ons konden slapen en we de volgende dag op tijd konden vertrekken want met twee kleuters van 5j en 3,5 j is 400 km juist nog te doen in éen keer. Het eerste uur verliep rustig met twee half slapende kinderen achteraan. Maar toen de zon erdoor kwam, groeiden de verwachtingen en begonnen de vragen : " Is het nog ver oma, zijn we er bijna , is het een groot park"? en ga zo maar door. Toen ik vertelde dat we naar Frankrijk reden zei de kleinzoon: " daar ben ik al eens geweest met mama en papa". " Ik ook," viel zijn zusje hem bij. Nu was het de kunst om de resterende tijd door te komen.Dit was het moment om een zanguurtje in te passen!!. Vol enthousiasme begonnen we aan ons " repertoire". We gingen van " In het bosje staat een huisje", naar " het klein stationnetje" en daarna zagen we " de zon zakken in de zee", en " de boom op de bergen staan". Dat was een nieuwe. Gelukkig herinnerde ik me nog de verzen en na een tijdje zongen ze het refrein al tweestemmig en luid mee! Zo vloog de tijd en waren we bijna in Parijs. Opa slaagde er wel in om even verkeerd te rijden maar op klokslag 13 u stonden we voor ons hotel in het park. De muziek, de omgeving maar vooral de Disneyfiguren die er rondliepen, zorgden direct voor de juiste sfeer. We hadden echter een topweekend uitgekozen waardoor het inchecken danig uitliep. Maar onze schatten hadden zoveel te zien en te ontdekken dat ze rustig bleven wachten. Toen dat eindelijk achter de rug was, brachten we vlug onze babage naar de kamer, nog wat eten en dan op naar het park!. We hadden geluk want toevallig trok de Disneyparade door Mainstreet, de hoofdstraat van het park. Mits wat wringen en duwen kregen we onze peuters vooraan op de stoep zodat ze een goed zicht hadden op de stoet.. De snatertjes van het laatste uur vielen stil , zoveel was er te bekijken en te horen. Alles verliep prima tot het moment dat Piet Piraat en zijn kornuiten in de buurt kwam. Piet Piraat had ons kleindochtertje uitgekozen om te plagen. Hij sprong op haar toe , ging ervoor staan en vroeg: " What are you laughing at?". Niet alleen had ze het niet verstaan maar hij was toch wel wat te dicht gekomen. Ik was nog aan het uitleggen dat Piet Piraat maar wat plaagde, of hij kwam naar de kleinzoon toe en trok zijn veters los. Lap, nu waren ze al met twee om bijna in mij te kruipen!! Voor de rest van onze driedaagse konden Piet Piraat en co geen genade meer vinden in de ogen van die twee!!! Na de afloop van de parade begon de lol pas. De eerste attractie was een reuze carrousel, en blijkbaar wilde iedereen daar op. Toen we merkten dat de wachttijd meer dan een uur was, zag opa dat niet zitten en gingen we wat verder. De vliegende Jumbo's trokken nu onze aandacht. Daar stond 45 ' wachttijd , maar we moesten toch ergens beginnen en de kinderen waren zo laaiend enthousiast.... Allé na 1u15 min wachten, zaten we eindelijk in de " olifantjes" en zweefden we 2 min rond in de lucht!!!!! Om toch maar wat vlotter door het park te geraken , besloten we met de parktrein naar het andere einde te sporen. Ook dat was een geslaagde belevenis, want het was zo'n pionierstrein met alles erop en eraan tot de stoomtoeter toe!! Dat bleek een goede beslissing te zijn. Hier konden we vlotter de vele attractie doorlopen. Een hoogtepunt was " Fantasy island". Hier kan je met een bootje langs zingende en dansende poppen varen. Onze kapoenen hadden geen oogjes genoeg. Tot 3 x toe hebben we de boottoer gemaakt. Gelukkig was de wachttijd hier maar 15 à 20 min. Alleen bleef voor de rest van de dag de tune van die attractie in mijn hoofd hangen!!!! Nog een succesnummer was de doolhof met zijn spuitende kraantjes als je fout liep!!!! Intussen begon de avond te vallen en de lichten op te springen. In het midden van het park staat een reuze princessenkasteel. Dat was nu precies éen grote ster geworden, zo mooi verlicht.! Met open mondje stonden ze ernaar te kijken. " Oma, zo'n mooi kasteel heb ik nog nooit gezien," zei onze kleinzoon. " Ik ook niet", viel zijn zusje hem bij en ze namen mijn hand , gingen heel dicht tegen mij aanleunen en stonden stilletjes alles te bewonderen...Een zalig moment!! Rond 21u kwamen we op de kamer en een kwartier later vielen de twee doodop in bed. We hadden even gevreesd dat slapen op de kamer van oma en oma een probleem zou zijn, maar na 5 min waren ze alle twee al in " dromenland" en ... een uur later oma en opa ook!! Ik kan me de tijd niet meer herinneren dat wij zo vroeg onder de lakens lagen!!!! Maar als je ooit al eens en ganse dag met twee kleuters in een pretpark geweest bent dan weet je dat dit pas een " fitness oefening is "!!!!! wordt vervolgd
We waren speciaal een dag vroeger uit Spanje teruggekomen om mee te vieren met onze tweede kleinzoon die 3 jaar werd op 4 nov. Omdat zijn mama hoogzwanger is , ging het feestje door in een speelpark, kwestie van het werk achteraf wat te minderen!! De oma's en opa's werden wel een paar uurtjes voordien uitgenodigd thuis, zo konden al wat cadeautjes thuisblijven!! We werden enthousiast ontvangen door een glunderende jarige. Hij wist precies hoe oud hij werd en probeerde zijn 3 vingertjes flink omhoog te steken. De pakjes werden vol spanning "opengescheurd".... om dan stralend het cadeautje omhoog te steken. Het stukje taart kon er nog snel bij vooraleer we naar het speelpark vertrokken. Het was weliswaar een intiem feestje, maar de kleinsten konden zich volop in het spel gooien. Eerst moest de jarige wat bekomen van de drukte maar toen de rest van de speelmakkertjes er was , ontdooide hij snel en zat binnen de kortste tijd mee op de klimtoren in het ballenbad en op de glijbaan.De uitbater had gezegd dat de volwassenen ook mochten meespelen zolang ze zich niet meer amuseerden dan de kinderen.!! Ik moet wel zeggen dat een paar papa's niet onderdeden voor hun kleinen!!!!!! Hoogtepunt waren echter de frietjes en bijbehoren!!. Zelfs de kleintjes van amper 2 lieten zich niet kennen en smulden lekker mee. Op het einde van de avond wilden de gasten zelfs oma mee op de touwen en op de glijbaan en in het ballenbad, De uitbater indachtig, probeerde ik me niet te erg in te leven .... maar het was reuze zeker met de hulp en aanmoediging van ons 3 schatten. Die bleven maar roepen en gierden het uit toen het even mis liep! We waren de allerlaatsten om het park te verlaten, de kleinen trots met een ballon in de hand en de jarige nog trotser toen hij naast de ballon ook nog een extra cadeautje mocht uitkiezen van de uitbater!!Een geslaagd feestje en voor herhaling vatbaar.
Op Zaterdag 3 november zijn we thuisgekomen na een heel ontspannende en gezellige vakantie in Spanje.Het weer was goed hoewel minder schitterend dan de vorige jaren. Bijna waren we zelfs niet op tijd thuis om de verjaardag van onze kleinzoon, die 3 jaar geworden is, te vieren. Op woensdag 31 okt. bezochten we als afsluiter nog even de markt in Benidorm. We hadden onze wagen op een vertrouwde plaats geparkeerd. Terwijl ik nog even rondliep op de markt keerde Tony , mijn man, naar de auto terug om er iets in te leggen. Groot was zijn verbazing toen de auto weg was!! Gestolen???? Weggesleept??? .Toen hij op de stoep een sticker zag met de plaats en het telefoonnummer van het wegsleepbedrijf wist hij meteen hoe laat het was!!. Omdat de dag erop 1 november was en dus een feestdag was er even paniek dat we de wagen niet tijdig zouden terughebben om op 2 nov. terug te reizen!!.......Gelukkig kon een kennis ons nog voor de middag naar de politie voeren en na het betalen van de boete hadden we de auto terug. Voilà dat hebben we dan ook eens meegemaakt, maar ik kan je verzekeren dat er toch eventjes paniek was!! Verder hebben we goede herinneringen aan onze vakantie.Nochtans vreesden we het ergste toen we de beelden uit Calpe , Benidorm en Valencia zagen. Maar het dorpje ,Moraira een kleine haven, waar wij verbleven , was gelukkig gespaard van grote ellende. 24 uur na elkaar had het langs de Costa Blanca geregend zoals ze zelden hebben gezien. Men sprak van een regenval van 370 l/m2 , ongezien dus normaal dat de schade serieus was. Vrienden die in Calpe vertoefden zagen de auto's met de watermassa in de zee terechtkomen. Straten liepen totaal onder en in de huizen stond het water meer dan een meter hoog. Toen we naar onze lokatie reden , zagen we dat stukken rots- en bergstenen met de stroom van het water naar beneden gekomen waren. Gelukkig hangt er op de meeste plaatsen tegen de rotswand een stalen vangnet, maar hier en daar was ook dat doorbroken en lagen de straten vol stenen en zand. Het heeft een paar dagen geduurd vooraleer de winkels en restaurants weer normaal " draaiden". Voor ons toeristen viel dat nogal mee maar voor de bevolking ter plaatse was het een regelrechte ramp! Op de verschillende uitstappen die we gepland hadden, zagen we ook de volgende weken nog de resten van de wateroverlast. De stranden zagen er eerder vuil uit en het zeewater bleef vervuild. Niet echt uitnodigend om erin te zwemmen!! Maar wij opteren meer voor het wandelen en dagtripjes, want er valt veel te bezichtigen in de bergen, dus die strandtoestanden waren niet echt een probleem. En nu na 3 weken zijn we terug thuis en kunnen we terugblikken op 3 geslaagde weken om met volle batterijen de winter te trotseren hoewel ... echte winters hebben we ook niet meer. Maar ik vermoed dat daar nu niemand rouwig om is met de stijgende brandstofprijzen!!!!!
Mijn afsluiter: Kleinigheden zorgen voor perfectie; maar perfectie is geen kleinigheid.
Dit kan ik jullie niet onthouden! Onlangs een geschenk gekocht voor de zoon: een haartrimmer van een bekend merk!! Kreeg een paar dagen later een berichtje van de schoonzoon dat de keuze verkeerd was.! Hij had een identiek apparaat en besloot onlangs zijn haren te trimmen. Eerst ging alles goed tot de beweegbare kop van het toestel kuren kreeg en op zijn achterhoofd een grote kale streep achterliet! Er werd uiteraard eens intens " gevloekt" .... Om de boel wat in evenwicht te houden, besloot hij om alles over te doen en nu met de stand op 3mm. Diegenen onder jullie die hier ervaring mee hebben , weten dat dit al behoorlijk kort is!! Maar de " landingsbaan" achteraan was nog niet verdwenen.!!!! Toen kreeg hij het lumineuze idee om zijn "baardtrimmer" te gebruiken om het kapsel nog te redden!!!! Gevolg, krassen en strepen en een zere kop..... Ten einde raad ging alles eraf en sinds dan hebben we een skinhead in de familie. Nu maar afwachten of de zoon inderdaad met een " vergiftigd" geschenk opgezadeld zit. Groeten uit een regenachtig Spanje
Heel eventjes ben ik niet van de partij, we proberen nog wat extra vitamientjes op te doen in warmere oorden. Ik hoop daar wat inspiratie te vinden om daarna terug aan de slag te gaan. Er zitten heel wat herinneringen in mijn hoofd en ik hoop die ooit neergepend te krijgen.Don't forget me!!
Mijn afsluiter: " De beste formule voor het geluk: een goede gezondheid en een slecht geheugen!!"
Hi, niets speciaals gebeurd of te vertellen vandaag. Het is hier nogal druk omdat we ons voorbereiden om eind volgende week een 2 tal weken uit de sleur te stappen om de zon op te zoeken en te relaxen!! Niet dat het hier zo hectisch is maar toch zo'n uitstapje kan deugd doen! Ik was dus wat aan het rommelen om alles wat op orde te brengen tot plots mijn oog viel op het volgende: Ik nodig je uit om het samen met mij te lezen..... " De mens ontwikkelt complexe technieken: radio, TV, computers... Hij lost de ingewikkeldste problemen op en verovert de ruimte en de maan en " far beyond"...Hij achterhaalt de meest complexe structuren van het menselijk lichaam. Slechts bij één probleem staat de mens nog even ver als 2000 jaar geleden: " Wat is liefde?" Liefde kan men slechts ervaren maar nooit verklaren. Daarom is liefde de mooiste ervaring in ons leven.
Die gedachte draag ik vandaag even met me mee en geef ze door aan elke bezoeker van dit blog.
Hallo. Gisteren druk bezig geweest met de kleinzoon die hier een dagje kwam logeren. Het begon al goed van ' s morgens. Na een gezellig ontbijt waarbij meer gepraat dan gegeten werd, volgde het aankledingsritueel. Ik maak daar graag een spelletje van zoals: wat trekken we over ons hoofdje , waar is je linker handje, wat staat er op jouw broekje tot... wat doen we aan de voetjes..... en daar hield het op!! Ja wat doe je aan de voetjes? Schoentjes natuurlijk!!! Maar waar ik ook keek of zocht, geen schoentjes te vinden!!! Dan maar even het thuisfront telefoneren..... Geen schoentjes? Kan niet, kijk eens in zijn tas of in de badkamer of ...... Neen , geen schoentjes!!. Na een korte pauze, ...ma ze liggen nog in de auto. Hij sliep al toen we hem gisterenavond brachten en zijn schoentjes waren uit dus.... Lap, ik kan die kleine toch geen ganse dag op zijn sokjes laten lopen en opa's schoenen zijn nog een " beetje " te groot!! Gelukkig is er in de buurt een schoenenzaak die ook op zondag open is, dus op naar de winkel op de sokken!!!! De kleine bekeek me wel even vreemd, op straat lopen zonder schoentjes! Ik zag hem zo denken:" die oma doet soms toch raar!!". Maar het was nog vroeg dag , dus had hij veel geduld. Maat 26 dat wist ik nog, daar moest ik zijn. De kleine had al snel schoentjes en pantoffeltjes met leuke figuurtjes ontdekt. Hier oma, Musti en hij had de pantoffeltjes al vast. Schattig waren ze in het beige en het blauw. We probeerden ze en ze zaten als gegoten." We nemen de blauwe ", zei ik want die andere worden te snel vuil.Misschien had hij liever die beige gehad maar oma's denken soms een beetje vooruit....... Geen protest, want de verpakkingsdoos wat even fascinerend als de pantoffeltjes zelf. Daar zit een goeie verkoopspolitiek achter, dacht ik zo. Als kind zou je voor het doosje alleen al die pantoffeltjes kiezen!!!! Na 5 minuten stond ik al aan de kassa met de pantoffeltjes aan de voetjes en met een fiere peuter die een Mustidoosje vasthield. " Mag ik even de pantoffels zien?", vroeg de kassierster? Ik verwachtte protest van de kleine omdat ze weer uit moesten. Ik legde gedulig uit hoe we waren binnen gekomen en waarom ze nu aan waren. " Ook een manier om aan nieuwe schoentjes te geraken" , gekte de dame. Inderdaad.!! Maar ik was toch maar tot de vaststelling gekomen dat die kleine sneller kan kiezen dan oma, want als ik om schoenen ga dan duurt het toch wel even langer!!!! Misschien moeten ze de layout van onze dozen ook aanpassen?? Thuisgekomen moest opa het doosje en de pantoffeltjes bewonderen. Tot ik me herinnerde dat er ergens in de kast nog leesboekjes lagen van Musti. We hebben samen in die boekjes gebladerd en het was een zalig moment. Met zijn tweetjes op de grond in de slaapkamer van "mama" en dat boeide de kleine nog het meest. Het was een topmoment tot de vraag kwam:" oma Musti tekenen"? Je moet weten dat mijn takentalent ergens in de kleuterschool is blijven hangen tot mijn grote frustratie. Ik had daar nooit eerder een probleem mee gehad, ieder zijn talent tot op vandaag nu de kleinkinderen regelmatig een beroep doen op "oma's tekentalent". Je wil toch de beste oma zijn en die kan toch alles, niet? Het zou allemaal niet zo erg zijn als er geen betere tekenconcurenten waren, maar zowel de schoonzoon als de schoondochter kunnen fantastisch tekenen en nu moet ik mijn " gedrochten " daar tegenover stellen!. Maar ik heb mij er al een beetje mee verzoend want er is geen dankbaarder publiek dan een kind. Kijk,dat is Musti zijn huisje en daar staat een grote boom en dat zijn de appeltjes en zie je die poes? Ze heeft wel een leuke staart hé??? En als die kleine dan in jouw povere lijnen die fantasie herkent, dan groeit je tekenvertrouwen en ... word je soms wat te overmoedig en wil je verder gaan in je scheppingen tot de onschuldige waarheid: "mijn mama kan heel mooi tekenen" je weer met een plons op de grond zet. Je hebt het begrepen dus oma houd het eenvoudig!... Al met al werd het een gezellige dag. 's Avonds waren we beiden moe, oma en de kleinzoon, maar we hebben genoten en een dikke afscheidsknuffel en " dag oma, tot een andere keer" en die blinkende oogjes en die schattige lach, dat is het, meer heb je niet nodig om de vermoeidheid niet te voelen. Voilà, morgen vertel ik je wel meer en neem ik je misschien mee naar " oma's zolder", want daar liggen nog heel veel herinneringen.
Mijn afsluiter: "Liever een glimlach in je leven dan een traan in je ogen. "
)
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}