Ik scheerde als een zwaluw door de supermarkt en worstelde in vrije stijl met mijn karretje. Als er iets is waar ik vaak moeite mee heb dan is dat het beteugelen van zo’n balsturig boodschappenwagentje, maar dat is hier, geloof ik, al eerder aan bod gekomen.
Ik had nog een afspraak en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging een beetje door te karren, waardoor ik na het inslaan van een zijstraat bijna een ander voertuig ramde. Aan boord daarvan bevond zich een kleuter wiens moeder iets verderop een rek met afgeprijsde goederen grondig onder de loep nam.
“ Bijna een botsing “ zei ik lachend .
De kleine keek me met grote ogen aan en zei:
“ Je ben een beetje oud hé?”
Tja, dan weet je ‘t wel! Ik schoot in de lach en dacht het is de allereerste keer dat een kind me oud noemt. Beweert men niet dat men de waarheid uit een kindermond hoort? Ik kan mezelf dus niet langer voorliegen dat ik nog redelijk jong en fit ben voor mijn jaren .
Ik vertelde het voorval aan een kennis die een gang verder aan het shoppen was .
”Sneeuw op het dak betekent niet dat de kachel niet brandt,” monkelde ze “maar toch innige deelneming met je verouderingsproces. Dat gezegde had ik nog nooit gehoord!!
“ Pak je tanden en je looprekje. We gaan naar de kassa liet ze er lachend op volgen”.
Ze heeft de duivel in mij wakker gemaakt. Mij komt de wraak toe en de vergelding!
5 december gaat de boeken in als zwarte zondag in het Belgisch voetbal bloklettert het Nieuwsblad. En dan vraag ik me af : Wat zit er in dat coronavirus dat zowel op straat bij betogingen als op voetbalvelden geweld en vernieling overheersen?
Alsof corona nog niet genoeg is, vinden sommigen het nodig om bij betogingen ook nog eens de boel te verzieken door alles kapot te slaan, betogers en politie in het ziekenhuis te schoppen en de boel in brand te steken. Bij een groep relschoppers is geen greintje respect meer te bespeuren. En dat werkt blijkbaar aanstekelijk. Wat is er met onze samenleving aan de hand?
Wat er in het weekend op de voetbalvelden gebeurde , is een echte schande! Wat is dat met al die terreininvasies de jongste tijd? Worden er nog afschrikwekkende boetes en stadionverboden uitgedeeld? Hoe zit het met de sancties van wedstrijden zonder publiek na zo’n barbarisme?
Hoeveel drugs moet iemand genomen hebben om het veld op te stormen en een vuurpijl in het publiek te gooien? Hoe onverbeterlijk ben je als je vijf jaar geleden een fan een gebroken ruggenwervel hebt getrapt en nu weer zoiets doet? Dan ben je een crimineel. De politie greep wel snel en gepast in, maar verder in de ketting loopt er duidelijk één en ander mis. Want hoe komt het dat die man in dat stadion kon zijn en met een vuurpijl dan nog? Trouwens hoe geraken die fanatiekelingen door de controles zonder betrapt te worden? Wat loopt er mis met die controles?
Vrijdag smeekten de clubs de fans nog om mondmaskers te dragen. De profclubs wisten zich geprivilegieerd dat ze nog fans in het stadions mochten ontvangen terwijl pakweg de cultuursector bijna helemaal op zijn gat ligt. De meeste fans volgden de regels ook, maar het blijft onwaarschijnlijk hoe de harde kernen van bijna alle supportersgroepen er een erezaak van maakten geen mondmasker te dragen. Zijn die ‘fans’ dan zo kortzichtig? Is het de kuddegeest? Noemen we het domheid dat ze niet beseffen dat ze daarmee argumenten in handen geven om de stadions weer te sluiten? Of is het gewoon crimineel gedrag?
Een universitaire studie: Goed om te weten. Zeer leerrijk!
Een kudde kan alleen met de snelheid van de langzaamste bewegen. Wanneer de kudde wordt aangevallen, vallen de langzaamste en zwakste eerst uit. Deze natuurlijke selectie is goed voor de kudde in het algemeen, omdat de kuddesnelheid toeneemt naarmate de langzaamste en zwakste worden geëlimineerd. Volg je?
Op dezelfde manier kunnen de menselijke hersenen niet sneller functioneren dan de langzaamste cellen. Zoals we tegenwoordig weten, vernietigt alcoholgebruik hersencellen. Natuurlijk worden de langzaamste en zwakste cellen eerst vernietigd. We kunnen daarom afleiden dat alcoholgebruik de zwakste cellen elimineert, waardoor onze hersenen steeds efficiënter worden.
Dit verklaart waarom we ons altijd een beetje slimmer voelen na 4 of 5 Duvels
Hoe warm en knus december kan zijn met eindejaarkriebels, kerstetentjes, eindejaarsafsluitingen en Oud & Nieuw, het is wat mij betreft ook dé maand om terug te blikken op het afgelopen jaar want eerlijk is eerlijk: elk jaar heeft zo zijn hoogtepunten, maar zeker ook zijn dieptepunten toch? We hebben nooit 365 dagen vol inspiratie, liefde, geluk en gezelligheid. En al hadden we het anders gewenst 2021 bracht ons niet de rust, gezelligheid en sociale warmte waarop we gerekend hadden want corona was voor het tweede jaar op rij de grote spelbreker!
December is niet alleen maar een mooi en romantisch winterplaatje zoals we dat uit foto’s of kaarten kennen, het is zeker ook een periode dat we dierbaren die we moeten missen nog veel harder missen en waarin strijd, eenzaamheid, ziekte en andere narigheden als jaarafsluiter binnenkomen. Voor mij is december een maand waarin ik wat vaker stil sta bij dit soort zaken. Zwaarmoedig? Nee hoor! December blues? Misschien een klein beetje. Maar er is wat mij betreft helemaal niets mis met een beetje mijmeren en weemoed aan het einde .
Een tweede bedenking ….
Hoe overleef ik…Kerstkilo’s Het hele jaar heb je goed op je gezondheid gelet en dan komt die december- eet-je-vol maand weer langs. Ik vind dat ook nog wel eens lastig hoor. Op gewicht blijven is vanaf een bepaalde leeftijd al lastig…(ik zeg even niks) Maar naast alle donkere dagen is december ook nog eens een maand met veel goedgevulde feesttafels terwijl ik weet: hoe gezonder ik eet en hoe meer ik mij beweeg, hoe beter ik mij voel.
De derde bedenking…
Na een tweede rotjaar op rij, durven we dan nog hopen op een beter 2022? Dat zullen we maar blijven doen zeker? Want weet je hoop is niet voorspellen of vooruitzien het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart voorbij de horizon verankerd en hoop leeft in iedere mens! Dus laten we 2021 maar snel afsluiten in de hoop dat …… ( vul zelf maar aan)
Waarover heb ik het vandaag? “Positiviteit en energie”. Voilà. Dat gaat ‘m worden.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd een beetje voorzichtig ben met die zogenaamde positiviteit vooral met mensen die altijd positief zijn of willen zijn, iets in de aard van die huilende clown en zo.
Bijna mijn hele leven lang al heb ik altijd geprobeerd om ook de goeie kant van een probleem te zien of om de kwade kant weglachen. Sterk zijn. Vooral stérk zijn! Teamplayer zijn. Lachen en er volle bak voor gaan, zelfs als je er eigenlijk zelf bijna niet in gelooft. Lachen en achteraf in een hoekje zitten huilen. Herkenbaar?
Dat gaat vaak goed. Dat gaat vaak làng goed maar niet altijd en zeker niet tot het einde der dagen, hooguit tot het einde van je latijn of tot de beker overloopt. Je wil niet weten wat voor een smak je dan maakt …
Pas toen ik erachter kwam dat je er best wel af en toe eens de brui aan mag geven, dat eens goed bleèten of de lucht met al zijn heiligen naar beneden vloeken goed is voor de energie, pas toén werd ik – denkelijk – een echte positivo.
Niets is zo pijnstillend als een langgerekte vloek als je met die hamer net verkeerd zit. Niets geeft zo’n opluchting als een fikse, oncontroleerbare huilbui als het even tegenzit of je rààààzend kwaad bent op iets of iemand. En het is humaner om een snotvod te gebruiken dan een hamer als je boos bent. Het scheelt ook direct een proces en wat jaren “bak”.
Ik vind het dus eigenlijk helemaal niet zo erg als iemand niet altijd een optimist is. Een realist zijn is zoveel plezanter en langer vol te houden zeker nu met dat ganse coronagedoe!
Het leven is een schouwtoneel, soms een komedie, soms een drama, maar je krijgt altijd je deel.
Of om met die good old Shakespeare af te sluiten: “ All the world's a stage. And all the men and women merely players!”
Baziel liep zo zat als een kanon door de nacht. Hij strompelde van lantaarnpaal tot lantaarnpaal. Aan een late voorbijganger vroeg hij:
"Menere, zoe je e ki kunnen tellen hoeveel buulen da'k ip m'n voorhoofd hèn?"
"Drie" antwoordde de voorbijganger. "
't Is goed" zei Baziel, "nog twee lanteirens en 'k zien thuus".
- Zulma: "Baziel, je kiek zo rare. Wa schilt er?"
Baziel: " 'k Hen juuste e boekstje gelezen met e gheel triestig ende".
Zulma: "En waffer boekstjie is da?"
Baziel: "Ons spoarboekstjie".
- Zulma was zwaar ziek en moest berecht worden. Vroeg de pastoor: "Baziel heb je geen kaars, een beetje wijwater en een palm?"
"Een keirsse en wiewoter hemme", antwoordde Baziel, "mo gin Palm. Is e Jupiler ook goed?"
- Hector vond Baziel in alle staten, tranen wenend met tuiten. " 't Is me voder die dood is" zei hij.
Er werd getelefoneerd en na het gesprek kwam Baziel nog heviger wenend binnen. "Een oengeluk komt toch nooit ollene", zei hij, " 't Was men broere die belde, z'n voder is ook dood".
Twee apen zit in het bad. Zegt de ene aap “oe oe oe oe”. Antwoordt de andere: “doe er dan wat koud water bij!”
Er waren eens twee krieken. Zegt de ene: “Ik heb een scheetje gelaten!” Antwoordt de andere: “Kriekhet!
Piet en Kees zitten samen bij de Nederlandse luchtmacht. Kees springt uit het vliegtuig en trekt aan zijn parachute. De parachute gaat open. Daarna springt Piet uit het vliegtuig. Hij trekt aan zijn parachute: er gebeurt niets. Hij trekt nog eens aan zijn parachute: er gebeurt nog niets. Piet valt met een noodgang naar beneden. Hij roept: Kees, mijn parachute gaat niet open! Dat maakt niks uit, roept Kees: 't is maar oefening vandaag.
Onderwijzer : Vertel mij eens wat analoog betekent? Jantje : Dat is de verleden tijd van Anna liegt, meneer.
Tot haar grote verbazing hoort Mathilde de deur van haar appartement opengaan. Vlug, vlug zegt ze tegen Jan, die snel zijn kleren aantrekt, daar komt mijn man aan...spring uit het raam! Ja, maar, dit is hier wel de dertiende verdieping, protesteert Jan. Waarop Mathilde ongeduldig aandringt : Haast jou en het is nu echt niet het moment om bijgelovig te zijn.....
November is hier elk jaar een speciale maand want 4 van de 6 kleinkinderen verjaren dan. Vandaag mogen we Happy Birthday zeggen tegen twee van hen want vandaag worden ze 16!
voor diegenen die de moed hebben om dit lang logje te lezen!
Wij oudjes willen van ons leven genieten. Ook al hebben sommigen van ons intussen al een zekere leeftijd bereikt, dat betekent daarom niet dat 'oud' ook 'out' is. Integendeel zelfs, meer dan ooit eisen senioren (terecht) hun plaats op in de maatschappij en manifesteren ze zich als een groep waar je niet meer kunt naast kijken.
Ja, we worden gemiddeld steeds ouder! Dat is uiteraard een goede zaak, toch als de gezondheid het niet laat afweten. Niemand wordt graag 'oud' genoemd, al zijn we het strikt genomen misschien wel.. Het is niet omdat je al wat jaren op de teller staan hebt dat je niet meer van het leven kan en mag genieten! Veel hangt af van je ingesteldheid en hoe je met je prioriteiten weet om te gaan . Ik stel ze eens op een rijtje
Gezondheid. Die is en blijft ons hoogste goed. Uiteraard zijn we geen drie maal zeven meer, maar anderzijds verplicht niemand ons om nog de marathon te lopen als we dat zelf niet willen. Je eigen lichaam kennen en weten waar je grens ligt dat is de boodschap…..nu nog leren ernaar te handelen
Relaties. Het is van cruciaal belang dat we relaties met familieleden en vrienden onderhouden. Deze mensen bieden gezelschap, wat op elke leeftijd van onschatbare waarde is. Sociaal contact is essentieel om je goed in je vel te voelen.
Routine. Vasthouden aan dagelijkse routine is belangrijk al mag het geen sleur worden! Op tijd eten, drinken, rusten en slapen, het zijn maar enkele voorbeelden. Wat natuurlijk niet betekent dat je nooit eens uit de band mag springen en elke dag hetzelfde moet verlopen.
Respect .We zijn opgegroeid met één grote waarde nl respect en dat blijft hoog in ons vaandel staan. Het gevoel hebben en geven dat iedereen zichzelf kan zijn en als gelijke wordt behandeld ook als je oud bent en niet altijd meer helemaal up to date bent. Gewoon met anderen omgaan op een manier waarvan je ook zou willen hoe andere met jou omgaan.
Fysieke activiteit .Actief blijven kan moeilijk zijn, maar het is op onze leeftijd belangrijker dan ooit. Of je sport, wandelt of eenvoudige oefeningen doet vanuit je stoel, fysieke activiteit is belangrijk voor het algemeen lichamelijk en geestelijk welzijn.
Comfort .Er is geen betere plek dan thuis en waar je ook verblijft comfort moet op zekere leeftijd altijd een topprioriteit zijn. Naarmate je meer tijd binnenshuis doorbrengt dan vroeger, wordt fysiek comfort steeds belangrijker.
And last but not least.. Onafhankelijkheid Misschien hebben we moeite om voor onszelf te zorgen en de alledaagse taken uit te voeren. Dit betekent echter niet dat je alles voor je moeten laten doen. Bezig blijven zelfs als je hulp krijgt, geeft een gevoel van onafhankelijkheid om je eigenwaarde te behouden. Daar heb ik het meest schrik voor dat ik totaal afhankelijk zou zijn van een ander …ik wil /mag er niet aan denken.
Dus mensen ik gebruik hier als afsluiter de spreuk die we in de humaniora altijd gebruikten om mekaar op te peppen en nu nog op onze jaarlijkse klasreünies : HEF DE KLAUW EN BRUL!!!
)
. 
