Toen ik deze morgen opstond en die 2 zevens op mijn levenskalender zag staan, heb ik ze eens stevig vastgepakt, ze gedraaid en gekeerd, omhoog gegooid , van links naar rechts gesleurd maar nougabollen ze bleven hardnekkig naast elkaar staan. Bon, dan zal ik ze maar verwelkomen en omarmen zeker?
Twee keer zeven dus twee keer een geluksgetal .. waarom sakkeren? Ik ben dan wel 77 jaar geworden maar ik zit nog niet achter de geraniums!
Is het niet zo dat ik inderdaad de handjes mag samenhouden dat ik op dit nieuwe trammetje nog redelijk gezond ben?
Ik heb nog steeds mijn half bedde naast mij als trouwe gezel. Dat is niet aan iedereen gegeven!
We wonen nog steeds samen in ons huis en vinden nog steeds onze bezigheid en plezier in onze tuin ( als de storm niet langs geweest is!) want rust roest zeggen ze maar daar is nog geen gevaar voor!
En vergeet ik al eens iets… ik trek het me niet aan, het is mijn geheugen dat met mij een spelletje speelt en de plezante wil uithangen!
Het is misschien wat te optimistisch als ik zeg dat ik mijn grijze lokken en zo omarm, maar ik begroet mezelf wel elke morgen met een beetje zelfspot!
Daarom grijp ik ook op mijn 77ste terug naar wat ik hier al eens neerzette op een zotte morgen…
Wat was het een andere tijd, waarin ik ben opgegroeid.
We gingen gingen we naar de platenzaak om singeltjes te beluisteren en eventueel te kopen. Toen hadden winkels gewoon 4 muren in plaats van 3 W's (www).
Naar de stad gaan was een belevenis en zo gezellig. Er waren tradities, tradities die nu niet meer kunnen of die steeds meer worden afgeschaft omdat men ze discriminerend vindt of omdat het niet bij de multiculti samenleving past. Veel wordt er verboden, waardoor de Tradities verdwijnen.
Als je in een rode bus🛻 stapte, dan was dat een stadsbus en een gele 🚍een streekbus. En een kaartje kopen bij de chauffeur was normaal. Die man behandelde je met respect.
Een trein🚄 had een vishakenlogo erop en kaartjes werden voorzien van een gaatje als de conducteur kwam controleren. Dat was een belevenis, want treinpersoneel had aanzien. Om de trein🚄 te laten vertrekken stak de machinist z'n hoofd naar buiten en zwaaide de conducteur met z'n spiegelei. In de Intercity was de koffie☕standaard aanwezig en geen uitzondering op de regel. Dat kan je je niet meer voorstellen...
Spelen deed je buiten met een hoop herrie en geschreeuw en natuurlijk haalde je kattenkwaad uit. Dat hoorde bij het opgroeien.
Overvallen, inbraken en zakkenrollerij haalde de krant nog, gewoon omdat ze niet aan de orde van de dag waren. Als je met je kattenkwaad de politie 👮♂️👮♀️tegenkwam, dan schrok je en gedroeg je je respectvol in de hoop dat ze niet naar je ouders gingen.
Als het donker werd dan was je thuis binnen. Jeugd 's avonds of 's nachts op straat kwam bijna niet voor behalve als ze op stap gingen naar de disco of de kroeg. Anders keek je TV naar Lassie en Black beauty, de collega's of schipper naast mathilde, of speelde je Monopoly .
Je luisterde naar de radio en nam je favoriete muziek op met je cassetterecorder. We luisterden naar de plaatselijke piraatzender, piraat zijn was toen nog een kat en muisspel in plaats van een grote misdaad waar tegenwoordig zelfs boobytraps geplaatst worden om de controleurs buiten te houden.
Koeien🐄 stonden in de wei en niet in een megastal en ze waren nog gewoon onderdeel van de natuur in plaats van slecht voor het milieu.
De post kwam iedere werkdag en je wist ook dat je post goed verzorgd werd want het waren beëdigde postbeambten in plaats van bijbaantjes voor iedereen.
Bellen? Als je niet thuis was dan was je niet bereikbaar. Lekker rustig. En als je dan toch moest bellen📞 dan ging je naar een telefooncel tenzij je zelf eentelefoon had wat niet overal evident was.
Ziektekosten? Je verzekerde je voor 200 belgische frank per maand en van eigen risico en eigen bijdrages hadden we nog niet gehoord. Was er iets ernstigs dan ging je gewoon naar de eerste hulp. Dat was toen normaal. Sommige ouders deden bij de ASLK aan voorhuwelijks sparen voor hun kinderen zodat je een klein startsommetje had!
Ben ik tegen vooruitgang? Absoluut niet, maar onze vooruitgang voelt langzaam maar zeker aan als onze ondergang. Betalen om te mogen sparen,betalen omdat je niet alles vergoed krijgt van de zorgverzekering waar veel mensen niet eens het geld voor hebben om het te betalen... Overal moet over gediscussieerd worden en zelfs gebakjes 🍰en toetjes moeten van naam veranderen omdat de naam niet meer mag.
Veel zaken waarvan je je afvraagt wat anderen ermee te maken hebben worden verboden. Niets is nog goed, alles is slecht je auto, je gezondheid, het milieu, de boerderij. Alles moet anders. Zelfs de natuur is slecht voor het milieu.
Ik mis het België van mijn jeugd. En dat zal helaas nooit terugkomen. 🍀 ❤️ocharme onze kinderen en kleinkinderen😪😪
Eunice heeft gisteren weer haar stempel achtergelaten al zat niemand daar op te wachten. Vandaag kregen we hier precies een nasmaakje want het was een winderige, sombere, bewolkte en frisse dag maar zonder schade hier en voor de Spanjaarden zou regen welkom zijn want het water in de stuwdammen staat verraderlijk laag!
Van onze buur kregen we foto's doorgestuurd met beelden van hoe onze tuin er bij ligt. Geen omgewaaide bomen maar wel afgerukte daken van tuinhuisje en stapel hokjes achteraan. Een echte ravage en zij zullen proberen om alles met stenen en zo terug wat vast te leggen maar wij weten weer al wat te doen als we terug komen van onze vakantie!!!
Verder met ons alles ok en een dikke merçi aan iedereen die hier een berichtje achterlaat ook al kom ik niet elke dag langs!
Houd jullie stevig vast als het nog eens waait en hopelijk zijn jullie van erge schade gespaard!
Dinske kwam Pierke tegen op de markt in Kortrijk. Pierke vroeg :
'Heb je nog iets van Fons gehoord ? 'k Heb hem al lang niet meer gezien".
"Maar die is toch gestorven, Pierke".
"Dat wist ik niet. Wanneer dan en wat heeft hij gehad ?"
"Hij leed aan een hartziekte en toen heeft hij een pesewever gekregen. Dat was allemaal goed en wel, ze hebben een runderfoto genomen en er was niets op te zien. Daarna zat hij in zijn rechter knie met een pijnlijke musicus die maar niet wou genezen. Daar kwam nog een bungalow in zijne rug bij.
Na enkele maanden werd hij ziek aan de protestant. En nu is hij overleden. 'k Ben hem gaan groeten in het dolfinarium in Kortrijk. Hij lag er heel mooi geopenbaard en ik ben ook naar de begrafenisfeest geweest in de St-Maartenskerk van Kortrijk.
De pastoor heeft een schone homofilie gehouden. Na de viering werd hij niet op het kerkhof begraven. Ze brachten hem naar de crêmerie' in Kortrijk, hij kreeg daar een verrassing.
Beste blogvrienden en trouwe dagelijkse bezoekers, ik voel me een beetje schuldig als ik jullie reacties lees en dan zie dat ik al een tijdje niets meer geschreven heb. Vandaag probeer ik daar iets aan te doen.
Ik zal maar kleur bekennen zeker al zijn de meesten wel op de hoogte.. ik ben momenteel op vakantie en daar genieten we ten volle van en is er niet veel tijd voor het bloggen want we genieten hier elke dag van de zon en het mooie weer en het gezelschap.
Ik hang het niet graag aan de grote klok dat we er even uit zijn dat om geen slapende honden wakker te maken al hebben we fantastische buren langs 2 kanten die de boel in de gaten houden en binnen ook elke dag gaan zien als ze de post gechecked hebben. Dus niemand moet zich iets in het hoofd steken trouwens er is overal controle.
Dit gezegd zijnde ( wat een oude zin!!) kan ik jullie verklappen dat we medelijden hebben met jullie als we hier de weersberichten van België horen.. wat een triestige winter altijd die regen en somber weer! Dat is de reden waarom wij er even uit wilden om extra vit D op te doen en optimaal van de zon te genieten. Maar ik herhaal het niet meer om dat ik jullie niet wil jaloers maken.
Valentijn is ook hier een speciale dag al houden wij het sober want je hebt die 14e febr. niet nodig om te bewijzen dat je iemand graag ziet....
Doch voor diegenen die graag meedoen met al die speciale dagen.. ik hoop dat je een originele manier gevonden hebt om jouw Valentijntje in ze zon te zetten!
Om de kille en sombere dagen te doorbreken, kan soms een lach helpen en daar help ik jullie mee...
Zeggen ze niet: Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd? Daarom dit berichtje...
Vrouwelijke patient:
Dokter, ik moet u even spreken over mijn echtgenoot. In de twintig jaar dat we nu getrouwd zijn, is hij altijd een gelukkig en tevreden man geweest en hij heeft altijd veel van me gehouden. Sinds hij bij u geweest is, is hij compleet veranderd. Hij is nooit meer thuis, neemt me nooit meer mee uit, geeft me geen enkel geschenk meer...Hij kijkt me zelfs niet meer aan. Uw behandeling heeft blijkbaar zijn hele persoonlijkheid veranderd!
DOKTER:Ik heb hem helemaal geen behandeling voorgeschreven, mevrouw, ik heb alleen gezegd dat hij zich een bril moest aanschaffen.
-Zegt Fritz tegen zijn buurman: "Buur, we zullen geen last meer hebben van die vervelende mol, ik heb hem een half uurtje geleden gevangen, levend nog wel!!".
Buur: "En wat heb je er dan mee gedaan?"
Fritz: "Wel, da's simpel, ik heb een put gemaakt en hem levend begraven!!"
- Alexander kon het verschil tussen de verleden tijd en de tegenwoordige tijd maar niet snappen en moest een taak maken voor school.
- "Mama, wat voor tijd is: 'Vader speelt biljart' "?
Alles is welkom om een glimlach op je gezicht te toveren.
Wat is STRESS?
Je pikt een liftster op, een mooi meisje. Plotseling valt ze flauw in jouw auto en je brengt haar naar het ziekenhuis. Daar word je gestrest van.
Maar in het ziekenhuis hoor je dat ze zwanger is en ze feliciteren je dat je vader gaat worden... Jij zegt dat je niet de vader bent, maar het meisje zegt van wel. Dit begint erg stressvol te worden...
Dus dan... eis je een DNA-onderzoek om te bewijzen dat je niet de vader bent.
Nadat de test gedaan is krijg je van de arts te horen dat je onvruchtbaar bent en dat waarschijnlijk al vanaf je geboorte. Je bent wel heel erg gestrest maar enorm opgelucht.
Onderweg terug naar huis denk je na over je 3 kinderen thuis...
Het kan al eens gebeuren dat Klaas Vaak niet wil langskomen zoals bij mij nu hier en dat is dan het moment om nog eens even iets te laten horen en liefst iets anders dan corona of die dreiging van oorlog of het leven dat al maar duurden wordt enz. Positieve gedachten dat hebben we nodig nietwaar?
Als de zon even schijnt dan dromen we al van de komende lente...als een vroege bloem komt piepen dan voelen we ook dat er terug leven in aantocht is zelfs in " oude en stramme" knoken. Als de lucht hier en daar blauw ziet in plaats van dat sombere grijs dan durven we nog steeds plannen maken en als iemand hier of op jouw blog een lief woord schrijft dan komt die warmte binnen. Contacten iedereen heeft dat nodig zowel jong als oud en daar kijken we allemaal heel erg naar uit, denk ik.
Ik wil jullie allemaal een heel aangename dag wensen in goede gezondheid en als het kan met wat warmte van de zon of een hartelijk woord!
Op seniorenNet een goeie visie van Stefaan Van Laere over senioren gelezen. Hier een verkorte versie
De term 'senioren' heeft vaak nog een negatieve bijklank en dat is jammer. Babyboomers, vijftigplussers en nog andere benamingen voor wie niet meer 'piep' is worden nog te veel beschouwd als zijnde uitgerangeerd, maar niets is minder waar... Senioren hebben een levenslange ervaring. Zelfs als hun gehoor of geheugen niet meer is wat het was, hebben senioren veel wijsheid te vertellen. Ze vormen een generatie die de Grote Depressie, de Tweede Wereldoorlog, Vietnam en de oudsten zelfs Grote Recessie heeft overleefd. Ze kunnen ons veel leren over het doorstaan van verandering en het omgaan met de tegenspoed van het leven.
Hier zijn verschillende manieren waarop we ons respect kunnen tonen en onze oudere burgers kunnen eren:
1. Besteed tijd en luister
Senioren kunnen eenzaam worden of ze nu met pensioen zijn en niet langer hun sociale werkschema hebben, of ze hebben hun partner en vrienden verloren. Hoe dan ook, ze hebben nog steeds een sociale kring nodig voor geluk en om te voorkomen dat ze na verloop van tijd geïsoleerd geraken.
2. Toon hoffelijkheid en respect
Beleefd zijn is een blijk van respect. Ouderen groeiden op in een tijd waarin omgangsvormen en respect deel uitmaakten van de dagelijkse etiquette. Respectvol zijn fleurt hun dag op.
3. Vraag hen om advies
Helaas bestaat leeftijdsdiscriminatie, ook al behoren ouderen tot de wijste mensen in de samenleving. Het is een schande om te denken dat een bejaarde, met een levenslange ervaring, over het hoofd zou worden gezien vanwege hun inzicht.
4. Geniet samen van een maaltijd
Samen eten is een prachtige manier om bij te praten en met iemand in contact te komen. Of je nu naar een favoriet restaurant gaat, een picknick meeneemt of je dierbaren thuis bezoekt samen eten maakt een click
5. Neem de telefoon op
Als je te ver van uw oudere geliefden woont om ze regelmatig te zien, pak dan de telefoon en bel ze. In ons drukke leven is het gemakkelijk om te vergeten hoeveel het kan betekenen om gewoon de tijd te nemen om 'hallo' te zeggen en te chatten. Telefoongesprekken zijn een persoonlijke manier om te zeggen dat je om hen geeft.En waarom niet videochatten? Het excuus dat ouderen niet meer de moderne technologie kunnen omgaan gaat steeds minder op. Er is altijd wel iemand die hen op weg kan helpen!
6. Druk je waardering uit
Zelfs als je laat zien dat je je ouderen respecteert door je acties, is het belangrijk om ze daadwerkelijk te vertellen hoeveel je hen waardeert en respecteert. Complimentjes geven is een positieve boodschap. Als er een senior is die een positieve invloed op je heeft gehad: deel dit dan met hen en toon je dankbaarheid. Het zal waarschijnlijk een glimlach op hun gezicht toveren en jou ook meteen blij maken.
Dit artikel slaat de nagel op de kop. Onze maatschappij houdt veel te weinig rekening met senioren. Nochtans is onze huidige welvaart voor een groot deel aan hen te danken en beschikken zij over veel levenservaring.
Hier steek ik weer even mijn neus binnen om jullie allemaal een aangename dag te wensen in die mate dat het in deze tijd zo mag gezegd worden.
Met ons beiden alles ok , we weten onze dagen goed te vullen en zo schuiven we weer naar het weekend toe.
Over coronacijfers wil ik het niet hebben daar krijgen we al genoeg van te horen.. het enige dat ik wil horen is dat het einde in zicht is en daar zullen we spijtig genoeg nog even mogen op wachten.
Over het Belgisch weertje moet ik ook al niet veel opscheppen maar ja het is winter hé dus koude en alles erbij is normaal voor deze periode van het jaar.
Over het nieuws zwijgen we best ook want wat recent gebeurde met die peuter van 4 tart elke verbeelding. De straffen van het gerecht zijn nog steeds te laks, dat is mijn mening!
Waar wil ik het dan wel over hebben? Over dat handvol trouwe bezoekers elke dag die mijn dag opfleuren met een kort berichtje. Jullie enkelingen zijn de enige reden waarom ik het hier nog volhoud! Ik kijk al lang niet meer naar mijn teller want die blijft oplopen al reageren de meesten niet...Ik denk dat er veel curieuzeneuzen zijn . Voor mijn part mogen die gewoon wegblijven daar heb je toch niets aan.
Aan de geïnteresseerden of trouwe lezers een warme groet en knuffel en tot de volgende.
Beste trouwe bezoekers, ik zal voor een tijdje hier minder te lezen zijn maar probeer als het kan toch even iets neer te schrijven . IK probeer zeker af en toe bij jullie langs te komen om een goeie dag te zeggen. Ik stop niet met bloggen maar momenteel lukt het me niet om regelmatig iets te schrijven.
Ik probeerde vandaag op verschillende blogs een berichtje te zetten maar kreeg telkens gelieve de robot controle uit te voeren; Hoe robot waar robot? Ik vond daar nergens een link naartoe dus sorry als jullie me niet ontvangen
Dingske kwam Pierke tegen op de markt in Kortrijk.
Pierke vroeg: 'Heb je nog iets van Fons gehoord? 'k Heb hem al lang niet meer gezien".
"Maar die is toch gestorven, Pierke"
"Dat wist ik niet. Wanneer dan en wat heeft hij gehad?"
"Hij leed aan een hartziekte en toen heeft hij een pesewever gekregen.
Dat was allemaal goed en wel, ze hebben een runderfoto genomen en er was niets op te zien.
Daarna zat hij in zijn rechter knie met een pijnlijke musicus die maar niet wou genezen.
Daar kwam nog een bungalow in zijne rug bij.
Na enkele maanden werd hij ziek aan de protestant. En nu is hij overleden.
'k Ben hem gaan groeten in het dolfinarium in Kortrijk. Hij lag er heel mooi geopenbaard en ik ben ook naar de begrafenisfeest geweest in de St-Maartenskerk van Kortrijk.
De pastoor heeft een schone homofilie gehouden. Na de viering werd hij niet op het kerkhof begraven. Ze brachten hem naar de crêmerie' in Kortrijk, hij kreeg daar een verrassing.😁😅
Vandaag stierf de pionier acteur en Oscar-winnaar Sidney Poitier op 94-jarige leeftijd. Het doet me wel wat omdat hij in veel van zijn films de wereld heeft laten zien dat ook mensen met een simpele start in hun leven de wereld kunnen veranderen.’ De wereld verliest een icoon en een held’.
De film die ik me nog steeds herinner met Sidney Poitier is To sir with love. Zelf stond ik toen nog in de kinderschoenen wat het lesgeven betrof maar ik vond die film sprekend om ook te proberen een goed contact met de klassen op te bouwen. Ik durf zelfs zeggen dat ik toen toch wat dweepte met Sidney Poitier zoals ik ook dweepte met Harry Belafonte. Veel van Belafontes songs heb ik vaak in mijn lessen Engels gebruikt samen met Negro spirituals die toen ook mijn dada waren . Dat was altijd succes verzekerd bij de hogere klassen!!
We werden hier thuis op de laatste morgen dag van het jaar getrakteerd op een mooie zonsopgang. Rode luchten, roze gloeden en de grote oranje zon die aan de horizon verschijnt, het voelt uitzonderlijk. Daarom dat ik die ochtend vastgelegd heb op de gevoelige plaat ... Ik wilde jullie laten meegenieten.
)
. Voor mijn part mogen die gewoon wegblijven daar heb je toch niets aan.
