En neen ik ben niet depri mochten jullie dat denken!
Af en toe heb ik dat. Wat? Een moment van reflectie. Een droevig bericht of omstandigheden kunnen de trigger zijn ....
Er was een tijd dat ik jong was en nog studeerde en de vragen wat doen we hier op aarde ,wat is onze rol hier en wat is de zin van het leven me bezig hielden… Ik heb zelfs bij mijn studiekeuze rekening gehouden met die vragen toen ik de richting regentaat Nederlands - Engels – Godsdienst koos.. Een sluitend antwoord vond ik niet al dacht ik het te vinden bij de godsdienst.
Toen volgde de tijd dat ik samen met mijn halfbedde 13 j lang van het ene ontwikkelingsland naar het andere trok en ik de mensen en de wereld op een andere manier begon te bekijken . Ieder volk had zijn levensvisie en waarheden en ik werd minder zeker van wat ik op school en thuis meegekregen had.
Daarna volgde de tijd dat ik me gooide op ons gezin en de kinderen en het leven ging verder en opeens ben je eind de 70 heb je veel gezien en geleerd al vallend en opstaand en zie je het einde steeds dichterbij komen en ook die levensvragen komen terug boven water en wat merk ik, dat ik nog even ver of zelfs verder van die overtuiging sta van toen ik 20 was…en nog steeds geen sluitend antwoord heb op veel vragen.
Ik kan zeggen .. ok ik zie het wel als het zover is maar daar wringt hem juist het schoentje dan zie ik het niet meer want je kan niet zien als je dood bent….. dus rest mij - zoals zovelen denk ik - enkel de zekerheid dat genieten van het nu de enige juiste reactie is op al die vragen want piekeren helpt je geen steek vooruit.
Dus lieve mensen .. geniet van elke dag - ook die oude dag - en van het leven want je hebt het maar even!
De rapporten zijn uitgedeeld, de scholen sluiten weer even hun poorten en groot en klein is blij dat juli er eindelijk is.
Wie juli zegt , zegt ook vakantie en dat zullen ze in de luchthavens wel weten. De uittocht is begonnen , iedereen gaat op zoek naar nog meer zon of avontuur.
Ik zag vandaag een weerspreuk verschijnen nl
Is de eerste juli regenachtig, gans de maand zal wezen twijfelachtig. Dat belooft!!!
Weerspreuken en gezegden over “het weer” zijn van alle tijden. Vroeger was er veel belangstelling voor weerspreuken. Boeren kenden deze weerspreuken uit hun hoofd. Ze lieten zich leiden door weerspreuken en raadpleegden deze spreuken voor het zaaien en oogsten van hun velden. In spreuken over het weer op de korte termijn van het jaar zit dikwijls een kern van waarheid, terwijl deze weersvoorspellingen voor de lange termijn doorgaans onjuist zijn. Toch moeten we toegeven dat de weersvoorspellingen zoals we ze hedendaags kennen er ook meestal naast zitten op lange termijn.
Als je tijd of zin hebt om ze te lezen dan geef ik jullie hier een paar weerspreuken
De eerste juli kil en wak, brengt veel koren in de zak.
Geeft Margriet ( 20 juli) geen zonneschijn, het hooi zal licht bedorven zijn.
Sint Margriet ( 20 juli) is een pisgriet!
Is juli regenachtig, dan is augustus twijfelachtig.
In juli de morgen rood, `s avonds verkeert het weer in nood.
Juli louter zonneschijn, dan krijgen we zeker gouden wijn.
Juli helder en klaar, heet altijd een goed jaar.
Juli broeierige dagen, wordt gevolgd door donderslagen.
Niet te koel, niet te nat, en niet te droog, vult de schuren hoog.
Als het koud en nat in juni is, dan is het de rest van het jaar ook mis.
Prijkt in juli `n hete gloed, zo gedijt de september goed.
Ik heb er nog heel wat maar diegenen die tot hier gelezen hebben verdienen al een grote pluim 👍 Voor mij betekent juli ook de grote départ van LE TOUR DE FRANCE. Mijn kuiten zijn gesmeerd ,mijn drinkbusje is gevuld…mijn vipplaats is gereserveerd en nu maar hopen op een spannende maar veilige koers … Ik ben er klaar voor!
Zuster Maria, die voor ' Thuiszorg ' werkte, was haar ronde aan het doen om aan huis gebonden patiënten te bezoeken, toen haar benzine opraakte.
Het gelukkig toeval wilde, dat er een benzinestation een huizenblok verder was. Ze liep er heen om een benzineblik te lenen en wat benzine te kopen.
De bediende van het benzinestation zei haar, dat het enige benzineblik dat hij had uitgeleend was, maar dat ze mocht wachten tot het teruggebracht werd.
Daar Zuster Maria onderweg was naar een patiënt, besloot ze niet te wachten en liep terug naar haar auto. Ze zocht of er iets in de auto lag dat ze met benzine kon vullen, en haar oog viel op de pispot die zij naar de patiënt moest brengen.
Altijd vindingrijk, droeg Zuster Maria de pispot naar de benzinepomp, vulde de pispot met benzine en droeg de volle pot terug naar de auto.
Toen ze de benzine in haar tank goot, keken twee moslims van de overkant van de straat toe. Eén van hen wendde zich tot de andere en zei :
Goeie morgen iedereen. Na een serieuze regendag gisteren schijnt hier weer volop de zon. De natuur is content, mijn bloemen hebben zich bezat aan de regen dus ik ook content. Een aangename vrijdag !
Omg, mijn laatste zekerheid werd mij ontnomen… Kunnen we vanavond om 20.00u misschien 1 minuut stilte houden…. Want het laatste wereldnieuws slaat in als een bom, de kranten en media staan er vol van …Herman Brusselmans heeft zijn haar laten knippen!
Heel de wereld is naar de kl.... want Herman was er altijd om ons terug tot de oermens te brengen maar zie, hij heeft de auteursrechten van Johan Daisne gekocht en wil de verkoop van diens boek “ De man die zijn haar kort liet knippen” wat boosten.. Waar gaan we naar toe?
De Janssens hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten. Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: "Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn."
Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur babyfotograaf langs en belde aan.
"Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om ..."
"Oh, je hoeft niets uit te leggen, hoor. Ik verwachtte je al," onderbrak mevrouw Janssen hem. "Werkelijk?" vroeg de fotograaf.
"Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's."
"Dat hoopten mijn man en ik al. Kom alsjeblieft binnen en ga zitten."
" uhum. " Waar gaan we precies beginnen?" vroeg mevrouw Janssen blozend.
"Laat alles maar aan mij over, mevrouw. Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak." "Badkuip, huiskamervloer?
Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry."
"Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen. Maar als we verschillende posities proberen en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat u tevreden zal zijn over de resultaten."
"Ik hoop dat we dit snel achter de rug hebben," piepte mevrouw Janssen.
"Mevrouw, in mijn soort werk moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat u daar niet tevreden over zal zijn."
"Ik weet het wel zeker!!" riep mevrouw Janssen uit.
De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met babyfoto's.
"Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekkerbus midden in Antwerpen."
"Mijn God!", riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend.
"En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed." De fotograaf gaf haar de foto.
"Moeilijk?" vroeg mevrouw Janssen.
"Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien.
"Te dringen?" vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing.
"Ja ... " vertelde de fotograaf,"...en voor langer dan drie uur! Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren. Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terug stoppen."
Mevrouw Janssen leunde naar voren. "U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?" "Jazeker. Nou mevrouw, als u er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen."
"Standaard?" Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd.
"Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten. Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten .. Mevrouw? Mevrouw?
Goeie God, ze is flauwgevallen! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?"
Onlangs had ik een gesprek met een vriendin en waarover ben je dan zo allemaal bezig? Je kinderen , je kleinkinderen en er worden linken gelegd naar het verleden en hoe onze ouders zouden gereageerd hebben op de hedendaagse mentaliteit en opvattingen van hun kinderen en kleinkinderen.Achteraf maakte ik voor mezelf de bedenking dat al zijn onze ouders reeds lang gestorven ze toch een herinneringen blijven in het hart en de geest van hun kinderen.
Heb je er ook al eens bij stilgestaan hoe vaak je verwijst naar je vader of moeder als je in het verleden terugkijkt? Je zou geen verleden gehad hebben en ook geen toekomst waren je ouders en niet geweest omdat je dan eenvoudig weg niet zou bestaan hebben. Dus of je het wil of niet , of je herinneringen mooi of slecht zijn, ouders kan je nooit uit je herinneringen bannen omdat de band over de dood heen blijft bestaan.
En al probeer ik het leven steeds een positieve draai te geven toch ben ik af en toe ook wel eens op een andere manier met het leven bezig al naargelang de omstandigheden of gebeurtenissen en dan komt steeds die essentiële levensvraag “ hoe geef ik het niet meer zijn een plaats?”
Toen ons ma gestorven was, gingen mijn zus en ik haar begroeten en toen werd spontaan de vraag gesteld…. Waar zou ma nu zijn? Ik was getroffen door die vraag van mijn zus omdat we tot dan nog nooit samen over zoiets gepraat hadden en ik dus blijkbaar niet alleen met die vraag zat.
Nu ik ouder ben komt die vraag vaker terug …en heb ik nog steeds geen antwoord. …
Jij trouwe bezoeker zal er ook geen antwoord op hebben, denk ik maar soms , heel soms blijft een mens struikelen over die essentieelste levensvraag.
En neen ik ben niet depri hoor, het is gewoon even kopie van een flard van mijn interne schijf die per toeval hier op mij PC belandt.
Voor straks een aangename en liefst niet te hete dag!
Verdorie , verdorie , verdorie... ik had hier één en andere opmerking neergeschreven en bij het plaatsten ging er iets fout en mag ik het opnieuw proberen.
Nu ik meer tijd heb dan normaal, lees ik ook meer de krant en kijk ik meer TV of ben ik op mijn GSM bezig en wat is mijn bevinding?
Je kan beter niet zoveel tijd hebben want een goed nieuws show is het de dag van vandaag nergens.
Al sinds de uitspraak in het proces van de Reuzegommers wervelt de wrevel en de ontgoocheling door de maatschappij... Het gevoel dat die " fils à papa's " een te gemakkelijke straf kregen en er zelfs zonder strafblad van af kwamen zet kwaad bloed. En die boete is om te lachen, als je een zware overtreding maakt met je wagen betaal je meer ook al is er geen dode gevallen. Hier negeerde een groep "zatte" studenten de kritische toestand van een medestudent en waarom?
IK ga er wel mee akkoord dat een werkstraf beter is dan de celstraf, daar "kunnen" ze uiteindelijk iets uit leren als ze maar op de juiste plaats tewerkgesteld worden zodat ze vanuit hun luxewereld ook eens de ander kant van de maatschappij leren kennen en dan bedoel ik de kant van de mensen met tegenslagen of handicap die niet zo gegoed zijn als zij zelf!
Hier kunnen we nog uren over bomen maar draai en keer het hoe je wil Sandra Dia had dat niet verdiend en zo blijft de vraag .. wat als hij blank was geweest?
Dat proces van Ilse Uyttersprot die door Jürgen D vermoord werd , heeft ook al menig burger beroerd zeker na de serene getuigenis van de moeder! Ik stel mij alleen de vraag wordt Jürgen D uiteindelijk schuldig bevonden met voorbedachte rade of vindt men ook hier weer éen of andere verzachtende omstandigheid. Een moeder en kind van is uit het leven gerukt op zo'n brutale wijze dat men geen " maars" kan inroepen .. maar ja wie durft nu nog de handen in het vuur steken voor de uitspraken van het gerecht? Ik ben niet in de positie om hen te beoordelen maar heb er wel bedenkingen bij of het altijd consequent verloopt.
En dan Oekraïne met die sabotage van een stuwdam die zowel voor de mens als voor de natuur een ramp is.... Waar zijn ze daar toch in 's hemelsnaam mee bezig?
De natuur ergert zich ook aan de omstandigheden en het blijven roofbouw plegen op kap van die natuur en wreekt zich met aan de ene kant bijna onblusbare brandhaarden zoals nu in Canada... Tot zelfs in New York en omgeving hebben ze last van die ramp...of overstromingen aan de andere kant van de wereld en zo kan ik verder gaan... maar daar wordt een mens niet vrolijker van.
We zullen dus maar proberen te genieten van elke dag al zal het vandaag toch binnen zijn want bij de temperaturen die ze voorspellen, zie je biebie niet buiten... Maar voor de zonnekloppers.. laat je maar gaan maar smeer je toch maar goed in want het wordt bakken en braden. Hier al 27 gr en het is nog geen 11 u!
Als je echt leest wat er op de blogs geschreven staat dan kan dit emoties of herinneringen oproepen. Wat hieronder staat heeft helemaal niets te maken met het logje dat ik las maar ik werd in het verleden gekattapulteerd en van het ene kwam het andere...
Probeer nooit de kronkels van een brein te begrijpen
Ik ga nu wel heel ver terug in de tijd maar onze lieve Ani is de aanstoker met haar oud liedje op haar blog
"mijn pappie is enkel een foto…" Bog Scholte
Vaak zie je zondags in ons straatje
Een jongen voor het venster staan
Die stil kijkt naar de and're kind'ren
Die met hun vaders wand'len gaan
En soms dan vraagt wel eens een vriendje
Wat is jouw vader voor een man
Ik zie je nooit eens met hem buiten
En 't stille ventje antwoordt dan
refr.:
Mijn pappie is enkel een foto
Die staat bij ons thuis op 't buffet
En 's avonds, als mammie gaat werken
Dan hangt zij hem boven mijn bed
Hij gaat zondags nooit met me wand'len
Hij kijkt enkel naar me en lacht
Maar hij is mijn liefste
En voor ik ga slapen
Dan fluister ik: pappie.mijn pappie.. goenacht.
Wanneer ik speel met mijn meccano
Mag hij naast mij op tafel staan
En als ik dan iets moois gebouwd heb
Kijkt hij me soms zo levend aan
Meccanobouwen is heel moeilijk
Je wordt er ongeduldig van
En 't is natuurlijk wel vervelend
Dat hij me nooit eens helpen kan
refr.
Soms lig ik in mijn bed te denken
Strakt komt hij uit zijn lijst vandaan
En 'k zie opeens een echte vader
Zo groot en levend bij me staan
Dan zegt hij: wij gaan voetbalspelen
Trek eens je jas aan, 't wordt al fris
Maar 't is natuurlijk fantaseren
Omdat hij maar een foto is
refr.
Ie er iemand die dit liedje nog kan meezingen? Ik wel
Dankzij Bart de Wever heeft iedereen al wel eens die uitdrukking gehoord en weet dat die betekent :” de teerling is geworpen”.
Het is een gezegde dat dateert van de jaren 49 v Chr en komt van Julius Caesar toen hij aan de rivier de Rubicon stond die de grens vormde ts Gallië en Rome. Als hij die overstak dan zou dat gezien worden alsof hij een coup pleegde op het Romeinse rijk en Rome in een burgeroorlog stuurde. Zoiets herinner ik me nog uit de lessen geschiedenis!
Maar het gaat hier niet over die teerling maar wel dat daar net de kampioen van het Belgisch voetbal 2022-2023 bekend is.
Het was een spannende avond met 3 kandidaten voor de titel nl RAFC of den Antwerp als topfavoriet , KRC Genk en Royale Union Saint-Gilloise of in de volksmond de Union!
Racing Genk heeft een groot deel van het jaar op kop gestaan en mooi voetbal gespeeld dit seizoen en zou de titel zeker verdienen.
Union dat vorig jaar uit 2e klasse kwam, greep toen naast de titel in de laatste match tegen FCB ( Brugge) mijn ploeg. De ploeg van trainer Karel Geraerts heeft Europees en internationaal getoond dat ze dit jaar de titel niet zouden gestolen hebben dus waren zij mijn favoriet.
Antwerp had de beste troeven in handen en met de Beker van België al op zak konden ze een dubbelslag slaan dit jaar . Als ik eerlijk ben dan hoopte ik uit het diepste van mijn hart dat dit niet zou lukken. Voor mij is de arrogantie van die club een afknapper..
Tsja er kon er maar eentje winnen en zie de grote winnaar is Antwerp FC na een onwaarschijnlijke ontknoping tegen Genk.
Lange tijd leek Union SG aan het langste einde te trekken, maar de Brusselaars verloren in extremis van Club Brugge (1-3).
Vervolgens leek KRC Genk het te gaan halen maar in de slotseconden schopte Toby Alderweireld zijn club naar een delirium met een pegel in de winkelhaak. 2-2 en dat was voldoende voor Antwerp om de titel te behalen!
Ik ga er niet van wakker liggen maar juichen doe ik ook niet maar ja in dit geval zegt men dan :“ de beste heeft gewonnen” zeker?
Ani schreef op haar blog dat haar dorp niet meer is zoals het vroeger was, de buurtschap en de gezelligheid zijn weg en vele huizen zijn vervangen door hoge appartementsgebouwen en de buurtwinkels door grote supermarkten. Zwaar verkeer en autofiles verstoren de mobiliteit en de rust van de huidige bewoners!
Ik denk dat het herkenbaar is bij iedereen die op ons trammeke of op het volgende zit …. Ik zou ook vellen lang kunnen vullen door te vertellen hoe het vroeger in ons straatje was… Die tijd is voorbij en persoonlijk mogen we niet klagen wat de rust en de stilte betreft.
Vandaag heb ik van mijn “ luie” periode gebruik gemaakt om op het terras te zonnen… Met de bossen in de buurt zitten hier redelijk wat bosduiven in de bomen en op de mast en het enige wat de stilde vulde was…( je moet dat met gevoel en langgerekt lezen )
Roekrakaroekoe, roekrakaroekoe …. Roek , roek...
Koekeroekroekoe , koekeroekroekoe...
Met tussendoor tsjierp , tsjierp tsjieperietsjiep en verder niets tenzij een grasmachine die bij één van de buren de stilte verstoorde.
Dat zijn toch heerlijke geluiden en veel rustgevender dan het remmen of toeteren van wagens of het trillen van de grond omdat er weer een zware vrachtwagen voorbij davert! Als je maar je ogen de kost geeft en je oren te luisteren legt dan heeft de natuur zoveel schoons te bieden ….
Rustig aan, niks forceren, je tijd nemen, je laten verwennen….het klinkt allemaal misschien zalig in de oren maar als je kleine oortjes hebt en bij het uitdelen van geduld op de laatste rij stond dan klinkt dit eerder als een beproeving. Wie mij kent zal mij begrijpen …..
Revalideren als je niet echt ziek bent en het kriebelt om alles terug onder controle te hebben….. geloof mij dat is ook geen cadeau! Maar soms moet een mens luisteren naar de dokter, zijn halfbedde en zelfs de kids…
Wat dat oplevert?
Een ongeduldige 78jarige die het moeilijk heeft om zich te voegen naar de huidige omstandigheden, die niet alleen kriebelende handen heeft maar ook voeten en tenen want lang stilzitten is echt niets voor mij…
Ik weet het ,iedereen bedoelt het goed en mijn halfbedde die doet echt zijn best en de kinderen menen het ook als ze zeggen “ ma.. je zal even moeten wat door de vingers zien…” maar die vergeten dat ik tussen mijn vingers kieren heb om te spieken….
Maar ach zou ik klagen? Welnee zeker ,alles gaat voorbij als je maar geduld hebt .. lap ik bots dus voortdurend met mijn neus op mijn “ zondeke”….
Ik doe zo mijn best dat ik zelf al een litanie verzameld heb..
Van alle ongeduld …. Verlos mij
Van enige drang om te willen poetsen … verlos mij
Van opstapelende strijk…. Verlos mij
Van onkruid dat op mijn “ siskes” werkt …. Verlos mij
Voor de bloemen die vragen om in een vaas gezet te worden… Laat ze verder welig bloeien .
Voor de groenten en bloemen die naar water snakken … laaf hun dorst.
Voor die paar buren die ons praatje aan de brievenbus missen….. laat hen nu zelf maar volop aan het woord…
Voor mijn lieve slaapgenoot die echt zijn best doet …. Geef hem een dikke pluim.
Voor mijn gezaag en dwaas geschrijf hier … vergeef het mij ik heb teveel tijd!
MAAR over 4 weken laat ik de riemen los en ‘ de hemel aanhore mijn verlangen” alles en iedereen zal het geweten hebben…..
Eindelijk het weertje waar iedereen naar uitkeek. Spijtig voor de studenten die nu in de blok zitten of aan de examens beginnen....maar het mag nog zo blijven voor de rest van de zomer met af en toe een buitje in de nacht. Veel vragen we toch niet of wel? Van dit front niet veel nieuws, alles verloopt zoals het moet en enkel geduld en tijd lossen alles op.
Even een kort berichtje dat alles hier ok is naar omstandigheden.
Dat rustig zijn en niets doen is wel een opgave maar ik luister naar de dokter en mijn halfbedde maar vooral naar mijn body en voorlopig zegt dat ... " handen af " als het begint te kriebelen!
Bedankt aan de bezoekers die toch blijven aankloppen dat doet goed!
Vandaag vieren ze in West Vlaanderen moederdag daarom aan alle moeders proficiat! En met moeders bedoel ik alle vrouwen die moeder zijn, moeder zijn geweest, het graag hadden willen zijn, die het graag willen worden, die het zonder het te zijn die rol hebben, die het moederinstinct bezitten, die besloten hebben het niet te willen zijn, die het zijn maar het niet kunnen…..
)
